-
1 συλάω
Grammatical information: v.Meaning: `to strip off (the armour), to take away, to rob, to plunder, to seize'(Hom., IA.).Other forms: (El. opt. συλαίη), aor. συλῆσαι etc., also w. ἀπο- a.o. (Il.), ep. pres. also - εύω (cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 368; not from συλεύς; s.bel.), - έω (Delph., Theoc. a.o.; also Pi.? s. Forssman Unt. 157f.)Compounds: Compound: θεο-σύλης m. = θεῶν συλήτωρ (Alc. a.o.; Peek Phil. 100, 23), ἱερό-συλος m. `temple-robber' with - έω, - ία (Att.). Compp. συλ-αγωγέω `to carry away as booty' (Ep. Col. a.o.), ἄ-συλος `one who cannot be distrained, invulnerable, safe', τὸ ἄ. `fenced territory, refuge', with ἀσυλ-ία f. `safety from distraint, invulnerability' a.o. (Parm., A., E., Pl., inscr. etc.).Derivatives: συλ-ήτωρ m. `plunderer' (A., Nonn.), f. - ήτειρα (E. in lyr.; Fraenkel Nom. ag. 2, 22f.), - ησις f. `plunder' (S., Pl. a.o.), - ητικός `related to plunder' (hell. inscr.), - ητής (gloss.). -- Besides σῦλα n., σῦλαι f. pl., rarely - ον, -η sg., `captured shipload, booty' (Samos VIa, Locr. Va, Str.), Att. `right of seizure of a ship or its cargo, right of distraint' (D., Arist.). From σῦλα or συλάω (- έω, - εύω) συλεύς m. `plunderer' (GDI 2516, Delph. IIIa; cf. ad loc.), also as mythical PN (Bosshardt 123). On Συλο- and - συλος in PN also Masson Beitr. z. Namenforsch. 16, 166 ff.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Against the most obvious and hard to reject assumption, that συλάω is derived from σῦλα, σῦλαι, speaks a little the later and more rare attestation of the nouns. In any case the Att. meaning `right of seizure' must be secondary and cannot be separated from ἄ-συλος. Whether ἄσυλος from συλάω (beside ἀ-σύλητος [E. a.o.] like ἄτιμος: ἀτίμητος) = `who may not be taken away or be robbed', i.e. `unviolable', to which σῦλα, - αι `right of seizure'? -- No certain etymology. The similarity between σῦλα, - άω and σκῦλα is long since observed (Curtius 169, Buttmann Lexil. 2, 264) and provoked diff. attempts at explanation: variation σκ-: ξ-: σ- (Schwyzer 329, Sánchez Ruipérez Emer. 15, 67 f.); σκῦλον secondary after σκῦτος (Pisani Sprache 5, 143 ff.). After Pisani σῦλα comes with Lat. spolia from Lydian; cf. Σάρδεις: OPers. Sparda-, also Arm. sunk: σπόγγος. On ἐσσύλλα ἀφῄρει κτλ. H. (adduced by P. with earlier investigators) one cannot trust (alphabet. wrong); ὑλᾶται ἐστερήθη, ἀπέθανεν H. (by Kretschmer KZ 31, 422 compared with it), is, if at all correctly handed down, with P. to be kept away.Page in Frisk: 2,819-820Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > συλάω
См. также в других словарях:
σύλο — το / σῡλον, ΝΑ η σύλη αρχ. 1. φορτίο πλοίου που έχει κατασχεθεί 2. κατακράτηση πραγμάτων, εμπορευμάτων 3. σύληση. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. χρησιμοποιήθηκε αρχικά στον πληθ. σῦλα (τὰ) καί μτγν. στον ενικό αριθμό σῦλον (τὸ) (πρβλ. και σῦλαι > σύλη). Για… … Dictionary of Greek
μάρτυρας — Πρόσωπο που παρέχει πληροφορίες σε δικαστική αρχή· πρόσωπο που θανατώθηκε για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ή που βασανίστηκε για την ιδεολογία του· ο θεατής πράξεως ή γεγονότος. Σύμφωνα με τη χριστιανική θρησκεία ο μ. είναι ο επίσημος… … Dictionary of Greek
