Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

vexō

  • 1 vexō

        vexō āvī, ātus, āre, freq.    [veho], to shake, jolt, toss violently: (rector) per confragosa vexabitur: ratīs, V.: venti caeli nubila vexant, O.—To harry, waste, trouble, harass, plague, disturb: agros vectigalīs vexatos a Verre: Galliam, Cs.: hostīs sempiternos: vexati omnes difficultate viae, L.: comas, to frizzle, O.—To worry, vex, annoy, disquiet, trouble: Hermippum probris: vexabatur uxor mea: vexatur Theophrastus libris, is attacked: me honoris cupido vexabat, S.: mentem mariti philtris, Iu.
    * * *
    vexare, vexavi, vexatus V
    shake, jolt, toss violently; annoy, trouble, harass, plague, disturb, vex

    Latin-English dictionary > vexō

  • 2 vexo

    vexo ( inf. vexarier, Verg. Cir. 480), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [veho], orig., to shake, jolt, toss in carrying; hence, in gen., to move violently, to shake, agitate.
    I.
    Lit. (rare; syn. quatio): vexasse grave verbum est, factumque ab eo videtur, quod est vehere;

    in quo inest jam vis quaedam alieni arbitrii. Non enim sui potens est, qui vehitur. Vexare autem, quod ex eo inclinatum est, vi atque motu procul dubio vastiore est. Nam qui fertur et raptatur atque huc atque illuc distrahitur, is vexari proprie dicitur, etc.,

    Gell. 2, 6, 5:

    (rector) per confragosa vexabitur,

    Cic. Rep. 2, 41, 68:

    navigia in summum veniant vexata periclum,

    Lucr. 6, 430:

    Dulichias vexasse rates,

    Verg. E. 6, 76:

    classis vexata est tempestate,

    Vell. 2, 79, 4:

    (venti vis) montes supremos Silvifragis vexat flabris,

    Lucr. 1, 275:

    venti caeli nubila vexant,

    Ov. M. 11, 435:

    in turbā vexatus,

    tossed back and forth, Suet. Aug. 53 fin.:

    ruina cum clade vexatarum regionum (of an earthquake),

    Just. 17, 1, 3. —
    II.
    Transf., in gen., to injure, damage, molest, annoy, distress, plague, trouble, maltreat, abuse, vex, harass, disquiet, disturb, torment, etc. (syn.: ango, crucio, vasto, the predom. signif. of the word).
    A.
    Physically: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Gell. 2, 6, 7:

    agros vectigales vexatos et exinanitos a Verre,

    Cic. Verr. 2, 3, 52, § 122:

    Siciliam,

    id. ib. 1, 4, 12;

    2, 3, 54, § 125: omnem Galliam,

    Caes. B. G. 2, 4:

    agros,

    id. ib. 4, 15 fin.:

    urbes,

    Cic. Cat. 1, 11, 29:

    rem publicam,

    id. ib. 1, 10, 27:

    Amanienses hostes sempiternos,

    id. Fam. 2, 10, 3:

    hostes,

    Caes. B. G. 6, 43; Hirt. B. G. 8, 31 al.:

    vexati omnes difficultate viae,

    Liv. 40, 22, 6; 42, 55, 3:

    vexato exercitu descendit,

    id. 36, 30, 6:

    quos et ipsos... locorum asperitas hostiliter vexavit,

    id. 43, 5, 10; Nep. Eum. 5, 2:

    quem (stomachum) umor vexat,

    Plin. 20, 8, 32, § 76:

    fauces (tussis),

    Mart. 11, 86, 1:

    vites frigore,

    Plin. 17, 24, 37, § 217:

    dentes percussu,

    id. 28, 11, 49, § 180:

    vestem solo,

    to rumple, disorder, Petr. 128:

    rosas,

    to crush, Mart. 11, 89, 2:

    comas,

    to twist, frizzle, Ov. Am. 1, 14, 24.—In mal. part.:

    maritum,

    Mart. 8, 46, 7; 11, 81, 1; Petr. 139; Aus. Epigr. 108.—
    b.
    In the part. perf. subst.: vexāta, ōrum, n., injured parts of the body, hurts, injuries, Cels. 7 praef. fin.; ib. 1; Plin. 8, 27, 41, § 97; Scrib. Comp. 101.—
    B.
    Mentally:

    aliquem probris maledictisque,

    Cic. Fl. 20, 48:

    (Quinctius) multis vexatus contumeliis,

    id. Quint. 31, 98:

    aliquem honestissimis contentionibus,

    id. Phil. 3, 9, 23:

    aliquem iis verbis, ut, etc.,

    id. Sest. 28, 60:

    vexatur Theophrastus et libris et scholis omnium philosophorum,

    is attacked, id. Tusc. 5, 9, 25:

    sollicitudo vexat impios,

    disquiets, torments, id. Leg. 1, 14, 40; cf.:

    ita conscientia mentem excitam vexabat,

    Sall. C. 15, 4:

    me honoris cupido vexabat,

    id. ib. 3, 5:

    mentem mariti philtris,

    Juv. 6, 611.

    Lewis & Short latin dictionary > vexo

  • 3 vexo

    to vex, annoy, irritate / shake, toss.

    Latin-English dictionary of medieval > vexo

  • 4 dī-vexō

        dī-vexō —, —, āre,    to pull asunder, destroy, violate: reliquias meas divexarier, Pac. ap. C.: agros civium.

    Latin-English dictionary > dī-vexō

  • 5 vexātiō

        vexātiō ōnis, f    [vexo], a harrying, troubling, harassing: Macedoniae: virginum Vestalium.— Annoyance, hardship, distress, trouble, vexation: corporis: volneris, L.: per vexationem et contumelias, L.: multā cum vexatione processit, Cu.
    * * *
    shaking, jolting; shock; disturbance, upheaval

    Latin-English dictionary > vexātiō

  • 6 vexātor

        vexātor ōris, m    [vexo], one who distresses, a troubler, harasser, vexer: urbis esset Antonius: furoris (Clodi), i. e. opposer.

    Latin-English dictionary > vexātor

  • 7 vexātus

        vexātus    P. of vexo.

    Latin-English dictionary > vexātus

  • 8 convexo

    con-vexo, āvi, ātum, 1, v. a., to press or squeeze together (post-class., and perh. only in the foll. exs.): (multitudo) me male [p. 465] miseram convexavit, Soror Appii Caeci in Gell. 10, 6, 2:

    animal,

    Veg. Art. Vet. 3, 18, 6:

    membra,

    id. ib. 4, 25, 1:

    ilia cursu nimio,

    id. ib. 3, 65, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > convexo

  • 9 divexo

    dī-vexo, āre, v. a., to pull or rend asunder, to destroy (very rare).
    I.
    Lit.: neu reliquias sic meas sieris... foede divexarier, Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106 (Trag. v. 201 Rib.):

    omnia divexare et diripere,

    Cic. Phil. 11, 2, 4:

    agros civium optimorum,

    id. ib. 13, 9 fin.:

    meam rem,

    Plaut. Pers. 5, 2, 4.—
    II.
    Trop., to vex, trouble:

    matrem,

    Suet. Ner. 34 (perhaps also clientelas, id. Calig. 3, v. Baumg.-Crus. in h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > divexo

  • 10 populor

    pŏpŭlor, ātus, 1. v. dep., and pŏpŭlo, āre, v. a. [1. populus; prop. to spread or pour out in a multitude over a region; hence, transf. to the result], to lay waste, ravage, devastate, desolate; to spoil, plunder, pillage (class.; syn.: vasto, vexo, diripio).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form populor: Romanus exercitus insulam integram urit, populatur, vastat, Naev. ap. Non. 90, 29:

    noctu populabatur agros,

    Cic. Off. 1, 10, 33:

    Remorum agros,

    Caes. B. G. 5, 56:

    arva ferro populatur et igni,

    Luc. 2, 445; so,

    omnia igni ferroque populatus,

    Flor. 2, 17, 16:

    consules Aequos populantur,

    Liv. 3, 23 fin.
    (β).
    Form populo (in Cicero only in part. perf. pass.): patriam populavit meam, Pac. ap. Non. 39, 32: agrum populare coeperunt, Quadrig. ib. 471, 20:

    litora vestra Vi populat,

    Verg. A. 12, 263:

    Penates,

    id. ib. 1, 527. —In pass.:

    urbem Romanam deūm irā morbo populari,

    Liv. 3, 6; 3, 3 fin.:

    populata vexataque provincia,

    Cic. Verr. 2, 3, 52, § 122; cf.:

    Siculi nunc populati atque vexati,

    id. Div. in Caecil. 1, 2:

    arva Marte populata nostro,

    Hor. C. 3, 5, 23:

    populatis messibus,

    Plin. 8, 55, 81.—
    II.
    Transf., in gen., to destroy, ruin, spoil (mostly poet. and in the active form), Plaut. ap. Diom. p. 395 P.:

    populatque ingentem farris acervum Curculio,

    Verg. G. 1, 185:

    capillos,

    Ov. M. 2, 319:

    feris populandas tradere gentes,

    id. ib. 1, 249:

    populata tempora raptis Auribus,

    mutilated, deprived of, Verg. A. 6, 496:

    populatum exspuit hamum,

    robbed of the bait, Ov. Hal. 36.—In a deponent form:

    quisque suum populatus iter,

    Verg. A. 12, 525:

    iter,

    Sil. 3, 445:

    formam populabitur aetas,

    Ov. Med. Fac. 45:

    (ventus in Aetnā) Putria multivagis populatur flatibus antra,

    lays waste, Claud. Rapt. Pros. 1, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > populor

  • 11 praevexatus

    prae-vexātus, a, um, Part. [vexo], ill-treated, abused, or impaired previously or very much (post-class.):

    aeger viribus praevexatus,

    Cael. Aur. Tard. 1, 1, 18:

    praevexatae vires,

    id. Acut. 2, 32, 166.

    Lewis & Short latin dictionary > praevexatus

  • 12 vasto

    vasto, āvi, ātum, 1, v. a. [id.; hence, Ital. guastar, and Fr. gāter], to make empty or vacant, to leave untenanted or uninhabited, to desert.
    I.
    Lit. (rare but class.):

    lex erat lata de vastato ac relicto foro,

    Cic. Sest. 24, 53:

    vastati agri sunt,

    Liv. 3, 32, 2:

    venator vastata lustra fugit,

    i.e. destitute of game, Val. Fl. 1, 480: pati terram stirpium asperitate vastari, to lie waste or untilled, Cic. N. D. 2, 39, 99.—
    II.
    Transf., to empty or deprive of inhabitants, to lay waste, desolate, ravage, devastate; to ruin, destroy (the predom. signif. of the word; syn.: populor, vexo).
    (α).
    Absol.:

    cum equitatus liberius praedandi vastandique causā se in agros ejecerat,

    Caes. B. G. 5, 19.—
    (β).
    With acc.:

    ipse ad vastandos depopulandosque fines Ambiorigis proficiscitur,

    Hirt. B. G. 8, 24:

    agros,

    Caes. B. G. 1, 11; Cat. 66, 12; Cic. Verr. 2, 3, 50, § 119 (with exinanire):

    Italiam (with diripere),

    id. Cat. 4, 6, 13:

    terram,

    id. N. D. 2, 39, 99:

    partem provinciae incursionibus,

    Caes. B. G. 5, 1:

    omnia caedibus, incendiis, ruinis,

    Hirt. B. G. 8, 25:

    omnia ferro ignique vastata,

    Liv. 7, 30, 15; 10, 12, 7:

    omnia (with invadere, polluere),

    Sall. J. 41, 9:

    omnia igni ferroque,

    Vell. 2, 110, 6:

    Tydides multā vastabat caede cruentus,

    Verg. A. 1, 471:

    omnia late vastant,

    id. G. 4, 16:

    fana Poenorum tumultu,

    Hor. C. 4, 4, 47:

    (zonae) vastantur frigore semper,

    Tib. 4, 1, 153:

    cuncta (panthera),

    Phaedr. 3, 2, 14:

    direpti vastatique classe,

    Tac. H. 2, 16:

    quos (Mardos) vastavit,

    id. A. 14, 23 fin.—Pass.:

    ipsi cultores arvaque maturis jam frugibus ut hostile solum vastabantur,

    Tac. H. 2, 87 fin. —With abl. of that which is destroyed or removed:

    et latos vastant cultoribus agros,

    Verg. A. 8, 8:

    agrosque viris annosaque vastant oppida,

    Stat. Th. 3, 576.—
    B.
    Trop.:

    ita conscientia mentem excitam vastabat,

    harassed, perplexed, Sall. C. 15, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > vasto

  • 13 vea

    vĭa ( vĕa, Varr. R. R. 1, 2, 14), ae ( gen. sing. vias, Enn. ap. Prisc. p. 679 P., or Ann. v. 421 Vahl.; viāï, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16, or Ann. v. 209 ib.; Lucr. 1, 406; 1, 659; 2, 249 et saep.; dat. plur. VIEIS, Inscr. Lat. 206, 50), f. [Sanscr. vah-āmi, bring, lead; Gr. ochos, ochêma, vehicle; Germ. Wagen; Engl. wagon; from this root are also veho, vexo, etc.], a way, in the most general sense (for men, beasts, or carriages, within or without a city), a highway, road, path, street.
    I.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    viae latitudo ex lege duodecim tabularum in porrectum octo pedes habet, in anfractum, id est ubi flexum est, sedecim,

    Dig. 8, 3, 8:

    Romam in montibus positam et convallibus, non optimis viis, angustissimis semitis,

    Cic. Agr. 2, 35, 96:

    et modo quae fuerat semita, facta via est,

    Mart. 7, 61, 4:

    aut viam aut semitam monstret,

    Plaut. Rud. 1, 3, 30:

    mi opsistere in viā,

    id. Curc. 2, 3, 5:

    ire in viā,

    Ter. Eun. 3, 2, 42:

    omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,

    Caes. B. G. 5, 19 (opp. semita), id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43, 1; cf.:

    decedam ego illi de viā,

    Plaut. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8:

    paulum ad dexteram de viā declinavi,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    decedere viā,

    Suet. Tib. 31:

    aestuosa et pulverulenta via,

    Cic. Att. 5, 14, 1:

    quā (viā) Sequanis invitis propter angustias ire non poterant,

    Caes. B. G. 1, 9:

    cursare huc illuc viā deterrimā,

    Cic. Att. 9, 9, 2:

    in viam se dare,

    to set out on a journey, id. Fam. 14, 12:

    te neque navigationi neque viae committere,

    id. ib. 16, 4, 1:

    tu abi tuam viam,

    Plaut. Rud. 4, 3, 88:

    milites monuit, viā omnes irent, nec deverti quemquam paterentur,

    along the highway, Liv. 25, 9, 4.—In a double sense:

    ire publicā viā,

    Plaut. Curc. 1, 1, 35.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):

    de viā in semitam degredi,

    Plaut. Cas. 3, 5, 40:

    totā errare viā,

    Ter. Eun. 2, 2, 14.—
    2.
    In partic., as the name of a particular street or road:

    tres ergo viae, a supero mari Flaminia, ab infero Aurelia, media Cassia,

    Cic. Phil. 12, 9, 22:

    Via Appia,

    id. Mil. 6, 15; id. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Liv. 9, 29, 6;

    v. Appius: Via Campana,

    Suet. Aug. 94;

    v. Campania: Sacra Via, in Rome, in the fourth region,

    Varr. L. L. 5, § 47 Müll.; Fest. p. 290 ib.; Cic. Planc. 7, 17; Hor. Epod. 4, 7; 7, 8:

    Via Sacra,

    id. S. 1, 9, 1;

    also written as one word, SACRAVIA,

    Inscr. Grut. 638, 7; 1033, 1; cf. Charis. p. 6 P.; Diom. p. 401 ib. (v. sacer, I. A.); cf. Becker, Antiq. 1, p. 219 sq.— Hence, Sacrăvĭenses, ĭum, m., those dwelling on the Sacra Via, Fest. s. v. October equus, p. 178 Müll.—
    B.
    Transf.
    1.
    Abstr., like our way, for march, journey (syn. iter):

    cum de viā languerem,

    Cic. Phil. 1, 5, 12:

    nisi de viā fessus esset,

    id. Ac. 1, 1, 1: tridui via, a three days' march or journey, Caes. B. G. 1, 38:

    bidui,

    id. ib. 6, 7; Cic. Div. 1, 15, 27:

    longitudo viae,

    Liv. 37, 33, 3:

    flecte viam velis,

    Verg. A. 5, 28:

    tum via tuta maris,

    Ov. M. 11, 747:

    feci Longa Pherecleā per freta puppe vias,

    id. H. 16, 22:

    ne inter vias praeterbitamus, metuo,

    by the way, on the road, Plaut. Poen. 5, 3, 43; Ter. Eun. 4, 2, 1; Turp. ap. Non. p. 538, 8 et saep.—
    2.
    In gen., a way, passage, channel, pipe, etc.; thus, a lane in a camp, Caes. B. G. 5, 49; a passage between the seats of a theatre, Mart. 5, 14, 8; Tert. Spect. 3; of the veins:

    omnes ejus (sanguinis) viae,

    Cic. N. D. 2, 55, 137; of the chyle ducts:

    quaedam a medio intestino usque ad portas jecoris ductae et directae viae,

    id. ib.; the windpipe, Ov. M. 15, 344; 14, 498; a cleft through which any thing penetrates, Verg. G. 2, 79; cf. Ov. M. 11, 515; the path or track of an arrow, Verg. A. 5, 526; a stripe in a party-colored fabric, Tib. 2, 3, 54 et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a way, method, mode, manner, fashion, etc., of doing any thing, course (cf. modus):

    vitae,

    Cic. Fl. 42, 105; id. Agr. 1, 9, 27; id. Sest. 67, 140; Hor. Ep. 1, 17, 26; Sen. Brev. Vit. 9, 5; Lact. Epit. 67, 12:

    via vivendi,

    Cic. Off. 1, 32, 118:

    rectam vitae viam sequi,

    id. ib.:

    Socrates hanc viam ad gloriam proximam dicebat esse,

    id. ib. 2, 12, 43:

    haec ad aeternam gloriam via est,

    Plin. 2, 7, 5, § 18:

    haec una via omnibus ad salutem visa est,

    Liv. 36, 27, 8:

    invenire viam ad mortem,

    Plin. Ep. 3, 16, 12:

    totidem ad mortem viae sunt,

    Sen. Contr. 1, 8, 6:

    cum eum hortarer ut eam laudis viam rectissimam esse duceret,

    Cic. Brut. 81, 281: haec est una via laudis, id. Sest. 65, 137:

    totam ignoras viam gloriae,

    id. Phil. 1, 14, 33:

    quae tum promptissima mortis via, exsolvit venas,

    Tac. A. 16, 17:

    habeo certam viam atque rationem, quā omnes illorum conatus investigare et consequi possim,

    Cic. Verr. 1, 16, 48:

    defensionis ratio viaque,

    id. ib. 2, 5, 1, §

    4: non tam justitiae quam litigandi tradunt vias,

    id. Leg. 1, 6, 18:

    docendi via,

    id. Or. 32, 114:

    optimarum artium vias tradere,

    id. Div. 2, 1, 1:

    (di) non... nullas dant vias nobis ad significationum scientiam,

    id. ib. 2, 49, 102:

    rectam instas viam,

    i. e. you speak correctly, truly, Plaut. As. 1, 1, 41.—Adverb.: rectā viā, directly:

    ut rectā viā rem narret ordine omnem,

    Ter. Heaut. 4, 3, 28.—
    B.
    Pregn. (cf. ratio), the right way, the true method, mode, or manner:

    ingressu'st viam, i. e. rectam,

    Plaut. Am. 1, 1, 273:

    in omnibus quae ratione docentur et viā, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,

    rationally and methodically, Cic. Or. 33, 116:

    ut ratione et viā procedat oratio,

    id. Fin. 1, 9, 29.—Adverb.: viā, rightly, properly (opp. to wandering out of the way):

    ipsus eam rem secum reputavit viā,

    Ter. And. 2, 6, 11:

    viā et arte dicere,

    Cic. Brut. 12, 46. —
    C.
    Viam perficere, i. e. to attain an end, Just. Inst. proöem. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > vea

  • 14 veho

    vĕho, xi, ctum, 3, v. a. and n. [Sanscr. vahāmi, conduct; Gr. ochos, carriage; ochlos, crowd; Germ. Wagen; Engl. wagon; cf. Lat. via, vexo].
    I.
    Act., to bear, carry, convey, on the shoulders, by wagon, by horse, by ship, etc. (syn.:

    fero, gero, porto): quicquid inponas, vehunt,

    Plaut. Most. 3, 2, 95:

    ille'st oneratus recte et plus justo vehit,

    id. Bacch. 2, 3, 115:

    siquidem'st decorum erum vehere servom,

    id. As. 3, 3, 111:

    reticulum panis onusto umero,

    Hor. S. 1, 1, 48:

    formica ore cibum,

    Ov. A. A. 1, 94:

    ille taurus, qui vexit Europam,

    Cic. N. D. 1, 28, 78:

    uxorem plaustro,

    Tib. 1, 10, 52; cf.:

    Tantalides... Pisaeam Phrygiis equis,

    Ov. Tr. 2, 386:

    cum triumphantem (Camillum) albi per urbem vexerant equi,

    Liv. 5, 28, 1; cf.:

    te, Bacche pater, tuae Vexere tigres,

    Hor. C. 3, 3, 14:

    Troica qui profugis sacra vehis ratibus,

    Tib. 2, 5, 40:

    dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas,

    id. 1, 4, 66:

    quodque suo Tagus amne vehit aurum,

    Ov. M. 2, 251:

    quod fugiens semel hora vexit,

    has brought along, has brought, Hor. C. 3, 29, 48.— Absol.:

    navim prospexi, quanti veheret interrogavi,

    Quint. 4, 2, 41. — Pass., to be carried or borne, to ride, sail, go, etc.:

    mihi aequom'st dari... vehicla qui vehar,

    Plaut. Aul. 3, 5, 28:

    visus est in somnis curru quadrigarum vehi,

    Cic. Div. 2, 70, 144:

    vehi in essedo,

    id. Phil. 2, 24, 58:

    vectus curru,

    Vell. 2, 82, 4; Ov. M. 5, 360:

    vehi per urbem,

    Cic. Pis. 25, 60:

    in navibus vehi,

    id. N. D. 3, 37, 89:

    in navi,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 73:

    navi,

    id. Am. 2, 2, 220:

    lintribus,

    Varr. L. L. 5, § 156 Müll.:

    puppe,

    Ov. H. 16, 113:

    parvā rate,

    id. M. 1, 319; cf.

    huc,

    Plaut. Am. 1, 1, 176:

    navem, ubi vectus fui,

    id. Mil. 2, 1, 40; id. Merc. 2, 3, 37; id. Stich. 4, 1, 25; id. Trin. 4, 3, 81:

    in equo,

    Cic. Div. 2, 68, 140:

    in niveis victor equis,

    Ov. F. 6, 724:

    nympha vehitur pisce,

    id. M. 2, 13.—Of other swift motions:

    ut animal sex motibus veheretur,

    Cic. Univ. 13:

    apes liquidum trans aethera vectae,

    Verg. A. 7, 65.—With acc.:

    ventis maria omnia vecti,

    Verg. A. 1, 524.—
    II.
    Neutr., to be borne, to ride, sail, etc., upon any thing (rare, and perh. only in the part. pres. and in the gerund): consuli proconsul obviam in equo vehens venit, Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13:

    per medias laudes quasi quadrigis vehens,

    Cic. Brut. 97, 331:

    partim scripserunt, qui ovarent, introire solitos equo vehentes,

    Gell. 5, 6, 27; Just. 11, 7, 13:

    cui lectica per urbem vehendi jus tribuit,

    Suet. Claud. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > veho

  • 15 vexabilis

    vexābĭlis, e, adj. [vexo].
    I.
    Disturbed, plagued, vexed:

    membra,

    Lact. 7, 5, 10 Bünem. N. cr.
    II.
    Causing annoyance, troublesome, vexatious, Cael. Aur. Acut. 1, 11, 78; 2, 9, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > vexabilis

  • 16 vexamen

    vexāmen, ĭnis, n. [vexo], a shaking, quaking:

    mundi,

    Lucr. 5, 340.

    Lewis & Short latin dictionary > vexamen

  • 17 vexata

    vexāta, ōrum, v. vexo, II. A. b.

    Lewis & Short latin dictionary > vexata

  • 18 vexatio

    vexātĭo, ōnis, f. [vexo], a violent movement, shaking.
    I.
    Lit. (rare):

    partus,

    Plin. 28, 19, 77, § 253:

    minima pomorum,

    Petr. 60:

    ipsā enim vexatione constringitur (arbor) et radices certius figit,

    Sen. Prov. 4, 16.—
    II.
    Trop., agitation, trial:

    nisi agitetur (virtus), nisi assiduā vexatione roboretur, non potest esse perfecta,

    Lact. 3, 29, 26.—
    III.
    Transf., in gen., discomfort, annoyance, hardship, distress; trouble, vexation:

    corporis,

    Cic. Tusc. 4, 8, 18:

    vulneris,

    Liv. 21, 48, 7:

    cum omni genere vexationis processerunt,

    id. 44, 5, 8:

    viae,

    Col. 1, 3, 3:

    stomachi,

    Plin. 31, 6, 35, § 68:

    dentes sine vexatione extrahere,

    id. 32, 7, 26, § 791:

    ut virgines Vestales ex acerbissimā vexatione eriperem,

    Cic. Cat. 4, 1, 2:

    vexatio direptioque sociorum,

    id. ib. 1, 7, 18:

    per vexationem et contumelias,

    Liv. 38, 59, 9:

    multā cum vexatione,

    Curt. 5, 4, 21:

    sine magnā vexatione,

    id. 6, 5, 13.—
    B.
    Persecution, Sulp. Sev. 1, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > vexatio

  • 19 vexatus

    vexātus, a, um, P. a., v. vexo, II. A. fin. [p. 1984]

    Lewis & Short latin dictionary > vexatus

  • 20 via

    vĭa ( vĕa, Varr. R. R. 1, 2, 14), ae ( gen. sing. vias, Enn. ap. Prisc. p. 679 P., or Ann. v. 421 Vahl.; viāï, Enn. ap. Cic. Sen. 6, 16, or Ann. v. 209 ib.; Lucr. 1, 406; 1, 659; 2, 249 et saep.; dat. plur. VIEIS, Inscr. Lat. 206, 50), f. [Sanscr. vah-āmi, bring, lead; Gr. ochos, ochêma, vehicle; Germ. Wagen; Engl. wagon; from this root are also veho, vexo, etc.], a way, in the most general sense (for men, beasts, or carriages, within or without a city), a highway, road, path, street.
    I.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    viae latitudo ex lege duodecim tabularum in porrectum octo pedes habet, in anfractum, id est ubi flexum est, sedecim,

    Dig. 8, 3, 8:

    Romam in montibus positam et convallibus, non optimis viis, angustissimis semitis,

    Cic. Agr. 2, 35, 96:

    et modo quae fuerat semita, facta via est,

    Mart. 7, 61, 4:

    aut viam aut semitam monstret,

    Plaut. Rud. 1, 3, 30:

    mi opsistere in viā,

    id. Curc. 2, 3, 5:

    ire in viā,

    Ter. Eun. 3, 2, 42:

    omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,

    Caes. B. G. 5, 19 (opp. semita), id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43, 1; cf.:

    decedam ego illi de viā,

    Plaut. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8:

    paulum ad dexteram de viā declinavi,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    decedere viā,

    Suet. Tib. 31:

    aestuosa et pulverulenta via,

    Cic. Att. 5, 14, 1:

    quā (viā) Sequanis invitis propter angustias ire non poterant,

    Caes. B. G. 1, 9:

    cursare huc illuc viā deterrimā,

    Cic. Att. 9, 9, 2:

    in viam se dare,

    to set out on a journey, id. Fam. 14, 12:

    te neque navigationi neque viae committere,

    id. ib. 16, 4, 1:

    tu abi tuam viam,

    Plaut. Rud. 4, 3, 88:

    milites monuit, viā omnes irent, nec deverti quemquam paterentur,

    along the highway, Liv. 25, 9, 4.—In a double sense:

    ire publicā viā,

    Plaut. Curc. 1, 1, 35.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):

    de viā in semitam degredi,

    Plaut. Cas. 3, 5, 40:

    totā errare viā,

    Ter. Eun. 2, 2, 14.—
    2.
    In partic., as the name of a particular street or road:

    tres ergo viae, a supero mari Flaminia, ab infero Aurelia, media Cassia,

    Cic. Phil. 12, 9, 22:

    Via Appia,

    id. Mil. 6, 15; id. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Liv. 9, 29, 6;

    v. Appius: Via Campana,

    Suet. Aug. 94;

    v. Campania: Sacra Via, in Rome, in the fourth region,

    Varr. L. L. 5, § 47 Müll.; Fest. p. 290 ib.; Cic. Planc. 7, 17; Hor. Epod. 4, 7; 7, 8:

    Via Sacra,

    id. S. 1, 9, 1;

    also written as one word, SACRAVIA,

    Inscr. Grut. 638, 7; 1033, 1; cf. Charis. p. 6 P.; Diom. p. 401 ib. (v. sacer, I. A.); cf. Becker, Antiq. 1, p. 219 sq.— Hence, Sacrăvĭenses, ĭum, m., those dwelling on the Sacra Via, Fest. s. v. October equus, p. 178 Müll.—
    B.
    Transf.
    1.
    Abstr., like our way, for march, journey (syn. iter):

    cum de viā languerem,

    Cic. Phil. 1, 5, 12:

    nisi de viā fessus esset,

    id. Ac. 1, 1, 1: tridui via, a three days' march or journey, Caes. B. G. 1, 38:

    bidui,

    id. ib. 6, 7; Cic. Div. 1, 15, 27:

    longitudo viae,

    Liv. 37, 33, 3:

    flecte viam velis,

    Verg. A. 5, 28:

    tum via tuta maris,

    Ov. M. 11, 747:

    feci Longa Pherecleā per freta puppe vias,

    id. H. 16, 22:

    ne inter vias praeterbitamus, metuo,

    by the way, on the road, Plaut. Poen. 5, 3, 43; Ter. Eun. 4, 2, 1; Turp. ap. Non. p. 538, 8 et saep.—
    2.
    In gen., a way, passage, channel, pipe, etc.; thus, a lane in a camp, Caes. B. G. 5, 49; a passage between the seats of a theatre, Mart. 5, 14, 8; Tert. Spect. 3; of the veins:

    omnes ejus (sanguinis) viae,

    Cic. N. D. 2, 55, 137; of the chyle ducts:

    quaedam a medio intestino usque ad portas jecoris ductae et directae viae,

    id. ib.; the windpipe, Ov. M. 15, 344; 14, 498; a cleft through which any thing penetrates, Verg. G. 2, 79; cf. Ov. M. 11, 515; the path or track of an arrow, Verg. A. 5, 526; a stripe in a party-colored fabric, Tib. 2, 3, 54 et saep.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., a way, method, mode, manner, fashion, etc., of doing any thing, course (cf. modus):

    vitae,

    Cic. Fl. 42, 105; id. Agr. 1, 9, 27; id. Sest. 67, 140; Hor. Ep. 1, 17, 26; Sen. Brev. Vit. 9, 5; Lact. Epit. 67, 12:

    via vivendi,

    Cic. Off. 1, 32, 118:

    rectam vitae viam sequi,

    id. ib.:

    Socrates hanc viam ad gloriam proximam dicebat esse,

    id. ib. 2, 12, 43:

    haec ad aeternam gloriam via est,

    Plin. 2, 7, 5, § 18:

    haec una via omnibus ad salutem visa est,

    Liv. 36, 27, 8:

    invenire viam ad mortem,

    Plin. Ep. 3, 16, 12:

    totidem ad mortem viae sunt,

    Sen. Contr. 1, 8, 6:

    cum eum hortarer ut eam laudis viam rectissimam esse duceret,

    Cic. Brut. 81, 281: haec est una via laudis, id. Sest. 65, 137:

    totam ignoras viam gloriae,

    id. Phil. 1, 14, 33:

    quae tum promptissima mortis via, exsolvit venas,

    Tac. A. 16, 17:

    habeo certam viam atque rationem, quā omnes illorum conatus investigare et consequi possim,

    Cic. Verr. 1, 16, 48:

    defensionis ratio viaque,

    id. ib. 2, 5, 1, §

    4: non tam justitiae quam litigandi tradunt vias,

    id. Leg. 1, 6, 18:

    docendi via,

    id. Or. 32, 114:

    optimarum artium vias tradere,

    id. Div. 2, 1, 1:

    (di) non... nullas dant vias nobis ad significationum scientiam,

    id. ib. 2, 49, 102:

    rectam instas viam,

    i. e. you speak correctly, truly, Plaut. As. 1, 1, 41.—Adverb.: rectā viā, directly:

    ut rectā viā rem narret ordine omnem,

    Ter. Heaut. 4, 3, 28.—
    B.
    Pregn. (cf. ratio), the right way, the true method, mode, or manner:

    ingressu'st viam, i. e. rectam,

    Plaut. Am. 1, 1, 273:

    in omnibus quae ratione docentur et viā, primum constituendum est, quid quidque sit, etc.,

    rationally and methodically, Cic. Or. 33, 116:

    ut ratione et viā procedat oratio,

    id. Fin. 1, 9, 29.—Adverb.: viā, rightly, properly (opp. to wandering out of the way):

    ipsus eam rem secum reputavit viā,

    Ter. And. 2, 6, 11:

    viā et arte dicere,

    Cic. Brut. 12, 46. —
    C.
    Viam perficere, i. e. to attain an end, Just. Inst. proöem. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > via

См. также в других словарях:

  • vexo-concave — con·vexo concave; …   English syllables

  • vexo-convex — con·vexo convex; …   English syllables

  • Ruta del Río Vexo — El PR G35 (el río de los dos nombres) es un Sendero circular de Pequeño Recorrido que discurre en el área de Betanzos (Galicia). Se encuentra homologado por la Federación Gallega de Montañismo y se ha señalizado de acuerdo a la normativa de la… …   Wikipedia Español

  • Orgeln der Kathedrale Notre-Dame de Paris — Orgeln der Kathedrale Notre Dame de Paris …   Deutsch Wikipedia

  • VEXARE — apud Capitolin. in Marco, c. 23. Fama fuit sane; quod sub Philosophorum specie quidam Rem publ. Vexarent et privatos: molestiam facessere est, onerique esse. Cum enim plurimus esset in Philosophiae studiis Marcus, multi sub eo exstitêre, qui totâ …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Notre-Dame de Paris — von Westen Die Kathedrale von Südosten Die Kathedrale Notre Dame de Paris (Unsere (liebe) Frau vo …   Deutsch Wikipedia

  • Notre Dame de Paris — von Westen Die Kathedrale von Südosten Die Kathedrale Notre Dame de Paris (Unsere (liebe) Frau vo …   Deutsch Wikipedia

  • TetraVex — GNOME Version von TetraVex Tetravex ist eine Art eines Puzzlespiels, bei dem eine Menge von quadratischen Teilen zu einem großen Quadrat anzuordnen sind. Jede der vier Seiten eines Teiles ist mit einer Zahl beschriftet (altgriechisch τετρα=vier,… …   Deutsch Wikipedia

  • Tetravex — GNOME Version von TetraVex Tetravex ist eine Art eines Puzzlespiels, bei dem eine Menge von quadratischen Teilen zu einem großen Quadrat anzuordnen sind. Jede der vier Seiten eines Teiles ist mit einer Zahl beschriftet (altgriechisch τετρα=vier,… …   Deutsch Wikipedia

  • Cathédrale Notre-Dame de Paris — Pour les articles homonymes, voir Notre Dame de Paris, Notre Dame et Cathédrale Notre Dame. Cathédrale Notre Dame de Paris La façade de la cathédrale …   Wikipédia en Français

  • Bernardino Graña — Saltar a navegación, búsqueda Bernardino Graña Villar (Cangas de Morrazo, 1932) es un escritor de Galicia, España. Desde joven formó parte del Consejo de Redacción de la revista poética Alba. Participó también como articulista en La Noche y el… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»