-
1 przeciwnik
przeciwnik m (-a; -cy) Gegner m (a SPORT, MIL);przeciwnik globalizacji Globalisierungsgegner m;przeciwnik kary śmierci Gegner m der Todesstrafe -
2 przeciwnik
przeciwnik, -iczka [pʃɛʨ̑ivɲik] <Pl -cy> m, f2) ( oponent)\przeciwnik czegoś Gegner m von etw -
3 przeciwnik
m -
4 zagorzały
zagorzały (persf -li) (-le) przeciwnik verbissen; wróg erbittert, Erz-; zwolennik überzeugt; dyskusja heftig, hitzig;zagorzały przeciwnik palenia militanter Nichtraucher m;zagorzale bronić vehement verteidigen -
5 Gegner
Gegner(in) ['ge:gnɐ] <-s, -> m(f) -
6 godny
godny würdig; würdevoll; (przeciwnik) ebenbürtig;godny podziwu bewundernswert;godny zaufania vertrauenswürdig;godny polecenia empfehlenswert;godny uwagi beachtenswert, interessant;godny pochwały lobenswert;godny pozazdroszczenia beneidenswert;godny pożałowania jämmerlich, miserabel;nic godnego uwagi nichts von Interesse -
7 równorzędny
równorzędny stanowisko, nagroda gleichwertig, äquivalent; partner gleichberechtigt; przeciwnik ebenbürtig -
8 zajadły
zajadle bronić vehement verteidigen -
9 zaprzysięgły
zaprzysięgły (persf -li) zwolennik erklärt, überzeugt; przeciwnik fanatisch, militant; eingefleischt -
10 zażarty
zażarty (persf -ci) (-cie) spory, walka heftig, erbittert; przeciwnik erbittert; zwolennik überzeugt -
11 groźny
-
12 konserwatysta
konserwatysta, -tka [kɔw̃sɛrvatɨsta] <Pl -ści> m, f -
13 pokonanie
pokonanie [pɔkɔnaɲɛ] nt -
14 przeciwniczka
przeciwniczka [pʃɛʨ̑ivɲiʧ̑ka] f -
15 równorzędny
równorzędny [ruvnɔʒɛndnɨ] adj -
16 wróg
-
17 zaciekły
-
18 zagorzały
-
19 zajadły
-
20 Antragsgegner
- 1
- 2
См. также в других словарях:
przeciwnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. przeciwnikicy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba, która występuje przeciw komuś lub czemuś, przeciwstawia się komuś lub czemuś; próbuje coś zwalczyć : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeciwnik — m III, DB. a, N. przeciwnikkiem; lm M. przeciwnikicy, DB. ów 1. «ten, kto walczy, bije się z kimś; państwo, armia itp. będąca w stanie wojny z kimś; wróg, nieprzyjaciel» Przełamać linię obrony przeciwnika. 2. «ten, kto występuje przeciw komuś lub … Słownik języka polskiego
antyrojalista — m odm. jak ż IV, CMs. antyrojalistaiście; lm M. antyrojalistaiści, DB. antyrojalistatów «przeciwnik rojalizmu, przeciwnik króla» … Słownik języka polskiego
zatkać — pot. Kogoś (aż) zatkało (ze zdumienia, ze wzruszenia, z oburzenia itp.) «ktoś się tak bardzo zdziwił, oburzył, wzruszył itp., że nie potrafił odpowiednio zareagować»: (...) w pierwszej chwili poczerwieniał jak burak i zupełnie go zatkało. Bo… … Słownik frazeologiczny
zatykać — pot. Kogoś (aż) zatkało (ze zdumienia, ze wzruszenia, z oburzenia itp.) «ktoś się tak bardzo zdziwił, oburzył, wzruszył itp., że nie potrafił odpowiednio zareagować»: (...) w pierwszej chwili poczerwieniał jak burak i zupełnie go zatkało. Bo… … Słownik frazeologiczny
adwersarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y przestarz. «ten, kto występuje przeciw komuś, czemuś, zwalcza kogoś lub coś; przeciwnik, nieprzyjaciel» Być czyimś adwersarzem. Pokonać swoich adwersarzy. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
antagonista — m odm. jak ż IV, CMs. antagonistaiście; lm M. antagonistaiści, DB. antagonistatów 1. «ten, kto występuje przeciw komuś, zwalcza kogoś, czyjś przeciwnik, rywal, współzawodnik» Być, stać się czyimś antagonistą. 2. anat. «mięsień działający w… … Słownik języka polskiego
antychryst — m IV, DB. a, Ms. antychrystyście, blm rel. «według większości wierzeń chrześcijańskich: przeciwnik Chrystusa, który ma wystąpić przy końcu świata przeciw chrześcijaństwu i zostanie przez Chrystusa pokonany» przen. lm M. y, DB. ów «człowiek zły,… … Słownik języka polskiego
antyfaszysta — m odm. jak ż IV, CMs. antyfaszystayście; lm M. antyfaszystayści, DB. antyfaszystatów «przeciwnik faszyzmu, walczący przeciw faszyzmowi» … Słownik języka polskiego
antyfeminista — m odm. jak ż IV, CMs. antyfeministaiście; lm M. antyfeministaiści, DB. antyfeministatów «mężczyzna występujący przeciwko równouprawnieniu kobiet; przeciwnik kobiet» … Słownik języka polskiego
antyhitlerowiec — m II, DB. antyhitlerowiecwca, W. antyhitlerowiecwcze a. wcu; lm M. antyhitlerowiecwcy, DB. antyhitlerowiecwców «przeciwnik, wróg hitleryzmu, walczący z hitleryzmem» … Słownik języka polskiego