-
1 validus
vălĭdus, a, um, adj. [valeo], strong, stout, able, powerful, robust, vigorous (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cæs.; very rare in Cic.; cf. valens).I.Lit.A.In gen.:B.quasi incudem me homines octo validi caedant,
Plaut. Am. 1, 1, 7:quantus et quam validus est,
id. ib. 1, 1, 143:lictores,
id. As. 3, 2, 29:videmus ea, quae terra gignit, corticibus et radicibus valida servari,
Cic. Fin. 5, 11, 33:legiones,
Lucr. 5, 1228:leo,
id. 5, 985; 5, 1310:tauri,
Ov. M. 7, 538; 9, 186:lacerti,
Lucr. 4, 829; Ov. M. 9, 223:vires,
Verg. A. 2, 50:robur pectoris,
Ov. Tr. 5, 12, 11:validissima forma,
Quint. 12, 10, 5:ventus,
Lucr. 6, 137; 3, 509:aestus,
id. 1, 300:fulmen,
id. 6, 228:flumen,
id. 1, 291:pontes,
id. 1, 285:turres,
id. 5, 1440:tormenta,
id. 6, 329:bipennis,
Verg. G. 4, 331:urbs valida muris,
Liv. 1, 15, 4:validiores munitiones,
id. 36, 17, 4; 24, 37:praesidia,
id. 44, 35:robustis apta materia validissima est,
the strongest, most nourishing food, Cels. 2, 18 fin. (cf. valens, A.):ptisanae usus validissimus saluberrimusque,
Plin. 18, 7, 15, § 74.—With inf.:pondus sustinere valida abies,
Plin. 16, 42, 81, § 222:(canis) validus servare gregem,
Claud. in Eutrop. 1, 34.—In partic.1.Well in body, in good health, sound, healthy:2.salvus atque validus,
Ter. Hec. 3, 5, 7:jamne isti abierunt, Qui me vi cogunt, ut validus insaniam?
of sound body, Plaut. Men. 5, 3, 2:si, ut spero, te validum videro,
Cic. Fam. 16, 4, 3:validus male filius,
i. e. sickly, Hor. S. 2, 5, 45:necdum ex morbo satis validus,
Liv. 3, 13, 2:color validus,
healthy complexion, Plin. 20, 5, 20, § 42.—Of medicines, strong, powerful, active, efficacious:II.medicamen,
Ov. M. 15, 533; 7, 262:sucus,
id. ib. 7, 316:venenum,
id. ib. 7, 123; Tac. A. 13, 15 fin.:validissima faex aceti contra cerastas,
Plin. 23, 2, 32, § 67.—Trop., strong, mighty, powerful, effective:A.Jovi opulento, incluto... valido viripotenti,
Plaut. Pers. 2, 3, 1:aevi leges,
Lucr. 5, 58:valida urbs et potens,
Cic. Rep. 2, 2, 4:fama validissima,
Tac. A. 13, 8:ducibus validiorem quam exercitu rem Romanam esse,
Liv. 2, 39, 2:delecti, quibus corpus annis infirmum, ingenium sapientiā validum erat,
Sall. C. 6, 6:mente minus validus quam corpore toto,
Hor. Ep. 1, 8, 7:quam sit ingenio validus,
Quint. 10, 1, 62:opibus, ingenio validus,
Tac. H. 1, 57:vir gratiā et facundiā validus,
Plin. Ep. 3, 9, 12:Tiberius spernendis rumoribus validus,
Tac. A. 3, 10; 4, 37:auctor validissimus mittendi secretos nuntios,
id. ib. 6, 31:ad Caesaris amicitiam validus,
id. ib. 6, 8:adversus consentientis nec regem quemquam satis validum nec tyrannum fore,
Liv. 34, 49, 9:cum validae tum breves vibrantesque sententiae,
Quint. 10, 1, 60:validissimum genus (dicendi),
id. 12, 10, 63. —With gen.:orandi validus,
Tac. A. 4, 21:colonia virium et opum,
id. H. 2, 19:aevi,
Aur. Vict. Caes. 16 fin. —Hence, advv.vălĭdē, strongly, stoutly, vehemently, mightily, powerfully, exceedingly, very, etc. (not in Cic. or Cæs.):* 2.ut valide tonuit!
Plaut. Am. 5, 1, 10:quam valide tonuit,
id. ib. 5, 1, 78:fluctuat valide mare,
id. Rud. 2, 1, 14:ne tua vox valide valet!
id. Pers. 3, 3, 22:vostra latera loris faciam valide varia uti sint,
id. Ps. 1, 2, 12:amare valide coepi hinc meretricem,
id. Merc. prol. 42; [p. 1956] 48.— Comp.:validius clamare,
Phaedr. 3, 16, 6:quo me validius cruciaret,
Quint. 6, praef. §8: quanto validius bonos inhibet pudor quam metus,
id. 9, 2, 76:utros peccare validius putem,
id. 10, 3, 12:abrogant fidem validius,
Plin. 28, 2, 4, § 20:poëtae sunt molesti validius,
Phaedr. 4, epil. 9.— Sup.: validissime alicui favere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:cupere,
Plin. Ep. 9, 35, 1; 3, 15, 2.—As a reply in the affirmative, certainly, by all means, to be sure: Ca. Legirupa. Ba. Valide. Ps. Pernicies adulescentum. Ba. Acerrime, etc., Plaut. Ps. 1, 3, 130; cf. v. 110.—B.In a contr. form, valdē, an intens. adv., strongly, vehemently, energetically, vigorously, intensely, very, very much, exceedingly (freq. and class.; cf.: graviter, multo, bene, magnopere, etc.).(α).With verbs: quidquid volt, valde volt, Caes. ap. Cic. Att. 14, 1, 2:(β).nunc inhibere illud tuum, quod valde mihi arriserat, vehementer displicet,
Cic. Att. 13, 21, 3:epistula tua, quae me valde levavit,
id. ib. 4, 7, 1:de Vergilii parte valde probo,
id. ib. 13, 26, 1:alicui valde interdicere, ut, etc.,
id. Rep. 1, 39, 61:non valde moveri,
id. ib.:hos sermones... lacessivi numquam, sed non valde repressi,
id. Fam. 3, 8, 7:litteras tuas valde exspecto,
id. ib. 16, 19:ille se profecisse sciat, cui Cicero valde placebit,
Quint. 10, 1, 112.—Strengthened by nimis:tu vero eum nec nimis valde umquam nec nimis saepe laudaveris,
Cic. Leg. 3, 1, 1.—By tam:hoc est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere,
Cic. Fin. 5, 11, 31:nil mihi tam valde placeat, quod, etc.,
Cat. 68, 77:quem tam diu tamque valde timuissent,
Nep. Eum. 11, 2:de remedio non tam valde laboro,
Petr. 17.—By quam:vosmet videte, quam mihi valde placuerit,
Plaut. Merc. prol. 103:quam valde universi admurmuraverint,
Cic. Verr. 2, 5, 16, § 41: significare quam valde probetis ea, quae, etc., Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, C, 1.—With adjectives:(γ).magistratus valde lenes et remissi,
Cic. Rep. 1, 43, 66:aetas valde longa,
id. ib. 1, 37, 58:exspectatio valde magna,
id. Fam. 15, 17, 3:cui me praeripere desponsam laudem, valde est iniquum,
id. Har. Resp. 3, 6:homo et acutus, ut Poenus, et valde studiosus ac diligens,
id. Ac. 2, 31, 98:mala valde est Bestia,
Cat. 69, 7:quoties verbum verbo aut non dissimile valde quaeritur,
Quint. 9, 3, 75.—With tam:quasi vero quicquam sit tam valde, quam nihil sapere, vulgare,
Cic. Div. 2, 39, 81.—With quam: nam suos valde quam paucos habet, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3.—With adverbs: insanum valde uterque deamat, Plaut. Fragm. ap. Non. 127, 26:b.valde vehementer et libere dicere,
Cic. Att. 14, 1, 2:illud valde graviter tulerunt,
id. ib. 1, 17, 8:rem valde bene gerere,
id. Fam. 1, 8, 7:valde multum,
id. Q. Fr. 3, 9, 9.—Comp. (rare; cf.c.valide, supra): novit me valdius ipso,
Hor. Ep. 1, 9, 6:valdius oblectat populum,
id. A. P. 321.—Sup.:* 2.quos valdissime diligunt,
Sen. Brev. Vit. 8, 4.—As a strongly confirmative reply, yes, certainly: Ca. Meam tu amicam vendidisti? Ba. Valde, viginti minis, Plaut. Ps. 1, 3, 110. -
2 validus
validus adj. with comp. and sup. [VAL-], strong, stout, able, powerful, robust, vigorous: videmus ea, quae terra gignit, corticibus et radicibus valida servari: lacerti, O.: vires, V.: munitiones validiores, L.: praesidia, L.—Well, in good health, sound, healthy: salvos atque validus, T.: si te validum videro: validus male filius, sickly, H.: necdum ex morbo satis validus, L.—Of drugs, strong, powerful, active, efficacious: medicamen, O.: venenum, O.—Fig., strong, mighty, powerful, effective: urbs: ducibus validiorem quam exercitu rem Romanum esse, L.: validissimus auctor, Ta.: fama validissima, Ta.: ludibrium vix feminis puerisve morandis satis validum, hardly strong enough to obstruct women, L.: adversus consentientīs, L.* * *valida, validum ADJstrong, powerful; valid -
3 validus
strong, mighty, powerful, exceeding.strong, robust, able -
4 ē-validus
ē-validus adj., very strong, mighty: spina. -
5 in-validus
in-validus adj., not strong, infirm, impotent, weak, feeble: ad munera corporis senectā, L.: volnere, Ta.: senes, V.: quidquid tecum invalidum, V.: corpus, O.—Weak, inadequate, unsuitable: stationes pro castris, L.: ignes, low, Ta. -
6 prae-validus
prae-validus adj., very strong, of superior strength: iuvenis, L.: manus, O.: cohortes, Ta.: Neu (terra) se praevalidam primis ostendat aristis, too strong, V.: nomina equitum, imposing, Ta. -
7 Reinwardtipicus validus, Chrysocolaptes validus
ENG orange-backed woodpeckerNLD grote goudkopspechtAnimal Names Latin to English > Reinwardtipicus validus, Chrysocolaptes validus
-
8 Corvus validus
ENG long-billed crow -
9 Myiarchus validus
ENG rufous-tailed flycatcher -
10 Pachyramphus validus
ENG crested becard -
11 aliōquī
aliōquī (less correctly aliōquīn), adv., in another way, in other respects, for the rest, otherwise: alioqui acceptam dis hostiam esse, L.: vitiis paucis Mendosa natura, alioqui recta, H.: triumphatum de Tiburtibus, alioqui mitis victoria fuit, i. e. although in other respects the victory was, etc., L.— Meton., in general, in any case, always: ira cuius alioqui potens non erat, Cu.: validus alioqui spernendis honoribus, Ta.—With et... et; cum... tum, etc., both in general... and, in other respects... and: et alioqui opportune situm, et transitus eā est in Labeates, L.: mors Marcelli cum alioqui miserabilis fuit, tum quod, etc., L.* * *otherwise, in other/some respects; besides, else; in any case; in general -
12 (valide)
-
13 alioqui
ălĭōquī (Corssen, Ausspr. II. p. 839, questions the MS. authority for the forms ălĭ-ōquin and cĕtĕrōquin, but if they are genuine, he believes they have the prep. in affixed, as in deoin), adv. (prop. abl. alioqui, i. e. alio quo modo, in some other way; used in the ante-Aug. per. only once in Lucr.; but freq. after that per., esp. by the histt., and by Pliny the younger).I.Lit., to indicate that something has its existence or right in all but the exception given, in other respects, for the rest, otherwise; Gr. allôs, often with adj. standing either before or after it:II.milites tantum, qui sequerentur currum, defuerunt: alioqui magnificus triumphus fuit,
Liv. 37, 46 Madv.;8, 9: Hannibal tumulum tutum commodumque alioqui, nisi quod longinquae aquationis erat, cepit,
id. 30, 29, 10:atqui si vitiis mediocribus ac mea paucis Mendosa est natura, alioquin recta,
Hor. S. 1, 6, 66 K. and H.:solitus alioquin id temporis luxus principis intendere,
Tac. A. 13, 20 Halm; so id. ib. 4, 37; Curt. 7, 4, 8; 8, 2, 2.—Sometimes concessive, hence also with quamquam, quamvis, cum, as for the rest, besides: triumphatum de Tiburtibus: alioqui mitis victoria fuit, i. e. although in other respects the victory was, etc., Liv. 7, 19: at si tantula pars oculi media illa peresa est, Incolumis quamvis alioqui splendidus orbis ( al though in other respects uninjured and clear) occidit extemplo lumen, Lucr. 3, 414 (Lachmann rejected this line; Munro receives it and reads alioquoi):ideo nondum eum legi, cum alioqui validissime cupiam,
Plin. Ep. 9, 35 Keil; so Plin. 10, 69, 93, § 198.—Transf.A.To indicate that something exists, avails, or has influence in other cases beside those mentioned, yet, besides, moreover (syn.:B.porro, praeterea): sed haec quidem alioquin memoria magni professoris, uti interponeremus, effecit,
Cels. 8, 4:ne pugnemus igitur, cum praesertim plurimis alioqui Graecis sit utendum,
very many other Greek words besides, Quint. 2, 14, 4 Halm:non tenuit iram Alexander, cujus alioqui potens non erat,
of which he had not the control at other times, Curt. 4, 2, 6; Tac. H. 3, 32:quā occasione Caesar, validus alioquin spernendis honoribus hujuscemodi orationem coepit,
id. A. 4, 37.—So in questions, Quint. 4, 5, 3.—Also et alioqui in Pliny: afficior curā; et alioqui meus pudor, mea dignitas in discrimen adducitur, Plin Ep. 2, 9, 1; so id. ib. 10, 42, 2; id. Pan. 45, 4; 68, 7; 7, 9.—And in copulative clauses with et... et, cum... tum, etc., both in general (or in other respects)... and:et alioqui opportune situm, et transitus eā est in Labeates,
Liv. 43, 19:mors Marcelli cum alioqui miserabilis fuit, tum quod, etc.,
id. 27, 27, 11; so Quint. 5, 6, 4; 12, 10, 63.—To indicate that something is in itself situated so and so, or avails in a certain manner, in itself, even in itself, himself, etc.: corpus, quod illa (Phryne) speciosissima alioqui ( in herself even most beautiful) diductā nudaverat tunicā, Quint. 2, 15, 9 Spald.; 10, 3, 13; 2, 1, 4.—C.Ellipt. like the Gr. allôs, and commonly placed at the beginning of a clause, to indicate that something must happen, if the previous assertion or assumption shall not be (which fact is not [p. 86] expressed), otherwise, else (cf. aliter, b. g):D.vidistine aliquando Clitumnum fontem? si nondum (et puto nondum: alioqui narrāsses mihi),
Plin. Ep. 8, 8; 1, 20: Nec, si pugnent inter se, qui idem didicerunt, idcirco ars, quae utrique tradita est, non erit;alioqui nec armorum, etc.,
Quint. 2, 17, 33; so id. 4, 2, 23:non inornata debet esse brevitas, alioqui sit indocta,
id. 4, 2, 46:Da mihi liberos, alioquin moriar,
Vulg. Gen. 30, 1; ib. Matt. 6, 1; ib. Heb. 9, 17:languescet alioqui industria, si nullus ex se metus aut spes,
Tac. A. 2, 38.—(Eccl. Lat.) As an advers. conj., but (cf. ceterum and the Gr. alla):alioquin mitte manum tuam et tange os ejus et carnem,
Vulg. Job, 2, 5. Cf. Hand, Turs. I. pp. 234-241. -
14 alioquin
ălĭōquī (Corssen, Ausspr. II. p. 839, questions the MS. authority for the forms ălĭ-ōquin and cĕtĕrōquin, but if they are genuine, he believes they have the prep. in affixed, as in deoin), adv. (prop. abl. alioqui, i. e. alio quo modo, in some other way; used in the ante-Aug. per. only once in Lucr.; but freq. after that per., esp. by the histt., and by Pliny the younger).I.Lit., to indicate that something has its existence or right in all but the exception given, in other respects, for the rest, otherwise; Gr. allôs, often with adj. standing either before or after it:II.milites tantum, qui sequerentur currum, defuerunt: alioqui magnificus triumphus fuit,
Liv. 37, 46 Madv.;8, 9: Hannibal tumulum tutum commodumque alioqui, nisi quod longinquae aquationis erat, cepit,
id. 30, 29, 10:atqui si vitiis mediocribus ac mea paucis Mendosa est natura, alioquin recta,
Hor. S. 1, 6, 66 K. and H.:solitus alioquin id temporis luxus principis intendere,
Tac. A. 13, 20 Halm; so id. ib. 4, 37; Curt. 7, 4, 8; 8, 2, 2.—Sometimes concessive, hence also with quamquam, quamvis, cum, as for the rest, besides: triumphatum de Tiburtibus: alioqui mitis victoria fuit, i. e. although in other respects the victory was, etc., Liv. 7, 19: at si tantula pars oculi media illa peresa est, Incolumis quamvis alioqui splendidus orbis ( al though in other respects uninjured and clear) occidit extemplo lumen, Lucr. 3, 414 (Lachmann rejected this line; Munro receives it and reads alioquoi):ideo nondum eum legi, cum alioqui validissime cupiam,
Plin. Ep. 9, 35 Keil; so Plin. 10, 69, 93, § 198.—Transf.A.To indicate that something exists, avails, or has influence in other cases beside those mentioned, yet, besides, moreover (syn.:B.porro, praeterea): sed haec quidem alioquin memoria magni professoris, uti interponeremus, effecit,
Cels. 8, 4:ne pugnemus igitur, cum praesertim plurimis alioqui Graecis sit utendum,
very many other Greek words besides, Quint. 2, 14, 4 Halm:non tenuit iram Alexander, cujus alioqui potens non erat,
of which he had not the control at other times, Curt. 4, 2, 6; Tac. H. 3, 32:quā occasione Caesar, validus alioquin spernendis honoribus hujuscemodi orationem coepit,
id. A. 4, 37.—So in questions, Quint. 4, 5, 3.—Also et alioqui in Pliny: afficior curā; et alioqui meus pudor, mea dignitas in discrimen adducitur, Plin Ep. 2, 9, 1; so id. ib. 10, 42, 2; id. Pan. 45, 4; 68, 7; 7, 9.—And in copulative clauses with et... et, cum... tum, etc., both in general (or in other respects)... and:et alioqui opportune situm, et transitus eā est in Labeates,
Liv. 43, 19:mors Marcelli cum alioqui miserabilis fuit, tum quod, etc.,
id. 27, 27, 11; so Quint. 5, 6, 4; 12, 10, 63.—To indicate that something is in itself situated so and so, or avails in a certain manner, in itself, even in itself, himself, etc.: corpus, quod illa (Phryne) speciosissima alioqui ( in herself even most beautiful) diductā nudaverat tunicā, Quint. 2, 15, 9 Spald.; 10, 3, 13; 2, 1, 4.—C.Ellipt. like the Gr. allôs, and commonly placed at the beginning of a clause, to indicate that something must happen, if the previous assertion or assumption shall not be (which fact is not [p. 86] expressed), otherwise, else (cf. aliter, b. g):D.vidistine aliquando Clitumnum fontem? si nondum (et puto nondum: alioqui narrāsses mihi),
Plin. Ep. 8, 8; 1, 20: Nec, si pugnent inter se, qui idem didicerunt, idcirco ars, quae utrique tradita est, non erit;alioqui nec armorum, etc.,
Quint. 2, 17, 33; so id. 4, 2, 23:non inornata debet esse brevitas, alioqui sit indocta,
id. 4, 2, 46:Da mihi liberos, alioquin moriar,
Vulg. Gen. 30, 1; ib. Matt. 6, 1; ib. Heb. 9, 17:languescet alioqui industria, si nullus ex se metus aut spes,
Tac. A. 2, 38.—(Eccl. Lat.) As an advers. conj., but (cf. ceterum and the Gr. alla):alioquin mitte manum tuam et tange os ejus et carnem,
Vulg. Job, 2, 5. Cf. Hand, Turs. I. pp. 234-241. -
15 animus
ănĭmus, i, m. [a Graeco-Italic form of anemos = wind (as ego, lego, of ego, lego); cf. Sanscr. an = to breathe, anas = breath, anilas = wind; Goth. uz-ana = exspiro; Erse, anal = breath; Germ. Unst = a storm (so, sometimes); but Curt. does not extend the connection to AФ, aêmi = to blow; a modification of animus—by making which the Romans took a step in advance of the Greeks, who used hê psuchê for both these ideas—is anima, which has the physical meaning of anemos, so that Cic. was theoretically right, but historically wrong, when he said, ipse animus ab anima dictus est, Tusc. 1, 9, 19; after the same analogy we have from psuchô = to breathe, blow, psuchê = breath, life, soul; from pneô = to breathe, pneuma = air, breath, life, in class. Greek, and = spirit, a spiritual being, in Hellenistic Greek; from spiro = to breathe, blow, spiritus = breath, breeze, energy, high spirit, and poet. and post-Aug. = soul, mind; the Engl. ghost = Germ. Geist may be comp. with Germ. giessen and cheô, to pour, and for this interchange of the ideas of gases and liquids, cf. Sol. 22: insula adspiratur freto Gallico, is flowed upon, washed, by the Gallic Strait; the Sanscr. atman = breath, soul, with which comp. aytmê = breath; Germ. Odem = breath, and Athem = breath, soul, with which group Curt. connects auô, aêmi; the Heb. = breath, life, soul; and = breath, wind, life, spirit, soul or mind].I.In a general sense, the rational soul in man (in opp. to the body, corpus, and to the physical life, anima), hê psuchê:II.humanus animus decerptus ex mente divina,
Cic. Tusc. 5, 13, 38:Corpus animum praegravat, Atque affixit humo divinae particulam aurae,
Hor. S. 2, 2, 77:credo deos immortales sparsisse animos in corpora humana, ut essent qui terras tuerentur etc.,
Cic. Sen. 21, 77:eas res tueor animi non corporis viribus,
id. ib. 11, 38; so id. Off. 1, 23, 79:quae (res) vel infirmis corporibus animo tamen administratur,
id. Sen. 6, 15; id. Off. 1, 29, 102:omnes animi cruciatus et corporis,
id. Cat. 4, 5, 10:levantes Corpus et animum,
Hor. Ep. 2, 1, 141:formam et figuram animi magis quam corporis complecti,
Tac. Agr. 46; id. H. 1, 22:animi validus et corpore ingens,
id. A. 15, 53:Aristides primus animum pinxit et sensus hominis expressit, quae vocantur Graece ethe, item perturbationes,
first painted the soul, put a soul into his figures, Plin. 35, 10, 36, § 98 (cf.:animosa signa,
life-like statues, Prop. 4, 8, 9): si nihil esset in eo (animo), nisi id, ut per eum viveremus, i. e. were it mere anima, Cic. Tusc. 1, 24, 56:Singularis est quaedam natura atque vis animi, sejuncta ab his usitatis notisque naturis, i. e. the four material elements,
id. ib. 1, 27, 66: Neque nos corpora sumus. Cum igitur nosce te dicit, hoc dicit, nosce animum tuum, id. ib. 1, 22, 52:In quo igitur loco est (animus)? Credo equidem in capite,
id. ib. 1, 29, 70:corpora nostra, terreno principiorum genere confecta, ardore animi concalescunt,
derive their heat from the fiery nature of the soul, id. ib. 1, 18, 42:Non valet tantum animus, ut se ipsum ipse videat: at, ut oculus, sic animus, se non videns alia cernit,
id. ib. 1, 27, 67: foramina illa ( the senses), quae patent ad animum a corpore, callidissimo artificio natura fabricata est, id. ib. 1, 20, 47: dum peregre est animus sine corpore velox, independently of the body, i. e. the mind roaming in thought, Hor. Ep. 1, 12, 13:discessus animi a corpore,
Cic. Tusc. 1, 9, 18; 1, 30, 72:cum nihil erit praeter animum,
when there shall be nothing but the soul, when the soul shall be disembodied, id. ib. 1, 20, 47; so,animus vacans corpore,
id. ib. 1, 22, 50; and:animus sine corpore,
id. ib. 1, 22, 51:sine mente animoque nequit residere per artus pars ulla animai,
Lucr. 3, 398 (for the pleonasm here, v. infra, II. A. 1.):Reliquorum sententiae spem adferunt posse animos, cum e corporibus excesserint in caelum pervenire,
Cic. Tusc. 1, 11, 24:permanere animos arbitramur consensu nationum omnium,
id. ib. 1, 16, 36:Pherecydes primus dixit animos esse hominum sempiternos,
id. ib. 1, 16, 38:Quod ni ita se haberet, ut animi immortales essent, haud etc.,
id. Sen. 23, 82: immortalitas animorum, id. ib. 21, 78; id. Tusc. 1, 11, 24; 1, 14, 30:aeternitas animorum,
id. ib. 1, 17, 39; 1, 22, 50 (for the plur. animorum, in this phrase, cf. Cic. Sen. 23, 84); for the atheistic notions about the soul, v. Lucr. bk. iii.—In a more restricted sense, the mind as thinking, feeling, willing, the intellect, the sensibility, and the will, acc. to the almost universally received division of the mental powers since the time of Kant (Diog. Laert. 8, 30, says that Pythagoras divided hê psuchê into ho nous, hai phrenes, and ho thumos; and that man had ho nous and ho thumos in common with other animals, but he alone had hai phrenes. Here ho nous and ho thumos must denote the understanding and the sensibility, and hai phrenes, the reason. Plutarch de Placit. 4, 21, says that the Stoics called the supreme faculty of the mind (to hêgemonikon tês psuchês) ho logismos, reason. Cic. sometimes speaks of a twofold division; as, Est animus in partes tributus duas, quarum altera rationis est particeps, altera expers (i. e. to logistikon and to alogon of Plato; cf. Tert. Anim. 16), i. e. the reason or intellect and the sensibility, Tusc. 2, 21, 47; so id. Off. 1, 28, 101; 1, 36, 132; id. Tusc 4, 5, 10; and again of a threefold; as, Plato triplicem finxit animum, cujus principatum, id est rationem in capite sicut in arce posuit, et duas partes ( the two other parts) ei parere voluit, iram et cupiditatem, quas locis disclusit; iram in pectore, cupiditatem subter praecordia locavit, i. e. the reason or intellect, and the sensibility here resolved into desire and aversion, id. ib. 1, 10, 20; so id. Ac. 2, 39, 124. The will, hê boulêsis, voluntas, arbitrium, seems to have been sometimes merged in the sensibility, ho thumos, animus, animi, sensus, and sometimes identified with the intellect or reason, ho nous, ho logismos, mens, ratio).A.1.. The general power of perception and thought, the reason, intellect, mind (syn.: mens, ratio, ingenium), ho nous:2.cogito cum meo animo,
Plaut. Most. 3, 2, 13; so Ter. Ad. 3, 4, 55:cum animis vestris cogitare,
Cic. Agr. 2, 24:recordari cum animo,
id. Clu. 25, 70;and without cum: animo meditari,
Nep. Ages. 4, 1; cf. id. Ham. 4, 2:cogitare volvereque animo,
Suet. Vesp. 5:animo cogitare,
Vulg. Eccli. 37, 9:statuere apud animum,
Liv. 34, 2:proposui in animo meo,
Vulg. Eccli. 1, 12:nisi me animus fallit, hi sunt, etc.,
Plaut. Men. 5, 9, 23:in dubio est animus,
Ter. And. 1, 5, 31; id. ib. prol. 1; cf. id. ib. 1, 1, 29:animum ad se ipsum advocamus,
Cic. Tusc. 1, 31, 75:lumen animi, ingenii consiliique tui,
id. Rep. 6, 12 al. —For the sake of rhet. fulness, animus often has a synonym joined with it: Mens et animus et consilium et sententia civitatis posita est in legibus,
Cic. Clu. 146:magnam cui mentem animumque Delius inspirat vates,
Verg. A. 6, 11:complecti animo et cogitatione,
Cic. Off. 1, 32, 117; id. de Or. 1, 2, 6:animis et cogitatione comprehendere,
id. Fl. 27, 66:cum omnia ratione animoque lustraris,
id. Off. 1, 17, 56:animorum ingeniorumque naturale quoddam quasi pabulum consideratio naturae,
id. Ac. 2, 41, 127.—Hence the expressions: agitatio animi, attentio, contentio; animi adversio; applicatio animi; judicium, opinio animorum, etc. (v. these vv.); and animum advertere, adjungere, adplicare, adpellere, inducere, etc. (v. these vv.).—Of particular faculties of mind, the memory:3.etiam nunc mihi Scripta illa dicta sunt in animo Chrysidis,
Ter. And. 1, 5, 46:An imprimi, quasi ceram, animum putamus etc. (an idea of Aristotle's),
Cic. Tusc. 1, 25, 61:ex animo effluere,
id. de Or. 2, 74, 300: omnia fert aetas, animum quoque;... Nunc oblita mihi tot carmina,
Verg. E. 9, 51.—Consciousness (physically considered) or the vital power, on which consciousness depends ( = conscientia, q. v. II. A., or anima, q. v. II. E.):4.vae miserae mihi. Animo malest: aquam velim,
I'm fainting, my wits are going, Plaut. Am. 5, 1, 6; id. Curc. 2, 3, 33:reliquit animus Sextium gravibus acceptis vulneribus,
Caes. B. G. 6, 38:Una eademque via sanguis animusque sequuntur,
Verg. A. 10, 487:animusque reliquit euntem,
Ov. M. 10, 459:nisi si timor abstulit omnem Sensum animumque,
id. ib. 14, 177:linqui deinde animo et submitti genu coepit,
Curt. 4, 6, 20: repente animo linqui solebat, Suet. Caes. 45:ad recreandos defectos animo puleio,
Plin. 20, 14, 54, § 152.—The conscience, in mal. part. (v. conscientia, II. B. 2. b.):5.cum conscius ipse animus se remordet,
Lucr. 4, 1135:quos conscius animus exagitabat,
Sall. C. 14, 3:suae malae cogitationes conscientiaeque animi terrent,
Cic. Sex. Rosc. 67.—In Plaut. very freq., and once also in Cic., meton. for judicium, sententia, opinion, judgment; mostly meo quidem animo or meo animo, according to my mind, in my opinion, Plaut. Men. 1, 3, 17:6.e meo quidem animo aliquanto facias rectius, si, etc.,
id. Aul. 3, 6, 3:meo quidem animo, hic tibi hodie evenit bonus,
id. Bacch. 1, 1, 69; so id. Aul. 3, 5, 4; id. Curc. 4, 2, 28; id. Bacch. 3, 2, 10; id. Ep. 1, 2, 8; id. Poen. 1, 2, 23; id. Rud. 4, 4, 94; Cic. Sest. 22:edepol lenones meo animo novisti,
Plaut. Curc. 4, 2, 19:nisi, ut meus est animus, fieri non posse arbitror,
id. Cist. 1, 1, 5 (cf.:EX MEI ANIMI SENTENTIA,
Inscr. Orell. 3665:ex animi tui sententia,
Cic. Off. 3, 29, 108).—The imagination, the fancy (for which Cic. often uses cogitatio, as Ac. 2, 15, 48):B.cerno animo sepultam patriam, miseros atque insepultos acervos civium,
Cic. Cat. 4, 6, 11:fingere animo jubebat aliquem etc.,
id. Sen. 12, 41: Fingite animis;litterae enim sunt cogitationes nostrae, et quae volunt, sic intuentur, ut ea cernimus, quae videmus,
id. Mil. 29, 79:Nihil animo videre poterant,
id. Tusc. 1, 16, 38.—The power of feeling, the sensibility, the heart, the feelings, affections, inclinations, disposition, passions (either honorable or base; syn.: sensus, adfectus, pectus, cor), ho thumos.1.a.. In gen., heart, soul, spirit, feeling, inclination, affection, passion: Medea, animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Auct. ad Her. 2, 22 (cf. Plaut. Truc. 2, 7, 36:(α).animo hercle homo suo est miser): tu si animum vicisti potius quam animus te, est quod gaudeas, etc.,
Plaut. Trin. 2, 2, 27 -29:harum scelera et lacrumae confictae dolis Redducunt animum aegrotum ad misericordiam,
Ter. And. 3, 3, 27:Quo gemitu conversi animi (sunt),
Verg. A. 2, 73:Hoc fletu concussi animi,
id. ib. 9, 498;4, 310: animum offendere,
Cic. Lig. 4; id. Deiot. 33; so Vulg. Gen. 26, 35.—Mens and animus are often conjoined and contrasted, mind and heart (cf. the Homeric kata phrena kai kata thumon, in mind and heart): mentem atque animum delectat suum, entertains his mind and delights his heart, Enn. ap. Gell. 19, 10:Satin tu sanus mentis aut animi tui?
Plaut. Trin. 2, 4, 53:mala mens, malus animus,
bad mind, bad heart, Ter. And. 1, 1, 137:animum et mentem meam ipsa cogitatione hominum excellentium conformabam,
Cic. Arch. 6, 14:Nec vero corpori soli subveniendum est, sed menti atque animo multo magis,
id. Sen. 11, 36:ut omnium mentes animosque perturbaret,
Caes. B. G. 1, 39; 1, 21:Istuc mens animusque fert,
Hor. Ep. 1, 14, 8:Stare Socrates dicitur tamquam quodam recessu mentis atque animi facto a corpore,
Gell. 2, 1; 15, 2, 7.—And very rarely with this order inverted: Jam vero animum ipsum mentemque hominis, etc.,
Cic. N. D. 2, 59, 147:mente animoque nobiscum agunt,
Tac. G. 29:quem nobis animum, quas mentes imprecentur,
id. H. 1, 84;and sometimes pleon. without such distinction: in primis regina quietum Accipit in Teucros animum mentemque benignam,
a quiet mind and kindly heart, Verg. A. 1, 304; so,pravitas animi atque ingenii,
Vell. 2, 112, 7 (for mens et animus, etc., in the sense of thought, used as a pleonasm, v. supra, II. A. 1.):Verum animus ubi semel se cupiditate devinxit mala, etc.,
Ter. Heaut. 1, 2, 34:animus perturbatus et incitatus nec cohibere se potest, nec quo loco vult insistere,
Cic. Tusc. 4, 18, 41:animum comprimit,
id. ib. 2, 22, 53:animus alius ad alia vitia propensior,
id. ib. 4, 37, 81; id. ad Q. Fr. 1, 1:sed quid ego hic animo lamentor,
Enn. Ann. 6, 40:tremere animo,
Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 4:ingentes animo concipit iras,
Ov. M. 1, 166:exsultare animo,
id. ib. 6, 514.—So often ex animo, from the heart, from the bottom of one's heart, deeply, truly, sincerely:Paulum interesse censes ex animo omnia facias an de industria?
from your heart or with some design, Ter. And. 4, 4, 55; id. Ad. 1, 1, 47:nisi quod tibi bene ex animo volo,
id. Heaut. 5, 2, 6: verbum [p. 124] ex animo dicere, id. Eun. 1, 2, 95:sive ex animo id fit sive simulate,
Cic. N. D. 2, 67, 168:majore studio magisve ex animo petere non possum,
id. Fam. 11, 22:ex animo vereque diligi,
id. ib. 9, 6, 2:ex animo dolere,
Hor. A. P. 432:quae (gentes) dederunt terram meam sibi cum gaudio et toto corde et ex animo,
Vulg. Ezech. 36, 5; ib. Eph. 6, 6; ib. 1 Pet. 5, 3.—And with gen.With verbs:(β).Quid illam miseram animi excrucias?
Plaut. Mil. 4, 2, 76; 4, 6, 65:Antipho me excruciat animi,
Ter. Phorm. 1, 4, 10:discrucior animi,
id. Ad. 4, 4, 1:in spe pendebit animi,
id. Heaut. 4, 4, 5: juvenemque animi miserata repressit, pitying him in her heart, thumôi phileousa te kêdomenê te (Hom. Il. 1, 196), Verg. A. 10, 686.—With adjj.:b.aeger animi,
Liv. 1, 58; 2, 36; 6, 10; Curt. 4, 3, 11; Tac. H. 3, 58:infelix animi,
Verg. A. 4, 529:felix animi,
Juv. 14, 159:victus animi,
Verg. G. 4, 491:ferox animi,
Tac. A. 1, 32:promptus animi,
id. H. 2, 23:praestans animi,
Verg. A. 12, 19:ingens animi,
Tac. A. 1, 69 (for this gen. v. Ramsh. Gr. p. 323; Key, § 935; Wagner ad Plaut. Aul. v. 105; Draeger, Hist. Synt. I. p. 443).—Meton., disposition, character (so, often ingenium): nimis paene animo es Molli, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 49:2.animo audaci proripit sese,
Pac. Trag. Rel. p. 109 Rib.:petulans protervo, iracundo animo,
Plaut. Bacch. 4, 3, 1; id. Truc. 4, 3, 1:ubi te vidi animo esse omisso (omisso = neglegenti, Don.),
Ter. Heaut. 5, 2, 9; Cic. Fam. 2. 17 fin.:promptus animus vester,
Vulg. 2 Cor. 9, 2: animis estis simplicibus et mansuetis nimium creditis unicuique, Auct. ad Her. 4, 37:eorum animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,
Sall. C. 14, 5:Hecabe, Non oblita animorum, annorum oblita suorum,
Ov. M. 13, 550:Nihil est tam angusti animi tamque parvi, quam amare divitias,
Cic. Off. 1, 20, 68:sordidus atque animi parvi,
Hor. S. 1, 2, 10; Vell. 2, 25, 3:Drusus animi fluxioris erat,
Suet. Tib. 52.—In particular, some one specific emotion, inclination, or passion (honorable or base; in this signif., in the poets and prose writers, very freq. in the plur.). —a.Courage, spirit:b.ibi nostris animus additus est,
Plaut. Am. 1, 1, 94; cf. Ter. Heaut. 3, 2, 31; id. And. 2, 1, 33:deficiens animo maesto cum corde jacebat,
Lucr. 6, 1232:virtute atque animo resistere,
Cic. Fam. 5, 2, 8:fac animo magno fortique sis,
id. ib. 6, 14 fin.:Cassio animus accessit, et Parthis timor injectus est,
id. Att. 5, 20, 3:nostris animus augetur,
Caes. B. G. 7, 70:mihi in dies magis animus accenditur,
Sall. C. 20, 6; Cic. Att. 5, 18; Liv. 8, 19; 44, 29:Nunc demum redit animus,
Tac. Agr. 3:bellica Pallas adest, Datque animos,
Ov. M. 5, 47:pares annis animisque,
id. ib. 7, 558:cecidere illis animique manusque,
id. ib. 7, 347 (cf.:tela viris animusque cadunt,
id. F. 3, 225) et saep.—Hence, bono animo esse or uti, to be of good courage, Varr. R. R. 2, 5, 5: Am. Bono animo es. So. Scin quam bono animo sim? Plaut. Am. 22, 39:In re mala animo si bono utare, adjuvat,
id. Capt. 2, 1, 9:bono animo fac sis,
Ter. Ad. 3, 5, 1:quin tu animo bono es,
id. ib. 4, 2, 4:quare bono animo es,
Cic. Att. 5, 18; so Vulg. 2 Macc. 11, 26; ib. Act. 18, 25;so also, satis animi,
sufficient courage, Ov. M. 3, 559.—Also for hope:magnus mihi animus est, hodiernum diem initium libertatis fore,
Tac. Agr, 30.— Trop., of the violent, stormy motion of the winds of AEolus:Aeolus mollitque animos et temperat iras,
Verg. A. 1, 57.—Of a top:dant animos plagae,
give it new force, quicker motion, Verg. A. 7, 383.—Of spirit in discourse: in Asinio Pollione et consilii et animi satis,
Quint. 10, 1, 113. —Haughtiness, arrogance, pride: quae civitas est in Asia, quae unius tribuni militum animos ac spiritus capere possit? can bear the arrogance and pride, etc., Cic. Imp. Pomp. 22, 66:c.jam insolentiam noratis hominis: noratis animos ejus ac spiritus tribunicios,
id. Clu. 39, 109; so id. Caecin. 11 al.; Ov. Tr. 5, 8, 3 (cf.:quia paululum vobis accessit pecuniae, Sublati animi sunt,
Ter. Hec. 3, 5, 56).—Violent passion, vehemence, wrath:d.animum vincere, iracundiam cohibere, etc.,
Cic. Marcell. 3:animum rege, qui nisi paret Imperat,
Hor. Ep. 1, 2, 62:qui dominatur animo suo,
Vulg. Prov. 16, 32.—So often in plur.; cf hoi thumoi: ego meos animos violentos meamque iram ex pectore jam promam, Plaut. Truc. 2, 7, 43:vince animos iramque tuam,
Ov. H. 3, 85; id. M. 8, 583; Prop. 1, 5, 12:Parce tuis animis, vita, nocere tibi,
id. 2, 5, 18:Sic longius aevum Destruit ingentes animos,
Luc. 8, 28:coeunt sine more, sine arte, Tantum animis iraque,
Stat. Th. 11, 525 al. —Moderation, patience, calmness, contentedness, in the phrase aequus animus, an even mind:e.si est animus aequos tibi,
Plaut. Aul. 2, 2, 10; id. Rud. 2, 3, 71; Cic. Rosc. Am. 50, 145; and often in the abl., aequo animo, with even mind, patiently, etc.:aequo animo ferre,
Ter. And. 2, 3, 23; Cic. Tusc. 1, 39, 93; id. Sen. 23, 84; Nep. Dion. 6, 4; Liv. 5, 39:aequo animo esse,
Vulg. 3 Reg. 21, 7; ib. Judith, 7, 23: Aequo animo est? of merry heart (Gr. euthumei), ib. Jac. 5, 13:animis aequis remittere,
Cic. Clu. 2, 6:aequiore animo successorem opperiri,
Suet. Tib. 25:haud aequioribus animis audire,
Liv. 23, 22: sapientissimus quisque aequissimo animo moritur; stultissimus iniquissimo. Cic. Sen. 23, 83; so id. Tusc. 1, 45, 109; Sall. C. 3, 2; Suet. Aug. 56:iniquo animo,
Att. Trag. Rel. p. 150 Rib.; Cic. Tusc. 2, 2, 5; Quint. 11, 1, 66.—Agreeable feeling, pleasure, delight:f.cubat amans animo obsequens,
Plaut. Am. 1, 1, 134:indulgent animis, et nulla quid utile cura est,
Ov. M. 7, 566; so, esp. freq.: animi causa (in Plaut. once animi gratia), for the sake of amusement, diversion (cf.:haec (animalia) alunt animi voluptatisque causa,
Caes. B. G. 5, 12):Post animi causa mihi navem faciam,
Plaut. Rud. 4, 2, 27; so id. Trin. 2, 2, 53; id. Ep. 1, 1, 43:liberare fidicinam animi gratia,
id. ib. 2, 2, 90:qui illud animi causa fecerit, hunc praedae causa quid facturum putabis?
Cic. Phil. 7, 6:habet animi causa rus amoenum et suburbanum,
id. Rosc. Am. 46 Matth.; cf. id. ib. § 134, and Madv. ad Cic. Fin. 2, 17, 56; Cic. Fam. 7, 2:Romanos in illis munitionibus animine causa cotidie exerceri putatis?
Caes. B. G. 7, 77; Plin. praef. 17 Sill.—Disposition toward any one:C.hoc animo in nos esse debebis, ut etc.,
Cic. Fam. 2, 1 fin.:meus animus erit in te semper, quem tu esse vis,
id. ib. 5, 18 fin.:qui, quo animo inter nos simus, ignorant,
id. ib. 3, 6; so id. ib. 4, 15;5, 2: In quo in primis quo quisque animo, studio, benevolentia fecerit, ponderandum est,
id. Off. 1, 15, 49:quod (Allobroges) nondum bono animo in populum Romanum viderentur,
to be well disposed, Caes. B. G. 1, 6 fin. —In the pregn. signif. of kind, friendly feeling, affection, kindness, liberality:animum fidemque praetorianorum erga se expertus est,
Suet. Oth. 8:Nec non aurumque animusque Latino est,
Verg. A. 12, 23.—Hence, meton., of a person who is loved, my heart, my soul:salve, anime mi,
Plaut. Curc. 1, 2, 3:da, meus ocellus, mea rosa, mi anime, da, mea voluptas,
id. As. 3, 3, 74; so id. ib. 5, 2, 90; id. Curc. 1, 3, 9; id. Bacch. 1, 1, 48; id. Most. 1, 4, 23; id. Men. 1, 3, 1; id. Mil. 4, 8, 20; id. Rud. 4, 8, 1; Ter. Eun. 1, 2, 15 et saep. —The power of willing, the will, inclination, desire, purpose, design, intention (syn.: voluntas, arbitrium, mens, consilium, propositum), hê boulêsis:D.qui rem publicam animo certo adjuverit,
Att. Trag Rel. p. 182 Rib.:pro inperio tuo meum animum tibi servitutem servire aequom censui,
Plaut. Trin. 2, 2, 23:Ex animique voluntate id procedere primum,
goes forth at first from the inclination of the soul, Lucr. 2, 270; so,pro animi mei voluntate,
Cic. Fam. 5, 20, 8 (v. Manut. ad h.l.):teneo, quid animi vostri super hac re siet,
Plaut. Am. prol. 58; 1, 1, 187:Nam si semel tuom animum ille intellexerit, Prius proditurum te etc.,
Ter. Heaut. 3, 1, 69:Prius quam tuom ut sese habeat animum ad nuptias perspexerit,
id. And. 2, 3, 4:Sin aliter animus voster est, ego etc.,
id. Ad. 3, 4, 46:Quid mi istaec narras? an quia non audisti, de hac re animus meus ut sit?
id. Hec. 5, 2, 19:qui ab auro gazaque regia manus, oculos, animum cohibere possit,
Cic. Imp. Pomp. 66:istum exheredare in animo habebat,
id. Rosc. Am. 18, 52: nobis crat in animo Ciceronem ad Caesarem mittere, we had it in mind to send, etc., id. Fam. 14, 11; Serv. ad Cic. ib. 4, 12:hostes in foro constiterunt, hoc animo, ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 28:insurrexerunt uno animo in Paulum,
with one mind, Vulg. Act. 18, 12; 19, 29: persequi Jugurtham animus ardebat, Sall. J. 39, 5 Gerlach (others, animo, as Dietsch); so id. de Rep. Ord. 1, 8: in nova fert an mus mutatas dicere formas, my mind inclines to tell of, etc., Ov. M. 1, 1.—Hence, est animus alicui, with inf., to have a mind for something, to aim at, etc.:omnibus unum Opprimere est animus,
Ov. M. 5, 150:Sacra Jovi Stygio perficere est animus,
Verg. A. 4, 639:Fuerat animus conjuratis corpus occisi in Tiberim trahere,
Suet. Caes. 82 fin.; id. Oth. 6; cf. id. Calig. 56.—So, aliquid alicui in animo est, with inf., Tac. G. 3.—So, inducere in animum or animum, to resolve upon doing something; v. induco.—Trop., of the principle of life and activity in irrational objects, as in Engl. the word mind is used.1.Of brutes:2.in bestiis, quarum animi sunt rationis expertes,
whose minds, Cic. Tusc. 1, 33, 80:Sunt bestiae, in quibus etiam animorum aliqua ex parte motus quosdam videmus,
id. Fin. 5, 14, 38:ut non inscite illud dictum videatur in sue, animum illi pecudi datum pro sale, ne putisceret,
id. ib. 5, 13, 38, ubi v. Madv.:(apes Ingentes animos angusto in pectore versant,
Verg. G. 4, 83:Illiusque animos, qui multos perdidit unus, Sumite serpentis,
Ov. M. 3, 544:cum pecudes pro regionis caelique statu et habitum corporis et ingenium animi et pili colorem gerant,
Col. 6, 1, 1:Umbria (boves progenerat) vastos nec minus probabiles animis quam corporibus,
id. 6, 1, 2 si equum ipsum nudum et solum corpus ejus et animum contemplamur, App. de Deo Socr. 23 (so sometimes mens:iniquae mentis asellus,
Hor. S. 1, 9, 20).—Of plants:III.haec quoque Exuerint silvestrem animum, i. e. naturam, ingenium,
their wild nature, Verg. G. 2, 51.—Transf. Of God or the gods, as we say, the Divine Mind, the Mind of God:certe et deum ipsum et divinum animum corpore liberatum cogitatione complecti possumus,
Cic. Tusc. 1, 22, 51 (so mens, of God, id. ib. 1, 22, 66; id. Ac. 2, 41, 126):Tantaene animis caelestibus irae?
Verg. A. 1, 11. -
16 auster
1.auster, tri, m. [Sanscr. ush-, to burn; the burning, hot wind], the south wind (opp. aquilo, the north wind).I.Lit.:II.auster fulmine pollens,
Lucr. 5, 745:validus,
id. 1, 899; Hor. Ep. 1, 11, 15:vehemens,
Cic. Att. 16, 7:turbidus,
Hor. C. 3, 3, 4: nubilus. [p. 210] Prop. 3, 8, 56: umidus, bringing or producing rain, Verg. G. 1, 462; so,pluvius,
Ov. M. 1, 66:frigidus,
Verg. G. 4, 261, and Prop. 3, 22, 16: hibernus. Tib. 1, 1, 47; Vulg. Cant. 4, 16; ib. Luc. 12, 25 et saep.—Meton., the south country, the south:2.in aquilonis austrive partibus,
Cic. Rep. 6, 20, 22; so Varr. L. L. 9, § 25 Müll.; Plin. 2, 9, 6, § 43; Vulg. Exod. 26, 16; ib. Matt. 12, 42.auster = austerus, q. v. -
17 ceteroquin
ălĭōquī (Corssen, Ausspr. II. p. 839, questions the MS. authority for the forms ălĭ-ōquin and cĕtĕrōquin, but if they are genuine, he believes they have the prep. in affixed, as in deoin), adv. (prop. abl. alioqui, i. e. alio quo modo, in some other way; used in the ante-Aug. per. only once in Lucr.; but freq. after that per., esp. by the histt., and by Pliny the younger).I.Lit., to indicate that something has its existence or right in all but the exception given, in other respects, for the rest, otherwise; Gr. allôs, often with adj. standing either before or after it:II.milites tantum, qui sequerentur currum, defuerunt: alioqui magnificus triumphus fuit,
Liv. 37, 46 Madv.;8, 9: Hannibal tumulum tutum commodumque alioqui, nisi quod longinquae aquationis erat, cepit,
id. 30, 29, 10:atqui si vitiis mediocribus ac mea paucis Mendosa est natura, alioquin recta,
Hor. S. 1, 6, 66 K. and H.:solitus alioquin id temporis luxus principis intendere,
Tac. A. 13, 20 Halm; so id. ib. 4, 37; Curt. 7, 4, 8; 8, 2, 2.—Sometimes concessive, hence also with quamquam, quamvis, cum, as for the rest, besides: triumphatum de Tiburtibus: alioqui mitis victoria fuit, i. e. although in other respects the victory was, etc., Liv. 7, 19: at si tantula pars oculi media illa peresa est, Incolumis quamvis alioqui splendidus orbis ( al though in other respects uninjured and clear) occidit extemplo lumen, Lucr. 3, 414 (Lachmann rejected this line; Munro receives it and reads alioquoi):ideo nondum eum legi, cum alioqui validissime cupiam,
Plin. Ep. 9, 35 Keil; so Plin. 10, 69, 93, § 198.—Transf.A.To indicate that something exists, avails, or has influence in other cases beside those mentioned, yet, besides, moreover (syn.:B.porro, praeterea): sed haec quidem alioquin memoria magni professoris, uti interponeremus, effecit,
Cels. 8, 4:ne pugnemus igitur, cum praesertim plurimis alioqui Graecis sit utendum,
very many other Greek words besides, Quint. 2, 14, 4 Halm:non tenuit iram Alexander, cujus alioqui potens non erat,
of which he had not the control at other times, Curt. 4, 2, 6; Tac. H. 3, 32:quā occasione Caesar, validus alioquin spernendis honoribus hujuscemodi orationem coepit,
id. A. 4, 37.—So in questions, Quint. 4, 5, 3.—Also et alioqui in Pliny: afficior curā; et alioqui meus pudor, mea dignitas in discrimen adducitur, Plin Ep. 2, 9, 1; so id. ib. 10, 42, 2; id. Pan. 45, 4; 68, 7; 7, 9.—And in copulative clauses with et... et, cum... tum, etc., both in general (or in other respects)... and:et alioqui opportune situm, et transitus eā est in Labeates,
Liv. 43, 19:mors Marcelli cum alioqui miserabilis fuit, tum quod, etc.,
id. 27, 27, 11; so Quint. 5, 6, 4; 12, 10, 63.—To indicate that something is in itself situated so and so, or avails in a certain manner, in itself, even in itself, himself, etc.: corpus, quod illa (Phryne) speciosissima alioqui ( in herself even most beautiful) diductā nudaverat tunicā, Quint. 2, 15, 9 Spald.; 10, 3, 13; 2, 1, 4.—C.Ellipt. like the Gr. allôs, and commonly placed at the beginning of a clause, to indicate that something must happen, if the previous assertion or assumption shall not be (which fact is not [p. 86] expressed), otherwise, else (cf. aliter, b. g):D.vidistine aliquando Clitumnum fontem? si nondum (et puto nondum: alioqui narrāsses mihi),
Plin. Ep. 8, 8; 1, 20: Nec, si pugnent inter se, qui idem didicerunt, idcirco ars, quae utrique tradita est, non erit;alioqui nec armorum, etc.,
Quint. 2, 17, 33; so id. 4, 2, 23:non inornata debet esse brevitas, alioqui sit indocta,
id. 4, 2, 46:Da mihi liberos, alioquin moriar,
Vulg. Gen. 30, 1; ib. Matt. 6, 1; ib. Heb. 9, 17:languescet alioqui industria, si nullus ex se metus aut spes,
Tac. A. 2, 38.—(Eccl. Lat.) As an advers. conj., but (cf. ceterum and the Gr. alla):alioquin mitte manum tuam et tange os ejus et carnem,
Vulg. Job, 2, 5. Cf. Hand, Turs. I. pp. 234-241. -
18 exolesco
ex-ŏlesco, olēvi, ētum, 3, v. inch. n.I. A.In gen., so only in the part. perf. exo-letus, a, um, grown up, full grown, mature: exoletus qui excessit olescendi id est crescendi modum, Paul. ex Fest. p. 5, 7 Müll.; cf.:B.exoletus qui adolescere (olescere?) id est crescere desiit,
id. p. 80, 12 Müll.:exoleta virgo,
Plaut. Fragm. in Prisc. p. 872 P.—In partic., to denote an abandoned youth of ripe age:II.scortum exoletum,
Plaut. Poen. prol. 17; cf.:Clodius, qui semper secum scorta, semper exoletos, semper lupas duceret, etc.,
Cic. Mil. 21, 55; so Mart. 3, 82, 8; Suet. Caes. 49; 76; id. Tib. 43; id. Calig. 24; id. Galb. 22; id. Tit. 7:remiges,
Tac. A. 15, 37.—To grow to an end, to stop growing (mostly ante-Aug.; perh. not in Cic.).A.Prop.:B.multa sunt quae neglegentiā exolescunt et fiunt sterilia,
Col. 2, 18, 3; App. M. 9, p. 232, 17.—Transf., in gen., to grow out of use, out of date, to become obsolete, to pass away, cease: exolescentes litterae, disappearing, i. e. rubbed off, Suet. Aug. 7:ne vetustissima Italiae disciplina per desidiam exolesceret,
Tac. A. 11, 15:rumor validus adeo ut nondum exolescat,
id. ib. 4, 10:antiquitus instituta,
id. H. 4, 8:gratia pascui usu continuo,
Col. 7, 3, 20:cum patris favor haud dum exolevisset,
Liv. 2, 52, 4; cf.:nondum is dolor exoleverat,
Tac. A. 6, 25:prima positio vetustate,
Quint. 1, 6, 11:exolevit fundendi aeris ratio,
Plin. 34, 2, 3, § 5:Calchedonii in totum,
id. 37, 5, 18, § 72.—In the part. perf.:scorta,
Plaut. Curc. 4, 1, 12:exoletum jam vetustate odium,
Liv. 2, 35, 8; cf. id. 27, 8, 9:mos civitatis (with vetus),
Suet. Galb. 4:et reconditae voces,
id. Aug. 86:auctores,
Quint. 8, 2, 12:histrio,
Vell. 2, 28, 3.— Absol.:exoleta revocavit, aut etiam nova instituit,
Suet. Claud. 22. -
19 fidus
1. I.Prop., constr. absol., with dat., poet. also with gen.A.Absol.:B.nihil est stabile quod infidum... Neque enim fidum potest esse multiplex ingenium et tortuosum,
Cic. Lael. 18, 65; cf.:(amico) probo et fideli et fido et cum magna fide,
Plaut. Trin. 4, 4, 4:tum se intellexisse, quos fidos amicos habuisset, quos infidos,
Cic. Lael. 15, 53:amici,
Hor. Ep. 1, 5, 24:sodales,
id. S. 2, 1, 30:fidissima atque optima uxor,
Cic. Fam. 14, 4, 6:conjux,
Hor. Ep. 2, 1, 142:bonus atque fidus judex,
impartial, id. C. 4, 9, 40:medici,
id. Ep. 1, 8, 9:interpres,
id. A. P. 133:fidiora haec genera hominum fore ratus,
Liv. 40, 3, 4:nihil fidum, nihil exploratum habere,
Cic. Lael. 26, 97:familiaritates fidae,
id. Off. 2, 8, 30:canum tam fida custodia,
id. N. D. 2, 63, 158:vis canum,
Lucr. 6, 1222; cf.:pectus canum,
id. 5, 864:pectus,
Hor. C. 2, 12, 16:fido animo,
firm, steadfast, Liv. 25, 15, 13. —With dat.:C.(servum) quem domino fidissimum credebat,
Liv. 33, 28, 13 (but cf.: fidus est amicus, fidelis servus, Don. Ter. Phorm. 1, 2, 26):quae fida fuit nulli,
Tib. 1, 6, 77:nec tibi fidam promittis Lacaenam,
Ov. H. 5, 99:ne quid usquam fidum proditori esset,
no faith should be kept with a traitor, Liv. 1, 11, 7:ut eos sibi fidiores redderet,
Just. 16, 5, 2.—Poet. with gen.:D.regina tui fidissima,
most faithful towards you, Verg. A. 12, 659; and with gen. partit.:juvenum fidos, lectissima bello Corpora, sollicitat pretio,
the trusty ones, trustiest of the youth, Stat. Th. 2, 483.—With in or ad, and acc.:E.in amicos fidissimus,
Eutr. 7, 8:fidi ad bella duces,
Nemes. Cyn. 82.—With in and abl.:II.sperabam te mihi fidum in hoc nostro amore fore,
Cat. 91, 1 sq. —Transf., objectively of inanim. and abstr. things, sure, certain, safe, trustworthy (mostly poet. and in post-Aug. prose; in Cic. Att. 9, 6, 10, fuga fida is not critically certain; v. Orell. N. cr. ad loc.).A.Absol.:B.aures,
Ov. M. 10, 382:spes fidissima Teucrum,
Verg. A. 2, 281:ensis,
trusty, id. ib. 6, 524:alii litora cursu fida petunt,
id. ib. 2, 400:nec unquam satis fida potentia, ubi nimia est,
Tac. H. 2, 92:pons validus et fidus,
id. A. 15, 15 fin.:male fidas provincias,
id. H. 1, 52. —With dat.:2.(oppidum) naviganti celerrimum fidissimumque appulsu,
Tac. A. 3, 1; cf.:statio male fida carinis,
Verg. A. 2, 23:montem tantos inter ardores opacum et fidum nivibus,
Tac. H. 5, 6.— Sup.:nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:camelino (genitali) arcus intendere, orientis populis fidissimum,
the surest, Plin. 11, 49, 109, § 261:refugium,
Tac. A. 5, 8. — Hence, adv.: fīde, faithfully, trustily (perh. only in the sup.):quae mihi a te ad timorem fidissime atque amantissime proponuntur,
Cic. Fam. 2, 16, 4 (al. fidelissime):fidissime amicissimeque vixerunt,
Gell. 12, 8, 6. -
20 fortis
fortis (archaic form FORCTIS, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. s. v. sanates, p. 348 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 84; and perh. also in the form FORCTUS; v. id. s. v. horctum, p. 102; cf. Müll. ad Fest. p. 320, b), e, adj. [Sanscr. dhar-; v. forma, firmus], strong, powerful.I.Physically (rare;II.syn.: firmus, strenuus, incolumis, animosus): ecquid fortis visa est (mulier),
powerful, Plaut. Mil. 4, 3, 13:set Bacchis etiam fortis tibi vissast?
id. Bacch. 2, 2, 38: sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia, nunc senio confectus quiescit, a powerful horse, Enn. ap. Cic. de Sen. 5, 14 (Ann. v. 441 ed. Vahl.); so,equus,
Lucr. 3, 8; 764; 4, 987; Verg. A. 11, 705.— Poet. transf.:aquarum,
Lucr. 6, 530:terrae pingue solum... Fortes invortant tauri,
Verg. G. 1, 65:contingat modo te filiamque tuam fortes invenire,
i. e. hearty, well, Plin. Ep. 4, 1 fin.; 4, 21, 4; 6, 4, 3:antecedebat testudo pedum LX., facta item ex fortissimis lignis,
Caes. B. C. 2, 2, 4; so,ligna fortissima,
Veg. 1, 24 fin.:invalidissimum urso caput, quod leoni fortissimum,
Plin. 8, 36, 54, § 130:fortiores stomachi,
id. 32, 7, 26, § 80:plantae fortiores fient,
Pall. Febr. 24, 7:fortiorem illum (pontem) tueri, Auct. B. Alex. 19, 2: castra,
Cic. Div. 1, 33, 72:aratra,
Plin. Ep. 5, 6, 10:fortiora remedia,
Tac. A. 1, 29:humeri,
Val. Fl. 1, 434:vincula,
Sen. Hippol. 34: sol (with medius), powerful, i. e. fierce, hot, id. Med. 588:fortiora ad hiemes frumenta, legumina in cibo,
Plin. 18, 7, 10, § 60:(vites) contra pruinas fortissimae,
id. 14, 2, 4, § 23.—Mentally, strong, powerful, vigorous, firm, steadfast, stout, courageous, brave, manly, etc., answering to the Gr. andreios (very freq. in all periods and sorts of composition).A.Of human beings: fortis et constantis est, non perturbari in rebus asperis nec tumultuantem de gradu deici, ut dicitur;B.sed praesenti animo uti et consilio, nec a ratione discedere,
Cic. Off. 1, 23, 80:temperantia libidinem (aspernatur), ignaviam fortitudo: itaque videas rebus injustis justos maxime dolere, imbellibus fortes,
id. Lael. 13, 47:gladiatores fortes et animosos et se acriter ipsos morti offerentes servare cupimus,
id. Mil. 34, 92:rebus angustis animosus atque Fortis appare,
Hor. C. 2, 10, 22:viri fortes et magnanimi,
Cic. Off. 1, 19, 63:vir fortis et acris animi magnique,
id. Sest. 20, 45:boni et fortes et magno animo praediti,
id. Rep. 1, 5; 1, 3:sapientissimi et fortissimi,
id. ib. 2, 34:vir liber ac fortis,
id. ib. 2, 19:horum omnium fortissimi sunt Belgae,
Caes. B. G. 1, 1, 3:fortissimus vir,
id. ib. 2, 25, 1; 2, 33, 4;3, 20, 2: hunc liberta securi Divisit medium, fortissima Tyndaridarum,
Hor. S. 1, 1, 100:vis recte vivere? quis non? Si virtus hoc una potest dare, fortis omissis Hoc age deliciis,
id. Ep 1, 6, 30:seu quis capit acria fortis Pocula,
id. S. 2, 6, 69: cavit, ne umquam infamiae ea res sibi esset, ut virum fortem decet, an honorable or worthy man, Ter. And. 2, 6, 13; cf.: FORCTIS frugi et bonus, sive validus, Paul. ex Fest. p. 84 Müll.; and:HORCTUM et FORCTUM pro bono dicebant,
id. p. 102:ego hoc nequeo mirari satis, Eum sororem despondisse suam in tam fortem familiam... Familiam optimam occupavit,
so respectable, honorable a family, Plaut. Trin. 5, 2, 9;(cf. bonus): vir ad pericula fortis,
Cic. Font. 15, 33:nondum erant tam fortes ad sanguinem civilem,
Liv. 7, 40, 2:vir contra audaciam fortissimus,
Cic. Rosc. Am. 30, 85: vidi in dolore podagrae hospitem meum fortiorem, id. Fragm. ap. Non. 527, 33:imperator in proeliis strenuus et fortis,
Quint. 12, 3, 5:virum fortem ac strenuum scio dixisse, etc.,
Sall. C. 51, 16:si fortes fueritis in eo, quem nemo sit ausus defendere,
if you had proceeded with vigor, energy, Cic. Verr. 2, 1, 1, § 3.— Poet., with dat.:fugacibus,
Ov. M. 10, 543; and with inf.:fortis et asperas Tractare serpentes,
Hor. C. 1, 37, 26:contemnere honores,
id. S. 2, 7, 86:aurum spernere fortior Quam cogere,
id. C. 3, 3, 50; Stat. Th. 10, 906.—Prov.:fortes fortuna adjuvat,
fortune favors the brave, Ter. Phorm. 1, 4, 26; cf.:fortes enim non modo fortuna adjuvat, ut est in vetere proverbio, sed multo magis ratio,
Cic. Tusc. 2, 4, 11: audendum est;fortes adjuvat ipsa Venus,
Tib. 1, 2, 16: fortibus est fortuna viris data, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 262 ed. Vahl.;for which: audentes fortuna iuvat,
Verg. A. 10, 284; and:audentes deus ipse juvat,
Ov. M. 10, 586); cf. also elliptically: sedulo, inquam, faciam: sed fortuna fortes;quare conare, quaeso,
Cic. Fin. 3, 4, 16; id. Fam. 7, 25.—Of animals (rare):C.fortes ad opera boves,
Col. 6, 1, 2:bestiae et fortiora animalia,
Lact. 6, 10, 13.—Of inanim. and abstr. things:1.ex quo fit, ut animosior senectus sit quam adolescentia et fortior,
Cic. de Sen. 22, 72:fortibus oculis,
with eyes sparkling with courage, id. Att. 15, 11, 1:fortissimo et maximo animo ferre,
id. Fam. 6, 13 fin.:animus,
Hor. S. 2, 5, 20:pectus,
id. Epod. 1, 14; id. S. 2, 2, 136:fortissimo quodam animi impetu,
Cic. de Or. 3, 8, 31:acerrima et fortissima populi Romani libertatis recuperandae cupiditas,
id. Phil. 12, 3, 7:in re publica forte factum,
id. Att. 8, 14, 2:ut nullum paulo fortius factum latere posset,
Caes. B. G. 3, 14, 8:fortia facta,
Sall. C. 59, 6; id. J. 53, 8; Liv. 26, 39, 3; Curt. 7, 2, 38:opera,
service, Liv. 40, 36, 11:consilia,
id. 9, 11, 4; 25, 31, 6; Cic. Sest. 23, 57; Tac. H. 3, 67:solatia,
id. A. 4, 8:nulla poterat esse fortior contra dolorem et mortem disciplina,
Cic. Tusc. 2, 17, 41:acerrimae ac fortissimae sententiae,
id. Cat. 3, 6, 13:oratio fortis et virilis,
id. de Or. 1, 54, 231; cf.:genus dicendi forte, vehemens,
id. ib. 3, 9, 32:non semper fortis oratio quaeritur, sed saepe placida, summissa, lenis,
id. ib. 2, 43, 183:placidis miscentem fortia dictis,
Ov. M. 4, 652:verba,
Prop. 1, 5, 14.—Hence, adv.: fortĭter.(Acc. to I.) Strongly, powerfully, vigorously (rare):2.astringere,
Plaut. Bacch. 4, 7, 25:verberare virgis uvas,
Pall. Oct. 19.— Comp.:sublatis fortius manibus,
Petr. 9:fortius attrahere lora,
Ov. R. Am. 398:ardere,
id. M. 6, 708.— Sup.:fortissime urgentes,
Plin. 9, 8, 9, § 32:rigorem fortissime servat ulmus,
id. 16, 40, 77, § 210. —(Acc. to II.) Strongly, powerfully, boldly, intrepidly, valiantly, bravely, manfully (very freq. in all periods and kinds of composition):quae (vincla, verbera, etc.) tulisse illum fortiter et patienter ferunt,
Cic. Phil. 11, 3, 7; cf.:fortiter et sapienter ferre,
id. Att. 14, 13, 3:fortiter excellenterque gesta,
id. Off. 1, 18, 61:facere quippiam (with animose),
id. Phil. 4, 2, 6:repudiare aliquid (with constanter),
id. Prov. Cons. 17, 41:bellum gerere,
id. Fl. 39, 98; cf.:sustinere impetum hostium,
Caes. B. G. 2, 11, 4:perire,
Hor. S. 2, 3, 42:absumptis rebus maternis atque paternis,
manfully made away with, id. Ep. 1, 15, 27.— Comp.:pugnare,
Caes. B. G. 2, 26, 2:evellere spinas animo an agro,
Hor. Ep. 1, 14, 4:et melius secat res,
id. S. 1, 10, 15.— Sup.:Dolabella injuriam facere fortissime perseverat,
Cic. Quint. 8, 31:restitit hosti,
Caes. B. G. 4, 12, 5.
См. также в других словарях:
validus — index compelling Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Validus — Superherobox| caption= character name=Validus alter ego=(Pre Zero Hour) Garridan Ranzz (Post Zero Hour) None publisher=DC Comics debut=(Pre Zero Hour) Adventure Comics #352 (January, 1967) (Post Zero Hour) Legion of Super Heroes (Volume 4) #78… … Wikipedia
Validus DC Systems — is a provider of fully integrated Direct Current (DC) power infrastructures for datacenters and telecommunications facilities headquartered in Brookfield, Connecticut in the United States. The company’s power infrastructure is the first ever end… … Wikipedia
Reinwardtipicus validus — Pic vigoureux Reinwardtipicus validus … Wikipédia en Français
Odontaster validus — ? Odontaster validus … Википедия
Pachyramphus validus — Pachyramphus validus … Wikipedia Español
Cereus validus — Saltar a navegación, búsqueda ? Cereus validus … Wikipedia Español
Leptodactylus validus — Leptodactylus validus … Wikipédia en Français
Ctenomys validus — Saltar a navegación, búsqueda ? Tuco tuco robusto Estado de conservación … Wikipedia Español
Cereus validus — Systematik Ordnung: Nelkenartige (Caryophyllales) … Deutsch Wikipedia
Selenicereus validus — Selenicereus validus … Wikipedia Español