-
1 īnsolentia
īnsolentia ae, f [insolens], unusualness, strangeness, novelty: fori iudiciorumque: itineris, S.: voluptatum.—Of language, novelty, strangeness, affectedness: orationis: verborum.—Want of moderation, haughtiness, arrogance, insolence, extravagance: tua singularis: insolentiam suam continere ex secundis rebus, S.: gloriae, N.: in circumscribendis tribunis, Cs.: noxiorum insolentiae, Ph.* * *unfamiliarity; strangeness; haughtiness; extravagance -
2 insolentia
in-sŏlentĭa, ae, f. [insolens].I. A.In gen.:B.fori, judiciorumque,
Cic. Rosc. Am. 31, 88:itineris,
Sall. J. 94, 2:loci,
Cic. Deiot. 2, 5:voluptatum,
id. Cael. 31, 75:disputationis,
id. de Or. 1, 22.—Rhet., unusualness, novelty, strangeness, affectedness in the choice of words:II.orationis,
Cic. Brut. 82, 284:verborum,
id. de Or. 3, 13:peregrina,
id. ib. 12.—In plur.:insolentias verborum a veteribus dictorum respuere,
Gell. 13, 21, 22.—Want of moderation, pride, haughtiness, arrogance, insolence:illa tua singularis insolentia, superbia, contumacia,
id. Verr. 2, 4, 41, § 89; id. ib. 2, 3, 44, § 106; lavish indulgence; opp. continentiam, id. Phil. 9, 6, 13; id. Fam. 9, 20, 1:hominis,
id. de Or. 2, 52, 209:modeste insolentiam suam continere,
id. Agr. 1, 6, 18:ex secundis rebus,
Sall. J. 40, 5:insolentiam alicui obicere,
Nep. Epam. 5:gloriae,
id. Ag. 5. — Plur.:spiritus a noxiorum insolentiis premitur,
Phaedr. 3, epil. 31. -
3 exsulto
exsulto ( exult-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. [id.], to spring vigorously, to leap or jump up (class.; esp. in the trop. signif.).I.Lit.:B.equi ferocitate exsultantes,
Cic. Off. 1, 26, 90:equi,
Nep. Eum. 5:exsultantes loligines,
Cic. Div. 2, 70, 145: pisciculi, id. Fragm. ap. Non. 66, 1:pecora exsultantia,
Plin. 18, 35, 88, § 364:taurus in herba,
Ov. M. 2, 864; cf. id. ib. 11, 79:(curetes) in numerum exsultant,
i. e. dance, Lucr. 2, 631.—Of inanimate subjects:II.sanguis emicat exsultans alte,
Lucr. 2, 195:pila exsultat,
Sen. Q. N. 6, 10 fin.:exsultant aestu latices,
Verg. A. 7, 464; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114:exsultant vada atque aestu miscentur harenae,
Verg. A. 3, 557:glaebae,
Plin. 18, 19, 49, § 179: densiores circa pampini exsultant, spring up, i. e. come up, grow up, id. 17, 22, 35, § 180:breves (syllabae) si continuantur, exsultant,
to skip, hop, Quint. 9, 4, 91.—Trop.A.In gen., to gambol about, move freely, expatiate:B.hic (in pectore) exsultat pavor ac metus,
riot, gambol, Lucr. 3, 141:cum sit campus, in quo exsultare possit oratio,
Cic. Ac. 2, 35, 112; cf.:in reliquis (orationibus) exsultavit audacius (Demosthenes),
id. Or. 8, 26:assurgendi exsultandique in laudando licentia,
Quint. 2, 2, 9:solidos novus exsultabis in actus,
will undertake with alacrity, Stat. S. 4, 4, 38.—In partic., to exult, rejoice exceedingly; to run riot, to revel; to vaunt, boast: exsultantem te et praefidentem tibi repriment legum habenae, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; cf.:* A.rex ille (Tarquinius) victoriis divitiisque subnixus, exsultabat insolentiā,
id. Rep. 2, 25; and:exsultasse populum insolentiā libertatis,
id. ib. 1, 40:exsultare eam (partem animi) in somno immoderateque jactari,
id. Div. 1, 29, 60: exsultare voluptate, id. Fragm. ap. Non. 301, 7 (Rep. 3, 36 ed. Mos.):laetitiā,
id. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 6, 16 (with temere gestiens); id. Att. 15, 21, 1; Liv. 27, 2, 2:gaudio,
Cic. Phil. 2, 27, 66:victoriā,
id. Rosc. Am. 6, 16; cf.successu,
Verg. A. 2, 386:gestis,
Tac. Agr. 8:vana spe,
Quint. 6, 4, 17 et saep.: in ruinis alicujus, [p. 706] Cic. Balb. 26, 58: in omni crudelitate, id. Fragm. ap. Non. 300, 26 (Rep. 2, 41 ed. Mos.):Graeci exsultant, quod, etc.,
id. Att. 6, 1, 15: dum histrio in cubiculum principis exsultaverit (= exorchêsaito, Gronov.), Tac. A. 11, 28 (al. insultaverit).— Absol.:illa theatra (i. e. spectatores) exsultant,
Cic. Leg. 2, 15, 39 Mos. N. cr.:furorem exsultantem reprimere,
id. Sest. 44, 95; cf.:exsultantem laetitiam comprimere,
id. Top. 22, 86:laus in qua maxime ceterorum exsultat oratio,
id. Fin. 1, 16, 54.—Hence, ex-sultans ( exult-), antis, P. a.(Acc. to I. B. fin.) Of short syllables, skipping, hopping:B.paululum morae damus inter ultimum ac proximum verbum... alioqui sit exsultantissimum et trimetri finis,
Quint. 9, 4, 108.—(Acc. to II. B.)1. 2.Of an orator or an oration, diffuse, prolix:fiunt pro grandibus tumidi... laetis corrupti, compositis exsultantes,
Quint. 10, 2, 16; cf. id. 12, 10, 12; 8, 3, 56; 9, 4, 69 (with remissae);10, 4, 1: Cicero supra modum exsultans et superfluens,
Tac. Dial. 18.— Hence, * Adv.: exsultanter, diffusely, at large; only comp.:quae hilarius et quasi exsultantius scripsi,
Plin. Ep. 3, 18, 10. -
4 superbia
sŭperbĭa, ae, f. [superbus].I.In a bad sense, loftiness, haughtiness, pride, arrogance (syn.:2.arrogantia, insolentia, fastidium, fastus): num sibi aut stultitia accessit aut superat superbia?
Plaut. Am. 2, 2, 77:magnitudinem animi superbia (imitatur) in animis extollendis,
Cic. Part. Or. 23, 81:divitiae dedecoris plenae sunt et insolentis superbiae,
id. Rep. 1, 34, 51:abicio superbiam,
Plaut. Merc. 5, 2, 10:in rebus prosperis superbiam magno opere, fastidium arrogantiamque fugiamus,
id. Off. 1, 26, 90; so (with fastidium) id. Rep. 1, 32, 48; (with arrogantia) id. Inv. 1, 54, 105; Caes. Fragm. ap. Gell. 4, 16, 8; (with avaritia) Liv. 43, 2, 2; (with insolentia, contumacia) Cic. Verr. 2, 4, 41, § 89;(with importunitas),
id. Rep. 1, 40, 62; id. Lael. 15, 54; (with inhumanitas) id. de Or. 1, 22, 99; (with crudelitas) Liv. 8, 33, 11; (opp. moderatio) id. 8, 33, 13:domicilium superbiae,
id. Agr. 2, 35, 97:pone superbiam,
Hor. C. 3, 10, 9:superbiam alicujus retundere,
Phaedr. 4, 23, 21:in vultu damnosa superbia vestro, Ov A. A. 3, 509: silentium ipsius in superbiam accipiebatur,
was interpreted as pride, Tac. A. 6, 19 (13) fin.:absit superbia, asperitas,
Plin. Ep. 8, 24, 5:nec tanta superbia victis,
Verg. A. 1, 529.— Plur.:secundas fortunas decent superbiae,
Plaut. Stich. 2, 1, 28.—Conceit, vanity:3.legatos, velut ad ludibrium stolidae superbiae in senatum vocatos esse,
Liv. 45, 3, 3.—Rudeness, discourtesy:* B.superbiam tuam accusant, quod negent te percontantibus respondere,
Cic. Fam. 7, 16, 3.—Transf., of things: album opus propter superbiam candoris concipit fumum, the delicacy of white (as a color), Vitr. 7, 3, 4.—II.In a good sense, lofty spirit, honorable pride ( poet. and in post-Aug. prose):B.sume superbiam Quaesitam meritis,
Hor. C. 3, 30, 14:nec tantam Vespesiano superbiam,
Tac. H. 3, 66.—Transf., of things:eadem causa in piris taxatur superbiae cognomine,
Plin. 15, 15, 16, § 53; cf. superbus, II. B. 1. -
5 circum-scrībō
circum-scrībō īpsī, īptus, ere, to encircle, circumscribe, enclose in a ring: orbem: virgulā stantem: virgā regem, L. — Fig., to define, encompass, enclose, limit, bound, circumscribe: nullis terminis ius suum: genus brevi circumscribi potest: uno genere genus hoc aratorum, to comprehend in one class. — To contract, hem in, circumscribe, hinder, restrain, confine, limit: praetorem: de circumscribendo adulescente sententia: insolentia in circumscribendis tribunis plebis, Cs. — To deceive, cheat, circumvent, entrap, ensnare, defraud: interrogationibus circumscripti: adulescentulos, overreach: Pupillos, Iu.—To cancel, annul, invalidate, make void, set aside: omni tempore Sullano circumscripto: circumscriptis iis sententiis, quas posui. -
6 efferō or ecferō
efferō or ecferō extulī, ēlātus, ferre [ex + fero], to carry out, take out, bring forth, take away, remove: tela ex aedibus: extra aedīs puerum, T.: frumentum ab Ilerdā, Cs.: signa portis efferri vidit, L.: pedem, escape, V.: pedem portā: sese tectis, V.: Furium longius extulit cursus, L.— To carry out for burial, bear to the grave, bury: Ecfertur, T.: filium: eum quam amplissime: extulit eum plebs, i. e. paid his funeral expenses, L.: anus Ex testamento elata, H.: Per funera septem Efferor, i. e. with a seven-fold funeral, O. — To bring forth, bear, produce: quod agri efferant: aliquid ex sese: cum ager cum decumo extulisset, ten fold: (Italia) genus acre virum Extulit, V.— To lift up, elevate, raise: hos in murum, Cs.: pars operis in altitudinem turris elata, Cs.: pulvis elatus lucem aufert, L.: dextrā ensem, V.: caput antro, O.: Lucifer Extulit ōs sacrum, rose, V.: ubi ortūs Extulerit Titan, V.—Fig., to set forth, spread abroad, utter, publish, proclaim, express: verbum de verbo expressum, translate literally, T.: si graves sententiae inconditis verbis efferuntur: in volgum disciplinam efferri, Cs.: hoc foras: Dedecus per auras, O.: in volgus elatum est, quā adrogantiā usus, etc., Cs.— To carry away, transport, excite, elate: me laetitiā.— P. pass.: milites studio, Cs.: tu insolentiā.— To bury, ruin, destroy: ne libera efferatur res p., L.: ne meo unius funere elata res p. esset, L.— To bring out, expose: me ad gloriam: alqm in odium, Ta.— To raise, elevate, exalt, laud, praise, extol: hominem ad summum imperium: quemque ob facinus pecuniā, S.: patriam demersam extuli: consilium summis laudibus, Cs.—With se, to rise, show oneself, appear: quae (virtus) cum se extulit, etc.— To lift up, elate, puff up, inflate, inspire: animum (fortuna) flatu suo, L.: alqm supra leges, Ta.: quod ecferas te insolenter: sese audaciā, S.: se in potestate, be insolent in office: (fortunati) efferuntur fere fastidio: adrogantiā elati, Cs.: ad iustam fiduciam, L. — To support, endure: laborem: malum patiendo, do away with. -
7 exsultō or exultō
exsultō or exultō āvī, —, āre, freq. [exsilio], to spring vigorously, leap up, jump up: equi ferocitate exsultantes: taurus in herbā, O.: in limine Pyrrhus, V.: exsultant aestu latices, V.: exsultantes undae, dancing, O. — Fig., to move freely, expatiate: campus, in quo exsultare possit oratio: in reliquis (orationibus).— To exult, rejoice exceedingly, run riot, revel, vaunt, boast: exsultantem te reprimere: insolentiā, indulge: animis, V.: in suam famam gestis, Ta.: quod, etc.: in quo (facto) exsultat oratio mea: copiae per catervas exsultabant, Ta. -
8 frīvolus
-
9 fugitīvus
fugitīvus adj. [2 FVG-], fleeing away, fugitive: servos, S.: piscis, Iu.: argentum, T.: fugitivus et erro, H.: a dominis.—As subst m., a runaway, fugitive slave, deserter: ea res per fugitivos hostibus nuntiatur, deserters, Cs.: fugitivorum insolentia.* * *Ifugitiva, fugitivum ADJIIfugitive; deserter; runaway slave -
10 adrogantia
arrŏgantia ( adr-), ae, f. [arrogans].I.A.. An assuming, presumption, arrogance, conceitedness (syn.:B.superbia, insolentia, fastus): cum omnis adrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae multo molestissima,
Cic. Div. in Caecil. 11 fin.:P. Crassus sine adrogantiā gravis esse videbatur et sine segnitiā verecundus,
id. Brut. 81, 282: illud gnôthi seauton noli putare ad adrogantiam minuendam solum esse dictum, id. ad Q. Fr. 3, 6, 7 et saep.:Pallas tristi adrogantiā taedium sui moverat,
Tac. A. 13, 2:adrogantiā depravatus,
Vulg. Deut. 18, 20:adrogantia tua decepit te,
ib. Jer. 49, 16.—The proud, lordly bearing arising from a consciousness of real or supposed superiority, pride, haughtiness (cf. arrogans):* II.hujus adrogantiam pertinacia aequabat,
Liv. 5, 8, 11:avaritia et adrogantia praecipua validiorum vitia,
Tac. H. 1, 51:tristitiam et adrogantiam et avaritiam exuerat: nec illi, quod est rarissimum, aut facilitas auctoritatem aut severitas amorem deminuit,
id. Agr. 9:cum magnitudinem et gravitatem summae fortunae retineret, invidiam et adrogantiam effugerat,
id. A. 2, 72; id. Agr. 42:adrogantia ejus,
Vulg. Isa. 16, 6; ib. Jer. 48, 29.—A pertinacity in one's demands, obstinacy:cessurosque se potius adrogantiae Antipatri quam etc.,
Liv. 37, 56 fin. -
11 arrogantia
arrŏgantia ( adr-), ae, f. [arrogans].I.A.. An assuming, presumption, arrogance, conceitedness (syn.:B.superbia, insolentia, fastus): cum omnis adrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae multo molestissima,
Cic. Div. in Caecil. 11 fin.:P. Crassus sine adrogantiā gravis esse videbatur et sine segnitiā verecundus,
id. Brut. 81, 282: illud gnôthi seauton noli putare ad adrogantiam minuendam solum esse dictum, id. ad Q. Fr. 3, 6, 7 et saep.:Pallas tristi adrogantiā taedium sui moverat,
Tac. A. 13, 2:adrogantiā depravatus,
Vulg. Deut. 18, 20:adrogantia tua decepit te,
ib. Jer. 49, 16.—The proud, lordly bearing arising from a consciousness of real or supposed superiority, pride, haughtiness (cf. arrogans):* II.hujus adrogantiam pertinacia aequabat,
Liv. 5, 8, 11:avaritia et adrogantia praecipua validiorum vitia,
Tac. H. 1, 51:tristitiam et adrogantiam et avaritiam exuerat: nec illi, quod est rarissimum, aut facilitas auctoritatem aut severitas amorem deminuit,
id. Agr. 9:cum magnitudinem et gravitatem summae fortunae retineret, invidiam et adrogantiam effugerat,
id. A. 2, 72; id. Agr. 42:adrogantia ejus,
Vulg. Isa. 16, 6; ib. Jer. 48, 29.—A pertinacity in one's demands, obstinacy:cessurosque se potius adrogantiae Antipatri quam etc.,
Liv. 37, 56 fin. -
12 contumacia
contŭmācĭa, ae, f. [contumax], perseverance in one's purpose or opinion, generally in a bad sense, arrogance, inflexibility, contumacy, obstinacy, stubbornness.I.Prop.A.In gen. (in good prose, and very freq.):B.illa tua singularis insolentia, superbia, contumacia,
Cic. Verr. 2, 4, 41, § 89; so,contumacia et adrogantia,
id. Rosc. Com. 15, 44:contumacia et ferocitas,
Suet. Vit. 2 al.:inter abruptam contumaciam et deforme obsequium pergere iter,
Tac. A. 4, 20 fin.:oris oculorumque illa contumacia ac superbia,
Cic. Verr. 2, 3, 2, § 5:adversus principem,
Tac. H. 4, 3:parendi,
Plin. Pan. 18:eadem in vultu,
Liv. 2, 61, 6; cf. Tac. A. 1, 24 fin.:responsi tui,
Cic. Pis. 31, 78.— Sometimes in a good sense, firmness, constancy, self-confidence (cf. contumax):Socrates adhibuit liberam contumaciam,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; so,maxima innocentiae,
Quint. Decl. 2, 5.—Esp., jurid. t. t., an obstinate disobedience to a judicial order, an obstinate refusal to appear in court, contumacy, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 57 (65), 2:II.contumacia eorum, qui jus dicenti non temperant, litis damno coërcetur,
Dig. 42, 1, 53 pr.; cf. contumax, I. B.—Transf., of animals:contumacia pervicax boum,
Col. 6, 2, 11.—Of inanim. things:arborum (with fastidium),
obstinacy in growth, Plin. 16, 32, 58, § 134. -
13 ecfreno
ef-frēno or ecfr-, no perf., ātum, 1, v. a., to unbridle, let loose (very rare).— Poet. transf.:I.Vulturnum Effrenat,
Sil. 9, 496.—Far more freq., effrēnātus, a, um, P. a.Unbridled, without a rein:II.equi,
Liv. 40, 40, 5:equi velut effrenati passim incerto cursu feruntur,
id. 37, 41, 10.—Transf., ungoverned, unrestrained, unruly (a favorite word of Cicero):homines secundis rebus effrenatos tamquam in gyrum rationis duci oportere,
Cic. Off. 1, 26, 90:populi soluti effrenatique,
id. Rep. 1, 34; cf.:libido effrenata et indomita,
id. Clu. 6; id. Verr. 2, 1, 24:cupiditas effrenata ac furiosa,
id. Cat. 1, 10; and:mens effrenata atque praeceps,
id. Cael. 15, 35; so,libertas,
Liv. 34, 49 et saep.:insolentiă multitudo,
Cic. Rep. 1, 42 fin.; cf. id. Tusc. 3, 5, 11:ferocia,
id. ib. 5, 8:violentia,
id. Phil. 12, 11:petulantia,
Plin. Ep. 4, 25 fin.:mente,
Vulg. 2 Macc. 13, 9 et saep.— Comp.:vox (with libera),
Cic. de Or. 3, 53 fin.:libido (Appii),
Liv. 3, 50:iracundia,
Quint. 9, 2, 3.— Sup.:affectus,
Sen. Ep. 88.— Adv.: ef-frēnāte, unrestrainedly, violently, Cic. de Sen. 12, 39.— Comp., id. Phil. 14, 9, 26.— Sup. appears not to occur. -
14 effreno
ef-frēno or ecfr-, no perf., ātum, 1, v. a., to unbridle, let loose (very rare).— Poet. transf.:I.Vulturnum Effrenat,
Sil. 9, 496.—Far more freq., effrēnātus, a, um, P. a.Unbridled, without a rein:II.equi,
Liv. 40, 40, 5:equi velut effrenati passim incerto cursu feruntur,
id. 37, 41, 10.—Transf., ungoverned, unrestrained, unruly (a favorite word of Cicero):homines secundis rebus effrenatos tamquam in gyrum rationis duci oportere,
Cic. Off. 1, 26, 90:populi soluti effrenatique,
id. Rep. 1, 34; cf.:libido effrenata et indomita,
id. Clu. 6; id. Verr. 2, 1, 24:cupiditas effrenata ac furiosa,
id. Cat. 1, 10; and:mens effrenata atque praeceps,
id. Cael. 15, 35; so,libertas,
Liv. 34, 49 et saep.:insolentiă multitudo,
Cic. Rep. 1, 42 fin.; cf. id. Tusc. 3, 5, 11:ferocia,
id. ib. 5, 8:violentia,
id. Phil. 12, 11:petulantia,
Plin. Ep. 4, 25 fin.:mente,
Vulg. 2 Macc. 13, 9 et saep.— Comp.:vox (with libera),
Cic. de Or. 3, 53 fin.:libido (Appii),
Liv. 3, 50:iracundia,
Quint. 9, 2, 3.— Sup.:affectus,
Sen. Ep. 88.— Adv.: ef-frēnāte, unrestrainedly, violently, Cic. de Sen. 12, 39.— Comp., id. Phil. 14, 9, 26.— Sup. appears not to occur. -
15 elatio
ēlātĭo, ōnis, f. [1. effero], a carrying out.I.Lit. (post-class.): FERRI, Inscr. Fratr. Arval. ap. Marin. 43 and 402.—B.In partic.1. 2. II.Trop. (class.).A.A being carried away or hurried along; transport, passion:B.laetitia quasi gestientis animi elatio voluptaria,
Cic. Fin. 3, 10 fin. (cf.: efferri laetitiā, under effero, II. B.).—Exaltation, elevation:C.elatio et magnitudo animi,
Cic. Off. 1, 19, 64; cf.:elatio atque altitudo orationis,
id. Brut. 17, 66:parium autem comparatio nec elationem habet nec submissionem,
id. Top. 18, 71.—Self-exaltation, pride, elation (cf.:superbia, insolentia, arrogantia, vanitas, fastus, fastidium),
Ambros. Psa. 4, 8; Serm. 17, 36 fin.; Arn. 2, 63; Vulg. 2 Macc. 5, 21. -
16 fastus
1.fastus, a, um, adj. [perh. root PHA, phaskô, phêmi, fari; lit., in which it is allowed to speak], fasti dies; and more commonly absol.: fasti, ōrum, m. (acc. to the 4th decl. acc. fastus, Varr. ap. Prisc. p. 711 P.; Col. 9, 14, 12; Sil. 2, 10; Sen. Tranq. An. 14, 2; Hor. C. 4, 14, 4 Bentley (dub.); abl. fastibus, Luc. 10, 187), a publicists' t. t., a day on which judgment could be pronounced. on which courts could be held, a court-day (opp. nefasti, v. nefastus; cf. also: feriae, justitium, otium).I.Prop.:II.ille (dies) nefastus erit, per quem tria verba (DO, DICO, ADDICO) silentur: Fastus erit, per quem lege licebit agi,
Ov. F. 1, 48; Varr. L. L. 6, 4, § 29 sq. Müll. The register of these legal court-days, which for a long time existed only in the archives of the pontifices, was kept from the knowledge of the people, until Cn. Flavius, scribe to the Pontifex Maximus Appius Caecus, posted up a copy in the Forum:posset agi lege necne, pauci quondam sciebant, fastos enim volgo non habebant,
Cic. Mur. 11, 25; cf.:(Cn. Flavius) fastos circa forum in albo proposuit, ut, quando lege agi posset, sciretur,
Liv. 9, 46, 5; Plin. 33, 1, 6, § 17; Val. Max. 2, 5, 2.—Transf.A.In gen., an enumeration of all the days of the year, with their festivals, magistrates, events, etc., a calendar, almanac (syn.: annales, historia, res gestae, narratio, fabula): fastorum libri appellantur, in quibus totius anni fit descriptio: fasti enim dies festi sunt, Paul. ex Fest. p. 87, 19 Mull. N. cr.:B.ordo ipse annalium mediocriter nos retinet quasi enumeratione fastorum,
Cic. Fam. 5, 12, 5:cum diem festum ludorum de fastis suis sustulissent,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151:fastos correxit (Caesar),
Suet. Caes. 40:ut omne tempus... ita in fastos referretur,
id. Aug. 100; cf. id. Tib. 5.—Esp.1.The Fasti consulares, or registers of the higher magistrates, according to their years of service (v. Orelli, Onomast. Tullian. P. III.):2.quae (tempora) semel Notis condita fastis Inclusit volucris dies (i. e. fastis consularibus),
Hor. C. 4, 13, 15:per titulos memoresque fastos,
id. ib. 4, 14, 4; so,memores,
id. ib. 3, 17, 4:tempora si fastosque velis evolvere mundi,
id. S. 1, 3, 112:qui redit in fastos et virtutem aestimat annis, etc.,
id. Ep. 2, 1, 48:in codicillorum fastis,
Cic. Att. 4, 8, 3:paginas in annalibus magistratuum fastisque percurrere,
Liv. 9, 18, 12:ex fastis evellere,
Cic. Sest. 14, 33:hos consules fasti ulli ferre possunt,
id. Pis. 13, 30.—Fasti Praenestini a Verrio Flacco ordinati et marmoreo parieti incisi, Suet. Gram. 17; cf. Inscr. Orell. II. p. 379 sq., and the authors there cited; v. also Anthon's Dict. of Antiq. p. 432 sq.—3.Fasti, the title of a poem of Ovid, on the Roman festivals, the festival-calendar; which, however, he completed for but six months of the year.2.fastus, ūs ( gen. fasti, Coripp. 4, 137), m. [Sanscr. dharshati, to be bold; Gr. thrasus, tharsos; full form farstus], scornful contempt or disdain of others, haughtiness, arrogance, pride ( poet., and in post-Aug. prose; syn.: fastidium, clatio, superbia, arrogantia, insolentia).(α).Sing.:(β).tu cave nostra tuo contemnas carmina fastu,
Prop. 1, 7, 25; cf.:fastus inest pulchris sequiturque superbia formam,
Ov. F. 1, 419:superbo simul ac procaci fastu,
Plin. 9, 35, 58, § 119:aspice primum, Quanto cum fastu, quanto molimine circum Spectemus,
Hor. Ep. 2, 2, 93:tanto te in fastu negas, amice,
i. e. thou withdrawest thyself with so much pride from my society, Cat. 55, 14:fastus erga patrias epulas,
Tac. A. 2, 2 fin. —Plur.:3.fastus superbi,
Prop. 3 (4), 25, 15; Tib. 1, 8, 75; Ov. M. 14, 762. -
17 frivola
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8. -
18 frivole
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8. -
19 frivolus
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8. -
20 immanitas
immānĭtas, ātis, f. [immanis].I.Monstrous size, hugeness, vastness, excess (very rare, but class.):II.serpens inusitatae immanitatis,
Gell. 6, 3, 1:vitiorum,
Cic. Cael. 6, 14:frigoris,
Just. 2, 1.—Monstrousness, enormity, heinousness, savageness, fierceness, cruelty, barbarism (so most freq.):ista in figura hominis feritas et immanitas beluae,
Cic. Off. 3, 6, 32:feritas quaedam atque agrestis immanitas,
id. Div. 1, 29, 60; cf.:multas esse gentes sic immanitate efferatas ut, etc.,
id. N. D. 1, 23, 62:omni diritate atque immanitate taeterrimus,
id. Vatin. 3, 9:inter feras satius est aetatem degere, quam in tanta immanitate versari,
in such barbarism, id. Rosc. Am. 52, 150:asperitas et immanitas naturae,
id. Lael. 23, 87:morum immanitate vastissimas vincit beluas,
id. Rep. 2, 26:in animo, stupor in corpore,
id. Tusc. 3, 6, 12; cf.:temperantiam immanitas in voluptatibus aspernandis imitatur,
id. Part. 23, 81:M. Antonii tanta est non insolentia (nam id quidem vulgare vitium est), sed immanitas, non modo ut, etc.,
id. Fam. 10, 1, 1:tanti facinoris immanitas,
id. Cat. 1, 6, 14:parricidii,
Quint. 9, 2, 53:priorum temporum,
Plin. Pan. 47, 1:ista verborum,
Cic. Fin. 4, 9 fin. (v. Madv. ad h. l.).
- 1
- 2
См. также в других словарях:
insolentia — index disrespect Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
insolence — [ ɛ̃sɔlɑ̃s ] n. f. • 1643; « arrogance » 1458; lat. insolentia « inexpérience » puis « étrangeté » 1 ♦ Cour. Manque de respect injurieux (de la part d un inférieur ou d une personne jugée telle). ⇒ effronterie, impertinence, irrespect. Insolence… … Encyclopédie Universelle
Insolenz — In|so|lẹnz 〈f. 20; unz.; geh.〉 ungebührliches Benehmen, Unverschämtheit, Anmaßung [<lat. insolentia „Ungewohntheit, Übertriebenheit, Übermut“] * * * Ịn|so|lenz [auch: … lɛnt̮s ], die; , en [lat. insolentia] (bildungsspr.): Anmaßung,… … Universal-Lexikon
insolenţă — INSOLÉNŢĂ, insolenţe, s.f. Obrăznicie, impertinenţă, neruşinare; atitudine, faptă sau vorbă obraznică, necuviincioasă. – Din fr. insolence, lat. insolentia. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98 INSOLÉNŢĂ s. v. obrăznicie. Trimis de… … Dicționar Român
Agobardo — San Agobardo Nacimiento 779. España.[1] Fallecimien … Wikipedia Español
insolence — (in so lan s ) s. f. 1° Perte de respect. • Contre elle, dans ma cour, que peut votre insolence ?, CORN. Nicom. II, 3. • Elle a, d une insolence à nulle autre pareille, Après trente leçons insulté mon oreille Par l impropriété d un mot… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
nouveauté — Nouveauté, f. acut. Nouitas. Insolentia. Nouveauté, quand on n a pas accoustumé de faire, de voir, ou d ouir quelque chose, Insolentia. Qui aime nouveautez, Amans nouitatis. Un temps où il se fait de moult grandes nouveautez, AEtas multarum rerum … Thresor de la langue françoyse
Insolence — In so*lence, n. [F. insolence, L. insolentia. See {Insolent}.] [1913 Webster] 1. The quality of being unusual or novel. [Obs.] Spenser. [1913 Webster] 2. The quality of being insolent; pride or haughtiness manifested in contemptuous and… … The Collaborative International Dictionary of English
List of Triaenonychidae species — This is a list of the described species of the harvestman family Triaenonychidae. The data is taken from Joel Hallan s Biology Catalog. Contents 1 Triaenonychinae 2 Kaolinonychinae 3 Nippononychinae 4 Para … Wikipedia
List of marine gastropod genera in the fossil record — This list of marine gastropod genera in the fossil record is an attempt to list all the genera of sea snails or marine gastropod mollusks which have been found in the fossil record. Nearly all of these are genera of shelled gastropods, since it… … Wikipedia
Undichna — Taxobox color = #e0d0b0 name = Undichna image width = 240px image caption = fossil range = Silurian ? regnum = Animalia phylum = Chordata genus = Undichna (Ichnogenus) subdivision ranks = Species (Ichnospecies) subdivision = * Undichna bina… … Wikipedia