-
1 γελασείω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γελασείω
-
2 γελάσιμος
γελᾰσ-ιμος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γελάσιμος
-
3 γέλασις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γέλασις
-
4 γελάσκω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γελάσκω
-
5 γέλασμα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γέλασμα
-
6 γελαστής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γελαστής
-
7 γελαστικός
A able to laugh, S.E.P.2.211, Simp.in Ph.104.27;τό γ. Antig.Mir. 175
, Iamb.Protr.21. κσ; ἄνθρωπος γελεστικόν Luc Vit.Auet.26. Adv.- κῶς Suid.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γελαστικός
-
8 γελαστός
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γελαστός
-
9 γελαστύς
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γελαστύς
-
10 γελασῖνος
γελᾰσ-ῖνος, ὁ,II οἱ γ. (sc. ὀδόντες) the grinners, i. e. the front teeth, which show when one laughs, Poll.2.91.2 mostly pl., dimples, which appear in the cheeks when persons laugh, Mart.7.25 (sg.), Choerob. in An.Ox.2.188; also of dimples in the hinder parts, Alciphr.1.39, AP5.34 (Rufin.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γελασῖνος
-
11 γελάω
Grammatical information: v.Meaning: `laugh' (Il.)Derivatives: γέλασμα `laughing' (A., s. below), γελαστύς `id.' (Call.), γελαστής `laugher, sneerer' (S.), ἐγγελαστής (E.), γέλασις (EM). - γελασῖνος `the laugher' (Ael.), in plur. `the front teeth' (Poll.). - Also γελάσκω (AP) and γελασείω (Pl.). - Beside γελάω γέλως, - ωτος (ep. acc. γέλω for γέλων, γέλον, Att. gen. γέλω) m. `laughter' (Il.), with γελώω (Od., s. Chantr. Gramm. hom. 1, 365f.) and γελοῖος (Β 215, where γελοίϊος m.c., cf. Schwyzer 467 and Chantraine 1, 168) with denomin. γελοιάω, γελοιάζω (LXX). - γελασ- in ἀ-γέλασ-τος (θ 307), also in γελᾱνής (Pi.) \< *γελασ-νής? Also in γελαρής γαλήνη. Λάκωνες H. \< *γελασ-ρής; also in γελάω, γελάσ-σαι \<*γελασ-ι̯ω. - Aeolic o-Stamm γέλος m. (cf. ἔρως: ἔρος: ἐραστός).Etymology: Beside γέλως (*gelh₂-ōs) Arm. caɫr, gen. caɫu `laughter' (with ci-caɫim `laugh'); for the ablaut cf. γαλ- \< * glh₂- in γαλήνη. - The `physical' meaning is preserved in γελεῖν λάμπειν, ἀνθεῖν H. - Cf. γαλήνη, γλήνη, γλῆνος, and Γελέοντες.Page in Frisk: 1,294-295Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > γελάω
-
12 γαλήνη
Grammatical information: f.Meaning: `stillness of the seaStille' (Od.); also `lead sulphite (Plin.; s. Chantr. RPh. 1965, 203-5).Other forms: Dor. γαλά̄νᾱDerivatives: γαλήνεια ( γαλάνεια) = γαλήνη (Eur.), after σαφήνεια?; not from γαληνής (only Arist. Phgn. 811b 38); γαληναίη (A. R.; cf. ἀναγκαίη beside ἀνάγκη), γαληναῖος (AP). - γαληνός `still' (E.). After the numerous ρο-adjectives (not old r\/n-stem) γαληρός H.; after the adj. in - ερος, γαλερός H.Etymology: γαλήνη, γαλά̄νᾱ, like σελήνη, from *γαλασ-νᾱ from an σ-stem, seen also in γέλως, γελασ-τός etc. and in Aeol. γελήνη (Jo. Gramm. Comp. 3, 1) for *γελᾰ́ννα like σελᾰ́ννα?). Orig. `Heiterkeit', cf. γελεῖν λάμπειν, ἀνθεῖν H. For the ablaut, * glh₂-es-, cf Arm. caɫr `laughter'; s. γελάω. Cf. γλήνη, γλῆνος.Page in Frisk: 1,285-286Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > γαλήνη
-
13 ἔραμαι
Grammatical information: v.Meaning: `desire, love' (Il.)Other forms: lengthened form ἐράασθε Π 208 (cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 83); Ion.-Att. ἐράω; aor. ἐράσ(σ)ασθαι, ἐρασθῆναι, fut. ἐρασθήσομαι (ep. Ion.)Derivatives: Verbal adj. ἐρατός `desired, loved' (Il.) with Έρατώ f. name of one of the Muses (Hes.) and ἐρατίζω `desire' (Λ 551); lengthened form ἐρατεινός `lovely' (Il.; after the adjectives in - εινός, e. g. ἀλγεινός; ποθεινός; Pi.); on ἐραστός s. below. - Beside it ἔρως (Il.), gen. etc. - ωτος m. (Hdt., Pi.), ep. also ἔρος m. `(carnal)love', personif. `the god of Love', with several derivv.: beside the hypocoristica Έρώτ-ιον, - άριον, - ίσκος, - ιδεύς further ἐρωτικός `belonging to love' (Att.), ἐρωτύλος `lovely, darling', ἐρωτίς f. `id.' (Theoc.); ἐρωτ-ιάδες ( Νύμφαι; AP); ἐρωτίδια (- εια, - αια) `Eros-feast' (Ath., inscr.); denomin. verb ἐρωτ-ιάω `be ill of love' (Hp.). From ἔρος: ἐρόεις (Hes., h. Hom.); cf. Treu Von Homer zur Lyrik 245. - From a stem ἐρασ-: Aeol. ἐραννός `lovely, charming' \< *ἐρασ-νός ( Il.), ἐράσμιος `id.' (Semon., Anakr.; vgl. Schwyzer 493 n. 10, Chantraine Formation 43), ἐραστής `lover' (Ion.-Att.), also in compp., e. g. παιδ-εραστής (vgl. Fraenkel Nom. ag. 2, 33 and 86), f. ἐράστρια (Eup.); ἐραστός = ἐρατός (Att. etc.); denomin. verb ἐραστεύω = ἐράω (A. Pr. 893 [lyr.]). - The frquent σ-formations, which are hardly all analogical, point to an original σ-stem ἔρως, ἔρασ- (like γέλως, γέλασ-), which was lengthened with - τ-, c.q. passed in an ο-stem (further see Schwyzer 514 n. 4).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: No etymology. So Pre-Greek?Page in Frisk: 1,547Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔραμαι
См. также в других словарях:
γελανής — γελανής, ές (Α) γελαστός, χαρωπός. [ΕΤΥΜΟΛ. < *γελασ νής < *γελασνός < (θ.) γελάσ γελάω, μεταπλασμένο κατά το πρότυπο τών πρηνής απηνής, προσηνής] … Dictionary of Greek
ιππαστί — (Α ἱππαστί) επίρρ. με τον τρόπο που κάθεται κάποιος στον ίππο, καβάλα, καβαλικευτά. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἱππασ τού ρ. ἱππάζομαι «οδηγώ τον ίππο» + επιρρ. κατάλ. τί. (πρβλ. α γελασ τί < θ. γελάσ τού γελώ, α δαμασ τί < θ. δαμασ τού δάμνῃμι… … Dictionary of Greek
γελασίνος — ο (θηλ. νη, η) (AM) 1. αυτός που γελάει διαρκώς, ο γελαστός 2. πληθ. οἱ γελασῑνοι (ὀδόντες) τα δόντια που φαίνονται όταν γελάμε, οι κοπτήρες 3. (θηλ. πληθ.) α) αἱ γελασῑναι τα λακκάκια που σχηματίζονται στα μάγουλα αυτών που γελάνε β) τα λακκάκια … Dictionary of Greek
γελασηνός — ή, ό (Α γελασηνός, ή, όν) 1. ο γελαστός, ο εύθυμος 2. (για τόπους) ο χαριτωμένος («γελασηνό ακρογιάλι»). [ΕΤΥΜΟΛ. < (θ.) γελασ , γελάω + ηνός] … Dictionary of Greek
κατατρωξείω — (Μ) επιθυμώ να κατατρώγω κάτι. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. κατατρωξ τού κατατρώγω (πρβλ. μέλλ. κατα τρώξ ομαι + κατάλ. εφετικών ρημάτων είω (πρβλ. γελασ είω)] … Dictionary of Greek
κτιστύς — κτιστύς, ύος, ἡ (Α) ιων. τ. η κτίση. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. κτισ τού κτίζω + κατάλ. τύς (πρβλ. γελασ τύς, κρεμβολιασ τύς)] … Dictionary of Greek
μορφίζω — (Μ μορφίζω) [μορφή] 1. δίνω σε κάποιον ωραιότερη ή καλύτερη μορφή, ομορφαίνω («η κοκκινάδα τής ντροπής μορφίζει τα κορίτσια», παροιμ.) 2. (για λόγια, μύθους, πράγματα) καλλωπίζω, στολίζω, διασκευάζω («κι εμόρφιζε τα ψέματα κι εκείνοι τα πιστεύαν» … Dictionary of Greek
οπυστύς — ὀπυστύς, ύος, ἡ (Α) ο γάμος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀπυίω / ὀπύω «νυμφεύομαι» + επίθημα τύς (πρβλ. δαι τύς, μνησ τύς). Το σ τού τ. είναι πιθ. αναλογικό προς το σ άλλων λ. με την ίδια κατάλ. (πρβλ. γελασ τύς)] … Dictionary of Greek
ĝel-, ĝelǝ-, ĝlē-, (also *gelēi- :) ĝ(e)lǝi- — ĝel , ĝelǝ , ĝlē , (also *gelēi :) ĝ(e)lǝi English meaning: light, to shine; to be joyful Deutsche Übersetzung: “hell, heiter glänzen” and “heiter sein, lächeln, lachen” Material: Arm. caɫr, gen. caɫu “ laughter “ (probably… … Proto-Indo-European etymological dictionary
