-
1 transitio
transitĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de franchir, passage. [st2]2 [-] passage d'un ordre dans un autre. [st2]3 [-] désertion, défection (d'un soldat). [st2]4 [-] transmission d'une maladie, contagion. [st2]5 [-] transition (t. de rhét.). [st2]6 [-] flexion grammaticale.* * *transitĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] action de franchir, passage. [st2]2 [-] passage d'un ordre dans un autre. [st2]3 [-] désertion, défection (d'un soldat). [st2]4 [-] transmission d'une maladie, contagion. [st2]5 [-] transition (t. de rhét.). [st2]6 [-] flexion grammaticale.* * *Transitio, transitionis, Verbale. Liu. Passement.\Spem transitionis praebere. Cassius Ciceroni. Donner esperance de povoir passer.\Ad plebem transitiones. Cic. Quand d'un gentil homme et noble on fait un plebee.\Transitio ad hostes. Liu. Revoltement, Quand on se met du parti des ennemis. -
2 transitio
trānsitio, ōnis, f. (transeo), I) das Hinübergehen, der Übergang, A) eig.: 1) im allg.: cum idem sol de eo trigono in aliud signum transitionem fecerit, Vitr. 9, 1 (4), 11: imagines similitudine et transitione (Übergang, Überströmen der Bilder von den Göttern zu den Menschen) perceptae, Cic. de nat. 1, 49 (dazu Schömann u. im Anhang S. 257 Aufl. 3.): so auch tr. fluentium visionum, ibid. 1, 109: eamque esse eius visionem, ut similitudine et transitione cernatur, ibid.1, 105. – 2) insbes., der Übergang zu einer Partei: a) der Übertritt vom patrizischen Stande in den plebejischen, ad plebem transitiones, Cic. Brut. 62. – b) der Übergang zum Feinde, sociorum, Liv.: Medorum, Iustin.: nec ulla facta est transitio, Liv.: vocari ad transitionem ab hostibus, Liv.: Numidas ad transitionem perlicere, Liv.: alqm ad transitionem illicere, Liv.: Plur., transitiones ad hostem fiebant, Liv.: exercitus transitionibus imminutus, Liv. – c) tr. animae = μετεμψύχωσις, der Übergang der Seele aus einem Leibe in den anderen, die Seelenwanderung, Mythogr. Lat. 3, 6, 21. – B) übtr.: a) der Übergang der Krankheit, die Ansteckung, Ov. rem. 616. – b) der Übergang in der Rede, Cornif. rhet. 1, 14 u. 4, 35. – c) als gramm. t.t., der Übergang, die Veränderung des nomen u. verbum durch Deklinieren u. Konjugieren, Varro LL. 9, 103. Prisc. 14, 15. – II) der Durchgang (meton. als Ort), ex quo transitiones perviae ›iani‹ nominantur, Cic. de nat. deor. 2, 67.
-
3 transitio
trānsitio, ōnis, f. (transeo), I) das Hinübergehen, der Übergang, A) eig.: 1) im allg.: cum idem sol de eo trigono in aliud signum transitionem fecerit, Vitr. 9, 1 (4), 11: imagines similitudine et transitione (Übergang, Überströmen der Bilder von den Göttern zu den Menschen) perceptae, Cic. de nat. 1, 49 (dazu Schömann u. im Anhang S. 257 Aufl. 3.): so auch tr. fluentium visionum, ibid. 1, 109: eamque esse eius visionem, ut similitudine et transitione cernatur, ibid.1, 105. – 2) insbes., der Übergang zu einer Partei: a) der Übertritt vom patrizischen Stande in den plebejischen, ad plebem transitiones, Cic. Brut. 62. – b) der Übergang zum Feinde, sociorum, Liv.: Medorum, Iustin.: nec ulla facta est transitio, Liv.: vocari ad transitionem ab hostibus, Liv.: Numidas ad transitionem perlicere, Liv.: alqm ad transitionem illicere, Liv.: Plur., transitiones ad hostem fiebant, Liv.: exercitus transitionibus imminutus, Liv. – c) tr. animae = μετεμψύχωσις, der Übergang der Seele aus einem Leibe in den anderen, die Seelenwanderung, Mythogr. Lat. 3, 6, 21. – B) übtr.: a) der Übergang der Krankheit, die Ansteckung, Ov. rem. 616. – b) der Übergang in der Rede, Cornif. rhet. 1, 14 u. 4, 35. – c) als gramm. t.t., der Übergang, die Veränderung des nomen u. verbum durch Deklinieren u. Konjugieren, Varro LL. 9, 103. Prisc. 14,————Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transitio
-
4 trānsitiō
trānsitiō ōnis, f [trans+1 I-], a going across, going over, passing over, passage: ut similitudine et transitione cernatur, i. e. by the passing by of atoms: visionum.— A going over, desertion: ad plebem transitiones: nocturna transitio proditione, L.— A passage, entrance: transitiones perviae iani nominantur.—Poet.: Multaque corporibus transitione nocent, i. e. by contagion, O.* * *passing over, passage; desertion; infection, contagion -
5 transitio
trānsitio, ōnis f. [ transeo ]1) переход, перемещение ( fluentium visionum C)2) переход (на чью-л. сторону, в чьи-л. ряды) ( ad plebem C)3) место прохода, проход ( pervia C)4) заражение5) грам. флексия ( в склонении и спряжении) -
6 transitio
I.Lit.A.In gen.:2. B.(solis) in aliud signum,
Vitr. 9, 4 med.:sic dicebas, eam esse ejus (speciei dei) visionem, ut similitudine et transitione cernatur,
i. e. by the passing by of atoms, Cic. N. D. 1, 37, 105:imaginibus similitudine et transitione perceptis,
id. ib. 1, 19, 50:visionum,
id. ib. 1, 39, 109.—In partic., a going over, desertion to a party:II.sociorum,
Liv. 28, 15, 14; 25, 15, 5; 2, 25, 1; 28, 16, 8; Tac. H. 2, 99; Just. 1, 5.—In plur., Cic. Brut. 16, 62; Liv. 27, 20, 7.—Trop.* A. B.In rhet., a transition, Auct. Her. 4, 26, 35; 1, 9, 14.—C.In gram., an inflection by declension or conjugation, Varr. L. L. 9, § 103 Müll.; Prisc. p. 982 P. -
7 balanced bridge transitio
• vyvážený mostíkový prechod -
8 Abfall
Abfall, I) das Abfließen des Wassers nach einer Niederung: delapsus aquae. – aquae defluentes (das abfließende Wasser selbst). – II) das Wegfallen: 1) die Abnahme: defectio (z. B. aquarum, virium). – es tritt A. der Kräfte ein, vires deficiunt. – 2) das Abtrünnigwerden: defectio, von jmd., ab alqo. – transitio ad hostem (Übergang der Soldaten zum Feinde). – rebellio (Erneuerung des Kriegs von seiten eines zur Ruhe gebrachten Volkes). – jmd. zum A. verleiten, alqm ad defectionem impellere cd. compellere (z. B. in Volk); alqm abducere (abwendig machen, z. B. die Legionen, den Senat); abalienare alqm (jmd. abspenstig machen, z. B. totam Asiam); alqm ad rebel landum excitare, compellere (zur Erneuerung des Kriegs aufregen, treiben, ein Volk): jmd. zum A. zu verleiten suchen, auffordern, alqmod. alcis animum ad defectionem sollicitare; alqm ad transitionem vocare. – 3) kleine Stücke, die vom Metall, Holz etc. durch Schaben, Kratzen oder Hauen abgehen: ramentum (gew. im Plur.); intertrimentum.
-
9 Deserteur
Deserteur, desertor castrorum, militiae, im Zshg. auch bl. desertor (als böswilliger Verlasser des Lagers, des Kriegsdienstes). – transfuga. perfuga (als Überläufer, s. d.). – fugitivus (der flüchtig gewordene. subst. = der Ausreißer, bes. v. Sklaven, adjekt. auch v. Tieren, z.B. canis, columba). – Desertion, desertio (das Verlassen der Feldzeichen, ICt.). – peccatum desertionis (das Verlassen der Feldzeichen als Vergehen, ICt.). – transitio ad hostem (das Überlaufen zum Feinde). – die Urheber (Anstifter), der D., auctores signa relinquendi et deserendi castra. – desertieren, castra od. imperatorem deserere. signa relinquere. verb. signa relinquere et deserere castra (das Lager, die Feldzeichen, den Feldherrn böslich verlassen). – deserere exercitum et duces (das Heer und die Führer böslich verlassen). – classem deserere (die Flotte böslich verlassen, v. Flottensoldaten). – dilabi ab signis (nach allen Seiten von den Feldzeichen entweichen, von mehreren). – ad hostes transire. ad hostem transfugere od. perfugere (zum Feinde übergehen, überlaufen). – fugitivum fieri (flüchtig werden, ausreißen, von Sklaven u. von Tieren). – jmdm. d., alqm deserere mit u. ohne per fugam (im allg.); relicto alqo ad hostem transire (von Soldaten): von jmd. zu jmd. d., s. übergehen, überlaufen.
-
10 Durchfahrt
Durchfahrt, a) die Handlung: transitus (der Übergang über etc., z.B. fossae). – transvectio (die Überfahrt, z.B. Acherontis). – b) der Ort: transitio pervia. – Ianus (durch ein Tor, einen Schwibbogen). – vadum (durch einen Fluß).
-
11 Durchgang
Durchgang, I) das Durchgehen: transitus (auch = Durchmarsch, z.B. exercitus). – transvectio (das Durchfahren von Waren durch ein Land in ein anderes, der Transit). – commeatus (der Ab- u. Zugang, als Möglichkeit, Erlaubnis, Recht, ab u. zu zu gehen, z.B. si viae publicae exemptus commeatus sit). – iter (der Gang, Marsch übh.). – jmdm. den D. gestatten, dare alci transitum od. iter per agros urbesque. alqm per fines suos ire pati. alqm per fines regni transire sinere od. pati (einem Heere, einem Feldherrn mit dem Heere durch ein Land); dare alci viam (einem einzelnen, z.B. per fundum): den D. verwehren, negare se transitum daturum esse; non pati alqm per fines suos od. per fines regni transire; alqm ab transitu prohibere oder arcere: den D. versperren, alci transitum claudere. – II) der Ort, wo man hindurchgeht: transitus. locus pervius, für jmd., alci (wegsamer Ort). – angiportus pervius (wegsamer enger Gang zwischen zwei Häusern, [624] wegsames Gäßchen). – iter pervium (ein wegsamer Gang übh., auch für jmd., alci, z.B. cunctis: u. zu etc., ad etc., z.B. ad superos). – transitio pervia (durch Häuser, Höfe). – lanus (Schwibbogen etc. eines Tores, wie auf dem röm. Forum, durch die man auf die Straßen gelangte). – mit Durchgängen, transitorius (z.B. forum, domus): einen D. lassen, transmittere pervium iter.
-
12 Übergang
Übergang, I) das Übergehen: A) eig.: transitio; transitus; transgressio; transgressus; transmissio; transmissus; traiectio; traiectus. – der Üb. über einen Fluß, traiectus od. transvectio fluminis: der Üb. nach Britannien, traiectus in Britanniam: der Üb. von Gallien nach Britannien, transmissus ex Gallia in Britanniam: beim Üb. über den Rubiko, in traiciendo Rubicone; Rubiconem transiens: nach dem Üb. über den Tigris, über die Alpen, superato Tigri, superatis Alpibus. – der Üb. zum Feinde, transitus ad hostem: jmd. zum Üb. zu bewegen suchen, alqm ad transeundum vocare sollicitareque. – B) bildl.: transitus; transgressio. – der Üb. zur Sache (in einer gerichtlichen Rede), aditus ad causam: der Üb. von der Kindheit zum Jünglingsalter, ille a pueritia in adulescentiam transitus: der Üb. der Regierung auf jmd., regnum ad alqm translatum. – II) Ort zum Übergehen: transitus; traiectus.
-
13 Übertritt
-
14 Переход
- transitus (fossae; transitum in Indiam facere; ad aliquem; in aliud genus; a pueritia ad adulescentiam); transitio; transgressus; flexus; mansio; reductio (corporis solidi in fluidum);• переход через Альпы - transitus Alpium;
• пешеходный переход - transitus (us) peditum;
-
15 Прохождение
- transitus (fossae); transitio; decursus; -
16 transitivus
transĭtīvus, a, um, adj. [transitio], passing over:verbum,
transitive, Prisc. p. 982 P. -
17 CONTAGION
[N]CONTAGIO (-ONIS) (F)CONTAGIUM (-I) (N)CONTACTUS (-US) (M)TRANSITIO (-ONIS) (F)CONTAGES (-IS) (F)CONTAMEN (-INIS) (N) -
18 GOING BY
[N]TRANSITIO (-ONIS) (F) -
19 INFECTION
[N]CONTAGIO (-ONIS) (F)CONTAGIUM (-I) (N)TRANSITIO (-ONIS) (F)CONTACTUS (-US) (M)CONTAGES (-IS) (F) -
20 PASSAGE
[N]COMMEATUS (-US) (M)CONMEATUS (-US) (M)TRANSGRESSIO (-ONIS) (F)TRANSITIO (-ONIS) (F)PERVIUM (-I) (N)PRAETERVECTIO (-ONIS) (F)TRADUCTIO (-ONIS) (F)TRADUCTUS (-US) (M)TRANSVECTIO (-ONIS) (F)TRAVECTIO (-ONIS) (F)TRAIECTUS (-US) (M)TRAJECTUS (-US) (M)ECLOGA (-AE) (F)CAULAE (-ARUM) (PL)CAULLAE (-ARUM) (PL)VEA (-AE) (F)VIA (-AE) (F)ACCESSUS (-US) (M)EGRESSUS (-US) (M)EXITUS (-US) (M)PORTA (-AE) (F)EXCERPTUM (-I) (N)ITINER (-ERIS) (N)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
transitio — index transition Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Transitio ad plebem — • Transitĭo ad plebem, переход патриция в сословие плебеев (посредством усыновления); это обыкновенно случалось тогда, когда патриций желал получить правоспособность быть выбираемым в народные трибуны … Реальный словарь классических древностей
transitio — (s.f.) Ha lo stesso significato di metabasi, reditus ad rem … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
transition — [ trɑ̃zisjɔ̃ ] n. f. • 1501 « procédé rhétorique »; lat. transitio, proprt « passage » 1 ♦ Manière de passer de l expression d une idée à une autre, de lier les parties d un discours. ⇒ passage. L art des transitions. Ménager les transitions.… … Encyclopédie Universelle
Transición — (Del lat. transitio, onis.) ► sustantivo femenino 1 Paso de un estado o modo de ser a otro: ■ la adolescencia es la transición de la infancia al estado adulto. SINÓNIMO cambio 2 Estado intermedio de un proceso, que no tiene un carácter propio y… … Enciclopedia Universal
tranziţie — TRANZÍŢIE, tranziţii, s.f. Trecere (lentă sau bruscă) de la o stare la alta, de la o situaţie, de la o idee la alta. ♢ loc. adj. De tranziţie = de trecere; intermediar, tranzitoriu; p. ext. provizoriu. – Din fr. transition, lat. transitio. Trimis … Dicționar Român
Alstom Coradia — Saltar a navegación, búsqueda Coradia LINT 41 en el Distrito de Nordfriesland Schleswig Holstein en Alemania Coradia es una gama de trenes regionales e interurbanos desarrollados por el grupo industrial francés … Wikipedia Español
transition — 1. Passage from one condition or one part to another. 2. In polynucleic acid, replacement of a purine base by another purine base or a pyrimidine base by a different pyrimidine. [ … Medical dictionary
Ivan Abreu — Iván Abreu Iván Abreu (La Habana,1967, nacionalidad mexicana) artista y programador que trabaja y reside actualmente en la Ciudad de México. Estudió Diseño Informacional en el Instituto Superior de Diseño de la Habana y cursó la Maestría de… … Wikipedia Español
Мутация (музыка) — У этого термина существуют и другие значения, см. Мутация (значения). Мутация (лат. mutatio перемена, изменение), в системе сольмизации Средних веков, Возрождения и барокко переход из гексахорда в гексахорд; в теории многоголосной композиции … Википедия
perfection — [ pɛrfɛksjɔ̃ ] n. f. • v. 1150; lat. perfectio, onis « complet achèvement » I ♦ Degré le plus haut dans une échelle de valeurs. 1 ♦ État, qualité de ce qui est parfait, spécialt dans le domaine moral (bien) et esthétique (beau). « C est à la… … Encyclopédie Universelle