ἐγελάσθην

ἐγελά̱σθην, γελάω

laugh: imperf ind mp 3rd dual

γελάω

laugh: aor ind pass 3rd pl (epic doric aeolic)

γελάω

laugh: aor ind pass 1st sg

ἐγελά̱σθην, γελάω

laugh: imperf ind mp 3rd dual

γελάω

laugh: aor ind pass 3rd pl (epic doric aeolic)

γελάω

laugh: aor ind pass 1st sg

γελάω, [dialect] Ep. [full] γελόω Od.21.105, [dialect] Aeol. [full] γέλαιμι Hdn.Gr.2.463, al.; [dialect] Ep. part.

A

γελόωντες Od.18.40

, γελώοντες, -ώωντες, or - οίωντες ib. 111, cf. 20.390; [dialect] Ep. [tense] impf. γελώων or

- οίων 20.347

; [dialect] Dor. part. γελᾶσα, [ per.] 3pl. γελᾶντι, Theoc.1.36,90; [dialect] Aeol.

γελαίσας Sapph.2.5

: [dialect] Att. [tense] fut.

γελάσομαι Pl.Phdr. 252b

, X.Smp.1.16, etc.; later

γελάσω AP2.178

(Mel.), 11.29 (Autom.), Anacreont.38.8, etc.: [tense] aor.

ἐγέλᾰσα E.IT 276

, etc.; [dialect] Ep.

ἐγέλασσα Il.15.101

; [dialect] Dor.

ἐγέλαξα Theoc.20

. <*>, v.l.ib.7.42; [ per.] 3pl. γέλαν for ἐγέλασαν Poet. ap. EM255.6:—[voice] Pass., [tense] fut.

- ασθήσομαι D.L.1.78

, Luc.Am.2: [tense] aor.

ἐγελάσθην D.2.10

, ([etym.] κατ-) Th.3.83, Pl. Euthphr.3c, etc.: [tense] pf. γεγέλασται ([etym.] κατα-) Luc.DMort.1.1.

I abs., laugh,

ἁπαλὸν γελάσαι Od.14.465

;

ἀχρεῖον γ. 18.163

;

γναθμοῖσι γελοίων ἀλλοτρίοισιν 20.347

;

δακρυόεν γ. Il.6.484

;

μηδὲν ἵλεων γ. S.Aj. 1011

; ἡ δ' ἐγέλασσε χείλεσιν, of feigned laughter, Il.15.101; ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ his heart laughed within him, 21.389;

γελῶ ὁρῶν Hdt.4.36

:—[voice] Pass., εἵνεκα τοῦ γελασθῆι αι for the sake of a laugh being raised, D.2.19.

2 of things,

γέλασσε δὲ πᾶσα περὶ χθών Il. 19.362

;

γαῖά τε πᾶσ' ἐγέλασσε h.Cer.14

;

γελᾷ δέ τε δό ματα πατρός Hes.Th.40

;

γελῶντα ὑδάτη Lyr.Alex.Adesp.32.4

.

II laugh at,

ἐπ' αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν Il.2.270

, 23.784;

ἐπ' ἀλλήλοισι γελῶσιν Thgn. 1113

; γελᾷ δὲ δαίμων ἐπ' ἀνδρὶ θερμῷ laughs scornfully at.., A.Eu. 560 (lyr.); ἐπί τινι at a thing, X.Mem.4.2.5, Pl.Phlb. 50a: freq. c. dat.,

γελᾷ δὲ τοῖσδε.. ἄχεσιν πολὺν γέλωτα S.Aj. 957

(lyr.), cf. 1043, Ar. Nu. 560; ἐγέλασα ψολοκομπίαις was amused at them, Id.Eq. 696;

ὅταν ποτ' ἀνθρώποισιν ἡ τύχη γελᾷ Philem.110

;

εἰς ἐχθροὺς γ. S. Aj.79

;

ἐν κακοῖσι τοῖς ἐμοῖς A.Ch. 222

: rarely c. gen. pers.,

γελᾷ μου S.Ph. 1125

(lyr.), cf. Pl.Tht. 175b, Luc.Dem.Enc.16, Procop.Goth.4.28 (v.l.).

2 c. acc., deride,

τινά Theoc.20.1

;

ἢ τόδε γελᾶτε, εἰ..

;

X.Smp.2.19

; τί δὲ τοῦτ' ἐγέλασας ἐτεόν; what is this you are laughing at? Ar.Nu. 820:—[voice] Pass., to be derided, A.Eu. 789 (lyr.), S.Ant. 839 (lyr.);

πρός τινος Id.Ph. 1023

;

παρά τινος Id.OC 1423

.

Grammatical information: v.

Meaning: `laugh' (Il.)

Other forms: Aor. γελάσ(σ)αι, with γελάσομαι, ἐγελάσθην, γεγέλασμαι (Att. etc.)

Derivatives: γέλασμα `laughing' (A., s. below), γελαστύς `id.' (Call.), γελαστής `laugher, sneerer' (S.), ἐγγελαστής (E.), γέλασις (EM). - γελασῖνος `the laugher' (Ael.), in plur. `the front teeth' (Poll.). - Also γελάσκω (AP) and γελασείω (Pl.). - Beside γελάω γέλως, - ωτος (ep. acc. γέλω for γέλων, γέλον, Att. gen. γέλω) m. `laughter' (Il.), with γελώω (Od., s. Chantr. Gramm. hom. 1, 365f.) and γελοῖος (Β 215, where γελοίϊος m.c., cf. Schwyzer 467 and Chantraine 1, 168) with denomin. γελοιάω, γελοιάζω (LXX). - γελασ- in ἀ-γέλασ-τος (θ 307), also in γελᾱνής (Pi.) \< *γελασ-νής? Also in γελαρής γαλήνη. Λάκωνες H. \< *γελασ-ρής; also in γελάω, γελάσ-σαι \<*γελασ-ι̯ω. - Aeolic o-Stamm γέλος m. (cf. ἔρως: ἔρος: ἐραστός).

Origin: IE [Indo-European] * gelh₂- `laugh'

Etymology: Beside γέλως (*gelh₂-ōs) Arm. caɫr, gen. caɫu `laughter' (with ci-caɫim `laugh'); for the ablaut cf. γαλ- \< * glh₂- in γαλήνη. - The `physical' meaning is preserved in γελεῖν λάμπειν, ἀνθεῖν H. - Cf. γαλήνη, γλήνη, γλῆνος, and Γελέοντες.

Page in Frisk: 1,294-295