Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

squālidus

  • 1 squalidus

    squālĭdus, a, um, adj. [squaleo].
    I.
    (Acc. to squaleo, I.) In gen., stiff, rough (ante-class.):

    corpora,

    Lucr. 2, 469:

    membra,

    id. 5, 956: serpentis squamae squalido auro et purpurā praetextae, Att. ap. Gell. 2, 6, 23; id. ap. Non. 452, 28 (Trag. Fragm. v. 517 Rib.).—
    II.
    (Acc. to squaleo, II.) In partic.
    A.
    Stiff with dirt, dirty, foul, filthy, neglected, squalid ( poet. and in post-Aug. prose): stola, Enn. ap. Non. 537, 26 (Trag. v. 373 Vahl.):

    homo horridus et squalidus,

    Plaut. Truc. 5, 41 sq.; Ter. Eun. 2, 2, 5:

    squalida et prope efferata corpora,

    Liv. 21, 39, 2:

    carcer,

    Ov. Am. 2, 2, 42:

    sudor,

    Stat. Th. 3, 127:

    cultus,

    Sen. Troad. 883:

    squalida siccitate regio,

    Curt. 7, 4, 27:

    rubigo,

    Cat. 64, 42:

    humus,

    Ov. F. 1, 558:

    Hispania,

    uncultivated, Plin. 37, 13, 77, § 203.—

    Esp., of persons in mourning: reus,

    Ov. M. 15, 38; Quint. 6, 1, 30; Tac. H. 2, 60; cf.

    senectus,

    Plin. Ep. 4, 9, 22.—
    B.
    Gloomy, obscure (late Lat.):

    nocte squalidā et interluni,

    Amm. 19, 6, 7:

    squalidi Solis exortus hebetabant matutinos diei candores,

    id. 31, 1, 2.—
    C.
    Trop.
    1.
    Of speech, rude, unadorned:

    suā sponte (haec) squalidiora sunt,

    Cic. Or. 32, 115.—
    2.
    Wretched, incurable:

    scientiam omnem squalidā diversitate confundere,

    Amm. 26, 1, 10.—
    * Adv.: squālĭdē, without ornament, rudely:

    squalidius dicere,

    Cic. Fin. 4, 3, 5; Amm. 25, 2, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > squalidus

  • 2 squālidus

        squālidus adj. with comp.    [2 CAL-], stiff, rough, dirty, foul, filthy, neglected, squalid: homo, T.: corpora, L.: carcer, O.: siccitate regio, Cu.: humus, O.: reus, in mourning, O.—Fig., of speech, rude, unadorned: suā sponte (haec) squalidiora sunt.
    * * *
    squalida, squalidum ADJ
    squalid, filthy

    Latin-English dictionary > squālidus

  • 3 Phaethornis squalidus squalidus

    ENG Sooty-throated Hermit

    Animal Names Latin to English > Phaethornis squalidus squalidus

  • 4 Phaethornis squalidus

    ENG dusky-throated Hermit

    Animal Names Latin to English > Phaethornis squalidus

  • 5 Phaethornis squalidus rupurumii

    ENG streak-throated hermit

    Animal Names Latin to English > Phaethornis squalidus rupurumii

  • 6 fossor

        fossor ōris, m    [FOD-], a digger, delver, ditcher: robustus, V.: Squalidus, Iu.—Poet., a bumpkin, Ct.
    * * *

    Latin-English dictionary > fossor

  • 7 (squālidē)

       (squālidē) adv.    [squalidus], without ornament, rudely.—Only comp: squalidius dicere.

    Latin-English dictionary > (squālidē)

  • 8 fossor

    fossor, ōris, m. [id.], a digger, delver, ditcher.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    et labefacta movens robustus jugera fossor,

    Verg. G. 2, 264:

    squalidus in magna compede fossor,

    Juv. 11, 80; Hor. C. 3, 18, 15; Mart. 7, 71, 4; Col. 11, 2, 38:

    ceu septa novus jam moenia laxet Fossor,

    i. e. a miner, sapper, Stat. Th. 2, 419.—
    B.
    In partic.
    1.
    A miner, workman in a mine, Vitr. 7, 8, 1; Calp. Ecl. 4, 118 (cf. aurifossor).—
    2.
    [p. 775] In late Lat., a grave-digger, Inscr. Orell. 4925 al.; cf. fossa, I. B. 3.—
    3.
    In mal. part., a fornicator, Aus. Ep. 49; cf. fossa, I. B. 4.—
    II.
    Transf., in gen., in a contemptuous signif., a common laborer, a clown, Cat. 22, 10:

    cum sis cetera fossor,

    Pers. 5, 122.

    Lewis & Short latin dictionary > fossor

  • 9 inhorreo

    ĭn-horrĕo, ŭi, 2, v. n., to stand on end, [p. 954] stand erect, bristle.
    I.
    Lit.:

    haud secus quam vallo saepta inhorreret acies,

    Liv. 8, 8, 10:

    spicea jam campis cum messis inhorruit,

    Verg. G. 1, 314:

    aper pilis inhorrentibus corio squalidus,

    bristling, App. M. 8, p. 202, 29.—
    II.
    Transf.
    A.
    To have a tremulous motion, to quiver, shake, shudder: pennis agitatus inhorruit aër. Ov. P. 3, 3, 9:

    inhorruit aether, Luctificum clangente tuba,

    Val. Fl. 3, 348:

    inhorruit unda tenebris,

    Verg. A. 3, 195.—
    B.
    To cause to bristle up:

    aper inhorruit armos,

    Verg. A. 10, 711.—
    C.
    To tremble, shake, shudder, with cold, fear, horror:

    cum primum aliquis inhorruit et ex horrore incaluit,

    Cels. 3, 12:

    inhorrui frigore,

    Petr. 17: in severitatem alicujus, Cic. Fragm. ap. Non. 423, 6 (Rep. 4, 6 B. and K.):

    domus principis inhorruit,

    Tac. A. 11, 28:

    (Mercurius) tenui exceptus inhorruit aurā,

    Stat. Th. 1, 309.

    Lewis & Short latin dictionary > inhorreo

  • 10 sordidus

    sordĭdus, a, um, adj. [sordeo], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid (class.).
    I.
    Lit. (syn.: squalidus, obscenus): vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 504, 6 (Trag. v. 370 Vahl.):

    amictus,

    Verg. A. 6, 301; cf.:

    sordidior toga,

    Mart. 1, 104, 5:

    mappa,

    Hor. Ep. 1, 5, 22; Mart. 7, 20, 8:

    lana,

    Ov. A. A. 3, 222:

    fumus,

    Hor. C. 4, 11, 11:

    at pol nitent, haud sordidae videntur ambae,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 6:

    servolicolae,

    id. Poen. 1, 2, 55:

    nati,

    Hor. C. 2, 18, 28; cf.:

    magnos duces Non indecoro pulvere sordidos,

    id. ib. 2, 1, 22:

    puer sordidissimus dentibus,

    Petr. 64, 6 et saep.—Esp.:

    sordido in loco sedere,

    Val. Max. 9, 13, 2.— Transf., of mourners, clad in mourning, Cic. Mur. 40, 86.— Poet.:

    Auctumnus calcatis sordidus uvis,

    Ov. M. 2, 29; id. F. 4, 897;

    Col. poët. 10, 44: terga suis,

    sooty, dingy, Ov. M. 8, 648.—Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, wisdom is often hid under a ragged cloak, Caecil. ap. Cic. Tusc. 3, 23, 56.—
    B.
    Transf., low, base, mean, as to birth, rank, or condition; poor, humble, small, paltry (syn.:

    illiberalis, infimus): causam commisisse homini egenti, sordido, sine honore, sme censu,

    Cic. Fl. 22, 52; id. Att. 8, 4, 2; id. Leg. 3, 16, 35; Hor. C. 1, 28, 14.— Sup.:

    sordidissimus quisque,

    Liv. 1, 47, 11:

    familiae sordidissima pars,

    Petr. 132, 3; cf.:

    loco non humili solum sed etiam sordido ortus,

    Liv. 22, 25, 18:

    a sordidis initiis ad summa crevere,

    Just. 2, 6, 2:

    sordidum et obscurum Macedonum nomen,

    id. 6, 9, 7:

    genus alicujus,

    id. 22, 1, 1:

    panis,

    Plaut. As. 1, 2, 16; Sen. Ep. 18, 5:

    villula,

    Cic. Att. 12, 27, 1; cf.

    tecta,

    Luc. 4, 396:

    sedes,

    id. 5, 9:

    lar villae,

    Mart. 12, 57, 2:

    rura (with humiles casae),

    Verg. E. 2, 28:

    aratra,

    Claud. IV. Cons. Hon. 414;

    hence also, otia, i. e. ruris,

    Mart. 1, 56, 4 —
    II.
    Trop., low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful (syn. turpis).
    A.
    In gen., Cic. Phil. 1, 8, 20:

    iste omnium turpissimus et sordidissimus,

    id. Att. 9, 9, 3:

    multo homo sordidissimus,

    id. Scaur. 2, § 23:

    homo furiosus ac sordidus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:

    nec minus laetabor, cum te semper sordidum, quam si paulisper sordidatum viderem,

    id. Pis. 41, 99:

    illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur... Sordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus, quod statim vendant, etc.... Opifices omnes in sordidā arte versantur, etc.... mercatura autem, si tenuis est, sordida putanda est, etc.,

    id. Off. 1, 42, 150:

    lucrum,

    Quint. 1, 2, 16 sq.; cf.: sordidissima ratio et inquinatissima, Cic. Off. 2, 6, 21:

    qui (oratores) ne sordidiores quidem (artis) repudiarint (opp. praeclarissimas),

    id. de Or. 3, 32, 128:

    virtus repulsae nescia sordidae,

    Hor. C. 3, 2, 17:

    adulterium,

    Liv. 1, 58:

    nomen,

    Quint. 8, 3, 21:

    verba,

    id. 8, 3, 17; 8, 3, 49; 2, 5, 10:

    multa,

    id. 2, 12, 7:

    omnia, id 10, 1, 9: homines nullā re bonā dignos, cum quibus comparari sordidum, confligere autem miserum et periculosum sit,

    Cic. Rep. 1, 5, 9; id. Off. 2, 14, 50; cf.:

    qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment,

    id. Lael. 17, 63.—
    B.
    In partic., mean, niggardly, penurious, sordid (cf. parcus):

    ita sordidus, ut se Non umquam servo melius vestiret,

    Hor. S. 1, 1, 96; 1, 1, 65; 1, 2, 10; 2, 3, 164; Quint. 5, 13, 26; Plin. Ep. 2, 6, 1 (opp. sumptuosus):

    perjurium,

    Phaedr. 4, 19, 23:

    cupido,

    Hor. C. 2, 16, 16; cf. Cic. Off. 1, 42, 150 supra.—Hence, adv.: sordĭdē.
    1.
    Lit., dirtily, foully:

    per plateas tractus est sordidissime,

    through the deepest mire, Lampr. Heliog. 33 med.
    2.
    Transf., meanly, basely:

    quo sordidius et abjectius nati sunt,

    Tac. Or. 8.—
    3.
    Trop.
    a.
    Vulgarly, unbecomingly, poorly:

    loquitur laute et minime sordide,

    Plaut. Mil. 4, 2, 11:

    dicere,

    Cic. de Or. 2, 83, 339:

    contionari,

    id. Att. 15, 2, 2:

    declamare (opp. splendide atque ornate),

    Suet. Rhet. 6; Gell. 15, 4, 3.—
    b.
    Meanly, stingily, penuriously, sordidly:

    nimis illum sordide Simonidi dixisse, se dimidium ejus ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum,

    Cic. de Or. 2, 86, 352:

    facere aliquid (opp. largissime),

    Suet. Dom. 9:

    gerere proconsulatum,

    Plin. Ep. 3, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sordidus

  • 11 squalide

    squālĭdē, adv., v. squalidus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > squalide

  • 12 squaliditas

    squālĭdĭtas, ātis, f. [squalidus], filth, dirt, squalidity; trop., neglect, disorder (late Lat.):

    omnia confundentes squaliditate,

    Amm. 26, 5, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > squaliditas

  • 13 squalitudo

    squālĭtūdo, ĭnis, f. [squalidus], dirt, filth, Att. ap. Non. 226, 2 (Trag. Rel. v. 340 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > squalitudo

  • 14 squalus

    1.
    squālus, a, um, adj. [squales], dirty, filthy, squalid, = squalidus: lavere lacrimis vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 172, 20 (Trag. v. 370 Vahl.).
    2.
    squălus, i, m., a kind of sea-fish, Varr. R. R. 3, 3, 9 Schneid. N. cr.; Plin. 9, 24, 40, § 78; 9, 51, 74, § 162; Ov. Hal. 123.

    Lewis & Short latin dictionary > squalus

См. также в других словарях:

  • Squalĭdus — (lat.), 1) schmutzig; 2) so v.w. Sordidatus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Squalidus — grakštieji rytiniai gružliai statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas gentis atitikmenys: lot. Squalidus ryšiai: platesnis terminas – karpinės siauresnis terminas – grakštusis rytinis gružlys …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Squalidus argentatus —   Squalidus argentatus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Squalidus banarescui —   Squalidus banarescui Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Squalidus atromaculatus —   Squalidus atromaculatus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Squalidus homozonus —   Squalidus homozonus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Squalidus iijimae —   Squalidus iijimae Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Squalidus intermedius —   Squalidus intermedius Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Squalidus minor —   Squalidus minor Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Squalidus multimaculatus —   Squalidus multimaculatus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Squalidus nitens —   Squalidus nitens Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»