Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ămoena

  • 1 amoena

    ămoenus, a, um, adj. [amo; some comp. ameinôn], lovely, delightful, pleasant, charming (in gen. of objects affecting the sense of sight only; as a beautiful landscape, gar dens, rivers, pictures, etc.: amoena loca.. quod solum amorem praestentetad se amanda adliciant, Varr. ap. Isid. Orig. 14:

    amoena sunt loca solius voluptatis plena,

    Serv. ad Verg. A. 5, 734; while jucundus is used both in a phys. and mental sense; cf. Doed. Syn. III. p 36; class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.: amoena salicta, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): Ennius, qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, who first from the charming Helicon, etc., Lucr. 1, 117:

    fons,

    id. 4, 1024:

    locus,

    Cic. de Or. 2, 71, 290:

    praediola,

    id. Att. 16, 3, 4:

    loca amoena voluptaria,

    Sall. C. 11, 5 Kritz:

    amoena piorum Concilia,

    Verg. A. 5, 734:

    Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas,

    id. ib. 6, 638:

    rus,

    Hor. Ep. 1, 10, 6:

    aquae, aurae,

    id. C. 3, 4, 7: hae latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful to me (subjectively), but also in and of themselves (objectively) pleasant, id. Ep. 1, 16, 15 Schmid.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 35: amoenae Farfarus umbrae,

    Ov. M. 14, 330, where Merkel, opacae Farfarus undae:

    amoenissima aedificia,

    Tac. H. 3, 30:

    pictura,

    Plin. 35, 10, 37 fin. —In reproach: cultus amoenior, too showy, coquetting, Liv. 4, 44, 11.—As subst., ămoena, ōrum, n. (cf. abditus, etc.), pleasant places:

    per amoena Asiae atque Achaiae,

    Tac. A. 3, 7:

    amoena litorum,

    id. H. 3, 76. —
    II.
    Transf. to other things (rare, and for the most part only post-Aug.):

    vita,

    Tac. A. 15, 55:

    ingenium,

    id. ib. 2, 64; so id. ib. 13, 3:

    animus, i. e. amoenitatibus deditus,

    Aur. Vict. Epit. 1:

    amoenissima verba,

    Gell. 2, 26; 16, 3; 18, 5 al.—Hence, adv.
    * a.
    Old form ămoenĭter:

    hilare atque amoeniter vindemiam agitare,

    joyfully and delightfully, Gell. 20, 8.—
    b.
    Usu. form ămoenē;

    * in respect to smell,

    sweetly, fragrantly, Plaut. Mil. 2, 5, 2; of a dwelling, pleasantly (in sup.), Plin. Ep. 4, 23; of discourse (in comp.), Gell. 14, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > amoena

  • 2 amoena

    pleasant [of a place].

    Latin-English dictionary of medieval > amoena

  • 3 Passerina amoena

    ENG lazuli bunting
    NLD lazuligors

    Animal Names Latin to English > Passerina amoena

  • 4 amoenus

    ămoenus, a, um, adj. [amo; some comp. ameinôn], lovely, delightful, pleasant, charming (in gen. of objects affecting the sense of sight only; as a beautiful landscape, gar dens, rivers, pictures, etc.: amoena loca.. quod solum amorem praestentetad se amanda adliciant, Varr. ap. Isid. Orig. 14:

    amoena sunt loca solius voluptatis plena,

    Serv. ad Verg. A. 5, 734; while jucundus is used both in a phys. and mental sense; cf. Doed. Syn. III. p 36; class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.: amoena salicta, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): Ennius, qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, who first from the charming Helicon, etc., Lucr. 1, 117:

    fons,

    id. 4, 1024:

    locus,

    Cic. de Or. 2, 71, 290:

    praediola,

    id. Att. 16, 3, 4:

    loca amoena voluptaria,

    Sall. C. 11, 5 Kritz:

    amoena piorum Concilia,

    Verg. A. 5, 734:

    Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas,

    id. ib. 6, 638:

    rus,

    Hor. Ep. 1, 10, 6:

    aquae, aurae,

    id. C. 3, 4, 7: hae latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful to me (subjectively), but also in and of themselves (objectively) pleasant, id. Ep. 1, 16, 15 Schmid.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 35: amoenae Farfarus umbrae,

    Ov. M. 14, 330, where Merkel, opacae Farfarus undae:

    amoenissima aedificia,

    Tac. H. 3, 30:

    pictura,

    Plin. 35, 10, 37 fin. —In reproach: cultus amoenior, too showy, coquetting, Liv. 4, 44, 11.—As subst., ămoena, ōrum, n. (cf. abditus, etc.), pleasant places:

    per amoena Asiae atque Achaiae,

    Tac. A. 3, 7:

    amoena litorum,

    id. H. 3, 76. —
    II.
    Transf. to other things (rare, and for the most part only post-Aug.):

    vita,

    Tac. A. 15, 55:

    ingenium,

    id. ib. 2, 64; so id. ib. 13, 3:

    animus, i. e. amoenitatibus deditus,

    Aur. Vict. Epit. 1:

    amoenissima verba,

    Gell. 2, 26; 16, 3; 18, 5 al.—Hence, adv.
    * a.
    Old form ămoenĭter:

    hilare atque amoeniter vindemiam agitare,

    joyfully and delightfully, Gell. 20, 8.—
    b.
    Usu. form ămoenē;

    * in respect to smell,

    sweetly, fragrantly, Plaut. Mil. 2, 5, 2; of a dwelling, pleasantly (in sup.), Plin. Ep. 4, 23; of discourse (in comp.), Gell. 14, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > amoenus

  • 5 amoenus

        amoenus adj. with comp. and sup.    [AM-], pleasant, delightful, charming: locus: loca, S.: piorum Concilia, V.: vireta nemorum, V.: rus, H.: latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful in themselves, H.: amoenissima aedificia, Ta.: templum fontibus, L. — Plur n. as subst, pleasant places: per amoena Asiae: amoena litorum.—Of abstr. things: vita, Ta.: ingenium, Ta. —Of dress, luxurious, showy: cultus amoenior, L.
    * * *
    amoena -um, amoenior -or -us, amoenissimus -a -um ADJ
    beautiful, attractive, pleasant, agreeable, enjoyable, charming, lovely

    Latin-English dictionary > amoenus

  • 6 concilium

        concilium ī, n    [com- + 1 CAL-], a meeting, rendezvous: Camenarum cum Egeriā, L.—A collection of people, meeting, assembly: pastorum: divinum animorum: amoena piorum, V.: ferarum, O.—An assembly for consultation, council: silvestria, Cs.: concilium advocare: cogere, V.: dimittere, Cs.: indicere, L.: venit concilio de me agendi dies: sanctum Patrum, H.—Fig., a bond of union, tie: mihi tecum, O.
    * * *
    public gathering/meeting; popular assembly, council; hearing; debate/discussion; association, society, company; union/connection (of objects); league of states; sexual union/coition; close conjunction; bond of union; plant iasione blossom

    Latin-English dictionary > concilium

  • 7 dēverticulum (dīvert-, dēvort-)

       dēverticulum (dīvert-, dēvort-) ī, n    [deverto], a by-road, by-path, side-way: quae deverticula quaesivisti?: Ubi ad ipsum veni devorticulum, T.— An inn, lodging-house, tavern: omnia loca deverticuli protraherentur, L.: urbis deverticula pererrare, low haunts, Ta.—Fig., a deviation, digression: deverticula amoena quaerere, L.: a deverticulo repetatur fabula, Iu. — A refuge, retreat, lurking-place: fraudis et insidiarum.

    Latin-English dictionary > dēverticulum (dīvert-, dēvort-)

  • 8 salictum

        salictum ī, n    [for * salicetum; salix], a plantation of willows, willow-grove: per amoena salicta: flos salicti, V., H., L., O., Iu.
    * * *
    collection of willows, willow grove

    Latin-English dictionary > salictum

  • 9 virecta (virēta)

        virecta (virēta) ōrum, n    [* virex, from vireo], a green place, greensward, grass-plats: amoena, V.

    Latin-English dictionary > virecta (virēta)

  • 10 amoenitas

    ămoenĭtas, ātis, f. [amoenus], pleas antness, delightfulness, loveliness.
    I.
    Lit., of places (as scenery, a garden, river, etc.; in the poets, except Plaut., rare;

    never in Ter., Lucr., or Hor.): nunc domus suppeditat mihi hortorum amoenitatem,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4:

    fluminis,

    id. ib. 3, 1, 1:

    amoenitates orarum et litorum,

    id. N. D. 2, 39; so id. Leg. 2, 1; id. Rep. 2, 4; Nep. Att. 13; Col. 1, 4, 8; Flor. 2, 11, 4 al.—
    II.
    Metaph.
    A.
    Of other things (so in Plaut. and the prose-writers of the post-Aug. per., but not in Cic.):

    amoenitates omnium venerum atque venustatum,

    Plaut. Stich. 2, 1, 5:

    hic me amoenitate amoenā amoenus oneravit dies,

    id. Capt. 4, 1, 7:

    amoenitates studiorum, Plin. praef.: vitae,

    Tac. A. 5, 2:

    verborum,

    Gell. 12, 1 fin.:

    orationis,

    id. 10, 3 al. —
    B.
    As a term of endearment:

    uxor mea, mea amoenitas, quid tu agis?

    my delight, Plaut. Cas. 2, 3, 13:

    mea vita, mea amoenitas, meus ocellus,

    id. Poen. 1, 2, 152.

    Lewis & Short latin dictionary > amoenitas

  • 11 concilium

    concĭlĭum, ii, n. [con- and root cal- of calo; Gr. kaleô; cf. clamo], a collection of people, an association, gathering, union, meeting, assembly, = coetus (class.).
    I.
    In gen.:

    videre ambas in uno concilio,

    Plaut. Mil. 2, 2, 96; id. Clst. 4, 2, 33:

    Camenarum cum Egeria,

    Liv. 1, 21, 3:

    ab sede piorum, coetu concilioque abigi,

    id. 2, 38, 4:

    pastorum,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    deorum,

    id. Tusc. 1, 30, 72; id. Div. 1, 24, 49; cf.

    caelestium,

    id. Off. 3, 5, 25:

    divinum animorum,

    id. Sen. 23, 84:

    concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur,

    id. Rep. 6, 13, 13:

    (Cyclopum) Concilium horrendum,

    Verg. A. 3, 679:

    amoena piorum Concilia,

    id. ib. 5, 735:

    Musarum,

    Stat. Th. 6, 355:

    mulierum,

    id. ib. 3, 178.— Poet. of animals:

    inque ferarum Concilio medius sedebat,

    Ov. M. 10, 144;

    and trop.: tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere,

    id. Fin. 2, 4, 12.—
    II.
    Esp.
    A.
    An assembly for consultation, a council (in concreto; on the contrary consilium signifies [p. 400] the counsel in abstracto that is taken in such an assembly. The meanings, however, often pass over to each other; hence in MSS. and edd. a freq. confusion of the two words; cf.

    consilium),

    Caes. B. G. 1, 30 fin.; cf. id. ib. 7, 1:

    (opiniones), quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque proferendae sunt,

    Cic. Fin. 2, 24, 77:

    inire,

    Plaut. Capt. 3, 1, 33:

    habere,

    id. Mil. 3, 1, 3:

    convocare,

    Caes. B. G. 1, 40; 2, 10; 3, 3:

    vocare,

    Verg. A. 10, 2:

    cogere,

    id. ib. 11, 304:

    dimittere,

    Caes. B. G. 1, 18; 1, 33 al.; Cic. Leg. 2, 12, 31 al.:

    transferre Lutetiam,

    Caes. B. G. 6, 3:

    in posterum diem differre,

    Curt. 6, 11, 9:

    dare legatis,

    Liv. 43, 17, 7:

    indicere,

    id. 1, 50, 4:

    constituere diem concilio,

    Caes. B. G. 1, 30:

    Messene ab Achaeis, quod concilii eorum recusaret esse, oppugnari coepta est,

    i. e. a member of the Achaian league, Liv. 36, 31, 1:

    concilio excesserunt,

    id. 32, 22, 12: sanctum Patrum, * Hor. C. 4, 5, 4 et saep.—
    B.
    A close conjunction, i. e. union, connection (esp. freq. in Lucr.):

    coetu concilioque Nil facient (primordia rerum), etc.,

    Lucr. 2, 920:

    materiaï concilium,

    id. 1, 518:

    in concilium coire,

    id. 2, 564 sq.; cf. id. 1, 772; 1, 1081; 2, 565.— Transf., a bond of union, tie:

    hoc mihi tecum concilium manebit,

    Ov. M. 1, 710.—
    2.
    A sexual union, coition:

    corporalia,

    Arn. 2, 54; cf.:

    primordia quae genitali Concilio possent arceri,

    Lucr. 1, 183. —
    (β).
    (As an incentive to this.) The blossom of the plant iasione, Plin. 22, 22, 39, § 82.

    Lewis & Short latin dictionary > concilium

  • 12 devenio

    dē-vĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. n.; orig., to come from somewhere; hence, with predominant reference to the term. ad quem (cf. de, no. II. B.), to go to, arrive at, reach (class.).
    I.
    Lit.:

    quomodo ad hunc devenerim In servitutem ab eo, etc.,

    Plaut. Mil. 2, 1, 18; cf.:

    quam quisque in partem ab opere casu devenit,

    Caes. B. G. 2, 21 fin.:

    ad alias aedes,

    Plaut. Most. 4, 2, 52:

    ad mare, id Poen. 3, 3, 14: ad legionem decimam,

    Caes. B. G. 2, 21:

    in insidias,

    to fall, Plaut. As. 1, 1, 92; cf.:

    in victoris manus,

    Cic. Fam. 7, 3, 3:

    in loca nobis adversa,

    Lucr. 6, 1132:

    in eum locum,

    Liv. 9, 31:

    in Scythiam,

    Ov. M. 8, 798:

    domum alicujus,

    Nep. Pelop. 2 fin.: quo, *Hor. Ep. 1, 6, 27 et saep. —
    (β).
    Poet. with simple acc.:

    devenere locos ubi, etc.,

    Verg. A. 1, 365; so,

    locos laetos,

    id. ib. 6, 638:

    speluncam eandem,

    id. ib. 4, 125;

    166: silvas et amoena piorum,

    Val. Fl. 1, 84. Cf.: venio, pervenio, and 1. eo.—
    B.
    Transf., in vulg. lang., like our to come, instead of to go to a place:

    deveniam ad lenonem domum egomet solus,

    Plaut. Epid. 3, 2, 28:

    post ad furem ego devenio,

    id. Rud. 4, 3, 17; id. Ps. 1, 3, 53.—
    II.
    Trop., to reach, arrive at, come to: tantum devenisse ad eum mali, *Ter. Heaut. 4, 5, 2:

    ad juris studium,

    Cic. Mur. 13, 29; cf. id. Quint. 17, 54:

    devenit aut potius incidit in istum,

    id. Pis. 29; cf.:

    in medium rerum omnium certamen atque discrimen (coupled with incidere),

    id. de Or. 1, 1, 3:

    in alicujus tutelam,

    Suet. Vesp. 5:

    in quos fines saeculorum,

    Vulg. 1 Cor. 10, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > devenio

  • 13 deverticulum

    dēvertĭcŭlum (many MSS. and some edd. dīvert-, old form dēvort-), i, n. [deverto].
    I.
    A by-road, by-path, side-way.
    A.
    Prop.:

    quae deverticula flexionesque quaesivisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Ter. Eun. 4, 2, 7; Curt. 3, 13, 9; Suet. Ner. 48; Plin. 31, 3, 25, § 42; Front. Aquaed. 5:

    fluminis,

    a branch, Dig. 41, 3, 45; 44, 3, 7.—
    B.
    Trop., a deviation, digression:

    legentibus velut deverticula amoena quaerere,

    Liv. 9, 17; cf. Quint. 10, 1, 29; 9, 2, 79: aquarum calidarum, i. e. a mode of cure (deviating from the simple one) by the use of warm water, Plin. 29, 1, 8, § 23:

    significationis,

    derivation, Gell. 4, 9 in lemm.:

    a deverticulo repetatur fabula,

    from the digression, Juv. 15, 72:

    per varia sectarum deverticula,

    byways of doctrine, Arn. 2, 13.—
    II.
    A place for travellers to put up; an inn, a lodging.
    A.
    Prop.:

    cum gladii abditi ex omnibus locis deverticuli protraherentur,

    Liv. 1, 51 fin.; also, a resort for low characters:

    lupanaria et deverticula,

    Tac. A. 13, 27.—
    B.
    Trop., a refuge, retreat, lurking-place, Plaut. Capt. 3, 3, 8; Cic. Part. 39, 136; id. Rosc. Com. 17, 51; Quint. 12, 3, 11; Plin. 10, 50, 71, § 140.

    Lewis & Short latin dictionary > deverticulum

  • 14 devorticulum

    dēvertĭcŭlum (many MSS. and some edd. dīvert-, old form dēvort-), i, n. [deverto].
    I.
    A by-road, by-path, side-way.
    A.
    Prop.:

    quae deverticula flexionesque quaesivisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Ter. Eun. 4, 2, 7; Curt. 3, 13, 9; Suet. Ner. 48; Plin. 31, 3, 25, § 42; Front. Aquaed. 5:

    fluminis,

    a branch, Dig. 41, 3, 45; 44, 3, 7.—
    B.
    Trop., a deviation, digression:

    legentibus velut deverticula amoena quaerere,

    Liv. 9, 17; cf. Quint. 10, 1, 29; 9, 2, 79: aquarum calidarum, i. e. a mode of cure (deviating from the simple one) by the use of warm water, Plin. 29, 1, 8, § 23:

    significationis,

    derivation, Gell. 4, 9 in lemm.:

    a deverticulo repetatur fabula,

    from the digression, Juv. 15, 72:

    per varia sectarum deverticula,

    byways of doctrine, Arn. 2, 13.—
    II.
    A place for travellers to put up; an inn, a lodging.
    A.
    Prop.:

    cum gladii abditi ex omnibus locis deverticuli protraherentur,

    Liv. 1, 51 fin.; also, a resort for low characters:

    lupanaria et deverticula,

    Tac. A. 13, 27.—
    B.
    Trop., a refuge, retreat, lurking-place, Plaut. Capt. 3, 3, 8; Cic. Part. 39, 136; id. Rosc. Com. 17, 51; Quint. 12, 3, 11; Plin. 10, 50, 71, § 140.

    Lewis & Short latin dictionary > devorticulum

  • 15 diverticulum

    dēvertĭcŭlum (many MSS. and some edd. dīvert-, old form dēvort-), i, n. [deverto].
    I.
    A by-road, by-path, side-way.
    A.
    Prop.:

    quae deverticula flexionesque quaesivisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Ter. Eun. 4, 2, 7; Curt. 3, 13, 9; Suet. Ner. 48; Plin. 31, 3, 25, § 42; Front. Aquaed. 5:

    fluminis,

    a branch, Dig. 41, 3, 45; 44, 3, 7.—
    B.
    Trop., a deviation, digression:

    legentibus velut deverticula amoena quaerere,

    Liv. 9, 17; cf. Quint. 10, 1, 29; 9, 2, 79: aquarum calidarum, i. e. a mode of cure (deviating from the simple one) by the use of warm water, Plin. 29, 1, 8, § 23:

    significationis,

    derivation, Gell. 4, 9 in lemm.:

    a deverticulo repetatur fabula,

    from the digression, Juv. 15, 72:

    per varia sectarum deverticula,

    byways of doctrine, Arn. 2, 13.—
    II.
    A place for travellers to put up; an inn, a lodging.
    A.
    Prop.:

    cum gladii abditi ex omnibus locis deverticuli protraherentur,

    Liv. 1, 51 fin.; also, a resort for low characters:

    lupanaria et deverticula,

    Tac. A. 13, 27.—
    B.
    Trop., a refuge, retreat, lurking-place, Plaut. Capt. 3, 3, 8; Cic. Part. 39, 136; id. Rosc. Com. 17, 51; Quint. 12, 3, 11; Plin. 10, 50, 71, § 140.

    Lewis & Short latin dictionary > diverticulum

  • 16 ferox

    fĕrox, ōcis ( gen. plur. ferocum, Albin. 1, 275; abl. sing. feroci, Neue, Formenl. 2, 67 sq.), adj. [root in Gr. thêr, Aeol. phêr, thêrion; cf.: ferus, fera; cf. also Zend. dvar, to run, Gr. thrôskô, thorein, Lat. furere], wild, bold, courageous, warlike, spirited, brave, gallant, savage, headstrong, untamable, fierce, insolent (class.; syn.: dirus, ferus, durus, saevus, crudelis; immanis, immitis, barbarus, etc.).
    I.
    In a good sense:

    moechus qui formest ferox,

    Plaut. Mil. 4, 9, 13:

    naturā ferox, vehemens, manu promptus erat,

    Sall. C. 43 fin.; cf.:

    nimium es vehemens feroxque naturā,

    Cic. Vat. 2, 4:

    ferox naturā,

    Sall. J. 11, 3:

    vicimus vi feroces,

    Plaut. Am. 1, 1, 82: Aequorum magna gens et ferox, warlike, Cic. Rep. 2, 20:

    Latium,

    Hor. C. 1, 35, 10:

    Roma,

    id. ib. 3, 3, 44:

    Parthi,

    id. ib. 3, 2, 3:

    Sygambri,

    id. ib. 4, 2, 34:

    miles,

    id. ib. 1, 6, 3:

    Hector,

    id. ib. 4, 9, 21: virgo (i. e. Minerva), Mart. 14, 179; cf. Sil. 9, 457:

    loca amoena, voluptaria facile in otio feroces militum animos molliverat,

    Sall. C. 11, 5; cf. id. J. 106, 3:

    ferox bello,

    Hor. C. 1, 32, 6; cf.:

    feroces ad bellandum,

    Liv. 38, 13, 11:

    adversus pericula ferox,

    Tac. H. 3, 69 fin.:

    Triaria ultra feminam ferox,

    id. ib. 2, 63:

    vir nobilis ac ferox,

    id. A. 4, 21.—With gen.:

    animi,

    Tac. A. 1, 32. — Sup.:

    globus ferocissimorum juvenum,

    Liv. 1, 12, 9:

    auxiliarii,

    Tac. H. 2, 24:

    nullo adversante, cum ferocissimi cecidissent,

    id. A. 1, 2.
    II.
    In a bad sense:

    equi indomiti, feroces,

    Plaut. Men. 5, 2, 110:

    leones,

    Lucr. 4, 717:

    aper,

    Verg. A. 10, 711:

    indulgentia ferocem fortasse atque arrogantem et infestum facit,

    Cic. Att. 10, 11, 3:

    dote fretae, feroces,

    i. e. arrogant, Plaut. Men. 5, 2, 17; cf.:

    ferox formā,

    id. Mil. 4, 9, 13; Titin. ap. Non. 305, 6:

    Numidae secundis rebus feroces,

    Sall. J. 94, 4; cf.:

    ferox viribus,

    Liv. 1, 7, 5; 7, 5, 6:

    robore corporis stolide ferox,

    Tac. A. 1, 3:

    nequicquam Veneris praesidio ferox,

    Hor. C. 1, 15, 13:

    sit Medea ferox invictaque,

    id. A. P. 123:

    animus ferox inopiā rei familiaris,

    Sall. C. 5, 7; cf.:

    quibus aetas animusque ferox erat,

    id. ib. 38, 1:

    oculi,

    Luc. 5, 211:

    patribus ferox,

    haughty toward the senators, Liv. 7, 40, 8.— Comp.:

    in bellis civilibus, victoria, etiamsi ad meliores venit, tamen eos ipsos ferociores impotentioresque reddit,

    Cic. Fam. 4, 9, 3; id. Fragm. ap. Non. 305, 10:

    et quia tecum eram, propterea animo eram ferocior,

    Plaut. Mil. 4, 8, 13; id. Rud. 3, 1, 14; Quint. 2, 2, 3. — Sup.:

    duas ferocissimas affectiones amoris atque odii coërcere,

    Gell. 1, 3 fin.:

    bestiae,

    Vulg. 2 Macc. 11, 9.—
    (β).
    With gen.:

    linguae feroces,

    Tac. H. 1, 35:

    ferox scelerum,

    eager for, prone to crimes, id. A. 4, 12:

    deorum Spretor erat mentisque ferox Ixione natus,

    Ov. M. 8, 614:

    scelerum,

    Tac. A. 4, 12.—
    (γ).
    With in and acc.:

    ferox in suos erat miles, ignavus in hostes,

    Amm. 22, 4, 7.—
    (δ).
    With inf.:

    ferox est, viginti minas meas tractare sese,

    Plaut. As. 2, 4, 62:

    odium renovare ferox,

    Sil. 11, 8.—Hence, adv.: fĕrōcĭter.
    1.
    (Acc. to I.) Courageously, valorously, bravely:

    strenue et ferociter facta in bello plura memorari possunt,

    Liv. 3, 47, 2:

    adequitare,

    id. 9, 22, 4:

    mandata edere,

    Tac. A. 15, 5.— Comp.:

    pauci ferocius decernunt,

    Sall. J. 104, 2.— Sup.:

    cum quo ferocissime pro Romana societate adversus Punicum foedus steterat,

    Liv. 23, 8, 3.—
    2.
    (Acc. to II.) Fiercely, savagely, insolently:

    aspere et ferociter et libere dicta,

    Cic. Planc. 13, 33:

    increpare,

    Plaut. Am. 1, 1, 58:

    dictae sententiae,

    Liv. 2, 55, 11.— Comp.:

    paulo ferocius (exagitatus),

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    obloqui,

    Curt. 10, 2 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > ferox

  • 17 Fortunatae Insulae

    fortūno, āvi, ātum, 1 (archaic form of the perf. subj. fortunassint, Afran. ap. Non. 109, 18), v. a. [fortuna, II. A. 1.], to make prosperous or fortunate, to make happy, to prosper, bless: prosperare, omnibus bonis augere, Non. l. l. (class.; most freq. in the P. a.); constr. usually (alicui) aliquid: St. Di fortunabunt vostra consilia! Ph. Ita volo, Plaut. Trin. 2, 4, 175:

    tibi patrimonium dei fortunent,

    Cic. Fam. 2, 2:

    eumque honorem tibi deos fortunare volo,

    id. ib. 15, 7; Liv. 34, 4 fin.:

    quod faxitis, deos velim fortunare,

    id. 6, 41, 12: quamcumque deus tibi fortunaverit horam, whatever happy hour Providence has allotted you, Hor. Ep. 1, 11, 22.— Absol.: deos ego omnes, ut fortunassint, precor, Afran. ap. Non. 1. 1.—Hence, fortūnātus, a, um, P. a., prospered, prosperous, lucky, happy, fortunate (syn.: beatus, felix).
    A.
    In gen.:

    salvus atque fortunatus semper sies,

    Plaut. Aul. 2, 2, 5:

    et miser sum et fortunatus,

    id. Capt. 5, 3, 16:

    qui me in terra aeque Fortunatus erit, si illa ad me bitet?

    id. Curc. 1, 2, 52:

    quam est hic fortunatus putandus, cui, etc.,

    Cic. Rep. 1, 17:

    nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest,

    id. Lael. 15, 54:

    laudat senem et fortunatum esse dicit,

    id. Tusc. 3, 24, 57:

    mihi vero Cn. et P. Scipiones comitatu nobilium juvenum fortunati videbantur,

    id. de Sen. 9, 29:

    o hominem fortunatum!

    id. Quint. 25, 80:

    fortunate senex!

    Verg. E. 1, 47:

    fortunatus et ille deos qui novit agrestes,

    id. G. 2, 493:

    c fortunatam rem publicam!

    Cic. Cat. 2, 4, 7; cf.: o fortunatam natam me consule Romam, id. poët Fragm. ap. Quint. 9, 4, 41; 11, 1, 24; cf. also Juv. 10, 122:

    fortunatus illius exitus,

    Cic. Brut. 96, 329:

    vita,

    Hor. Ep. 1, 11, 14:

    ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,

    Plaut. Trin. 1, 2, 3 (v. felix).— Comp.:

    ecquis me hodie vivit fortunatior?

    Ter. Eun. 5, 8, 1:

    Carneades dicere solitus est, nusquam se fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam,

    Cic. Div. 2, 41 fin.; Hor. A. P. 295.— Sup.:

    Archelaüs, qui tum fortunatissimus haberetur,

    Cic. Tusc. 5, 12, 34:

    fortunatissimo proelio decertare,

    Vell. 2, 12, 5.—
    (β).
    Poet., with gen.:

    fortunatus laborum,

    happy in his sufferings, Verg. A. 11, 416:

    fortunate animi!

    Stat. Th. 1, 638. —
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to fortuna, II. B. 2.) In good circumstances, well off, wealthy, rich:

    gratia fortunati et potentis,

    Cic. Off. 2, 20, 69:

    apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem,

    id. de Or. 2, 86, 352:

    quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam, quibus licet jam esse fortunatissimis?

    Caes. B. G. 6, 35, 8.—
    2.
    Fortūnātae Insŭlae, Gr. tôn Makarôn niêsoi, the fabulous isles of the Western Ocean, the abodes of the blessed; acc. to some, the Canary Isles, Plin. 4, 22, 36, § 119; 6, 32, 37, § 202;

    also called Fortunatorum insulae,

    Plaut. Trin. 2, 4, 148;

    and transf.: amoena virecta fortunatorum nemorum,

    Verg. A. 6, 639.— Adv.: fortūnāte, fortunately, prosperously:

    nunc bene vivo et fortunate atque ut volo,

    Plaut. Mil. 3, 1, 112:

    facile et fortunate evenit,

    id. Ep. 2, 2, 61:

    feliciter, absolute, fortunate vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    scite aut fortunate gestum,

    Liv. 10, 18, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Fortunatae Insulae

  • 18 fortuno

    fortūno, āvi, ātum, 1 (archaic form of the perf. subj. fortunassint, Afran. ap. Non. 109, 18), v. a. [fortuna, II. A. 1.], to make prosperous or fortunate, to make happy, to prosper, bless: prosperare, omnibus bonis augere, Non. l. l. (class.; most freq. in the P. a.); constr. usually (alicui) aliquid: St. Di fortunabunt vostra consilia! Ph. Ita volo, Plaut. Trin. 2, 4, 175:

    tibi patrimonium dei fortunent,

    Cic. Fam. 2, 2:

    eumque honorem tibi deos fortunare volo,

    id. ib. 15, 7; Liv. 34, 4 fin.:

    quod faxitis, deos velim fortunare,

    id. 6, 41, 12: quamcumque deus tibi fortunaverit horam, whatever happy hour Providence has allotted you, Hor. Ep. 1, 11, 22.— Absol.: deos ego omnes, ut fortunassint, precor, Afran. ap. Non. 1. 1.—Hence, fortūnātus, a, um, P. a., prospered, prosperous, lucky, happy, fortunate (syn.: beatus, felix).
    A.
    In gen.:

    salvus atque fortunatus semper sies,

    Plaut. Aul. 2, 2, 5:

    et miser sum et fortunatus,

    id. Capt. 5, 3, 16:

    qui me in terra aeque Fortunatus erit, si illa ad me bitet?

    id. Curc. 1, 2, 52:

    quam est hic fortunatus putandus, cui, etc.,

    Cic. Rep. 1, 17:

    nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest,

    id. Lael. 15, 54:

    laudat senem et fortunatum esse dicit,

    id. Tusc. 3, 24, 57:

    mihi vero Cn. et P. Scipiones comitatu nobilium juvenum fortunati videbantur,

    id. de Sen. 9, 29:

    o hominem fortunatum!

    id. Quint. 25, 80:

    fortunate senex!

    Verg. E. 1, 47:

    fortunatus et ille deos qui novit agrestes,

    id. G. 2, 493:

    c fortunatam rem publicam!

    Cic. Cat. 2, 4, 7; cf.: o fortunatam natam me consule Romam, id. poët Fragm. ap. Quint. 9, 4, 41; 11, 1, 24; cf. also Juv. 10, 122:

    fortunatus illius exitus,

    Cic. Brut. 96, 329:

    vita,

    Hor. Ep. 1, 11, 14:

    ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat,

    Plaut. Trin. 1, 2, 3 (v. felix).— Comp.:

    ecquis me hodie vivit fortunatior?

    Ter. Eun. 5, 8, 1:

    Carneades dicere solitus est, nusquam se fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam,

    Cic. Div. 2, 41 fin.; Hor. A. P. 295.— Sup.:

    Archelaüs, qui tum fortunatissimus haberetur,

    Cic. Tusc. 5, 12, 34:

    fortunatissimo proelio decertare,

    Vell. 2, 12, 5.—
    (β).
    Poet., with gen.:

    fortunatus laborum,

    happy in his sufferings, Verg. A. 11, 416:

    fortunate animi!

    Stat. Th. 1, 638. —
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to fortuna, II. B. 2.) In good circumstances, well off, wealthy, rich:

    gratia fortunati et potentis,

    Cic. Off. 2, 20, 69:

    apud Scopam, fortunatum hominem et nobilem,

    id. de Or. 2, 86, 352:

    quid vos hanc miseram ac tenuem sectamini praedam, quibus licet jam esse fortunatissimis?

    Caes. B. G. 6, 35, 8.—
    2.
    Fortūnātae Insŭlae, Gr. tôn Makarôn niêsoi, the fabulous isles of the Western Ocean, the abodes of the blessed; acc. to some, the Canary Isles, Plin. 4, 22, 36, § 119; 6, 32, 37, § 202;

    also called Fortunatorum insulae,

    Plaut. Trin. 2, 4, 148;

    and transf.: amoena virecta fortunatorum nemorum,

    Verg. A. 6, 639.— Adv.: fortūnāte, fortunately, prosperously:

    nunc bene vivo et fortunate atque ut volo,

    Plaut. Mil. 3, 1, 112:

    facile et fortunate evenit,

    id. Ep. 2, 2, 61:

    feliciter, absolute, fortunate vivere,

    Cic. Fin. 3, 7, 26:

    scite aut fortunate gestum,

    Liv. 10, 18, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > fortuno

  • 19 opacitas

    ŏpācĭtas, ātis, f [opacus], shadiness, shade (post-Aug.), Col. 8, 17;

    amoena,

    Plin. 6, 30, 35, § 197;

    noctium,

    id. 2, 11, 8, § 52:

    ramorum,

    id. 17, 1, 1, § 5:

    arborum,

    Tac. A. 11, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > opacitas

  • 20 per

    per, prep. with acc. (by solecism with abl. PER QVO, = whereby, Inscr. Miseni Repert. ex a. p. Chr. n. 159; Inscr. Orell. 3300) [kindr. with Gr. para; Sanscr. pāra, ulterior; Lith. pèr; cf.: parumper, paulisper; v. Curt. Griech. Etym. p. 269], denotes, like the Gr. dia, motion through a space, or extension over it.
    I.
    Lit., of space, through, through the midst of, throughout, all over, all along: per amoena salicta raptare aliquem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): inde Fert sese (equus) campi per caerula laetaque prata, id. ap. Macr. S. 6, 3 (id. v. 505 ib.): per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, id. ap. id. ib. 6, 4 (id. v. 177 ib.):

    per membranas oculorum cernere,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    coronam auream per forum ferre,

    id. Att. 14, 16, 2:

    iit hasta per tempus utrumque,

    Verg. A. 9, 418:

    se per munitiones deicere,

    Caes. B. G. 3, 26:

    per mare pauperiem fugiens, per saxa, per ignes,

    Hor. Ep. 1, 1, 46:

    per ignes,

    Ov. M. 8, 76:

    per Averna,

    id. ib. 14, 105:

    per caelum,

    Verg. A. 4, 700:

    per vias fabulari,

    in all the streets, Plaut. Cist. 5, 1:

    per totam urbem,

    id. Ep. 2, 2, 11:

    qui per provincias atque imperium tuum pecunias ei credidissent,

    in the provinces, Cic. Fam. 1, 7, 6:

    invitati hospitaliter per domos,

    Liv. 1, 9:

    via secta per ambas (zonas),

    Verg. G. 1, 238; 245:

    nascuntur copiosissime in Balearibus ac per Hispanias,

    in, Plin. 19, 5, 30, § 94:

    per illas gentes celebratur,

    throughout, Tac. A. 12, 12:

    gustūs elementa per omnia quaerunt,

    Juv. 11, 14.—

    Placed after the noun: viam per,

    Lucr. 6, 1264:

    transtra per et remos et pictas abiete puppes,

    Verg. A. 5, 663; 6, 692.
    II.
    Transf.
    A.
    Of time, through, throughout, during, for:

    quod des bubus per hiemem,

    the winter through, during the winter, Cato, R. R. 25:

    nulla res per triennium, nisi ad nutum istius, judicata est,

    Cic. Verr. 1, 5, 13:

    nulla abs te per hos dies epistula... venerat,

    during these days, id. Att. 2, 8, 1:

    per decem dies ludi facti sunt,

    id. Cat. 3, 8, 20:

    per idem tempus,

    during, at, in the course of, id. Brut. 83, 286; Suet. Galb. 10:

    per noctem cernuntur sidera,

    during the night, in the night-time, Plin. 2, 10, 7, § 48:

    per inducias,

    during, Liv. 38, 2: per multa bella, id. 8, 13:

    per ludos,

    id. 2, 18:

    per comitia,

    Suet. Caes. 80:

    per somnum,

    id. ib. 45: per tempus, during, i. e. at the right time, = in tempore, Plaut. Poen. 1, 1, 6; Ter. And. 4, 4, 44; id. Hec. 4, 3, 16.—So distr.:

    per singulas noctes,

    Suet. Caes. 1; id. Calig. 22; cf.:

    per haec,

    meanwhile, id. Claud. 27:

    per quae,

    id. Tib. 52.—
    B.
    To indicate the agent, instrument, or means, through, by, by means of:

    statuerunt injurias per vos ulcisci,

    Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9:

    detrimenta publicis rebus per homines eloquentissimos importata,

    id. de Or. 1, 9, 38:

    quid ais? vulgo occidebantur? Per quos? et a quibus?

    by whom? and by whose command? id. Rosc. Am. 29, 80:

    quae domi gerenda sunt, ea per Caeciliam transiguntur,

    id. ib. 51, 149:

    quod nefarium stuprum non per illum factum est,

    id. Cat. 2, 4, 7.—Placed after its case:

    Exerce vocem, quam per vivis et colis,

    Plaut. Poen. prol. 13.—Esp.: per fidem decipere, fallere, etc. (= datā fide): per fidem deceptus sum, through confidence, i. e. in my host who betrayed me, Plaut. Most. 2, 2, 69; Cic. Inv. 1, 39, 71; Caes. B. G. 1, 46, 3.—So, per se, per te, through himself, by himself, of himself, etc.:

    homo per se cognitus, sine ullā commendatione majorum,

    Cic. Brut. 25, 96:

    per me tibi obstiti, = solus,

    by myself, id. Cat. 1, 5, 11:

    satis per te tibi consulis,

    Hor. Ep. 1, 17, 1:

    per se solus,

    Liv. 1, 49.—With ipse:

    nihil ipsos per se sine P. Sullā facere potuisse,

    Cic. Sull. 24, 67:

    ipsum per se, suā vi, sua naturā, sua sponte laudabile,

    id. Fin. 2, 15, 50.—To form an adverb. expression, in, by, through, etc.:

    non dubitavi id a te per litteras petere,

    by letter, Cic. Fam. 2, 6, 2:

    per summum dedecus vitam amittere,

    in the most infamous manner, most infamously, id. Rosc. Am. 11, 30:

    per iram facere aliquid,

    in anger, id. Tusc. 4, 37, 79:

    per commodum,

    Liv. 30, 29, 3 (cf. II. A. supra):

    per commodum rei publicae,

    id. 10, 25, 17; 22, 57, 1; 31, 11, 2:

    per ludum et jocum,

    sporting and jesting, in sport and jest, Cic. Verr. 2, 1, 60, § 155; cf. id. ib. 2, 5, 70, §

    181: per vim,

    forcibly, Sall. J. 23, 1:

    per dolum,

    id. ib. 11, 8:

    per otium,

    at leisure, Liv. 4, 58, 12:

    ceteris copiis per otium trajectis,

    id. 21, 28, 4:

    cibo per otium capto,

    id. 21, 55, 1:

    per tumultum = tumultuose,

    id. 44, 45, 14. —
    C.
    To designate the reason, cause, inducement, etc., through, for, by, on account of, for the sake of:

    per metum mussari,

    Plaut. Aul. 2, 1, 12:

    qui per virtutem perit, at non interit,

    id. Capt. 3, 5, 32:

    cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem,

    Cic. Imp. Pomp. 1, 1:

    per aetatem,

    Caes. B. G. 2, 16 fin.:

    Druso propinquanti quasi per officium obviae fuere legiones,

    Tac. A. 1, 24:

    ut nihil eum delectaret, quod aut per naturam fas esset aut per leges liceret,

    Cic. Mil. 16, 43:

    cum per valetudinem posses, venire tamen noluisti,

    id. Fam. 7, 1, 1: per me, per te, etc., as far as concerns me, you, etc.:

    si per vos licet,

    Plaut. As. prol. 12:

    per me vel stertas licet,

    Cic. Ac. 2, 29, 93; cf.:

    sin hoc non licet per Cratippum,

    id. Off. 3, 7, 33:

    fides publica per sese inviolata,

    Sall. J. 33, 3:

    per me ista pedibus trahantur,

    Cic. Att. 4, 16, 10:

    per me stetisse, quo minus hae fierent nuptiae,

    Ter. And. 4, 2, 16:

    si per suos esset licitum,

    Nep. Eum. 10, 3:

    inspicere vitia nec per magistros nec per aetatem licebat,

    Macr. S. 1, 24. —Hence, in oaths, entreaties, asseverations, etc., by a god, by men, or by inanimate or abstract things, by:

    IOVRANTO PER IOVEM, etc., Tab. Bant. lin. 15: per pol saepe peccas,

    Plaut. Cas. 2, 6, 18; cf.:

    si per plures deos juret,

    Cic. Rab. Post. 13, 36:

    quid est enim, per deos, optabilius sapientiā?

    id. Off. 2, 2, 5:

    per deos atque homines,

    id. Div. 2, 55, 116:

    per dexteram te istam oro,

    id. Deiot. 3, 8; cf.:

    per tuam fidem Te obtestor,

    Ter. And. 1, 5, 55:

    nunc te per amicitiam et per amorem obsecro,

    id. ib. 2, 1, 26:

    per pietatem!

    Plaut. Trin. 2, 2, 4:

    per comitatem edepol, pater, etc.,

    id. ib. 2, 2, 52.—In this signif. often separated from its object:

    per ego vobis deos atque homines dies, ut, etc.,

    Plaut. Men. 5, 7, 1:

    per ego te deos oro,

    Ter. And. 3, 3, 6; 5, 1, 15:

    per ego te, fili... precor quaesoque, etc.,

    Liv. 23, 9, 2:

    per ego has lacrimas... te Oro,

    Verg. A. 4, 314; 12, 56; Tib. 4, 5, 7; Ov. F. 2, 841:

    per vos Tyrrhena faventum Stagna deum, per ego et Trebiam cineresque Sagunti Obtestor,

    Sil. 12, 79 sq.; 1, 658; Stat. Th. 11, 367.—With ellips. of object:

    per, si qua est... Intemerata fides, oro, i. e. per eam,

    Verg. A. 2, 142; 10, 903:

    per, si quid merui de te bene, perque manentem amorem, Ne, etc.,

    Ov. M. 7, 854.—Sometimes to indicate an apparent or pretended cause or inducement, under the show or pretext of, under color of:

    qui per tutelam aut societatem aut rem mandatam aut fiduciae rationem fraudavit quempiam,

    Cic. Caecin. 3, 7:

    naves triremes per causam exercendorum remigum ad fauces portus prodire jussit,

    under pretext of, Caes. B. C. 3, 24;

    v. causa: per speciem alienae fungendae vicis suas opes firmavit,

    Liv. 1, 41 fin.:

    per simulationem officii,

    Tac. H. 1, 74.—
    D.
    In composition, it usually adds intensity to the signif., thoroughly, perfectly, completely, exceedingly, very much, very (very often in Cicero's epistolary style, and in new-formed words, as perbenevolus, percautus, percupidus, perbelle, perofficiose, pergaudeo; see these articles): pervelle, perfacilis, peramanter; sometimes it denotes the completion of an action, e. g. perorare, peragere;

    sometimes it is repeated: perdifficilis et perobscura quaestio,

    Cic. N. D. 1, 1, 1; so id. Rep. 1, 12, 18; id. Brut. 43, 158; id. Cael. 20 fin.; id. Fam. 9, 20, 3 al.;

    but also: perexiguā et minuta,

    id. Tusc. 2, 13, 30:

    percautus et diligens,

    id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18 al.; cf. Madv. ad Cic. Fin. p. 410.—It frequently occurs in tmesi:

    nobis ista sunt pergrata perque jucunda,

    Cic. de Or. 1, 47, 205:

    per mihi mirum visum est,

    id. ib. 49, 214:

    per enim magni aestimo,

    id. Att. 10, 1, 1:

    ibi te quam primum per videre velim, = videre pervelim,

    id. ib. 15, 4, 2:

    Platoni per fuit familiaris,

    Gell. 2, 18, 1:

    per, inquit, magister optime, exoptatus mihi nunc venis,

    id. 18, 4, 2.—Per quam (also perquam), very, exceedingly, extremely:

    per quam breviter perstrinxi,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    per quam modica civium merita,

    Plin. Pan. 60:

    per quam velim scire,

    very much indeed, id. Ep. 7, 27, 1:

    PARENTES PER QVAM INFELICISSIMI,

    Inscr. Murat. 953, 2.—As one word:

    illorum mores perquam meditate tenes,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 16:

    propulit perquam indignis modis,

    id. Rud. 3, 3, 9:

    erat perquam onerosum,

    Plin. Ep. 2, 11, 13:

    perquam honorificum,

    id. ib. 3, 4, 3.—Separated by an intervening word:

    per pol quam paucos reperias,

    Ter. Hec. 1, 1, 1.—Placed after the word it governs; v. supra, I. fin. and II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > per

См. также в других словарях:

  • amoena —   , amoenum   L. beautiful. Attractive in appearance …   Etymological dictionary of grasses

  • Clarkia amoena —   Clarkia amoena …   Wikipedia Español

  • Passerina amoena — Saltar a navegación, búsqueda ? Colorín aliblanco Macho de colorín aliblanco Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Clarkia amoena — Scientific classification Kingdom: Plantae Division …   Wikipedia

  • Magnolia amoena —   Tianmu Magnolia …   Wikipedia Español

  • Passerina amoena — Lazulifink Lazulifink (Passerina amoena) Systematik Ordnung: Sperlingsvögel (Passeriformes) …   Deutsch Wikipedia

  • Chelidonura amoena — Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Nepotilla amoena — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastr …   Wikipedia

  • Galinthias amoena — ? Galinthias amoena Galinthias amoena …   Википедия

  • Dieffenbachia amoena — Dumbcane Scientific classification Kingdom: Plantae (unranked): Angiosperms (unranked): Monocots …   Wikipedia

  • Espadaea amoena — Systematik Asteriden Euasteriden I Ordnung: Nachtschattenartige (Solanales) Familie: Nachtschattengewächse (Solanaceae) …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»