rozgłaszać

См. также в других словарях:

• rozgłaszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozgłaszaćam, rozgłaszaća, rozgłaszaćają, rozgłaszaćany {{/stl 8}}– rozgłosić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozgłaszaćgłoszę, rozgłaszaćsi, rozgłaszaćgłoś, rozgłaszaćgłoszony {{/stl 8}}{{stl 7}} głosząc,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozgłaszać — → rozgłosić …   Słownik języka polskiego

• sekret — m IV, D. u, Ms. sekretecie; lm M. y 1. «sprawa, którą trzeba ukrywać, której nie należy rozgłaszać; tajemnica» Wielki sekret. Sekrety rodzinne. Sekrety między koleżankami. Dochować, dotrzymać, strzec sekretu. Utrzymać, zachować sekret. Wyciągnąć …   Słownik języka polskiego

• afiszować — ndk IV, afiszowaćszuję, afiszowaćszujesz, afiszowaćszuj, afiszowaćował, afiszowaćowany «ostentacyjnie coś ujawniać, rozgłaszać, ukazywać» Afiszować swoje uczucia, swój stosunek do kogoś. afiszować się «zachowywać się w sposób zwracający… …   Słownik języka polskiego

• bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… …   Słownik języka polskiego

• kolportować — ndk IV, kolportowaćtuję, kolportowaćtujesz, kolportowaćtuj, kolportowaćował, kolportowaćowany «rozpowszechniać, roznosić, rozprzedawać wśród odbiorców książki, pisma, druki itp.» Kolportować konspiracyjne gazetki. ◊ Kolportować pogłoski,… …   Słownik języka polskiego

• milczeć — ndk VIIb, milczećczę, milczećczysz, milcz, milczećczał, milczećczeli 1. «nie wydawać głosu, nic nie mówić, nie odzywać się, nie rozmawiać» Goście siedzieli milcząc. Milczał całymi dniami. Milczeć jak głaz, jak kamień, jak grób, jak zaklęty, jak… …   Słownik języka polskiego

• mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

• nowina — ż IV, CMs. nowinanie; lm D. nowinain 1. «nowa, nie znana, często niespodziewana wiadomość, wieść» Ciekawa, dobra, zła, miła, pomyślna, radosna, smutna, ważna, wielka nowina. Najświeższe nowiny dnia. Nowiny z szerokiego świata. Garść, lawina nowin …   Słownik języka polskiego

• ozór — m IV, D. ozora, Ms. ozorze; lm M. ozory 1. posp. «język, zwłaszcza język zwierzęcia; jęzor» ◊ Chlapnąć ozorem «powiedzieć coś bez zastanowienia, niepotrzebnie» ◊ Rozpuścić ozór «zacząć mówić dużo, byle co» ◊ Latać z ozorem «rozgłaszać coś,… …   Słownik języka polskiego

• puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego