-
1 amoenus
amoenus adj. with comp. and sup. [AM-], pleasant, delightful, charming: locus: loca, S.: piorum Concilia, V.: vireta nemorum, V.: rus, H.: latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful in themselves, H.: amoenissima aedificia, Ta.: templum fontibus, L. — Plur n. as subst, pleasant places: per amoena Asiae: amoena litorum.—Of abstr. things: vita, Ta.: ingenium, Ta. —Of dress, luxurious, showy: cultus amoenior, L.* * *amoena -um, amoenior -or -us, amoenissimus -a -um ADJbeautiful, attractive, pleasant, agreeable, enjoyable, charming, lovely -
2 amoenus
ămoenus, a, um, adj. [amo; some comp. ameinôn], lovely, delightful, pleasant, charming (in gen. of objects affecting the sense of sight only; as a beautiful landscape, gar dens, rivers, pictures, etc.: amoena loca.. quod solum amorem praestentetad se amanda adliciant, Varr. ap. Isid. Orig. 14:I.amoena sunt loca solius voluptatis plena,
Serv. ad Verg. A. 5, 734; while jucundus is used both in a phys. and mental sense; cf. Doed. Syn. III. p 36; class. in prose and poetry).Lit.: amoena salicta, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): Ennius, qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, who first from the charming Helicon, etc., Lucr. 1, 117:II.fons,
id. 4, 1024:locus,
Cic. de Or. 2, 71, 290:praediola,
id. Att. 16, 3, 4:loca amoena voluptaria,
Sall. C. 11, 5 Kritz:amoena piorum Concilia,
Verg. A. 5, 734:Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas,
id. ib. 6, 638:rus,
Hor. Ep. 1, 10, 6:aquae, aurae,
id. C. 3, 4, 7: hae latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful to me (subjectively), but also in and of themselves (objectively) pleasant, id. Ep. 1, 16, 15 Schmid.; cf.Doed. Syn. III. p. 35: amoenae Farfarus umbrae,
Ov. M. 14, 330, where Merkel, opacae Farfarus undae:amoenissima aedificia,
Tac. H. 3, 30:pictura,
Plin. 35, 10, 37 fin. —In reproach: cultus amoenior, too showy, coquetting, Liv. 4, 44, 11.—As subst., ămoena, ōrum, n. (cf. abditus, etc.), pleasant places:per amoena Asiae atque Achaiae,
Tac. A. 3, 7:amoena litorum,
id. H. 3, 76. —Transf. to other things (rare, and for the most part only post-Aug.):* a.vita,
Tac. A. 15, 55:ingenium,
id. ib. 2, 64; so id. ib. 13, 3:animus, i. e. amoenitatibus deditus,
Aur. Vict. Epit. 1:amoenissima verba,
Gell. 2, 26; 16, 3; 18, 5 al.—Hence, adv.Old form ămoenĭter:b.hilare atque amoeniter vindemiam agitare,
joyfully and delightfully, Gell. 20, 8.—Usu. form ămoenē;* in respect to smell,
sweetly, fragrantly, Plaut. Mil. 2, 5, 2; of a dwelling, pleasantly (in sup.), Plin. Ep. 4, 23; of discourse (in comp.), Gell. 14, 1, 32. -
3 in-amoenus
in-amoenus adj., unpleasant, disagreeable, gloomy: regna (of Pluto), O. -
4 per-amoenus
per-amoenus adj., very pleasant: aestas, Ta. -
5 Phylloscopus amoenus
ENG sombre leaf-warbler -
6 Tamias (Neotamias) amoenus
ENG yellow pine chipmunkNLD geelsparchipmunkGER gelber Fichten-ChipmunkFRA neotamia jaune -
7 amoena
ămoenus, a, um, adj. [amo; some comp. ameinôn], lovely, delightful, pleasant, charming (in gen. of objects affecting the sense of sight only; as a beautiful landscape, gar dens, rivers, pictures, etc.: amoena loca.. quod solum amorem praestentetad se amanda adliciant, Varr. ap. Isid. Orig. 14:I.amoena sunt loca solius voluptatis plena,
Serv. ad Verg. A. 5, 734; while jucundus is used both in a phys. and mental sense; cf. Doed. Syn. III. p 36; class. in prose and poetry).Lit.: amoena salicta, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): Ennius, qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, who first from the charming Helicon, etc., Lucr. 1, 117:II.fons,
id. 4, 1024:locus,
Cic. de Or. 2, 71, 290:praediola,
id. Att. 16, 3, 4:loca amoena voluptaria,
Sall. C. 11, 5 Kritz:amoena piorum Concilia,
Verg. A. 5, 734:Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas,
id. ib. 6, 638:rus,
Hor. Ep. 1, 10, 6:aquae, aurae,
id. C. 3, 4, 7: hae latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful to me (subjectively), but also in and of themselves (objectively) pleasant, id. Ep. 1, 16, 15 Schmid.; cf.Doed. Syn. III. p. 35: amoenae Farfarus umbrae,
Ov. M. 14, 330, where Merkel, opacae Farfarus undae:amoenissima aedificia,
Tac. H. 3, 30:pictura,
Plin. 35, 10, 37 fin. —In reproach: cultus amoenior, too showy, coquetting, Liv. 4, 44, 11.—As subst., ămoena, ōrum, n. (cf. abditus, etc.), pleasant places:per amoena Asiae atque Achaiae,
Tac. A. 3, 7:amoena litorum,
id. H. 3, 76. —Transf. to other things (rare, and for the most part only post-Aug.):* a.vita,
Tac. A. 15, 55:ingenium,
id. ib. 2, 64; so id. ib. 13, 3:animus, i. e. amoenitatibus deditus,
Aur. Vict. Epit. 1:amoenissima verba,
Gell. 2, 26; 16, 3; 18, 5 al.—Hence, adv.Old form ămoenĭter:b.hilare atque amoeniter vindemiam agitare,
joyfully and delightfully, Gell. 20, 8.—Usu. form ămoenē;* in respect to smell,
sweetly, fragrantly, Plaut. Mil. 2, 5, 2; of a dwelling, pleasantly (in sup.), Plin. Ep. 4, 23; of discourse (in comp.), Gell. 14, 1, 32. -
8 amoenitas
I.Lit., of places (as scenery, a garden, river, etc.; in the poets, except Plaut., rare;II.never in Ter., Lucr., or Hor.): nunc domus suppeditat mihi hortorum amoenitatem,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 4:fluminis,
id. ib. 3, 1, 1:amoenitates orarum et litorum,
id. N. D. 2, 39; so id. Leg. 2, 1; id. Rep. 2, 4; Nep. Att. 13; Col. 1, 4, 8; Flor. 2, 11, 4 al.—Metaph.A.Of other things (so in Plaut. and the prose-writers of the post-Aug. per., but not in Cic.):B.amoenitates omnium venerum atque venustatum,
Plaut. Stich. 2, 1, 5:hic me amoenitate amoenā amoenus oneravit dies,
id. Capt. 4, 1, 7:amoenitates studiorum, Plin. praef.: vitae,
Tac. A. 5, 2:verborum,
Gell. 12, 1 fin.:orationis,
id. 10, 3 al. —As a term of endearment:uxor mea, mea amoenitas, quid tu agis?
my delight, Plaut. Cas. 2, 3, 13:mea vita, mea amoenitas, meus ocellus,
id. Poen. 1, 2, 152. -
9 amoenitās
-
10 amoene
ămoenē, adv., v. amoenus fin. -
11 amoeniter
ămoenĭter, adv., v. amoenus fin. -
12 amoeno
ămoeno, āre, v. a. [amoenus], late Lat.I.Lit., of places, to make pleasant: regio aut consita pomis aut amoenata lucis, Salv Gub. Dei, 7 med. —II. -
13 delectabilis
dēlectābĭlis, e, adj. [delecto], delectable, delightful, agreeable (post-Aug. for jucundus, amoenus):cibus,
Tac. A. 12, 67:apologi (with festivi),
Gell. 2, 29; Vulg. Gen. 3, 6; Lact. 6, 4, 3; 7, 7, 13.— Comp.: tibia questu, App. Flor. no. 17.— Adv.: delec-tabiliter, delightfully:ac decore depicta,
Gell. 13, 24, 17:et feliciter declamare,
id. 15, 1.— Comp.:delectabilius,
Aug. de Don. Persev. 53. -
14 delectabiliter
dēlectābĭlis, e, adj. [delecto], delectable, delightful, agreeable (post-Aug. for jucundus, amoenus):cibus,
Tac. A. 12, 67:apologi (with festivi),
Gell. 2, 29; Vulg. Gen. 3, 6; Lact. 6, 4, 3; 7, 7, 13.— Comp.: tibia questu, App. Flor. no. 17.— Adv.: delec-tabiliter, delightfully:ac decore depicta,
Gell. 13, 24, 17:et feliciter declamare,
id. 15, 1.— Comp.:delectabilius,
Aug. de Don. Persev. 53. -
15 dulcis
dulcis, e, adj. [from gulcis, by dissimilation; cf. ten-ebrae from root tam-; root in Sanscr. gul-jam, sweetness; Gr. glukus, glukeros, sweet], sweet (very freq.; cf.: suavis, venustus, jucundus, gratus, acceptus, amoenus, etc.).I.Lit., opp. amarus:B.(animal) sentit et dulcia et amara,
Cic. N. D. 3, 13; cf. Plaut. Cist. 1, 1, 72:mel,
id. Asin. 3, 3, 24; id. Truc. 2, 4, 20; cf.:liquor mellis,
Lucr. 1, 938; 4, 13:aqua,
id. 6, 890:poma,
id. 5, 1377; Hor. S. 2, 5, 12:vinum,
id. C. 3, 12, 1; cf.merum,
id. ib. 3, 13, 2:dolium,
id. Epod. 2, 47:olivum,
id. S. 2, 4, 64:sapor,
id. C. 3, 1, 19 et saep.— Comp.:uva,
Ov. M. 13, 795.— Sup.:panis,
Plin. 18, 10, 20, § 92 et saep.—Hence,Subst. and heterocl., dulcia, ōrum, n., sweet cakes, honey-cakes, sugar-cakes (late Lat.), Vop. Tac. 6; Lampr. Heliog. 26; 31; Prud. Psych. 429.—II. A.In gen.:B.dulcia atque amara apud te sum elocutus omnia,
Plaut. Ps. 2, 4, 2; cf. id. ib. 1, 1, 61; id. Truc. 1, 2, 78:vita,
Lucr. 2, 997; cf.:lumina vitae,
id. 5, 989:solacia, vitae,
id. 5, 21:orator,
Cic. Off. 1, 1, 3; cf.of orators or writers,
Quint. 10, 1, 77; 73; 12, 10, 44; cf.also: non quo ea (oratione) Laelii quicquam sit dulcius,
Cic. Brut. 21, 83:genus dicendi,
Quint. 2, 8, 4:carmen,
id. 12, 10, 33:poëmata,
Hor. A. P. 99 et saep.:nomen libertatis,
Cic. Verr. 2, 5, 63; cf. id. Att. 15, 13, 3:auditu nomen,
Liv. 24, 21, 3:amores,
Hor. C. 1, 9, 15:otium,
id. Epod. 1, 8:fortuna,
id. C. 1, 37, 11:dulce et decorum est pro patria mori,
Hor. C. 3, 2, 13.—With dat.:mensae dulcis herili canis,
Val. Fl. 7, 130.—Prov.:dulce etiam fugias, fieri quod amarum potest,
Pub. Syr. 144 Rib. — Sup.:epistola,
Cic. Att. 15, 13, 4:quod in amicissimo quoque dulcissimum est,
id. Lael. 23 fin. al.—In partic. of friends, lovers, etc., friendly, pleasant, agreeable, charming, kind, dear:(α).amici (opp. acerbi inimici),
Cic. Lael. 24 fin.; cf.:amicitia remissior esse debet et liberior et dulcior,
id. ib. 18 fin.:liberi,
Hor. Epod. 2, 40; cf.nata,
id. S. 2, 3, 199:alumnus,
id. C. 3, 23, 7; id. Ep. 1, 4, 8.—Hence, in addressing a person:optime et dulcissime frater,
Cic. Leg. 3, 11; cf.:dulcissime Attice,
id. Att. 6, 2, 9: mi dulcissime Tiro, Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2:dulcis amice,
Hor. Ep. 1, 7, 12:dulce decus meum,
id. C. 1, 1, 2.— Absol.:quid agis, dulcissime rerum?
Hor. S. 1, 9, 4.— Hence, adv. (acc. to II.), agreeably, delightfully.dulcĭter, Cic. Fin. 2, 6, 18; Quint. 1, 10, 24; 4, 2, 62; 9, 4, 14; 12, 10, 71. —(β).dulce, Cat. 51, 5; Hor. C. 1, 22, 23; 24; id. Ep. 1, 7, 27; Stat. S. 3, 4, 8; id. Th. 4, 274.—b.Comp.:c.dulcius spirare,
Quint. 12, 10, 27; Prop. 1, 2, 14.—Sup.:dulcissime scripta,
Cic. Brut. 19, 77. -
16 inamoenus
ĭn-ămoenus, a, um, adj., unpleasant, disagreeable, gloomy ( poet.):regna (of the Lower World),
Ov. M. 10, 15:Cocytos,
Stat. Th. 1, 89:feritas viae,
id. Silv. 2, 2, 33:id genus operis inamabile, inamoenum,
Plin. Ep. 9, 10, 3:lex,
Aus. Idyll. Mon. 1. 1. -
17 peramoenus
pĕr-ămoenus, a, um, adj., very pleasant:aestas,
Tac. A. 4, 67.
См. также в других словарях:
AMOENUS — Poeta Christianus, auctor Enchiridii quibusdam, quod Prudentii operibus subiunctum est. Fabric. de Poet. Christ. Bigneus Biblioth. Patrum tomo 8. Voss. de Poet. Lat. c. 8 … Hofmann J. Lexicon universale
Locus amoenus — Thomas Eakins, Arcadia, ca. 1883 Locus amoenus (lateinisch: lieblicher Ort) ist ein literarischer Topos. Er symbolisiert eine idealisierte Naturlandschaft, meist mit einer Quelle oder einem lichten Hain. Das Gegenstück ist der locus terribilis,… … Deutsch Wikipedia
locus amoenus — Thomas Eakins, Arcadia, ca. 1883 Locus amoenus (lat. für ‚lieblicher Ort‘) ist ein literarischer Topos: eine idealisierte Naturlandschaft, meist mit einer Quelle oder einem lichten Hain. Das Gegenstück ist der locus terribilis, der ‚schreckliche… … Deutsch Wikipedia
Tamias amoenus — Tamias amoenus … Wikipedia Español
Philautus amoenus — Saltar a navegación, búsqueda ? Philautus amoenus Estado de conservación … Wikipedia Español
Lampranthus amoenus — Lampranthus amoenus … Wikipedia Español
Philautus amoenus — Philautus amoenus … Wikipédia en Français
Locus amoenus — Latin for pleasant place , locus amoenus is a literary term which generally refers to an idealized place of safety or comfort. A locus amoenus is usually a beautiful, shady lawn or open woodland, sometimes with connotations of Eden.The literary… … Wikipedia
Pachydactylus amoenus — Pachydactylus amoenus … Wikipédia en Français
Phylloscopus amoenus — Pouillot de Kulambangra Phylloscopus amoenus … Wikipédia en Français
Locus amoenus — (en latín, lugar placentero o, más cercano al original, lugar ameno ) es un término literario que generalmente refiere a un lugar idealizado de seguridad o de confort. Un locus amoenus es usualmente un terreno bello, sombreado, de bosque abierto … Wikipedia Español