zapanować

См. также в других словарях:

• zapanować — dk IV, zapanowaćnuję, zapanowaćnujesz, zapanowaćnuj, zapanowaćował rzad. zapanowywać ndk VIIIa, zapanowaćowuję, zapanowaćowujesz, zapanowaćowuj, zapanowaćywał 1. «osiągnąć nad kimś władzę, zawładnąć kimś, czymś» Zapanować nad otoczeniem.… …   Słownik języka polskiego

• panować [zapanować] nad sobą — {{/stl 13}}{{stl 33}} kontrolować, hamować swoje reakcje emocjonalne, nie uzewnętrzniać swych uczuć, zachowywać psychiczną równowagę :{{/stl 33}}{{stl 10}}W każdej sytuacji umiał panować nad sobą. Nie panując nad sobą, zaczęła wrzeszczeć na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapanowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk Ib, zapanowywaćowuję, zapanowywaćowuje {{/stl 8}}– zapanować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, zapanowywaćnuję, zapanowywaćnuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przejmować, obejmować nad …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… …   Słownik języka polskiego

• czoło — 1. Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»: Gdyby człowiek mógł zapanować nad własnym ciałem, nad chorobą, nad śmiercią... – rozmarza się, po czym natychmiast chmurzy czoło. – Nie znoszę tego Butkiewicza. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rozchmurzyć,… …   Słownik frazeologiczny

• wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… …   Słownik frazeologiczny

• kupa — ż IV, CMs. kupie; lm D. kup 1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta» Kupa chrustu, kamieni, śmieci. 2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza» Kupa… …   Słownik języka polskiego

• oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… …   Słownik języka polskiego

• pasować — I ndk IV, pasowaćsuję, pasowaćsujesz, pasowaćsuj, pasowaćował, pasowaćowany 1. «dostosowywać, zestawiać części tak, aby dobrze do siebie przylegały, przystawały; w technice: dobierać wymiary łączonych ze sobą elementów, aby zapewnić ich właściwą… …   Słownik języka polskiego

• ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… …   Słownik języka polskiego

• roztrzęsiony — roztrzęsionysieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. roztrząść (p.) roztrzęsiony 1. «bardzo zdenerwowany, nie mogący zapanować nad sobą wskutek zdenerwowania, niepokoju, podniecenia» Zawsze przed premierą była okropnie roztrzęsiona. Był tak… …   Słownik języka polskiego