Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Со всех языков на:
Все языки
Со всех языков на:
Все языки
Английский
Немецкий
Русский

(δύσεις

Толкование Перевод

1 δύσεις

δύσις

setting of the sun: fem nom /voc pl (attic epic)

δύσις

setting of the sun: fem nom /acc pl (attic)

δύ̱σεις, δύω 1

aor subj act 2nd sg (epic)

δύ̱σεις, δύω 1

fut ind act 2nd sg

Morphologia Graeca > δύσεις
2 δυσις

     δύσις

    - εως (ῠ) ἥ [δύω I] тж. pl.

    1) заход, закат

     (ἄστρων δύσεις Aesch., Arst.; δ. τε καὴ ἀνατολέ ἡλίου Plat.)

    2) (тж. τὸ πρὸς δύσει μέρος Polyb.) запад

     πρὸς (ἡλίου) δύσιν Thuc., Arst. и πρὸς τὰς δύσεις Polyb. — на запад, к западу;

    πρὸς δύσει и πρὸς ταῖς δύσεσι Polyb. — с запада

Древнегреческо-русский словарь > δυσις
3 δύσις

δύσις [ῠ], εως, ἡ, ([etym.] δύω)

A setting of the sun or stars, opp. ἀνατολή, Heraclit.120, A.Pr. 458; ἀμφὶ Ηλειάδων δύσιν (cf. Ηλειάδες) Id.Ag. 826; περὶ δύσιν Ηλειάδος Damox.2.19
; δ. χειμερινή, θερινή, ἰσημερινή, Cleom.1.9; δ. τροπική Str.2.4.7
; ἄχρι ἡλίου δύσεως IG4.597
([place name] Argos); ἁλίου ἄχρι δ. ib.606 (ibid.); Κυνὸς ψυχρὰν δ. S.Fr.432.11
; personified, PMag.Berol.2.94: pl., δύσιες, opp. ἀντολαί, A.R.1.85: metaph., δ. τοῦ λογισμοῦ Ph.1.511
.

2 quarter in which the sun sets, west, πρὸς ἡλίου δύσιν Th.2.96
; πρὸς δύσεις Arist.Mu. 393a18
; ἀπὸ δύσεως CIG1755
([place name] Opus); πρὸς δύσει Plb.1.42.5
; πρὸς τὰς δύσεις βλέπειν Id.5.104.7
.

II hiding-place, Opp.H.1.330.

Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δύσις
4 δύς-κριτος

δύς-κριτος, dasselbe, ἄστρων δύσεις Aesch. Prom. 458; schwer zu beurtheilen, ὀνείρατα Ag. 981; schwer zu entscheiden, Soph. Tr. 945; u. so Plat. Rep. IV, 423 c, mit folgdm πότερον; auch Sp.; – adv., δυςκρίτως, z. B. εἰρημένον Aesch. Prom. 665; ἔχω, ich bin unentschieden, Ar. Ran. 1429; von Krankheiten, mit schwerer, unglücklicher Krisis, Medic.

Griechisch-deutsches Handwörterbuch > δύς-κριτος
5 δύσις

δύσις, ἡ, 1) das Untergehen, Untertauchen, bes. Sonnen- u. Sternenuntergang; ἄστρων, πλειάδων, Aesch. Prom. 458 Ag. 826; Κυνός Soph. frg. 3791 καὶ ἀνατολὴ ἡλίου Plat. Polit. 269 a, u. öfter; auch sp. D., wie Ap. Rh. 1, 85. – 2) die Himmelsgegend, πρὸς ἡλίου δύσιν, gegen Westen, Thuc. 2, 96; τὸ πρὸς δύσει μέρος Pol. 1, 42; bes. im plur., 5, 104 u. öfter. – 3) Zufluchtsort, Schlupfwinkel; στρόμβων δύσεις Opp. Hal. 1, 330.

Griechisch-deutsches Handwörterbuch > δύσις
6 νεύω

νεύω ( nuo), nicken, winken; um ein Zeichen zu geben, νεύσω μέν τοι ἐγὼ κεφαλῇ, Od. 16, 283, u. so allein, νεὖσ' Αἴας Φοίνικι, Il. 9, 223, vgl. Od. 17, 330; auch mit folgdm accus. c. int., νεῠσε δέ οἱ λαὸν σόον ἔμμεναι, Il. 8, 246, er sicherte es ihm zu; εἴς τινα, H. h. 6, 9; als Ausdruck der Bejahung, Genehmigung, Zusicherung, ὀφρύσι, κεφαλῇ, Il. 1, 528. 17, 209 Od. 16, 164 u. sonst; ἐπ' ὀφρύσι νεύειν, mit den Augen dazu nicken, oft (vgl. Pind. ἐπὶ γλεφάροις νεῦσαν, I. 7, 45); auch mit dem bloßen accus., zugestehen, bewilligen, νεῦσέ οἱ κούρην, H. h. Cer. 445. 463; χάριν, Soph. O. C. 248; vgl. ὅρκος βέβαιός ἐστιν, ἢν νεύσω μόνον, Aesch. frg. 282; Ζεὺς ὅ τι νεύσῃ, τελευτᾷ, Eur. Alc. 981; sp. D., νεῦσε δ' ὅγ' αὐτῇ δωσέμεναι, Ap. Rh. 2, 249. – Auch = sich neigen, senken, vorbiegen; ἱππόκομοι κόρυϑες λαμπροῖσι φάλοισιν νευόντων, Il. 13, 133. 16, 217, u. δεινὸν δὲ λόφος καϑύπερϑεν ἔνευεν, 3, 337, u. oft von niederwallendem Helmbusch; νεύειν κεφαλάς, die Köpfe senken, hangen lassen, als Zeichen der Demüthigung, des Ueberwundenseins, Od. 18, 237; vgl. Soph. ὃς πάντας ἐς πέδον κάρα νεῦσαι φόβῳ προὔτρεψεν, Ant. 270; τοῦ νεύοντος κάτω, Eur. El. 839; νεύειν εἰς τὴν γῆν, Ar. Vesp. 1110; στὰν δὲ κάτω νεύσαντες ἐπὶ χϑονός, Ap. Rh. 2, 683; von vollen Aehren, Hes. O. 575; auch in Prosa, Her. 2, 48; Plat. winken, ἔνευσε τῷ παιδί, Phaed. 117 a; sich wohin neigen, οὐκ εἰς ταὐτὸν ἔτι νεύουσαι, Legg. XII, 945 d; Thuc. 4, 100; u. bes. bei Sp. νεύειν εἰς δύσεις, πρὸς μεσημβρίαν, Pol. 1, 42, 4. 6, wie vergere, von dem sich nach einer Himmelsgegend hin Erstrecken; so auch ἐπὶ τὰ πεδία, 1, 15, 8; u. übertr., μηδαμοῦ νεύειν, πρὸς ἕνα σκοπὸν νεύειν, 1, 4, 1. 6, 10, 7; vgl. εἰ δ' ἄλλως νεύσαις, Theocr. 7, 109.

Griechisch-deutsches Handwörterbuch > νεύω
7 δεικνυμι

     δείκνυμι

     δείκνῡμι

     реже δεικνύω (fut. δείξω, pf. δέδειχα; pass.: fut. δειχθήσομαι, aor. ἐδείχθην, pf. δέδειγμαι)

    1) редко med. показывать, указывать

    (ὁδόν, τινά τινι Hom.; ἔς τινα и ἔς τι Her.; med. τῷ δακτύλῳ Arst.)

    δ. τὰ νῶτά τινι Plut. — показать кому-л. тыл, т.е. обратиться в бегство

    2) указывать, изобличать

     (τὸν κτανόντα Soph.)

    3) показывать, разъяснять

     (ἀντολὰς ἄστρων τινὴ τάς τε δύσεις Aesch.)

    4) являть, посылать

     (σῆμα βροτοῖσιν Hom.; ἐλαίας πρῶτον κλάδον Eur.)

    5) проявлять, обнаруживать

     (προθυμίαν Thuc.)

    δεῖξαι τέν δύναμιν Thuc. — показать (свою) силу, т.е. оказать сопротивление;

    ὃς δ΄ ἂν ἀντιβαίνειν πειρᾶται, δεικνύσθω ἐνθαῦτα ἐὼν πολέμιος Her. — кто попытается противиться, тот да будет объявлен (нашим) врагом;

    ἐν φανερῷ ἔδειξαν ἑτοῖμοι ἀμύνεσθαι Thuc. — они ясно показали, что готовы дать отпор (противнику)

    6) обнаруживаться, выявляться, выясняться

     δείξει δέ τάχα Arph. — это скоро обнаружится, т.е. сейчас сам увидишь

    7) показывать, доказывать

     (ἔργῳ Xen.; τὰ φανερὰ διὰ τῶν ἀφανῶν Arst.)

    δ. διὰ τοῦ ἀδυνάτου Arst. — доказывать через невозможность (обратного), т.е. от противного;

    δέδεικται ἡμῖν, ὅτι … Plat. — нами доказано что …;

    δεῖξαι ἑτέραν ἀπόκρισιν Plat. — дать другое решение вопроса

    8) med. (= δειδίσκομαι См. δειδισκομαι) приветствовать

     (τινα μύθοισι или χρυσέοισι κυπέλλοις Hom.)

    πλησάμενος οἴνοιο δέπας, δείδεκτ΄ Ἀχιλῆα Hom. — наполнив чашу вином, он обратился с приветствием к Ахиллу

Древнегреческо-русский словарь > δεικνυμι
8 δυσκριτος

     δύσκριτος

     δύσ-κρῐτος

    2

    трудно различимый, трудно определимый, запутанный

     (ἄστρων δύσεις Aesch.; ὀνείρατα Aesch. и ὄψις Plut.)

    δύσκριτον ἔμοιγε, πότερον … Soph. — недоумеваю, следует ли …

Древнегреческо-русский словарь > δυσκριτος
9 καθαρος

     καθαρός

     κᾰθᾰρός

    3

    1) чистый, незагрязненный, опрятный

     (εἵματα Hom.; ἱμάτιον Arst.)

    2) опрятный, чистоплотный

     (κατὰ τὸ σῶμα Plat.; περὴ ἐσθῆτα Arst.)

    3) свободный от примесей, т.е. высокого качества

    (χρυσός, ἄρτος Her.; ἀργύριον Theocr.; τροφή Arst.)

    4) прозрачный

     (ποταμός Her.; ὕδατα, δρόσοι Eur.; ὑγρότης Arst.)

    5) яркий

    (φέγγος, φάος Pind.; χρόαι Arst.)

    ἐν καθαρῷ ἡλίῳ Plat. — на ярком солнце

    6) чистый, ясный

     (φωναί Arst.)

    7) ясный, безоблачный

     (δύσεις Arst.)

    8) подлинный, настоящий

     (σπέρμα θεοῦ Pind.)

    9) открытый, широкий

     (λειμών Theocr.)

    10) (нравственно) чистый, честный

     (κατὰ τέν ψυχήν Plat.; κ. τῇ καρδίᾳ NT.)

    11) чистый, безукоризненный, безупречный, незапятнанный, неоскверненный

     (θάνατος Hom.; χεῖρες, βωμοί Aesch.; θύματα Eur.)

    12) свободный

     (ὁδὸς καθαρὰ καὴ ἀκίνδυνος ὑπὸ λῃστῶν Plut.)

    13) чистый, непричастный

    (ἀδικίας, τῶν κακῶν Plat.; ἀγορὰ καθαρὰ τῶν ὠνίων πάντων Arst.)

    κ. τῶν σημηΐων Her. — не имеющий (особых) примет, т.е. без порока

    14) правильный, точный

     (ψῆφοι Dem.)

    15) ( подобно римским dies fasti) священный, неприсутственный

     (ἡμέραι Plat.)

Древнегреческо-русский словарь > καθαρος
10 φως

    I.

     φώς

    φωτός ὅ только поэт.

    1) муж, мужчина, тж. человек Hom., Trag., Arph.

     φωτῶν γένος Aesch., — род человеческий;

    φῶτες Αἰγεΐδαι Pind. — потомки Эгея;

    δύ΄ οἰκτρὼ φῶτε Eur. — два несчастных человека ( Менелай и Елена)

    2) собир. войско

    (ὅ λεύκασπις φ. Soph.)

    II.

     φῴς

    φῳδός ἥ стяж. = φωΐς См. φωις

    III.

     φῶς

    φωτός τό [стяж. к φάος] тж. pl.

    1) свет, сияние, блеск

    (τοῦ ἡλίου, τῶν ἄστρων τε καὴ σελήνης Plat.; πυρός Eur.; τοῦ λύχνου Plut.)

    τὸ ἡμερινὸν φ. Plat. — дневной свет;

    τὸ φ. παρέχειν τινί Xen. — придать блеск чему-л.

    2) дневной свет, день

     ἔτι φωτὸς ὄντος Plat. — пока еще день, т.е. засветло;

    ἕως ἂν φ. γένηται Plat. — прежде чем рассветет;

    κατὰ φ. Xen. — в течение дня, днем;

    ἅμα τῷ φωτί Polyb. — с рассветом;

    εἰς φ. φαίνεσθαι (ἔρχεσθαι) Soph. или παριέναι Plut. — появляться на свет или обнаруживаться;

    φ. ὁρᾶν Soph. или βλέπειν Eur. — видеть дневной свет, т.е. быть в живых;

    ἐς φ. λέγειν Soph. — говорить ясно, напрямик

    3) солнце

     αἱ τοῦ φωτὸς δύσεις Plut. — закат солнца или запад

    4) огонь

     (τοῦ στρατεύματος Xen.)

    5) глаз

     (τὸ φ. Κύκλωπος Eur.)

    6) окно

     (φῶτα καὴ θύραι Plut.)

Древнегреческо-русский словарь > φως
11 δύσκριτος

δύσ-κρῐτος, ον,

A hard to discern or interpret, ἄστρων δύσεις A.Pr. 458
; κληδόνες ib. 486; ὀνείρατα Id.Ag. 981
(lyr.), cf. S.Tr. 949 (lyr.); δ. νοῦσοι hard to determine, doubtful, Hp.Aph.3.8; but δύσκριτα ἐγένετο there was an obscure crisis, Id.Epid.3.12; δ. ἐστι πότερον.. ἢ .. difficult of solution, Id.Aph.1.12, Pl.R. 433c. Adv. - τως doubtfully, darkly, A.Pr. 662; δ. ἔχειν to be in doubt, Ar.Ra. 1433.

Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δύσκριτος
12 θερινός

θερῐνός, ή, όν,= θέρειος, Pi.P.3.50: the usu. form in Prose,

A ἀνατολή Hp.
Aër.4, cf. Aph.2.25, Plb.3.37.4; θ. δύσεις, ἀνατολαί, Cleom. 1.9; θ. ζῴδια ib.6; μεσημβρία X.Cyn.6.26
; ἥλιος Pl.Lg. 915d
; θ. τροπαί or τροπή, the summer solstice, ib. 767c, Arist.Mete. 364b2; τροπέων τῶν θερινέων Hdt.2.19
; θ. κύκλος, Tropic of Cancer, Ph.1.27; θ. τροπικός (sc. κύκλος) Euc.Phaen.p.34 M., Cleom.1.7, Gem.5.39, al.; θερινὸν ὑπηχεῖν to echo summer-like, Pl.Phdr. 230c; θερινά the summer-haunts of the sun, Id.Lg. 683c; ὄμβροι θ. Arist.HA 601b24; θ. ἄνεσις καὶ ἀπόλαυσις D.S.4.84
; θ. ὥρα Oenopid.ib.1.41; for summer use, ἱμάτιον PCair.Zen. 148
(iii B.C.); νομαί, opp. χειμεριναί, PLond.3.842.12 (ii A.D.).

Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θερινός
13 νεύω

νεύω, Il.13.133, etc.: [tense] fut.

A νεύσω Od.16.283
, etc.: [tense] aor. ἔνευσα, [dialect] Ep. νεῦσα (v. infr.): [tense] pf. νένευκα E.IA 1581
, etc. ([tense] fut. [voice] Med. νεύσομαι only in compds.):— incline in any direction:

1 nod, beckon, as a sign, νεύσω μέν τοι ἐγὼ κεφαλῇ Od.16.283
; νεῦσ' Αἴας Φοίνικι Il.9.223
, cf. Od.17.330; νεῦσαν ἐς ἀλλήλους h.Hom.7.9
; ὅρκος βέβαιός ἐστιν ἂν νεύσω μόνον Alex.91
, cf. 178.3; beckon with the hand, δεξιᾷ δέ μοι ἔνευσε Ezek.Exag.73
: c. inf., beckon to one to do a thing, in token of command, νεανίαις ἔνευσε παρθένον λαβεῖν E.Hec. 545
.

2 nod or bow in token of assent, ἐπὶ γλεφάροις ν. Pi.I.8(7).50
; νεῦσον, Κρονίων Id.P.1.71
; νεῦσον, τέκνον, πείσθητι S.Ph. 484
, cf. Ar. Pax 883: c. acc. et inf., grant, assure, promise that.., νεῦσε δέ οἱ λαὸν σόον ἔμμεναι Il.8.246
: c. inf. [tense] fut., Pi.O.7.67: c. inf. [tense] aor., AP6.244 (Crin.): c. acc. rei, grant, promise, νεῦσε δέ οἱ κούρην h.Cer. 445
, cf. 463; νεύσατε τὰν ἀδόκητον χάριν S.OC 248
(lyr.), cf. E.Alc. 978 (lyr.).

3 generally, nod, bend forward, of warriors, Il.13.133; νεῦον τὸ αἰδοῖον Hdt.2.48
; λόφος καθύπερθεν ἔνευεν Il.3.337
, cf. Alc.15.3, etc.; στάχυες νεύοιεν ἔραζε Hes.Op. 473
, etc.;
ν. κάτω
stoop, E.El. 839
; ν. ἐς τὴν γῆν Ar.V. 1110
, cf. Theoc.22.90: c. acc., οὕτω νῦν μνηστῆρες.. νεύοιεν κεφαλὰς δεδμημένοι Od.18.237
; ἐς πέδον κάρα νεῦσαι φόβῳ S.Ant. 270
, cf. 441.

4 incline, slope, ν. ἀπό τινος εἴς τι incline to wards, Th.4.100; εἰς τὸ αὐτὸ ν. tend to the same point, Pl.Lg. 945d; πρὸς τὸ λυπῆσαν, πρὸς τοῖς ῥήμασιν, Alex.Aphr. Pr.1.48,78; of countries, etc., slope, ν. εἰς δύσεις, πρὸς τὸ πέλαγος, Plb.1.42.6, 1.73.5, etc.; of buildings, etc., look, face, εἰς νότον, etc., PLond.3.978 (iv A.D.), etc.;
μηδαμοῦ ν.
to be in equilibrium, Plb.6.10.7
; ταῖς πρῴραις ἔξω νεύοντα τὰ σκάφη Id.1.26.12
: Geom., of straight lines, verge, tend to a point (i. e. to pass through it when produced), Arist.AP0.76b9, Apollon.Perg.1.2, etc.: metaph., to be inclined, ἄλλως ν. Theoc.7.109
; ν. εἰς ὀργάν, εἰς ἔλεον, APl.4.136 (Antiphil.); ἐπὶ χάριν Phalar.Ep.78
; πρὸς γαστέρα Ath.14.659a
; πρὸς θῆλυ Trag.Adesp.355
.

II metaph., decline, fall away, ἐκ.. τῶν ποτε λαμπρῶν νεύει βίοτος, νεύει δὲ τύχα E.Fr. 153
: in Neo-Platonic philosophy, decline, sink in the scale of Being, Plot.2.9.4, etc.

III νεύει· ἐπανέρχεται ἢ μᾶλλον φεύγει, Hsch.

IV [voice] Pass., only [tense] pf. part. νενευμένος inclined, Teucerin Cat.Cod.Astr.7.202. (Cf. Skt. návate 'turn round', Lat. nuo.)

Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > νεύω
14 τροπή

τροπ-ή, ἡ, ([etym.] τρέπω)

A turn, turning:

I τροπαὶ ἠελίοιο:

a ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο apparently denotes a point on the horizon, prob. the West or place where the sum sets (so Eust.1787.20), Od.15.404.

b each of two fixed points in the solar year, the solstices, first in Hes.,
ἠελίοιο τροπῇς
at the time of the (winter) solstice, Op.
479
; μετὰ τροπὰς ἠελ. ib.564,663 (with [dialect] Dor. acc. pl. in - ᾰς) ; πεδὰ τὰς τροπάς Alcm.33.5
:—later the two solstices were distinguished as τροπαὶ θεριναί and χειμεριναί, Hdt.2.19, Th.7.16, Pl.Lg. 767c, Arist. HA 542b4 sqq., Gal.6.405, etc. (rarely in sg., τροπὴ θερινή Arist.Mete. 364b2
, Gem.1.13; τ. χειμερινή ib.15); τροπαὶ νότιοι Arist.HA 542b11
; τ. βόρειοι, νότιοι, Plu.2.601a:—when τροπαί is used alone, it mostly refers to the winter solstice, but the sense is always determined by the context, v. Hes. ll. cc.; περὶ ἡλίου τροπάς (sc. χειμερινάς) Th.8.39; εὐθὺς ἐκ τροπῶν Arist.HA 542b20
:—sts. also of other heavenly bodies, Pl.Ti. 39d; περὶ Πλειάδος δύσιν καὶ τροπάς Arist.HA 542b23
, etc.; ἄστρων ἐπιτολάς, δύσεις, τροπάς Alex.30.5
; τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων Arist.Cael. 296b4
; τροπαὶ ἡλίου καὶ σελήνης Epicur.Ep.2p.40U.
:—sts. four in number (the two equinoxes and two solstices), S.E.M.5.11, Gal.17(1).22; so (on a sun-dial) θερινὴ τ., ἰσημερινὴ τ., χειμερινὴ τ., Ἀρχ.Δελτ. 12.236
([place name] Samos).

2 turn, change, Arist.Pol. 1316a17; πλείους τραπόμενος τροπὰς τοῦ Εὐρίπου Aeschin. 3.90
; τ. πρὸς τὸ βέλτιον turn for the better, Phld.Rh.2.25S.; ὀξυτέρας τρεπόμενος τ. τοῦ χαμαιλέοντος Plu.Alc.23
; αἱ τοῦ κόλακος ὥσπερ πολύποδος τ. Id.2.52f
; αἱ τῶ αἵματος τ. καὶ ἀλλοιώσιες Ti.Locr.102c
; αἱ περὶ τὸν ἀέρα τ. changes in the air or weather, Plu.2.946f; of wine, a turning sour, ib.939f (cf. τροπίας); going bad, of food, τ. καὶ διαφθορὰ τῶν παρακειμένων Gal.19.208
; of phonetic change in language, A.D. Adv.210.4, Hdn.Gr.2.932.

3 τροπαὶ λέξεως a change of speech by figures or tropes ([etym.] τρόποι), Luc.Dem.Enc.6, cf. Hermog.Inv.4.10, al.

4 αἱ τροπαί, = αἱ τροπαῖαι, alternating winds, Arist.Pr. 940b16, 21, Thphr.CP2.3.1, Vent.26.

II the turning about of the enemy, putting to flight or routing him, τροπήν (or τροπάς) τινος ποιεῖν or ποιεῖσθαι put one to flight, Hdt.1.30, Ar.Eq. 246 (troch.), Th.2.19, 6.69, etc.; οἵαν ἂν τροπὴν Εὐρυσθέως θείμην ( θείην codd.) E.Heracl. 743; τροπὴ γινομένη Hdt.7.167
, cf. Th.1.49,50, etc.: poet., ἐν μάχης τροπῇ A.Ag. 1237
; ἐν τροπῇ δορός in the rout caused by the spear, S.Aj. 1275, E.Rh.82.

III used by Democr. for θέσις, position, Arist.Metaph. 985b17, 1042b14, cf. Plot.4.5.2, 4.5.6.

IV a coin, Hsch.; cf. τροπαϊκόν.

Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τροπή
15 ἐσχατιά

ἐσχᾰτ-ιά, [dialect] Ion. [suff] ἐσχᾰτ-ιή, ἡ,

A farthest part, edge, border, esp. of a place, [dialect] Ep., [dialect] Ion., Lyr., and sts. in Trag. (lyr.) ; νήσου ἐπ' ἐσχατιῆς Od.5.238
; ἀγροῦ ἐπ' ἐσχατιήν (v.l. -ῆς ) on the edge of the land, 4.517, cf. 5.489 (v.l. -ῇς, -ῇ) ; simply ἐπ' ἐσχατιῇ, -ῆς, on the edge or shore, 9.182, 280 ; ἐπ' ἐσχατιῇ λιμένος at the mouth of the harbour, 2.391 ; ἐσχατιῇ πολέμοιο on the skirts of battle (i.e. farthest parts of the field), Il.11.524, cf. 20.328 ; ἐσχατιῇ round the edge [of the funeral pile], 23.242 ; ἐσχατιαῖς, for ἐν ἐ., on the outskirts, S.Ph. 144 (anap.) ; also, of parts of the body, καρδίης ἡ ἐ. Hp.Cord.4
; γένυος Arat.57
: metaph., the extremity, highest point, ὄλβου πρὸς ἐσχατιαῖς (v.l. -ιάς) Pi.I.6(5).12 ; πρὸς ἐσχατιὰν ἀρεταῖσιν ἱκάνων Id.O.3.43
; τὸ μηδαμῶς ὂν ἐ. τῆς πρώτης αἰτίας Dam.Pr. 441
; μέχρι τῶν ἐ. Ph.1.685
.

2 border of a country, ἐσχατιῇ Γόρτυνος Od.3.294
; ναῖον δ' ἐσχατιὴν Φθίης Il.9
484 ; ἐσχατιῇ alone, Od.14.104 ; ἀν' ἐσχατιήν Archil.89.4
: pl., αἱ ἐ. τῆς οἰκεομένης the extremities of the world, Hdt.3.106 ; also, borders, frontierland, τῆς Αἰτωλίδος Id.6.127
: abs., Id.3.115, 116, X.HG2.4.4, etc.: in Attica, a boundary estate, i.e. one at the sea-side or the foot of the mountains (cf. AB256), Aeschin.1.97, D.42.5, IG22.1594 (iv B.C.), Alciphr.3.34, cf. IG12(5).872.82 ([place name] Tenos): pl., ib.88.

3 of Time,
ἀν' ἐσχατιάν
at last, Pi.P.11.56
: so dat., ἐσχατιῇ Nic.Th. 437
.

4 in pl., = δύσεις, Arat.574.

Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐσχατιά
16 νεύω

νεύω, nicken, winken; um ein Zeichen zu geben; νεῠσε δέ οἱ λαὸν σόον ἔμμεναι, er sicherte es ihm zu; als Ausdruck der Bejahung, Genehmigung, Zusicherung; ἐπ' ὀφρύσι νεύειν, mit den Augen dazu nicken; auch mit dem bloßen accus., zugestehen, bewilligen. Auch = sich neigen, senken, vorbiegen u. oft von niederwallendem Helmbusch; νεύειν κεφαλάς, die Köpfe senken, hängen lassen, als Zeichen der Demütigung, des Überwundenseins; von vollen Ähren; sich wohin neigen; νεύειν εἰς δύσεις, πρὸς μεσημβρίαν, wie vergere, von dem sich nach einer Himmelsgegend hin Erstrecken

Wörterbuch altgriechisch-deutsch > νεύω
17 ἀνατολή

ἀνατολή, ῆς, ἡ (s. ἀνατέλλω; poetic form ἀντ-, some mss. Pre-Socratics, Hdt.; ins, pap, LXX, En, TestSol 9:7 P; TestAbr A 11 p. 88, 28 [Stone p. 24]; TestJob, Test12Patr, JosAs; ApcEsdr 5:12 p. 30, 22 Tdf.; ApcMos, Philo, Joseph.; Mel., HE 4, 26, 14 [Fgm. 8b 43 = Goodsp., Apol. p. 309]).

① upward movement of celestial bodies, rising, of stars (Aeschyl. et al.; PHib 27, 45 πρὸς τ. δύσεις καὶ ἀνατολὰς τ. ἄστρων; PTebt 276, 38; Neugebauer-Hoesen index; PGM 13, 1027; 1037; Philo, Spec. Leg. 3, 187) ἐν τῇ ἀνατολῇ at its rising, when it rose Mt 2:2, because of the sg. and the article in contrast to ἀπὸ ἀνατολῶν, vs. 1, prob. not a geograph. expr. like the latter, but rather astronomical (B-D-R §235, 5; cp. B-D-F); likew. vs. 9; GJs 21:1, 3 (cp. Petosiris, Fgm. 6, ln. 31 of the moon ἅμα τῇ ἀνατολῇ=simultaneously with its rising; 12, ln. 133 ἐν τῇ τοῦ ἄστρου ἀνατολῇ; FBoll, ZNW 18, 1918, 44f; a distinction is also made by PGM 36, 239 ἐξ ἀνατολῆς τ. χωρίου πλησίον ἀνατολῶν ἡλίου. Cp. EHodous, CBQ 6, ’44, 81f [‘near the horizon’], and L-S-J-M s.v. 2).

② the position of the rising sun, east, orient (Hdt. et al.; LXX).

ⓐ sg. ἀπὸ ἀ. ἡλίου (cp. Aeschyl., Pr. 707 ἐνθένδʼ ἡλίου πρὸς ἀντολάς) from the east Rv 7:2; 16:12 (Just., D. 28, 5 [Mal 1:11 ἀνατολῶν]); simply ἀπὸ ἀ. (SIG 1112, 25) 21:13; (opp. δύσις; cp. Appian, Mithrid. 68 §288 ἀπό τε δύσεως καὶ ἐξ ἀνατολῆς; OGI 199, 32; Jos., Bell. 6, 301) short ending of Mk; πρὸς τὴν ἀ. toward the east (Jos., Ant. 1, 37, C. Ap. 1, 77) Hv 1, 4, 1; 3 (cp. Mel., HE 4, 26, 14). Gener. of the orient (opp. δύσις) 1 Cl 5:6; IRo 2:2.

ⓑ pl. (Hdt. et al.; Diod S 5, 42, 3; Jos., C. Ap. 1, 65; B-D-F §141, 2; Rob. 408) 1 Cl 10:4 (Gen 13:14). ἀπὸ ἀνατολῶν from the east (pap, s. Preis.; Gk. Parchments fr. Avroman IIa, 8: JHS 35, 1915, p. 30 ἀπὸ τ. ἀνατολῶν; Num 23:7) μάγοι ἀπὸ ἀ. Mt 2:1. ἐξέρχεσθαι ἀπὸ ἀ. come from the east (of lightning) Mt 24:27. ἀπὸ ἀ. καὶ δυσμῶν (this contrast Apollon. Rhod. 1, 85; Epict. 3, 13, 9; Sb 385, 2; Mal 1:11; Zech 8:7; Is 59:19; Philo, In Flacc. 45) from east and west=fr. the whole world Mt 8:11. The four points of the compass (Ps 106:3) Lk 13:29 (cp. En 18:6f εἰς ἀ. … πρὸς ἀ. Mel., P. 47, 335 κατὰ ἀνατολὰς ἐν Ἐδέμ to the east, in Eden [on Gen. 2:8]).

[b]③ a change from darkness to light in the early morning, the dawn, fig., of the coming of the Messiah (cp. Damasc., Vi. Isidori 244 φέρειν τ. θείαν ἀνατολήν [s. ἀνατέλλω 2]; of Augustus: Kaibel 978, 4 ὸ̔ς (ς)ωτ[ὴ]ρ Ζεὺ[ς ἀ]ν[έ]τ[ειλε] μέγας; [s. ἀνατέλλω 2]; Mel. Fgm. 8b, 45 περὶ λουτροῦ 4, Perler p. 232 = Goodsp., Apol. p. 311: ἥλιος ἀνατολῆς) ἀ. ἐξ ὕψους the dawn from heaven Lk 1:78, interpr. by AJacoby, ZNW 20, 1921, 205ff as sprout or scion of God, and sim. by Billerb. II, 1924, 113 as Messiah of Yahweh.—FDölger, Sol Salutis², 1925, 149ff.—B. 871. DDD s.v.‘Helel’ (הילל). DELG s.v. τέλλω. M-M. TW. Sv.

Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἀνατολή

См. также в других словарях:

δύσεις — δύσις setting of the sun fem nom/voc pl (attic epic) δύσις setting of the sun fem nom/acc pl (attic) δύ̱σεις , δύω 1 aor subj act 2nd sg (epic) δύ̱σεις , δύω 1 fut ind act 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ACRONYCHA Stella — Graece ἀκρόνυχος, dicitur quae ἀκρονυχῶς oritut, seu vespertinum ortum facie, haberque Solem adversum in contraria parte occidentem. Quamvis einim ακρονυχίαν Graeci recentiores de utroque nectis rempore acceperint, tam matutino, quam vespertino;… … Hofmann J. Lexicon universale
εσχατιά — η (Α ἐσχατιὰ και ιων. ἐσχατιή) [έσχατος] το έσχατο μέρος ή σημείο μιας έκτασης, το τελευταίο όριο, το τέρμα, το ακραίο σημείο («εις την εσχατιάν τού χωρίου, εις τα Λιβάδια», Παπαδ.) αρχ. 1. το ακραίο, το υψιστο σημείο («ὄλβου πρὸς ἐσχατιαῑς»,… … Dictionary of Greek
τροπή — η, ΝΜΑ 1. αλλαγή κατεύθυνσης, γύρισμα, καμπή 2. μεταβολή, μετατροπή, τροποποίηση 3. ηλιοστάσιο 4. μεταστροφή, αλλαγή νεοελλ. 1. γραμμ. μεταβολή ενός φθόγγου σε άλλον («τροπή τού α σε η») 2. μαθημ. μετατροπή μιας μετρικής μονάδας σε άλλην («τροπή… … Dictionary of Greek
Βαν ντερ Νέερ, Άερτ — (Aert Van der Νeer, περ. 1603–1677). Ολλανδός ζωγράφος. Διακρίθηκε ως τοπιογράφος. Ιδιαίτερα ζωγράφισε ανατολές και δύσεις ηλίου, σεληνόφωτα και ανταύγειες του χιονιού … Dictionary of Greek

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: со всех языков на все языки

(δύσεις

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: со всех языков на все языки

(δύσεις

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка: