Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

opacae

  • 1 amoena

    ămoenus, a, um, adj. [amo; some comp. ameinôn], lovely, delightful, pleasant, charming (in gen. of objects affecting the sense of sight only; as a beautiful landscape, gar dens, rivers, pictures, etc.: amoena loca.. quod solum amorem praestentetad se amanda adliciant, Varr. ap. Isid. Orig. 14:

    amoena sunt loca solius voluptatis plena,

    Serv. ad Verg. A. 5, 734; while jucundus is used both in a phys. and mental sense; cf. Doed. Syn. III. p 36; class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.: amoena salicta, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): Ennius, qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, who first from the charming Helicon, etc., Lucr. 1, 117:

    fons,

    id. 4, 1024:

    locus,

    Cic. de Or. 2, 71, 290:

    praediola,

    id. Att. 16, 3, 4:

    loca amoena voluptaria,

    Sall. C. 11, 5 Kritz:

    amoena piorum Concilia,

    Verg. A. 5, 734:

    Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas,

    id. ib. 6, 638:

    rus,

    Hor. Ep. 1, 10, 6:

    aquae, aurae,

    id. C. 3, 4, 7: hae latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful to me (subjectively), but also in and of themselves (objectively) pleasant, id. Ep. 1, 16, 15 Schmid.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 35: amoenae Farfarus umbrae,

    Ov. M. 14, 330, where Merkel, opacae Farfarus undae:

    amoenissima aedificia,

    Tac. H. 3, 30:

    pictura,

    Plin. 35, 10, 37 fin. —In reproach: cultus amoenior, too showy, coquetting, Liv. 4, 44, 11.—As subst., ămoena, ōrum, n. (cf. abditus, etc.), pleasant places:

    per amoena Asiae atque Achaiae,

    Tac. A. 3, 7:

    amoena litorum,

    id. H. 3, 76. —
    II.
    Transf. to other things (rare, and for the most part only post-Aug.):

    vita,

    Tac. A. 15, 55:

    ingenium,

    id. ib. 2, 64; so id. ib. 13, 3:

    animus, i. e. amoenitatibus deditus,

    Aur. Vict. Epit. 1:

    amoenissima verba,

    Gell. 2, 26; 16, 3; 18, 5 al.—Hence, adv.
    * a.
    Old form ămoenĭter:

    hilare atque amoeniter vindemiam agitare,

    joyfully and delightfully, Gell. 20, 8.—
    b.
    Usu. form ămoenē;

    * in respect to smell,

    sweetly, fragrantly, Plaut. Mil. 2, 5, 2; of a dwelling, pleasantly (in sup.), Plin. Ep. 4, 23; of discourse (in comp.), Gell. 14, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > amoena

  • 2 amoenus

    ămoenus, a, um, adj. [amo; some comp. ameinôn], lovely, delightful, pleasant, charming (in gen. of objects affecting the sense of sight only; as a beautiful landscape, gar dens, rivers, pictures, etc.: amoena loca.. quod solum amorem praestentetad se amanda adliciant, Varr. ap. Isid. Orig. 14:

    amoena sunt loca solius voluptatis plena,

    Serv. ad Verg. A. 5, 734; while jucundus is used both in a phys. and mental sense; cf. Doed. Syn. III. p 36; class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.: amoena salicta, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 40 Vahl.): Ennius, qui primus amoeno Detulit ex Helicone perenni fronde coronam, who first from the charming Helicon, etc., Lucr. 1, 117:

    fons,

    id. 4, 1024:

    locus,

    Cic. de Or. 2, 71, 290:

    praediola,

    id. Att. 16, 3, 4:

    loca amoena voluptaria,

    Sall. C. 11, 5 Kritz:

    amoena piorum Concilia,

    Verg. A. 5, 734:

    Devenere locos laetos et amoena virecta Fortunatorum nemorum sedesque beatas,

    id. ib. 6, 638:

    rus,

    Hor. Ep. 1, 10, 6:

    aquae, aurae,

    id. C. 3, 4, 7: hae latebrae dulces, etiam, si credis, amoenae, delightful to me (subjectively), but also in and of themselves (objectively) pleasant, id. Ep. 1, 16, 15 Schmid.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 35: amoenae Farfarus umbrae,

    Ov. M. 14, 330, where Merkel, opacae Farfarus undae:

    amoenissima aedificia,

    Tac. H. 3, 30:

    pictura,

    Plin. 35, 10, 37 fin. —In reproach: cultus amoenior, too showy, coquetting, Liv. 4, 44, 11.—As subst., ămoena, ōrum, n. (cf. abditus, etc.), pleasant places:

    per amoena Asiae atque Achaiae,

    Tac. A. 3, 7:

    amoena litorum,

    id. H. 3, 76. —
    II.
    Transf. to other things (rare, and for the most part only post-Aug.):

    vita,

    Tac. A. 15, 55:

    ingenium,

    id. ib. 2, 64; so id. ib. 13, 3:

    animus, i. e. amoenitatibus deditus,

    Aur. Vict. Epit. 1:

    amoenissima verba,

    Gell. 2, 26; 16, 3; 18, 5 al.—Hence, adv.
    * a.
    Old form ămoenĭter:

    hilare atque amoeniter vindemiam agitare,

    joyfully and delightfully, Gell. 20, 8.—
    b.
    Usu. form ămoenē;

    * in respect to smell,

    sweetly, fragrantly, Plaut. Mil. 2, 5, 2; of a dwelling, pleasantly (in sup.), Plin. Ep. 4, 23; of discourse (in comp.), Gell. 14, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > amoenus

  • 3 nubes

    nūbes, is, f. (ante-class. collat. form, nūbis, is, m.:

    nubis ater,

    Plaut. Merc. 5 2, 38: nubs for nubes, Liv. Andron. ap. Serv. Verg. A. 10, 636; cf. Aus. Idyll. de Monosyll. Hist. 12, 4) [Sanscr. nabhas, vapor, cloud; Gr. nephos, nephelê; Lat. nubilus, nebula; cf. nimbus, nubo], a cloud.
    I.
    Lit.:

    aër concretus in nubes cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101: id. Ac. 2, 22, 70:

    atra nubes Condidit lunam,

    Hor. C. 2, 16, 2:

    candida,

    Vulg. Apoc. 14, 14:

    aestivis effusus nubibus imber,

    Verg. G. 4, 312; Ov. M. 8, 339:

    venti nubes abigunt,

    Plin. 2, 47, 48, § 126:

    nube deprendere volucrem jaculis,

    to bring down a bird from the sky, Sil. 16, 566:

    usque ad nubes,

    up to heaven, Vulg. Psa. 35, 6; id. Jer. 51, 9.— Poet.:

    Sabaeae nubes,

    the smoke of frankincense, Stat. S. 4, 8, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    A cloud, a dark spot:

    sudare nubemque discutere,

    i. e. by the breath, Plin. 33, 8, 44, § 127:

    crystalla infestantur plurimis vitiis, maculosā nube, etc.,

    id. 37, 2, 10, § 28.—
    2.
    A cloud, thick multitude, dense mass, swarm:

    locustarum tantae nubes,

    Liv. 42, 10, 7:

    Pomptinum velut nubibus locustarum coopertum,

    id. 42, 2, 4:

    levium telorum,

    id. 38, 26:

    obruti velut nube jaculorum a Balearibus conjectā,

    id. 21, 55, 6:

    peditum equitumque,

    id. 35, 49:

    (volucrum),

    Verg. A. 12, 254:

    nigro glomeratur pulvere nubes,

    id. ib. 9, 33:

    muscarum,

    Plin. 29, 6, 34, § 106:

    pulveris,

    Curt. 4, 15, 32:

    (volucrum) nubem sonoram,

    Juv. 13, 167:

    farrea nubes, i. e. porrigo capitis, furfures,

    Ser. Samm. 3, 34:

    nubes testium,

    Vulg. Hebr. 12, 1.— [p. 1222]
    II.
    Trop.
    A.
    A cloud, for something unreal or unsubstantial, a phantom:

    nubes et inania captare,

    Hor. A. P. 230.—
    B.
    Cloudiness, of a gloomy countenance, of sleep, of drunkenness, of blindness ( poet.):

    deme supercilio nubem,

    Hor. Ep. 1, 18, 94; Sil. 8, 612:

    meri,

    Val. Fl. 3, 65:

    soporis,

    Stat. Achill. 1, 646:

    mortis,

    id. S. 4, 6, 72:

    frontis opacae,

    id. Th. 4, 512.—
    C.
    A gloomy or mournful condition:

    pars vitae tristi cetera nube vacet,

    Ov. Tr. 5, 5, 22:

    omni detersus pectora nube,

    Stat. S. 1, 3, 109.—
    D.
    A veil, obscurity, concealment:

    fraudibus obice nubem,

    Hor. Ep. 1, 16, 62.—
    E.
    A cloud, storm-cloud, i. e. a threatening appearance or approach of misfortune, war:

    nubem belli, dum detonet omnis, Sustinet,

    Verg. A. 10, 809:

    consurgens in Italiā nubes trucis et cruenti belli,

    Just. 29, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > nubes

  • 4 perpetuitas

    perpĕtŭĭtas, ātis, f. [perpetuus], uninterrupted or continual duration, uninterrupted progress or succession, continuity, perpetuity (good prose; cf.

    infinitas): non ex singulis vocibus philosophi spectandi sunt, sed ex perpetuitate atque constantiā,

    i. e. from their consistency, Cic. Tusc. 5, 10, 31:

    ad perpetuitatem,

    to perpetuity, forever, id. Off. 2, 7, 23:

    in vitae perpetuitate,

    through the whole course of our lives, id. ib. 1, 33, 119:

    perpetuitas verborum,

    an unbroken succession, id. de Or. 3, 49, 190:

    sermonis,

    id. ib. 2, 54, 120:

    dicendi,

    id. Or. 2, 7:

    laudis,

    id. Fam. 10, 25.—In plur.:

    et opacae perpetuitates,

    unbroken tracts of land, Vitr. 2, 10. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetuitas

  • 5 silentiosus

    sĭlentĭōsus, a, um, adj. [silentium], perfectly still or silent: nactus opacae noctis silentiosa secreta, App. M. 11 init.—Adv.: sĭlentĭōsē, stilly, silently:

    silentiose geritur publicum bonum,

    Cassiod. Var. 11, 1 med.

    Lewis & Short latin dictionary > silentiosus

См. также в других словарях:

  • Phytomyza — Phytomyza …   Wikipédia en Français

  • Phytomyza — Phytomyza …   Wikipédia en Français

  • FARFILUS Hugo — vide Hugo. Et opacae Farfarus undae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PHOLOE — I. PHOLOE Nigro Xiria, mons Peloponnesi, in Arcadia, sylvosus, nivosus, et excelsus, Pisae Olympiae proximus. Huius meminit Ovid. l. 2. Fastor. v. 273. Testis erit Pholoe, testes Stymphalides undae. Statius, l. 3. Theb. v. 604. Unus ut silvis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»