Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vehi

  • 1 vehi

    song in someone's honour; ka-hoa-mai te vehi o te repa. sing us a song in our friend's honour.
    to form a circle, to sit in a circle;
    ku-vehi-á te ga kope, the youngsters are seated in a circle;
    ku-vehi-á te gogoro, the assistance is seated in a circle;
    ku-vehi-á te mahigo i tau raá tomo era te Matu'a the people formed a large circle on the day the Padre arrived; vehi-á te taro, the taros are planted in a circle.

    Rapanui-English dictionary > vehi

  • 2 vehikel

    Vehíkel [ vɛˈhiikl ] n, - 1. pejor остаряло превозно средство, раздрънкана кола, таратайка; 2. geh средство за постигане на дадена цел.
    * * *
    das,- F превозно средство (и хум).

    Deutsch-Bulgarisch Wörterbuch > vehikel

  • 3 Ехать

    - vehi (curru, in curru; equo, in equo; navi, in navi); devehi; currere; gestari (vehiculo; equo); viam facere;

    • ехать на машине - vehiculum agere;

    • ехать верхом - equitare;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Ехать

  • 4 veho

    vĕho, ĕre, vexi, vectum    - [gr]gr. *Ϝέχω -- ὂχος, ους: char -- angl. wagon. - tr. - [st1]1 [-] porter, transporter (à dos d'homme ou d'animaux); tirer, traîner.    - ten ego veham? Plaut. As.: moi! être ton cheval?    - siquidem'st decorum erum vehere servom, Plaut. As.: s'il est bien convenable qu'un maître porte sur son dos un esclave.    - ille taurus, qui vexit Europam, Cic. Nat. 1, 28, 78: le taureau qui emporta Europe.    - vehere uxorem plaustro progeniemque domum, Tib. 1, 10, 52: ramener dans son chariot sa femme et ses enfants à la maison.    - currum deinde Jovi sacratum albentes vehebant equi, Curt.: venait ensuite le char consacré à Jupiter et tiré par des chevaux blancs. [st1]2 [-] transporter par bateau, par char...    - au passif vehi: se faire transporter, voyager.    - vehi in essedo, Cic. Phil. 2, 58: voyager en char gaulois.    - navem prospexi, quanti veheret interrogavi, de pretio convenit, Quint. 4, 2, 41: j'aperçus un navire, je demandai combien coûtait la traversée, on se mit d'accord sur le prix.    - in is navibus vehi, Cic. Nat. 3, 37, 89: voyager sur ces navires.    - in navi vehi (navi vehi), Plaut.: naviguer.    - nave vehi (rate vehi, puppe vehi, in nave vehi): faire voile, naviguer.    - avec acc. ventis maria omnia vecti, Virg. En. 1, 524: transportés par les vents sur toutes les mers. [st1]3 [-] rouler, charrier (dans son cours).    - Tagus amne vehit aurum, Ov. M. 2, 251: le Tage charrie de l'or. - intr. - [st1]4 [-] au gérondif et au part. prés. être transporté.    - vehens in equo, Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13: monté sur un cheval.    - quasi quadrigis vehens, Cic. Brut. 97, 331: porté pour ainsi dire sur un quadrige.    - lecticā per urbem vehendi jus, Suet.: le droit de se faire porter en litière dans Rome.
    * * *
    vĕho, ĕre, vexi, vectum    - [gr]gr. *Ϝέχω -- ὂχος, ους: char -- angl. wagon. - tr. - [st1]1 [-] porter, transporter (à dos d'homme ou d'animaux); tirer, traîner.    - ten ego veham? Plaut. As.: moi! être ton cheval?    - siquidem'st decorum erum vehere servom, Plaut. As.: s'il est bien convenable qu'un maître porte sur son dos un esclave.    - ille taurus, qui vexit Europam, Cic. Nat. 1, 28, 78: le taureau qui emporta Europe.    - vehere uxorem plaustro progeniemque domum, Tib. 1, 10, 52: ramener dans son chariot sa femme et ses enfants à la maison.    - currum deinde Jovi sacratum albentes vehebant equi, Curt.: venait ensuite le char consacré à Jupiter et tiré par des chevaux blancs. [st1]2 [-] transporter par bateau, par char...    - au passif vehi: se faire transporter, voyager.    - vehi in essedo, Cic. Phil. 2, 58: voyager en char gaulois.    - navem prospexi, quanti veheret interrogavi, de pretio convenit, Quint. 4, 2, 41: j'aperçus un navire, je demandai combien coûtait la traversée, on se mit d'accord sur le prix.    - in is navibus vehi, Cic. Nat. 3, 37, 89: voyager sur ces navires.    - in navi vehi (navi vehi), Plaut.: naviguer.    - nave vehi (rate vehi, puppe vehi, in nave vehi): faire voile, naviguer.    - avec acc. ventis maria omnia vecti, Virg. En. 1, 524: transportés par les vents sur toutes les mers. [st1]3 [-] rouler, charrier (dans son cours).    - Tagus amne vehit aurum, Ov. M. 2, 251: le Tage charrie de l'or. - intr. - [st1]4 [-] au gérondif et au part. prés. être transporté.    - vehens in equo, Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13: monté sur un cheval.    - quasi quadrigis vehens, Cic. Brut. 97, 331: porté pour ainsi dire sur un quadrige.    - lecticā per urbem vehendi jus, Suet.: le droit de se faire porter en litière dans Rome.
    * * *
        Veho, vehis, vexi, vectum, vehere. Plaut. Mener en un chariot, navire, ou cheval, Voicturer.
    \
        Ventrem grauem vehere. Ouid. Porter, Estre grosse d'enfant.

    Dictionarium latinogallicum > veho

  • 5 veho

    veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. – prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28.

    lateinisch-deutsches > veho

  • 6 veho

    veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. –
    ————
    prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > veho

  • 7 fahren

    fahren, I) v. intr.: 1) in weit. Bed., sich bewegen, bes. mit dem Nbbegr. der Schnelligkeit: a) übh.: nach etw. fahren, arripere alqd (z.B. gladium): aus der Hand fahren, excĭdere manu; de manibus delabi (den Händen entgleiten): jmdm. in die Haare, in die Augen s., involare alci in capillum, in oculos: jmdm. mit Schnabel u. Krallen in die Augen u. ins Gesicht s., os oculosque alcis rostro et unguibus appetere: jmdm. in den Bart s., alci barbam invadere: an etwas s., offendere ad alqd (anstoßen); impingi alci rei (so an oder auf etwas geworfen, gestoßen werden, daß das Anstoßende heftig auffällt); illidi od. allidi ad alqd (so, daß das Anstoßendebeschädigtwird): mit etwas an etwas s., alqd impingere alci rei. fahren lassen, α) eig., aus der Hand, omittere (z.B. arma, habenas); manu emittere (fallen lassen, wegwerfen, z.B. scutum): aus den Händen, de (ex) manibus dimittere, emittere: aus dem Schnabel, aus den Krallen, amittere (z.B. den Fang, captum). – β) uneig., s. ablegen no. II, a, aufgeben no. I, einstellen no. I, a; vgl. auch die mit »fahren lassen« verb. Substst., wie »Furcht, Hoffnung, Gedanke, Stolz« u. dgl. – b) sich wohin begeben, s. Grube, Himmel, Hölle. – 2) in engerer u. gew. Bed.: a) v. Fahrzeugen, sich fortbewegen; z.B. der Wagen fährt aus der Stadt, plaustrum ex urbe exit: der Wagen fährt in die Stadt, plaustrum in urbem init. – das Schiff fährt mit sanften Winden, navis lenibus ventis vehitur. – b) v. Pers.: α) auf einem Fahrzeuge sich fortbewegen: vehi (entweder absol. od. mit dem Abl, dessen, worauf man fährt). – proficisci (zu Lande oder zur See reisen, z.B. zu den olympischen Spielen, ad Olympia). – zu Wagen s., vehi, invehi curru; vehi in raeda; ascendere vehiculum (einen Wagen besteigen, Ggstz. pedibus iter facere od. conficere): aufs Kapitol s., Capitolium curru invehi, ingredi: ins Lager s., plaustro advehi in castra: durch die Lüfte s., subvehi per aëra curru: mit jmd. s., alqm in vehiculo secum habere. – zu Schiffe fahren, navi od. in nave vehi; navigare: über ein Gewässer s., transmittere, traicere, transire (nave) m. Akk. (z.B. mare, flumen): von der hohen See nach dem Hafen s., ex alto portum tenere: aus der hohen See in den Hafen s., ex alto in portum invehi: ans Land f., s. landen: mit. dem Schiffe vom Lande s., s. absegeln. – β) den Rosselenker machen: iumenta agere (vom Kutscher übh.). – curriculum [857] regere (von jmd., der selbst den Wagen zum Vergnügen lenkt). – aurigare (v. Wagenlenker, v. Wettfahrer, der selbst lenkt). – vecturam facere (v. Fuhrmann, der das Fortschaffen von Waren als Geschäft betreibt). – γ) übtr., seiner Lage eine Richtung geben: ich bin wohl, übel beietwas gefahren, res mihi bene, male cessit: er wird wohl dabei fahren, feliciter ei succedet res. – II) v. tr.vehere (zu Wagen u. zu Schiffe). – vehiculo portare (zu Wagen). – nach Rom s., plaustro Romam deportare: über den Fluß s., alqm od. alqd traicere (trans) fluvium: über den Fluß s. lassen, transmittere. Fahren, das, vectio (als Handlung). – vectura (die Fuhre). – vectatio (das Sich-Fahren-Lassen). – cursus (Lauf des Schiffes). – fahrend, plaustro vehens od. vectus. – die fahr. Post, raeda cursualis (spät. Kaiszt.). – fahrende Habe, res moventes; res, quae moveri possunt od. quae ferri agique possunt; ruta caesa. ruta et caesa (was nicht wand-, niet- und nagelfest ist).

    deutsch-lateinisches > fahren

  • 8 veho

    vĕho, xi, ctum, 3, v. a. and n. [Sanscr. vahāmi, conduct; Gr. ochos, carriage; ochlos, crowd; Germ. Wagen; Engl. wagon; cf. Lat. via, vexo].
    I.
    Act., to bear, carry, convey, on the shoulders, by wagon, by horse, by ship, etc. (syn.:

    fero, gero, porto): quicquid inponas, vehunt,

    Plaut. Most. 3, 2, 95:

    ille'st oneratus recte et plus justo vehit,

    id. Bacch. 2, 3, 115:

    siquidem'st decorum erum vehere servom,

    id. As. 3, 3, 111:

    reticulum panis onusto umero,

    Hor. S. 1, 1, 48:

    formica ore cibum,

    Ov. A. A. 1, 94:

    ille taurus, qui vexit Europam,

    Cic. N. D. 1, 28, 78:

    uxorem plaustro,

    Tib. 1, 10, 52; cf.:

    Tantalides... Pisaeam Phrygiis equis,

    Ov. Tr. 2, 386:

    cum triumphantem (Camillum) albi per urbem vexerant equi,

    Liv. 5, 28, 1; cf.:

    te, Bacche pater, tuae Vexere tigres,

    Hor. C. 3, 3, 14:

    Troica qui profugis sacra vehis ratibus,

    Tib. 2, 5, 40:

    dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas,

    id. 1, 4, 66:

    quodque suo Tagus amne vehit aurum,

    Ov. M. 2, 251:

    quod fugiens semel hora vexit,

    has brought along, has brought, Hor. C. 3, 29, 48.— Absol.:

    navim prospexi, quanti veheret interrogavi,

    Quint. 4, 2, 41. — Pass., to be carried or borne, to ride, sail, go, etc.:

    mihi aequom'st dari... vehicla qui vehar,

    Plaut. Aul. 3, 5, 28:

    visus est in somnis curru quadrigarum vehi,

    Cic. Div. 2, 70, 144:

    vehi in essedo,

    id. Phil. 2, 24, 58:

    vectus curru,

    Vell. 2, 82, 4; Ov. M. 5, 360:

    vehi per urbem,

    Cic. Pis. 25, 60:

    in navibus vehi,

    id. N. D. 3, 37, 89:

    in navi,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 73:

    navi,

    id. Am. 2, 2, 220:

    lintribus,

    Varr. L. L. 5, § 156 Müll.:

    puppe,

    Ov. H. 16, 113:

    parvā rate,

    id. M. 1, 319; cf.

    huc,

    Plaut. Am. 1, 1, 176:

    navem, ubi vectus fui,

    id. Mil. 2, 1, 40; id. Merc. 2, 3, 37; id. Stich. 4, 1, 25; id. Trin. 4, 3, 81:

    in equo,

    Cic. Div. 2, 68, 140:

    in niveis victor equis,

    Ov. F. 6, 724:

    nympha vehitur pisce,

    id. M. 2, 13.—Of other swift motions:

    ut animal sex motibus veheretur,

    Cic. Univ. 13:

    apes liquidum trans aethera vectae,

    Verg. A. 7, 65.—With acc.:

    ventis maria omnia vecti,

    Verg. A. 1, 524.—
    II.
    Neutr., to be borne, to ride, sail, etc., upon any thing (rare, and perh. only in the part. pres. and in the gerund): consuli proconsul obviam in equo vehens venit, Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13:

    per medias laudes quasi quadrigis vehens,

    Cic. Brut. 97, 331:

    partim scripserunt, qui ovarent, introire solitos equo vehentes,

    Gell. 5, 6, 27; Just. 11, 7, 13:

    cui lectica per urbem vehendi jus tribuit,

    Suet. Claud. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > veho

  • 9 Wagen

    Wagen, der, I) eig. als Fahrzeug, vehiculum (jedes Fahrzeug, um eine Last fortzuschaffen). – currus (jedes mit zwei Rädern versehene, oben offene Fuhrwerk). – carpentum (ein zweiräderiges Fuhrwerk mit einer auf übergespannte Reisen gezogenen Plane bedeckt). – pilentum (ein vierräderiger, hoher, in Federn hängender, mit einem Baldachin bedeckter, sonst aber ringsum offener Wagen, auf dem Matronen zu heiligen Gebräuchen fuhren). – tensa (ein vierräderiger, mit vier Pferden bespannter Staats -od. Zeremoniewagen, auf dem die Bildsäulen der Götter bei den zirzensischen Spielen in feierlichem Zuge in den Zirkus gebracht wurden, um dort an einem besondern Ort [pulvinar] niedergelegt zuwerden). – cisium (ein leichter, zweiräderiger Reisewagen mit einem Sitz von Flechtwerk, Kabriolett). – raeda (ein größerer, vierräderiger Reisewagen, auf dem mehrere Personen mit Gepäck Platz hatten). – carrūca (eine raeda für Vornehmereund daher reich geschmückt, wahrscheinlich bedeckt). – petorĭtum od. petorrĭtum (ein offener gallischer Reisewagen mit vier Rädern). – essĕdum (der Streitwagen der Gallier, Belgier und Britannier; später bei den Römern auch im gewöhnlichen Leben als Reisewagen etc. üblich). – covinnus (ein mit Sicheln bewaffneter u. bedeckter Streitwagen bei denselben Völkern). – plaustrum oder plostrum (ein zweiräderiger Lastwagen, Karren. Ein solcher kleiner W., plostellum, auch als Spielzeug der Kinder, wie Hor. sat. 2, 3, 247: plostello adiungere mures). – arcĕra (ein mit einem Kasten von Brettern versehenes, ganz bedecktes plaustrum, auf dem Kranke u. Greise liegend fortgeschafft wurden). – carrus (ein gallischer vierräderiger Lastwagen, Bagagewagen etc.). – ein zweispänniger W., bīgae: ein vierräderiger W., vehiculum quattuor rotarum: ein vierspänniger W., quadrīgae; currus quadrigarum: ein verdeckter W., vehiculum tectum: ein angespannter W!., vehiculum iunctum; raeda equis iuncta: im W. fahren, curru vehi; iuncto vehiculo vehi; iunctis iumentis vehi: zu W., curru; curru vectus; in curru (oder in raeda etc.) sedens (auf dem Wagen sitzend); iunctis equis od. bl. iunctis (mit angespannten Pferden, z.B. iunctis paulo gravius et longius est iter). – II) uneig.,?ils Sternbild am Himmel: [2626] plaustrum; arctus; septentriones (die beiden Bären).

    deutsch-lateinisches > Wagen

  • 10 Galopp, im

    Galopp, im, equo admisso od. laxatis habenis, z.B. zu jmd. reiten, vehi, accurrere ad alqm. – im vollen G., libero cursu; effusis habenis: im gestreckten G., effusissimis habenis. galoppieren, v. Reiter, equo admisso od. laxatis habenis vehi od. currere. – anfangen zu g., equum admittere.

    deutsch-lateinisches > Galopp, im

  • 11 reiten

    reiten, I) v. intr.equitare. equo vehi (im allg.). – equo invehi (einherreiten). – equo gestari od. vectari (sich zu Pferde Bewegung machen). – in equo sedere. equo insidēre (zu Pferde sitzen, bes. im Ggstz. zu pedibus ire). – equo uti (ein Pferd gebrauchen). – an etwas (heran), auf jmd. zu r., s. heranreiten, -sprengen: um etwas (herum) r., s. herumreiten: aus einem Orte r., equo evehi od. exire ex loco: zwischen den Gliedern hin r., ordines interequitare. – gut r., s. »ein guter Reiter sein« unter »Reiter«: wegen einer Wunde nicht r. können, prae vu lnere in equo sedere non posse: jmd. r. lehren, alqm equo docere: r. lernen, equitare discere; equo se assuefacere (sich an das Pferd gewöhnen). – reitend, s. »zu Pferde« unter »Pferd«. – II) v. tr. ein Pferd r., equo vehi, invehi (von einem Pferde fortgetragen werden). – equum exercere (ein Pferd zureiten). – ein ausgezeichnetes Pferd r., equo insigni uti. – sich r. lassen, equitem pati: sich nicht r. lassen, sessorem recusare; non patientem esse sessoris: sich von keinem andern r. lassen, non patientem esse sessoris alterius; in dorso suo insidēre alium non pati. – zu Boden r., s. niederreiten. – ein Pferd müde r., fatigare equum.

    deutsch-lateinisches > reiten

  • 12 tragen

    tragen, I) im allg., in der Höhe erhalten und fortbewegen: a) mit Akk.: sustinere (in der Höhe erhalten durch seine Kraft = tragen im Zustand der Ruhe). – ferre (tragen, als Bürde u. Last). – baiulare (auf dem Nacken tragen, als Pack- oder Lastträger, auch Menschen, Huckepack tragen). – portare (fortschaffen, transportieren, sich mitetwas tragen, schleppen). – gerere (mit sich führen, z.B. spolia hostis suspensa ferculo). – gestare (bei oder mit sich tragen, herumtragen). – vehere. vectare (fortbewegen, bes. von Tieren u. Sklaven, die eine Person oder Sache auf dem Rücken fortschaffen). – auf den Händen t., manibus ferre in manibus gestare (eig., z.B. puerum); in manibus habere (auch bildl): eine Last auf [2299] dem Kopfe, auf den Schultern t., onus accipere capite, umeris. – in einer Sänfte durch die Stadt getragen werden, lecticā ferri od. portari, gestari od. vehi per urbem. – etwas bei od. mit sich t., alqd secum portare. – man trägt sich mit dem Gerücht, rumor od. fama od. sermo est od. datur: allenthalben, rumor differtur; fama differt; alle m. folg. Akk. u. Infin. – in etwas (ein Buch) t., s. eintragen. – eine Last t. können, oneri ferendo esse od. accommodatum esse (v. Tieren). – der verruchteste Bösewicht, den die Erde trägt, homo omnium quos terra sustinet sceleratissimus. – Schiffe tragen können, navium patientem esse (v. Flüssen). – sich zur Bewegung tragen lassen, gestatione uti: sich in einem Tragstuhl tragen lassen, sellā vehi. – b) elliptisch: die Säulen tragen (eine Last), columnae ad onus ferendum sunt idoneae: das Wasser trägt nicht, aqua ad sustinenda quae immittuntur infirma est: das Eis trägt, glacies durata est et alte conglaciata: jmds. Augen tragen (den Blick) weit, alcis oculi satis prospiciunt: soweit die Augen t., quo longissime oculi conspectum ferunt. – II) insbes.: 1) an od. bei sich tragen. haben, a) als Kleidung etc.: gerere. gestare (im allg., z.B. vestem, anulum). – indutum esse alqāre (mit etwas angetan, bekleidet sein, z.B. veste: u. socci, quibus indutus esset). – amictum esse alqā re (in etwas gehüllt sein, z.B. togā, pallio). – ornatum esse alqā re (mit etwas ausgerüstet, geschmückt sein, z.B. scuto teloque: u. aureo torque). – cinctum od. succinctum esse alqā re (mit etwas umgürtet sein, z.B. gladio). – uti alqā re (sich einer Sache bedienen, z.B. veste purpureā: u. paenulā intra urbem frigoris causā: u. gemmis). – tractare alqd (etwas tragen u. handhaben, z.B. Waffen, arma). – auf dem Kopfe, am Finger t., capite, digito gestare: etw. nicht t. dürfen, carere iure alcis rei (z.B. togae). sich soundso t., uti veste od. habitu mit einem Adjekt. od. vestiri m. Adv., z.B. sich vornehm t., veste uti splendidā; auch splendide vestiri od. vestitum esse: sich medisch t., veste uti Medicā: sich römisch t., habitu Romano uti. – b) als Erzeugnis hervorgebracht haben u. hervorbringen: ferre (von Bäumen. z.B. fructum). – efferre (vom Acker, Boden, z.B. fruges). – Daher intr. mitausgelassenem α) Früchte: ferre fruges, auch bl. ferre. efferre (bes. v. Acker); z.B. der Acker trägt zehnfach, ager effert od. efficit cum decimo: dieser Same trägt zehnfach, ex eo semine redit cum decimo. β) Einkünfte = eintragen, von Landgütern etc.: reditum referre. – es trägt etwas viel (ein), s. eintragen no. II, 2. – c) als Eigenschaft, innehaben, hegen, s. Namen (haben, führen), Bedenken no. II, Sorge etc. – 2) über sich nehmen etc.: tolerare (z.B. sumptus: u. tributa). – Ist es = dulden, erdulden, s. ertragen no. II. – das Risiko tragen, periculum in se recipere: jmd. einen Teil von etwas tragen lassen, alqm. in partem vocare (z.B. curarum).

    deutsch-lateinisches > tragen

  • 13 zweispännig

    zweispännig, biiugis; biiugus. – ein z. Wagen, bīgae. – z. fahren, bigis vehi; equis od. iumentis iunctis vehi.

    deutsch-lateinisches > zweispännig

  • 14 ales

    ālĕs, ālĭtis [st1]1 [-] ālĕs, ālĭtis, adj.: - [abcl][b]a - ailé, qui a des ailes. - [abcl]b - rapide, prompt, rapide.[/b]    - abl. sing. -e, -i -- gén. plur. -um, -uum (Lucr.).    - ales equus: le cheval ailé (Pégase).    - aliti curru vehi, Sen.: être porté sur un char ailé.    - serpente fugit alite, Hor.: elle s'enfuit sur le Serpent ailé.    - aliti velocitate, Amm. 31: avec la rapidité des oiseaux. [st1]2 [-] ālĕs, ālĭtis, subst. m. et f.: - [abcl][b]a - oiseau, grand oiseau. - [abcl]b - oiseau augural (qui donne des présages par le vol). - [abcl]c - présage, augure, auspice.[/b]    - ales cristatus, Ov. F. 1: l'oiseau qui a une crête (le coq).    - regia ales, Ov. M. 4: l'oiseau royal (l'oiseau de Jupiter).    - Phoebeïus ales, Ov. M. 2: l'oiseau de Phébus (le corbeau).    - exterrita ales, Virg.: l'oiseau très peureux (la colombe).    - albus ales, Hor.: l'oiseau blanc (le cygne).    - si vocem haberes, nulla prior ales foret, Phaedr.: si tu avais de la voix, aucun oiseau ne l’emporterait sur toi.    - Prometheus obligatus aliti, Hor.: Prométhée, enchaîné à l'aigle.    - cum bona alite, Cat. 61: sous d'heureux auspices.
    * * *
    ālĕs, ālĭtis [st1]1 [-] ālĕs, ālĭtis, adj.: - [abcl][b]a - ailé, qui a des ailes. - [abcl]b - rapide, prompt, rapide.[/b]    - abl. sing. -e, -i -- gén. plur. -um, -uum (Lucr.).    - ales equus: le cheval ailé (Pégase).    - aliti curru vehi, Sen.: être porté sur un char ailé.    - serpente fugit alite, Hor.: elle s'enfuit sur le Serpent ailé.    - aliti velocitate, Amm. 31: avec la rapidité des oiseaux. [st1]2 [-] ālĕs, ālĭtis, subst. m. et f.: - [abcl][b]a - oiseau, grand oiseau. - [abcl]b - oiseau augural (qui donne des présages par le vol). - [abcl]c - présage, augure, auspice.[/b]    - ales cristatus, Ov. F. 1: l'oiseau qui a une crête (le coq).    - regia ales, Ov. M. 4: l'oiseau royal (l'oiseau de Jupiter).    - Phoebeïus ales, Ov. M. 2: l'oiseau de Phébus (le corbeau).    - exterrita ales, Virg.: l'oiseau très peureux (la colombe).    - albus ales, Hor.: l'oiseau blanc (le cygne).    - si vocem haberes, nulla prior ales foret, Phaedr.: si tu avais de la voix, aucun oiseau ne l’emporterait sur toi.    - Prometheus obligatus aliti, Hor.: Prométhée, enchaîné à l'aigle.    - cum bona alite, Cat. 61: sous d'heureux auspices.
    * * *
    I.
        Ales, huius alitis, pen. corr. Absolute positum. Auis dicta ab alarum magnitudine. Alites. Proprement ce sont toutes sortes de grands oiseaux, comme gelines, oyes, corneilles, corbeauls, grues, et semblables.
    \
        Palladis ales. Ouid. Un hibou, chathuant.
    \
        Phasidis ales. Statius. Un faisan.
    \
        Argentea ales. Ouid. Oiseau blanc.
    \
        Canorus ales. Horat. Un cigne.
    \
        Cristatus ales. Ouid. Un coq, un jau.
    \
        Fuluus ales Iouis. Virg. Un aigle.
    \
        Gangeticus ales. Ausonius. Un fenix.
    \
        Longaeua. Claudian. Un fenix.
    \
        Vasta ales. Claudian. Une austruche.
    \
        Lapsa ales ab aere. Virgil. Qui est avolee en bas.
    II.
        Ales, Adiectiuum omnis generis, ponitur a poetis pro Velo ci. Virgil. Legier.
    \
        Ales, Item adiectiue positum pro alatus. Cic. Qui ha des ailes.
    \
        Passus ales. Ouid. Pas viste et legier.
    \
        Planta ales. Silius Ital. Pied qui va viste.
    \
        Plumbum ales. Sil. Ital. Le boulet, ou la plombee d'une harquebouse, ou d'une fonde.

    Dictionarium latinogallicum > ales

  • 15 arquatus

    arquātus (arcŭātus), a, um [st2]1 [-] courbé comme un arc. [st2]2 [-] de la couleur de l'arc-en-ciel.    - arcuatus (morbus): la jaunisse (couleur d'arc-en-ciel).    - curru arcuato vehi, Liv. 1.21: être transporté dans une voiture couverte.    - arcuata, orum, n. (s.ent. loca): lieux voûtés.    - arquatus, i, m.: celui qui a la jaunisse.
    * * *
    arquātus (arcŭātus), a, um [st2]1 [-] courbé comme un arc. [st2]2 [-] de la couleur de l'arc-en-ciel.    - arcuatus (morbus): la jaunisse (couleur d'arc-en-ciel).    - curru arcuato vehi, Liv. 1.21: être transporté dans une voiture couverte.    - arcuata, orum, n. (s.ent. loca): lieux voûtés.    - arquatus, i, m.: celui qui a la jaunisse.
    * * *
        Arquatus, pen. prod. Adiectiuum. Ouid. Qui est courbé comme un arc.
    \
        Arcatus morbus. Cels. La jaulnisse, Les riches et palles couleurs.

    Dictionarium latinogallicum > arquatus

  • 16 pensilis

    pensilis, e qui pend, pendant, suspendu.    - se facere pensilem, Plaut.: se pendre.    - vehi pensilibus plumis, Juv.: être porté sur le duvet d'une litière.    - cucurbita, libertate pensili concessâ, Plin.: la courge, abandonnée à sa suspension naturelle.    - pensilia (s.-ent. poma), Varr.: fruits suspendus pour sécher, fruits séchés.    - pensilis uva, Hor.: raisin sec.    - pensiles balneae, Plin.: baignoires suspendues.    - pensilis hortus, Plin.: serre mobile (pour exposer les plantes au soleil)    - horti pensiles, Plin., Curt.: jardins suspendus (composés d'étages superposés)    - tribus pensiles, Plin. 36, 15, 24, § 119: tribus placées sur des sièges mobiles (au théâtre).
    * * *
    pensilis, e qui pend, pendant, suspendu.    - se facere pensilem, Plaut.: se pendre.    - vehi pensilibus plumis, Juv.: être porté sur le duvet d'une litière.    - cucurbita, libertate pensili concessâ, Plin.: la courge, abandonnée à sa suspension naturelle.    - pensilia (s.-ent. poma), Varr.: fruits suspendus pour sécher, fruits séchés.    - pensilis uva, Hor.: raisin sec.    - pensiles balneae, Plin.: baignoires suspendues.    - pensilis hortus, Plin.: serre mobile (pour exposer les plantes au soleil)    - horti pensiles, Plin., Curt.: jardins suspendus (composés d'étages superposés)    - tribus pensiles, Plin. 36, 15, 24, § 119: tribus placées sur des sièges mobiles (au théâtre).
    * * *
        Pensilis, et hoc pensile, pen. corr. Qui est pendu en l'air.
    \
        Homo pensilis. Plaut. Pendu.
    \
        Pensilis vrbs, et Pensilis ortus. Plin. Qui est creusé par dessoubz.
    \
        Pensilia vehicula, Chariots branslants, ou Lictieres.
    \
        Pensile horreum. Colum. Un grenier.

    Dictionarium latinogallicum > pensilis

  • 17 vehō

        vehō vexī, vectus, ere    [VAG-], to bear, carry, convey, draw: Reticulum panis onusto umero, H.: ore cibum, O.: Europam: cum triumphantem (Camillum) albi per urbem vexerant equi, L.: Quod fugiens semel hora vexit, has brought, H.: visus est in somnis curru quadrigarum vehi, to ride: curru vectus, O.: in navibus vehi, to sail: in niveis victor equis, O.: apes liquidum trans aethera vectae, borne, V.: ventis maria omnia vecti, carried over, V.: temere in pericula vectus, rushing, Cu.: vecta spolia, captivi, borne in triumph, Ta.—P. praes. intrans.: adulescentia per medias laudes quasi quadrigis vehens (i. e. vecta).
    * * *
    vehere, vexi, vectus V
    bear, carry, convey; pass, ride, sail

    Latin-English dictionary > vehō

  • 18 RIDE BY

    [V]
    PRAETEREQUITO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAEFERO (-FERRE -TULI -LATUM)
    PRAETERFERO: PRAETERFEROR
    PRAETERVEHOR (-VEHI -VECTUS SUM)
    PRAETERVERTO (-ERE -VERTI -VERSUM)
    PRAETERVORTO (-ERE -VORTI -VORSUM)
    PRAEVEHOR (-VEHI -VECTUS SUM)
    PRAEVEHO (-ERE -VEXI -VECTUM)

    English-Latin dictionary > RIDE BY

  • 19 RIDE PAST

    [V]
    PRAETEREQUITO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAEFERO (-FERRE -TULI -LATUM)
    PRAETERFERO: PRAETERFEROR
    PRAETERVEHOR (-VEHI -VECTUS SUM)
    PRAETERVERTO (-ERE -VERTI -VERSUM)
    PRAETERVORTO (-ERE -VORTI -VORSUM)
    PRAEVEHOR (-VEHI -VECTUS SUM)
    PRAEVEHO (-ERE -VEXI -VECTUM)

    English-Latin dictionary > RIDE PAST

  • 20 SAIL

    [N]
    VELUM (-I) (N)
    LINTEUM (-I) (N)
    CARBASUS (-I) (F)
    NAVIGATIO (-ONIS) (F)
    GNAVIGATIO (-ONIS) (F)
    ANTENNA (-AE) (F)
    [V]
    NAVIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAENATO (-ARE)
    PRAENAVIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAETERLABOR (-LABI -LAPSUS SUM)
    GNAVIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAETERNAVIGO (-ARE -AVI -ATUM)
    PRAETERVEHOR (-VEHI -VECTUS SUM)
    PRAETERVERTO (-ERE -VERTI -VERSUM)
    PRAETERVORTO (-ERE -VORTI -VORSUM)
    PRAEVEHO (-ERE -VEXI -VECTUM)
    PRAEVEHOR (-VEHI -VECTUS SUM)
    ADVEHO (-ERE -VEXI -VECTUM)
    NO (NARE NAVI)
    PRAELEGO (-ERE -LEGI -LECTUM)
    FLUITO (-ARE -AVI -ATUM)
    VELIFICOR (-ARI -ATUS SUM)
    VEHO (-ERE VEXI VECTUM)
    VECTO (-ARE -AVI -ATUM)
    EO (IRE II ITUM)
    VELIFICO (-ARE -AVI -ATUS)
    - SET SAIL

    English-Latin dictionary > SAIL

См. также в других словарях:

  • Vehí — (Кадакес,Испания) Категория отеля: 2 звездочный отель Адрес: De l´esglèsia , 6, 17488 Кадакес …   Каталог отелей

  • VEHI per Urbes — pompa Regalis. Virg. l. 6. Aen. v. 786. qualis Berecynthia mater Invehitur curru Phrygias turrita per urbes. Idem de Salmoneo, l. eôd. v. 587. Per Graiûm populos, mediaeque per Elidos urbem Ibat ovans, Divumque sibi poscebat honorem. Lucretius de …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VEHI — vehiculorum …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Vehículum — (лат. «средство перевозки. доставки», от veho везти, нести) см. Наполнитель …   Медицинская энциклопедия

  • Josep Coll i Vehí — Para otros usos de este término, véase Josep Coll (desambiguación). José Coll y Vehí (Barcelona, 4 de agosto de 1823 Gerona, 29 de diciembre de 1876), teórico literario, cervantista, retórico y paremiólogo español. Contenido 1 Biografía 2 Obras …   Wikipedia Español

  • Coll i Vehí — Coll i Vehí, Josep …   Enciclopedia Universal

  • CURRU vehi — cum aliquo Procerum, magnus honor habitus. Vopiscus, initiô Aureliani, Hilaribus, quibus omnia festa et fieri debere scimus et dici, impletis sollemnibus, vehiculô me suô et iudiciali carpentô Praefectus urbis, Vir illustris, Iulius Tiberianus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Coll i Vehí, Josep — ► (1823 76) Filólogo español, autor de Compendio de retórica y poética …   Enciclopedia Universal

  • Vehikel — Vehi̱kel [aus lat. vehiculum = Transportmittel; Fahrzeug] s; s, , in fachspr. Fügungen: Vehi̱culum, Mehrz.: ...la: Trägersubstanz für die Wirkstoffe einer Arzneizubereitung …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Булгаков С. — Сергей Николаевич Булгаков Михаил Нестеров Философы (Флоренский и Булгаков) 1917 Дата рождения: 28 (16) июня …   Википедия

  • Булгаков Сергей — Сергей Николаевич Булгаков Михаил Нестеров Философы (Флоренский и Булгаков) 1917 Дата рождения: 28 (16) июня …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»