(ἦτορ

ἐν ἐμοὴ αὐτῇ στήθεσι πάλλεται ἦ. Hom. — у меня самой (Андромахи) в груди сердце рвется наружу

ἐπεὴ ἦ. ἀπηύρα Hom. — после того как (Ахилл) отнял жизнь (у Гектора);

οἳ παρὰ νηυσὴ ἀνέψυχον ἦ. Hom. — (ахейцы), которые (сидя) у кораблей освежали (свои) силы

ἔν οἱ κραδίῃ στένει ἄλκιμον ἦ. Hom. — в сердце у него (льва) бушует ярость

(ἕπταχα τὰ πάντα δαϊζέμεναι Hom.)

(χιτώνα χαλκῷ Hom.; κάρανα Aesch.)

(χερσὴ κόμην Hom.)

(τάνδε πόλιν Aesch.)

(ἵππους τε καὴ ἀνέρας Hom.; ἵππος ἐκ βελέων δαϊχθείς, v. l. δαχθείς Pind.; τέκνον τινός Aesch.; ἐκ χερῶν τινος δαϊχθείς Eur.)

(κροκόδειλος Arst.; χαλκῆ Λέαινα Plut.)

(ἦτορ Pind.; στόμα Anth.)

(τι и τινός Hom., Trag.)

(πληγῆς Hom.; τοῦ ἄνακτος Aesch.; πατρός Arph.)

φίλον ἄϊον ἦτορ Hom. — я испускал дух, т.е. был при смерти

(ἦτορ Hom., Pind.; Διὸς υἱός Pind., Hes., Soph., Theocr.; μάχη Eur.; νεανίαι Plut.; πρὸς τοὺς ἐναντίους Xen.)

(ἀνθρώπους Hom.; ἵππους ἱδρῶτι περιρρεομένους Plut.)

(σῶμα ἀναψυχόμενον Plat.)

(ναῦς Her., Xen.; ἱδρῶτα, αὐλαίας Plut.)

(τι εἰς ἅλα, ἐν πυρί, ποτὴ πέτρας, προτὴ γαίῃ Hom.; σπόρον ἐν νειοῖσιν Theocr.)

(ἐκ χειρός Xen.; β. καὴ τοξεύειν Dem.)

β. δάκρυ Hom. — проливать слезы;

(κύκλα ἀμφὴ ὀχέεσσι Hom.)

(αἰγίδα ἀμφ΄ ὤμοις, ῥάκος ἀμφί τινι, med. ἀμφὴ ὤμοισιν ξίφος Hom.; κρήδεμνον πλοκάμοις Anth.)

(τὸ δίκτυον εἰς τέν θάλασσαν NT.; ἀμφί τινι χεῖρας и πήχεε Hom.)

(τινὰ ἐν δαπέδῳ и ἐν κονίῃσι Hom.)

(οἶκον Aesch.)

(τινὰ γῆς ἔξω Soph.)

(τινὰ ἐς κακόν Hom.; τινὰ εἰς δεῖμα Her. и εἰς φόβον Eur.)

(νῆας ἐς πόντον Hom.; ὄμματα ἑτέρωσε Hom. и πρὸς γῆν Eur.; πρὸσωπον εἰς γῆν Eur.)

(ἑτέρωσε κάρη Hom.)

(ἵππους πρόσθε Hom.; κάτωθε τὰ μοσχία Theocr.)

(τινὰ δουρί Hom.; τινὰ κακοῖς Eur.)

(τινά Pind.)

(ἰὸν ἐνὴ στήθεσσί τινι Hom.)

(ὕπνον ἐπὴ βλεφάροις Hom.)

(τί τινι ἐν θυμῷ Hom., θυμῷ Aesch. и εἰς θυμόν Soph., Plut., ἐν στήθεσσι Hom. и ἐν καρδίᾳ Pind.; λύπην τινί Soph.)

(μῆλα ἐν νηΐ Hom.)

(χρόα βάλλεσθαι λουτροῖς HH.)

(ἐν πέδῳ Aesch.): ( о реке) изливаться, впадать (ποταμὸς εἰς ἅλα βάλλων Hom.)

(τινά Hom., Eur.)

(ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον Hom.)

(οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς NT.)

(ἀκτῖσιν Hom.; γαῖαν Eur.; σελήνη βαλλομένη διὰ θυρίδων Anth.)

(χαράκωμα πρὸς τῇ πόλει Dem.; χάρακα Polyb., Plut.)

(τι ἐπὴ θυμῷ и μετὰ φρεσί Hom.; ἐνὴ φρεσί Hom., Hes. или ἐπ΄ ἑωυτοῦ Her.)

βαλεσθαι ἐς γαστέρα γόνον Her. — забеременеть

(ἵππους Hom.)

(τινά Thuc., Xen., Plat., реже τινί Aesch.; πρὸς ὑγίειαν Arst.; μεγάλα β. Arst. и βλάπτεσθαι Xen.)

(λόγον τινός Pind.; ὅρκους Arst.)

(τί τοῦτ΄ ἐγέλασας ἐτεόν; Arph.)

(ἐγελασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ Hom.)

(χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς Hom.; ὀπὴ λειριοέσσῃ Hes.)

(ἐπί τινι Hom., Aesch., τινος и τινι Soph. Arph., ἐπί τινος и ἐπί τινι Xen. и τι Arph., Xen.)

(κτήματα δάσσασθαί τινος, ἄνδιχα πάντα Hom.; τρεῖς μοίρας πάντα τὸν στρατόν Her.)

(κρέα μνηστῆρσι Hom.; πήματα βροτοῖς Pind.)

(διχθά, δίχα и τριχθά Hom.)

(ἀλλά μοι δαίεται ἦτορ Hom.)

(πῦρ Hom.; φλόγα Hom., Aesch.)

(ἐδαίετο φλόξ Soph.; λύχνοι δαιόμενοι Theocr.)

(πόλεμος δέδηε Hom.)

(ξύλα Hom.)

(χώραν Dem.)

οἱ ἦτορ δ. μερμήριξεν Hom. — он заколебался между двумя решениями;

(πόντον Hom.; εἰς θάλασσαν Her.)

(εἰς μέσα τὰ δεινά Plut.)

(δόμον Hom.; перен. ἦτορ δῦν΄ ἄχος Hom.)

(τεύχεα и ἐν τεύχεσσιν Hom.)

(Arst.; ἡλίου δύνοντος Xen., Aeschin. и δύναντος Polyb.)

(τεῖχος Hom.)

(ὅρκος, Λοξίου χρησμοί Eur.)

(φρένες, νοῦς, ἦτορ Hom.)

(σίνος Aesch.)

(λέχος Hom.)

(φυλακή Hom.; δουλοσύνη Pind.; πόνος Soph.)

(τὰ νῶτα Her.)

(ὀλίγον ἐντρέψαι Luc.)

(τινὰ ἀγριαινόμενον Diog.L.)

(οὐκ ἐ. τῶν νόμων Plat.)

(τινά NT.)

(τοὺς πρεσβυτέρους Plut.)

(πολεμιστής, ἀνήρ Hom.; καρδία Arst.; ὅ ἀπὸ τῶν ἵππων πολεμεῖν θ. Plat.)

(ἦτορ Hom.; φωνή Pind.; ἐλπίδες Aesch.)

τἀληθῆ εἰδότα λέγειν ἀσφαλὲς καὴ θαρραλέον (sc. ἐστίν) Plat. — тому, кто знает истину, можно говорить уверенно и смело

(θ. καὴ ἀναιδής Hom.)

(τινὰ ἐπέεσσιν Hom.; ἔργῳ καὴ λόγῳ Xen.; τινά Plut.)

θαρσῦναι καὴ πρὸς τὸ ἠπιώτερον καταστῆσαι Thuc. — успокоить и смягчить

ὦ φίλη, θάρσυνε! Soph. — мужайся или не бойся, дорогая!

(только praes. - иногда в знач. pf. и impf. ἵκανον; fut., aor. и pf. супплетивно от ἱκνέομαι)

(νῆας Ἀχαιων, ἐπὴ νῆας, ἐς πατρίδα Hom.; δόμους Aesch.; πρὸς ἔσχατιάν Pind.)

ἥβης μέτρον ἱ. Hom. — достигнуть предела возмужалости;

(γούνατά τινος Hom., Aesch.)

μέγα πένθος Ἀχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει Hom. — великое горе постигает ахейскую землю;

(δείκελον ἰνδάλλεται Agesianax ap. Plut.)

(τινι Arph., Plat.)

(τόνγε κύνες τε καὴ οἰωνοὴ κατέδαψαν Hom.)

(ἀνθερίκων καρπόν Hom.; τὰ δόρατα Her.; τὰς ῥάβδους Plut.; τοὺς ἄρτους NT.)

(ἥ ὄψις κατακλωμένη Plut.)

(αὐχένα ἐπὴ γαίης Theocr. - in tmesi)

(τὸ θράσος, τὸ σοβαρόν Plut.)

(φίλον ἦτόρ τινι Hom.; τοὺς παρόντας Plat.; τέν διάνοιάν τινι Plut.)

κατακλᾶν ἑαυτόν Luc. — заговорить низким голосом