-
1 ζώντας
-
2 ζῶντας
-
3 ζῶντας
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ζῶντας
-
4 νεκρός
νεκρός, ά, όνA. as adj. (perh. as early as Hom., certainly Pind.; in Ath. only R. title)① pert. to being in a state of loss of life, dead, of pers.: lit. καταπίπτειν νεκρόν fall dead Ac 28:6. ἤρθη νεκρός he was taken up dead 20:9 (another possibility is as dead, for dead: Lucian, Ver. Hist. 1, 22; Eunapius, Vi. Soph. 76 συγχωρήσατε τῷ νεκρῷ [the one who is deathly sick] με δοῦναι φάρμακον.—ἤρθη ν. as TestJud 9:3). νεκρὸς κεῖται (Mel., P. 90, 672) lies dead AcPt Ox 849 recto, 15.—Ac 5:10; Js 2:26a. ἔπεσα πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ ὡς ν. I fell at his feet as if I were dead Rv 1:17 (ὡς ν. as Diod S 36, 8, 4; TestAbr A 9 p. 86, 17 [Stone p. 20]). ἐγενήθησαν ὡς νεκροί Mt 28:4. ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός Mk 9:26. Of Christ ἐγενόμην ν. I was dead Rv 1:18; cp. 2:8.② pert. to being so morally or spirtually deficient as to be in effect dead, dead, fig. ext. of 1ⓐ of pers. (Soph., Philoct. 1018 ἄφιλον ἔρημον ἄπολιν ἐν ζῶσιν νεκρόν; Menand., Colax 50; Epict. 3, 23, 28; schol. on Aristoph., Ran. 423 διὰ τὴν κακοπραγίαν νεκροὺς τοὺς Ἀθηναίους καλεῖ; Sextus 175 ν. παρὰ θεῷ; Philo, Leg. All. 3, 35, Conf. Lingu. 55, Fuga 56) of the prodigal son either thought to be dead, missing, or morally dead, depraved Lk 15:24, 32. Of a congregation that is inactive, remiss Rv 3:1. Of persons before baptism Hs 9, 16, 3f; 6. W. dat. of disadvantage ν. τῇ ἁμαρτίᾳ dead to sin Ro 6:11.—ἐκ νεκρῶν ζῶντας Ro 6:13; sim. on the mng. of baptism ν. τοῖς παραπτώμασιν dead in sins Eph 2:1, 5; Col 2:13. Of worldly-minded Christians: τὸ ἥμισυ ν. ἐστι Hs 8, 8, 1 v.l.ⓑ of things ν. ἔργα dead works that cannot bring eternal life Hb 6:1; 9:14; Hs 9, 21, 2. ἡ πίστις χωρὶς ἔργων ν. ἐστιν faith apart from deeds (i.e. without practical application) is dead, useless Js 2:26b (κενή P74), cp. vss. 17, 20 v.l. (DVerseput, Reworking the Puzzle of Faith and Deeds in Js 2:14–26: NTS 43, ’97, 97–115). Of sin χωρὶς νόμου ἁμαρτία ν. where there is no law, sin is dead, i.e. sin is not perceptible Ro 7:8 (cp. 5:20). Of the believer, in whom Christ lives: τὸ σῶμα νεκρόν the body (of σάρξ and sin) is dead 8:10 (Herm. Wr. 7, 2 visible corporeality is called ὁ αἰσθητικὸς νεκρός. Sim. Philo, Leg. All. 3, 69ff, Gig. 15).③ pert. to having never been alive and lacking capacity for life, dead, lifeless (Wsd 15:5; Ar. 3:2; Just., A I, 9, 1 ἀψυχα καὶ νεκρά) of the brass serpent 12:7. Of polytheistic objects of cultic devotion PtK 2 p. 14, 21. νεκροὶ θεοί 2 Cl 3:1; D 6:3. (On the borderline between 1 and 2: τὰ μὲν ὀνόματα … θεῶν ὀνόματά ἐστιν νεκρῶν ἀνθρώπων Theoph. Ant. 1, 9 [p. 76, 8]).B. as subst. ὁ ν. (so mostly Hom.+; ins, pap, LXX, En 103:5; TestGad 4:6; ApcEsdr 4:36; Philo; Jos., Bell. 4, 331 al.; Ar. 15, 3; Just., Mel., Ath., R. title; Jos.)① one who is no longer physically alive, dead person, a dead body, a corpse, lit. Lk 7:15; Hb 9:17; 11:35; Rv 20:5; 12:13. μακάριοι οἱ ν. οἱ ἐν κυρίῳ ἀποθνῄσκοντες 14:13; cp. 1 Th 4:16. Without art. νεκροῦ βληθέντος AcPlCor 2:32 (w. ζῶν as Appian, Liby. 129 §617 τ. νεκροὺς κ. τ. ζῶντας; Aesop, Fab. 69 H.=288 P.; EpArist 146) of God οὐκ ἔστιν (ὁ) θεὸς νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων Mt 22:32; Mk 12:27; Lk 20:38. καὶ ν. καὶ ζώντων κυριεύειν rule over the living and the dead i.e. over all humankind past and present Ro 14:9. κρίνειν ζῶντας καὶ νεκρούς 2 Ti 4:1; 1 Pt 4:5; 7:2; κριτὴς ζώντων καὶ ν. Ac 10:42; 2 Cl 1:1; Pol 2:1. In this combination ν. without the article means all the dead, all those who are in the underworld (νεκροί=the dead: Thu. 4, 14, 5; 5, 10, 12; Lucian, Ver. Hist. 1, 39; Polyaenus 4, 2, 5). Of deceased Christians νεκροῖς εὐαγγελίσθη 1 Pt 4:6 (Selwyn, comm. 337–39). The art. can also be used without special significance: ὁ καιρὸς τῶν ν. κριθῆναι Rv 11:18; οἱ ν. ἀκούσουσιν τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ J 5:25. In prepositional phrases oft. without the art. ἐκ. ν. and ἀπὸ ν. (B-D-F §254, 2; Rob. 791f). ἐγείρειν ἐκ ν., ἐγείρεσθαι ἐκ ν. Mt 17:9; Mk 6:14; Lk 9:7; 24:46; J 2:22; 12:1, 9, 17; 21:14; Ac 3:15; 4:10; 13:30; Ro 4:24; 6:4, 9; 7:4; 8:11ab, 34 v.l.; 10:9; 1 Cor 15:12a, 20; Gal 1:1; Eph 1:20; Col 2:12; 2 Ti 2:8; Hb 11:19; 1 Pt 1:21; IMg 9:3; ITr 9:2; Pol 2:1f; 5:2; AcPlCor 2:6; 5:2. ἀναστῆναι ἐκ ν. and ἀναστῆσαί τινα ἐκ ν. (Just.; Mel., P.) Mk 9:9f; 12:25; Lk 16:31; J 20:9; Ac 10:41; 13:34; 17:3, 31; 1 Cl 24:1; 15:9; GPt 8:30 (KKuhn, NTS 7, ’61, 343f); Papias (11:3); Qua. ἡ ἐκ ν. ἀνάστασις (Mel., P. 3, 20) 5:6; Lk 20:35; Ac 4:2. Also ἡ ἐξανάστασις ἡ ἐκ ν. Phil 3:11; ζωὴ ἐκ ν. Ro 11:15; ἀνάγειν ἐκ ν. (Just., A I, 45, 1; 50, 12 al.) bring up from the realm of the dead Ro 10:7; Hb 13:20. ἀπὸ ν. πορεύεσθαι πρός τινα come up to someone fr. the realm of the dead Lk 16:30. Somet. the art. is included in these prep. combinations without appreciable difference in mng.: ἐγείρεσθαι ἀπὸ τῶν ν. Mt 14:2; 27:64; 28:7 (but ἐγείρεσθαι ἐκ ν. 17:9). ἐγείρειν ἐκ τῶν ν. 1 Th 1:10 v.l.; πρωτότοκος ἐκ τῶν ν. Col 1:18 beside ὁ πρωτότοκος τῶν ν. Rv 1:5. The art. is often omitted w. the gen.; so as a rule in ἀνάστασις ν. (Did., Gen. 96, 13) resurrection of the dead, an expr. that is explained by the locution ἀναστῆναι ἐκ ν. (also Ar. 15, 3; Just., D. 80, 4) Ac 17:32; 23:6; 24:21; 26:23; Ro 1:4; 1 Cor 15:12b, 13, 21; D 16:6. νεκροῦ ἀνάστασιν Papias (2:9). ἀνάστασις ἐκ ν. 1 Pt 1:3; ἐκ ν. ἀνάστασις AcPlCor 2:35. Also ἀνάστασις τῶν ν. Mt 22:31; 1 Cor 15:42 (Just., D. 45, 2). νεκροὺς ἐγείρειν raise the dead Mt 10:8; Ac 26:8; AcPl Ha 8, 35=BMM verso 8f. Pass. (Theoph. Ant. 1, 8 [p. 74, 6]) Mt 11:5; Lk 7:22 (cp. 4Q 521:12; on the fig. understanding s. κωφός 2); 1 Cor 15:15f, 29b, 32. Also τοὺς ν. ἐγείρειν J 5:21; 2 Cor 1:9. Pass. Mk 12:26; Lk 20:37; 1 Cor 15:35, 52. Of God ζωοποιεῖν τοὺς ν. Ro 4:17. μετὰ τῶν ν. among the dead Lk 24:5. βαπτίζεσθαι ὑπὲρ τῶν ν. be baptized for the dead 1 Cor 15:29a (s. βαπτίζω 2c; JWhite, JBL 116, 97, 487–99). τάφοι νεκρῶν IPhld 6:1. ὀστέα νεκρῶν the bones of the dead Mt 23:27. ἄτονος ὥσπερ νεκροῦ νεῦρα powerless as the sinews of a corpse Hm 12, 6, 2. αἷμα ὡς νεκροῦ blood like that of a dead person Rv 16:3.② one who is so spiritually obtuse as to be in effect dead, dead pers., fig. ext. of 1 (cp. Philo, Fuga 56) ἄφες τοὺς ν. θάψαι τοὺς ἑαυτῶν ν. let the dead bury their dead of those who do not give priority to discipleship Mt 8:22; Lk 9:60 (cp. Theophyl. Sim., Ep. 25 τ. θνητοῖς τὰ θνητὰ καταλείψομεν.—FPerles, ZNW 19, 1920, 96; 25, 1926, 286f; Bleibtreu [s. μισέω 2]. AEhrhardt, Studia Theologica VI, 2, ’53, 128–64.—θάπτειν τοὺς ν. lit. Jos., Bell. 5, 518). The words ἀνάστα ἐκ τ. νεκρῶν Eph 5:14 appear to belong to a hymn (s. Rtzst., Erlösungsmyst. 1921, 136) that may have become part of the baptism ritual (MDibelius, Hdb. ad loc.; FDölger, Sol Salutis2, 1925, 364ff).—B. 290. DELG. M-M. EDNT. TW. -
5 παρ-ακολουθέω
παρ-ακολουθέω, nebenhergehen u. begleiten, von der Seite folgen, τινί, z. B. φέρε νῠν ἐγώ σοι παρακολουϑῶ πλησίον, Ar. Eccl. 725; τῷ νοσήματι, Plat. Rep. III, 406 b; Soph. 266 c u. öfter, u. Folgende; τοῖς ἀδικήμασι, Dem. 24, 10; ἔχϑρα παρὰ Λακεδαιμονίων παρηκολούϑει αὐτοῖς, 59, 48; οὓς σὺ ζῶντας κολακεύων παρηκολούϑεις, 18, 162; Ggstz von προγίγνεσϑαι, Arist. eth. 3, 2; öfter bei Folgdn; παρακολουϑεῖν διὰ παντός, durchgängig bei Etwas stattfinden; auch τίς παρακολουϑεῖ ταῠτα; befolgen, Damox. bei Ath. III, 102 (v. 25); vgl. ὁ δέ μ' ἠκολούϑησεν Men. fr. inc. 32, u. Lob. Phryn. 354. – Uebertr., mit den Gedanken folgen, fassen, begreifen, ταῖς πράξεσιν, Pol. 3, 32, 2, öfter, bes. bei den Stoikern, die auch ἑαυτῷ παρακολουϑεῖν, mit folgdm ὅτι oder partic. construiren, Arr. Epict. 3, 5, 10. 4, 5, 21.
-
6 περι-ουσία
περι-ουσία, ἡ, das, was übrig ist, bleibt, Ueberfluß, Ar. Nubb. 51; bes. Reichthum, Wohlstand, περιουσίας ἔχειν χρημάτων, Thuc. 1, 7. 2, 13 u. oft; Ggstz ἔνδεια, Plat. Gorg. 487 e; ἀπὸ παντὸς περιουσίαν ποιούμενος, sich bereichernd, Rep. VIII, 554 a; ἐκ περιουσίας ἀλλήλων ἀποπειρώμενοι, zum Ueberfluß, ohne Noth, zum Zeitvertreib, Theaet. 154 d; vgl. Dem. 18, 3; περιουσίας χάριν, Pol. 4, 21, 1; ἐν τοιαύτῃ περιουσίᾳ τῶν ἐπιτηδείων ἦσαν, 3, 90, 7; auch πρὸς περιουσίαν dem πρὸς τὰς ἀναγκαίας τοῦ βίου χρείας entgegengesetzt, 4, 38, 4; vgl. τοὺς μὴ ἔκ τινος περιουσίας ζῶντας, Ath. IV, 168; a. Sp.
-
7 συν-δέω
συν-δέω (s. δἐω), zusammenbinden, -fesseln; ὁππότε μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι ἤϑελον ἄλλοι, Il. 1, 399; von einer Wunde, verbinden, αὐτὴν δὲ ξυνέδησε σφενδόνῃ, Il. 13, 599; Od. 10, 168; τοὺς ζῶντας αὖ δεσμοῖσι συνδήσας βοῶν, Soph. Ai. 62; Phil. 1004; Ggstz λύειν, Eur. I. A. 110; ἣ φίλους ἀεὶ φίλοις συνδεῖ, Phoen. 541; u. in Prosa: ξυνδεῖν καὶ ξυνέχειν οὐδὲν οἴονται, Plat. Phaed. 99 c; καὶ ξυμπλέκειν, Polit. 309 b; συνδήσας τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας αὐτοῦ, Euthyphr. 4 c; Folgde, wie Plut., oft.
-
8 ΑἹΡέω
ΑἹΡέω, fut. αἱρήσω, ἑλῶ Ar, Lys. 542, Antiphil. 15 ( Plan. 334) καϑελεῖ; aor. εἷλον, ἑλεῖν, ep. ἕλεσκον, Hom. Od. 14, 220, ἕλεσκε(ν) Iliad. 24, 752 Od. 8, 88; aor. I. ᾕρησα, ᾑρησάμην nur Sp. u. an wenigen Stellen sicher, s. Lob. zu Phryn. 716 vgl. ἐξαιρέω; perf. ᾕρηκα, ᾕρημαι, ion. ἀραίρηκα, ἀραίρημαι Her. 4, 66; aor. ᾑρέϑην; fut. med. αἱρήσομαι, ἀφελοῦμαι = ἀφαιρήσομαι Timostrat. com. bei B. A. 80; εἱλόμην, ἑλοίατο Od. 20, 117; εἱλἀμην nur Sp., wie Ep. ad. (App. 257) u. D. Sic.; ᾑρήσεται fut. exact. pass. Plat. Gorg. 338 b. – 1) Act., nehmen, fassen, χεῖρ' ἕλε δεξιτερήν Od. 1, 191, ἀμφοτέρων ἕλε χεῖρα 3, 37, χειρὸς ἑλόντ' ἀγέμεν Βρισηίδα Il. 1, 323, κόμης ἕλε Πηλείωνα 1, 197, κύσα γούναϑ' ἑλών Od. 14, 279, τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων Il. 21, 71, δεξιτερὴν ἐπὶ καρπῷ ἑλὼν ἐμὲ χεῖρα προσηύδα Od. 18, 258, ἀλλά με κεῖνος ἑλὼν ἐπὶ μάστακα χερσὶν οὐκ ἔα εἰπέμεναι 23, 76, μέσσου δουρὸς ἑλών Il. 7, 56, ἕλκε δὲ δουρὸς ἑλών 16, 406; ἔνϑεν ἑλών, von dort beginnend, Od. 8, 500; τὴν δὲ προτὶ οἷ εἷλε Il. 21, 508 vgl. Od. 24, 348; ἀγκὰς ἑλεῖν Od. 7, 252 Il. 24, 227, ἑλεῖν ohne Zusatz = umarmen, Od. 11, 205; ὀδὰξ ἑλεῖν οὖδας Il. 11, 749, γαῖαν ἀγοστῷ 11, 425, ἔπαλξιν χερσί 12, 397, χαλκὸν ὀδοῠσιν 5, 75, χερσὶ δόρυ 15, 474; παρϑένον χερὶ χερὸς ἑλών Pind. P. 9, 216; ἐν χερσὶν ἑλεῖν Od. 12, 229 Theocr. 3, 41, μετὰ χερσὶν ἕλοντο Od. 8, 372; – καϑαρὰ χροῒ εἵμαϑ' ἑλοῠσα Od. 4, 750. – Häufig = fangen, in seine Gewalt bringen, von der Jagd sowohl, λέοντα ἐν βρόχοις Eur. Herc. Fur. 150, ἰχϑύν Theocr. 21, 49, als Menschen im Kampfe, ζωοὺς ἕλον πολλούς Il. 21, 102, ζῶντας Xen. An. 1, 6, 2. u. zwar in doppelter Beziehung, entweder das Einholen bezeichnend, neben παρελϑεῖν Il. 23, 345; Od. 8, 330, τοὺς φεύγοντας Lys. 2, 4, vgl. Il. 21, 555, Xen. Cyr. 4, 3, 17, od. mit dem Speere treffen, ἔγχεσιν ἑλεῖν Il. 17, 276, χαλκῷ 7, 77; ohne Zusatz = tödten Il. 15, 515. 16, 306, = gefangen nehmen 21, 77, Pferde erbeuten 17, 488; vgl. Soph. Phil. 435, wo der Schol. erklärt ἀναιρεῖν φαρμάκοις; Eur. Med. 389 Hec. 869; ähnlich πατρῷον αἷμα ταῖς ἐμαῖς χερσὶν ἑλεῖν Soph. O. C. 996; vgl. auch Xen. Cyr. 3, 4, 36. Daran reihen sich die beiden Bdign a) Einen über etwas ertappen, ἐπ' αὐτοφώρῳ, auf der That, Eur. Ion 1214; ἐπὶ κλοπῇ Plat. Legg. IX, 874 b; pass., ᾑρῆσϑαι κλοπεύς, als Betrüger erfunden worden sein, Soph. Ant. 493; mit dem partic., τήνδ' εἵλομεν ϑάπτουσαν 385; τινὰ κλέπτοντα Ar. Equ. 835, woran sich die gerichtlichen Ausdrücke reihen (vgl. διώκειν u. φεύγειν), τινά τινος, z. B. παρανοίας Aesch. 3, 156, Einen des Wahnsinnes überführen; Xen. Mem. 1, 2, 49; δώρων, der Bestechung, Ar. Nub. 582; οἱ δίκῃ καὶ ψήφῳ ἑλόντες Dem. 21, 11; δίκην, γραφὴν αἱρ εῖν, mit einer Klage durchdringen, 18, 3. 21, 181; Antiph. 2 α 5; Plut. Arat. 25; μή σε ψῆφος Ἀργείων ἕλῃ Eur. Or. 797; ἀγὼν ᾑρέϑη, der Kampf wurde gewonnen, Soph. O. C. 1148; auch von Sachen, τοῠτο ἐμὲ αἱρήσει, dies wird mich verurtheilen, Plat. Apol. 28 b; – b) mit Gründen überzeugen, für sich gewinnen, zunächst δελεάσμασί τινα ἑλεῖν Ar. Equ. 786; τὸν ἐρώμενον Plat. Lys. 205 e 206 a; ἄνϑρωπον Xen. Mem. 2, 3, 16; ὑπὸ χρημάτων αἱρεϑῆναι, bestochen werden, Plut. Cat. min. 18 u. öfter; οἱ λέγοντες αἱροὖσιν, sie überreden, Ael. H. A. 14, 13 V. H. 1, 25; ohne acc. oft bei Her., ὁ λόγος αἱρεῖ, die gesunde Vernunft kehrt, 2, 53; γνώμη 2, 43; ὅ τι ἂν ὁ λογισμὸς αἱρῇ, was die Rechnung ergiebt, erweif't, Aesch. 3, 59. Ebenso Plat. ὁ λόγος αἱρεῖ Phileb. 35 d Crit. 48 c, αἱροῠντος λόγου Rep. IV, 440 b, u. mit hinzugefügtem ἡμᾶς X, 607 b, u. ohne λόγος, χαλεπώτερον ἑλεῖν, ὡς, es ist schwerer zu erweisen, daß, Theaet. 179 c; auch öfter Plut., z. B. Sympos. 3, 4 τρίτον τοῠτο τὸ περὶ τὰς ταφὰς αἱρεῖ, ϑερμότερα τὰ ϑήλεα εἶναι. – Sehr gewöhnlich von Hom. an: im Kriegeerobern, einnehmen, πόλιν Iliad. 2, 37, νῆας 13, 42, πόλιν Aesch. Pers. 861; Her. 1, 162; Thuc. 2, 25 u. die Folgenden; νήσους Her. 3, 39; τὰ τόξα αἱρεῖ Τροίαν Soph. Phil. 113, χώραν Tr. 240; τοὺς Ἐρετριέας Plat. Legg. III, 698 d; τὸν βασιλέα, besiegen, Xen. Hell. 3, 5, 1; von Plut. Pomp. 65 verbunden mit καταπολεμῆσαι τὰς δυνάμεις. – Auch von Affectionen des Körpers und der Seele wird sehr häufig gesagt, daß sie die Menschen ergreifen, so ἵμερος αἱρεῖ τινα Iliad. 3, 446, πόϑος Od. 4, 596, τὴν δ' ἅμα χάρμα καὶ ἄλγος ἕλε φρένα Od. 19, 471, ἄχος Il. 13, 581, χόλος 4, 23, μένος 5, 136, ἄτη 16. 805, δέος 17, 67, τρόμος 19, 14, ϑάμβος Od. 3, 372, τάφος 21, 122, οἶκτος 2, 81, λήϑη Il. 2, 34, σκότος 16, 607, ὕπνος 10, 192, κοῖτος Od. 19, 515; ὕπνος Soph. Ant. 605; umgekehrt Thuc. ὕπνον αἱρεῖν, sich schlafen legen; ϑάμβος Ar. Av. 782; ἔρως Eur. Rhes. 856, οἶκτος El. 972, φϑόνος Or. 972; νόσημα Plat. Theaet. 142 b, wo der Schol. καταπονεῖ erkl., überwältigen. – Umgekehrt κῠδος, Ruhm erlangen, Il. 17, 321; στεφάνους Pind. P. 3, 133; τὰ Ἴσϑμια, den Sieg in den isthmischen Spielen, Simonid. – 2) Med., für sich nehmen, Od. 2, 357, Ὠρίων' ἕλετο ῥοδοδάκτυλος ἠώς Od. 5, 121 vgl. κακά νιν μοῖρα ἕλοιτο Soph. O. R. 885, εἰ γάρ πως εἴη αὐτάγρετα πάντα βροτοῖσιν, πρῶτόν κεν τοῠ πατρὸς ἑλοίμεϑα νόστιμον ἦμαρ Od. 16, 149, ὦ φίλοι, ἀνέρες ἔστε καὶ ἄλκιμον ἦτορ ἕλεσϑε Il. 5, 529; – σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο Od. 8, 372, εἵλετο δ' ἄλκιμον ἔγχος Il. 3, 338; in vielen Verbindungen gebraucht Hom. act. u. med. ohne Unterschied, so daß also in ihnen geradezu das med. für das act. steht; lehrreich z. B. Iliad. 15, 125, wo Athene dem Ares den Helm abnimmt, τοῦ' δ' ἀπὸ μὲν κεραλῆς κόρυϑ' εἵλ ε τ ο καὶ σάκος ὤμων, ἔγχος δ' ἔστησε στιβαρῆς ἀπὸ χειρὸς ἑλοῠσα; – δαῖτα ἑλέσϑαι Od. 20, 117, δεῖπνον Iliad. 2, 399, δόρπον 18. 298, πιέειν δ' οὐκ εἶχεν ἑλέσϑαι Od. 11, 584; vgl. οἶνον ἑλεῖν Od. 21, 294; ἑλέσϑαι ἄριστον Her. 3, 26; σῖτον Thuc. 2, 75, u. öfter; δεῖπνον Xen. Cyr. 8, 1, 13; ὕπνου δῶρον Il. 7, 482, ὕπνον Thuc. 2, 75; – erlangen, erreichen, empfangen, ἄσπετον ὦνον ἕλοιτο Od. 14, 297, μυρί' ἕλοντο 15, 367, vgl. λέβηϑ' ἕλε Il. 23, 613; – ἐπὶ ἴστορι πεῖραρ ἑλέσϑαι Il. 18, 501; – ἐμεῠ δ' ἕλετο μέγαν ὅρκον Od. 4. 746, er nahm mir einen Eid ab, Τρωσὶν γερούσιον ὅρκον ἕλωμαι = παρὰ τῶν Τρώων Iliad. 22, 119. – Sich für etwas entscheiden, wählen, Iliad. 16, 282 Πηλείωνα μηνιϑμὸν μὲν ἀπορρῖψαι, φιλότητα δ' ἑλέσϑαι; sich etwas auswählen, aussuchen, Illad. 9, 578 τέμενος ἑλέσϑαι, 139 γυναῖκας, 10, 235. 242 ἕταρον; – πόλεμον πρὸ εἰρήνης, den Krieg dem Frieden vorziehen, Her. 1, 87; πρὸ δέκα μνῶν Xen. Mem. 2, 5, 3; vgl. Plat. Rep. II, 366 b Crit. 52 b; bes. ἀντί τινος, z. B. ἀντὶ πάντων, es Allem vorziehen, Arist. Eth. Nic. 9, 8; Xen. An. 1, 7, 3; ἀντὶ τοῠ πολεμεῖν ἑλέσϑαι δουλεύειν Mem. 2, 1, 13; auch mit dem gen., noch häufiger μᾶλλον ἤ, Plat. Apol. 38 e Gorg. 469 c; Xen. Apol. 9, so daß μᾶλλον αἱρεῖσϑαι geradezu lieber wollen heißt, und ohne μᾶλλον Xen. Ages. 4, 5. Vgl. περὶ πλείονος τῆς πίστεως Dinarch. 3, 10; πῦρ ἱερὸν οὐκ ἄμεινον αἱρούμενοι ἑτέρου Plut. Symp. 7, 4, 3. – Daher geradezu wollen, σὺ οὖν πότερον αἱρεῖ Plat. Rep. I, 347 e; u. bes. wählen, στρατηγόν Her. 6, 67; Thuc. 8, 82; ἄρχοντα Xen. Cyr. 1, 5, 5, δικαστήν 2, 4, 8; ἐπὶ τὴν ἀρχήν, zu dem Amte, Plat. Men. 90 b Legg. VII, 809 a 709; εἱλόμην ῥᾳϑυμεῖν Isocr. 4, 3; mit folgdm inf. Ar. Eccl. 2. 17; ἐκ τριῶν ἕν Soph. Tr. 747; τὰ τῶν Ἀϑηναίων, die Partei der Athener ergreifen, Thuc. 3, 63; Ἀϑηναίους 3, 56; ἄλλους Her. 1, 108; Κῠρον Xen. Hell. 3, 1, 3, u. Sp.; bes. einer philosophischen Sekte beitreten, τὰ Πλάτωνος Luc. Hermot. 85; αἱρεῖσϑαι γνώμην, eine Meinung billigen, annehmen, Her. 4, 137. 139; ᾐρηνται, sie haben gewählt, Xen. An. 5, 6, 12, ᾑρημένοι στρατηγόν Hell. 1, 4, 12; aber pass. ῂρημένος στρατηγός ib. 21 u. οἱ προστατεῖν αἱρούμενοι Men. bei Stob. flor. 45, 5.
-
9 ἐμ-φανίζω
ἐμ-φανίζω, sichtbar, deutlich machen, zeigen; ἄστρα τὰς ὥρας ἐμφ. Xen. Hem. 4, 3, 4; gew. übertr., τί τινι, Plat. Soph. 244 a; τὰ παϑήματα δι' ἃς αἰτίας γέγονε Tim. 61 c; τοῦτο, ὅτι, Xen. Cyr. 8, 1, 26; τοὺς ζῶντας ὁποῖοί τινες ἂν ὦσι Aesch. 1, 128; ὃν ἡ τύχη ἀλυσιτελῆ φίλον ἐμφανίζει Dem. 14, 36; οὐκ οὖσαν ἀγαϑὸν τὴν ἡδονήν Arist. Eth. 10, 3, 11. Oft bei Sp. auch ἑαυτόν, seine Gesinnung zeigen, Pol. 30, 17, 2, wie Ath. II, 37 e. – Ἐμφανιστέον, ᾗ δυνατόν Plat. Tim. 65 c.
-
10 ἐξ-ετάζω
ἐξ-ετάζω, fut. ἐξετάσω, att. ἐξετῶ, B. A. 251, wie jetzt Isocr. 9, 34 gelesen wird; aor. dor. ἐξήταξα, Theocr. 14, 28; ausforschen, prüfen, ob Etwas wahr. gut, ächt sei, erproben; τινά, Theogn. 1010; μὴ κρῖνε, μὴ 'ξέταζε Soph. Ai. 583; neben ματεύω, O. C. 211; σοῖς κακοῖς ἠξίουν ἐξετάζεσϑαι φίλος Eur. Alc. 1014; vom Mustern eines Heeres, στρατὸς ϑάσσει κἀξετάζεται Suppl. 391; so Thuc. 6, 97 u. Folgde; ἂν ἡ δύναμις τῆς πόλεως ἐξητασμένη καὶ παρεσκευασμένη ᾗ φανερά Dem. 14, 7; τὴν συμμαχίαν ἐξήταζον Thuc. 2, 7; πάσας εἰδέας ἐξήτασεν Ar. Th. 436; ἐξέταζε, τί καὶ πῶς λέγουσι Plat. Phaedr. 261 a; τὴν κολοκύντην ἐξήταζον, τίνος ἐστὶ γένους Epicrat. Ath. II, 59 v. 17; mit doppeltem acc., ἐάν τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ Gorg. 515 b; neben ἐλέγχω, Apol. 29 e; bei den Rednern = gerichtlich Einen verhören, selbst von der Folter, οἰκέτας ὑπὸ τῶν δεσποτῶν ἐξεταζομένους Dem. 45, 76; Pol. 15, 27, 7 ἐξετάσαι πᾶσαν προςτιϑέντα βάσανον; περί τινος, Plat. Legg. III, 685 a; τινὰ περί τινος, Einen worüber befragen, Phaedr. 258 d; – τινὰ πρός τινα, im Vergleich mit einem Andern Jemanden beurtheilen, abschätzen, πρὸς τοὺς ζῶντας τὸν ζῶντα ἐξέταζε Dem. 18, 318; πρὸς πλεονεξίαν τοὺς λογισμοὺς ἐξετάζων 6, 7 (wie Plut. Cat. min. 3 u. a. Sp.); ähnl. ἐξέτασον παρ' ἄλληλα τὰ σοὶ κἀμοὶ βεβιωμένα 18, 265; vgl. Isocr. 8, 11 u. von Sp. D. Hal. 2, 17. – An die Bdtg des Musterns reiht sich die des Aufzählens, πρώτους ἐξετάσαι τοὺς ἐκ Κορίνϑου φυγόντας Dem. 20, 52, wie 58; pass., zu einer Zahl gerechnet werden, als Einer erfunden werden, καὶ τῶν ἐχϑρῶν τῶν σῶν εἷς ἐξητάζετο Dem. 19, 291; oft c. partic., ἐὰν μὴ παρὼν ἐξετάζηται τοῖς ξυλλόγοις, falls es sich zeigt, daß er nicht dabei war, Plat. Legg. VI, 764 a; οὐδενὸς πώποτε τούτων ἐξητάσϑης κατήγορος οὐδ' ἀγανακτῶν ὤφϑης Dem. 22, 66; λέγων καὶ γράφων ἐξηταζόμην τὰ δέοντα, ich zeigte mich als Einen, der immer das Rechte sagte, 18, 173; ähnl. μετὰ τῶν μηδὲν ἠδικηκότων ἐξετάζεσϑαι, unter den, d. h. als Einer, der Niemand Unrecht gethan hat, 19, 115; Sp., wie D. Hal. 6, 63; auch im act. mit partic., Pol. ἐξητακὼς στερεοὺς ὑπάρχοντας τοὺς τόπους 3, 79, 1; φίλων καὶ πελατῶν ἐν τοῖς ἀναγκαιοτάτοις 6, 59; μετὰ τοῦ Καίσαρος, von Cäsars Partei sein, Plut.; vom Census, sich zu einer Klasse rechnen lassen, ἐν τοῖς ἱππικοῖς Pomp. 14.
-
11 διαμελιζω
разрывать на суставы, растерзывать(ταῖς χερσὴ ζῶντας Diod.; ζῷα διαμελιζόμενα Plut.)
-
12 περιφλυω
-
13 προσδιοριζω
1) тж. med. сверх того определять или уточнятьπροσδιορίζων τίς καὴ ποῖος Arst. — определяя при этом, который и какой (именно);
καὴ ὅσα ἄλλα προσδιορισαίμεθ΄ ἄν, ἔστω προσδιωρισμένα Arst. — и все другое, что мы могли бы еще уточнить, пусть будет уточнено2) med. утверждать кроме тогоπροσδιωρίσατο ζῶντας ἄξειν Ἀθήναζε Plut. — он заявил также, что доставит (врагов) живьем в Афины
-
14 διΐστημι
A set apart, separate,τοὺς λόχους Th.4.74
; ;διέστησεν [αὐτοὺς] εἰς μέρη πολλά D.18.61
;ζῶντας ἡμᾶς οὐθὲν ἀλλήλων διέστησε Plu.Ant.84
:—[voice] Pass.,κίονες διεστάθησαν Callix.2
.2 set one at variance with another,τινά τινος Ar. V.41
, Th.6.77; δ. τὴν Ἑλλάδα divide it into factions, Hdt.9.2;δ. τοὺς πένητας ἀπὸ τῶν εὐπόρων D.H.9.17
.3 μέσας διαστήσας ἡμέρας δύο having left an interval of two days, Epigr.Gr.996.7, cf. BKT3.20.II more freq. in [voice] Pass., with [tense] aor. 2, [tense] pf., and [tense] plpf. [voice] Act.:—stand apart, be divided, Il., mostly in [tense] aor. 2, 24.718, al.: once in [tense] impf. [voice] Med., θάλασσα διΐστατο the sea made way, opened, 13.29; yawning wide,S.
OC 1662;τὰ διεστεῶτα ὑπὸ σεισμοῦ Hdt.7.129
; διεστῶτα, opp. ἡνωμένα, Chrysipp.Stoic.2.124, al.; ἔτους διεστῶτος after an interval of a year, SIG344.119 ([place name] Teos).b stand with legs apart, Luc.Ner.7.2 of persons, stand apart, be at variance,διαστήτην ἐρίσαντε Il.1.6
;εἴ τινές που διασταῖεν Th.1.18
; διέστη ἐς ξυμμαχίαν ἑκατέρων sided with one or the other party, ib.15;κατὰ πόλεις διέσταμεν Id.4.61
;διεστηκότες εἰς δύο D.10.4
, cf. 18.18;ἐρίζειν καὶ διεστάναι Id.2.29
; simply, differ, be different,πλούτου ἀρετὴ διέστηκεν Pl.R. 550e
;πρὸς ἄλληλα Arist.Pol. 1256a29
, cf.Po. 1448a17;ἡ ἀριστοκρατία διέστηκεν ἀπὸ ταύτης πολὺ τῆς πολιτείας Id.Pol. 1289b3
; not homogeneous,Hp.
Aph.7.33.b of an army, retire, Plb.10.3.6.4 stand at certain distances or intervals, Hdt.2.66; of guards in a row, Id.3.72; of post-stations, Id.8.98; of soldiers,δ. κατὰ διακοσίους Th.4.32
; διάστηθι mark distances! a word of command, Ael. Tact.12.11: Geom., ἴσα ἀπ' ἀλλάλων διέστακεν are equi distant from one another, Archim.Aequil.1.6.III [voice] Med., sts. trans., separate,γεώδη γένη διϊστάμενοι Pl.Ti. 63c
: chiefly in [tense] aor. 1,δ. τόν τε δικαιότατον καὶ τὸν ἀδικώτατον
contrast,Id.
R. 360e; ἀράχνια, of spiders, spread, Theoc.16.97.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διΐστημι
-
15 παρακολουθέω
A follow or attend closely, dog one's steps, τινι Ar.Ec. 725 ;τὸ παρακολουθοῦν εἴδωλον ἑκάστῳ Pl.Sph. 266c
, cf. D.21.14,69, Philem.124 ;οὓς σὺ ζῶντας μέν, ὦ κίναδος, κολακεύων παρηκολούθεις D.18.162
;πόροι κατὰ πάντα τὸν πλεύμονα παρακολουθοῦντες Arist.HA 496a29
; accrue, esp. of loss or damage, c. dat., PSI3.168.24 (ii B. C.), PRein.18.15 (ii B. C.).II metaph., follow closely, attend minutely to,π. τῷ νοσήματι Pl.R. 406b
; π. ἅπασι [τοῖς πονηρεύμασι] trace accurately all his knaveries, D.19.257 ;π. τοῖς πράγμασιν ἐξ ἀρχῆς Id.18.172
; π. χρόνοις follow all the times and dates, Nicom.Com.1.20, cf. Ev.Luc.1.3 ; τοῖς δικαίοις π. Demad. 1 ; π. ταῖς τιμαῖς (prices) PMich.Zen.28.26 (iii B. C.) ;τῇ Ὁνοράτου κρίσει POxy.653.29
(ii A.D.).2 of an audience,προσέχειν τὸν νοῦν καὶ π. εὐμαθῶς Aeschin.1.116
: generally, follow with the mind, understand, π. τῷ πῶς .. Plb.1.12.7, etc.: as Stoic term, Arr.Epict.2.16.33, etc. ; παρακολουθεῖν τούτῳ ὅτι .. understand that.., ib.2.26.3 ; simply, π. ὅτι .. Gal.11.554 ; διότι .. PPetr.2p.132 (iii B. C.) : c. part.,π. ἐλεγχόμενος Arr.Epict.4.5.21
: c. acc., τίς παρακολουθεῖ ταῦτα; Damox.2.25 ; π. τὰ ἐψηφισμένα become acquainted with.., GDI4940.8 (Cret.), cf. BSA29.64 (Eretrian, found at Sparta), IG11(4).1065a17 ([place name] Delos), etc.: in later Philosophy, ἑαυτῷ π. to be conscious, Plot.1.4.5 ; esp. to be self- conscious,νοῦν νοοῦντα μόνον, μὴ παρακολουθοῦντα δὲ ἑαυτῷ ὅτι νοεῖ Id.2.9.1
, cf. 4.4.37, Iamb.Myst.3.4,14.3 of things, πυρετοὶ π. μοι καὶἀλγήματα D.54.11
, cf. Ruf. ap. Orib.44.17.2; τῷ βίῳ π. keep company with, keep close to, of things that benefit, Isoc.15.262;αὐτοῖς π. ἡ ἔχθρα <ἡ> παρὰ Λακεδαιμονίων D.59.98
; of rules, hold good throughout, δι' ὅλης τῆς ἱππικῆς π. X.Eq.8.14.4 of a logical property,τὸ ἀεὶ παρακολουθοῦν Arist. Top. 131b9
; also of the genus, ib. 125b28, cf. 123a19; of notions inseparably connected one with another, Id.Cat. 8a33, Metaph. 1054a14; of cause and effect, Id.APo. 99a17; τὸ παρακολουθοῦν τινι constant attribute, Phld.Sign.8,19, cf. A.D.Pron.4.3; to be proper to,ταῖς αἰσθηταῖς [ἁρμονίαις] Plot.1.6.3
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παρακολουθέω
-
16 περιφλεύω
A scorch, singe, or char all round, τοὺς ζῶντας περιφλύει, of lightning, Ar.Nu. 396 :—[voice] Pass.,τειχέων περιπεφλευσμένων πυρί Hdt.5.77
; γαλῆ -φλευσθεῖσα (v.l. - φλεχθεῖσα) Dsc.2.25; cf. περιφλοίζω.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > περιφλεύω
-
17 φυγαδικός
A of or for an exile, φ. προθυμία the reckless zeal of a refugee, Th.6.92;φ. ἐλπίδες Plu.Pel.8
;φ. νῆσος Id.2.603b
;φ. οἰκίαι IG12(9).196.24
(Eretria, iv B. C.); οἱ φυγαδικοί, = οἱ φυγάδες, Plb.22.10.6;τὸ φ. D.H.6.63
, D.S.14.32. Adv.-κῶς, ζῶντας Plu.Tim.24
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φυγαδικός
-
18 ὑποκαίω
A burn by applying fire below,τινὰς ζῶντας D.S. 20.71
, cf. 19.108; burn underneath,ὀστέα Hdt.4.61
; ξύλα ὑ. τῷ τρίποδι under the tripod, Anon. ap. Eust.1146.37; light sacrificial fires, cf. ὑποκλαίω.3 ὑ. λέβητα, [κακκάβην], light a fire under it, Gal.13.37,6.707.II metaph. in [voice] Pass., ὑ. τινός to be inflamed by love for.., Parth.12.1, 23.2; to be inflamed,φλύκταιναι -όμεναι Ph.2.101
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑποκαίω
-
19 ζάω
ζάω contr. ζῶ (Hom.+) impf. ἔζων (Ro 7:9 B ἔζην; on this form s. Schwyzer I 675; B-D-F §88; Mlt-H. 194, both w. ref.); fut. ζήσω (uniformly attested Ro 6:2; Hb 12:9); the later (since Hippocr. VII p. 536 L.; LXX; AscIs 3:9; Jos., Ant. 1, 193 al.) form ζήσομαι (B-D-F §77; Rob. 356) is more common (on the fut. forms s. JLee, NovT 22, ’80, 289–98; GKilpatrick, ibid. 25, ’83, 146–51); 1 aor. ἔζησα. On the LXX usage s. Thackeray 269; for forms in pap, Gignac II 370.① to be alive physically, liveⓐ of physical life in contrast to deathα. gener. Ac 22:22; Ro 7:1, 2, 3; 14:8ac; 1 Cor 7:39; 2 Cor 5:15a; 6:9; Hb 9:17. ψυχὴ ζῶσα a living soul (Gen 1:20 al.; Just., D. 6, 1 ζῇ ψυχῇ) 1 Cor 15:45 (Gen 2:7); Rv 16:3 v.l. ὅσα ἔτη ζῇ as many years as he lives B 10:6 (cp. SIG 663, 6; Sb 173, 6 Αὐρήλιος ζήσας ἔτη νε´; En 10:10). τὸ ζῆν life (Attic wr., ins, pap, LXX) ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν so that we even despaired of life 2 Cor 1:8. διὰ παντὸς τοῦ ζῆν during the whole lifetime Hb 2:15 (cp. Diod S 1, 74, 3 διατελεῖν πάντα τὸν τοῦ ζῆν χρόνον; 4, 46, 4). ἔτι ζῶν while he was still living= before his death Mt 27:63 (CB I/2 660 no. 618 Ζώσιμος ἔτι ζῶν κατεσκεύασεν; 3 Km 12:6). ζῶντες ἐβλήθησαν … εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός they were thrown alive into the lake of fire Rv 19:20. ζῶσα τέθνηκεν though alive she is dead 1 Ti 5:6 (cp. Sextus 7). ἡμεῖς οἱ ζῶντες we during our (earthly) life 2 Cor 4:11; the same phrase= we who are still living 1 Th 4:15, 17. Here the opp. is νεκροί, as in Mt 22:32; Mk 12:27; Lk 20:38a. ζῶντες καὶ νεκροί the living and the dead Ac 10:42; Ro 14:9b; 2 Ti 4:1; 1 Pt 4:5; 2 Cl 1:1; B 7:2.—Occasionally the contrast betw. νεκρός and ζῆν is used fig. with ref. to the realm of religion and ethics Lk 15:24 v.l., 32.β. of dead persons who return to life become alive again: of humans in general (3 Km 17:23) Mt 9:18; Ac 9:41; 20:12; Rv 20:4, 5; AcPl Ha 11, 7. Of Jesus Mk 16:11; Lk 24:5, 23; Ac 1:3; 25:19; Ro 14:9a; 2 Cor 13:4a; Rv 1:18b; 2:8 (Just., D. 69, 6 νεκροὺς … ζῆν ποιήσας).γ. of sick persons, if their illness terminates not in death but in recovery be well, recover (Artem. 4, 4 ἔζησεν ὁ παῖς=became well; 5, 71; 72; PGM 1, 188; 4 Km 1:2; 8:8 εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης; Jos., Vi. 421) Mk 5:23; J 4:50, 51, 53.—Of removal of anxiety 1 Th 3:8.δ. also of healthy persons live on, remain alive (X., An. 3, 2, 39 ὅστις δὲ ζῆν ἐπιθυμεῖ πειράσθω νικᾶν; Ep. 56 of Apollonius of Tyana [Philostrat. I 359, 14]; ApcMos 31 διὰ τί σὺ ἀποθνῄσκεις καγὼ ζῶ;) Ac 25:24; 28:4. ἐὰν ὁ κύριος θελήσῃ ζήσομεν Js 4:15. ὸ̓ς ἔχει τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρης καὶ ἔζησεν Rv 13:14.ε. of beings that in reality, or as they are portrayed, are not subject to death: of Melchizedek Hb 7:8 (opp. ἀποθνῄσκοντες ἄνθρωποι). Jesus as everlasting high priest πάντοτε ζῶν 7:25.—In this sense it is most comprehensively applied to God (s. CBurchard, Untersuch. zu JosAs p. 103) (ὁ) θεὸς (ὁ) ζῶν (cp. 4 Km 19:4, 16; Is 37:4, 17; Hos 2:1; Da 6:21 Theod.; 3 Macc 6:28; TestAbr A 17 p. 99, 10 [Stone p. 46]; TestJob 37:2; JosAs 49:3 al.; SibOr 3, 763; POxy 924, 11 [IV A.D., Gnostic]; PGM 4, 1038 ὁ μέγας ζῶν θεός; 7, 823; 12, 79; Philo, Decal. 67 ὁ ζῶν ἀεὶ θεός; Orig., C. Cels. 8, 59, 18.—The phrase ‘the living God’ is not found in Joseph.) Mt 16:16; 26:63; J 6:69 v.l.; Ac 14:15; Ro 9:26 (Hos 2:1); 2 Cor 3:3; 6:16; 1 Th 1:9; 1 Ti 3:15; 4:10; 6:17 v.l.; Hb 3:12; 9:14; 10:31; 12:22; Rv 1:18a; 4:10; 7:2; 10:6; 2 Cl 20:2; GJs 20:1; AcPl Ha 2, 32; also ὁ ζῶν πατήρ J 6:57. W. the addition εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων Rv 15:7; cp. 4:9 (cp. Tob 13:2; Sir 18:1). God takes a sovereign oath in the words ζῶ ἐγώ as surely as I live (Num 14:28 al.) Ro 14:11 (Is 49:18; classical parallels GStählin, NovT 5, ’62, 142 n. 2). ζῇ κύριος ὁ θεός [μου] as surely as the Lord my God lives GJs 4:1; 6:1; 13:3; 15:3; 19:3 (Judg 8:19; 1 Km 25:34 al; GrBar 1:7; cp. ApcEsdr 2:7); in expanded form καὶ ζῇ ὁ Χριστὸς αὐτοῦ 15:4 (s. deStrycker ad loc.).—Christ lives διὰ τὸν πατέρα because of the Father J 6:57b (s. Bultmann, comm. ad loc.).ⓑ w. mention of that upon which life depends ἐπί τινι on the basis of someth. (Andoc. 1, 100; Isocr. 10, 18; Ael. Aristid. 28, 103 K.=49 p. 525 D.) ζ. ἐπʼ ἄρτῳ live on bread Mt 4:4; Lk 4:4 (both Dt 8:3). ζ. ἔκ τινος obtain one’s living fr. someth. (Aristoph., Eccl. 591; Demosth. 57, 36; POxy 1117, 19; 1557, 12; TestJob 47:1f) 1 Cor 9:14.ⓒ w. more precise mention of the sphere (Artem. 3, 62 ἐν ἀγορᾷ ζ.=spend his life in the marketplace) ζ. ἐν σαρκί live in the flesh in contrast to the heavenly life Phil 1:22; Gal 2:20c; ζ. ἐν κόσμῳ live in the world Col 2:20. ζ. ἐν θεῷ, live in God (as the Being who penetrates and embraces everything) Ac 17:28 (s. κινέω 3). For AcPl Ha 1, 15 s. 2a end.② to live in a transcendent sense, live, of the sanctified life of a child of God (ζῆν in the sense of a higher type of life than the animal: X., Mem. 3, 3, 11; Cass. Dio 69, 19: after years of public service, Similis retires and prepares this epitaph: Σίμιλις ἐνταύθα κεῖται βιοὺς μὲν ἔτη τόσα, ζήσας δὲ ἔτη ἑπτά=Here lies Similis, existing for so many years, but alive for only seven.).ⓐ in the world ἐγὼ ἔζων χωρὶς νόμου ποτέ I was once (truly) alive without law (this has been interpr. to mean when no law existed; Paul is then regarded as speaking fr. the viewpoint of humanity in paradise before the command Gen 2:16 f; 3:3. Another interpr. thinks of Paul as referring to the period in his life when he was not conscious of the existence and significance of the law. In view of Paul’s climactic affirmation in Ro 7:25, Paul probably illustrates in the first person the perils of a Christian who succumbs to the illusion that moral action is connected with law rather than with the ‘spirit of life in Christ’ Ro 8:2) Ro 7:9. Even now those who listen to the voice of the Son of God enjoy this life J 5:25; cp. 11:26; likew. those who receive him into their being ὁ τρώγων τὸν ἄρτον 6:57c; cp. Ro 6:11, 13 (ἐκ νεκρῶν ζῶντας); Gal 2:19; Rv 3:1. This heavenly life on earth is a ζ. πνεύματι Gal 5:25 or a life not of mere human achievement, but of Christ who lives in Christians 2:20ab. Also of the superhuman power of the apostle ζήσομεν σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως θεοῦ εἰς ὑμᾶς we shall live with him (Christ) through God’s power in our dealings with you 2 Cor 13:4. ὁ κύριος βούλεται ζῆν ἡμᾶς ἐν θεῷ=the Lord wills that we live under God’s direction AcPl Ha 1, 15 (opp. ἀποθανεῖν ἐν ἁμαρτίαις; s. 1c end)ⓑ in the glory of the life to come (Sir 48:11; cp. Dt 4:1; 8:1; 30:16).α. abs. Lk 10:28; J 11:25; 14:19; Ro 8:13b; Hb 12:9. ἐμοὶ τ. ζῆν Χριστός= life is possible for me only where Christ is (hence death is gain) Phil 1:21 (s. OSchmitz, GHeinrici Festschr. 1914, 155–69). Another common interpr. is for me to live is Christ, i.e. while I am alive I experience real life in connection with Christ; w. death comes life in all fullness in the presence of Jesus.β. More specifically εἰς τὸν αἰῶνα have eternal life (Ps.-Lucian, Philopatr. 17 ζῆν εἰς τὸν αἰῶνα; PsSol 14:2) J 6:51, 58 (in J the blessed life which the follower of Jesus enjoys here and now in the body is simply continued in the heavenly life of the future. In other respects also the dividing line betw. the present and the future life is somet. nonexistent or at least not discernible); B 6:3; 8:5; 9:2; 11:10f; ἅμα σὺν αὐτῷ (i.e. Χριστῷ) ζ. live together with Christ 1 Th 5:10; ζ. διʼ αὐτοῦ (i.e. Chr.) 1J 4:9; ζ. κατὰ θεὸν πνεύματι live, as God (lives), in the Spirit 1 Pt 4:6. ὁ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται (cp. Hab 2:4) he that is just through faith will have life Ro 1:17 (AFeuillet, NTS 6, ’59, 52–80; but s. Fitzmyer, Ro [AB] ad loc.); Gal 3:11; Hb 10:38. This life is τὸ ἀληθινὸν ζῆν ITr 9:2; IEph 11:1. Christ is called τὸ ἀδιάκριτον ἡμῶν ζῆν our unshakable or inseparable life 3:2. τὸ διὰ παντὸς ἡμῶν ζῆν our total life 1 Mg 1:2—The law-directed pers. believes concerning legal performance: ὁ ποιήσας αὐτὰ ζήσεται ἐν αὐτοῖς (Lev 18:5) Gal 3:12; cp. Ro 10:5 (cp. Dio Chrys. 58 [75], 1 οἱ τοῦτον [= τ. νόμον] φυλάττοντες ἔχονται τῆς σωτηρίας=those who observe law have a firm grip on security).③ to conduct oneself in a pattern of behavior, live (Hom. et al.)ⓐ used w. adverbs or other modifiers: adv. (Sallust. 19 p. 34, 25 κακῶς ζῆν [Just., A I, 4, 7]; SIG 889, 13ff; Wsd 14:28; Philo; Jos., Ant. 12, 198; Ath. 3, 1 δίκην θηρίων) ἀσώτως Lk 15:13. ἐθνικῶς and ἰουδαϊκῶς Gal 2:14. εὐσεβῶς 2 Ti 3:12. πανούργως Hm 3, 3. σωφρόνως κ. δικαίως κ. εὐσεβῶς Tit 2:12 (Plut., Mor. 1108c ζῆν σωφρόνως κ. δικαίως; cp. Diog. L. 10, 132; 140; Ar. 15, 10).—Φαρισαῖος live as a Pharisee Ac 26:5. ἐν πίστει Gal 2:20d. ἐν ἁμαρτίᾳ Ro 6:2; ζ. ἐν τούτοις live in these (sins) Col 3:7. κατὰ ἀλήθειαν in keeping w. the truth IEph 6:2 (cp. Philo, Post. Cai. 73 κατὰ βούλημα τὸ τοῦ θεοῦ ζ.; Jos., Ant. 4, 302 κατὰ τ. νόμους ζ.; Just., D. 47, 4 κατὰ τὸν νόμον; Orig., C. Cels. 7, 12, 7 κατὰ τὰς θείας γραφάς). κατὰ θεόν 8:1 (cp. SIG 910 A and B). κατὰ Ἰησοῦν Χριστόν IPhld 3:2. κατὰ Χριστιανισμόν live in accordance w. (our) commitment to Christ IMg 10:1. κατὰ σάρκα Ro 8:12f; Dg 5:8; κατὰ κυριακὴν ζ. (opp. σαββατίζειν) include the observance of the Lord’s day in one’s life IMg 9:1. Of a married woman ζ. μετὰ ἀνδρός live w. her husband Lk 2:36 (for the added acc. of extent of time cp. Ael. Aristid. 46 p. 332 D.; Pr 28:16; ἥτις ἔζησεν καλῶς μετʼ ἐμοῦ ἔτη 28, μῆνας 4, ἡμέρας 5: SEG II, 384, 6–8 [restored]; s. also FDanker, Jesus and the New Age ’88, 71).ⓑ τινί live for someone or someth., for the other’s benefit (Hom. et al.; Demosth. 7, 17 οἳ οὐκ αἰσχύνονται Φιλίππῳ ζῶντες καὶ οὐ τῇ ἑαυτῶν πατρίδι; Dionys. Hal. 3, 17 … παῖδες, τῷ πατρὶ ζῶντες) ζ. τῷ θεῷ (4 Macc 7:19; 16:25; Philo, Mut. Nom. 13, Rer. Div. Her. 111; s. SAalen, NTS 13, ’67, 10) Lk 20:38b (cp. Soph., Ajax 970); Ro 6:10, 11; Gal 2:19; Hm 3:5; AcPl Ha 10, 7; τῷ κυρίῳ Ro 14:8b (cp. Plut., Cleom. 819 [31, 5]). For Christ 2 Cor 5:15; τῷ ἐμῷ βασιλεῖ AcPl Ha 9, 26 (restored after Aa I 112, 14) τῇ δικαιοσύνῃ ζ. 1 Pt 2:24; ἑαυτῷ ζ. live for oneself (Menand., Fgm. 646 Kö. οὐχ ἑαυτῷ ζῆν μόνον; Diod S 10, 33, 2 ζ. ἑαυτοῖς=live for themselves) Ro 14:7.④ to be full of vitality, be lively the ptc. is used fig. w. respect to things (cp. τῶν δένδρων τῶν ζῶντων ParJer 9:3), of spring water in contrast w. cistern water ὕδωρ ζῶν (Gen 26:19; Lev 14:5; Jer 2:13 v.l.; Zech 14:8.—Stagnant water is called ὕ. νεκρόν: Synes., Ep. 114, 254d) J 4:10f (Hdb. exc. on J 4:14); 7:38; D 7:1f (Wengst p. 77 n. 57). ζώσας πηγάς Rv 7:17 v.l.⑤ to be life-productive, offer life ptc. used w. respect to things (SIG 1173 [138 A.D.], 5 ζῶσαι ἀρεταὶ ἐγένοντο=miracles full of divine life occurred) λόγια ζῶντα words that meant life Ac 7:38. λόγος ζῶν θεοῦ 1 Pt 1:23; cp. Hb 4:12. ὁδὸς ζῶσα a living way 10:20. ἐλπὶς ζῶσα a living hope 1 Pt 1:3.—ζ. is also used of things which serve as descriptions of pers. who communicate divine life: of Christ ὁ ἄρτος ὁ ζῶν J 6:51a. λίθος ζῶν 1 Pt 2:4. Of Christians: θυσία ζῶσα a living sacrifice Ro 12:1. λίθοι ζῶντες 1 Pt 2:5.—τὰ παρὰ ζώσης φωνῆς καὶ μενούσης the (words) of a living and abiding voice Papias (2:4) (opp. ἐκ τῶν βιβλίων).—Lit. s. ζωή end. DELG s.v. ζώω.M-M. TW. -
20 ζωγρέω
ζωγρέω (ζωός, ἀγρέω) fut. 2 pl. ζωγρήσετε Dt 20:16; aor. ἐζώγρησα LXX; pf. pass. ptc. ἐζωγρημένος (Hom. et al.; Kaibel 841, 7; LXX) capture alive (Suda: ζωγρεῖ• ζῶντας λαμβάνει. So as early as Hom.; also Hdt. 1, 86, 1; X., An. 4, 7, 22; Polyb. 3, 84, 10; Num 31:18; 2 Ch 25:12; Philo, Virt. 43; Jos., Bell. 2, 448, Ant. 9, 194; 20, 210; Tat. 18, 3) fig. ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν you will catch people i.e., win them for God’s kgdm. Lk 5:10 (on the metaphor of fishing cp. Aristaen., Ep. 2, 23 ἀντὶ ἰχθύων παρθένους ζ.). ἐζωγρημένοι ὑπʼ αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα held captive by him (the devil) to perform his (the devil’s; s. B-D-F §291, 6; Rob. 707; on the thought cp. Vi. Aesopi W 106 P. εἱμαρμένη ἐζώγρησεν fate caught [me] to destroy [Aesop]) will 2 Ti 2:26 (differently LBunn, ET 41, 1930, 235–37).—DELG s.v. ζωάγρια. M-M. Spicq.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ζῶντας — ζάω pres part act masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Nicene Creed — Icon depicting Emperor Constantine (center) and the Fathers of the First Council of Nicaea of 325 as holding the Niceno–Constantinopolitan Creed of 381 The Nicene Creed (Latin: Symbolum Nicaenum) is the creed or profession of faith (Greek:… … Wikipedia
Comparison of Nicene Creeds of 325 and 381 — The Nicene Creed was originally composed at the First Council of Nicaea in 325, and subsequently revised at the Second Ecumenical Council (the First Council of Constantinople) in 381. The following table displays side by side both forms of this… … Wikipedia
Γερμανία — Επίσημη ονομασία: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας Προηγούμενη ονομασία (1948 90): Γερμανική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (ή Δυτική Γερμανία) & Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία) Έκταση: 357.021 τ.χλμ Πληθυσμός: 82.440.309 κάτ. (2000) Πρωτεύουσα:… … Dictionary of Greek
Old Roman Symbol — The Old Roman Symbol, or Old Roman Creed, is an earlier and shorter version of the Apostles Creed.[1] It was based on the 2nd century Rules of Faith and the interrogatory declaration of faith for those receiving Baptism (3rd century or… … Wikipedia
Source-language versions of the Nicene Creed — The Nicene Creed, first composed in 325 and revised in 381, is a creed that summarises the orthodox faith of the Christian Church. It was written in Greek, and this remains the definitive source version for all churches that recognise it. Some… … Wikipedia
Altrömisches Glaubensbekenntnis — Das Altrömische Glaubensbekenntnis (Romanum) ist eines der ersten überlieferten Christlichen Glaubensbekenntnisse, aus dem sich später das Nicäno Konstantinopolitanum und das Apostolische Glaubensbekenntnis entwickelten. Ursprünglich griechisch… … Deutsch Wikipedia
Großes Glaubensbekenntnis — Das Nicäno Konstantinopolitanum ist eines der wichtigsten Glaubensbekenntnisse des Christentums, das oft in der Liturgie Verwendung findet, wo es (nicht korrekt) als Nicänisches Glaubensbekenntnis (lateinisch fides Nicaena) bezeichnet wird. Die… … Deutsch Wikipedia
Nicaeanisch-Konstantinopolitanisches Glaubensbekenntnis — Das Nicäno Konstantinopolitanum ist eines der wichtigsten Glaubensbekenntnisse des Christentums, das oft in der Liturgie Verwendung findet, wo es (nicht korrekt) als Nicänisches Glaubensbekenntnis (lateinisch fides Nicaena) bezeichnet wird. Die… … Deutsch Wikipedia
Nicäno-Konstantinopolitanum — Das Nicäno Konstantinopolitanum (auch Nicaeno Konstantinopolitanum oder Nizäno Konstantinopolitanum) ist das wichtigste Christliche Glaubensbekenntnis, das oft in der Form des Credos in der Liturgie Verwendung findet. Dort wird es oft (nicht… … Deutsch Wikipedia
Nicänum — Das Nicäno Konstantinopolitanum ist eines der wichtigsten Glaubensbekenntnisse des Christentums, das oft in der Liturgie Verwendung findet, wo es (nicht korrekt) als Nicänisches Glaubensbekenntnis (lateinisch fides Nicaena) bezeichnet wird. Die… … Deutsch Wikipedia
