-
1 strofować
глаг.• бранить• журить• отчитывать• порицать• предостерегать• распекать* * *strofowa|ć\strofowaćny несов. kogo делать замечания кому, отчитывать кого;\strofować za coś делать замечания по поводу чего-л.; отчитывать за что-л.+karcić, ganić, upominać
* * *strofowany несов. kogoде́лать замеча́ния кому, отчи́тывать когоstrofować za coś — де́лать замеча́ния по по́воду чего́-л.; отчи́тывать за что́-л.
Syn: -
2 fukać
-
3 gromić
глаг.• бранить• громить• журить* * *gromi|ć\gromićony несов. 1. ругать;2. громить; \gromić nieprzyjaciela громить врага+1. strofować, łajać, besztać 2. zwyciężać, rozbijać
* * *gromiony несов.1) руга́ть2) громи́тьgromić nieprzyjaciela — громи́ть врага́
Syn: -
4 karcić
глаг.• бранить• журить• исправлять• карать• наказывать• отчитывать• порицать• предостерегать• распекать* * *karc|ić\karcićę, \karcićony несов. отчитывать; наказывать;\karcićасе spojrzenie осуждающий (неодобрительный) взгляд
+ strofować, napominać, ganić;karać* * *karcę, karcony несов.отчи́тывать; нака́зыватьkarcące spojrzenie — осужда́ющий (неодобри́тельный) взгляд
Syn: -
5 monitować
глаг.• напоминать* * *monitowa|ć\monitowaćny несов. 1. напоминать; посылать письмо с напоминанием;2. уст. выговаривать, отчитывать+1. ponaglać 2. napominać, strofować, karcić
* * *monitowany несов.1) напомина́ть; посыла́ть письмо́ с напомина́нием2) уст. выгова́ривать, отчи́тыватьSyn: -
6 napominać
глаг.• журить• отчитывать• предостерегать• предупреждать* * *napomina|ć\napominaćny несов. kogo обращать чьё внимание (на что-л.); делать замечания кому, увещевать, наставлять кого przest.+upominać, karcić, strofować
* * *napominany несов. kogoSyn: -
7 ofukiwać
-
8 sztorcować
глаг.• ругать* * *sztorcowa|ć\sztorcowaćny несов. разг. ругать, распекать, бранить+strofować, wymyślać
* * *sztorcowany несов. разг.руга́ть, распека́ть, брани́тьSyn: -
9 upominać
глаг.• журить• отчитывать• предостерегать• предупредить• предупреждать• протестовать• упредить* * *делать замечания, усовещиватьwspominać, wymieniać упоминать* * *upomina|ć\upominaćny несов. kogo делать замечания, ставить на вид кому+napominać, karcić, strofować
* * *upominany несов. kogoде́лать замеча́ния, ста́вить на вид комуSyn:
См. также в других словарях:
strofować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, strofowaćfuję, strofowaćfuje, strofowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} zwracać komuś uwagę, udzielać nagany; ganić, upominać, karcić, besztać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strofować kapryśne dziecko, niesumienną gosposię. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
strofować — ndk IV, strofowaćfuję, strofowaćfujesz, strofowaćfuj, strofowaćował, strofowaćowany «udzielać napomnienia, nagany; upominać, ganić, karcić» Strofować niegrzeczne dziecko. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
łajać — ndk IX, łajaćję, łajaćjesz, łaj, łajaćał, łajaćany «ostro strofować; besztać, wymyślać, ganić» Łajał syna za złe zachowanie. □ Kto kogo łaje, niech sam przykład daje. □ Łaj, ale daj. łajać się 1. strona zwrotna czas. łajać Łajał się i prawił… … Słownik języka polskiego
besztać — ndk I, besztaćam, besztaćasz, besztaćają, besztaćaj, besztaćał, besztaćany pot. «ostro strofować, ganić; łajać» Besztać kogoś ostro, głośno. Besztać kogoś za spóźnienie, z powodu spóźnienia … Słownik języka polskiego
chandryczyć się — ndk VIb, chandryczyć sięczę się, chandryczyć sięczysz się, chandryczyć sięrycz się, chandryczyć sięczył się pot. «sprzeczać się, kłócić się o coś, ciągle mieć do kogoś pretensje, nieustannie strofować kogoś» Chandryczyć się o pieniądze.… … Słownik języka polskiego
fukać — ndk I, fukaćam, fukaćasz, fukaćają, fukaćaj, fukaćał fuknąć dk Va, fukaćnę, fukaćniesz, fukaćnij, fukaćnął, fukaćnęła, fukaćnęli 1. «parskać, prychać (zwłaszcza o zwierzętach)» Kot fuka na psy. 2. pot. «odzywać się do kogoś burkliwie, opryskliwie … Słownik języka polskiego
gromić — ndk VIa, gromićmię, gromićmisz, grom, gromićmił, gromićmiony 1. «ostro upominać, surowo krytykować; strofować, ganić, karcić» Gromić uczniów. Gromić kogoś spojrzeniem, wzrokiem. 2. książk. «zadawać porażkę; zwyciężać, rozbijać» Gromić przeciwnika … Słownik języka polskiego
hukać — ndk I, hukaćam, hukaćasz, hukaćają, hukaćał huknąć dk Va, hukaćnę, hukaćniesz, hukaćnął, hukaćnęła, hukaćnęli, hukaćnąwszy 1. «o niektórych ptakach i owadach: wydawać głuchy, przeciągły lub przerywany głos, dźwięk» Hukały sowy i puszczyki. 2.… … Słownik języka polskiego
karcić — ndk VIa, karcićcę, karcićcisz, karć, karcićcił, karcićcony «udzielać nagany; ganić, napominać, strofować, karać» Karcić rózgą, spojrzeniem. Karcić kogoś za niewłaściwe zachowanie, za nieposłuszeństwo. Karcący wzrok. karcić się rzad. strona… … Słownik języka polskiego
krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… … Słownik języka polskiego
piorunować — ndk IV, piorunowaćnuję, piorunowaćnujesz, piorunowaćnuj piorunowaćował, piorunowaćowany «gwałtownie występować przeciw komuś lub czemuś, surowo napominać, strofować, gromić; kląć, przeklinać; sadzić piorunami» Piorunować na nieudolność handlu, na … Słownik języka polskiego