(wstydu)

См. также в других словарях:

• spalić się ze wstydu — {{/stl 13}}{{stl 8}}zwykle w trybie przypuszczającym lub w czasie przyszłym {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo się wstydzić, zawstydzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spaliłaby się ze wstydu, gdyby zobaczyła nagiego mężczyznę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wstyd — m IV, D. u, Ms. wstydydzie; zwykle blm «przykre, upokarzające uczucie spowodowane świadomością niewłaściwego, złego, hańbiącego postępowania (własnego lub czyjegoś), niewłaściwych słów, świadomością własnych lub czyichś braków, błędów itp.,… …   Słownik języka polskiego

• wstyd — 1. Nie mieć (za grosz) wstydu «być bezczelnym, nie liczyć się z zasadami moralnymi»: Tata Marcina powiedział, że dzisiaj ludzie w ogóle nie mają wstydu. Tylko się patrzą, gdzie się można nachapać i nic więcej ich nie obchodzi. Dial film 1996. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

• spalić się — ze wstydu «bardzo się zawstydzić»: No i doczekałam się, że ojciec zaczął mnie odprowadzać do szkoły za rękę. Miałam blisko siedemnaście lat i myślałam, że spalę się ze wstydu. WO 29/01/2000 …   Słownik frazeologiczny

• bezwstydny — bezwstydnyni «nie mający wstydu, nie odznaczający się wstydliwością, nieprzyzwoity, nieskromny; pozbawiony wszelkich skrupułów moralnych, bezczelny; wyrażający brak wstydu» Bezwstydny dowcip. Bezwstydne zachowanie. Bezwstydni krętacze, blagierzy …   Słownik języka polskiego

• nałykać się — dk I, nałykać sięam się, nałykać sięasz się, nałykać sięają się, nałykać sięaj się, nałykać sięał się «łykając szybko, raz po raz, wypić, zjeść dużą ilość czegoś» Nałykać się kawałków mięsa, chleba. ◊ pot. Nałykać się wiadomości «przyswoić sobie… …   Słownik języka polskiego

• rumieniec — m II, D. rumienieceńca; lm M. rumienieceńce 1. «różowe zabarwienie policzków, stałe lub występujące chwilowo pod wpływem gorąca, gorączki, wstydu itp.» Zdrowe, mocne rumieńce. Chorobliwe, niezdrowe rumieńce. Rumieniec gniewu, wstydu. Oblać się… …   Słownik języka polskiego

• spłonić — dk VIa, spłonićnię, spłonićnisz, spłoń, spłonićnił, spłonićniony daw. dziś tylko w imiesł. biernym, książk. «oblać, pokryć rumieńcem» Twarz spłoniona od wstydu. spłonić się książk. «oblać się rumieńcem, zaczerwienić się, zarumienić się» Spłonić… …   Słownik języka polskiego

• ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie …   Słownik języka polskiego

• czerwienić się [i syn.] po uszy — {{/stl 13}}{{stl 7}} nabrać rumieńców, zarumienić się ze wstydu, itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaczerwienił się ze wstydu po uszy. Zarumieniła się po uszy po usłyszeniu pochwały. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień