-
1 frētus
frētus adj. [3 FER-], leaning, supported, relying, depending, trusting, daring, confident: malitiā suā, T.: Antoni copiis: meā prudentiā: iuventā, V.: ferro et animis, L.: multitudo nulli rei, L.: satis fretus esse etiam nunc tolerando certamini legatum, L.: excipi posse (hostem), Cu.* * *freta, fretum ADJrelying on, trusting to, supported by (w/ABL) -
2 credulus
crēdŭlus, a, um, adj. [credo, II. C. 2.], that easily believes a thing, credulous, easy of belief, confiding.I.Prop. (freq. and class.).(α).Absol.:(β).in fabulis stultissima persona est improvidorum et credulorum senum,
Cic. Lael. 26, 100: stultus auditor et [p. 480] credulus, id. Font. 6, 13; Quint. 11, 1, 71; Tac. H. 1, 12 fin.; Hor. C. 1, 5, 9; Ov. M. 3, 432 et saep.—Of fishes trusting to the hook, Ov. M. 8, 858; cf. credulitas;and of animals anticipating no danger,
Hor. Epod. 16, 33.—With dat.:* (γ).non ego credulus illis,
Verg. E. 9, 34; Prop. 1, 3, 28; Hor. C. 1, 11, 8; Sil. 10, 478; Tac. H. 2, 23.—With in aliquid: nos in vitium credula turba sumus, Ov F. 4, 312.—II.Transf., of inanimate subjects:aures regis,
Curt. 10, 1, 28:credula res amor est,
Ov. H. 6, 21; id. M. 7, 826:spes animi mutui,
Hor. C. 4, 1, 30:convivia,
full of confidence, confiding, trusting, Just. 2, 10, 10:fama ( = facile credens),
Tac. H. 1, 34 fin.; cf. Roth ad Tac. Agr. p. 210. -
3 cōnfīdēns
cōnfīdēns entis, adj. with sup. [P. of confido], bold, daring, confident: senex, T.—Shameless, audacious, impudent: Homo, T.: tumidusque, H.: astutia: iuvenum confidentissime, V.* * *(gen.), confidentis ADJassured/confident; bold/daring/undaunted; overconfident, presumptuous; trusting -
4 crēdulus
crēdulus adj. [credo], that easily believes, credulous, easy of belief, confiding, unsuspecting: senes: nimis: te fruitur credulus aureā, H.: piscis in undā, O.: illis, V.: postero (diei), H.: in vitium, O.—Trustful, credulous, simple: Credula res amor est, O.— Easily believed: fama, Ta.* * *credula, credulum ADJcredulous, trusting, gullible; prone to believe/trust; full of confidence (L+S) -
5 fīdus
fīdus adj. with comp. and sup. [1 FID-], trusty, trustworthy, faithful, sure, credible: ingenium: exercitus sibi, S.: sodales, H.: Iudex, impartial, H.: interpres, H.: fidiora genera hominum, L.: canum custodia: fido animo, steadfast, L.: (servum) domino fidissimum, L.: Nec tibi fidam promitte Lacaenam, O.: ne quid usquam fidum proditori esset, no faith should be kept, L.: regina tui fidissima, towards you, V.— Sure, certain, safe, trustworthy: aures, O.: spes fidissima Teucrūm, V.: ensis, trusty, V.: statio male fida carinis, V.: Nox arcanis fidissima, O.* * *fida, fidum ADJfaithful, loyal; trusting, confident -
6 credencia
credence; state of trusting (medieval spelling) -
7 committo
I.Of two or more objects, to bring, join, combine into one whole; to join or put together, to connect, unite.A.In gen. (rare; not in Cic.), constr. inter se, cum aliquā re, alicui, with in and acc., and with acc. only.(α).Inter se:(β).res in ordinem digestae atque inter se commissae,
Quint. 7, prooem. §1: per nondum commissa inter se munimenta urbem intravit,
Liv. 38, 4, 8; cf. thus with inter se:oras vulneris suturis,
Cels. 7, 19:duo verba,
Quint. 9, 4, 33:easdem litteras,
id. ib.:duo comparativa,
id. 9, 3, 19.—With cum:(γ).costae committuntur cum osse pectoris,
Cels. 8, 1.—With dat.:(δ).viam a Placentiā ut Flaminiae committeret,
Liv. 39, 2, 10:quā naris fronti committitur,
is joined to, Ov. M. 12, 315:quā vir equo commissus erat,
id. ib. 12, 478 (of a Centaur); cf.of Scylla: delphinum caudas utero commissa luporum,
Verg. A. 3, 428:commissa dextera dextrae,
Ov. H. 2, 31:medulla spinae commissa cerebro,
Cels. 8, 1:moles, quae urbem continenti committeret,
Curt. 4, 2, 16; Flor. 1, 4, 2 Duker.—With in and acc.:(ε).commissa in unum crura,
Ov. M. 4, 580:committuntur suturae in unguem,
Cels. 8, 1.—With acc. only: barbaricam pestem navibus obtulit, commissam infabre, Pac. ap. Non. p. 40, 31 (Trag. Rel. v. 271 Rib.):B.commissis operibus,
Liv. 38, 7, 10:fidibusque mei commissa mariti moenia,
Ov. M. 6, 178:(terra) maria committeret,
Curt. 3, 1, 13; 7, 7, 14:noctes duas,
Ov. Am. 1, 13, 46; cf.: nocte commissā. Sen. Herc. Oet. 1698:commissa corpore toto,
Ov. M. 4, 369; Lucil. ap. Non. p. 248, 25: cervix committitur primo [p. 380] artu, Val. Fl. 4, 310:domus plumbo commissa,
patched, Juv. 14, 310.—In partic., to set or bring men or animals together in a contest or fight, as competitors, etc., to set together, set on (freq. in Suet.;b.elsewhere rare): pugiles Latinos cum Graecis,
Suet. Aug. 45:quingenis peditibus, elephantis vicenis, tricenis equitibus hinc et inde commissis,
id. Caes. 39; id. Claud. 34:camelorum quadrigas,
id. Ner. 11; Luc. 1, 97:victores committe,
Mart. 8, 43, 3; cf. id. Spect. 28, 1:licet Aenean Rutulumque ferocem Committas,
i.e. you describe their contest in your poem, you bring them in contact with each other, Juv. 1, 162:eunucho Bromium committere noli,
id. 6, 378:inter se omnes,
Suet. Calig. 56:aequales inter se,
id. Gram. 17.—Trop., to bring together for comparison, to compare, put together, match:2.committit vates et comparat, inde Maronem, Atque aliā parte in trutinā suspendit Homerum,
Juv. 6, 436; cf. Prop. 2, 3, 21; Mart. 7, 24, 1.—Transf., of a battle, war: proelium, certamen, bellum, etc.a.To arrange a battle or contest, to enter upon, engage in, begin, join, commence, Cic. Div. 1, 35, 77:b.proelii committendi signum dare,
Caes. B. G. 2, 21:cum proelium commissum audissent,
id. ib. 7, 62:commisso ab equitibus proelio,
id. B. C. 1, 40:in aciem exercitum eduxit proeliumque commisit,
Nep. Eum. 3 fin.; id. Hann. 11, 3; id. Milt. 6, 3; Just. 2, 12, 7; 15, 4, 22; 22, 6, 6:postquam eo ventum est, ut a ferentariis proelium committi posset,
Sall. C. 60, 2:commisso proelio, diutius nostrorum militum impetum hostes ferre non potuerunt,
Caes. B. G. 4, 35; id. B. C. 1, 13; 2, 6 Kraner ad loc.:Caesar cohortatus suos proelium commisit,
id. ib. 1, 25:utrum proelium committi ex usu esset, necne,
id. ib. 1, 50; 1, 52; 2, 19; Nep. Milt. 5, 3:pridie quam Siciliensem pugnam classe committeret,
Suet. Aug. 96:avidus committere pugnam,
Sil. 8, 619:pugnas,
Stat. Th. 6, 143:rixae committendae causā,
Liv. 5, 25, 2:cum vates monere eum (regem) coepit, ne committeret, aut certe differret obsidionem,
Curt. 9, 4, 27.—Of a drinking contest for a wager:a summo septenis cyathis committe hos ludos,
Plaut. Pers. 5, 1, 19:nondum commisso spectaculo,
Liv. 2, 36, 1:musicum agona,
Suet. Ner. 23:aciem,
Flor. 4, 2, 46:commissum (bellum) ac profligatum conficere,
Liv. 21, 40, 11; 8, 25, 5; 31, 28, 1 al.; cf.:si quis trium temporum momenta consideret, primo commissum bellum, profligatum secundo, tertio vero confectum est,
Flor. 2, 15, 2:committere Martem,
Sil. 13, 155:quo die ludi committebantur,
Cic. Q. Fr. 3, 4, 6:ludos dedicationis,
Suet. Claud. 21:ludos,
Verg. A. 5, 113.—In gen., to maintain a contest, etc., to fight a battle, to hold, celebrate games, etc. (rare):(β).illam pugnam navalem... mediocri certamine commissam arbitraris?
Cic. Mur. 15, 33:levia inde proelia per quatriduum commissa,
Liv. 34, 37, 7:commisso modico certamine,
id. 23, 44, 5.—Absol. (post-Aug. and rare):3.contra quem Sulla iterum commisit,
Eutr. 5, 6; 9, 24; Dig. 9, 1, 1:priusquam committeretur,
before the contest began, Suet. Vesp. 5.—In gen.: committere aliquid, to begin any course of action, to undertake, carry on, hold (rare):4.tribuni sanguine commissa proscriptio,
Vell. 2, 64 fin.:judicium inter sicarios committitur,
Cic. Rosc. Am. 5, 11. —In part. perf.:egregie ad ultimum in audacter commisso perseveravit,
Liv. 44, 4, 11; cf. id. ib. § 8; 44, 6, 14.—In partic., to practise or perpetrate wrong, do injustice; to commit a crime (very freq. and class.).(α).With acc.:(β).ut neque timeant, qui nihil commiserint, et poenam semper ante oculos versari putent, qui peccaverint,
Cic. Mil. 23, 61; cf. Quint. 7, 2, 30:commississe cavet quod mox mutare laboret,
Hor. A. P. 168:ego etiam quae tu sine Verre commisisti, Verri crimini daturus sum,
Cic. Div. in Caecil. 11, 35:quantum flagitii,
id. Brut. 61, 219:tantum facinus,
id. Rosc. Am. 23, 65:virilis audaciae facinora,
Sall. C. 25, 1:majus delictum,
Caes. B. G. 7, 4:nil nefandum,
Ov. M. 9, 626:nefarias res,
Cic. Phil. 6, 1, 2:scelus,
id. Sull. 2, 6; Dig. 48, 9, 7:adulterium,
Quint. 7, 2, 11; 7, 3, 1:incestum cum filio,
id. 5, 10, 19:parricidium,
id. 7, 2, 2:caedem,
id. 7, 4, 43; 10, 1, 12; 5, 12, 3:sacrilegium,
id. 7, 2, 18:fraudem,
Hor. C. 1, 28, 31.— Aliquid adversus, in, erga:committere multa et in deos et in homines impie nefarieque,
Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6; cf.:in te,
Verg. A. 1, 231:aliquid adversus populum Romanum,
Liv. 42, 38, 3:aliquid erga te,
Cic. Att. 3, 20, 3.—Committere contra legem, in legem, lege, to offend, sin, commit an offence:(γ).quasi committeret contra legem,
Cic. Brut. 12, 48:in legem Juliam de adulteriis,
Dig. 48, 5, 39; 48, 10, 13:adversus testamentum,
ib. 34, 3, 8, § 2:ne lege censoriā committant,
Varr. R. R. 2, 1, 16:lege de sicariis,
Quint. 7, 1, 9. —Absol.:(δ).hoc si in posterum edixisses, minus esset nefarium... nemo enim committeret,
Cic. Verr. 2, 1, 43, § 110.—With ut, to be guilty or be in fault, so that, to give occasion or cause, that, to act so as that:(ε).id me commissurum ut patiar fieri,
Plaut. Trin. 3, 2, 78:non committet hodie iterum ut vapulet,
Ter. Ad. 2, 1, 5:ego nolo quemquam civem committere, ut morte multandus sit: tu, etiam si commiserit, conservandum putas,
Cic. Phil. 8, 5, 15:committere ut accusator nominere,
id. Off. 2, 14, 50; so Liv. 25, 6, 17:non committam, ut tibi ipse insanire videar,
Cic. Fam. 5, 5, 3; 3, 7, 3; id. Att. 1, 6, 1; 1, 20, 3; id. de Or. 2, 57, 233; id. Off. 3, 2, 6; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1, Quint. 1, 10, 30; 5, 13, 27; Cic. Leg. 1, 13, 37.—More rare in a like sense,With cur or quare:(ζ).Caedicius negare se commissurum, cur sibi quisquam imperium finiret,
Liv. 5, 46, 6:neque commissum a se, quare timeret,
Caes. B. G. 1, 14.—With inf.:b.non committunt scamna facere,
Col. 2, 4, 3:infelix committit saepe repelli,
Ov. M. 9, 632.—Poenam, multam, etc., jurid. t. t., to bring punishment upon one ' s self by an error or fault, to incur, make one ' s self liable to it:(β).poenam,
Cic. Verr. 2, 3, 12, § 30; cf. Quint. 7, 4, 20; and:committere in poenam edicti,
Dig. 2, 2, 4:ut illam multam non commiserit,
Cic. Clu. 37, 103; Dig. 35, 1, 6 pr.—Committi, with a definite object, to be forfeited or confiscated, as a penalty:c.hereditas Veneri Erycinae commissa,
Cic. Verr. 2, 1, 10, § 27; 2, 2, 14, § 36; so,commissae hypothecae,
id. Fam. 13, 56, 2:commissa tibi fiducia,
id. Fl. 21, 51:merces,
Dig. 39, 4, 11, § 2:mancipium,
ib. 39, 14, 6:praedia in publicum,
ib. 3, 5, 12:hanc devotionem capitis esse commissam,
incurred, Cic. Dom. 57, 145.—Also (mostly in jurid. Lat.) of laws, judicial regulations, promises, etc., that become binding in consequence of the fulfilment of a condition as the commission of a crime, etc.:II.in civitatem obligatam sponsione commissa iratis omnibus diis,
a promise the condition of which has been fulfilled, Liv. 9, 11, 10 Weissenb. ad loc.; cf.:hanc ego devotionem capitis mei... convictam esse et commissam putabo,
Cic. Dom. 57, 145:si alius committat edictum,
transgresses, incurs its penalty, makes himself liable to, Dig. 37, 4, 3, § 11; cf.:commisso edicto ab alio filio, ib. lex 8, § 4: commisso per alium edicto, ib. lex 10, § 1 al.: statim atque commissa lex est,
ib. 18, 3, 4, § 2:committetur stipulatio,
ib. 24, 3, 56.To place a thing somewhere for preservation, protection, care, etc.; to give, intrust, commit to, to give up or resign to, to trust (syn.: commendo, trado, credo; very freq. and class.); constr. with aliquid ( aliquem) alicui, in aliquid, or absol.(α).Aliquid ( aliquem, se) alicui:(β).honor non solum datus sed etiam creditus ac commissus,
Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35:nec illi (Catoni) committendum illud negotium, sed inponendum putaverunt,
id. Sest. 28, 60:qui capita vestra non dubitatis credere, cui calceandos nemo commisit pedes?
Phaedr. 1, 14, 16:ego me tuae commendo et committo fidei,
Ter. Eun. 5, 2, 47 (cf. id. And. 1, 5, 61):ne quid committam tibi,
Plaut. Most. 3, 3, 21; Ter. Hec. 2, 1, 15; id. And. 3, 5, 3; cf.:his salutem nostram, his fortunas, his liberos rectissime committi arbitramur,
Cic. Off. 2, 9, 33; id. Att. 1, 13, 1; cf. id. ib. §4: tibi rem magnam,
id. Fam. 13, 5, 1; id. Mil. 25, 68:quia commissi sunt eis magistratus,
id. Planc. 25, 61:summum imperium potestatemque omnium rerum alicui,
Nep. Lys. 1 fin.:domino rem omnem,
Hor. S. 2, 7, 67:caput tonsori,
id. A. P. 301:ratem pelago,
id. C. 1, 3, 11:sulcis semina (corresp. with spem credere terrae),
Verg. G. 1, 223; cf.:committere semen sitienti solo,
Col. 2, 8, 4:ulcus frigori,
Cels. 6, 18, n. 2:aliquid litteris,
Cic. Att. 4, 1, 8; so,verba tabellis,
Ov. M. 9, 587:vivunt commissi calores Aeoliae fidibus puellae,
Hor. C. 4, 9, 11 al.:committere se populo, senatui, publicis praesidiis et armis (corresp. with se tradere),
Cic. Mil. 23, 61; so,se urbi,
id. Att. 15, 11, 1:se theatro populoque Romano,
id. Sest. 54, 116:se proelio,
Liv. 4, 59, 2:se pugnae,
id. 5, 32, 4:se publico,
to venture into the streets, Suet. Ner. 26:se neque navigationi, neque viae,
Cic. Fam. 16, 8, 1; cf. id. Phil. 12, 10, 25; id. Imp. Pomp. 11, 31:se timidius fortunae,
id. Att. 9, 6, 4:civilibus fluctibus,
Nep. Att. 6, 1 al. —Prov.: ovem lupo (Gr. kataleipein oïn en lukoisi), Ter. Eun. 5, 1, 16.—Aliquid ( aliquem, se) in aliquid (so esp. freq. in Liv.):(γ).aliquid in alicujus fidem committere,
Ter. Hec. 1, 2, 34; cf. Liv. 30, 14, 4:se in id conclave,
Cic. Rosc. Am. 23, 64:se in conspectum populi Romani,
id. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf. Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 2:se in senatum,
Cic. Q. Fr. 3, 2, 2; id. Ac. 2, 21, 68:summae fuisse dementiae dubiā spe impulsum certum in periculum se committere,
id. Inv. 2, 8, 27:rem in casum ancipitis eventus,
Liv. 4, 27, 6; cf.:duos filios in aleam ejus casus,
id. 40, 21, 6:rem in aciem,
id. 3, 2, 12; cf.:se in aciem,
id. 7, 26, 11; 23, 11, 10;rempublicam in discrimen,
id. 8, 32, 4; cf.:rerum summam in discrimen,
id. 33, 7, 10. —Simply alicui, or entirely absol.:A.sanan' es, Quae isti committas?
in trusting to him, Plaut. Curc. 5, 2, 55:ei commisi et credidi, Ter, Heaut. 5, 2, 13: haec cum scirem et cogitarem, commisi tamen, judices, Heio,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16:universo populo neque ipse committit neque illi horum consiliorum auctores committi recte putant posse,
id. Agr. 2, 8, 20:venti, quibus necessario committendum existimabat,
Caes. B. C. 3, 25:sed quoniam non es veritus concredere nobis, accipe commissae munera laetitiae,
intrusted, Prop. 1, 10, 12:instant enim (adversarii) et saepe discrimen omne committunt, quod deesse nobis putant,
often hazard the most important advantage, Quint. 6, 4, 17:cum senatus ei commiserit, ut videret, ne quid res publica detrimenti caperet,
Cic. Mil. 26, 70.—With de:iste negat se de existimatione suā cuiquam nisi suis commissurum,
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 137. —Hence, P. a. as subst.: commissum, i, n.(Acc. to I. 3.) An undertaking, enterprise:B.nec aliud restabat quam audacter commissum corrigere,
Liv. 44, 4, 8:supererat nihil aliud in temere commisso, quam, etc.,
id. 44, 6, 14.—(Acc. to I. 4.) A transgression, offence, fault, crime:2.sacrum,
Cic. Leg. 2, 9, 22:nisi aut quid commissi aut est causa jurgi,
Plaut. Men. 5, 2, 21:ecquod hujus factum aut commissum non dicam audacius, sed quod, etc.,
Cic. Sull. 26, 72; cf.turpe,
Hor. C. 3, 27, 39:commissi praemia,
Ov. F. 4, 590.—In plur.:post mihi non simili poenā commissa luetis,
offences, Verg. A. 1, 136; so,fateri,
Stat. S. 5, 5, 5:improba,
Claud. Rapt. Pros. 2, 304.—Jurid. Lat., an incurring of fines, a confiscation or confiscated property, Suet. Calig. 41:C.in commissum cadere,
Dig. 39, 4, 16:causa commissi,
ib. 39, 4, 16 al.; 19, 2, 61 fin.:aliquid pro commisso tenetur,
Quint. Decl. 341.—(Acc. to II.) That which is intrusted, a secret, trust:enuntiare commissa,
Cic. Tusc. 2, 13, 31:commissa celare,
Nep. Epam. 3, 2; cf. Juv. 9, 93:commissa tacere,
Hor. S. 1, 4, 84:prodere,
id. ib. 1, 3, 95:retinent commissa fideliter aures,
id. Ep. 1, 18, 70:commissum teges (corresp. with arcanum scrutaberis),
id. ib. 1, 18, 38; cf. id. A. P. 200. -
8 confido
con-fīdo, fĭsus sum, 3, v. n., to trust confidently in something, confide in, rely firmly upon, to believe, be assured of (as an enhancing of sperare, Cic. Att. 6, 9, 1; Nep. Milt. 1, 1; freq. and class. in prose and poetry); constr. with abl., acc. and inf., with dat., rarely with de, ut, or absol.(α).With abl. (in verb. finit. very rare with personal object):(β).aut corporis firmitate aut fortunae stabilitate,
Cic. Tusc. 5, 14, 40:copiā et facultate causae,
id. Rosc. Com. 1, 2; id. Tusc. 5, 3, 8:illum, quo antea confidebant, metuunt,
id. Att. 8, 13, 2; id. Clu. 1, 1:naturā loci,
Caes. B. G. 3, 9; 7, 68; id. B. C. 1, 58:castrorum propinquitate,
id. ib. 1, 75 fin.; 3, 83; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 4:jurejurando,
Suet. Caes. 86; cf.:neque milites alio duce plus confidere aut audere,
Liv. 21, 4, 4:socio Ulixe,
Ov. M. 13, 240 (v. also under g).—So esp. with part. pass.:confisus, a, um: neque Caesar opus intermittit confisus praesidio legionum trium,
Caes. B. C. 1, 42; 1, 75; 3, 106; Auct. B. Alex. 10, 5, Auct. B. G. 8, 3; 8, 15;Auct. B. Afr. 49: tam potenti duce confisus,
Liv. 24, 5, 12; 28, 42, 12:nullā aliā urbe,
Cic. Fam. 12, 14, 4; Lentul. ib. 12, 15, 3:patientiā nostrā,
Plin. Pan. 68, 2:senatus consulto,
Suet. Caes. 86.—With acc. and inf. (so most freq. in all per.), Plaut. Stich. 3, 2, 1; Ter. Heaut. 1, 1, 108; id. Ad. 5, 3, 40; Cic. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Off. 3, 2, 5; id. Att. 1, 10, 2; 6, 7, 1; 6, 9, 1 al.; Caes. B. G. 1, 23 fin.; id. B. C. 2, 10; Sall. C. 17, 7; id. J. 26, 1; Nep. Milt. 1, 1; Liv. 4, 32, 6; 36, 40, 2; 44, 13, 7; Quint. 5, 12, 17; 11, 1, 92; Suet. Caes. 29; id. Oth. 10; Ov. M. 9, 256:(γ).(venti et sol) siccare prius confidunt omnia posse Quam, etc.,
Lucr. 5, 391.—With dat. (very freq.;(δ).and so almost always of personal objects): me perturbasset ejus sententia, nisi vestrae virtuti constantiaeque confiderem,
Cic. Phil. 5, 1, 2; cf. id. Att. 16, 16, A, 5;1, 9, 2: cui divinationi,
id. Fam. 6, 6, 4:his rebus magis quam causae suae,
id. Inv. 1, 16, 22; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. Sest. 64, 135; id. Mil. 23, 61; id. Fin. 1, 9, 31; Liv. 38, 48, 13:virtuti militum,
Caes. B. C. 3, 24:cui (peditum parti) maxime confidebat,
id. ib. 2, 40:equitatui,
id. ib. 3, 94;Auct. B. Afr. 60: fidei Romanae,
Liv. 21, 19, 10; 22, 18, 8; 29, 12, 1;40, 12, 15 al.: huic legioni Caesar confidebat maxime,
Caes. B. G. 1, 40; 1, 42. —Esp. freq. with sibi, to rely on one's self, have confidence in one's self:neque illi sibi confisi ex portā prodire sunt ausi,
Caes. B. C. 3, 7:dum sibi uterque confideret,
id. ib. 3, 10; Cic. Fl. 1, 5; id. Clu. 23, 63; id. Har. Resp. 16, 35; id. Ac. 2, 11, 36; id. Fin. 3, 8, 29; id. Lael. 5, 17; 9, 30; id. Rep. 3, 13, 23; Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 6; Auct. B. Afr. 19; Sen. Tranq. 14, 2; id. Ep. 72, 2; Liv. 4, 18, 1:fidei legionum, Auct. B. Alex. 6, 2: suae virtuti,
Liv. 3, 67, 5; 21, 57, 12:felicitati regis sui,
Curt. 3, 14, 4:Graecorum erga se benevolentiae,
id. 4, 10, 16; 7, 7, 28; 7, 9, 1; 9, 2, 25; Tac. A. 1, 81; 14, 36; id. H. 1, 14; Sen. Ep. 4, 7.—Dub. whether dat. or abl. (cf. supra a): suis bonis. Cic. Tusc. 5, 13, 40:viribus,
Caes. B. G. 1, 53:dis immortalibus,
Sall. C. 52, 28:his amicis sociisque,
id. ib. 16, 4; id. J. 112, 2:suis militibus,
Liv. 2, 45, 4:quibus (rebus),
Quint. 3, 6, 8:ostento,
Suet. Tib. 19 al. —With de:(ε).externis auxiliis de salute urbis confidere,
Caes. B. C. 2, 5 fin.:de consuetudine civitatis,
Dig. 1, 3, 34; Nep. Milt. 1, 1.—With acc.:(ζ).confisus avos,
Stat. Th. 2, 573; cf. Prisc. 18, p. 1185 P.; cf.:nihil nimis oportet confidere,
Cic. Tusc. 1, 32, 78.—With ut, Plin. Ep. 2, 5, 7 (but in Cic. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16, confido is prob. a gloss; v. Orell. N. cr.).—(η).Absol.:* II.non confidit,
Plaut. Ps. 4, 7, 107: ubi legati satis confidunt, die [p. 414] constituto, Senatus utrisque datur, Sall. J. 13, 9.—Poet. with inanim. subjects:A.remis confisa minutis parvula cymba,
Prop. 1, 11, 9.—Hence, confīdens, entis, P. a. (lit. confident, trusting to something; hence with exclusive ref. to one's self), selfconfident; in a good and (more freq.) in a bad sense (class.).In a good sense (perh. only ante-class.), bold, daring, undaunted:B.decet innocentem servum atque innoxium Confidentem esse,
Plaut. Capt. 3, 5, 8:qui me alter est audacior homo? aut qui me confidentior?
id. Am. 1, 1, 1:senex, ellum, confidens, catus,
Ter. And. 5, 2, 14.— Comp.:quod est nimio confidentius,
Gell. 10, 26, 9.—In a bad sense, shameless, audacious, impudent:1.qui fortis est, idem est fidens, quoniam confidens malā consuetudine loquendi in vitio ponitur, ductum verbum a confidendo, quod laudis est, etc.,
Cic. Tusc. 3, 7, 14: improbus, confidens, nequam, malus videatur, Lucil. ap. Non. p. 262, 11; Turp. ib. p. 262, 13:homo,
Ter. Phorm. 1, 2, 73 (cf. Cic. Caecin. 10, 27); Cic. Phil. 7, 1, 3; * Hor. S. 1, 7, 7; Quint. 9, 3, 65; Suet. Dom. 12.— Sup.:juvenum confidentissime,
Verg. G. 4, 445:mendacium,
App. Mag. p. 318, 27.—Hence, adv.: confīdenter.In a good sense, boldly, daringly:2.confidenter hominem contra colloqui,
Plaut. Am. 1, 1, 183; 2, 2, 207; id. Capt. 3, 5, 6.— Comp.:dicere,
Cic. Cael. 19, 44:loqui,
id. de Or. 2, 7, 28.—In a bad sense, audaciously, impudently, Afran. ap. Non. p. 262, 17; Ter. Heaut. 5, 3, 7.— Sup.:confidentissime resistens,
Auct. Her. 2, 5, 8 fin. -
9 conmitto
I.Of two or more objects, to bring, join, combine into one whole; to join or put together, to connect, unite.A.In gen. (rare; not in Cic.), constr. inter se, cum aliquā re, alicui, with in and acc., and with acc. only.(α).Inter se:(β).res in ordinem digestae atque inter se commissae,
Quint. 7, prooem. §1: per nondum commissa inter se munimenta urbem intravit,
Liv. 38, 4, 8; cf. thus with inter se:oras vulneris suturis,
Cels. 7, 19:duo verba,
Quint. 9, 4, 33:easdem litteras,
id. ib.:duo comparativa,
id. 9, 3, 19.—With cum:(γ).costae committuntur cum osse pectoris,
Cels. 8, 1.—With dat.:(δ).viam a Placentiā ut Flaminiae committeret,
Liv. 39, 2, 10:quā naris fronti committitur,
is joined to, Ov. M. 12, 315:quā vir equo commissus erat,
id. ib. 12, 478 (of a Centaur); cf.of Scylla: delphinum caudas utero commissa luporum,
Verg. A. 3, 428:commissa dextera dextrae,
Ov. H. 2, 31:medulla spinae commissa cerebro,
Cels. 8, 1:moles, quae urbem continenti committeret,
Curt. 4, 2, 16; Flor. 1, 4, 2 Duker.—With in and acc.:(ε).commissa in unum crura,
Ov. M. 4, 580:committuntur suturae in unguem,
Cels. 8, 1.—With acc. only: barbaricam pestem navibus obtulit, commissam infabre, Pac. ap. Non. p. 40, 31 (Trag. Rel. v. 271 Rib.):B.commissis operibus,
Liv. 38, 7, 10:fidibusque mei commissa mariti moenia,
Ov. M. 6, 178:(terra) maria committeret,
Curt. 3, 1, 13; 7, 7, 14:noctes duas,
Ov. Am. 1, 13, 46; cf.: nocte commissā. Sen. Herc. Oet. 1698:commissa corpore toto,
Ov. M. 4, 369; Lucil. ap. Non. p. 248, 25: cervix committitur primo [p. 380] artu, Val. Fl. 4, 310:domus plumbo commissa,
patched, Juv. 14, 310.—In partic., to set or bring men or animals together in a contest or fight, as competitors, etc., to set together, set on (freq. in Suet.;b.elsewhere rare): pugiles Latinos cum Graecis,
Suet. Aug. 45:quingenis peditibus, elephantis vicenis, tricenis equitibus hinc et inde commissis,
id. Caes. 39; id. Claud. 34:camelorum quadrigas,
id. Ner. 11; Luc. 1, 97:victores committe,
Mart. 8, 43, 3; cf. id. Spect. 28, 1:licet Aenean Rutulumque ferocem Committas,
i.e. you describe their contest in your poem, you bring them in contact with each other, Juv. 1, 162:eunucho Bromium committere noli,
id. 6, 378:inter se omnes,
Suet. Calig. 56:aequales inter se,
id. Gram. 17.—Trop., to bring together for comparison, to compare, put together, match:2.committit vates et comparat, inde Maronem, Atque aliā parte in trutinā suspendit Homerum,
Juv. 6, 436; cf. Prop. 2, 3, 21; Mart. 7, 24, 1.—Transf., of a battle, war: proelium, certamen, bellum, etc.a.To arrange a battle or contest, to enter upon, engage in, begin, join, commence, Cic. Div. 1, 35, 77:b.proelii committendi signum dare,
Caes. B. G. 2, 21:cum proelium commissum audissent,
id. ib. 7, 62:commisso ab equitibus proelio,
id. B. C. 1, 40:in aciem exercitum eduxit proeliumque commisit,
Nep. Eum. 3 fin.; id. Hann. 11, 3; id. Milt. 6, 3; Just. 2, 12, 7; 15, 4, 22; 22, 6, 6:postquam eo ventum est, ut a ferentariis proelium committi posset,
Sall. C. 60, 2:commisso proelio, diutius nostrorum militum impetum hostes ferre non potuerunt,
Caes. B. G. 4, 35; id. B. C. 1, 13; 2, 6 Kraner ad loc.:Caesar cohortatus suos proelium commisit,
id. ib. 1, 25:utrum proelium committi ex usu esset, necne,
id. ib. 1, 50; 1, 52; 2, 19; Nep. Milt. 5, 3:pridie quam Siciliensem pugnam classe committeret,
Suet. Aug. 96:avidus committere pugnam,
Sil. 8, 619:pugnas,
Stat. Th. 6, 143:rixae committendae causā,
Liv. 5, 25, 2:cum vates monere eum (regem) coepit, ne committeret, aut certe differret obsidionem,
Curt. 9, 4, 27.—Of a drinking contest for a wager:a summo septenis cyathis committe hos ludos,
Plaut. Pers. 5, 1, 19:nondum commisso spectaculo,
Liv. 2, 36, 1:musicum agona,
Suet. Ner. 23:aciem,
Flor. 4, 2, 46:commissum (bellum) ac profligatum conficere,
Liv. 21, 40, 11; 8, 25, 5; 31, 28, 1 al.; cf.:si quis trium temporum momenta consideret, primo commissum bellum, profligatum secundo, tertio vero confectum est,
Flor. 2, 15, 2:committere Martem,
Sil. 13, 155:quo die ludi committebantur,
Cic. Q. Fr. 3, 4, 6:ludos dedicationis,
Suet. Claud. 21:ludos,
Verg. A. 5, 113.—In gen., to maintain a contest, etc., to fight a battle, to hold, celebrate games, etc. (rare):(β).illam pugnam navalem... mediocri certamine commissam arbitraris?
Cic. Mur. 15, 33:levia inde proelia per quatriduum commissa,
Liv. 34, 37, 7:commisso modico certamine,
id. 23, 44, 5.—Absol. (post-Aug. and rare):3.contra quem Sulla iterum commisit,
Eutr. 5, 6; 9, 24; Dig. 9, 1, 1:priusquam committeretur,
before the contest began, Suet. Vesp. 5.—In gen.: committere aliquid, to begin any course of action, to undertake, carry on, hold (rare):4.tribuni sanguine commissa proscriptio,
Vell. 2, 64 fin.:judicium inter sicarios committitur,
Cic. Rosc. Am. 5, 11. —In part. perf.:egregie ad ultimum in audacter commisso perseveravit,
Liv. 44, 4, 11; cf. id. ib. § 8; 44, 6, 14.—In partic., to practise or perpetrate wrong, do injustice; to commit a crime (very freq. and class.).(α).With acc.:(β).ut neque timeant, qui nihil commiserint, et poenam semper ante oculos versari putent, qui peccaverint,
Cic. Mil. 23, 61; cf. Quint. 7, 2, 30:commississe cavet quod mox mutare laboret,
Hor. A. P. 168:ego etiam quae tu sine Verre commisisti, Verri crimini daturus sum,
Cic. Div. in Caecil. 11, 35:quantum flagitii,
id. Brut. 61, 219:tantum facinus,
id. Rosc. Am. 23, 65:virilis audaciae facinora,
Sall. C. 25, 1:majus delictum,
Caes. B. G. 7, 4:nil nefandum,
Ov. M. 9, 626:nefarias res,
Cic. Phil. 6, 1, 2:scelus,
id. Sull. 2, 6; Dig. 48, 9, 7:adulterium,
Quint. 7, 2, 11; 7, 3, 1:incestum cum filio,
id. 5, 10, 19:parricidium,
id. 7, 2, 2:caedem,
id. 7, 4, 43; 10, 1, 12; 5, 12, 3:sacrilegium,
id. 7, 2, 18:fraudem,
Hor. C. 1, 28, 31.— Aliquid adversus, in, erga:committere multa et in deos et in homines impie nefarieque,
Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6; cf.:in te,
Verg. A. 1, 231:aliquid adversus populum Romanum,
Liv. 42, 38, 3:aliquid erga te,
Cic. Att. 3, 20, 3.—Committere contra legem, in legem, lege, to offend, sin, commit an offence:(γ).quasi committeret contra legem,
Cic. Brut. 12, 48:in legem Juliam de adulteriis,
Dig. 48, 5, 39; 48, 10, 13:adversus testamentum,
ib. 34, 3, 8, § 2:ne lege censoriā committant,
Varr. R. R. 2, 1, 16:lege de sicariis,
Quint. 7, 1, 9. —Absol.:(δ).hoc si in posterum edixisses, minus esset nefarium... nemo enim committeret,
Cic. Verr. 2, 1, 43, § 110.—With ut, to be guilty or be in fault, so that, to give occasion or cause, that, to act so as that:(ε).id me commissurum ut patiar fieri,
Plaut. Trin. 3, 2, 78:non committet hodie iterum ut vapulet,
Ter. Ad. 2, 1, 5:ego nolo quemquam civem committere, ut morte multandus sit: tu, etiam si commiserit, conservandum putas,
Cic. Phil. 8, 5, 15:committere ut accusator nominere,
id. Off. 2, 14, 50; so Liv. 25, 6, 17:non committam, ut tibi ipse insanire videar,
Cic. Fam. 5, 5, 3; 3, 7, 3; id. Att. 1, 6, 1; 1, 20, 3; id. de Or. 2, 57, 233; id. Off. 3, 2, 6; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1, Quint. 1, 10, 30; 5, 13, 27; Cic. Leg. 1, 13, 37.—More rare in a like sense,With cur or quare:(ζ).Caedicius negare se commissurum, cur sibi quisquam imperium finiret,
Liv. 5, 46, 6:neque commissum a se, quare timeret,
Caes. B. G. 1, 14.—With inf.:b.non committunt scamna facere,
Col. 2, 4, 3:infelix committit saepe repelli,
Ov. M. 9, 632.—Poenam, multam, etc., jurid. t. t., to bring punishment upon one ' s self by an error or fault, to incur, make one ' s self liable to it:(β).poenam,
Cic. Verr. 2, 3, 12, § 30; cf. Quint. 7, 4, 20; and:committere in poenam edicti,
Dig. 2, 2, 4:ut illam multam non commiserit,
Cic. Clu. 37, 103; Dig. 35, 1, 6 pr.—Committi, with a definite object, to be forfeited or confiscated, as a penalty:c.hereditas Veneri Erycinae commissa,
Cic. Verr. 2, 1, 10, § 27; 2, 2, 14, § 36; so,commissae hypothecae,
id. Fam. 13, 56, 2:commissa tibi fiducia,
id. Fl. 21, 51:merces,
Dig. 39, 4, 11, § 2:mancipium,
ib. 39, 14, 6:praedia in publicum,
ib. 3, 5, 12:hanc devotionem capitis esse commissam,
incurred, Cic. Dom. 57, 145.—Also (mostly in jurid. Lat.) of laws, judicial regulations, promises, etc., that become binding in consequence of the fulfilment of a condition as the commission of a crime, etc.:II.in civitatem obligatam sponsione commissa iratis omnibus diis,
a promise the condition of which has been fulfilled, Liv. 9, 11, 10 Weissenb. ad loc.; cf.:hanc ego devotionem capitis mei... convictam esse et commissam putabo,
Cic. Dom. 57, 145:si alius committat edictum,
transgresses, incurs its penalty, makes himself liable to, Dig. 37, 4, 3, § 11; cf.:commisso edicto ab alio filio, ib. lex 8, § 4: commisso per alium edicto, ib. lex 10, § 1 al.: statim atque commissa lex est,
ib. 18, 3, 4, § 2:committetur stipulatio,
ib. 24, 3, 56.To place a thing somewhere for preservation, protection, care, etc.; to give, intrust, commit to, to give up or resign to, to trust (syn.: commendo, trado, credo; very freq. and class.); constr. with aliquid ( aliquem) alicui, in aliquid, or absol.(α).Aliquid ( aliquem, se) alicui:(β).honor non solum datus sed etiam creditus ac commissus,
Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35:nec illi (Catoni) committendum illud negotium, sed inponendum putaverunt,
id. Sest. 28, 60:qui capita vestra non dubitatis credere, cui calceandos nemo commisit pedes?
Phaedr. 1, 14, 16:ego me tuae commendo et committo fidei,
Ter. Eun. 5, 2, 47 (cf. id. And. 1, 5, 61):ne quid committam tibi,
Plaut. Most. 3, 3, 21; Ter. Hec. 2, 1, 15; id. And. 3, 5, 3; cf.:his salutem nostram, his fortunas, his liberos rectissime committi arbitramur,
Cic. Off. 2, 9, 33; id. Att. 1, 13, 1; cf. id. ib. §4: tibi rem magnam,
id. Fam. 13, 5, 1; id. Mil. 25, 68:quia commissi sunt eis magistratus,
id. Planc. 25, 61:summum imperium potestatemque omnium rerum alicui,
Nep. Lys. 1 fin.:domino rem omnem,
Hor. S. 2, 7, 67:caput tonsori,
id. A. P. 301:ratem pelago,
id. C. 1, 3, 11:sulcis semina (corresp. with spem credere terrae),
Verg. G. 1, 223; cf.:committere semen sitienti solo,
Col. 2, 8, 4:ulcus frigori,
Cels. 6, 18, n. 2:aliquid litteris,
Cic. Att. 4, 1, 8; so,verba tabellis,
Ov. M. 9, 587:vivunt commissi calores Aeoliae fidibus puellae,
Hor. C. 4, 9, 11 al.:committere se populo, senatui, publicis praesidiis et armis (corresp. with se tradere),
Cic. Mil. 23, 61; so,se urbi,
id. Att. 15, 11, 1:se theatro populoque Romano,
id. Sest. 54, 116:se proelio,
Liv. 4, 59, 2:se pugnae,
id. 5, 32, 4:se publico,
to venture into the streets, Suet. Ner. 26:se neque navigationi, neque viae,
Cic. Fam. 16, 8, 1; cf. id. Phil. 12, 10, 25; id. Imp. Pomp. 11, 31:se timidius fortunae,
id. Att. 9, 6, 4:civilibus fluctibus,
Nep. Att. 6, 1 al. —Prov.: ovem lupo (Gr. kataleipein oïn en lukoisi), Ter. Eun. 5, 1, 16.—Aliquid ( aliquem, se) in aliquid (so esp. freq. in Liv.):(γ).aliquid in alicujus fidem committere,
Ter. Hec. 1, 2, 34; cf. Liv. 30, 14, 4:se in id conclave,
Cic. Rosc. Am. 23, 64:se in conspectum populi Romani,
id. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf. Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 2:se in senatum,
Cic. Q. Fr. 3, 2, 2; id. Ac. 2, 21, 68:summae fuisse dementiae dubiā spe impulsum certum in periculum se committere,
id. Inv. 2, 8, 27:rem in casum ancipitis eventus,
Liv. 4, 27, 6; cf.:duos filios in aleam ejus casus,
id. 40, 21, 6:rem in aciem,
id. 3, 2, 12; cf.:se in aciem,
id. 7, 26, 11; 23, 11, 10;rempublicam in discrimen,
id. 8, 32, 4; cf.:rerum summam in discrimen,
id. 33, 7, 10. —Simply alicui, or entirely absol.:A.sanan' es, Quae isti committas?
in trusting to him, Plaut. Curc. 5, 2, 55:ei commisi et credidi, Ter, Heaut. 5, 2, 13: haec cum scirem et cogitarem, commisi tamen, judices, Heio,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16:universo populo neque ipse committit neque illi horum consiliorum auctores committi recte putant posse,
id. Agr. 2, 8, 20:venti, quibus necessario committendum existimabat,
Caes. B. C. 3, 25:sed quoniam non es veritus concredere nobis, accipe commissae munera laetitiae,
intrusted, Prop. 1, 10, 12:instant enim (adversarii) et saepe discrimen omne committunt, quod deesse nobis putant,
often hazard the most important advantage, Quint. 6, 4, 17:cum senatus ei commiserit, ut videret, ne quid res publica detrimenti caperet,
Cic. Mil. 26, 70.—With de:iste negat se de existimatione suā cuiquam nisi suis commissurum,
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 137. —Hence, P. a. as subst.: commissum, i, n.(Acc. to I. 3.) An undertaking, enterprise:B.nec aliud restabat quam audacter commissum corrigere,
Liv. 44, 4, 8:supererat nihil aliud in temere commisso, quam, etc.,
id. 44, 6, 14.—(Acc. to I. 4.) A transgression, offence, fault, crime:2.sacrum,
Cic. Leg. 2, 9, 22:nisi aut quid commissi aut est causa jurgi,
Plaut. Men. 5, 2, 21:ecquod hujus factum aut commissum non dicam audacius, sed quod, etc.,
Cic. Sull. 26, 72; cf.turpe,
Hor. C. 3, 27, 39:commissi praemia,
Ov. F. 4, 590.—In plur.:post mihi non simili poenā commissa luetis,
offences, Verg. A. 1, 136; so,fateri,
Stat. S. 5, 5, 5:improba,
Claud. Rapt. Pros. 2, 304.—Jurid. Lat., an incurring of fines, a confiscation or confiscated property, Suet. Calig. 41:C.in commissum cadere,
Dig. 39, 4, 16:causa commissi,
ib. 39, 4, 16 al.; 19, 2, 61 fin.:aliquid pro commisso tenetur,
Quint. Decl. 341.—(Acc. to II.) That which is intrusted, a secret, trust:enuntiare commissa,
Cic. Tusc. 2, 13, 31:commissa celare,
Nep. Epam. 3, 2; cf. Juv. 9, 93:commissa tacere,
Hor. S. 1, 4, 84:prodere,
id. ib. 1, 3, 95:retinent commissa fideliter aures,
id. Ep. 1, 18, 70:commissum teges (corresp. with arcanum scrutaberis),
id. ib. 1, 18, 38; cf. id. A. P. 200. -
10 credulitas
crēdŭlĭtas, ātis, f. [credulus], easiness of belief, credulity (first freq. after the Aug. per.; never in Cic.): credulitas error est magis quam culpa, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 23, 1; Quint. 5, 3, 7; Tac. A. 2, 40; Curt. 7, 7, 8; Ov. M. 15, 498; id. P. 1, 1, 44.—Of fishes trusting themselves to the hook, Ov. M. 13, 934; 15, 101; cf.credulus.—As a person, together with Error,
Ov. M. 12, 59. -
11 fido
fīdo, fīsus sum (ante-class. form of the fut. fidebo, Nov. ap. Non. 509, 4), 3, v. n. [root in Sanscr. bandh, unite; Gr. peithô, persuade, peisma, cable; Lat. fidus, Deus Fidius, foedus; cf.: fascis, fascia; Curt. Gr. Etym. p. 262; but Fick refers fido to root bhidh; Goth. beidan; Engl. bide, to expect; Vergl. Wört. p. 380], to trust, confide, put confidence in, rely upon a person or thing (rare; in the verb. finit. mostly poet.; but class. in the part. praes. and P. a.).(α).With dat.:(β).fidere nocti,
Verg. A. 9, 378:fugae fidens,
id. ib. 11, 351:pestilentiae fidens (with societate fretus),
Liv. 8, 22, 7:taedae non bene fisa,
Ov. M. 15, 827:qui sibi fidit,
Hor. Ep. 1, 19, 22; id. S. 2, 2, 108:puer bene sibi fidens,
Cic. Att. 6, 6, 4.—With abl.: hac (Cynosurā) fidunt duce nocturnā Phoenices in alto, Cic. poët. N. D. 2, 41, 106; id. Ac. 2, 20, 66:(γ).arcu fisi Getae,
Ov. P. 4, 9, 78:cursu,
id. M. 7, 545:ope equinā,
id. ib. 9, 125:pecuniā,
Nep. Lys. 3 fin.:prudentiā consilioque fidens,
Cic. Off. 1, 23, 81.—Doubtful, whether dat. or abl. (v. Zumpt, Gr. § 413; cf.confido): nec nitido fidit adultero,
Hor. C. 3, 24, 20:pictis puppibus,
id. ib. 1, 14, 15:(Jugurtham) Mario parum fidere,
Sall. J. 112, 2:ingenio,
Quint. 10, 7, 18; cf.:ingenio suo,
Plin. Ep. 4, 13 fin.:suis rebus,
Cic. Att. 10, 8, 2.—With inf.:(δ).fidis enim manare poëtica mella Te solum,
Hor. Ep. 1, 19, 44; Sil. 1, 432:parum fidens pedibus contingere matrem,
Luc. 4, 615:fisus cuncta sibi cessura pericula, Caesar,
id. 5, 577.—Absol.: ubi fidentem fraudaveris, i. e. who trusts (you), Plaut. As. 3, 2, 15.—Hence, fīdens, entis, P.a. (lit., trusting to one's self, self-confident; hence), confident, courageous, bold:qui fortis est, idem est fidens, qui autem est fidens, is profecto non extimescit: discrepat enim a timendo confidere,
Cic. Tusc. 3, 7, 14:fidenti animo gradietur ad mortem,
id. ib. 1, 46, 110; cf.:tum Calchas haec est fidenti voce locutus, id. poët. Div. 2, 30, 64: fidens animi,
Verg. A. 2, 61; Tac. A. 4, 59 fin.; so,fidens armorum,
Luc. 9, 373.— Comp.:Romanus, fidentior,
Amm. 16, 12 al. — Sup.: fidentissimo [p. 748] impetu acies motae, Amm. 27, 10, 12.— Adv.: fīdenter, confidently, fearlessly, boldly:timide fortasse signifer evellebat, quod fidenter infixerat,
Cic. Div. 2, 31, 67:agere,
id. Ac. 2, 8, 24:confirmare,
id. de Or. 1, 56, 240; cf. id. N. D. 1, 8, 18.— Comp.:paulo vellem fidentius te illi respondisse,
Cic. Att. 6, 1, 21.— Sup.:accedere fidentissime,
Amm. 17, 1, 9; August. Ver. Rel. 3. -
12 fretus
1.frētus, a, um, adj. [root dhar-, Sanscr. dhar-ā-mi, hold, support; v. frēnum], leaning or supported on something, in a good or bad sense; relying or depending upon, trusting to; daring (class.; cf.: fultus, nixus).—Constr. with abl., rarely with dat., with inf. ( poet.), and with objectclause.(α).With abl.: omnes mortales dis [p. 781] sunt freti, Plaut. Cas. 2, 5, 38 sq.:(β).magnanimi viri freti virtute et viribus,
id. Am. 1, 1, 56:ingenio ejus,
id. Capt. 2, 2, 100:dote,
id. Men. 5, 2, 17:vobis,
Ter. Eun. 5, 8, 33:vobis fretus,
Cic. Planc. 42, 103:fretus intellegentiā vestrā,
id. N. D. 1, 19, 49:fretus conscientiā officii mei,
id. Fam. 3, 7, 6:gratiā Bruti,
id. Att. 5, 21, 12:ingenio,
id. de Or. 2, 24, 103:juventā,
Verg. A. 5, 430 al.:amicitiis,
Q. Cic. Petit. Cons. 7, 25:pondere enim fretae (res) stant,
Lucr. 6, 1058:ferro et animis,
Liv. 9, 40, 4:malitiā suā,
Ter. Phorm. 2, 1, 43:multitudine solā,
Liv. 9, 35, 3.—With dat. (only in Liv.;(γ). (δ).v. Zumpt, Gram. § 413): multitudo hostium, nulli rei praeterquam numero freta,
Liv. 6, 13, 1; cf.:tamquam constantissimae rei, fortunae,
id. 4, 37, 6; so,discordiae hostium,
id. 6, 31, 6:haec civitas Samnitium infidae adversus Romanos societati freta,
id. 8, 22, 7.—With object-clause:2. 3.satis fretus esse etiam nunc tolerando certamini legatum,
Liv. 10, 5, 5:fretus excipi posse (hostem), qua venturum sciebat,
Curt. 7, 7, 31.frĕtus, ūs, m., a strait; v. fretum. -
13 perfidens
per-fīdens, entis, adj., trusting greatly, confiding strongly (post-class.):pugnandi arte perfidens,
Aur. Vict. Caes. 17. -
14 praefidens
prae-fīdens, entis, Part. [fido], trusting too much, over-confident (rare but class.): exsultantem te et praefidentem tibi Repriment legum habenae, self-confident, rash, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; so,homines sibi praefidentes,
Cic. Off. 1, 26, 90.— Adv.: praefīdenter, too confidently (late Lat.); comp.:praefidentius,
Aug. Ep. 55. -
15 praefidenter
prae-fīdens, entis, Part. [fido], trusting too much, over-confident (rare but class.): exsultantem te et praefidentem tibi Repriment legum habenae, self-confident, rash, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; so,homines sibi praefidentes,
Cic. Off. 1, 26, 90.— Adv.: praefīdenter, too confidently (late Lat.); comp.:praefidentius,
Aug. Ep. 55.
См. также в других словарях:
Trusting — Trust ing, a. Having or exercising trust; confiding; unsuspecting; trustful. {Trust ing*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
trusting — index convincing, credulous, naive, positive (confident), sanguine, unsuspecting Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton … Law dictionary
trusting — [adj] trustful believing, confiding, credulous, gullible, innocent, naive, undoubting, unquestioning, unsuspecting, unsuspicious; concepts 401,542,678 … New thesaurus
trusting — ► ADJECTIVE ▪ tending to trust others; not suspicious. DERIVATIVES trustingly adverb trustingness noun … English terms dictionary
trusting — [trus′tiŋ] adj. that trusts; trustful trustingly adv. trustingness n … English World dictionary
trusting — trust|ing [ˈtrʌstıŋ] adj 1.) willing to believe that other people are good and honest ▪ a shy and trusting child trusting of ▪ She s so trusting of people. 2.) involving trust ▪ a loving and trusting relationship … Dictionary of contemporary English
trusting — [[t]trʌ̱stɪŋ[/t]] ADJ GRADED A trusting person believes that people are honest and sincere and do not intend to harm him or her. She has an open, trusting nature... Perhaps I was too trusting … English dictionary
Trusting — Trust Trust, v. t. [imp. & p. p. {Trusted}; p. pr. & vb. n. {Trusting}.] [OE. trusten, trosten. See {Trust}, n.] 1. To place confidence in; to rely on, to confide, or repose faith, in; as, we can not trust those who have deceived us. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
trusting — trustingly, adv. trustingness, n. /trus ting/, adj. inclined to trust; confiding; trustful: a trusting child. [1400 50; late ME; see TRUST, ING2] Syn. unsuspicious, innocent, naive, unwary. * * * … Universalium
trusting — adjective willing to believe that other people are good and honest: Sara s trusting nature led her to believe Tony s lies … Longman dictionary of contemporary English
trusting — /ˈtrʌstɪŋ/ (say trusting) adjective that trusts; confiding; trustful. {trust + ing2} –trustingly, adverb –trustingness, noun …