nędzny

См. также в других словарях:

• nędzny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nędznyni, nędznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} świadczący o nędzy, ubóstwie; wywołany nędzą; zniszczony, lichy, podły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nędzna chałupa, zagroda. Nędzne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nędzny — nędznyni, nędznyniejszy 1. «świadczący o nędzy, będący wynikiem nędzy; lichy, zniszczony» Nędzne ubranie, umeblowanie. Nędzna chałupa. Nędzny wygląd. Nędzne życie. ∆ Nędzny posiłek, nędzne jedzenie «posiłek, jedzenie mające małą wartość… …   Słownik języka polskiego

• ochłap — m IV, D. u a. a, Ms. ochłappie; lm M. y pot. «lichy, nędzny kawał mięsa; resztka jakiegoś jedzenia» Nędzny ochłap. Ochłapy z rzeźni. przen. Ochłapy litości, uczucia …   Słownik języka polskiego

• godny — Pożałowania, ubolewania godny a) «przykry, niezręczny, będący wynikiem nieporozumienia»: Wtedy to zaszedł ten godny pożałowania incydent, który nas wszystkich napełnił smutkiem i wstydem. B. Schulz, Sanatorium. b) «dyskredytujący kogoś lub coś;… …   Słownik frazeologiczny

• adwokacina — m odm. jak ż IV, CMs. adwokacinanie; lm M. adwokacinany, DB. adwokacinanów «lekceważąco, z politowaniem o adwokacie» Nędzny adwokacina …   Słownik języka polskiego

• chabeta — ż IV, CMs. chabetaecie; lm D. chabetaet lekcew. «chudy, nędzny koń; szkapa» Wózek zaprzężony w lichą chabetę …   Słownik języka polskiego

• dziadowski — dziadowskiscy 1. «należący do żebraka, właściwy żebrakowi; żebraczy» Torba dziadowska. Kij dziadowski. ∆ Dziadowskie pieśni «pieśni tworzone na wzór autentycznych pieśni śpiewanych przez żebraków» ◊ Ktoś jest rozpuszczony jak dziadowski bicz… …   Słownik języka polskiego

• fartuszyna — m a. ż odm. jak ż IV, CMs. fartuszynanie; lm D. fartuszynayn «nędzny lichy fartuch» Wypłowiały a. wypłowiała fartuszyna …   Słownik języka polskiego

• grosz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «setna część złotego; moneta zdawkowa o takiej wartości ; także setna część szylinga austriackiego oraz moneta o takiej wartości; dawniej: srebrna moneta o różnej wartości wybijana w różnych krajach Europy»… …   Słownik języka polskiego

• groszorób — m IV, DB. groszoróbroba, Ms. groszoróbrobie; lm M. te groszoróbroby, DB. groszoróbrobów pogard. «człowiek, dla którego głównym celem życia jest gromadzenie pieniędzy» Nędzny groszorób …   Słownik języka polskiego

• kiepski — kiepskiscy 1. pot. «lichy, marny, nędzny, zły» Kiepski humor, kiepski fachowiec. 2. reg. «słaby, chory» …   Słownik języka polskiego