-
41 dissociatus
dissociata, dissociatum ADJdisjoined, separated, split into factions, at variance with -
42 dissocio
dissociare, dissociavi, dissociatus Vbe/set at variance with, split into factions, separate, part -
43 diverbero
diverberare, diverberavi, diverberatus Vsplit; strike violently -
44 indivisus
indivisa, indivisum ADJundivided, not split/cloven; indivisible; held in common/jointly/in equal parts -
45 schisma
schism/split/deep divide; separation/breaking away; (refusal to submit to Pope) -
46 scisma
schism/split/deep divide; separation/breaking away; (refusal to submit to Pope) -
47 scissilis
scissilis, scissile ADJtorn, tattered (clothes); easily split, fissile (minerals) -
48 scindo
to cut, rend, split/ divide, separate -
49 aperio
ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.I.Lit.:II.patinas,
Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:apertis lateribus,
Sisenn. ib. p. 236, 26:capite aperto esse,
Varr. ib. p. 236, 25;p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,
Cic. Off. 1, 35, 129:caput aperuit,
id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:capita,
Plin. 28, 6, 17, § 60:aperto pectore,
Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:apertae pectora matres,
id. ib. 13, 688:ramum,
Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:dispulsā nebulā diem aperuit,
id. 26, 17 (cf. just before:densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,
Tac. Agr. 38:lux aperuit bellum ducemque belli,
Liv. 3, 15:novam aciem dies aperuit,
Tac. H. 4, 29:his unda dehiscens Terram aperit,
opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,Metaph.A.1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:2.aperite aliquis ostium,
Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:forem aperi,
id. Ad. 2, 1, 13:fores,
id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:januas carceris,
Vulg. Act. 5, 19:fenestram,
ib. Gen. 8, 6:liquidas vias,
to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:sucum venis fundere apertis,
to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:saccum,
Vulg. Gen. 42, 27:os,
ib. ib. 22, 28:labia, ib. Job, 11, 5: oculos,
ib. Act. 9, 8:accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,
Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;6, 3: aperire librum,
Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:testamentum,
Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:testamentum resignare,
Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:sigillum aperire,
to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:ferro iter aperiundum est,
Sall. C. 58, 7:locum... asylum,
to make it an asylum, Liv. 1, 8:subterraneos specus,
Tac. G. 16:navigantibus maria,
Plin. 2, 47, 47, § 122:arbor florem aperit,
id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,aures aperire,
to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—Trop.:B.nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,
Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:multus apertus cursus ad laudem,
id. Phil. 14, 6 fin.:tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,
id. Fam. 6, 11:philosophiae fontes,
id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,alicujus cor aperire,
ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:occasionem ad invadendum,
id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,
Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:annum,
Verg. G. 1, 217:contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),
Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,
Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:fuste aperire caput,
i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);C.most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,
Liv. 42, 52; 42, 4:Syriam,
Tac. A. 2, 70:omnes terras fortibus viris natura aperuit,
id. H. 4, 64:novas gentes,
id. Agr. 22:gentes ac reges,
id. G. 1:Britanniam tamdiu clausam aperit,
Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:Eoas,
id. 4, 352:pelagus,
Val. Fl. 1, 169.—Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:A.occulta quaedam et quasi involuta aperiri,
Cic. Fin. 1, 9, 30:explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,
id. Or. 33, 116:alicui scripturas aperire,
Vulg. Luc. 24, 32:tua probra aperibo omnia,
Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;hi partem aperient,
Ter. Ad. prol. 23:non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,
Cic. de Or. 1, 18, 84:eo praesente conjurationem aperit,
Sall. C. 40, 6:naturam et mores,
id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:lux fugam hostium aperuit,
Liv. 27, 2:aperiri error poterat,
id. 26, 10:casus aperire futuros,
to disclose the future, Ov. M. 15, 559:futura aperit,
Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:tum coacti necessario se aperiunt,
show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:studio aperimur in ipso,
Ov. A. A. 3, 371:exspectandum, dum se ipsa res aperiret,
Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,
Liv. 44, 28:domino navis, quis sit, aperit,
Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,
id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.Lit.1.Without covering, open, uncovered (opp. tectus):2.naves apertae,
without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:locus,
Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:caelo invectus aperto,
Verg. A. 1, 155:aether,
id. ib. 1, 587:aperta serena prospicere,
id. G. 1, 393.—Unclosed, open, not shut (opp. clausus):B.Janua cum per se transpectum praebet apertum,
since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:oculi,
id. 4, 339:oculorum lumine aperto,
id. 4, 1139 et saep.:nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,
Cic. Verr. 2, 4, 20:caelum patens atque apertum,
id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:vidit caelos apertos,
Vulg. Marc. 1, 10:apertus et propatulus locus,
Cic. Verr. 2, 4, 49:iter,
Liv. 31, 2:apertior aditus ad moenia,
id. 9, 28:campi,
id. 38, 3:per apertum limitem (viae),
Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:fenestrae,
Vulg. Dan. 6, 10:ostia,
ib. ib. 13, 39:aequor,
Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:in aperto,
Lucr. 3, 604:per apertum fugientes,
Hor. C, 3, 12, 10:impetum ex aperto facerent,
Liv. 35, 5:castra in aperto posita,
id. 1, 33; so id. 22, 4:volantem in aperto,
Plin. 10, 8, 9, § 22:in aperta prodeunt,
id. 8, 32, 50, § 117:disjecit naves in aperta Oceani,
Tac. A. 2, 23.—Trop.1.a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:b.nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,
nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,
Cic. Cat. 2, 1:simultates partim obscurae, partim apertae,
id. Manil. 24:quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?
id. N. D. 2, 2, 4:quid rem apertam suspectam facimus?
Liv. 41, 24:non furtim, sed vi aperta,
id. 25, 24:apertus animi motus,
Quint. 10, 3, 21:invidia in occulto, adulatio in aperto,
Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,
Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,Esp. as subst.: in aperto esse,(α).To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:(β).ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,
Sall. J. 5, 3.—To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):2.agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,
there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:hostes aggredi in aperto foret,
id. H. 3, 56:vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,
id. Agr. 33.—Of character, without dissimulation, open, frank, candid:I.animus apertus et simplex,
Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:pectus,
id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.In gen.:II.tam aperte irridens,
Ter. Phorm. 5, 8, 62:ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,
Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:cum Fidenae aperte descissent,
Liv. 1, 27:aperte quod venale habet ostendit,
Hor. S. 1, 2, 83:aperte revelari,
Vulg. 1 Reg. 2, 27:non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,
Tac. A. 11, 28:aperte adulari,
Cic. Am. 26, 99:aperte mentiri,
id. Ac. 2, 6, 18:aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,
Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,
Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,
Tac. A. 13, 1.— Sup.:hinc empta apertissime praetura,
Cic. Verr. 1, 100:equite Romano per te apertissime interfecto,
id. Har. Resp. 30:largiri,
id. ib. 56:praedari,
id. Verr. 1, 130.—Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?
Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,
Cic. ad Brut. 1, 5, 3:Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?
Ter. Eun. 5, 1, 3:narrare,
id. Heaut. 4, 3, 24:scribere,
Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:Planius atque apertius dicam,
Cic. Rosc. Com. 14, 43:distinguere,
Quint. 3, 6, 45.— Sup.:istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,
Cic. Verr. 2, 64, 156:aliquid apertissime ostendere,
Quint. 5, 12, 11. -
50 aperte
ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.I.Lit.:II.patinas,
Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:apertis lateribus,
Sisenn. ib. p. 236, 26:capite aperto esse,
Varr. ib. p. 236, 25;p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,
Cic. Off. 1, 35, 129:caput aperuit,
id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:capita,
Plin. 28, 6, 17, § 60:aperto pectore,
Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:apertae pectora matres,
id. ib. 13, 688:ramum,
Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:dispulsā nebulā diem aperuit,
id. 26, 17 (cf. just before:densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,
Tac. Agr. 38:lux aperuit bellum ducemque belli,
Liv. 3, 15:novam aciem dies aperuit,
Tac. H. 4, 29:his unda dehiscens Terram aperit,
opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,Metaph.A.1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:2.aperite aliquis ostium,
Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:forem aperi,
id. Ad. 2, 1, 13:fores,
id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:januas carceris,
Vulg. Act. 5, 19:fenestram,
ib. Gen. 8, 6:liquidas vias,
to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:sucum venis fundere apertis,
to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:saccum,
Vulg. Gen. 42, 27:os,
ib. ib. 22, 28:labia, ib. Job, 11, 5: oculos,
ib. Act. 9, 8:accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,
Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;6, 3: aperire librum,
Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:testamentum,
Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:testamentum resignare,
Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:sigillum aperire,
to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:ferro iter aperiundum est,
Sall. C. 58, 7:locum... asylum,
to make it an asylum, Liv. 1, 8:subterraneos specus,
Tac. G. 16:navigantibus maria,
Plin. 2, 47, 47, § 122:arbor florem aperit,
id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,aures aperire,
to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—Trop.:B.nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,
Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:multus apertus cursus ad laudem,
id. Phil. 14, 6 fin.:tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,
id. Fam. 6, 11:philosophiae fontes,
id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,alicujus cor aperire,
ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:occasionem ad invadendum,
id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,
Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:annum,
Verg. G. 1, 217:contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),
Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,
Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:fuste aperire caput,
i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);C.most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,
Liv. 42, 52; 42, 4:Syriam,
Tac. A. 2, 70:omnes terras fortibus viris natura aperuit,
id. H. 4, 64:novas gentes,
id. Agr. 22:gentes ac reges,
id. G. 1:Britanniam tamdiu clausam aperit,
Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:Eoas,
id. 4, 352:pelagus,
Val. Fl. 1, 169.—Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:A.occulta quaedam et quasi involuta aperiri,
Cic. Fin. 1, 9, 30:explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,
id. Or. 33, 116:alicui scripturas aperire,
Vulg. Luc. 24, 32:tua probra aperibo omnia,
Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;hi partem aperient,
Ter. Ad. prol. 23:non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,
Cic. de Or. 1, 18, 84:eo praesente conjurationem aperit,
Sall. C. 40, 6:naturam et mores,
id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:lux fugam hostium aperuit,
Liv. 27, 2:aperiri error poterat,
id. 26, 10:casus aperire futuros,
to disclose the future, Ov. M. 15, 559:futura aperit,
Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:tum coacti necessario se aperiunt,
show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:studio aperimur in ipso,
Ov. A. A. 3, 371:exspectandum, dum se ipsa res aperiret,
Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,
Liv. 44, 28:domino navis, quis sit, aperit,
Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,
id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.Lit.1.Without covering, open, uncovered (opp. tectus):2.naves apertae,
without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:locus,
Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:caelo invectus aperto,
Verg. A. 1, 155:aether,
id. ib. 1, 587:aperta serena prospicere,
id. G. 1, 393.—Unclosed, open, not shut (opp. clausus):B.Janua cum per se transpectum praebet apertum,
since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:oculi,
id. 4, 339:oculorum lumine aperto,
id. 4, 1139 et saep.:nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,
Cic. Verr. 2, 4, 20:caelum patens atque apertum,
id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:vidit caelos apertos,
Vulg. Marc. 1, 10:apertus et propatulus locus,
Cic. Verr. 2, 4, 49:iter,
Liv. 31, 2:apertior aditus ad moenia,
id. 9, 28:campi,
id. 38, 3:per apertum limitem (viae),
Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:fenestrae,
Vulg. Dan. 6, 10:ostia,
ib. ib. 13, 39:aequor,
Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:in aperto,
Lucr. 3, 604:per apertum fugientes,
Hor. C, 3, 12, 10:impetum ex aperto facerent,
Liv. 35, 5:castra in aperto posita,
id. 1, 33; so id. 22, 4:volantem in aperto,
Plin. 10, 8, 9, § 22:in aperta prodeunt,
id. 8, 32, 50, § 117:disjecit naves in aperta Oceani,
Tac. A. 2, 23.—Trop.1.a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:b.nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,
nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,
Cic. Cat. 2, 1:simultates partim obscurae, partim apertae,
id. Manil. 24:quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?
id. N. D. 2, 2, 4:quid rem apertam suspectam facimus?
Liv. 41, 24:non furtim, sed vi aperta,
id. 25, 24:apertus animi motus,
Quint. 10, 3, 21:invidia in occulto, adulatio in aperto,
Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,
Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,Esp. as subst.: in aperto esse,(α).To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:(β).ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,
Sall. J. 5, 3.—To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):2.agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,
there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:hostes aggredi in aperto foret,
id. H. 3, 56:vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,
id. Agr. 33.—Of character, without dissimulation, open, frank, candid:I.animus apertus et simplex,
Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:pectus,
id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.In gen.:II.tam aperte irridens,
Ter. Phorm. 5, 8, 62:ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,
Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:cum Fidenae aperte descissent,
Liv. 1, 27:aperte quod venale habet ostendit,
Hor. S. 1, 2, 83:aperte revelari,
Vulg. 1 Reg. 2, 27:non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,
Tac. A. 11, 28:aperte adulari,
Cic. Am. 26, 99:aperte mentiri,
id. Ac. 2, 6, 18:aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,
Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,
Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,
Tac. A. 13, 1.— Sup.:hinc empta apertissime praetura,
Cic. Verr. 1, 100:equite Romano per te apertissime interfecto,
id. Har. Resp. 30:largiri,
id. ib. 56:praedari,
id. Verr. 1, 130.—Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?
Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,
Cic. ad Brut. 1, 5, 3:Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?
Ter. Eun. 5, 1, 3:narrare,
id. Heaut. 4, 3, 24:scribere,
Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:Planius atque apertius dicam,
Cic. Rosc. Com. 14, 43:distinguere,
Quint. 3, 6, 45.— Sup.:istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,
Cic. Verr. 2, 64, 156:aliquid apertissime ostendere,
Quint. 5, 12, 11. -
51 Caudex
1. I. (α).Caudex, Plin. 16, 30, 53, § 121; 12, 15, 34, § 67; Verg. G. 2, 30 et saep.—(β).Codex, Ov. M. 12, 432; Col. 4, 8, 2; 5, 6, 21.— Hence,B.The block of wood to which one was bound for punishment:C. II.codex,
Plaut. Poen. 5, 3, 39; Prop. 4 (5), 7, 44; Juv. 2, 57. —Inpartic.A.A block of wood split or sawn into planks, leaves or tablets and fastened together:B.quia plurium tabularum contextus caudex apud antiquos vocatur,
Sen. Brev. Vit. 13, 4: quod antiqui pluris tabulas conjunctas codices dicebant, Varr. ap. Non. p. 535, 20.—Hence,(Since the ancients orig. wrote upon tablets of wood smeared with wax.) A book, a writing (its leaves were not, like the volumina, rolled within one another, but, like those of our books, lay over one another; cf. Dict. of Antiq.).(α).Caudex, Cato ap. Front. Ep. ad M. Ant. 1, 2.—(β).Codex, Cic. Verr. 2, 1, 46, § 119; id. Clu. 33, 91; Quint. 10, 3, 28; Dig. 32, 1, 52 al.—C.Esp. of an accountbook and particularly of a ledger (while adversaria signifies the waste-book; hence only the former was of any validity in law): non habere se hoc nomen ( this item) in codice accepti et expensi relatum confitetur:D.sed in adversariis patere contendit, etc.,
Cic. Rosc. Com. 2, 5; v. the passage in connection; cf. id. ib. 3, 9: in codicis extremā cerā (i. e. upon the last tablet), id. Verr. 2, 1, 36. §92: referre in codicem,
id. Sull. 15, 44.—A code of laws: Codex Theodosianus, Justinianus, etc.; cf. Dict. of Antiq. s. v.2.Caudex, cis, m., a Roman cognomen: App. Claudius Caudex, consul A. U. C. 490, B. C. 264, Sen. Brev. Vit. 13, 4; Aur. Vict. 37. -
52 caudex
1. I. (α).Caudex, Plin. 16, 30, 53, § 121; 12, 15, 34, § 67; Verg. G. 2, 30 et saep.—(β).Codex, Ov. M. 12, 432; Col. 4, 8, 2; 5, 6, 21.— Hence,B.The block of wood to which one was bound for punishment:C. II.codex,
Plaut. Poen. 5, 3, 39; Prop. 4 (5), 7, 44; Juv. 2, 57. —Inpartic.A.A block of wood split or sawn into planks, leaves or tablets and fastened together:B.quia plurium tabularum contextus caudex apud antiquos vocatur,
Sen. Brev. Vit. 13, 4: quod antiqui pluris tabulas conjunctas codices dicebant, Varr. ap. Non. p. 535, 20.—Hence,(Since the ancients orig. wrote upon tablets of wood smeared with wax.) A book, a writing (its leaves were not, like the volumina, rolled within one another, but, like those of our books, lay over one another; cf. Dict. of Antiq.).(α).Caudex, Cato ap. Front. Ep. ad M. Ant. 1, 2.—(β).Codex, Cic. Verr. 2, 1, 46, § 119; id. Clu. 33, 91; Quint. 10, 3, 28; Dig. 32, 1, 52 al.—C.Esp. of an accountbook and particularly of a ledger (while adversaria signifies the waste-book; hence only the former was of any validity in law): non habere se hoc nomen ( this item) in codice accepti et expensi relatum confitetur:D.sed in adversariis patere contendit, etc.,
Cic. Rosc. Com. 2, 5; v. the passage in connection; cf. id. ib. 3, 9: in codicis extremā cerā (i. e. upon the last tablet), id. Verr. 2, 1, 36. §92: referre in codicem,
id. Sull. 15, 44.—A code of laws: Codex Theodosianus, Justinianus, etc.; cf. Dict. of Antiq. s. v.2.Caudex, cis, m., a Roman cognomen: App. Claudius Caudex, consul A. U. C. 490, B. C. 264, Sen. Brev. Vit. 13, 4; Aur. Vict. 37. -
53 codicilli
cōdĭcilli, ōrum (sing. post-class. and rare in the meaning II. B. 2. infra, Cod. Just. 1, 5, 4, § 5; Cod. Th. 8, 18, 7; 16, 5, 40; Dig. 29, 7, 19; cf. ib. 50, 16, 148), m. dim. [codex = caudex].I.Wood cut and split for burning, only in Cato, R. R. 37, 5; 130. —II.(Acc. to caudex, III., a writing-tablet; hence) A writing, letter, esp. a short writing, note, billet, a petition, etc.; cf. Plin. 13, 13, 27, § 89, and 33, 1, 4, § 12.A.In gen., Cic. Phil. 8, 10, 28; id. Fam. 6, 18, 1; 9, 26, 1; id. Q. Fr. 2, 9 (11), 1; id. Att. 4, 8, 2: cum codicillis venit puer, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2; Suet. Tib. 51; id. Claud. 5; id. Oth. 10; id. Gram. 14; Sen. Ep. 55, 10; Tac. A. 4, 39; 6, 9; Suet. Ner. 49; Sen. Clem. 15 al. —B.Specif., in the time of the empire,1.A writing of the emperor conferring some privilege, a diploma, a cabinet order, Suet. Tib. 22, 42; id. Calig. 18; 54; id. Claud. 29; Cod. Th. 6, 4, 23.—2.A brief testamentary order, usu. as an addition or appendix to a will, a codicil, Plin. Ep. 2, 16, 1; Tac. A. 15, 64 fin.; cf. Dig. 29, tit. 7: de jure codicillorum. -
54 comminuo
com-mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to make small, either by breaking into many small parts, or by removing parts from the whole (class. in prose and poetry).I.To separate into small parts, to break or crumble to pieces, to crush, split, etc.: saxo cere comminuit brum, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 412 (Ann. v. 586 Vahl.):II.fores et postes securibus,
Plaut. Bacch. 5, 1, 31:ossa atque artua illo scipione,
id. Men. 5, 2, 103:tibi caput,
id. Rud. 4, 4, 74:illi statuam... deturbant, affligunt, comminuunt, dissipant,
Cic. Pis. 38, 93:scalas,
Sall. J. 60, 7:anulum,
Cic. Verr. 2, 4, 25, § 56:lapidem,
Plin. 2, 103, 106, § 233:vitrea,
Stat. S. 1, 6, 73:fabas molis,
Ov. Med. Fac. 72:vasa crystallina,
Petr. 64.—Also of medicines:calculos,
Plin. 20, 4, 13, § 23.—Fig.: diem articulatim, i.e. to divide into hours, Plaut. ap. Gell. 3, 3, 5.—To lessen, diminish.A.Lit. (very rare): argenti pondus et auri, * Hor. S. 1, 1, 43:2.opes civitatis,
Cic. Verr. 2, 5, 37, § 98:regni opes,
Sall. J. 62, 1.—Transf. to persons:B.re familiari comminuti sumus,
Cic. Att. 4, 3, 6.—Trop. (freq.), to weaken, impair, enervate:2.nullum esse officium tam sanctum atque solenne, quod non avaritia comminuere atque violare soleat,
Cic. Quint. 8, 26:ingenia,
Quint. 1, 7, 33; cf.:ingenii vires,
Ov. P. 3, 3, 34;and, animum,
Plin. Ep. 9, 2, 1.—Transf. to persons:Viriathus, quem C. Laelius praetor fregit et comminuit,
Cic. Off. 2, 11, 40;so of enemies,
Flor. 1, 3, 3; 2, 6, 28:nec te natalis origo Comminuit (i. e. animum tuum),
Ov. M. 12, 472:lacrimis comminuēre meis, i.e. vinceris, commoveberis,
id. H. 3, 134. -
55 cortex
cortex, ĭcis, m. and rar. f. (cf. Quint. 1, 5, 35) [Sanscr. kart, to cut, split; Gr. keirô; cf. culter], the bark, rind, shell, hull.I.Prop., of plants:A.obducuntur libro aut cortice trunci,
Cic. N. D. 2, 47, 120.In gen.(α).Masc., Varr. ap. Non. p. 199, 26; Verg. G. 2, 74; id. A. 7, 742; Ov. M. 1, 554; id. F. 2, 649; Plin. 2, 103, 106, § 226 al.; cf. infra.—(β).Fem., Lucr. 4, 48; Verg. E. 6, 63; Ov. M. 10, 512; 14, 630; Mart. 14, 209; Scrib. Comp. 60.—B.In partic., the bark of the cork-tree, cork, used for stoppers, Cato, R. R. 120; ( masc.) Hor. C. 3, 8, 10; in learning to swim;II.hence prov.: nare sine cortice,
to need no more assistance, id. S. 1, 4, 120 —From its lightness is borrowed the phrase:tu levior cortice,
Hor. C. 3, 9, 22; cf.:ut summā cortex levis innatet undā,
Ov. Tr. 3, 4, 11.—Transf., of other shells than those of vegetables:B.ovi,
Vitr. 8, 3.—Trop., the outward part, covering, i. e. the body: anima corporeum corticem reliquit, Varr. ap. Non. p. 199, 29. -
56 decrusto
dē-crusto, āvi, 1, v. a., to peel off, split off, disintegrate: cum saxa frigus decrustaret, et aquas in crustam verteret, Ven. Vit. Germ. 77. -
57 dehisco
dĕ-hisco, hīvi (in the inf. dehisse, v. the foll.), ĕre, v. n., to part, divide, go apart; to split open; to gape, to yawn (excepting once in Varr., not ante-Aug.):dehisse terram,
Varr. L. L. 5, § 148 Müll.;so of the yawning earth,
Verg. G. 1, 479; 3, 432; id. A. 4, 24 al.:unda dehiscens,
id. ib. 1, 106:neque enim ante dehiscent Attonitae magna ora domus,
id. ib. 6, 52:ex intervallo os paulum dehiscit,
Cels. 7, 29 init.:cymba rimis,
Ov. Tr. 5, 12, 27; cf.:navigium,
springs aleak, Sen. Ep. 30:dehiscens intervallis acies,
Liv. 29, 2:dehiscere ingentibus rimis,
id. 91 Fragm. init.:rosa paullatim rubescens dehiscit ac sese pandit,
Plin. 21, 4, 10, § 14; cf. ib. § 18 fin.:thynni pinguescunt in tantum ut dehiscant,
burst open, id. 9, 15, 20, § 53. -
58 derigo
dī-rĭgo or dērĭgo (the latter form preferred by Roby, L. G. 2, p. 387; cf. Rib. Proleg. ad Verg. p. 401 sq.; so Liv. 21, 19, 1; 21, 47, 8; 22, 28 Weissenb.; id. 22, 47, 2 Drak.; Lach. ad Lucr. 4, 609; Tac. A. 6, 40 Ritter; acc. to Brambach, s. v., the two forms are different words, de-rigo meaning to give a particular direction to; di-rigo, to arrange in distinct lines, set or move different ways; cf. describo and discribo. But the distinction is not observed in the MSS. and edd. generally), rexi, rectum, 3 ( perf. sync. direxti, Verg. A. 6, 57), v. a. [dis-rego], to lay straight, set in a straight line, to arrange, draw up (class.; cf.: guberno, collineo, teneo).I.Lit.A.In gen.:* b.coronam si diviseris, arcus erit: si direxeris, virga,
Sen. Q. N. 1, 10:haec directa materia injecta consternebantur,
Caes. B. G. 4, 17, 8:crates,
id. B. C. 3, 46, 5:naves ante portum,
Liv. 37, 31; cf.:naves in pugnam,
id. 22, 19:vicos,
i. e. to build regularly, id. 5, 55; cf.castella,
Flor. 4, 12, 26:molem recta fronte,
Curt. 4, 3 et saep.:regiones lituo,
i. e. to lay out, bound, Cic. Div. 1, 17; cf.:finem alicui veterem viam regiam,
Liv. 39, 27.—Esp. freq.:aciem,
to draw up the troops in battle array, Caes. B. G. 6, 8, 5; Liv. 21, 47 fin.; 34, 28; Front. Strat. 1, 12, 3; 2, 1, 4 et saep.; cf.frontem,
Quint. 2, 13, 3; 5, 13, 11:membrana plumbo derecta,
ruled with a lead-pencil, Cat. 22, 7.—Perh. i. q., to split, cleave in twain:B.elephantum machaeră dirigit,
Plaut. Curc. 3, 54 (dub.); cf.: dirigere apud Plautum invenitur pro discidere, Paul. ex Fest. p. 69, 15 Müll.—In partic., with respect to the terminus, to send in a straight line, to direct to a place (so most freq.):II.ex vestigio vela ad castra Corneliana,
Caes. B. C. 2, 25, 6:aciem ad te,
Cat. 63, 56:cursum ad litora,
Caes. B. C. 3, 25, 4: iter ad Mutinam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 112 et saep.—Afterwards more freq. with in:equum in consulem,
Liv. 2, 6:currum in hostem,
Ov. M. 12, 78:tela manusque in corpus Aeacidae,
Verg. A. 6, 57; Front. Strat. 3, 3, 4:hastam in te,
Ov. M. 8, 66; cf.:dentes in inguina,
id. ib. 8, 400:cursum in Africam,
Vell. 2, 19 fin.:cursum per auras in lucos,
Verg. A. 6, 195 et saep.:navem eo,
Nep. Chabr. 4, 2:gressum huc,
Verg. A. 5, 162; 11, 855 et saep.; and poet. with the dat.:Ilo hastam,
Verg. A. 10, 401 et saep.—Without designating the limit:ab iisdem (Etesiis) maritimi cursus (i. e. navium) celeres et certi diriguntur,
to be directed, steered, Cic. N. D. 2, 53:iter navis,
Ov. F. 1, 4:cursum,
Front. Strat. 3, 13, 6; esp. freq. of weapons, to aim, direct:spicula,
Verg. A. 7, 497; Ov. M. 12, 606:hastile,
Verg. A. 12, 490:tela,
Hor. C. 4, 9, 18:sagittas,
Suet. Dom. 19 et saep.— Poet.:vulnera,
Verg. A. 10, 140; Sil. 2, 92 Drak.; Tac. H. 2, 35; cf.:vulnera alicui,
Sen. Herc. Oet. 160.Trop.A.In gen., to set in order, arrange (very rare):B.materias divisione dirigere,
Quint. 2, 6, 1.—Far more freq. (esp. in Cic. and Quint.),In partic.: aliquid ad or in aliquid; also: aliqua re, to direct, guide, arrange a thing either to something (as its aim, scope) or according to something (as its rule or pattern).(α).With ad: meas cogitationes sic dirigo, non ad illam parvulam Cynosuram sed, etc., Ac. 2, 20, 66; cf.:(β).orationem ad exempla,
id. Rep. 2, 31 fin.; Quint. 10, 2, 1:judicium ad ea,
id. 6, 5, 2:se ad id quod, etc.,
id. 12, 3, 8; cf.:se ad ea effingenda,
id. 10, 1, 127:praecipua rerum ad famam,
Tac. A. 4, 40 et saep.—In a different sense (viz., with ad equiv. to secundum, v. ad):in verbis et eligendis et collocandis nihil non ad rationem,
Cic. Brut. 37, 140:vitam ad certam rationis normam,
to conform, id. Mur. 2:leges hominum ad naturam,
id. Leg. 2, 5 fin.; id. Or. 2 fin. et saep.—With in (not so in Cic.):(γ).tota mente (intentionem) in opus ipsum,
Quint. 10, 3, 28:communes locos in vitia,
id. 2, 1, 11; Front. Strat. 3, 2, 2 et saep.—With abl. (only in Cic.):(δ).quos (fines) utilitate aut voluptate dirigunt,
Cic. Fin. 5, 20 fin.:omnia voluptate,
id. ib. 2, 22, 71:utilitatem honestate,
id. Off. 3, 21, 83:haec normā,
id. de Or. 3, 49, 190.—Without an object:(ε).(divinatio) ad veritatem saepissime dirigit,
Cic. Div. 1, 14 fin. —With acc. only: epistolam (sc. ad aliquem), to write, Capit. Clod. Alb. 2.—(ζ).With adversus, Quint. 5, 7, 6.—Hence, dīrectus ( dērectus), a, um, P. a., made straight, straight, direct, whether horizontally or perpendicularly; straight, level; upright, steep.A.Lit.:B.auditus flexuosum iter habet, ne quid intrare possit, si simplex et directum pateret,
Cic. N. D. 2, 57, 144; cf.aes (tubae), opp. flexum,
Ov. M. 1, 98:iter,
Caes. B. C. 3, 79, 2: latera, id. B. G. 7, 72, 1; cf.trabes,
id. ib. 7, 23, 1:ordo (olearum),
Cic. Caecin. 8, 22:arcus (opp. obliquus),
Ov. M. 2, 129:paries,
i. e. that cuts another at right angles, Cic. Top. 4: ut directiores ictus flant, Quadrig. ap. Gell. 9, 1, 2:praeruptus locus utraque ex parte directus,
Caes. B. C. 1, 45, 4; cf. id. ib. 2, 24, 3:(Henna) ab omni aditu circumcisa atque directa,
Cic. Verr. 2, 4, 48 Zumpt N. cr.:cornu,
Caes. B. G. 6, 26.— Subst.: dī-rectum, i, n., a straight line:in directo pedum VIII. esse, in anfracto XVI.,
in a straight line, Varr. L. L. 7, § 15 Müll.; so,altitudo (montis) per directum IV. M. pass.,
Plin. 5, 22, 18, § 80; cf. id. 3, 5, 9, § 66 al.:cadere in directum moderate (with exire per devexum),
Sen. Q. N. 6, 20; Vulg. Ezech. 47, 20 al.—Trop., straightforward, unceremonious, open, simple, direct:a.o praeclaram beate vivendi et apertam et simplicem et directam viam,
Cic. Fin. 1, 18; cf.:iter ad laudem,
id. Cael. 17, 41:vera illa et directa ratio,
id. ib. 18:tristis ac directus senex,
id. ib. 16, 38; cf.:quid est in judicio? Directum, asperum, simplex, SI PARET HS ICCC DARI,
id. Rosc. Com. 4, 11:percunctatio et denuntiatio belli,
Liv. 21, 19; cf.contiones,
Just. 38, 3 fin. (v. obliquus):verba,
Cod. Just. 6, 23, 15:actio,
Dig. 3, 5, 46; 9, 4, 26 et saep.; cf.institutio (opp. precaria),
id. 29, 1, 19:libertates (opp. fideicommissariae),
id. 29, 4, 12.— Adv.dīrectē, directly, straight (very rare):b.dicere,
Cic. Part. Or. 7, 24:ire,
Vulg. Sap. 5, 22.—Far more freq.,dīrectō, directly, straight:* c. d.deorsum ferri,
Cic. N. D. 1, 25:transversas trabes,
Caes. B. C. 2, 9, 2:ad fidem spectare,
Cic. Part. Or. 13, 46; so id. Div. 2, 61 fin. (opp. anfractus and circuitio); Liv. 1, 11 fin.; Sen. Ep. 66; Dig. 9, 4, 26 al. —dīrectim, straightway, directly (post-class.), App. Dogm. Plat. 3, p. 34; Macr. S. 7, 12 fin.—Comp.:directius gubernare,
Cic. Ac. 2, 20, 66.— Sup. seems not to occur either in the adj. or in the adv. -
59 diduco
dī-dūco, xi, ctum, 3, v. a., to draw apart; to part, split, separate, sever, sunder, divide (class.).I.Lit.A.In gen.:B.ventus eas (sc. nubes) leviter diducit,
Lucr. 6, 215:cum compresserat digitos pugnumque fecerat... cum autem diduxerat et manum dilataverat, etc.,
Cic. Or. 32, 113;of the graceful movements of the arms in dancing: molli diducit candida gestu brachia,
Prop. 3, 15, 5 (Müll. al. deducit):candida seu molli diducit brachia motu,
Stat. S. 3, 5, 66; cf.oculum,
Cels. 7, 7, 4:supercilium volnere diductum,
Plin. 11, 37, 57, § 157:pedem et crus in diversa,
Cels. 8, 22:os,
Plin. 32, 4, 14, § 36:nares, Quint 11, 3, 80: labra,
ib. 81:fauces immani hiatu,
to stretch, Sil. 3, 194:rictum risu,
Hor. S. 1, 10, 7 et saep.:nodos manu,
Ov. M. 2, 560; cf.:complexus vestros,
Prop. 1, 13, 19:humum,
Ov. M. 8, 588; cf.:arva et urbes,
Verg. A. 3, 419:terram,
id. G. 2, 354:scopulos (Hannibal),
Juv. 10, 153; cf.of natural cleavings of the earth,
Tac. A. 2, 47; 12, 69: cibum, i. e. to digest = digerere, Cels. 3, 4 fin.; v. the foll.:mixti neque inter se diducti colores,
Cels. 2, 8 et saep.—With in:crudam materiam in corpus omne diduci, Cels. praef.: maxima flumina in rivos diducuntur,
Quint. 5, 13, 13; cf.:domum in multos diductam recessus,
id. 11, 2, 18. —In partic. milit. t. t., to separate the forces, in a good or (more freq.) in a bad sense; to divide, distribute; to disperse, scatter:II.diductis nostris paullatim navibus,
Caes. B. C. 2, 6, 2:instruunt aciem diductam in cornua,
Liv. 5, 38, 1 Drak.; cf.:diducta propere in cornua levis armatura est,
id. 21, 55, 5:diductis in latera viribus,
Front. Strat. 2, 3, 8 Oud.:ordines,
id. ib. 2, 3, 12;2, 6, 4: copias,
Caes. B. C. 3, 111, 2:cornua,
Liv. 31, 21, 14:robur,
Luc. 3, 584 Cort.; and poet.:choros,
Verg. A. 5, 581:ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,
Caes. B. G. 3, 23, 7; 6, 34, 5; id. B. C. 3. 40, 2; Sall. J. 25, 9; Liv. 26, 41; Tac. A. 2, 11; 4, 2; Front. Strat. 4, 7, 31 et saep.—Trop. (mostly post-Aug.):cum diducaris ab eo, quicum libentissime vixeris,
Cic. Inv. 1, 55 fin.; cf.:amicitias cohaerentes, Sen. de Ira, 2, 29: nuptias,
id. Contr. 2, 13; cf.matrimonium,
Suet. Oth. 3; and:si repudio diducta fuerit,
Sen. Contr. 2, 10:diducta civitas ut civili bello,
divided into parties, Tac. A. 4, 17; cf.below: in sterili jejunaque materia, eandem speciem laudis diducere ac spargere,
Plin. Pan. 66, 1; cf.argumenta,
Quint. 4, 2, 82; 5, 13, 12:nomina,
id. 6, 3, 17 Spald.:litem domini et conductoris,
i. e. to settle, adjust, Col. 3, 13, 12 et saep.—With in:assem in partes centum,
Hor. A. P. 326:in tres partes medicina diducta est, Cels. praef.: haec omnia rursus in species,
Quint. 2, 14, 5; cf. id. 5, 10, 61; 94 al.:divisionem in digitos,
to tell off on one's fingers, id. 4, 5, 24 (coupled with partiri); cf.argumenta,
id. 11, 1, 53:animum in tam multiplex officium,
id. 20, 7, 9:ultio senatum in studia diduxerat,
Tac. H. 4, 6; 2, 68; cf.:seditio in diversa consilia diduxerat vulgum,
Curt. 9, 1; of classification, to divide: in tres partes medicinam, Cels. praef. -
60 diffluvio
dif-flŭvĭo, āre, v. a. [fluvius; cf. quadrifluvium] (qs. to part into two streams, i. e.), to divide, to split:vitem,
Col. Arb. 7, 5; cf. Schneid. ad Pall. 12, 15, 3, p. 207 sq.
См. также в других словарях:
Split, Croatia — Split City City of Split Grad Split Some images of Split and its landmarks … Wikipedia
Split — Split … Deutsch Wikipedia
Split (disambiguation) — Split is the largest coastal city in Croatia.From its common usage to refer to a division of parts, split may also refer to:Arts and entertainment* A split (poker), dividing of winnings in the card game * A split (ten pin bowling) where multiple… … Wikipedia
split — 1 vb split, split·ting: to divide into parts or portions: as a: to divide into factions, parties, or groups b: to mark (a ballot) or cast or register (a vote) so as to vote for candidates of different parties c: to divide (stock) by issuing a… … Law dictionary
SPLIT — (also Spliet; It. Spalato; in Jewish sources אישפלטרא), Adriatic port in Croatia. A Jewish community with a cemetery existed in nearby Salona (now Solin) in the third century C.E. When Salona was destroyed by the Avars in 641, the Jews seem to… … Encyclopedia of Judaism
Split jumps — are a category of figure skating jumps in which the skater achieves a split position in the air. Unlike most figure skating jumps, split jumps are positional jumps, rather than rotatational jumps; the point of them is to achieve a position in the … Wikipedia
Split Hotel Split (Split) — Split Hotel Split country: Croatia, city: Split (Seaside Location) Split Hotel Split Situated in a lovely Mediterranean park, Split Hotel Split is 25 minutes from Diocletian Palace and also from the historic core of the city. The hotel is an… … International hotels
Split tone — Split tones are a multiphonic effect on the trumpet or other brass instruments. During normal play, the upper and lower lips will vibrate together at the same speed. If, however, the lips are set to vibrate at different speeds two pitches may be… … Wikipedia
split — (v.) 1580s, from M.Du. splitten, from P.Gmc. *spl(e)it (Cf. Dan., Fris. splitte, O.Fris. splita, Ger. spleißen to split ), from PIE * (s)plei to split, splice (see FLINT (Cf. flint)). Meaning leave, depart first recorded 1954, U.S. slang. Of… … Etymology dictionary
Split Rock — may be:U.S. populated places: * Split Rock, New York, also industrial disaster site, in west of the state * Split Rock Township, Minnesota * Split Rock Township, South Dakota Rock formations: * Split Rock (Bronx, New York), in southeast of the… … Wikipedia
Split Horizon — und Split Horizon With Poisoned Reverse sind Verfahren der Computer Netzwerktechnik und werden bei bestimmten Routing Protokollen verwendet, um beim Informationsaustausch zwischen Routern Routingschleifen zu vermeiden. Split Horizon Verfahren… … Deutsch Wikipedia