Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

speluncā+c

  • 1 spelunca

    spēlunca, ae, f., = spêlunx, gen. ngos.
    I.
    A cave, cavern, den (class.;

    syn. specus): Philocteta jam decimum annum in speluncā jacet,

    Cic. Fin. 2, 29, 94; id. Verr. 2, 4, 48, § 107; id. Fat. 3, 6; id. Fl. 17, 39; Verg. G. 2, 469; 3, 145; 4, 364; id. A. 1, 60:

    viridis,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 27:

    pumice pendens,

    Ov. Am. 3, 1, 3; Val. Fl. 4, 177 al.—
    II.
    Spelunca, name of a country-seat of Tiberius, near Terracina, Tac. A. 4, 59; Suet. Tib. 39; Plin. 3, 5, 9, § 59.

    Lewis & Short latin dictionary > spelunca

  • 2 spēlunca

        spēlunca ae, f, σπήλυγξ, a cave, cavern, den: iam decimum annum in speluncā iacere: alta vastoque inmanis hiatu, V.
    * * *

    Latin-English dictionary > spēlunca

  • 3 ex

    ex or ē (ex always before vowels, and elsewh. more freq. than e; e. g. in Cic. Rep. e occurs 19 times, but ex 61 times, before consonants—but no rule can be given for the usage; cf., e. g., ex and e together:

    qui ex corporum vinculis tamquam e carcere evolaverunt,

    Cic. Rep. 6, 14. But certain expressions have almost constantly the same form, as ex parte, ex sententia, ex senatus consulto, ex lege, ex tempore, etc.; but e regione, e re nata, e vestigio, e medio, and e republica used adverbially; v. Neue, Formenl. 2, 756 sq.), praep. with abl. [kindr. with Gr. ek, ex], denotes out from the interior of a thing, in opposition to in (cf. ab and de init.), out of, from.
    I.
    In space.
    A.
    Prop.:

    interea e portu nostra navis solvitur, Ubi portu exiimus, etc.,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 54:

    quam (sphaeram) M. Marcelli avus captis Syracusis ex urbe locupletissima atque ornatissima sustulisset, cum aliud nihil ex tanta praeda domum suam deportavisset,

    Cic. Rep. 1, 14:

    influxit non tenuis quidam e Graecia rivulus in hanc urbem,

    id. ib. 2, 19:

    visam, ecquae advenerit In portum ex Epheso navis mercatoria,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 2; cf. id. ib. 3, 2, 5;

    3, 6, 32 al.: magno de flumine malim quam ex hoc fonticulo tantundem sumere,

    Hor. S. 1, 1, 56; cf.:

    nec vos de paupere mensa Dona nec e puris spernite fictilibus,

    Tib. 1, 1, 38:

    clanculum ex aedibus me edidi foras,

    Plaut. Most. 3, 2, 9; so freq. with verbs compounded with ex; also with verbs compounded with ab and de, v. abeo, abscedo, amoveo, aveho, etc.; decedo, deduco, defero, deicio, etc.—
    2.
    In a downward direction, from, down from, from off:

    ex spelunca saxum in crura ejus incidisse,

    Cic. Fat. 3, 6; cf. Liv. 35, 21:

    picis e caelo demissum flumen,

    Lucr. 6, 257:

    equestribus proeliis saepe ex equis desiliunt,

    Caes. B. G. 4, 2, 3; cf.:

    cecidisse ex equo dicitur,

    Cic. Clu. 62 fin.:

    e curru trahitur,

    id. Rep. 2, 41:

    e curru desilit,

    Ov. A. A. 1, 559 et saep., v. cado, decido, decurro, deduco, delabor, elabor, etc.—
    3.
    In an upward direction, from, above:

    collis paululum ex planitie editus,

    Caes. B. G. 2, 8, 3:

    globum terrae eminentem e mari,

    Cic. Tusc. 1, 28;

    and trop.: consilia erigendae ex tam gravi casu rei publicae,

    Liv. 6, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    To indicate the country, and, in gen., the place from or out of which any person or thing comes, from:

    ex Aethiopia est usque haec,

    Ter. Eun. 3, 2, 18:

    quod erat ex eodem municipio,

    Cic. Clu. 17, 49; cf. id. ib. 5, 11.—Freq. without a verb:

    Philocrates ex Alide,

    Plaut. Capt. 3, 2, 10:

    ex Aethiopia ancillula,

    Ter. Eun. 1, 2, 85 Ruhnk.:

    negotiator ex Africa,

    Cic. Verr. 2, 1, 5:

    Epicurei e Graecia,

    id. N. D. 1, 21, 58:

    Q. Junius ex Hispania quidam,

    Caes. B. G. 5, 27:

    ex India elephanti,

    Liv. 35, 32:

    civis Romanus e conventu Panhormitano,

    Cic. Verr. 2, 5, 54 Zumpt; cf. id. ib. 2, 5, 59 fin.:

    meretrix e proxumo,

    Plaut. As. 1, 1, 38; cf. id. Aul. 2, 4, 11:

    puer ex aula (sc. regis barbari),

    Hor. C. 1, 29, 7:

    ex spelunca saxum,

    Cic. Fat. 3, 6:

    saxum ex capitolio,

    Liv. 35, 21, 6:

    ex equo cadere,

    Cic. Clu. 32, 175; cf. id. Fat. 3, 6; Auct. B. Hisp. 15 et saep.—
    2.
    To indicate the place from which any thing is done or takes place, from, down from: ibi tum derepente ex alto in altum despexit mare, Enn. ap. Non. 518, 6 (for which:

    a summo caelo despicere,

    Ov. A. A. 2, 87; and:

    de vertice montis despicere,

    id. M. 11, 503); cf.:

    T. Labienus... ex loco superiore conspicatus, etc.,

    Caes. B. G. 2, 26, 4:

    ex qua (villa) jam audieram fremitum clientium meorum,

    Cic. Fam. 7, 18, 3:

    ex hoc ipso loco permulta contra legem eam verba fecisti,

    id. de Imp. Pomp. 17, 52; so id. ib. 8 fin.; cf.:

    judices aut e plano aut e quaesitoris tribunali admonebat,

    Suet. Tib. 33:

    ex equo, ex prora, ex puppi pugnare,

    Plin. 7, 56, 57, § 202 and 209; cf. Caes. B. G. 2, 27, 3:

    ex vinculis causam dicere,

    id. ib. 1, 4, 1; Liv. 29, 19.—Hence the adverbial expressions, ex adverso, ex diverso, ex contrario, e regione, ex parte, e vestigio, etc.; v. the words adversus, diversus, etc.—Also, ex itinere, during or on a journey, on the march, without halting, Cic. Fam. 3, 9; Sall. C. 34, 2; Liv. 35, 24; Caes. B. G. 2, 6, 1; 3, 21, 2; id. B. C. 1, 24, 4; Sall. J. 56, 3 al.; cf.

    also: ex fuga,

    during the flight, Caes. B. G. 6, 35, 6; id. B. C. 3, 95; 96 fin.; Sall. J. 54, 4 Kritz.; Liv. 6, 29; 28, 23 al.
    II.
    In time.
    A.
    From a certain point of time, i. e. immediately after, directly after, after (in this sense more freq. than ab):

    Cotta ex consulatu est profectus in Galliam,

    Cic. Brut. 92, 318; so,

    ex consulatu,

    Liv. 4, 31 Drak.; 40, 1 fin.; 22, 49; 27, 34; Vell. 2, 33, 1 al.:

    ex praetura,

    Cic. Leg. 1, 20, 53; id. Mur. 7, 15; Caes. B. C. 1, 22, 4; 1, 31, 2:

    ex dictatura,

    Liv. 10, 5 fin.:

    ex eo magistratu,

    Vell. 2, 31 et saep.; cf.:

    Agrippa ex Asia (pro consule eam provinciam annuo imperio tenuerat) Moesiae praepositus est,

    Tac. H. 3, 46 fin.:

    statim e somno lavantur,

    id. G. 22:

    tanta repente vilitas annonae ex summa inopia et caritate rei frumentariae consecuta est,

    Cic. de Imp. Pomp. 15, 44; cf. Liv. 21, 39:

    ex aliquo graviore actu personam deponere,

    Quint. 6, 2, 35:

    mulier ex partu si, etc.,

    Cels. 2, 8:

    ex magnis rupibus nactus planitiem,

    Caes. B. C. 1, 70, 3; cf.: ex maximo bello tantum otium totae insulae conciliavit, ut, etc., Nop. Timol. 3, 2; and:

    ex magna desperatione tandem saluti redditus,

    Just. 12, 10, 1 et saep.:

    ex quo obses Romae fuit,

    since he was a hostage in Rome, Liv. 40, 5 fin. —So the phrase, aliud ex alio, one thing after another:

    me quotidie aliud ex alio impedit,

    Cic. Fam. 9, 19 fin.; Cic. Leg. 1, 4, 14 (cf. also, alius, D.):

    aliam rem ex alia cogitare,

    Ter. Eun. 4, 2, 3:

    alia ex aliis iniquiora postulando,

    Liv. 4, 2.—So, too, diem ex die exspectabam, one day after another, from day to day, Cic. Att. 7, 26 fin.; cf.:

    diem ex die ducere,

    Caes. B. G. 1, 16, 5 (v. dies, I. A. b.).—
    2.
    With names of office or calling, to denote one who has completed his term of office, or has relinquished his vocation. So in class. Lat. very dub.;

    for the passage,

    Caes. B. C. 1, 46, 4, belongs more correctly under III. B. It is, however, very common in post-class. Lat., esp. in inscriptions—ex consule, ex comite, ex duce, ex equite, ex praefecto, etc.— an ex-consul, etc. (for which, without good MS. authority, the nominatives exconsul, excomes, exdux, etc., are sometimes assumed, in analogy with proconsul, and subvillicus; cf. Schneid. Gram. 1, p. 562, note, and the authors there cited):

    vir excelsus ex quaestore et ex consule Tribonianus,

    Cod. Just. 1, 17, 2, § 9; cf.:

    Pupienus et Balbinus, ambo ex consulibus,

    Capitol. Gord. 22:

    duo ante ipsam aram a Gallicano ex consulibus et Maecenate ex ducibus interempti sunt,

    id. ib.:

    mandabat Domitiano, ex comite largitionum, praefecto, ut, etc.,

    Amm. 14, 7, 9:

    Serenianus ex duce,

    id. 14, 7, 7:

    INLVSTRIS EX PRAEFECTO praeTORIO ET EX PRAEFECTO VRbis,

    Inscr. Orell. 2355 al., v. Inscr. Orell. in Indice, p. 525.—

    And of a period of life: quem si Constans Imperator olim ex adulto jamque maturum audiret, etc.,

    i. e. who had outgrown the period of youth, and was now a man, Amm. 16, 7.—
    B.
    From and after a given time, from... onward, from, since (cf. ab, II. A. 2.):

    bonus volo jam ex hoc die esse,

    Plaut. Pers. 4, 3, 10:

    itaque ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,

    Cic. Quint. 5 fin.:

    nec vero usquam discedebam, nec a republica deiciebam oculos, ex eo die, quo, etc.,

    id. Phil. 1, 1:

    ex aeterno tempore,

    id. Fin. 1, 6, 17:

    ex hoc die,

    id. Rep. 1, 16:

    motum ex Metello consule civicum tractas,

    from the consulship of Metellus, Hor. C. 2, 1, 1:

    C. Pompeius Diogenes ex Kalendis Juliis cenaculum locat,

    Petr. 38, 10; so usually in forms of hiring; cf. Garaton. Cic. Phil. 2, 39, 100:

    ex ea die ad hanc diem,

    Cic. Verr. 2, 1, 12 fin.:

    memoria tenent, me ex Kalendis Januariis ad hanc horam invigilasse rei publicae,

    id. Phil. 14, 7, 20.—Esp.: ex quo (sc. tempore), since: [p. 670] octavus annus est, ex quo, etc., Tac. Agr. 33; id. A. 14, 53:

    sextus decimus dies agitur, ex quo,

    id. H. 1, 29:

    sextus mensis est, ex quo,

    Curt. 10, 6, 9; Hor. Ep. 11, 5; so,

    ex eo,

    Tac. A. 12, 7; Suet. Caes. 22:

    ex illo,

    Ov. F. 5, 670; Stat. Silv. 1, 2, 81.—
    C.
    Less freq. in specifying a future date (after which something is to be done), from, after:

    Romae vereor ne ex Kal. Jan. magni tumultus sint,

    Cic. Fam. 16, 9, 3:

    hunc judicem ex Kal. Jan. non habemus... ex Kal. Jan. non judicabunt,

    id. Verr. 1, 10:

    ex Idibus Mart.... ex Idibus Mai.,

    id. Att. 5, 21, 9.
    III.
    In other relations, and in gen. where a going out or forth, a coming or springing out of any thing is conceivable.
    A.
    With verbs of taking out, or, in gen., of taking, receiving, deriving (both physically and mentally; so of perceiving, comprehending, inquiring, learning, hoping, etc.), away from, from, out of, of:

    solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vita tollunt,

    Cic. Lael. 13, 47:

    ex omni populo deligendi potestas,

    id. Agr. 2, 9, 23:

    agro ex hoste capto,

    Liv. 41, 14, 3:

    cui cum liceret majores ex otio fructus capere,

    Cic. Rep. 1, 4:

    ex populo Romano bona accipere,

    Sall. J. 102:

    majorem laetitiam ex desiderio bonorum percepimus, quam ex laetitia improborum dolorem,

    Cic. Rep. 1, 4:

    quaesierat ex me Scipio,

    id. ib. 1, 13:

    ex te requirunt,

    id. ib. 2, 38:

    de quo studeo ex te audire, quid sentias,

    id. ib. 1, 11 fin.; 1, 30; 1, 46; 2, 38; cf.:

    intellexi ex tuis litteris te ex Turannio audisse, etc.,

    id. Att. 6, 9, 3:

    ex eo cum ab ineunte ejus aetate bene speravissem,

    id. Fam. 13, 16 et saep.; cf.:

    ex aliqua re aliquid nominare,

    id. N. D. 2, 20, 51:

    vocare,

    Tac. G. 2, 4; cf. id. ib. 4, 55; Sall. J. 5, 4.—
    B.
    In specifying a multitude from which something is taken, or of which it forms a part, out of, of:

    qui ex civitate in senatum, ex senatu in hoc consilium delecti estis,

    Cic. Rosc. Am. 3 fin.:

    e vectoribus sorte ductus,

    id. Rep. 1, 34:

    ecquis est ex tanto populo, qui? etc.,

    id. Rab. Post. 17:

    homo ex numero disertorum postulabat, ut, etc.,

    id. de Or. 1, 37, 168: Q. Fulgentius, ex primo hastato (sc. ordine) legionis XIV., i. e. a soldier of the first division of hastati of the 14 th legion, Caes. B. C. 1, 46;

    v. hastatus: e barbaris ipsis nulli erant maritimi,

    Cic. Rep. 2, 4:

    unus ex illis decemviris,

    id. ib. 2, 37:

    ex omnibus seculis vix tria aut quatuor nominantur paria amicorum,

    id. Lael. 4, 15:

    aliquis ex vobis,

    id. Cael. 3, 7; id. Fam. 13, 1 fin.: id enim ei ex ovo videbatur aurum declarasse;

    reliquum, argentum,

    this of the egg, id. Div. 2, 65:

    quo e collegio (sc. decemvirorum),

    id. Rep. 2, 36:

    virgines ex sacerdotio Vestae,

    Flor. 1, 13, 12:

    alia ex hoc quaestu,

    Ter. Hec. 5, 1, 29 Ruhnk.; cf.:

    fuit eodem ex studio vir eruditus apud patres nostros,

    Cic. Mur. 36; Ov. Am. 2, 5, 54; Sen. Ben. 3, 9; id. Ep. 52, 3:

    qui sibi detulerat ex latronibus suis principatum,

    Cic. Phil. 2, 3:

    est tibi ex his, qui assunt, bella copia,

    id. Rep. 2, 40:

    Batavi non multum ex ripa, sed insulam Rheni amnis colunt,

    Tac. G. 29:

    acerrimum autem ex omnibus nostris sensibus esse sensum videndi,

    Cic. de Or. 2, 87, 357:

    ex tribus istis modis rerum publicarum velim scire quod optimum judices,

    id. Rep. 1, 30; cf. id. ib. 1, 35 et saep.—
    2.
    Sometimes a circumlocution for the subject. gen., of (cf. de):

    has (turres) altitudo puppium ex barbaris navibus superabat,

    Caes. B. G. 3, 14, 4:

    album ex ovo cum rosa mixtum,

    Cels. 4, 20:

    ex fraxino frondes, ex leguminibus paleae,

    Col. 7, 3, 21 sq. —
    C.
    To indicate the material of which any thing is made or consists, of:

    fenestrae e viminibus factae,

    Varr. R. R. 3, 9, 6; cf.:

    statua ex aere facta,

    Cic. Verr. 2, 2, 21; and:

    ex eo auro buculam curasse faciendam,

    id. Div. 1, 24:

    substramen e palea,

    Varr. R. R. 3, 10, 4:

    pocula ex auro, vas vinarium ex una gemma pergrandi,

    Cic. Verr. 2, 4, 27:

    monilia e gemmis,

    Suet. Calig. 56:

    farina ex faba,

    Cels. 5, 28:

    potiones ex absinthio,

    id. ib. et saep.:

    Ennius (i. e. statua ejus) constitutus ex marmore,

    Cic. Arch. 9 fin.; cf. id. Ac. 2, 31, 100:

    (homo) qui ex animo constet et corpore caduco et infirmo,

    id. N. D. 1, 35, 98:

    natura concreta ex pluribus naturis,

    id. ib. 3, 14; id. Rep. 1, 45; id. Ac. 1, 2, 6: cum Epicuro autem hoc est plus negotii, quod e duplici genere voluptatis conjunctus est, id. Fin. 2, 14, 44 et saep.—
    D.
    To denote technically the material, out of, i. e. with which any thing to eat or drink, etc., is mixed or prepared (esp. freq. of medical preparations):

    resinam ex melle Aegyptiam,

    Plaut. Merc. 1, 2, 28:

    quo pacto ex jure hesterno panem atrum vorent,

    Ter. Eun. 5, 4, 17:

    bibat jejunus ex aqua castoreum,

    Cels. 3, 23:

    aqua ex lauro decocta,

    id. 4, 2; cf.:

    farina tritici ex aceto cocta,

    Plin. 22, 25, 57, § 120:

    pullum hirundinis servatum ex sale,

    Cels. 4, 4:

    nuclei pinei ex melle, panis vel elota alica ex aqua mulsa (danda est),

    id. 4, 7 et saep.—So of the mixing of colors or flavors:

    bacae e viridi rubentes,

    Plin. 15, 30, 39, § 127:

    frutex ramosus, bacis e nigro rufis,

    id. ib. §

    132: id solum e rubro lacteum traditur,

    id. 12, 14, 30, § 52:

    e viridi pallens,

    id. 37, 8, 33, § 110:

    apes ex aureolo variae,

    Col. 9, 3, 2:

    sucus ex austero dulcis,

    Plin. 13, 9, 18, § 62; 21, 8, 26, § 50:

    ex dulci acre,

    id. 11, 15, 15, § 39; cf.

    trop.: erat totus ex fraude et mendacio factus,

    Cic. Clu. 26.—
    E.
    To indicate the cause or reason of any thing, from, through, by, by reason of, on account of:

    cum esset ex aere alieno commota civitas,

    Cic. Rep. 2, 33:

    ex doctrina nobilis et clarus,

    id. Rab. Post. 9, 23:

    ex vulnere aeger,

    id. Rep. 2, 21; cf.:

    ex renibus laborare,

    id. Tusc. 2, 25:

    ex gravitate loci vulgari morbos,

    Liv. 25, 26:

    ex vino vacillantes, hesterna ex potatione oscitantes,

    Quint. 8, 33, 66:

    gravida e Pamphilo est,

    Ter. And. 1, 3, 11:

    credon' tibi hoc, nunc peperisse hanc e Pamphilo?

    id. ib. 3, 2, 17:

    ex se nati,

    Cic. Rep. 1, 35:

    ex quodam conceptus,

    id. ib. 2, 21:

    ex nimia potentia principum oritur interitus principum,

    id. ib. 1, 44:

    ex hac maxima libertate tyrannis gignitur,

    id. ib. et saep.:

    ex te duplex nos afficit sollicitudo,

    Cic. Brut. 97, 332; cf.:

    quoniam tum ex me doluisti, nunc ut duplicetur tuum ex me gaudium, praestabo,

    id. Fam. 16, 21, 3:

    in spem victoriae adductus ex opportunitate loci,

    Sall. J. 48, 2:

    veritus ex anni tempore et inopia aquae, ne siti conficeretur exercitus,

    id. ib. 50, 1 et saep.:

    ex Transalpinis gentibus triumphare,

    Cic. Phil. 8, 6, 18; id. Off. 2, 8, 28; cf. id. Fam. 3, 10, 1:

    gens Fabia saepe ex opulentissima Etrusca civitate victoriam tulit,

    Liv. 2, 50:

    ex tam propinquis stativis parum tuta frumentatio erat,

    i. e. on account of the proximity of the two camps, Liv. 31, 36:

    qua ex causa cum bellum Romanis Sabini intulissent,

    Cic. Rep. 2, 7:

    hic mihi (credo equidem ex hoc, quod eramus locuti) Africanus se ostendit,

    id. ib. 6, 10:

    quod ex eo sciri potest, quia, etc.,

    id. Tusc. 1, 18 fin.; cf. id. Leg. 1, 15, 43:

    causa... fuit ex eo, quod, etc.,

    id. Phil. 6, 1:

    ex eo fieri, ut, etc.,

    id. Lael. 13, 46:

    ex quo fit, ut, etc.,

    id. Rep. 1, 43:

    e quo efficitur, non ut, etc.,

    id. Fin. 2, 5, 15 et saep.—Sometimes between two substantives without a verb:

    non minor ex aqua postea quam ab hostibus clades,

    Flor. 4, 10, 8:

    ex nausea vomitus,

    Cels. 4, 5:

    ex hac clade atrox ira,

    Liv. 2, 51, 6:

    metus ex imperatore, contemptio ex barbaris,

    Tac. A. 11, 20:

    ex legato timor,

    id. Agr. 16 et saep.—
    2.
    In partic., to indicate that from which any thing derives its name, from, after, on account of:

    cui postea Africano cognomen ex virtute fuit,

    Sall. J. 5, 4; cf. Flor. 2, 6, 11:

    cui (sc. Tarquinio) cognomen Superbo ex moribus datum,

    id. 1, 7, 1:

    nomen ex vitio positum,

    Ov. F. 2, 601:

    quarum ex disparibus motionibus magnum annum mathematici nominaverunt,

    Cic. N. D. 2, 20; id. Leg. 1, 8; cf. id. Tusc. 4, 12; Plin. 11, 37, 45, § 123:

    holosteon sine duritia est, herba ex adverso appellata a Graecis,

    id. 27, 10, 65, § 91:

    quam urbem e suo nomine Romam jussit nominari,

    Cic. Rep. 2, 7:

    e nomine (nominibus),

    id. ib. 2, 20; Tac. A. 4, 55; id. G. 2; Just. 15, 4, 8; 20, 5, 9 et saep.—
    F.
    To indicate a transition, i. e. a change, alteration, from one state or condition to another, from, out of:

    si possum tranquillum facere ex irato mihi,

    Plaut. Cist. 3, 21:

    fierent juvenes subito ex infantibus parvis,

    Lucr. 1, 186:

    dii ex hominibus facti,

    Cic. Rep. 2, 10:

    ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio, ex populo turba et confusio,

    id. ib. 1, 45:

    nihil est tam miserabile quam ex beato miser,

    id. Part. 17; cf.:

    ex exsule consul,

    id. Manil. 4, 46:

    ex perpetuo annuum placuit, ex singulari duplex,

    Flor. 1, 9, 2: tua virtute nobis Romanos ex amicis amicissimos fecisti, Sall. J. 10:

    ex alto sapore excitati,

    Curt. 7, 11, 18.—
    G.
    Ex (e) re, ex usu or ex injuria, to or for the advantage or injury of any one:

    ex tua re non est, ut ego emoriar,

    Plaut. Ps. 1, 3, 102; 104; cf. Ter. Phorm. 5, 7, 76: Cervius haec inter vicinus garrit aniles Ex re fabellas, i. e. fitting, suitable, pertinent (= pro commodo, quae cum re proposita conveniant), Hor. S. 2, 6, 78:

    aliquid facere bene et e re publica,

    for the good, the safety of the state, Cic. Phil. 10, 11, 25:

    e (not ex) re publica,

    id. ib. 3, 12, 30; 8, 4, 13; id. de Or. 2, 28, 124; id. Fam. 13, 8, 2; Liv. 23, 24; Suet. Caes. 19 et saep.:

    exque re publica,

    Cic. Phil. 3, 15, 38; 5, 13, 36:

    non ex usu nostro est,

    Plaut. Merc. 2, 3, 60; Ter. Hec. 4, 3, 10; Caes. B. G. 1, 30, 2; 1, 50 fin.; 5, 6 fin. al.; cf.:

    ex utilitate,

    Plin. Pan. 67, 4; Tac. A. 15, 43:

    ex nullius injuria,

    Liv. 45, 44, 11.—
    H.
    To designate the measure or rule, according to, after, in conformity with which any thing is done:

    (majores) primum jurare EX SVI ANIMI SENTENTIA quemque voluerunt,

    Cic. Ac. 2, 47 fin. (cf. Beier, Cic. Off. 3, 29, 108, and the references):

    ex omnium sententia constitutum est, etc.,

    id. Clu. 63, 177; cf.:

    ex senatus sententia,

    id. Fam. 12, 4:

    ex collegii sententia,

    Liv. 4, 53:

    ex amicorum sententia,

    id. 40, 29:

    ex consilii sententia,

    id. 45, 29 et saep.; cf.

    also: ex sententia, i. q. ex voluntate,

    according to one's wish, Plaut. Capt. 2, 2, 96: Ter. Hec. 5, 4, 32; Cic. Fam. 12, 10, 2; id. Att. 5, 21 al.;

    and, in a like sense: ex mea sententia,

    Plaut. Men. 2, 2, 1; id. Merc. 2, 3, 36:

    ex senatus consulto,

    Cic. Rep. 3, 18; Sall. C. 42 fin.:

    ex edicto, ex decreto,

    Cic. Fam. 13, 56 fin.; id. Quint. 8, 30:

    ex lege,

    id. Div. in Caecil. 5, 19; id. Clu. 37, 103; id. Inv. 1, 38, 68: ex jure, Enn. ap. Gell. 20, 10, 4 (Ann. v. 276 ed. Vahl.); Varr. L. L. 6, § 64 Mull.; Cic. Mur. 12, 26; id. de Or. 1, 10, 41:

    ex foedere,

    Liv. 1, 23 et saep.:

    hunccine erat aequum ex illius more, an illum ex hujus vivere?

    Ter. Heaut. 1, 2, 29; so,

    ex more,

    Sall. J. 61, 3; Verg. A. 5, 244; 8, 186; Ov. M. 14, 156; 15, 593; Plin. Ep. 3, 18; Flor. 4, 2, 79 al.; cf.:

    ex consuetudine,

    Cic. Clu. 13, 38; Caes. B. G. 1, 52, 4; 4, 32, 1; Sall. J. 71, 4; Quint. 2, 7, 1 al.:

    quod esse volunt e virtute, id est honeste vivere,

    Cic. Fin. 2, 11, 34:

    ex sua libidine moderantur,

    Ter. Heaut. 2, 1, 4; cf. Sall. C. 8, 1:

    ut magis ex animo rogare nihil possim,

    Cic. Fam. 13, 8, 3:

    eorum ex ingenio ingenium horum probant,

    Plaut. Trin. 4, 3, 42; cf. Ter. Eun. 1, 2, 118; Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, A.:

    leges ex utilitate communi, non ex scriptione, quae in litteris est, interpretari,

    Cic. Inv. 1, 38; cf. id. Lael. 6, 21:

    nemo enim illum ex trunco corporis spectabat, sed ex artificio comico aestimabat,

    id. Rosc. Com. 10, 28; cf. Sall. C. 10, 5; Caes. B. G. 3, 20, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2 al.:

    ex tuis verbis meum futurum corium pulcrum praedicas,

    Plaut. Ep. 5, 1, 19; cf. Cic. Fam. 7, 17; id. Att. 1, 3:

    nunc quae scribo, scribo ex opinione hominum atque fama,

    id. Fam. 12, 4 fin.:

    scripsit Tiberio, non ut profugus aut supplex, sed ex memoria prioris fortunae,

    Tac. A. 2, 63: quamquam haec quidem res non solum ex domestica est ratione;

    attingit etiam bellicam,

    Cic. Off. 1, 22, 76; cf. id. Quint. 11; 15 et saep.—E re rata, v. ratus.—
    I.
    To form adverbial expressions, such as: ex aequo, ex commodo, ex contrario, ex composito, ex confesso, ex destinato, ex diverso, ex facili, etc., ex affluenti, ex continenti;

    ex improviso, ex inopinato, etc., v. the words aequus, commodus, etc.

    Ex placed after its noun: variis ex,

    Lucr.
    2, 791:

    terris ex,

    id. 6, 788:

    quibus e sumus uniter apti,

    id. 3, 839; 5, 949.—E joined with que:

    que sacra quercu,

    Verg. E. 7, 13.
    IV.
    In composition, ex (cf. dis) before vowels and h, and before c, p, q, t (exagito, exeo, exigo, exoro, exuro, exhaurio; excedo, expello, exquiro, extraho); ef (sometimes ec) before f (effero, effluo, effringo; also in good MSS. ecfero, ecfari, ecfodio), elsewhere e (eblandior, educo, egredior, eicio, eligo, emitto, enitor, evado, eveho). A few exceptions are found, viz., in ex: epoto and epotus as well as expotus, and escendo as well as exscensio; in e: exbibo as well as ebibo; exballisto, exbola; exdorsuo; exfututa as well as effutuo; exfibulo; exlex, etc. After ex in compounds s is [p. 671] often elided in MSS. and edd. Both forms are correct, but the best usage and analogy favor the retaining of the s; so, exsaevio, exsanguis, exscensio, exscindo, exscribo, exsculpo, exseco, exsecror, exsequiae, exsequor, exsero, exsicco, exsilio, exsilium, exsisto, exsolvo, exsomnis, exsorbeo, exsors, exspecto, exspes, exspiro, exspolio, exspuo, exsterno, exstimulo, exstinguo, exstirpo, exsto, exstruo, exsudo, exsugo, exsul, exsulto, exsupero, exsurgo, exsuscito, and some others, with their derivv.; cf. Ribbeck, Prol. Verg. p. 445 sq. Only in escendere and escensio is the elision of x before s sustained by preponderant usage; cf. Neue, Formenl. 2, p. 766.—
    B.
    Signification.
    1.
    Primarily and most freq. of place, out or forth: exeo, elabor, educo, evado, etc.; and in an upward direction: emineo, effervesco, effero, erigo, exsurgo, exsulto, extollo, everto, etc.—Hence also, trop., out of ( a former nature), as in effeminare, qs. to change out of his own nature into that of a woman: effero, are, to render wild; thus ex comes to denote privation or negation, Engl. un-: exanimare, excusare, enodare, exonerare, effrenare, egelidus, I., elinguis, elumbis, etc.—
    2.
    Throughout, to the end: effervesco, effero, elugeo; so in the neuter verbs which in composition (esp. since the Aug. per.) become active: egredior, enavigo, eno, enitor, excedo, etc.—Hence, thoroughly, utterly, completely: elaudare, emori, enecare, evastare, evincere (but eminari and eminatio are false readings for minari and minatio; q. v.); and hence a simple enhancing of the principal idea: edurus, efferus, elamentabilis, egelidus, exacerbo, exaugeo, excolo, edisco, elaboro, etc. In many compounds, however, of post - Aug. and especially of post-class. Latinity this force of ex is no longer distinct; so in appellations of color: exalbidus, exaluminatus, etc.; so in exabusus, exambire, exancillatus, etc. Vid. Hand Turs. II. Pp. 613-662.

    Lewis & Short latin dictionary > ex

  • 4 altitūdō

        altitūdō dinis, f    [altus], height, altitude: aedium: montium: muri, N.: altitudines, heights, L.: in altitudinem pedum LXXX, Cs.—Meton., depth: spelunca infinitā altitudine: maris, Cs.— Fig., height, elevation, loftiness: orationis: gloriae: animi, nobleness, L. — Depth, reserve: animi, i. e. serenity: ingeni, secrecy, S.
    * * *
    height, altitude; depth; loftiness, profundity, noblemindedness, secrecy

    Latin-English dictionary > altitūdō

  • 5 cohibeō

        cohibeō uī, (itus), ēre    [com- + habeo], to hold together, hold, contain, confine, embrace, comprise: omnīs naturas: Scyllam caecis cohibet spelunca latebris, V.: nodo crinem, H.: marem cohibent (ova) vitellum, H.: auro lacertos, to encircle, O.: bracchium togā: parietibus deos, Ta. — To hold, keep, keep back, hinder, stay, restrain, stop: muris Turnum, V.: ventos in antris, O.: cervos arcu, i. e. to kill, H.: nec Stygiā cohibebor undā, H.: ab aliquā re, L.: cohiberi quo minus, etc., Ta.—Fig., to stop, to hold in check, restrain, limit, confine, control, keep back, repress, tame, subdue: motūs animi: eius furorem: iras, V.: bellum, L.: non tu te cohibes? control yourself, T.: manūs, animum ab auro: suas libidines a liberis.
    * * *
    cohibere, cohibui, cohibitus V TRANS
    hold together, contain; hold back, restrain, curb, hinder; confine; repress

    Latin-English dictionary > cohibeō

  • 6 ex or (only before consonants) ē

        ex or (only before consonants) ē    praep. with abl, out of, from within (opp. in).    I. In space, out of, from: signa ex urbe tollere: solem e mundo tollere: ex hoc fonticulo tantumdem sumere, H.: ex Aethiopiā Ancillula, T.: ex urbe sicarii: eius ex Africā reditus: ex Hispaniā quidam, Cs.: puer ex aulā, H.—From, down from, from off: ex speluncā saxum in crura eius incidisse: equestribus proeliis saepe ex equis desiliunt, from horseback, Cs.: cecidisse ex equo dicitur.—Up from, above, out of: collis paululum ex planitie editus, Cs.: globum terrae eminentem e mari.—In gen., from, down from, at, in, upon: ex cruce Italiam cernere: ex equo pugnare: ex loco superiore conspicatus, etc., Cs.: ex hoc loco verba fecisti: ex vinculis causam dicere, L.— Esp., in adverbial phrases: ex itinere, on the march, without halting, S.: ex fugā, during the flight, Cs.: portus ex adverso urbi positus, opposite, L.: erat e regione oppidi collis, over against, Cs.: ex omni parte perfectum, entirely: aliquā ex parte incommodis mederi, in some measure: impetūs ex maximā parte servorum: e vestigio, suddenly.—    II. In time, of succession, from, immediately after, directly after, after, following: Cotta ex consulatu est profectus in Galliam: tanta vilitas annonae ex inopiā consecuta est: ex magnis rupibus nactus planitem, Cs.: Aliam rem ex aliā cogitare, T.: alia ex aliis iniquiora postulando, L.: diem ex die exspectabam, day after day.—Of duration, from... onward, from, since, beginning at: ex eā die ad hanc diem: ex eo die, quo, etc.: ex certo tempore, after a fixed date: ex aeterno tempore: Motum ex Metello consule (bellum), H.: octavus annus est, ex quo, etc., since, Ta.: Romae vereor ne ex Kal. Ian. magni tumultūs sint, after. —With the notion of escape or relief, from and after, from: se ex labore reficere, Cs.: ex illo metu mortis recreatus: animus ex miseriis requievit, S. — Esp., in phrases: ex tempore effutire, off hand, without reflection: ex meo tempore, for my convenience: in quibus (quaestionibus) ex tempore officium quaeritur, according to circumstances: ex intervallo consequi, after a while: ex tempore aliquo.—    III. Fig., of the point of departure, away from, from, out of, of: amicitiam e vitā tollunt: e fundo eiectus, dispossessed of: agro ex hoste capto, L.: ex populo R. bona accipere, S. —Partitive uses, of a whole or class, of, out of, from among, among: alia ex hoc quaestu, i. e. trade, T.: non orator unus e multis, i. e. no common: acerrimus ex omnibus sensibus: ex primo hastato (ordine) legionis, one of the first division, Cs.: multum ex ripā colere, Ta.: altitudo puppium ex navibus, Cs. — Of the means, out of, by means of, with: ex incommodis Alterius sua ut conparent commoda, T.: ex caede vivunt: largiri ex alieno, L.; cf. ex iure hesterno panem vorent, dipped in, T.—Of the origin or source, from, out of, born of, arising from: bellorum causae ex rei p. contentione natae: ex pertinaciā oritur seditio: ex animo amicus, heartily.—Esp. with verbs of sense, intelligence, etc.: quā re negent, ex me non audies: ut ex amicis acceperam: ex quo intellegere posset: ut ex iis quaeratur: video ex litteris.—Of the material, of, out of: statua ex aere facta: (homo) qui ex animo constet et corpore: milites mixti ex conluvione gentium, L. — Of a condition or nature which is changed, from, out of: di ex hominibus facti: ex exsule consul: duas ex unā civitate discordia fecerat, L. — Of the cause, from, through, by, in consequence of, by reason of, on account of: gravida e Pamphilo, T.: infirmus ex morbo: e viā languere: ex gravitate loci volgari morbos, L.: ex illā ipsā re, for that very reason: e quo efficitur, non ut, etc.: ex hac clade atrox ira, L.: ex legato timor, Ta.—From, after, on account of: cui postea Africano cognomen ex virtute fuit, S.: nomen ex vitio positum, O.: urbem e suo nomine Romam iussit nominari. —Of measure or rule, according to, after, in conformity with, in pursuance of, by: ex aliarum ingeniis me iudicet, T.: dies ex praeceptis tuis actus: ex consuetudine suā, Cs.: e virtute vivere: ex senatūs sententiā: ex sententiā, satisfactorily, T.: illum ex artificio comico aestimabat.—Esp., in the phrases, ex re, according to the fact, to the advantage, to profit: oratio ex re et ex causā habita: Non ex re istius, for his good, T.: garrit Ex re fabellas, apt, H.: quid tam e re p. fuit? for the public benefit: ex usu, advantageous: ex usu quod est, id persequar, T.: rem ex usu Galliae accidisse, Cs.: e re natā, according to circumstances, T.—Of manner, mostly in adverb. phrases: res ex libidine magis quam ex vero celebrare, arbitrarily... justly, S.: dicam ex animo, outright: ex composito, by agreement, L.: ex facili, with ease, Ta.—    IV. In compounds, ex stands before vowels and h, and before c, p (except epoto, epotus), q, s (except escendere, escensio), t; ef (sometimes ec) before f; ē before b, d, g, i consonant, l (except exlex), m, n, v. For exs-, ex- alone is often written (exanguis for exsanguis, etc.).

    Latin-English dictionary > ex or (only before consonants) ē

  • 7 in-accessus

        in-accessus adj.,    unapproached, inaccessible: lucus, V.: spelunca radiis, V.

    Latin-English dictionary > in-accessus

  • 8 prope

        prope adv.    with comp. propius (for sup., see proximē); also praep. with acc.In space, near, nigh: tam prope Italiam videre: adulescentia voluptates prope intuens (opp. procul): prope est spelunca quaedam: bellum tam prope a Siciliā, so near to: prope a meis aedibus, close by: propius accedamus, T.: paulo propius accedere: ubi propius ventum est, S.—With acc, near, near to, hard by: prope oppidum, Cs.: prope amnem, V.: non modo prope me sed plane mecum habitare: nec propius urbem admovere: castra propius hostem movit, L.: hi propius mare Africum agitabant, S.—With dat. (only comp.): propius stabulis armenta tenere, V.: propius Tiberi quam Thermopylis, N.—In time, near, at hand: partus instabat prope, T.: Prope adest, quom alieno more vivendumst mihi, the time is at hand, T.: nox prope diremit conloquium, i. e. the approach of night, L. —With acc, near, in the phrase, prope diem (less correctly, propediem), at an early day, very soon, shortly, presently: vero nuntio hoc prope diem sentiemus: sperabat prope diem se habiturum, etc., S.: similes prope diem exitūs sequerentur, L.—Fig., in degree, nearly, almost, about: filiam amare, Prope iam ut pro uxore haberet, T.: dolor prope maior quam ceterorum: prope funeratus Arboris ictu, H.: annos prope nonaginta natus: cum hostes prope ad portas essent, L.: prope moenibus succedere, almost to the walls, L.: prope desertum oppidum, L.: princeps prope Stoicorum: his prope verbis: iam prope erat, ut ne consulum maiestas coërceret iram, it had almost come to this, L.: nec quicquam propius est factum, quam ut illum persequerentur.—With acc, near to: prope metum res fuerat, almost a panic, L.: ea contentio cum prope seditionem veniret, L.: ut propius periculum fuerint, qui vicerunt, L.—In the phrase, prope modum (less correctly, propemodum), nearly, almost, just about: quid enim sors est! idem prope modum, quod micare: adsentior.
    * * *
    I II
    propius, proxime ADV
    near, nearly; close by; almost

    Latin-English dictionary > prope

  • 9 recessus

        recessus ūs, m    [re-+CAD-], a going back, receding, retiring, retreat, departure: a pestiferis (rebus): ut luna accessu et recessu suo solis lumen accipiat: recessum primis ultimi non dabant, i. e. means of retreat, Cs.— A remote place, retired spot, nook, corner, retreat, recess: mihi solitudo et recessus provincia est: non recessus ipse defendit, our remote position, Ta.: auctumno tecta ac recessum circumspicere, L.: spelunca vasto submota recessu, in a deep recess, V.: Luminis exigui prope templa, inner chamber, O.: Phrygiae recessūs omnīs peragrasti, L.: pulchri, inner rooms, O.—Fig., a withdrawal: tum accessus a te ad causam fati, tum recessus, advance<*> and retreats: habere in dicendo umbram aliquam et recessum, shade and background: in animis hominum sunt recessūs.
    * * *
    retreat; recess

    Latin-English dictionary > recessus

  • 10 scrūpeus

        scrūpeus adj.    [scrupus], of pointed stones, sharp, rough, steep, rugged: Spelunca, V.
    * * *
    scrupea, scrupeum ADJ

    Latin-English dictionary > scrūpeus

  • 11 sub-moveō (summ-)

        sub-moveō (summ-) mōvī    ( subj pluperf. summōsses, H.), mōtus, ēre, to put out of the way, drive back, drive off, send away, remove: hostīs ex mūro, Cs.: statione hostium lembos, L.: submotā contione, dismissed: submotis velut in aliam insulam hostibus, Ta.: Maris litora, i. e. remove (by moles), H.: Hic spelunca fuit vasto submota recessu, i. e. hidden, V.: Silva summovet ignīs, i. e. keeps off, O.—Of a crowd, to clear away, remove, make room: turbam, L.: summoto populo, L.: lictor apparuit, summoto incesserunt, after room had been made, L.: summoto aditus, access after the lictors had made room, L.—Poet.: neque Summovet lictor miseros tumultūs Mentis, H.— Fig., to put away, keep, withdraw, withhold, remove: a bello Antiochum et Ptolemaeum reges, i. e. induce to abandon, L.: magnitudine poenae a maleficio summoveri: summotus pudor, H.—To banish: ad Histrum, O.: patriā, O.

    Latin-English dictionary > sub-moveō (summ-)

  • 12 altitudo

    altĭtūdo, dĭnis, f. [altus], height or depth (cf. alo, p. a. init.).
    I.
    Height, altitude (syn.: altum, cacumen, culmen, vertex, apex).
    A.
    Lit.:

    altitudinem temperato,

    Cato, R. R. 22, 23:

    altitudo aedium,

    Cic. Off. 3, 16:

    montium,

    id. Agr. 2, 19; Vulg. Isa. 37, 24:

    in hac immensitate altitudinum,

    Cic. N. D. 1, 20:

    navis,

    Caes. B. G. 4, 25:

    muri,

    Nep. Them. 6, 5:

    moenium,

    Tac. H. 3, 20; so absol.:

    fore altitudines, quas cepissent hostes (sc. montium),

    heights, Liv. 27, 18.—
    B.
    Trop., height, loftiness:

    elatio atque altitudo orationis,

    Cic. Brut. 17:

    fortunae et gloriae,

    id. Rab. Post. 16:

    animi,

    greatness of soul, nobleness of mind, id. Fam. 4, 13, 7; so Liv. 4, 6 fin.; Gell. 17, 2 et saep.—
    II.
    Depth (syn.: altum, profundum).
    A.
    Lit.:

    spelunca infinitā altitudine,

    Cic. Verr. 2, 4, 48; so id. ib. 2, 5, 27; id. Div. 1, 43:

    fluminis,

    Caes. B. G. 4, 17:

    maris,

    id. ib. 4, 25:

    terrae,

    Vulg. Matt. 13, 5; ib. Marc. 4, 5:

    plagae,

    Cels. 7, 7, § 9.—
    B.
    Trop., depth, extent (eccl. Lat.):

    O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei,

    Vulg. Rom. 11, 33.—Spec., depth of soul, secrecy, reserve, Gr bathutês: exercenda est facilitas et altitudo animi, quae dicitur, i. e. a serenity or calmness that conceals the real feelings, Cic. Off. 1, 25, 88.—In mal. part.:

    ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis,

    Sall. J. 95, 3:

    per illos dies egit altitudine animi,

    Tac. A. 3, 44; id. H. 4, 86:

    altitudines Satanae,

    deep plots, Vulg. Apoc. 2, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > altitudo

  • 13 Aquilo

    ăquĭlo, ōnis, m. [perh. from aqua, as bringing wet weather, or aquilus, dark, as bringing lowering and stormy weather].
    I.
    A.. Lit., the north wind; Gr. Boreas; plur., Cic. N. D. 2, 10, 26; Ov. M. 2, 132; 5, 285; 10, 77 al.; acc. to accurate nautical designation, north-one-third-east wind, between the septentrio and vulturnus, opp. to Auster Africanus or Libonotus, Sen. Q. N. 5, 16; Plin. 2, 47, 46, § 119 sq.: horrifer Aquilonis stridor gelidas molitur nives, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    cum ille vento Aquilone venisset Lemnum,

    Nep. Milt. 1, 5:

    Aquilo frigidus,

    Verg. G. 2, 404:

    densus,

    id. ib. 3, 196:

    stridens Aquilone procella,

    id. A. 1, 102:

    hiems aquilonibus asperat undas,

    id. ib. 3, 285:

    impotens,

    Hor. C. 3, 30, 3:

    clarus,

    Verg. G. 1, 460:

    Threïcius,

    Hor. Epod. 13, 3:

    ad aquilonem et ad austrum,

    Vulg. 1 Par. 9, 24; ib. Luc. 13, 29:

    ad aquilonem et meridiem,

    ib. Gen. 13, 14 et persaepe (in the Vulg. only in sing.).— Plur.:

    Africum Decertantem aquilonibus,

    Hor. C. 1, 3, 13:

    Neptunus classes aquilonibus arcet,

    id. A. P. 64 al. persaepe.—
    B.
    Meton. for the north:

    spelunca conversa ad aquilonem,

    Cic. Verr. 2, 4, 48.—
    II.
    Ăquĭlo, ōnis, m.; in mythology, the husband of Orithyia and father of Calais and Zetes, who dwelt in a cave of Hæmus, Cic. Leg. 1, 1, 3; Ov. M. 7, 3; Mel. 3, 5, 1; Val. Fl. 4, 432; Hyg. Fab. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquilo

  • 14 aquilo

    ăquĭlo, ōnis, m. [perh. from aqua, as bringing wet weather, or aquilus, dark, as bringing lowering and stormy weather].
    I.
    A.. Lit., the north wind; Gr. Boreas; plur., Cic. N. D. 2, 10, 26; Ov. M. 2, 132; 5, 285; 10, 77 al.; acc. to accurate nautical designation, north-one-third-east wind, between the septentrio and vulturnus, opp. to Auster Africanus or Libonotus, Sen. Q. N. 5, 16; Plin. 2, 47, 46, § 119 sq.: horrifer Aquilonis stridor gelidas molitur nives, Att. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    cum ille vento Aquilone venisset Lemnum,

    Nep. Milt. 1, 5:

    Aquilo frigidus,

    Verg. G. 2, 404:

    densus,

    id. ib. 3, 196:

    stridens Aquilone procella,

    id. A. 1, 102:

    hiems aquilonibus asperat undas,

    id. ib. 3, 285:

    impotens,

    Hor. C. 3, 30, 3:

    clarus,

    Verg. G. 1, 460:

    Threïcius,

    Hor. Epod. 13, 3:

    ad aquilonem et ad austrum,

    Vulg. 1 Par. 9, 24; ib. Luc. 13, 29:

    ad aquilonem et meridiem,

    ib. Gen. 13, 14 et persaepe (in the Vulg. only in sing.).— Plur.:

    Africum Decertantem aquilonibus,

    Hor. C. 1, 3, 13:

    Neptunus classes aquilonibus arcet,

    id. A. P. 64 al. persaepe.—
    B.
    Meton. for the north:

    spelunca conversa ad aquilonem,

    Cic. Verr. 2, 4, 48.—
    II.
    Ăquĭlo, ōnis, m.; in mythology, the husband of Orithyia and father of Calais and Zetes, who dwelt in a cave of Hæmus, Cic. Leg. 1, 1, 3; Ov. M. 7, 3; Mel. 3, 5, 1; Val. Fl. 4, 432; Hyg. Fab. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > aquilo

  • 15 cohibeo

    cŏ-hĭbĕo, ui ( perf. subj. cohibessit, Lucr. 3, 444 Lachm.), ĭtum, 2, v. a. [habeo].
    I.
    To hold together, to hold, contain, confine, embrace, comprise (class.;

    syn. contineo): omnes naturas ipsa (universa natura) cohibet et continet,

    Cic. N. D. 2, 13, 35; Lucr. 3, 441 sq.; 1, 517; 1, 536:

    (nubes) ut fumus constare nequirent, Nec cohibere nives gelidas et grandinis imbres,

    id. 6, 107:

    aliquid in se,

    id. 2, 1031; cf. Cic. Fat. 9, 19:

    at Scyllam caecis cohibet spelunca latebris,

    Verg. A. 3, 424:

    semen occaecatum,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    nodo crinem,

    Hor. C. 3, 14, 22:

    namque marem cohibent callosa (ova) vitellum,

    id. S. 2, 4, 14:

    auro lacertos,

    to encircle, Ov. H. 9, 59:

    bracchium togā,

    Cic. Cael. 5, 11:

    deos parietibus,

    Tac. G. 9.—
    B.
    Trop. (very rare): sed interest inter causas fortuito antegressas, et inter causas cohibentis in se efficientiam naturalem, Cic. Fat. 9, 19.—
    II.
    With the access. idea of hindering free motion, to hold, keep, keep back, hinder, stay, restrain, stop, etc. (in a lit. sense in prose rare, but trop. very freq.).
    A.
    Prop.:

    cohibete intra limen etiam vos parumper,

    Plaut. Mil. 3, 1, 1:

    nec muris cohibet patriis media Ardea Turnum,

    Verg. A. 9, 738:

    carcere ventos,

    Ov. M. 14, 224:

    ventos in antris,

    id. ib. 15, 346: cervos arcu, to stop, poet. for to kill, Hor. C. 4, 6, 34:

    nec Stygiā cohibebor undā,

    id. ib. 2, 20, 8:

    tempestatibus in portibus cohiberi, Auct. B. Afr. 98: cohiberi in vinculis,

    Curt. 6, 2, 11:

    Pirithoum cohibent catenae,

    Hor. C. 3, 4, 80:

    claustra cohibentia Janum,

    id. Ep. 2, 1, 255:

    ab aliquā re,

    Liv. 22, 3, 9; Tac. A. 1, 56:

    sanguis spongiā in aceto tinctā cohibendus est,

    Cels. 8, 4; cf. Plin. 27, 11, 69, § 93:

    alvum,

    id. 29, 3, 11, § 49:

    milites intra castra,

    Curt. 10, 3, 6:

    aquilones jugis montium,

    id. 8, 9, 12.—
    B.
    Trop.
    1.
    Cohibere aliquid or cohibere se, to stop something (or one ' s self), to hold in check, to restrain, limit, confine, keep back, repress, tame, subdue (syn.:

    contineo, refreno, arceo, coerceo): motus animi perturbatos,

    Cic. Off. 2, 5, 18:

    furentis impetus crudelissimosque conatus,

    id. Phil. 3, 2, 5; cf.:

    furorem alicujus,

    id. ib. 5, 13, 37:

    temeritatem,

    id. Ac. 1, 12, 45:

    gaudia clausa in sinu tacito,

    Prop. 2 (3), 25, 30:

    iras,

    Verg. A. 12, 314:

    pravas aliorum spes,

    Tac. A. 3, 56:

    ac premeret sensus suos,

    id. ib. 3, 11:

    bellum,

    Liv. 9, 29, 5:

    malum,

    Tac. A. 6, 16:

    sumptus,

    Arn. 2, p. 91:

    violentias effrenati doloris,

    Gell. 12, 5, 3:

    altitudinem aedificiorum,

    Tac. A. 15, 43:

    (provinciae) quae procuratoribus cohibentur,

    i. e. are ruled, id. H. 1, 11: non tu te cohibes? be moderate in grief, * Ter. Heaut. 5, 1, 46; so Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; Gell. 4, 9, 3.—
    (β).
    With quominus:

    vix cohibuere amici, quominus eodem mari oppeteret,

    Tac. A. 2, 24.— Pass.:

    ne flumine quidem interjecto, cohiberi quominus, etc.,

    Tac. A. 2, 10.—
    (γ).
    With inf., Calp. Ecl. 4, 20 (but in Cic. Tusc. 3, 25, 60; id. Caecin. 23, 66; Auct. B. G. 8, 23, prohibere is the true reading).—
    2.
    Aliquid ab aliquā re or aliquo, to keep something from something (or somebody), to ward off:

    manus ab alieno,

    Plaut. Trin. 4, 3, 12:

    manus, oculos, animum ab auro gazāque regiā,

    Cic. Imp. Pomp. 23, 66:

    effrenatas suas libidines a liberis et a conjugibus vestris,

    id. Mil. 28, 76:

    adsensionem a rebus incertis,

    id. N. D. 1, 1, 1.—Hence, cŏhĭbĭtus, a, um, P. a., confined, limited, moderate:

    dicendi genus,

    Gell. 7, 14, 7.— Comp.:

    habitudo cohibitior,

    Aus. Grat. Act. 27, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > cohibeo

  • 16 converto

    con-verto ( - vorto), ti, sum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to turn or whirl round, to wheel about, to cause to turn, to turn back, reverse; and with the designation of the terminus in quem, to turn or direct somewhere, to direct to or towards, to move or turn to, etc. (very freq. in all perr. and species of composition).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.
    a.
    With a simple acc.:

    caelos omnes,

    Lucr. 2, 1097; cf.:

    in infimo orbe luna convertitur,

    Cic. Rep. 6, 17, 17; id. Ac. 2, 39, 123; cf.:

    minore sonitu quam putaram, orbis hic in re publicā est conversus,

    id. Att. 2, 9, 1:

    manum,

    Quint. 11, 3, 100:

    reddita inclusarum ex speluncā boum vox Herculem convertit,

    Liv. 1, 7, 7:

    ter se convertit,

    Ov. M. 7, 189:

    crines calamistro,

    i. e. to curl, Petr. 102, 15 et saep.—
    b.
    With the designation of the terminus in quem.
    (α).
    By in:

    equos frenis in hostes,

    Lucr. 5, 1317:

    naves in eam partem,

    Caes. B. G. 3, 15:

    ferrum in me,

    Verg. A. 9, 427:

    omnium ora atque oculos in aliquem,

    Cic. Cat. 4, 1, 1 (cf. under B. 1.):

    iter in provinciam,

    Caes. B. G. 7, 56:

    se in Phrygiam,

    Nep. Ages. 3, 2 et saep.—Medial:

    in fugam nemo convortitur,

    Plaut. Am. 1, 1, 83 Fleck.—
    (β).
    By ad:

    ad hunc se confestim a Pulfione omnis multitudo convertit,

    Caes. B. G. 5, 44, 10:

    eam materiam ad hostem,

    id. ib. 3, 29:

    colla ad freta,

    Ov. M. 15, 516:

    tum bis ad occasum, bis se convertit ad ortum,

    id. ib. 14, 386:

    nos ad judicem,

    Quint. 11, 3, 157 et saep.—
    * (γ).
    By contra:

    tigna contra vim atque impetum fluminis,

    Caes. B. G. 4, 17, 5.—
    (δ).
    By sub:

    cursum sub terras,

    Lucr. 5, 654.—
    (ε).
    By the dat.:

    majus lumen in diem nobis luna,

    Lucr. 5, 706.—Medial:

    Zephyro convertitur ales Itque super Libyen,

    Luc. 9, 689.—
    (ζ).
    By local adv.:

    aspectum facile quo vellent,

    Cic. N. D. 2, 57, 142.—
    (η).
    By the acc. alone:

    se domum,

    Ter. Ad. 2, 4, 22.—
    2.
    In partic.
    a.
    Milit. t. t.: convertere signa, aciem, etc., to wheel about, change the direction of a march:

    conversa signa in hostes inferre,

    Caes. B. G. 2, 26:

    Romani conversa signa bipartito intulerunt,

    id. ib. 1, 25:

    reliquos sese convertere cogunt,

    to retreat, id. B. C. 1, 46:

    cum conversis signis retro in urbem rediretur,

    Liv. 8, 11, 4; cf.:

    convertunt inde signa,

    id. 3, 54, 10 Drak. ad loc. (where Weissenb. ex conj., convellunt):

    aciem,

    id. 42, 57, 12; so,

    aciem in fugam,

    Caes. B. G. 1, 52. —
    b.
    Rhet. t. t., of words, to transpose, interchange:

    non modo mutare quaedam verba, sed extendere, corripere, convertere, dividere cogitur (poësis),

    Quint. 10, 1, 29.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    ut ab eo quod agitur avertat animos, ut saepe in hilaritatem risumve convertat,

    Cic. Or. 40, 138; so,

    risum in judicem,

    id. de Or. 2, 60, 245:

    omnem orationem transduxi et converti in increpandam Caepionis fugam,

    id. ib. 2, 48, 199:

    rationem in fraudem malitiamque,

    to employ, id. N. D. 3, 31, 78; cf. id. Rosc. Am. 39, 114 and 115:

    beneficium in injuriam,

    Sen. Ben. 2, 13, 1 et saep.:

    animos imperitorum ad deorum cultum a vitae pravitate,

    Cic. N. D. 1, 27, 77; cf. Liv. 24, 4, 4 and 9: qui eas copias, quas diu simulatione rei publicae comparabant, subito ad patriae periculum converterunt, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a, 5 fin.:

    facultatem dicendi ad hominum perniciem,

    Quint. 2, 20, 2 et saep.:

    ingenium et studium ad causas agendas,

    Tac. Or. 14 et saep.:

    se aliquando ad timorem, numquam ad sanitatem,

    Cic. Sull. 5, 17; id. Fam. 3, 10, 10:

    se ad philosophos,

    id. Fin. 5, 3, 7; cf. id. Q. Fr. 3, 5, 5 et saep.:

    quocumque te animo et cogitatione converteris,

    Cic. de Or. 1, 2, 6:

    aculeum testimonii sui,

    id. Fl. 34, 86:

    argumentum,

    Gell. 5, 10, 3.—Of turning to the political support of any one:

    tota civitas se ad eos convertisse videretur,

    Nep. Att. 8, 1; cf. Cic. Rep. 6, 12, 12; Sen. Clem. 1, 4, 3; cf.:

    fama hujus rei convertit ad Masinissam Numidas,

    Liv. 29, 30, 7.— Pass. in mid. sense:

    cuncta ad victoris opes conversa,

    Tac. H. 3, 44.—In eccl. Lat., to convert to Christianity, etc.:

    aliquem ad fidem Christi,

    Hier. in Philem. 5, 10 sq. —Esp. freq. of turning or arresting the attention:

    illud intellego, omnium ora in me convorsa esse,

    Sall. J. 85, 5:

    converterat Cn. Pompeii persona totum in se terrarum orbem,

    Vell. 2, 31, 1:

    proximas (provincias) in se,

    Suet. Vesp. 4 al.: nihil opus est, ad continendas custodias plures commilitones converti, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 20 (31), 1:

    omnium oculos ad se,

    Nep. Alcib. 3, 5.—And with inanimate things as subjects:

    cum aliqua iis ampla et honesta res objecta totos ad se convertit et rapit,

    Cic. Off. 2, 10, 37.—Since the Aug. per. also freq. with a simple acc.:

    sive elephas albus volgi converteret ora,

    Hor. Ep. 2, 1, 196; Suet. Calig. 35; cf. Liv. 26, 29, 2:

    animos,

    id. 29, 26, 5:

    homines quaqua iret,

    Suet. Tit. 5.—
    2.
    Pregn., to change the nature of a thing; i. e. to change, alter, transform, turn.
    (α).
    With a simple acc.:

    omnes Res ita convortant formas mutentque colores,

    Lucr. 2, 1005; cf. id. 1, 678:

    omnia,

    id. 4, 441:

    tellus induit ignotas hominum conversa figuras,

    Ov. M. 1, 88:

    humanam vicem (venena),

    Hor. Epod. 5, 88:

    rem,

    Cic. Att. 8, 13, 2:

    rem publicam,

    to bring into disorder, id. Fl. 38, 94:

    hunc ordinem,

    Quint. 7, 2, 15:

    animum avaritiā,

    Sall. J. 29, 1:

    vitae viam,

    Hor. Ep. 1, 17, 26:

    studia,

    id. A. P. 166 et saep.:

    conversi animum vultumque,

    Tac. H. 1, 85: castra castris, to change camp with camp (i. e. to establish new camps by constantly removing), Caes. B. C. 1, 81.—

    In gram.: casus conversi, = casus obliqui,

    the cases which undergo a change of form, Cic. N. D. 2, 25, 64.—
    (β).
    With ad:

    nisi si id putas, non posse jam ad salutem convorti hoc malum,

    Ter. And. 4, 1, 48:

    poena omnis oculorum ad caecitatem mentis est conversa,

    Cic. Dom. 40, 105:

    mater magna, cujus ludi violati, polluti, paene ad caedem et ad funus civitatis conversi sunt,

    id. Har. Resp. 11, 24:

    quod ad perniciem suam fuerat cogitatum, id ad salutem convertit,

    Nep. Dat. 6, 8.—
    (γ).
    With in:

    si antequam tumor discutiatur in suppurationem convertitur,

    Col. 6, 17, 6:

    jam ego me convortam in hirudinem,

    Plaut. Ep. 2, 2, 4:

    deum sese in hominem,

    Ter. Eun. 3, 5, 40:

    Hecubam in canem,

    Cic. Tusc. 3, 26, 63:

    terras in freti formam,

    Ov. M. 11, 209:

    deum (sc. Jovem) in pretium (i. e. aurum),

    Hor. C. 3, 16, 8:

    vim morbi in quartanam,

    Cic. Fam. 16, 11, 1 et saep.:

    crimen in laudem,

    id. Fl. 29, 70:

    amicitiae se in graves inimicitias,

    id. Lael. 21, 78; Quint. 12, 1, 2 et saep.—
    b.
    Of written works, to translate:

    converti ex Atticis duorum eloquentissimorum nobilissimas orationes... nec converti ut interpres, sed ut orator, etc.,

    Cic. Opt. Gen. 5, 14:

    orationes e Graeco,

    id. ib. 6, 18:

    aliqua de Graecis,

    id. Fin. 1, 2, 6:

    librum in Latinum,

    id. Off. 2, 24, 87; id. Tusc. 3, 14, 29; cf. id. Fin. 1, 2, 5; id. N. D. 2, 41, 104.—
    II.
    Neutr., to relurn (rare).
    A.
    Lit.:

    inde (imago) retro rursum redit et convertit eodem,

    Lucr. 4, 334 (Lachm. conj. convertitur):

    clam cum paucis ad pedites convortit,

    Sall. J. 101, 6:

    in regnum suum,

    id. ib. 20, 4:

    convortit Varro,

    Sil. 9, 645:

    ad me,

    Gell. 1, 26, 3.—
    B.
    Trop.
    1.
    To return, turn:

    in amicitiam atque in gratiam,

    Plaut. Stich. 3, 1, 18:

    ad sapientiora,

    Tac. A. 3, 55.—
    2.
    To change, turn:

    hoc vitium huic uni in bonum convertebat,

    Cic. Brut. 38, 141; id. de Or. 3, 29, 114; id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 9, 17:

    regium imperium in superbiam dominationemque,

    Sall. C. 6, 7 Kritz:

    ne ista vobis mansuetudo et misericordia... in miseriam convortet,

    id. ib. 52, 27:

    ad aliquem, of political support,

    Cic. Planc. 20, 50; Tac. A. 12, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > converto

  • 17 convorto

    con-verto ( - vorto), ti, sum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to turn or whirl round, to wheel about, to cause to turn, to turn back, reverse; and with the designation of the terminus in quem, to turn or direct somewhere, to direct to or towards, to move or turn to, etc. (very freq. in all perr. and species of composition).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.
    a.
    With a simple acc.:

    caelos omnes,

    Lucr. 2, 1097; cf.:

    in infimo orbe luna convertitur,

    Cic. Rep. 6, 17, 17; id. Ac. 2, 39, 123; cf.:

    minore sonitu quam putaram, orbis hic in re publicā est conversus,

    id. Att. 2, 9, 1:

    manum,

    Quint. 11, 3, 100:

    reddita inclusarum ex speluncā boum vox Herculem convertit,

    Liv. 1, 7, 7:

    ter se convertit,

    Ov. M. 7, 189:

    crines calamistro,

    i. e. to curl, Petr. 102, 15 et saep.—
    b.
    With the designation of the terminus in quem.
    (α).
    By in:

    equos frenis in hostes,

    Lucr. 5, 1317:

    naves in eam partem,

    Caes. B. G. 3, 15:

    ferrum in me,

    Verg. A. 9, 427:

    omnium ora atque oculos in aliquem,

    Cic. Cat. 4, 1, 1 (cf. under B. 1.):

    iter in provinciam,

    Caes. B. G. 7, 56:

    se in Phrygiam,

    Nep. Ages. 3, 2 et saep.—Medial:

    in fugam nemo convortitur,

    Plaut. Am. 1, 1, 83 Fleck.—
    (β).
    By ad:

    ad hunc se confestim a Pulfione omnis multitudo convertit,

    Caes. B. G. 5, 44, 10:

    eam materiam ad hostem,

    id. ib. 3, 29:

    colla ad freta,

    Ov. M. 15, 516:

    tum bis ad occasum, bis se convertit ad ortum,

    id. ib. 14, 386:

    nos ad judicem,

    Quint. 11, 3, 157 et saep.—
    * (γ).
    By contra:

    tigna contra vim atque impetum fluminis,

    Caes. B. G. 4, 17, 5.—
    (δ).
    By sub:

    cursum sub terras,

    Lucr. 5, 654.—
    (ε).
    By the dat.:

    majus lumen in diem nobis luna,

    Lucr. 5, 706.—Medial:

    Zephyro convertitur ales Itque super Libyen,

    Luc. 9, 689.—
    (ζ).
    By local adv.:

    aspectum facile quo vellent,

    Cic. N. D. 2, 57, 142.—
    (η).
    By the acc. alone:

    se domum,

    Ter. Ad. 2, 4, 22.—
    2.
    In partic.
    a.
    Milit. t. t.: convertere signa, aciem, etc., to wheel about, change the direction of a march:

    conversa signa in hostes inferre,

    Caes. B. G. 2, 26:

    Romani conversa signa bipartito intulerunt,

    id. ib. 1, 25:

    reliquos sese convertere cogunt,

    to retreat, id. B. C. 1, 46:

    cum conversis signis retro in urbem rediretur,

    Liv. 8, 11, 4; cf.:

    convertunt inde signa,

    id. 3, 54, 10 Drak. ad loc. (where Weissenb. ex conj., convellunt):

    aciem,

    id. 42, 57, 12; so,

    aciem in fugam,

    Caes. B. G. 1, 52. —
    b.
    Rhet. t. t., of words, to transpose, interchange:

    non modo mutare quaedam verba, sed extendere, corripere, convertere, dividere cogitur (poësis),

    Quint. 10, 1, 29.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    ut ab eo quod agitur avertat animos, ut saepe in hilaritatem risumve convertat,

    Cic. Or. 40, 138; so,

    risum in judicem,

    id. de Or. 2, 60, 245:

    omnem orationem transduxi et converti in increpandam Caepionis fugam,

    id. ib. 2, 48, 199:

    rationem in fraudem malitiamque,

    to employ, id. N. D. 3, 31, 78; cf. id. Rosc. Am. 39, 114 and 115:

    beneficium in injuriam,

    Sen. Ben. 2, 13, 1 et saep.:

    animos imperitorum ad deorum cultum a vitae pravitate,

    Cic. N. D. 1, 27, 77; cf. Liv. 24, 4, 4 and 9: qui eas copias, quas diu simulatione rei publicae comparabant, subito ad patriae periculum converterunt, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a, 5 fin.:

    facultatem dicendi ad hominum perniciem,

    Quint. 2, 20, 2 et saep.:

    ingenium et studium ad causas agendas,

    Tac. Or. 14 et saep.:

    se aliquando ad timorem, numquam ad sanitatem,

    Cic. Sull. 5, 17; id. Fam. 3, 10, 10:

    se ad philosophos,

    id. Fin. 5, 3, 7; cf. id. Q. Fr. 3, 5, 5 et saep.:

    quocumque te animo et cogitatione converteris,

    Cic. de Or. 1, 2, 6:

    aculeum testimonii sui,

    id. Fl. 34, 86:

    argumentum,

    Gell. 5, 10, 3.—Of turning to the political support of any one:

    tota civitas se ad eos convertisse videretur,

    Nep. Att. 8, 1; cf. Cic. Rep. 6, 12, 12; Sen. Clem. 1, 4, 3; cf.:

    fama hujus rei convertit ad Masinissam Numidas,

    Liv. 29, 30, 7.— Pass. in mid. sense:

    cuncta ad victoris opes conversa,

    Tac. H. 3, 44.—In eccl. Lat., to convert to Christianity, etc.:

    aliquem ad fidem Christi,

    Hier. in Philem. 5, 10 sq. —Esp. freq. of turning or arresting the attention:

    illud intellego, omnium ora in me convorsa esse,

    Sall. J. 85, 5:

    converterat Cn. Pompeii persona totum in se terrarum orbem,

    Vell. 2, 31, 1:

    proximas (provincias) in se,

    Suet. Vesp. 4 al.: nihil opus est, ad continendas custodias plures commilitones converti, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 20 (31), 1:

    omnium oculos ad se,

    Nep. Alcib. 3, 5.—And with inanimate things as subjects:

    cum aliqua iis ampla et honesta res objecta totos ad se convertit et rapit,

    Cic. Off. 2, 10, 37.—Since the Aug. per. also freq. with a simple acc.:

    sive elephas albus volgi converteret ora,

    Hor. Ep. 2, 1, 196; Suet. Calig. 35; cf. Liv. 26, 29, 2:

    animos,

    id. 29, 26, 5:

    homines quaqua iret,

    Suet. Tit. 5.—
    2.
    Pregn., to change the nature of a thing; i. e. to change, alter, transform, turn.
    (α).
    With a simple acc.:

    omnes Res ita convortant formas mutentque colores,

    Lucr. 2, 1005; cf. id. 1, 678:

    omnia,

    id. 4, 441:

    tellus induit ignotas hominum conversa figuras,

    Ov. M. 1, 88:

    humanam vicem (venena),

    Hor. Epod. 5, 88:

    rem,

    Cic. Att. 8, 13, 2:

    rem publicam,

    to bring into disorder, id. Fl. 38, 94:

    hunc ordinem,

    Quint. 7, 2, 15:

    animum avaritiā,

    Sall. J. 29, 1:

    vitae viam,

    Hor. Ep. 1, 17, 26:

    studia,

    id. A. P. 166 et saep.:

    conversi animum vultumque,

    Tac. H. 1, 85: castra castris, to change camp with camp (i. e. to establish new camps by constantly removing), Caes. B. C. 1, 81.—

    In gram.: casus conversi, = casus obliqui,

    the cases which undergo a change of form, Cic. N. D. 2, 25, 64.—
    (β).
    With ad:

    nisi si id putas, non posse jam ad salutem convorti hoc malum,

    Ter. And. 4, 1, 48:

    poena omnis oculorum ad caecitatem mentis est conversa,

    Cic. Dom. 40, 105:

    mater magna, cujus ludi violati, polluti, paene ad caedem et ad funus civitatis conversi sunt,

    id. Har. Resp. 11, 24:

    quod ad perniciem suam fuerat cogitatum, id ad salutem convertit,

    Nep. Dat. 6, 8.—
    (γ).
    With in:

    si antequam tumor discutiatur in suppurationem convertitur,

    Col. 6, 17, 6:

    jam ego me convortam in hirudinem,

    Plaut. Ep. 2, 2, 4:

    deum sese in hominem,

    Ter. Eun. 3, 5, 40:

    Hecubam in canem,

    Cic. Tusc. 3, 26, 63:

    terras in freti formam,

    Ov. M. 11, 209:

    deum (sc. Jovem) in pretium (i. e. aurum),

    Hor. C. 3, 16, 8:

    vim morbi in quartanam,

    Cic. Fam. 16, 11, 1 et saep.:

    crimen in laudem,

    id. Fl. 29, 70:

    amicitiae se in graves inimicitias,

    id. Lael. 21, 78; Quint. 12, 1, 2 et saep.—
    b.
    Of written works, to translate:

    converti ex Atticis duorum eloquentissimorum nobilissimas orationes... nec converti ut interpres, sed ut orator, etc.,

    Cic. Opt. Gen. 5, 14:

    orationes e Graeco,

    id. ib. 6, 18:

    aliqua de Graecis,

    id. Fin. 1, 2, 6:

    librum in Latinum,

    id. Off. 2, 24, 87; id. Tusc. 3, 14, 29; cf. id. Fin. 1, 2, 5; id. N. D. 2, 41, 104.—
    II.
    Neutr., to relurn (rare).
    A.
    Lit.:

    inde (imago) retro rursum redit et convertit eodem,

    Lucr. 4, 334 (Lachm. conj. convertitur):

    clam cum paucis ad pedites convortit,

    Sall. J. 101, 6:

    in regnum suum,

    id. ib. 20, 4:

    convortit Varro,

    Sil. 9, 645:

    ad me,

    Gell. 1, 26, 3.—
    B.
    Trop.
    1.
    To return, turn:

    in amicitiam atque in gratiam,

    Plaut. Stich. 3, 1, 18:

    ad sapientiora,

    Tac. A. 3, 55.—
    2.
    To change, turn:

    hoc vitium huic uni in bonum convertebat,

    Cic. Brut. 38, 141; id. de Or. 3, 29, 114; id. Fat. 7, 14; cf. id. ib. 9, 17:

    regium imperium in superbiam dominationemque,

    Sall. C. 6, 7 Kritz:

    ne ista vobis mansuetudo et misericordia... in miseriam convortet,

    id. ib. 52, 27:

    ad aliquem, of political support,

    Cic. Planc. 20, 50; Tac. A. 12, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > convorto

  • 18 immania

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > immania

  • 19 immanis

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > immanis

  • 20 inaccessus

    ĭn-accessus, a, um, adj., unapproached, unapproachable, inaccessible (cf.: invius, impervius, devius, avius).
    I.
    Lit. ( poet. and post-Aug.):

    mare scopulis inaccessum,

    Plin. 12, 14, 30, § 52:

    montes,

    id. 6, 28, 32, § 144; 10, 12, 16, § 34; Flor. 3, 1, 14:

    aditus,

    Sil. 3, 516:

    lucus,

    Verg. A. 7, 11:

    spelunca radiis solis,

    id. ib. 8, 195.—
    II.
    Trop., unattainable:

    Pindarus imitationi,

    Macr. S. 5, 17, 7:

    formositas,

    App. M. 4, p. 155.

    Lewis & Short latin dictionary > inaccessus

См. также в других словарях:

  • speluncă — SPELÚNCĂ, spelunci, s.f. 1. Local public rău famat; bombă. 2. (înv.) Peşteră, grotă. – Din lat. spelunca, fr. spélonque. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  SPELÚNCĂ s. (fig. şi fam.) bombă. (Bea într o speluncă.) Trimis …   Dicționar Român

  • Spelunca — (lat.), 1) Grotte, Höhle; 2) (Spelunke), schmutziger, unansehnlicher Ort, wo sich gemeine Leute versammeln …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Spelunca — Gorges de la Spelunca Les gorges de la Spelonca ou Spilenca sont située en Corse du Sud entre les ville de Porto et Evisa. Les gorges de la Spelonca depuis le sentier d’Evisa …   Wikipédia en Français

  • SPELUNCA — I. SPELUNCA Villae nomen; mare Amyclanum inter Fundanosque montes, ubi nativo in specu os lapsis repente saxis obruit quosdam ministros Tiberil: cum Seianus genu vultuque et manibus super Caesarem suspensus, opposuit se incidentibus: atque habitu …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Spelunca Cave Hotel — (Гёреме,Турция) Категория отеля: Адрес: Gaferli Mah Aydin Kiragi Mevkii No: 4 Nevsehi …   Каталог отелей

  • SPELUNCA Loth — in quo inebriatus ille cum daubus filiabus suis concubuit, quarum senior peperit Moab patrem Moabitarum, iunior autem Ammon patrem Ammonitarum. Apparet speluncam adhuc ostendi solitam aetare Hieronymi. Est in tribu Iuda …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SPELUNCA Matronae — Graece τὸ τῆς ματρώνης ςπήλαιον, nomen Synagogae Iudaeorum nobilis, cuius toties meminit Ioannes Chrysostomus in Orationib. contra Iudaeos et Ἰουδἄζοντας Christianos, habitis Antiochiae, sed et Homil. 3. in Epist. ad Titum. Fuit illa in loco… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SPELUNCA Odollam — in tribu Iuda, quo se David recepit, fugiens a facie Saulis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Spelunca-Schlucht — Die Spelunca Schlucht mit Blick auf das Meer Die Spelunca Schlucht befindet sich auf der französischen Insel Korsika auf der Westseite des Col de Vergio. Entlang des Grundes der Schlucht zieht sich ein Wanderweg, während sich die eigentliche… …   Deutsch Wikipedia

  • spelunca — spe·lùn·ca s.f. OB var. → spelonca …   Dizionario italiano

  • spelúncã — s. f., g. d. art. spelúncii; pl. spelúnci …   Romanian orthography

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»