Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

leaning

  • 1 prōnus

        prōnus adj. with comp.    [PRO-], turned forward, bent over, inclined, leaning, hanging, stooping, bending: pecora, quae natura prona finxit, S.: pronus pendens in verbera, leaning forward to strike, V.: pronus magister Volvitur in caput, V.: carcere emicat, i. e. in swift flight, O.: leporem pronum catulo sectare sagaci, flying swiftly, O.: ilex paulum modo prona, dein flexa, S.: motus corporis.—As subst n.: montium prona, slopes, Cu.: amnis, rushing, V.: rivi, tumbling, H.: currus, headlong, O.— Sinking, reaching down: urbs in paludes, L.: via, steep, O.—As subst n.: nihil habent proni, no downward tendency.—Of heavenly bodies, setting, sinking, declining: Orion, H.: Titan, O.—Of time, hurrying, fleet: menses, H.: anni, H.—Fig., inclined, disposed, prone: rei p. genus ad perniciosissimum statum: anxitudo ad luctum: in obsequium, H.: pronior in vitia sua, L.: deterioribus, Ta.— Easy, without difficulty: omnia virtuti suae prona esse, S.: omnia victoribus, Ta.: facile et pronum est agere, Iu.: id pronius ad fidem est, is easier to believe, L.
    * * *
    prona, pronum ADJ
    leaning forward; prone

    Latin-English dictionary > prōnus

  • 2 inclīnātiō

        inclīnātiō ōnis, f    [inclino], a leaning, bending, inclining: corporis.—Fig., inclination, tendency, bias, favor: ad meliorem spem: voluntatum: animorum, L.—An alteration, change: temporum.— In rhet.: vocis, play.
    * * *
    act of leaning, tendency, inclination

    Latin-English dictionary > inclīnātiō

  • 3 reclīnis

        reclīnis e, adj.    [re+CLI-], leaning back, reclining: In sinu iuvenis, O.
    * * *
    reclinis, recline ADJ
    leaning back, reclining

    Latin-English dictionary > reclīnis

  • 4 inclinatio

    inclīnātĭo, ōnis, f. [id.], a leaning, bending, inclining to one side (class., esp. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    (corporis) ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio, etc.,

    Cic. N. D. 1, 34, 94:

    corporis,

    Quint. 1, 11, 16:

    fortis ac virilis laterum,

    id. ib. 18:

    incumbentis in mulierculam,

    id. 11, 3, 90:

    alternā egerunt scobem,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    merso navigio inclinatione lateris unius,

    id. 8, 51, 77, § 208.— In plur.:

    variis trepidantium inclinationibus,

    Tac. H. 2, 35; Plin. 37, 10, 58, § 160.—
    B.
    In partic.: caeli, a transl. of the Gr. klima, the inclination or slope of the earth from the equator to the pole, a parallel of latitude, clime, Vitr. 1, 1; Gell. 14, 1, 8;

    for which, mundi,

    Vitr. 6, 1.—
    II.
    Trop., an inclination, tendency.
    A.
    In gen.:

    ad meliorem spem,

    Cic. Sest. 31, 67:

    crudelitas est inclinatio animi ad asperiora,

    Sen. Clem. 2, 4 med.:

    alii (loci communes) ad totius causae inclinationem (faciunt),

    Quint. 5, 13, 57.—
    B.
    In partic., inclination, bias, favor:

    voluntatis,

    Cic. de Or. 2, 29, 129; cf.

    voluntatum,

    id. Mur. 26, 53:

    judicum ad aliquem,

    Quint. 6, 1, 20:

    principum inclinatio in hos, offensio in illos,

    Tac. A. 4, 20:

    utendum ea inclinatione Caesar ratus,

    id. ib. 1, 28:

    senatus,

    id. ib. 2, 38:

    animorum,

    Liv. 44, 31, 1:

    in aliquem,

    Tac. H. 2, 92 —
    C.
    Transf.
    1.
    (Qs., a leaning or bending out of its former position; hence.) An alteration, change:

    communium temporum,

    Cic. Balb. 26, 58:

    an ignoratis, populi Romani vectigalia perlevi saepe momento fortunae inclinatione temporis pendere?

    id. Agr. 2, 29, 80; cf. id. Phil. 5, 10, 26:

    hoc amplius Theophrastus (scripsit), quae essent in re publica rerum inclinationes et momenta temporum,

    id. Fin. 5, 4, 11:

    inclinationes temporum atque momenta,

    id. Fam. 6, 10, 5; cf. id. Planc. 39, 94.—
    2.
    Rhet. t. t.: vocis, the play of the voice, its elevation and depression in impassioned speech, Cic. Brut. 43, 158; plur., Quint. 11, 3, 168. —
    3.
    In the old gram. lang., the formation or derivation of a word, Varr. L. L. 9, § 1 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > inclinatio

  • 5 pronus

    prōnus, a, um (archaic form of fem. pronis, Varr. ap. Non. 494 fin.), adj. [like Gr. pranês = prênês, from root pra-, pro; cf. prae).
    I.
    Lit., turned forward, bent or inclined, leaning or hanging forward, stooping, bending down (class.; opp. supinus; cf. cernuus).
    1.
    Of living beings:

    puerum imponere equo pronum in ventrem,

    Varr. R. R. 2, 7, 13:

    pronus pendens in verbera,

    leaning forward to strike, Verg. A. 10, 586:

    ipsum Pronum sterne solo,

    id. ib. 11, 485:

    pronus magister Volvitur in caput,

    id. ib. 1, 115:

    pecora, quae natura prona finxit,

    Sall. C. 1, 1; Ov. M. 8, 379.— Poet., of those running swiftly, Ov. M. 10, 652:

    leporem pronum catulo sectare sagaci,

    flying swiftly, id. R. Am. 201.—
    2.
    Of things, bending forward or downward, going or inclined downward:

    ilex paulum modo prona, dein flexa,

    Sall. J. 93, 4:

    prona ac fastigiata tigna,

    Caes. B. G. 4, 17:

    pronae atque vergentes ampullae,

    Plin. Ep. 4, 30, 6:

    demissus inde pronusque pulvinus,

    id. ib. 5, 6, 16:

    (urbs) prona in paludes,

    sinking down, Liv. 4, 59:

    crateres,

    overturned, Stat. Th. 5, 255:

    motus corporis,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    cubitus,

    Plin. 28, 4, 14, § 54:

    prona via,

    steep, Ov. M. 2, 67:

    amnis,

    Verg. G. 1, 203:

    rivi,

    Hor. C. 1, 29, 11:

    currus,

    Ov. M. 5, 424. — Absol.:

    nihil habent proni et supera semper petunt,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42:

    per pronum ire,

    downwards, Sen. Ep. 123, 14:

    per prona voluti,

    Sil. 15, 235.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the heavenly bodies, of time, etc., setting, sinking, declining ( poet.):

    pronus Orion,

    Hor. C. 3, 27, 18:

    sidera,

    Prop. 1, 16, 23:

    Titan,

    Ov. M. 11, 257:

    dies,

    Stat. Th. 2, 41:

    menses (=celeriter praetereuntes),

    Hor. C. 4, 6, 39:

    anni,

    id. A. P. 60.—
    2.
    Of localities, turned, looking, or lying towards (postAug.).
    (α).
    With dat.:

    loca Aquiloni prona,

    Col. 3, 2, 6:

    aedificii solum pronius orienti,

    situated more to the east, id. 1, 5, 8.—
    (β).
    With ad:

    campo patente et ad solem prono,

    Col. 2, 9, 3.—
    II.
    Trop., inclined, disposed, prone to any thing (class.); usu. constr. with ad, in aliquid, or dat.; poet. also with gen.
    A.
    In gen.
    (α).
    With ad:

    rei publicae genus inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum,

    Cic. Rep. 2, 26, 47:

    anxitudo prona ad luctum,

    id. ib. 2, 41, 68 (from Non. 72, 31):

    boves ad domandum proni,

    Varr. R. R. 1, 2:

    pronus ad omne nefas,

    Luc. 6, 147:

    pronus ad cujusque necem,

    Suet. Vit. 14:

    ad poëticam,

    id. Ner. 50:

    ad simultates,

    Plin. Pan. 84.— Sup.: ad indulgentias pronissimus, Capit. Anton. 10, 8.—
    (β).
    With in and acc.:

    in obsequium plus aequo pronus,

    Hor. Ep. 1, 18, 10:

    in libidines,

    Suet. Caes. 50:

    saeculum in omnia mala,

    Flor. 4, 12.—Prov.:

    prona est timori semper in pejus fides,

    Sen. Herc. Fur. 316. —
    (γ).
    With dat.:

    pronus deterioribus,

    Tac. Agr. 41 fin.—Comp.:

    aures offensioni proniores,

    Tac. A. 4, 29 fin.
    (δ).
    With gen. ( poet.):

    ruendi In ferrum mens prona viris,

    Luc. 1, 461.— Comp.:

    unus audendi pronior,

    Claud. Ruf. 2, 400.—
    B.
    In partic.
    1.
    Inclined to favor, favorable to any thing (post-Aug.).
    (α).
    With dat.:

    si modo prona bonis invicti Caesaris assint Numina,

    Stat. S. 4, 8, 61.— Comp.:

    cohors Cn. Dolabellae pronior,

    Suet. Galb. 12.—
    (β).
    With in and acc.:

    prona in eum aula Neronis,

    Tac. H. 1, 13.— Comp.:

    ut quis misericordiā in Germanicum pronior,

    Tac. A. 2, 73:

    in verum nepotem,

    Suet. Cat. 19.—
    (γ).
    Absol.:

    prona sententia,

    Val. Fl. 8, 340:

    pronis auribus accipere aliquid,

    Tac. H. 1, 1; Luc. 5, 501.— Comp.:

    quos pronior fortuna comitatur,

    Vell. 2, 69, 6.—
    2.
    Easy, without difficulty (mostly post - Aug.):

    omnia virtuti suae prona esse,

    Sall. J. 114, 2:

    omnia prona victoribus,

    Tac. Agr. 33:

    pronum ad honores iter,

    Plin. Ep. 8, 10, 3:

    via ad regnum,

    Just. 1, 5, 9: pronum est, it is easy:

    agere memoratu digna pronum erat,

    Tac. Agr. 1:

    invitos praebere deos,

    Luc. 6, 606:

    facile et pronum est agere,

    Juv. 9, 43.— Comp.:

    id pronius ad fidem est,

    is easier to believe, Liv. 21, 28.—Hence, adv.: prōnē, downwards, pronely (post-class.).
    A.
    Lit., Paul. Petr. Vit. S. Mart. 4, 546.—
    B.
    Trop., readily, willingly; comp. pronius, Amm. 30, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pronus

  • 6 acclīnis (ad-c-)

        acclīnis (ad-c-) e, adj.    [CLI-], leaning on, inclined to: genitor... trunco, V.: serpens summo adclinia mālo Colla movet, O.—Fig., inclined, disposed to: falsis animus, H.

    Latin-English dictionary > acclīnis (ad-c-)

  • 7 cubital

        cubital ālis, n    [cubitum], a cushion, elbowcushion, H.
    * * *
    elbow cushion; cushion for leaning on (L+S)

    Latin-English dictionary > cubital

  • 8 frētus

        frētus adj.    [3 FER-], leaning, supported, relying, depending, trusting, daring, confident: malitiā suā, T.: Antoni copiis: meā prudentiā: iuventā, V.: ferro et animis, L.: multitudo nulli rei, L.: satis fretus esse etiam nunc tolerando certamini legatum, L.: excipi posse (hostem), Cu.
    * * *
    freta, fretum ADJ
    relying on, trusting to, supported by (w/ABL)

    Latin-English dictionary > frētus

  • 9 inductiō

        inductiō ōnis, f    [1 in+DVC-], a bringing in, introducing, production, admission: aquarum inductiones: horum (iuvenum in circum), for exhibition, L.—Fig., a purpose, resolution, determination: animi.—An inclination, leaning: animi. —Inphilos., induction, reasoning from instances, generalization, C.—In rhet., in the phrase, personarum ficta inductio, personification, speaking in an assumed character: erroris inductio, a misguiding, persuasion to error.
    * * *
    leading or bringing in; application

    Latin-English dictionary > inductiō

  • 10 prōnē

        prōnē adv.    [pronus], inclined, leaning, slanting ; opp. directe ad perpendiculum, Cs.

    Latin-English dictionary > prōnē

  • 11 re-supīnus

        re-supīnus adj.,    bent back, thrown back, lying on the back, facing upward, supine: resupinum in caelo contueri: curru haeret resupinus inani, V.: cantabam resupinus amores, O.: tendo resupinus habenas, leaning backward, O.: tulerat gressūs resupina per urbem, i. e. arrogantly, O.

    Latin-English dictionary > re-supīnus

  • 12 sub-nīxus (-nīsus)

        sub-nīxus (-nīsus)    P., supported, propped, leaning, resting upon, sustained: (circuli) caeli verticibus subnixi: Parva Philoctetae subnixa Petelia muro, i. e. defended, V.—Fig., assured, confiding, relying, dependent: subnixus et fidens innocentiae animus, L.: victoriis divitiisque: auxiliis, L.: artis adrogantiā.

    Latin-English dictionary > sub-nīxus (-nīsus)

  • 13 acclinis

    acclinis, accline ADJ
    leaning/resting (on/against); sloping, inclined; disposed/inclined (to)

    Latin-English dictionary > acclinis

  • 14 adclinis

    adclinis, adcline ADJ
    leaning/resting (on/against); sloping, inclined; disposed/inclined (to)

    Latin-English dictionary > adclinis

  • 15 anaclinterium

    Latin-English dictionary > anaclinterium

  • 16 inclinus

    inclina, inclinum ADJ
    leaning; (Douay)

    Latin-English dictionary > inclinus

  • 17 acclinis

    acclīnis, e, adj. (also adc-) [ad-CLINO], leaning on or against something, inclined to or toward ( poet. and in post-Aug. prose); constr. with dat.
    I.
    Lit.:

    corpusque levabat arboris adclinis trunco,

    Verg. A. 10, 834; so Ov. M. 15, 737; Stat. Silv. 5, 3, 36 al.—In prose, Plin. 8, 15, 16, § 39; Just. 28, 4:

    crates inter se acclines,

    Col. 12, 15, 1.—
    B.
    Esp. of localities, Amm. 14, 8; 29, 5.—
    II.
    Trop., inclined to, disposed to (= inclinatus, propensus):

    acclinis falsis animus meliora recusat,

    Hor. S. 2, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > acclinis

  • 18 anaclinterium

    ănăclintērĭum, i, n., = anaklintêrion, a cushion for leaning upon, Spart. Ael. Ver. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > anaclinterium

  • 19 Anapauomenos

    Ănăpauŏmĕnos, i, m., = anapauomenos (he that rests), a painting of Protogenes, which represents a satyr as leaning idly against a tree, Plin. 35, 10, 36, § 106.

    Lewis & Short latin dictionary > Anapauomenos

  • 20 cubital

    cŭbĭtal, ālis, n. [id.], a cushion for leaning on, an elbow-cushion, Hor. S. 2, 3, 255 (quoted in Fronto Ep. ad M. Caes. 1, 1).

    Lewis & Short latin dictionary > cubital

См. также в других словарях:

  • leaning — n Leaning, propensity, proclivity, penchant, flair mean a strong instinct or liking for something or sometimes someone. One has a leaning toward something (as a church, a party, or a school of philosophy) when one definitely inclines to… …   New Dictionary of Synonyms

  • Leaning — Lean ing, n. The act, or state, of inclining; inclination; tendency; as, a leaning towards Calvinism. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • leaning — I noun attitude, bent, bias, conviction, disposition, favor, favoritism, feeling, gravitation, habit, idiosyncrasy, in disequilibrium, inclination, liking, partiality, penchant, perspective, position, posture, preconception, predetermination,… …   Law dictionary

  • leaning — [n] tendency, bias aptitude, bent*, cup of tea*, disposition, drift, favor, favoritism, inclination, inclining, liking, mindset, partiality, penchant, predilection, predisposition, proclivity, proneness, propensity, sentiment, taste, thing,… …   New thesaurus

  • leaning — ► NOUN ▪ a tendency or preference: communist leanings …   English terms dictionary

  • leaning — [lēn′iŋ] n. 1. the act of a person or thing that leans 2. a tendency; inclination; penchant; predilection SYN. INCLINATION …   English World dictionary

  • leaning — n. 1) a strong leaning 2) a leaning towards (to have a strong leaning towards political conservatism) * * * [ liːnɪŋ] a strong leaning a leaning towards (to have a strong leaning towards political conservatism) …   Combinatory dictionary

  • leaning — UK [ˈliːnɪŋ] / US [ˈlɪnɪŋ] noun [countable, usually plural] Word forms leaning : singular leaning plural leanings a tendency to prefer, support, or be interested in a particular idea or activity political/religious/feminist etc leanings: a tough… …   English dictionary

  • Leaning — This unusual and intriguing name, found mainly in Northern England, is of Anglo Saxon origin, and has a number of possible interpretations. Firstly, it may be a variant form, with n for m , a common substitution, of the locational surname Leeming …   Surnames reference

  • Leaning — Lean Lean (l[=e]n), v. i. [imp. & p. p. {Leaned} (l[=e]nd), sometimes {Leant} (l[e^]nt); p. pr. & vb. n. {Leaning}.] [OE. lenen, AS. hlinian, hleonian, v. i.; akin to OS. hlin[=o]n, D. leunen, OHG. hlin[=e]n, lin[=e]n, G. lehnen, L. inclinare, Gr …   The Collaborative International Dictionary of English

  • leaning — noun Date: 15th century a definite but not decisive attraction or tendency often used in plural < radical leanings > Synonyms: leaning, propensity, proclivity, penchant mean a strong instinct or liking for something. leaning suggests a liking or… …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»