-
1 wymyślać
глаг.• бранить• выдумать• выдумывать• измыслить• измышлять• изобрести• изобретать• поносить• придумать• придумывать• ругать• сфабриковать• ухитряться* * *wymyśla|ć\wymyślaćny несов. 1. выдумывать, придумывать, измышлять;2. ругаться; \wymyślać komuś ругать (бранить) кого-л.; \wymyślać komuś od durniów обзывать кого-л. дураком* * *wymyślany несов.1) выду́мывать, приду́мывать, измышля́ть2) руга́тьсяwymyślać komuś — руга́ть (брани́ть) кого́-л.
wymyślać komuś od durniów — обзыва́ть кого́-л. дурако́м
-
2 wymyślać komu od najgorszych
руга́ть кого после́дними слова́ми -
3 wymyślać od kogoś
= wyzywać od kogoś руга́ть, обзыва́ть ке́м-л. -
4 wyzywać od kogoś
= wymyślać od kogoś -
5 kląć
глаг.• выругать• выругаться• изругать• клясть• клясться• поносить• присягать• проклинать• проклясть• ругать• ругаться• ругнуть• ругнуться• чертыхаться* * *klnę, klnie, klnij несов. ругаться, чертыхаться pot.;● \kląć na czym świat stoi (w żywy kamień) ругаться на чём свет стоит
+ złorzeczyć, wymyślać* * *klnę, klnie, klnij несов.руга́ться, чертыха́ться pot.Syn: -
6 lżyć
глаг.• обидеть• обижать• оскорбить• оскорблять• поносить• ругать* * *lżony несов. ругать, бранить, оскорблять+znieważać, wymyślać, ubliżać
* * *lżony несов.руга́ть, брани́ть, оскорбля́тьSyn: -
7 łajać
глаг.• бранить• браниться• брюзжать• журить• лаять• осудить• осуждать• порицать• распекать* * *ругать, бранитьszczekać, ujadać лаять* * *łaja|ć\łajaćny несов. бранить, ругать+besztać, wymyślać, ganić
* * *łajany несов.брани́ть, руга́тьSyn: -
8 najgorszy
-
9 od
предл.• в• из• из-за• об• обо• от• при• про• с* * *(ode) предлог. с Р. 1. от odejść od okna отойти от окна;list od koleżanki письмо от подруги; głowa boli od hałasu голова болит от шума; kołnierz od palta воротник от пальто; 2. от; с(о); уже; od jutra с завтрашнего дня; od rana do wieczora c утра до вечера; od tygodnia (roku) уже неделю (год); dwa metry ode mnie в двух метрах от меня; wiatr od gór ветер с гор; 3. за; с; płaca od sztuki оплата за штуку; po dwa złotych od głowy по два злотых с человека; 4. разг. по; иногда не переводится; specjalista od czegoś специалист по чему-л.; pani od polskiego учительница польского языка; 5. при сравн, ст. прил. и нареч. чаще не переводится; wyższy ode mnie выше меня; jest nie gorszy od innych он не хуже других; ● od dołu снизу; od góry сверху; od stóp do głów с головы до пят; wymyślać, wyzywać od kogoś ругать, обзывать кем-л.; ktoś jest od tego, aby (żeby)... разг. на то здесь кто-л., чтобы...* * *предлог с Р1) отodejść od okna — отойти́ от окна́
list od koleżanki — письмо́ от подру́ги
głowa boli od hałasu — голова́ боли́т от шу́ма
kołnierz od palta — воротни́к от пальто́
2) от; с(о); уже́od jutra — с за́втрашнего дня
od rana do wieczora — с утра́ до ве́чера
od tygodnia (roku) — уже́ неде́лю ( год)
dwa metry ode mnie — в двух ме́трах от меня́
wiatr od gór — ве́тер с гор
3) за; сpłaca od sztuki — опла́та за шту́ку
po dwa złotych od głowy — по два зло́тых с челове́ка
4) разг. по; иногда не переводитсяspecjalista od czegoś — специали́ст по чему́-л.
pani od polskiego — учи́тельница по́льского языка́
5) при сравн. ст. прил. и нареч. чаще не переводитсяwyższy ode mnie — вы́ше меня́
jest nie gorszy od innych — он не ху́же други́х
•- od dołu- od góry- wyzywać od kogoś
- ktoś jest od tego, aby…
- ktoś jest od tego, żeby… -
10 przeklinać
глаг.• выругать• выругаться• изругать• клясть• клясться• поносить• присягать• проклинать• проклясть• ругать• ругаться• ругнуть• ругнуться• чертыхаться* * *przeklina|ć\przeklinaćny несов. 1. проклинать;2. ругаться, браниться+1. wyklinać 2. kląć, złorzeczyć, wymyślać
* * *przeklinany несов.1) проклина́ть2) руга́ться, брани́тьсяSyn: -
11 sztorcować
глаг.• ругать* * *sztorcowa|ć\sztorcowaćny несов. разг. ругать, распекать, бранить+strofować, wymyślać
* * *sztorcowany несов. разг.руга́ть, распека́ть, брани́тьSyn: -
12 urągać
глаг.• глумиться• обидеть• обижать• оскорбить• оскорблять• поносить• ругать* * *несов. 1. komu-czemu разг. ругать, поносить кого-что;2. czemu книжн. пренебрегать чем;\urągać
śmierci пренебрегать смертью;● \urągać czemuś (pojęciom o czymś, zasadom czegoś) противоречить чему-л. (принципам чего-л.), идти вразрез с чём-л. (с принципами чего-л.)+1. złorzeczyć, wymyślać, łajać
* * *несов.1) komu-czemu разг. руга́ть, поноси́ть кого-что2) czemu книжн. пренебрега́ть чемurągać śmierci — пренебрега́ть сме́ртью
•- urągać pojęciom o czymś
- urągać zasadom czegośSyn: -
13 wyzywać
глаг.• вызывать• пренебречь• провоцировать• спровоцировать* * *1) обзывать, ругать2) wyzywać (na pojedynek) вызывать (на поединок)wzywać вызывать (позывать)powodować, wywoływać, wzbudzać вызывать (служить причиной)* * *wyzywa|ć\wyzywaćny несов. 1. вызывать;2. разг. обзывать, ругать; ср. wyzwać+1. wzywać 2. wymyślać
* * *wyzywany несов.1) вызыва́тьSyn: -
14 złorzeczyć
глаг.• брюзжать• поносить• проклинать• ругать• ругаться* * *несов. komu-czemu книжн. ругать, поносить кого-что+wymyślać, przeklinać
* * *несов. komu-czemu книжн.руга́ть, поноси́ть кого-чтоSyn: -
15 zmyślać
глаг.• выделывать• выдумать• выдумывать• изготавливать• измыслить• измышлять• изобрести• изобретать• подделывать• привирать• придумать• придумывать• производить• создавать• сфабриковать• фабриковать* * *zmyśla|ć\zmyślaćny несов. выдумывать, сочинять+wymyślać, blagować, fantazjować
* * *zmyślany несов.выду́мывать, сочиня́тьSyn: -
16 wyzywać się
несов.1) вызыва́ть друг дру́га (на что-л.)Syn: -
17 wyzwać\ się
сов. 1. вызвать друг друга (на что-л.);2. разг. обозвать (обругать) друг друга+2. па-wymyślać sobie
-
18 wyzywać\ się
несов. 1. вызывать друг друга (на что-л.);2. разг. (lżyć się wzajemnie) обзывать (поносить, ругать) друг друга+2. wymyślać sobie
См. также в других словарях:
wymyślać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wymyślaćam, wymyślaća, wymyślaćają, wymyślaćany {{/stl 8}}– wymyślić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wymyślaćlę, wymyślaćli, wymyślaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} myśląc,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymyślać — (Ktoś) prochu nie wymyśli zob. proch 3. Wymyślać komuś od ostatnich, od najgorszych zob. zwymyślać … Słownik frazeologiczny
wymyślać — ndk I, wymyślaćam, wymyślaćasz, wymyślaćają, wymyślaćaj, wymyślaćał, wymyślaćany 1. forma ndk czas. wymyślić (p.) 2. «obrzucać kogoś wymysłami; ubliżać, urągać komuś, lżyć kogoś; wygadywać coś na kogoś, besztać» Wymyślał wszystkim nie licząc się… … Słownik języka polskiego
wymyślać [nawymyślać] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}od ostatnich [od najgorszych] {{/stl 13}}{{stl 7}} ordynarnie, wulgarnie wyzywać kogoś, obrzucać kogoś obelgami, wyzwiskami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wścibskiej sąsiadce nawymyślała od najgorszych. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brać coś z głowy — Wymyślać coś nie opierając się na faktach; fabrykować Eng. To devise or invent, especially impromptu, something not based on facts; to hastily fabricate … Słownik Polskiego slangu
brać coś z sufitu — Wymyślać coś nie opierając się na faktach; fabrykować Eng. To devise or invent, especially impromptu, something not based on facts; to hastily fabricate … Słownik Polskiego slangu
wyssać z palca — Wymyślać coś nie opierając się na faktach; fabrykować Eng. To devise or invent, especially impromptu, something not based on facts; to hastily fabricate … Słownik Polskiego slangu
dorożkarz — Kląć, wymyślać jak dorożkarz, jak szewc «kląć, wymyślać komuś ordynarnie, używając dosadnych, niewybrednych słów»: Mała Ewa pali, wącha z chłopakami klej, klnie jak szewc. DzPol 5 6/1998 … Słownik frazeologiczny
dorożkarz — m II, DB. a, lm M. e, DB. y «właściciel dorożki trudniący się zawodowo przewożeniem pasażerów» Warszawski dorożkarz. ◊ Kląć, wymyślać jak dorożkarz «kląć ordynarnie, używać dosadnych, niewybrednych słów, wymyślać komuś» … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
łajać — ndk IX, łajaćję, łajaćjesz, łaj, łajaćał, łajaćany «ostro strofować; besztać, wymyślać, ganić» Łajał syna za złe zachowanie. □ Kto kogo łaje, niech sam przykład daje. □ Łaj, ale daj. łajać się 1. strona zwrotna czas. łajać Łajał się i prawił… … Słownik języka polskiego
