Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

re-ligō

  • 41 ligatio

    lĭgātĭo, ōnis, f. [1. ligo], a binding, Cael. Aur. Acut. 2, 37, 195; Scrib. Comp. 255.

    Lewis & Short latin dictionary > ligatio

  • 42 Limus

    1.
    līmus, a, um ( līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. lechrios, lechris, loxos; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.
    I.
    Lit.:

    limis oculis aspicere,

    to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2:

    limis subrisit ocellis,

    Ov. Am. 3, 1, 33:

    (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt,

    Plin. 8, 16, 19, § 52:

    limibus oculis eos contuens,

    Amm. 20, 9.—So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53:

    limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi),

    Quint. 11, 3, 76:

    oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi,

    Plin. 11, 37, 54, § 145:

    limi Di,

    the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.—
    II.
    Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.—Hence, adv.: līmō, sideways, askance:

    leones numquam limo vident,

    Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).
    2.
    līmus, i, m. [root lib-; Gr. leibô, to pour; cf. Lat. lino; Gr. limnê, limên], slime, mud, mire.
    I.
    Lit.:

    atque omnis mundi quasi limus in imum Confluxit gravis et subsedit funditus ut faex,

    Lucr. 5, 496: luta et limum aggerebant, Cic. Fragm. ap. Non. 212, 16:

    frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5:

    profundo limo cum ipsis equis hausti sunt,

    id. 31, 27:

    amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo,

    Verg. G. 1, 116:

    amnes Felicem trahunt limum,

    id. ib. 2, 188:

    limo Turbata aqua,

    Hor. S. 1, 1, 59:

    veteri craterae limus adhaesit,

    id. ib. 2, 4, 80.—
    B.
    Transf.
    1.
    Excrement in the intestines, Pall. 3, 31.—
    2.
    Dirt, mire:

    limumque inducere monstrat,

    Ov. F. 3, 759.—
    II.
    Trop., filth, pollution, etc.:

    pectora sic mihi sunt limo vitiata malorum,

    Ov. P. 4, 2, 17.
    3.
    līmus, i, m. [perh. for lig-mus, from ligo], a girdle or apron trimmed with purple, which the sacrificing priests and other servants of the magistrates wore about the abdomen:

    velati limo,

    Verg. A. 12, 120; cf.: limus autem est vestis, qua ab umbilico usque ad pedes teguntur pudenda poparum. Haec autem vestis in extremo sui purpuram limam, i. e. flexuosam habet. Unde et nomen accepit. Nam limum obliquum dicimus, Serv. ad Verg. l. l.: licio transverso, quod limum appellatur, cincti erant, Tiro ap. Gell. 12, 3, 3.
    4.
    Līmus, i, m., the god of oblique glances, Arn. 4, cap. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Limus

  • 43 limus

    1.
    līmus, a, um ( līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. lechrios, lechris, loxos; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.
    I.
    Lit.:

    limis oculis aspicere,

    to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2:

    limis subrisit ocellis,

    Ov. Am. 3, 1, 33:

    (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt,

    Plin. 8, 16, 19, § 52:

    limibus oculis eos contuens,

    Amm. 20, 9.—So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53:

    limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi),

    Quint. 11, 3, 76:

    oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi,

    Plin. 11, 37, 54, § 145:

    limi Di,

    the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.—
    II.
    Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.—Hence, adv.: līmō, sideways, askance:

    leones numquam limo vident,

    Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).
    2.
    līmus, i, m. [root lib-; Gr. leibô, to pour; cf. Lat. lino; Gr. limnê, limên], slime, mud, mire.
    I.
    Lit.:

    atque omnis mundi quasi limus in imum Confluxit gravis et subsedit funditus ut faex,

    Lucr. 5, 496: luta et limum aggerebant, Cic. Fragm. ap. Non. 212, 16:

    frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5:

    profundo limo cum ipsis equis hausti sunt,

    id. 31, 27:

    amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo,

    Verg. G. 1, 116:

    amnes Felicem trahunt limum,

    id. ib. 2, 188:

    limo Turbata aqua,

    Hor. S. 1, 1, 59:

    veteri craterae limus adhaesit,

    id. ib. 2, 4, 80.—
    B.
    Transf.
    1.
    Excrement in the intestines, Pall. 3, 31.—
    2.
    Dirt, mire:

    limumque inducere monstrat,

    Ov. F. 3, 759.—
    II.
    Trop., filth, pollution, etc.:

    pectora sic mihi sunt limo vitiata malorum,

    Ov. P. 4, 2, 17.
    3.
    līmus, i, m. [perh. for lig-mus, from ligo], a girdle or apron trimmed with purple, which the sacrificing priests and other servants of the magistrates wore about the abdomen:

    velati limo,

    Verg. A. 12, 120; cf.: limus autem est vestis, qua ab umbilico usque ad pedes teguntur pudenda poparum. Haec autem vestis in extremo sui purpuram limam, i. e. flexuosam habet. Unde et nomen accepit. Nam limum obliquum dicimus, Serv. ad Verg. l. l.: licio transverso, quod limum appellatur, cincti erant, Tiro ap. Gell. 12, 3, 3.
    4.
    Līmus, i, m., the god of oblique glances, Arn. 4, cap. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > limus

  • 44 marra

    marra, ae, f. [etym. unknown], a sort of hoe for tearing up weeds, a weeding-hook, = ligo (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    tu penitus latis eradere viscera marris Ne dubita,

    Col. 10, 72; id. 10, 89; Plin. 17, 21, 35, § 159; Juv. 15, 166.—
    II.
    Transf., a hook:

    (Silurus) in Danubio marris extrahitur,

    Plin. 9, 14, 17, § 45. [p. 1116]

    Lewis & Short latin dictionary > marra

  • 45 obligo

    ob-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    To bind or tie around, to bind or fasten to any thing (very rare):

    obligatus corio,

    bound in a leathern sack, Auct. Her. 1, 13, 23:

    articulis muscus obligatus,

    bound upon, Plin. 26, 11, 66, § 105: cibum ovis, to bind or unite with eggs, Apic. 4, 2:

    amylo spisso obligare,

    id. 2, 2; 8, 2.—
    B.
    To bind together, bind up (rare):

    pecua ad hanc collo in crumena ego obligata defero,

    Plaut. Truc. 5, 1, 64: age obliga, obsigna cito, tie up (the letter, in order to seal it), id. Bacch. 4, 4, 96:

    manipulos,

    Col. 11, 2, 40.—
    C.
    To bind up, bandage, swathe (class., esp. of wounds):

    crus fractum,

    Plaut. Men. 5, 3, 9:

    vulnus,

    Cic. N. D. 3, 22, 57; cf.:

    medicum requirens, a quo obligetur,

    to bind up his wounds, id. Tusc. 2, 16, 38; Suet. Vit. 2:

    venas,

    to bandage the veins, Tac. A. 6, 9:

    surculum libro,

    Varr. R. R. 1, 41, 2:

    oculos,

    Sen. Ira, 3, 11, 4:

    ore obligato obsignatoque simulacrum,

    Plin. 3, 5, 9, § 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bind, oblige, put under an obligation, make liable, etc. (cf.:

    obstringo, devincio): aliquem obligare militiae secundo sacramento,

    bind by a second oath, swear in again, Cic. Off. 1, 11, 36:

    vadem tribus milibus aeris,

    to bind in the sum of, Liv. 3, 13:

    voti sponsio, quā obligamur deo,

    Cic. Leg. 2, 16, 41; Liv. 9, 11:

    se nexu,

    Cic. Mur. 2, 3: se in acta cujusquam, Tib. ap. Suet. Tib. 67:

    se chirographo ad aliquid,

    Dig. 30, 103:

    aliquem sibi liberalitate,

    to bind to one's self, Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:

    obligabis me,

    will oblige me, lay me under an obligation, Plin. Ep. 4, 4, 2; Cic. Q. Fr. 3, 1, 5:

    obligari foedere,

    Liv. 38, 33: pro amicis alicui obligari, to lay one's self under obligation, i. e. to solicit favors, Plin. Ep. 10, 3, 1:

    obligor ipse tamen,

    Ov. M. 9, 248:

    obligatus ei nihil eram,

    was under no obligation to him, Cic. Fam. 6, 11, 1:

    me obligatum tibi fore,

    id. Att. 13, 18:

    obligati sunt interrogatum,

    Amm. 28, 4, 10.— Poet.:

    Prometheus obligatus aliti,

    devoted, condemned to, Hor. Epod. 17, 67:

    ergo obligatam redde Jovi dapem,

    vowed, due, id. C. 2, 7, 17:

    obligor, ut tangam laevi fera litora Ponti,

    am compelled, Ov. Tr. 1, 2, 83.—
    B.
    In partic.
    1.
    To render liable through guilt, to make guilly:

    cum populum Romanum scelere obligāsses,

    Cic. Dom. 8, 20:

    votis caput,

    Hor. C. 2, 8, 5:

    se scelere,

    Suet. Caes. 42: se furti, Scaev. ap. Gell. 7, 15, 2.— Pass., to be guilty of, to commit an offence:

    est enim periculum, ne aut neglectis iis impiā fraude, aut susceptis anili superstitione obligemur,

    Cic. Div. 1, 4, 7; cf.:

    lege Corneliā testamentariā obligatur,

    offends against, Dig. 8, 10, 30.—
    2.
    Jurid. t. t.
    a.
    To bind, engage one (cf. obligatio, II. B.):

    obligandi, solvendi sui causā,

    Dig. 2, 13, 6, § 3:

    se obligare,

    ib. 4, 2, 7, § 1; 21, 1, 25, § 9.—
    b.
    To pledge, pawn, mortgage a thing:

    magistratui bona ejus obligantur,

    Vitr. 10 praef.:

    omnia praedia fratri,

    Suet. Vesp. 4:

    omnia bona sua pignori,

    Dig. 20, 4, 21:

    nam fundi et aedis obligatae sunt ob amoris praedium,

    has a mortgage on it, Plaut. Truc. 2, 1, 4:

    aedes pignori,

    Dig. 39, 2, 44:

    obligata praedia,

    Cic. Agr. 3, 2, 9.—
    (β).
    Transf., beyond the jurid. sphere:

    obligare fidem suam,

    to pledge one's word, Cic. Phil. 5, 18, 51.—
    3.
    To impede, restrain, embarrass: judicio districtum atque obligatum esse, Cic. Verr. 1, 9, 24.—Hence, oblĭ-gātus, a, um, P. a., bound, obliged:

    iisdem (officiis) me tibi obligatum fore,

    Cic. Fam. 13, 18, 2.— Comp.:

    quanto quis melior et probior, tanto mihi obligatior abit,

    Plin. Ep. 8, 2, 8:

    ipsi obligati sunt,

    ensnared, embarrassed, Vulg. Psa. 19, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > obligo

  • 46 praeligo

    prae-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To bind on before, to bind:

    arida sarmenta praeligantur cornibus boum,

    Liv. 22, 16:

    cauda pecoris quam arctissime praeligata,

    Plin. 29, 2, 10, § 38:

    salice marginem,

    id. 17, 14, 24, § 109.—
    II.
    To bind around, tie about a thing:

    statuae coronam candida fascia praeligatam imponere,

    Suet. Caes. 79:

    pars palmitis praeligata,

    Plin. 17, 22, 35, § 180:

    linum, quo praeligata infra caput vipera pependerit,

    id. 30, 5, 12, § 40.—
    2.
    Transf.
    a.
    To bind up, tie up:

    os praeligatum,

    Cic. Inv. 2, 50, 149:

    vulnera nodo Herculis,

    Plin. 28, 6, 17, § 63.—
    b.
    To cover, veil:

    vestibus capita,

    Petr. 102, 16.—
    B.
    Trop., to bind, fetter, charm: o praeligatum pectus! bound up, i. e. obdurate, Plaut. Bacch. 1, 2, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > praeligo

  • 47 religo

    rĕ-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To bind back or behind, to bind or fasten up, to bind fast (freq. and class.).
    A.
    Lit.: aspicite (Prometheum) religatum asperis Vinctumque saxis, Cic. poët. Tusc. 2, 10, 23; cf.:

    trahit Hectorem ad currum religatum Achillis,

    id. ib. 1, 44, 105; and:

    (Andromedam) ad duras religatam bracchia cautes Vidit,

    Ov. M. 4, 671; 683:

    manus post terga,

    Suet. Vit. 17:

    aliquem inter duos currus,

    Flor. 1, 3, 8: remos struppis, Liv. Andron. ap. Isid. 19, 4, 9:

    flavam comam,

    Hor. C. 1, 5, 4; cf.:

    religata comas in nodum,

    id. ib. 2, 11, 24:

    religata crines,

    id. ib. 4, 11, 5:

    navem ferreis manibus injectis,

    fastened with grapplingirons, grappled, Caes. B. C. 2, 6:

    transversas trabes axibus,

    id. ib. 2, 9, 2; cf. id. ib. § 5;

    2, 10: restim ad pinnam muri,

    Liv. 8, 16:

    religato pro foribus cane,

    Suet. Vit. 16:

    religatos rite videbat Carpere gramen equos,

    Verg. A. 9, 352:

    capillum in vertice,

    Tac. G. 38:

    desectam herbam,

    to bind together, tie up, Col. 2, 18, 5; cf.:

    folia lactucae,

    Plin. 19, 8, 39, § 131:

    robora catenis,

    Luc. 2, 671:

    catenā religari,

    Ov. H. 10, 89:

    catenā aliquem,

    id. Am. 1, 6, 1; Flor. 3, 19:

    religavit (Raphael) illud (daemonium) in deserto,

    Vulg. Tob. 8, 3. —
    2.
    In partic., nautical t. t., to fasten or moor a ship to the shore:

    naves ad terram religare,

    Caes. B. C. 3, 15; Plin. Pan. 82, 2 (with revincire):

    ab aggere classem,

    Verg. A. 7, 106:

    litore Threïcio classem,

    Ov. M. 13, 439:

    religata in litore pinus,

    id. ib. 14, 248; Hor. C. 1, 32, 7; id. S. 1, 5, 19; cf.:

    funem (navis) in Cretam,

    Cat. 64, 174:

    ab Emathio litore funem,

    Luc. 7, 860:

    funes ex arboribus ripae,

    Dig. 1, 8, 5 pr.—
    B.
    Trop., to bind, fasten, chain, fetter:

    quae (prudentia) si extrinsecus religata pendeat, etc.,

    bound to external things, Cic. Tusc. 3, 17, 37:

    hoc vinculo pietatis obstricti Deo et religati,

    Lact. 4, 28, 3; cf. id. 4, 28, 12:

    dapibusque simul religataque somno agmina,

    Claud. VI. Cons. Hon. 472.—
    II.
    To unbind (only poet. and in post-class. prose):

    Cybele religat juga manu,

    Cat. 63, 84 (for which id. 63, 76:

    resolvens juga): vitem resolvere ac religare,

    Pall. 3, 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > religo

  • 48 sarculum

    sarcŭlum, i, n. ( masc. collat. form, acc. plur., sarculos, Pall. 1, 43, 3) [sario = sarrio], an implement for loosening the soil, weeding, etc., a light hoe (cf.:

    ligo, pastinum),

    Cato, R. R. 10, 3; 155, 1; Varr. L. L. 5, § 134 Muüll.; Col. 2, 11, 10; Plin. 18, 7, 18, § 79 (Jahn, sacculo); 19, 6, 33, § 109; Ov. M. 11, 36; id. F. 1, 699; Hor. C. 1, 1, 11; Vulg. Isa. 7, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > sarculum

  • 49 seligo

    sē-lĭgo, lēgi. lectum, 3, v. a. [se-lego].
    I.
    In gen. separate by culling out; to choose out, cul select (rare but class.;

    syn.: eligo, deligo), nec vero utetur imprudenter hac copia (communium locorum), sed omnia expendet et seliget,

    Cic. Or. 15, 47:

    exempla,

    id. ib. 29, 103; id. Fin. 3, 6, 22 Orell. and Otto N. cr.: ex quo (commentario) tu, quae digna sunt, selige, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 4; Ov. Am. 3, 11, 49; App. M. 10, p. 245, 10:

    selectae sententiae,

    Cic. N. D. 1, 30, 85:

    (Romulus) selecta pectora Patres dixit,

    Ov. F. 5, 71.—
    II.
    In partic.
    A.
    Judices selecti, the judges in criminal suits selected by the prœtor, Cic. Clu. 43, 121; id. Verr. 2, 2, 13, § 32; Hor. S. 1, 4, 123; Ov. Tr. 2, 132; id. Am. 1, 10, 38:

    non potest ad haec sumi judex ex turbā selectorum,

    Sen. Ben. 3, 7, 7; cf. also Plin. 33, 2, 7, § 31.—
    B.
    Di selecti, acc. to Varro, the following twenty Roman deities (twelve male and eight female): Deos selectos esse Janum, Jovem, Saturnum, Genium, Mercurium, Apollinem, Martem, Vulcanum, Neptunum, Solem, Orcum, Liberum patrem, Tellurem, Cererem, Junonem, Lunam, Dianam, Minervam, Venerem, Vestam, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 7, 2 sq.; cf. Aug. Civ. Dei, 7, 33. The sixteenth book of Varro's Antiquitates rerum divinarum treats of the di selecti; cf. Becker, Antiq. 4, p. 24 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > seligo

  • 50 stringo

    stringo, inxi, ictum, 3, v. a. [root strig; Gr. strang-, to squeeze; stranx, a drop; cf. O. H. Germ. streng; Engl. strong], to draw tight, to bind or tie tight; to draw, bind, or press together, etc. (syn. ligo).
    I.
    Lit.:

    te stringam ad carnarium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 66:

    stringit vitta comas,

    Luc. 5, 143: caesariem crinali cultu, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 85:

    stricta matutino frigore vulnera,

    Liv. 22, 51:

    pectora pigro gelu,

    Luc. 4, 652:

    strictos insedimus amnes,

    Val. Fl. 1, 414:

    mare gelu stringi et consistere,

    Gell. 17, 8, 16:

    quercus in duas partes diducta, stricta denuo et cohaesa,

    having closed together, id. 15, 16, 4:

    habenam,

    to draw tight, Stat. Th. 11, 513:

    ferrum,

    Plin. Ep. 3, 16, 6.—
    B.
    Transf. (through the intermediate idea of drawing close), to touch, touch upon, touch lightly or slightly, to graze (syn. tango):

    litus ama, et laevas stringat sine palmula cautes,

    Verg. A. 5, 163; cf.:

    stringebat summas ales miserabilis undas,

    Ov. M. 11, 733:

    aequor (aurā),

    id. ib. 4, 136:

    metas interiore rotā,

    id. Am. 3, 2, 12:

    latus,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 24:

    vestigia canis rostro,

    Ov. M. 1, 536 et saep.:

    equos,

    to stroke, Charis. 84 P.:

    tela stringentia corpus,

    i. e. slightly touching, Verg. A. 10, 331; cf. Sen. Ben. 2, 6, 1:

    coluber Dente pedem strinxit,

    Ov. M. 11, 776:

    strictus ac recreatus ex vulnere in tempus,

    Flor. 4, 12, 44.—
    2.
    To pull or strip off, to pluck off, cut off, clip off, prune, etc. (cf. destringo):

    oleam ubi nigra erit, stringito,

    Cato, R. R. 65, 1; so,

    oleam,

    Plin. 15, 2, 3, § 12:

    bacam,

    Varr. R. R. 1, 55, 2:

    quernas glandes,

    Verg. G. 1, 305:

    folia ex arboribus,

    Caes. B. C. 3, 58; Liv. 23, 30, 3:

    frondes,

    Verg. E. 9, 61; Hor. Ep. 1, 14, 28:

    hordea,

    Verg. G. 1, 317:

    arbores,

    Col. 6, 3, 7:

    celeriter gladios strinxerunt,

    drew from the sheath, unsheathed, Caes. B. C. 3, 93:

    strictam aciem offerre,

    Verg. A. 6, 291:

    ensem,

    id. ib. 10, 577; so,

    gladios,

    id. ib. 12, 278; Ov. M. 7, 333:

    ensem,

    id. ib. 8, 207;

    14, 296: ferrum,

    Liv. 7, 40 al.:

    cultrum,

    id. 7, 5, 5; 3, 50, 3; and poet. transf.:

    manum,

    to bare, Ov. Am. 1, 6, 14; id. Tr. 5, 2, 30 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of speech, to touch upon, treat briefly, Sil. 8, 48.—Hence, to compress, abridge:

    narrationis loco rem stringat,

    Quint. 4, 2, 128 Spald.—
    B.
    To hold in check, to rule, sway (syn. coërceo):

    quaecumque meo gens barbara nutu Stringitur, adveniat,

    Claud. B. Get. 371.—
    C.
    To waste, consume, reduce:

    praeclaram stringat malus ingluvie rem,

    Hor. S. 1, 2, 8.—
    D.
    (Acc. to I. B.) To touch, move, affect; esp. to affect painfully, to wound, pain:

    atque animum patriae strinxit pietatis imago,

    Verg. A. 9, 294:

    quam tua delicto stringantur pectora nostro,

    Ov. Tr. 5, 6, 21:

    nomen alicujus,

    id. ib. 2, 350.—
    E.
    To draw in hostility, attack with:

    in hostes stringatur iambus,

    Ov. R. Am. 377:

    bellum,

    Flor. 3, 21, 1.—Hence, strictus, a, um, P. a. (acc. to I.), drawn together, close, strait, tight, etc.
    A.
    Lit.:

    laxaret pedem a stricto nodo,

    Liv. 24, 7, 5:

    duriora genti corpora, stricti artus,

    Tac. G. 30:

    strictissima janua,

    Ov. R. Am. 233:

    si strictior fuerit pedatura,

    Hyg. Grom. 3, 1:

    emplastrum,

    thick, Scrib. Comp. 45 fin.:

    venter,

    i. e. bound up, costive, Veg. 3, 16:

    strictior aura,

    more severe, colder, Aus. Idyll. 14, 3.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of language, brief, concise:

    quo minus (Aeschines) strictus est,

    Quint. 10, 1, 77:

    qui (Demosthenes) est strictior multo (quam Cicero),

    id. 12, 10, 52.—
    2.
    Of character, severe, strict:

    Catones,

    Manil. 5, 106:

    mentes,

    id. 1, 769:

    lex,

    Stat. S. 3, 5, 87.—
    3.
    Rigid, exact (law Lat.):

    restitutio stricto jure non competebat,

    Dig. 29, 2, 85; 39, 3, 3 al.— Adv.: strictē and strictim, closely, tightly:

    in foramen conicies,

    Pall. Mart. 8, 2.— Comp., Pall. 1, 6.— Sup., Gell. 16, 3, 4.—
    2.
    Fig., accurately:

    strictius interpretari,

    Dig. 8, 2, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stringo

  • 51 subligo

    sub-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a., to bind or tie below, to bind on (mostly poet.; not in Cic.;

    syn. subnecto): vites,

    Cato, R. R. 33, 4; Plin. 17, 22, 35, § 197:

    lateri atque umeris ensem,

    Verg. A. 8, 459:

    clipeum sinistrae,

    id. ib. 11, 11:

    arma,

    Val. Fl. 5, 445; cf. poet., transf.:

    quem (virum) balteus asper Subligat,

    girds, id. 5, 579:

    tiaram extremā cervice,

    id. 6, 700 et saep.:

    subligata ludit,

    trussed up, tucked up, Mart. 7, 67, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > subligo

  • 52 vincio

    vincĭo, vinxi, vinctum ( part. vinciturus, Petr. 45, 10), 4, v. a., to bind, to bind or wind about; to fetter, tie, fasten; to surround, encircle, etc. (class., esp. in the trop. sense; syn.: ligo, necto, constringo).
    I.
    Lit.:

    illum aput te vinctum adservato domi,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 95; 4, 4, 98; Ter. And. 5, 2, 24:

    hunc abduce, vinci, quaere rem,

    id. Ad. 3, 4, 36:

    fratres meos in vincula conjecit. Cum igitur eos vinxerit, etc.,

    Cic. Dejot. 7, 22:

    facinus est vincire civem Romanum,

    id. Verr. 2, 5, 66, § 170:

    equites Romani vincti Apronio traditi sunt,

    id. ib. 2, 3, 14, §

    37: trinis catenis vinctus,

    Caes. B. G. 1, 53:

    post terga manus,

    Verg. A. 11, 81:

    rotas ferro,

    Quint. 1, 5, 8:

    ulmum appositis vitibus,

    Ov. H. 5, 47:

    alte suras purpureo cothurno,

    Verg. A. 1, 337:

    tempora novis floribus,

    Hor. C. 4, 1, 32.—In a Greek construction:

    boves vincti cornua vittis,

    Ov. M. 7, 429:

    anule, formosae digitum vincture puellae,

    about to encircle, id. Am. 2, 15, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    To compress, lace:

    demissis umeris esse, vincto pectore, ut, gracilae sient,

    i. e. tightly laced, Ter. Eun. 2, 3, 23.—
    2.
    To compass, surround, guard, mid.:

    Caesarem quidem aiunt acerrime dilectum habere, loca occupare, vinciri praesidiis,

    Cic. Att. 7, 18, 2 B. and K. (al. vincire, i. e. loca).—
    3.
    To make firm, harden, fix, fasten:

    humus vincta pruinā,

    Petr. 123 (but the true reading, Ov. P. 2, 2, 96, is juncta; so Sall. C. 55, 4).—
    II.
    Trop., to bind, fetter, confine, restrain, attach:

    vi Veneris vinctus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 32:

    religione vinctus astrictusque,

    Cic. Verr. 2, 4, 42, § 90; cf.:

    si turpissime se illa pars animi geret... si vinciatur et constringatur amicorum propinquorumque custodiis,

    id. Tusc. 2, 21, 48.—Of sleep, etc.:

    nisi vinctos somno velut pecudes trucidandos tradidero,

    Liv. 5, 44, 7:

    ut somno vincta jacebas,

    Ov. M. 11, 238:

    in plaustra somno vinctos coniciunt,

    Tac. A. 1, 65:

    mentem multo Lyaeo,

    Prop. 3, 5 (4, 4), 21:

    inimica ora (magicis artibus),

    Ov. F. 2, 581:

    lectum certo foedere,

    Prop. 3, 20, 21 (4, 19, 11):

    spadonis animum stupro,

    Tac. A. 4, 10:

    esse tuam vinctam numine teste fidem,

    Ov. H. 20, 212:

    aliquem pacto matrimonio,

    Tac. A. 6, 45.—Of speech:

    membra (orationis) sunt numeris vincienda,

    i. e. arranged rhythmically, Cic. de Or. 3, 49, 190:

    verba vincta, oratio vincta (opp. soluta),

    Quint. 11, 2, 47; 9, 4, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > vincio

См. также в других словарях:

  • LIGO — Центр управления LIGO в Хэнфорде Оригинал названия …   Википедия

  • LIGO — (Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory/Laser Interferometer Gravitationswellen Observatorium) ist ein Observatorium, mit dessen Hilfe Gravitationswellen nachgewiesen werden sollen. Ursprünglich 1992 von Kip Thorne, Ronald Drever… …   Deutsch Wikipedia

  • LIGO — es un experimento de detección de ondas gravitacionales. La sigla proviene de Laser Inteferometer Gravitational Wave Observatory (Observatorio de interferometría láser de ondas gravitacionales). La misión es confirmar la existencia de ondas… …   Wikipedia Español

  • Ligo — (Villanova dʼAlbenga,Италия) Категория отеля: Адрес: Frazione Ligo 24 , 17038 Villanova dʼAlbe …   Каталог отелей

  • LIGO — es un experimento de detección de ondas gravitacionales. La sigla proviene de Laser Inteferometer Gravitational Wave Observatory (Observatorio de interferometría láser de ondas de gravedad). La misión es confirmar la existencia de ondas predichas …   Enciclopedia Universal

  • LIGO — Graece Σκαπάνη, instrumentum rusticum, quod in pompa Panathaenaica, peplum, praeter Athenienses omnis ordinis, omnis aetatis, prosequuti inquilini, ferre solebant, sicut filiae eorum hydrias et umbellas, ex L. Τοὺς μετοίκους εν ταῖς πομπαῖς,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LIGO — For the Latvian holiday Ligo, see Jāņi.LIGO stands for Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory. Cofounded in 1992 by Kip Thorne and Ronald Drever of Caltech and Rainer Weiss of MIT, LIGO is a joint project between scientists at MIT… …   Wikipedia

  • Ligo Ligo — Infobox Single Name = Ligo Ligo Artist = Antique from Album = Die For You and Me Logia Ellinika B side = Released = flagicon|Greeceflagicon|Sweden2001 Format = CD Single Recorded = Genre = Pop, Modern Laïka, Dance Length = Label = Bonnier Music… …   Wikipedia

  • Ligo Ligo (Mando song) — Infobox Single Name = Ligo Ligo Artist = Mando from Album = B side = Released = flagicon|Greece July, 2002 Format = CD Single Recorded = Genre = Pop Length = Label = Sony Music/Columbia Writer = Producer = Certification = Chart position = Last… …   Wikipedia

  • LIGO — Le bras nord de l interféromètre. LIGO (pour Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory) est un projet d interféromètre américain, destiné à détecter les ondes gravitationnelles. L analyse des données de LIGO est à la charge du LIGO… …   Wikipédia en Français

  • LIGO Scientific Collaboration — The LIGO Scientific Collaboration (LSC) is a collaboration by numerous physics institutes and research groups dedicated to the search for gravitational waves using the detectors LIGO, GEO 600 and VIRGO.External links* [http://www.ligo.org… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»