Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vĭdŭo

  • 1 viduo

    viduo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] rendre vide, vider, priver, dépouiller de. [st2]2 [-] piller, ravager, dépeupler.    - solus arva numquam viduata pruinis lustrabat, Virg. G. 4, 518: seul, il errait à travers les guérets jamais désertés par les frimas.    - architectus ingeni viduatus, Vitr. 5, 7, 7: architecte sans talent.    - conjux viduata taedis, Sen. Med. 581: [épouse privée d'hymen] = épouse divorcée.    - Agrippina viduata morte Domitii, Suet. Galb. 5: Agrippine devenue veuve à la mort de Domitius.    - Aquilonibus foliis viduantur orni, Hor. O. 2, 6: Aquilon ne dépouille pas les ornes de leurs feuilles.    - orba pedum partim, manuum viduata vicissim, Lucr. 5, 840: des êtres, certains sans pieds, d'autres, au contraire, sans mains.
    * * *
    viduo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] rendre vide, vider, priver, dépouiller de. [st2]2 [-] piller, ravager, dépeupler.    - solus arva numquam viduata pruinis lustrabat, Virg. G. 4, 518: seul, il errait à travers les guérets jamais désertés par les frimas.    - architectus ingeni viduatus, Vitr. 5, 7, 7: architecte sans talent.    - conjux viduata taedis, Sen. Med. 581: [épouse privée d'hymen] = épouse divorcée.    - Agrippina viduata morte Domitii, Suet. Galb. 5: Agrippine devenue veuve à la mort de Domitius.    - Aquilonibus foliis viduantur orni, Hor. O. 2, 6: Aquilon ne dépouille pas les ornes de leurs feuilles.    - orba pedum partim, manuum viduata vicissim, Lucr. 5, 840: des êtres, certains sans pieds, d'autres, au contraire, sans mains.
    * * *
        Viduo, viduas, viduare. Colum. Faire vefve, Priver.
    \
        Dexteram viduare ense. Seneca. Laisser l'espee qu'on tenoit en la main, et la jecter, Vuider sa main de l'espee qu'on tenoit.
    \
        Orni viduantur foliis. Horat. Se despouillent de leurs fueilles.
    \
        Vrbem viduare ciuibus. Virgil. Tuer les citoyens, Vuider la ville de ses habitants.

    Dictionarium latinogallicum > viduo

  • 2 viduo

    viduo, āvī, ātus, āre (viduus), berauben, leer machen von etw., I) im allg.: m. Abl., urbem civibus, Verg.: arva numquam viduata pruinis, Verg.: vitis viduata alimento, Colum.: m. Genet., viduata manuum, Lucr. – II) insbes., viduarī = Witwer werden, quidam quoque repentinis uxorum mortibus, Firm. math. 3, 7. no. II. p. 64: viduata, des Mannes beraubt, verwitwet, Servilia, Tac.: Agrippina viduata morte Domitii, die Witwe des D., Suet.: coniunx viduata taedis, verstoßen, Sen. poët.

    lateinisch-deutsches > viduo

  • 3 viduo

    viduo, āvī, ātus, āre (viduus), berauben, leer machen von etw., I) im allg.: m. Abl., urbem civibus, Verg.: arva numquam viduata pruinis, Verg.: vitis viduata alimento, Colum.: m. Genet., viduata manuum, Lucr. – II) insbes., viduarī = Witwer werden, quidam quoque repentinis uxorum mortibus, Firm. math. 3, 7. no. II. p. 64: viduata, des Mannes beraubt, verwitwet, Servilia, Tac.: Agrippina viduata morte Domitii, die Witwe des D., Suet.: coniunx viduata taedis, verstoßen, Sen. poët.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > viduo

  • 4 viduō

        viduō āvī, ātus, āre    [viduus], to deprive, bereave: civibus urbem, V.: foliis ornos, H.: (Servilia) viduata, widowed, Ta.
    * * *
    viduare, viduavi, viduatus V
    widow; bereave of a husband

    Latin-English dictionary > viduō

  • 5 viduo

    vĭdŭo, āvi, ātum, 1, v. a. [viduus], to deprive, bereave of any thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    civibus urbem,

    Verg. A. 8, 571:

    ornos foliis,

    Hor. C. 2, 9, 8:

    arva pruinis,

    Verg. G. 4, 518:

    vitem pristino alimento,

    Col. Arb. 1, 4:

    regna (Plutonis) lumine,

    Sil. 3, 601:

    dexteram ense,

    Sen. Hippol. 866:

    penates,

    Stat. Th. 3, 385:

    maritum amplexibus,

    App. M. 4, p. 154, 38. —With gen.:

    architectus ingeni viduatus,

    Vitr. 5, 7, 7:

    orba pedum partim, manuum viduata vicissim,

    Lucr. 5, 840.—
    II.
    In partic.: vĭdŭāta, ae, adj. f., bereft of her husband, widowed:

    Agrippina viduata morte Domitii,

    Suet. Galb. 5; cf. Mart. 9, 31, 6; Tac. A. 16, 30:

    conjux viduata taedis,

    i. e. divorced, Sen. Med. 581.

    Lewis & Short latin dictionary > viduo

  • 6 viduo

    avī, ātum, āre
    1) отнимать, лишать (aliquid aliquā re, реже alicujus rei)
    arva nunquam viduata pruinis V — равнины, вечно покрытые инеем
    Agrippina viduata morte Domitii Su — Агриппина, овдовевшая со смертью Домиция
    conjux viduata taedis SenT — жена, брошенная мужем

    Латинско-русский словарь > viduo

  • 7 viduo

    to deprive.

    Latin-English dictionary of medieval > viduo

  • 8 viduata

    vĭdŭo, āvi, ātum, 1, v. a. [viduus], to deprive, bereave of any thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    civibus urbem,

    Verg. A. 8, 571:

    ornos foliis,

    Hor. C. 2, 9, 8:

    arva pruinis,

    Verg. G. 4, 518:

    vitem pristino alimento,

    Col. Arb. 1, 4:

    regna (Plutonis) lumine,

    Sil. 3, 601:

    dexteram ense,

    Sen. Hippol. 866:

    penates,

    Stat. Th. 3, 385:

    maritum amplexibus,

    App. M. 4, p. 154, 38. —With gen.:

    architectus ingeni viduatus,

    Vitr. 5, 7, 7:

    orba pedum partim, manuum viduata vicissim,

    Lucr. 5, 840.—
    II.
    In partic.: vĭdŭāta, ae, adj. f., bereft of her husband, widowed:

    Agrippina viduata morte Domitii,

    Suet. Galb. 5; cf. Mart. 9, 31, 6; Tac. A. 16, 30:

    conjux viduata taedis,

    i. e. divorced, Sen. Med. 581.

    Lewis & Short latin dictionary > viduata

  • 9 viduus

    vidŭus, a, um [st2]1 [-] vide, privé de, qui manque de. [st2]2 [-] veuf, qui a perdu sa femme; qui n'a pas de femme, célibataire; veuve, qui a perdu son mari; qui n'a pas de mari, sans mari, non mariée. [st2]3 [-] qui a perdu son mâle. [st2]4 [-] non marié, qui est sans appui, solitaire (en parl. d'un arbre).
    * * *
    vidŭus, a, um [st2]1 [-] vide, privé de, qui manque de. [st2]2 [-] veuf, qui a perdu sa femme; qui n'a pas de femme, célibataire; veuve, qui a perdu son mari; qui n'a pas de mari, sans mari, non mariée. [st2]3 [-] qui a perdu son mâle. [st2]4 [-] non marié, qui est sans appui, solitaire (en parl. d'un arbre).
    * * *
        Viduus, vidua, viduum. Horat. Privé de quelque chose.
    \
        Ager viduus pecudibus. Colum. Où le bestail ne hante point, Vuide.
    \
        Anni vidui. Stat. lesquels on passe en vefvage.
    \
        Arbor vidua. Plin. Qui n'est point conjoincte et mariee à un sep de vigne.
    \
        Cubile viduum. Ouid. Auquel on couche sans compaignie.
    \
        Domus vidua. Ouidius. De laquelle le maistre ou la maistresse est morte.
    \
        Lectus viduus. Lucan. Seul, Où il n'y a point de compaignie.
    \
        Lecto viduo discedere. Ouid. Se remarier.
    \
        Nomen viduum sua fama. Plin. Un nom tout nud sans aucune expression de ses excellences.
    \
        Noctes viduas exigere. Ouid. Dormir la nuict toute seule sans son mari.
    \
        Pectus viduum amoris. Ouid. Privé de tout aguillon d'amour, Vuide d'amour.
    \
        Puellae viduae. Ouid. Non mariees.
    \
        Solum arboribus viduum. Colum. Où il n'y a point d'arbres, Terre vuide d'arbres.
    \
        Toro viduo iacere. Ouid. Coucher sans sa femme ou son mari.
    \
        Virgines viduae. Seneca. Non mariees.
    \
        Vitis vidua. Catul. Qui n'est point plantee au pied d'un arbre pour la soustenir.

    Dictionarium latinogallicum > viduus

  • 10 individuo

    m individual
    * * *
    individuo s.m.
    1 individual: i diritti dell'individuo, the rights of the individual
    2 (uomo) man; individual; (fam.) fellow, chap; (amer.) guy: che strano individuo!, what a queer fellow!; c'è un individuo che ti cerca, there is a man who is looking for you; chi è quell'individuo?, who is that fellow?
    3 (biol.) individual; (di colonia) person
    agg. (letter.)
    1 (indiviso) indiscrete, inseparable
    2 (individuale) individual, single.
    * * *
    [indi'viduo]
    sostantivo maschile
    1) (persona singola) individual, person, guy colloq., fellow colloq.
    2) (tipo sospetto) individual
    * * *
    individuo
    /indi'viduo/
    sostantivo m.
     1 (persona singola) individual, person, guy colloq., fellow colloq.
     2 (tipo sospetto) individual; un individuo dall'aria sospetta a suspicious-looking individual.

    Dizionario Italiano-Inglese > individuo

  • 11 discedo

    dis-cēdo, cessī, cessum, ere
    1)
    а) расходиться, разделяться (inter se Nep; Numidae discedunt in duas partes Sl); распадаться, делиться (in duo genera, in tres partes Q); раскрываться, разверзаться ( terra discedit C)
    sulcus vomere discessit Lcn — сошник провёл борозду, т. е. вспахал землю
    б) проясняться (caelum discedit C, V); раскалываться ( omnis Italia animis discessit Sl)
    2) уходить, удаляться (ab aliquo Cs; ex contione Sl; de foro C; finibus O; ad urbem V; in silvas Cs)
    d. ab oppugnatione castrorum Csотказаться от осады лагеря
    viduo d. lecto O — оставить вдовье ложе, т. е. вступить в новый брак
    d. ab armis Csсложить оружие
    sine detrimento d. Cs — не потерпеть никакого ущерба, счастливо отделаться
    d. in alicujus sententiam L — присоединиться к чьему-л. мнению ( в сенате)
    4) отступать, удаляться, отклоняться, уклоняться (d. a fide et justitia C)
    d. ex (a) vita C (поздн. просто d. Amm, MF)умереть
    d. ab aliquo (ab aliquā re) C etc. — отвлекаться от кого (чего)-л., т. е. исключить кого-л. (что-л.)

    Латинско-русский словарь > discedo

  • 12 divido

    dīvido, vīsī, vīsum, ere [одного корня с viduo ]
    1)
    а) разделять, делить (aliquid in duas partes C; bona inter se Nep); распределять, раздавать (praedam militibus Sl; agros viritim civibus C и per veteranos Su); отделять ( flumen Rhenus dividit agrum Helvetium a Germanis Cs)
    б) отрубать, отсекать ( divisa a corpore capita L)
    2) поселять раздор, разъединять
    3) проламывать ( muros V); раскалывать ( aliquid cuneis PM); разрубать ( aliquem securi medium H)
    alio mentes, alio d. aures Ctl — слушать одно, а думать о другом
    animum nunc huc, nunc illuc divĭdit V — (ему) на ум приходит то одно, то другое
    4) положить конец, пресечь ( iram H)
    6)
    а) распределять, размещать (omnia temporibus Just; equitatum in omnes partes Cs; copias hiematum Nep)
    б) ритмически или в такт распевать ( grata feminis carmina citharā H)
    7) разлучать, держать вдали ( aliquem V)
    9) покрывать выпуклыми украшениями (gemma, quae fulvum divĭdit aurum V)
    10) грам. делить на слоги ( verba Su)
    11) Pl, Pt = paedico

    Латинско-русский словарь > divido

  • 13 jaceo

    cuī, (citum), ēre [к causat. jacio]
    1) лежать (humi C; in gramĭne O; viduo cubīli O; sub arbore V; ad pedes alicujus C и alicui ad pedes C); покоиться, спать (in lecto C и lecto O; somno V); возлежать за столом (in conviviis O, Sen etc.); лежать больным, хворать (graviter PJ; sine spe Sen)
    2) висеть, свисать ( lora jacentia O); ниспадать (capilli jacentes O, Sen; vestis jacens O); волочиться ( jacent pallia terrae O)
    3) находиться в заключении ( in carcĕre Sen); быть поверженным (jacet inclutus Hector O; justitia vacillat vel jacet potius C)
    5) лежать без погребения V; лежать бездыханным, быть мёртвым ( artūs morte jacent Lcr); пасть, погибнуть, быть убитым ( pro patriā O)
    felix jacet quicumque, quos odit, premit SenT хорошо — погибать тому, кто (при этом) уничтожает ненавистного врага
    6)
    а) быть расположенным, простираться (inter Appennīnum et Alpes Brutus ap. C); находится на низменности (loca jacentia T, Sen)
    б) населять, обитать, жить ( haec gens jacet supra Ciliciam Nep)
    7) уступать, стоять ниже ( nobilltas sub amore jacet O)
    8) быть опущенным, поникать ( vultūs jacentes O); быть погружённым (in oblivione, in maerōre C; in silentio C); пасть духом, приуныть ( amīcum jacentem extollĕre C); ослабеть ( nervorum jacentium torpor Sen)
    9) (тж. sub pedibus j. O) быть приниженным, презираемым или бессильным (pauper ubīque jacet O; ille potens, alii jacent O); быть заброшенным, находиться в пренебрежении (philosophia jacuit usque ad hanc aetatem C); прозябать (malie in pace j., quam in bello vigēre C)
    11) обесцениться, упасть в цене (jacent pretia alicujus rei C; agri jacent Pt)
    13) не иметь хозяина, остаться без владельца ( bona jacent Dig)
    14) быть общедоступным, находиться в распоряжении ( verba jacentia C)
    15) быть неподвижным, стоячим ( stagna jacentis aquae Lcn)

    Латинско-русский словарь > jaceo

  • 14 evenio

    ē-venio, vēnī, ventum, ire, heraus-, hervorkommen, I) eig.: 1) im allg.: pulchrior evenit (mari). Hor. carm. 4, 4, 65. – mit Angabe wohin? = hinkommen, hingelangen, Capuam, Plaut. rud. 631. – 2) insbes., wachsend hervorkommen, hervorwachsen, arundo serius evenit, Col. 4, 32, 2. – II) übtr.: 1) einen Ausgang gewinnen, ausschlagen, ablaufen, a) im allg.: bene, Plaut. u. Cic.: ex sententia, Ter.: quorsum eventurum hoc sit, Ter.: igitur tum specimen cernitur, quo eveniat (welch ein Ende nehmen wird) aedificatio, Plaut.: ev. in caput nostrum, Ov. – m. Dat. pers., alci feliciter, Caes.: bonis male evenit, den Guten geht es schlimm, Cic. – b) eintreffen, in Erfüllung gehen, quota enim quaeque res evenit praedicta ab istis? Cic.: eveniunt optata deae, Ov.: vides omnia fere contra ac dicta sint evenisse, Cic.: eveniant volo tibi quae optas, Plaut.: quae precor eveniant, Ov. – Partiz. subst., ēventūra (n. pl.), Dinge, die eintreffen werden od. können, Tibull. 2, 1, 15. Plin. ep. 1, 18, 2. – c) zuteil werden, zufallen, provincia (sorte) evenit alci, Liv.: auspicia, quae sibi secunda evenerint, Cic. – d) zustande kommen, verwirklicht werden, Tac. ann. 4, 33. – 2) sich zutragen, sich ereignen, eintreten, geschehen, widerfahren, begegnen (wobei eine Verbindung zwischen Ursache u. Wirkung, ein Erfolg ausgedrückt wird; vgl. accĭdo no. II, 2 u. contingo no. II), quidquid praeter spem eveniat, Ter.: pax evenit, es erfolgt Friede, Sall.: quia (haec) possunt evenire, wirklich eintreten, Cic.: si quid sibi eveniret, wenn ihm etwas zustoßen, wenn ihm etwas (Menschliches) begegnen, d.i. wenn er sterben sollte, Suet.: u. so si quid evenisset, Spart.: ut plerumque evenit, Cic.: forte evenit, ut etc., Cic.: hostibus eveniat viduo dormire cubili, Ov.: nobis primae dissensiones vitio humani ingenii evenere, Sall. fr. – / Archaist. Coniunct. Praes. evenat, Enn. fr. scen. 203. Plaut. Curc. 39; mil. 1010; trin. 41; Epid. 287. Pompon. com. 35: evenant, Plaut. Epid. 321; most. 395 R. (Schöll eveniant).

    lateinisch-deutsches > evenio

  • 15 iaceo

    iaceo, cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; eig. geworfen sein, dah.) liegen, sich gelagert haben (Ggstz. stare, stehen, pendēre, hangen), I) eig.: A) im allg.: a) v. leb. Wesen: iacere humi, Cic. u.a.: in gramine, Ov.: u. m. bl. Abl., viduo cubili, lecto, Ov.: silvis agrisque viisque corpora iacent, Ov.: quousque duro castrorum iacebis cubiculo, Sen. contr. 1, 8, 2. – ad alcis pedes, Cic.: sub arbore, Verg.: super corpus alcis, Ov.: per vias, Ov.: supina iacendi positio, das Liegen auf dem Rücken, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 117. – v. Tieren, quem circa tigres... iacent, Ov.: vacca iacet et lente revocatas ruminat herbas, Ov.: pisces iacentes (= cubantes), gew. in der Tiefe der Gewässer ruhig liegende Plattfische, Halbfische, Colum. 8, 17, 9. – b) v. Lebl.: pernam... facito in aqua iaceat, Plaut.: in litore (v. einem Schiffe), Sen. rhet.: in collo od. bl. collo, b. Haaren, Ov. (vgl. capilli naturā vel arte iacentes, Sen.): iacent dispersa per agros sarcula, Ov.: venti, quidquid sabuli in campis iacet, converrunt, Curt.: pedamenta iacentia statuenda sunt, Colum.: lora iacentia, die entfallenen Zügel, Ov.: per quos (triginta dies) raro umquam nix minus quattuor pedes alta iacuit, Liv.

    B) insbes., 1) wie κεισθαι, ruhend liegen: a) v. Ruhenden, Schlafenden = liegen, ruhen, schlafen, in lecto, Cic.: in lectulo, Capit.: quid prosunt multa cubicula? in uno iacetis, Sen.: in antro Silenum somno videre iacentem, Verg. – gew. absol., ad quartam iaceo; post hanc vagor, Hor.: nam pransus iaceo, Catull.: custodes furtim transgressa iacentes, Tibull. – b) v. Speisenden = zu Tische liegen (gewöhnlich accumbere), Ov., Sen. u.a. (s. Heinsius Ov. her. 12, 179): cornu sinistro stibadii, Sidon. – c) v. Kranken = (krank) daniederliegen, krank sein, cura, ut valeas, ne ego, te iacente, bona tua comedam, Cic.: hic cum iaceret morbo confectus gravi rex urbis, Phaedr.: iacuit diu in sudore letali, Augustin.: graviter iacere, Plin. ep.: sine spe iacere, Sen.: tamquam in eodem valetudinario iacere, gleichsam in demselben Spital liegen (= an demselben Übel leiden), Sen. – d) v. Gefangenen, in carcere, Sen. contr. 1, 3, 2.

    2) zu Boden gestreckt daliegen: a) v. Besiegten = überwunden-, ohnmächtig daliegen, Arge, iaces, Ov.: per me iacet inclitus Hector, Ov.; vgl. Bach Ov. met. 1, 720. – b) von Leichnamen = unbeachtet-, unbegraben (da)liegen, istic nunc, metuende, iace! Verg.: tu iaces et in cadaveris similitudinem usque resoluta es, Ps. Quint. decl.; vgl. Burmann Phaedr. 1, 24, 10. – c) v. Toten = (tot) daliegen, rupto iacuit corpore, Phaedr.: et causa litis regibus Chryse iaces, Sen. poët.: vetito nudus iaciture sepulcro, Stat.: tu nisi caves, iacebis, wirst du ein Kind des Todes sein, Claud. Quadrig. fr.: von Gliedern Toter, artus morte iacent, liegen im Tode gestreckt, Lucr. – bes. von im Kampfe Gefallenen = liegen, gefallen-, umgekommen sein, pro patria, Ov.: ut proximi iacentibus (auf die Gefallenen) insisterent, Caes.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.; vgl. Staveren Nep. Thras. 2, 6. Thiel Verg. Aen. 1, 99. Ruhnken Ov. her. 14, 2.

    3) v. Reisenden usw. = wo liegen bleiben = wo liegend verharren, in oppido aliquo mallem resedisse, quoad arcesserer... Brundisii iacere in omnes partes est molestum. Propius accedere quomodo... possum? Cic. ad Att. 11, 6, 2.

    4) übtr., wie κεῑσθαι: a) v. Örtl.: α) = liegen, gelegen sein, bes. v. niederwärts liegenden Örtl., terrae iacentes ad Hesperum, Plin.: locus iacet inter Apenninum et Alpes, Brut. in Cic. ep.: Asia iacet ad meridiem et austrum, Europa ad septentriones et aquilonem, Varro LL.: iacet inter eos (saltus) campus, Liv.: inter Aegyptum et Aethiopas arenarum inculta vastitas iacet, Sen.: castra Punica ac Romana inter iacebat campus, Liv. (vgl. interiaceo): urbes in campis iacent, Iustin.: absol., despiciens terras iacentes (die untenliegenden), Verg.; vgl. Benecke Iustin. 22, 5, 5. Thiel Verg. Aen. 1, 224. Drak. Sil. 12, 132. – v. Gewässern, aqua iacens infra libram maris, Plin. – übtr., v. Völkern, liegen = hausen, wohnen, haec gens iacet supra Ciliciam, Nep. – β) = ausgebreitet daliegen, sich erstrecken, hanc super in speculis summoque in vertice montis planities ignota iacet, Verg.: tantum campi iacet, Verg.: perpetua vallis iacet usque ad mare Caspium, Curt.: v. Gewässern, iacent inter eos (montes) solemque immania ponti aequora, Lucr. – γ) niedrig-, tief gelegen sein, iacentia (niedrigen) et plana Urbis loca, Tac.: u. so loca iacentia (Ggstz. loca edita), Sen.: domus depressa, caeca, iacens, Cic. fr. – δ) v. zerstörten Orten = in Schutt u. Trümmern liegen, cui nec arae patriae domi stant, fractae et disiectae iacent, Enn. fr. scen. 89: iacet Ilion ingens, Ov.; vgl. Ruhnken Ov. her. 1, 3. – ε) v. Gewässern, ruhig-, still liegen, iacet sine murmure pontus, Lucan.: stagna iacentis aquae, Lucan.: stagna iacentia, Sil.; vgl. Heinsius Sil. 5, 583. – b) v. Gewändern = schleppen, praeverrunt latas veste iacente vias, Ov.: nimium demissa iacent tibi pallia terrae, Ov. – c) v. Gliedern usw., herabliegen = gesenkt sein, tardā gravitate iacentes (gesenkten = schläfrigen) vix oculos tollens, Ov. – vultus attolle iacentes (kraftlos [im Tode] gesenkten), Ov.: u. so von einem Sterbenden, iacensque vultus languido obtutu stupet, Sen. poët.

    II) bildl., A) im allg.: dum timent ne aliquando cadant, semper iacent, Quint.: priora tempora in ruinis rei publicae nostrisque iacuerunt, waren vereinigt mit usw., Cic.: vide, quid narrent, ecquae spes sit denarii, an cistophoro Pompeiano iaceamus, durch pompejanische (leichtere) Cistophoren zu Schaden kommen, Cic. ad Att. 2, 6. § 2. – quae (invidia) quidem, ut omnia mortalia, infra tuam magnitudinem iacet, reicht nicht herauf bis zu deiner Gr., Tac. ann. 14, 54: Marii, Sullae etc. infra Pallantis laudes iacebunt, werden weit zurückstehen hinter usw., Plin. ep. 8, 6, 2: nobilitas sub amore iacet, steht der L. nach, Ov. her. 4, 161.

    B) insbes.: 1) gleichs. in einen Zustand versunken liegen, versunken sein, von Menschen, in amore, Lucr.: in maerore, Cic.: in oblivione, Cic. – v. Lebl., vita in tenebris et maerore iacet, Lucr.: in eodem silentio multa alia oratorum officia iacuerunt, lagen begraben, Cic.

    2) danieder-, zu Boden liegen, a) v. denen, die aller Macht u. alles Ansehens im Staate beraubt sind = niedergedrückt-, ohnmächtig-, machtlos sein, α) übh.: iacere (sei in der Volksgunst gesunken) Caesarem offensione populari, Cic.: non modo extollere iacentem, sed etiam amplificare eius pristinam dignitatem, Cic.: ab hoc igitur viro quisquam bellum timet, qui in pace iacere, quam in bello vigere maluit? quamquam ille numquam iacuit; erat enim in desiderio civitatis, in ore, in sermone omnium, Cic.: per se afflictum et iacentem, Cic.: si iacens tecum ageret, Cic.: si magnus vir cecĭdit, magnus iacuit, Sen.: ille potens, alii, sordida turba, iacent, Ov.: pauper ubique iacet, ist überall verachtet, Ov. – dah. β) bes. von solchen, die sich um ein Staatsamt bewerben, aber ohne Aussicht auf einen günstigen Erfolg sind = nicht emporkommen können, aller Aussicht beraubt-, hoffnungslos sein, alles Vertrauen verloren haben, videsne tu illum tristem (sc. candidatum)? iacet, diffidit, abiecit hastas, Cic.: C. Marius cum a spe consulatus longe abesset et iam septimum annum post praeturam iaceret, hoffnungslos hingebracht hatte, Cic. – u. γ) von Dingen, die unbeachtet-, vernachlässigt liegen od. -bleiben, im argen liegen, hintangesetzt werden, nicht in Aufnahme kommen, dominetur (falsa invidia) in contionibus, iaceat in iudiciis, Cic.: philosophia iacuit usque ad haue aetatem, Cic.: iacent ea semper, quae improbantur, Cic.: iacent beneficia Nuculae, friget patronus Antonius, Cic. – nomen iacet in adversariis, steht unbeachtet (= ist in das Hauptbuch noch nicht eingetragen), Cic.: so auch quomodo tibi tanta pecunia iacet? Cic. – b) v. Mutlosen = niedergedrückt-, zu Boden gedrückt sein, Cnaeus noster ut totus iacet? non animus est etc., Cic.: scias me ita dolere, ut non iaceam, Cic.: amici est... niti et efficere, ut amici iacentem (niedergebeugten) animum excitet, Cic. – c) v. Pers.u. Behauptungen, die widerlegt worden sind = zu Boden liegen, zusammenstürzen (s. Garatoni Cic. Mil. 18. p. 222 sq.), iacent hi suis testibus, Cic.: iacet igitur tota conclusio, Cic.: iacet omnis ratio Peripateticorum, Cic. – d) v. Dingen, die lässig od. gar nicht mehr betrieben werden, wie unser daniederliegen = ins Stocken geraten sein, ganz aufhören, ars tua iacet, Ov.: iacebit opera fabrilis, Sen.: iudicia iacebant, Cic.: omnis hic dilectus iacet, Cic.: iustitia vacillat vel iacet potius omnesque eae virtutes, quae etc., Cic.: virtutem iacere, es sei rein aus mit der T., Cic. – e) dem Werte nach niedrig stehen, iacent pretia praediorum, Cic.: nunc ista omnia iacere puto propter nummorum caritatem, Cic.: so auch agri iacent, Petron.

    3) ungebraucht daliegen, a) v. Worten = zu freiem Gebrauche vorliegen, zu Gebote stehen (verba) iacentia sustulimus e medio, Cic. de or. 3, 177. – b) von Kapitalien, ne pecuniae otiosae iaceant, Plin. ep. 10, 64 (62), 1. – c) von herrenlosem Gute = ohne Besitzer-, herrenlos sein, ne bona iaceant, ICt.: hereditas iacet, ICt.

    4) matt daliegen = matt-, schläfrig-, dämisch usw. sein, probus (puer)ab illo segni et iacente plurimum aberit, Quint.: si modo ita exploratā aure homo sit, non surdā nec iacenti, Gell.: ut sonis turn placidis tum citatis aut demissam iacentemque (schleppende) orationem eius erigeret (um den schwachen u. schleppenden Redeton zu beleben), aut ferocientem saevientemque cohiberet, Gell.: nervorum sine sensu iacentium torpor, der gefühllosen u. ertöteten N., Sen. – / Partiz. Fut. iacitūrus, Stat. Theb. 7, 777 (wo Vok. iaciture).

    lateinisch-deutsches > iaceo

  • 16 viduatus

    viduātus, ūs, m. (viduo), der Witwenstand, Tert. de virg. vel. 9.

    lateinisch-deutsches > viduatus

  • 17 evenio

    ē-venio, vēnī, ventum, ire, heraus-, hervorkommen, I) eig.: 1) im allg.: pulchrior evenit (mari). Hor. carm. 4, 4, 65. – mit Angabe wohin? = hinkommen, hingelangen, Capuam, Plaut. rud. 631. – 2) insbes., wachsend hervorkommen, hervorwachsen, arundo serius evenit, Col. 4, 32, 2. – II) übtr.: 1) einen Ausgang gewinnen, ausschlagen, ablaufen, a) im allg.: bene, Plaut. u. Cic.: ex sententia, Ter.: quorsum eventurum hoc sit, Ter.: igitur tum specimen cernitur, quo eveniat (welch ein Ende nehmen wird) aedificatio, Plaut.: ev. in caput nostrum, Ov. – m. Dat. pers., alci feliciter, Caes.: bonis male evenit, den Guten geht es schlimm, Cic. – b) eintreffen, in Erfüllung gehen, quota enim quaeque res evenit praedicta ab istis? Cic.: eveniunt optata deae, Ov.: vides omnia fere contra ac dicta sint evenisse, Cic.: eveniant volo tibi quae optas, Plaut.: quae precor eveniant, Ov. – Partiz. subst., ēventūra (n. pl.), Dinge, die eintreffen werden od. können, Tibull. 2, 1, 15. Plin. ep. 1, 18, 2. – c) zuteil werden, zufallen, provincia (sorte) evenit alci, Liv.: auspicia, quae sibi secunda evenerint, Cic. – d) zustande kommen, verwirklicht werden, Tac. ann. 4, 33. – 2) sich zutragen, sich ereignen, eintreten, geschehen, widerfahren, begegnen (wobei eine Verbindung zwischen Ursache u. Wirkung, ein Erfolg ausgedrückt wird; vgl. accĭdo no. II, 2 u. contingo
    ————
    no. II), quidquid praeter spem eveniat, Ter.: pax evenit, es erfolgt Friede, Sall.: quia (haec) possunt evenire, wirklich eintreten, Cic.: si quid sibi eveniret, wenn ihm etwas zustoßen, wenn ihm etwas (Menschliches) begegnen, d.i. wenn er sterben sollte, Suet.: u. so si quid evenisset, Spart.: ut plerumque evenit, Cic.: forte evenit, ut etc., Cic.: hostibus eveniat viduo dormire cubili, Ov.: nobis primae dissensiones vitio humani ingenii evenere, Sall. fr. – Archaist. Coniunct. Praes. evenat, Enn. fr. scen. 203. Plaut. Curc. 39; mil. 1010; trin. 41; Epid. 287. Pompon. com. 35: evenant, Plaut. Epid. 321; most. 395 R. (Schöll eveniant).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > evenio

  • 18 iaceo

    iaceo, cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; eig. geworfen sein, dah.) liegen, sich gelagert haben (Ggstz. stare, stehen, pendēre, hangen), I) eig.: A) im allg.: a) v. leb. Wesen: iacere humi, Cic. u.a.: in gramine, Ov.: u. m. bl. Abl., viduo cubili, lecto, Ov.: silvis agrisque viisque corpora iacent, Ov.: quousque duro castrorum iacebis cubiculo, Sen. contr. 1, 8, 2. – ad alcis pedes, Cic.: sub arbore, Verg.: super corpus alcis, Ov.: per vias, Ov.: supina iacendi positio, das Liegen auf dem Rücken, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 117. – v. Tieren, quem circa tigres... iacent, Ov.: vacca iacet et lente revocatas ruminat herbas, Ov.: pisces iacentes (= cubantes), gew. in der Tiefe der Gewässer ruhig liegende Plattfische, Halbfische, Colum. 8, 17, 9. – b) v. Lebl.: pernam... facito in aqua iaceat, Plaut.: in litore (v. einem Schiffe), Sen. rhet.: in collo od. bl. collo, b. Haaren, Ov. (vgl. capilli naturā vel arte iacentes, Sen.): iacent dispersa per agros sarcula, Ov.: venti, quidquid sabuli in campis iacet, converrunt, Curt.: pedamenta iacentia statuenda sunt, Colum.: lora iacentia, die entfallenen Zügel, Ov.: per quos (triginta dies) raro umquam nix minus quattuor pedes alta iacuit, Liv.
    B) insbes., 1) wie κεισθαι, ruhend liegen: a) v. Ruhenden, Schlafenden = liegen, ruhen, schlafen, in lecto, Cic.: in lectulo, Capit.: quid prosunt multa
    ————
    cubicula? in uno iacetis, Sen.: in antro Silenum somno videre iacentem, Verg. – gew. absol., ad quartam iaceo; post hanc vagor, Hor.: nam pransus iaceo, Catull.: custodes furtim transgressa iacentes, Tibull. – b) v. Speisenden = zu Tische liegen (gewöhnlich accumbere), Ov., Sen. u.a. (s. Heinsius Ov. her. 12, 179): cornu sinistro stibadii, Sidon. – c) v. Kranken = (krank) daniederliegen, krank sein, cura, ut valeas, ne ego, te iacente, bona tua comedam, Cic.: hic cum iaceret morbo confectus gravi rex urbis, Phaedr.: iacuit diu in sudore letali, Augustin.: graviter iacere, Plin. ep.: sine spe iacere, Sen.: tamquam in eodem valetudinario iacere, gleichsam in demselben Spital liegen (= an demselben Übel leiden), Sen. – d) v. Gefangenen, in carcere, Sen. contr. 1, 3, 2.
    2) zu Boden gestreckt daliegen: a) v. Besiegten = überwunden-, ohnmächtig daliegen, Arge, iaces, Ov.: per me iacet inclitus Hector, Ov.; vgl. Bach Ov. met. 1, 720. – b) von Leichnamen = unbeachtet-, unbegraben (da)liegen, istic nunc, metuende, iace! Verg.: tu iaces et in cadaveris similitudinem usque resoluta es, Ps. Quint. decl.; vgl. Burmann Phaedr. 1, 24, 10. – c) v. Toten = (tot) daliegen, rupto iacuit corpore, Phaedr.: et causa litis regibus Chryse iaces, Sen. poët.: vetito nudus iaciture sepulcro, Stat.: tu nisi caves, iacebis, wirst du ein Kind des Todes sein, Claud. Quadrig. fr.: von Gliedern Toter, artus morte
    ————
    iacent, liegen im Tode gestreckt, Lucr. – bes. von im Kampfe Gefallenen = liegen, gefallen-, umgekommen sein, pro patria, Ov.: ut proximi iacentibus (auf die Gefallenen) insisterent, Caes.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.; vgl. Staveren Nep. Thras. 2, 6. Thiel Verg. Aen. 1, 99. Ruhnken Ov. her. 14, 2.
    3) v. Reisenden usw. = wo liegen bleiben = wo liegend verharren, in oppido aliquo mallem resedisse, quoad arcesserer... Brundisii iacere in omnes partes est molestum. Propius accedere quomodo... possum? Cic. ad Att. 11, 6, 2.
    4) übtr., wie κεῑσθαι: a) v. Örtl.: α) = liegen, gelegen sein, bes. v. niederwärts liegenden Örtl., terrae iacentes ad Hesperum, Plin.: locus iacet inter Apenninum et Alpes, Brut. in Cic. ep.: Asia iacet ad meridiem et austrum, Europa ad septentriones et aquilonem, Varro LL.: iacet inter eos (saltus) campus, Liv.: inter Aegyptum et Aethiopas arenarum inculta vastitas iacet, Sen.: castra Punica ac Romana inter iacebat campus, Liv. (vgl. interiaceo): urbes in campis iacent, Iustin.: absol., despiciens terras iacentes (die untenliegenden), Verg.; vgl. Benecke Iustin. 22, 5, 5. Thiel Verg. Aen. 1, 224. Drak. Sil. 12, 132. – v. Gewässern, aqua iacens infra libram maris, Plin. – übtr., v. Völkern, liegen = hausen, wohnen, haec gens iacet supra Ciliciam, Nep. – β) = ausgebreitet daliegen,
    ————
    sich erstrecken, hanc super in speculis summoque in vertice montis planities ignota iacet, Verg.: tantum campi iacet, Verg.: perpetua vallis iacet usque ad mare Caspium, Curt.: v. Gewässern, iacent inter eos (montes) solemque immania ponti aequora, Lucr. – γ) niedrig-, tief gelegen sein, iacentia (niedrigen) et plana Urbis loca, Tac.: u. so loca iacentia (Ggstz. loca edita), Sen.: domus depressa, caeca, iacens, Cic. fr. – δ) v. zerstörten Orten = in Schutt u. Trümmern liegen, cui nec arae patriae domi stant, fractae et disiectae iacent, Enn. fr. scen. 89: iacet Ilion ingens, Ov.; vgl. Ruhnken Ov. her. 1, 3. – ε) v. Gewässern, ruhig-, still liegen, iacet sine murmure pontus, Lucan.: stagna iacentis aquae, Lucan.: stagna iacentia, Sil.; vgl. Heinsius Sil. 5, 583. – b) v. Gewändern = schleppen, praeverrunt latas veste iacente vias, Ov.: nimium demissa iacent tibi pallia terrae, Ov. – c) v. Gliedern usw., herabliegen = gesenkt sein, tardā gravitate iacentes (gesenkten = schläfrigen) vix oculos tollens, Ov. – vultus attolle iacentes (kraftlos [im Tode] gesenkten), Ov.: u. so von einem Sterbenden, iacensque vultus languido obtutu stupet, Sen. poët.
    II) bildl., A) im allg.: dum timent ne aliquando cadant, semper iacent, Quint.: priora tempora in ruinis rei publicae nostrisque iacuerunt, waren vereinigt mit usw., Cic.: vide, quid narrent, ecquae spes sit denarii,
    ————
    an cistophoro Pompeiano iaceamus, durch pompejanische (leichtere) Cistophoren zu Schaden kommen, Cic. ad Att. 2, 6. § 2. – quae (invidia) quidem, ut omnia mortalia, infra tuam magnitudinem iacet, reicht nicht herauf bis zu deiner Gr., Tac. ann. 14, 54: Marii, Sullae etc. infra Pallantis laudes iacebunt, werden weit zurückstehen hinter usw., Plin. ep. 8, 6, 2: nobilitas sub amore iacet, steht der L. nach, Ov. her. 4, 161.
    B) insbes.: 1) gleichs. in einen Zustand versunken liegen, versunken sein, von Menschen, in amore, Lucr.: in maerore, Cic.: in oblivione, Cic. – v. Lebl., vita in tenebris et maerore iacet, Lucr.: in eodem silentio multa alia oratorum officia iacuerunt, lagen begraben, Cic.
    2) danieder-, zu Boden liegen, a) v. denen, die aller Macht u. alles Ansehens im Staate beraubt sind = niedergedrückt-, ohnmächtig-, machtlos sein, α) übh.: iacere (sei in der Volksgunst gesunken) Caesarem offensione populari, Cic.: non modo extollere iacentem, sed etiam amplificare eius pristinam dignitatem, Cic.: ab hoc igitur viro quisquam bellum timet, qui in pace iacere, quam in bello vigere maluit? quamquam ille numquam iacuit; erat enim in desiderio civitatis, in ore, in sermone omnium, Cic.: per se afflictum et iacentem, Cic.: si iacens tecum ageret, Cic.: si magnus vir cecĭdit, magnus iacuit, Sen.: ille
    ————
    potens, alii, sordida turba, iacent, Ov.: pauper ubique iacet, ist überall verachtet, Ov. – dah. β) bes. von solchen, die sich um ein Staatsamt bewerben, aber ohne Aussicht auf einen günstigen Erfolg sind = nicht emporkommen können, aller Aussicht beraubt-, hoffnungslos sein, alles Vertrauen verloren haben, videsne tu illum tristem (sc. candidatum)? iacet, diffidit, abiecit hastas, Cic.: C. Marius cum a spe consulatus longe abesset et iam septimum annum post praeturam iaceret, hoffnungslos hingebracht hatte, Cic. – u. γ) von Dingen, die unbeachtet-, vernachlässigt liegen od. -bleiben, im argen liegen, hintangesetzt werden, nicht in Aufnahme kommen, dominetur (falsa invidia) in contionibus, iaceat in iudiciis, Cic.: philosophia iacuit usque ad haue aetatem, Cic.: iacent ea semper, quae improbantur, Cic.: iacent beneficia Nuculae, friget patronus Antonius, Cic. – nomen iacet in adversariis, steht unbeachtet (= ist in das Hauptbuch noch nicht eingetragen), Cic.: so auch quomodo tibi tanta pecunia iacet? Cic. – b) v. Mutlosen = niedergedrückt-, zu Boden gedrückt sein, Cnaeus noster ut totus iacet? non animus est etc., Cic.: scias me ita dolere, ut non iaceam, Cic.: amici est... niti et efficere, ut amici iacentem (niedergebeugten) animum excitet, Cic. – c) v. Pers.u. Behauptungen, die widerlegt worden sind = zu Boden liegen, zusammenstürzen (s. Garatoni Cic. Mil. 18.
    ————
    p. 222 sq.), iacent hi suis testibus, Cic.: iacet igitur tota conclusio, Cic.: iacet omnis ratio Peripateticorum, Cic. – d) v. Dingen, die lässig od. gar nicht mehr betrieben werden, wie unser daniederliegen = ins Stocken geraten sein, ganz aufhören, ars tua iacet, Ov.: iacebit opera fabrilis, Sen.: iudicia iacebant, Cic.: omnis hic dilectus iacet, Cic.: iustitia vacillat vel iacet potius omnesque eae virtutes, quae etc., Cic.: virtutem iacere, es sei rein aus mit der T., Cic. – e) dem Werte nach niedrig stehen, iacent pretia praediorum, Cic.: nunc ista omnia iacere puto propter nummorum caritatem, Cic.: so auch agri iacent, Petron.
    3) ungebraucht daliegen, a) v. Worten = zu freiem Gebrauche vorliegen, zu Gebote stehen (verba) iacentia sustulimus e medio, Cic. de or. 3, 177. – b) von Kapitalien, ne pecuniae otiosae iaceant, Plin. ep. 10, 64 (62), 1. – c) von herrenlosem Gute = ohne Besitzer-, herrenlos sein, ne bona iaceant, ICt.: hereditas iacet, ICt.
    4) matt daliegen = matt-, schläfrig-, dämisch usw. sein, probus (puer)ab illo segni et iacente plurimum aberit, Quint.: si modo ita exploratā aure homo sit, non surdā nec iacenti, Gell.: ut sonis turn placidis tum citatis aut demissam iacentemque (schleppende) orationem eius erigeret (um den schwachen u. schleppenden Redeton zu beleben), aut ferocientem sae-
    ————
    vientemque cohiberet, Gell.: nervorum sine sensu iacentium torpor, der gefühllosen u. ertöteten N., Sen. – Partiz. Fut. iacitūrus, Stat. Theb. 7, 777 (wo Vok. iaciture).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iaceo

  • 19 viduatus

    viduātus, ūs, m. (viduo), der Witwenstand, Tert. de virg. vel. 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > viduatus

  • 20 individuo sm

    [indi'viduo]
    (gen) individual, (pegg : uomo) character, fellow

    Dizionario Italiano-Inglese > individuo sm

См. также в других словарях:

  • viduo — 2 viduõ (ž.) praep. su gen. žr. 2 viduje 1: Viduõ šautuvo yra šeiva įdėta DūnŽ. Viename gale būs ta daržinė, ot viduõ tos daržinės būs pataisyta ta duoba Vkš. Koks medis išaugo viduõ dirvos! Rdn …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viduo — 1 viduõ adv. K.Būg, P.Skar, NdŽ, FrnW žr. 1 viduje …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viduojiškas — viduõjiškas, a adj. (1) žr. 2 viduojis 3. viduõjiškai adv.: Tuokart tariaus esanti gimusi laimėti garbės, ieškojau priemonių jai įgyti, bet man viduojiškai buvo apreikšta, kad mano garbės niekuomet nepamatys mirtingųjų akys rš …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viduojas — viduõjas, à adj. (2) Db žr. vidujas …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • vidus — vidùs sm. (4) KBII106, K, LsB239, K.Būg, Š, Rtr, DŽ, FrnW, KŽ; M, L, LL280 1. SD401, R200,205, MŽ265,272, D.Pošk, N vidinė ertmė, plotas, vidinė dalis, pusė: Skritulys viduj tuščias SD98. Vidun veizdžiu SD34, Sut. Krosnies vidaũs šalys NdŽ.… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viduojis — 2 viduõjis, ė adj. (2) K.Būg, P.Skar, NdŽ; N 1. žr. 2 vidujis 3: Nėko teip, viduõjis vynas išejo Grg. Viduõjis laukininkas Klp. Nebuvo teip gera pieva – viduõjė Krg. viduõjai adv. Klp. 2. žr. 2 vidujis 4: Ministeris viduojųjų… dalykų …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viršus — 1 viršùs sm. (4) KBII106, K, FrnW, NdŽ, vir̃šus (2) K, NdŽ, DūnŽ, Trš, Dr; SD1193, N, LL93, L 1. SD398, CII160, R, R97,270,333,359, MŽ, S.Dauk, D.Pošk, M, J.Jabl(Als), Š, K.Būg, Rtr, ŠT43, DŽ, LKAI43, LzŽ viršutinė, aukštutinė dalis; pršn.… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Carmen Amaya — Saltar a navegación, búsqueda Carmen Amaya (nacida el 2 de noviembre de 1913 fallecida en el 19 de noviembre de 1963) fue una bailadora y cantante de flamenco española. Nació en la playa de Somorrostro, barrio de Barcelona ya desaparecido. Era… …   Wikipedia Español

  • potawatomi — ► adjetivo sustantivo de género común ETNOGRAFÍA Díc. del indi viduo perteneciente a una tribu algonquina norteamericana, que habitó en el NE de Wisconsin. Los potawatomi eran sedentarios y vivían de la agricultura, de la caza y de la pesca …   Enciclopedia Universal

  • DEIDAMIA — I. DEIDAMIA filia Lycomedis Regis Scyri insulae, quam Achilles, cum inter Regis filias sub muliebri habitu lateret, gravidam fecit, et ex ea Pyrrhum genuit. Prop. l. 2. Eleg. IX. v. 16. Scyria nec viduo Deidamia toro. II. DEIDAMIA filia Pyrrhi,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ICARIUS — I. ICARIUS Atticae mons, Plin. l. 4. c. 7. II. ICARIUS Oebali fil. pater Erigones, qui cum a Libero patre utrem vini accepisset, ut eius usum mortalibus communicaret, in Atticum agrum sese contulit, ibique pastotibus, qui aestu Solis sitim… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»