Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rapid+motion

  • 1 incito

    in-cĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to set in rapid motion, to hasten, urge forwards; and with se, to put one ' s self in rapid motion, to hasten, rush (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vehementius equos incitare,

    Caes. B. C. 2, 41, 4:

    saxa per pronum,

    Sall. H. 3, 22 Dietsch:

    hastas,

    Val. Fl. 1, 409:

    stellarum motus tum incitantur, tum retardantur,

    Cic. N. D. 2, 40, 103:

    naves longas remis,

    Caes. B. G. 4, 25, 1; cf.:

    lintres magno sonitu remorum incitatae,

    id. ib. 7, 60, 4:

    navigio remis incitato,

    id. ib. 3, 14, 6:

    alii ex castris sese incitant,

    sally out, id. B. C. 2, 14, 3; cf.:

    cum ex alto se aestus incitavisset,

    had rushed in, id. B. G. 3, 12, 1; and:

    quo major vis aquae se incitavisset,

    id. ib. 4, 17, 7: duabus ex partibus sese (naves) in eam (navem) incitaverant, id. B. C. 2, 6, 4; cf. id. ib. 3, 24, 3.—Prov.: incitare currentem, to spur a willing horse, i. e. to urge a person who does not need urging, Cic. Phil. 3, 8, 19; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 16; v. curro.—
    B.
    In partic., to cause to grow larger, i. e. to augment, increase, to promote the growth of (not ante-Aug.; cf.

    excito, I. B.): hibernis (Enipeus amnis) incitatus pluviis,

    swollen, Liv. 44, 8, 6:

    frequentibus fossuris terra permiscetur, ut incitari vitis possit,

    Col. 4, 22, 3; 4, 33. fin.; 3, 21, 7.—
    II. A.
    In gen.:

    aliquem imitandi cupiditate,

    Cic. Brut. 92, 317:

    quibus (causis) mentes aut incitantur aut reflectuntur,

    id. de Or. 1, 32, 53:

    animos, opp. sedare,

    id. Or. 19, 63:

    ipsum ingenium diligentia etiam ex tarditate incitat,

    id. ib. 2, 35, 147:

    quorum studio legendi meum scribendi studium in dies incitatur,

    id. Div. 2, 2, 5:

    quamquam ea incitatur in civitate ratio vivendi,

    id. de Or. 3, 60, 226:

    stultas cogitationes,

    Hirt. B. G. 8, 10, 4:

    quoniam ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur,

    Cic. Rep. 1, 2 fin.; cf.:

    juvenes ad studium et ad laborem,

    id. de Or. 1, 61, 262:

    aliquem ad servandum genus hominum,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    multa Caesarem ad id bellum incitabant,

    Caes. B. G. 3, 10, 1:

    aliquem ad bellum atque arma,

    Liv. 1, 27, 3:

    aliquem ad amplissimam spem,

    Suet. Caes. 7:

    cujus voluptatis avidae libidines temere et effrenate ad potiundum incitarentur,

    Cic. de Sen. 12, 39:

    incitabant (animum ferocem) praeterea conrupti civitatis mores,

    Sall. C. 5, 8:

    cum tibia lumbos incitat,

    Juv. 6, 315. —
    B.
    In partic.
    1.
    To inspire. nam terrae vis Pythiam Delphis incitabat, naturae Sibyllam, Cic. Div. 1, 36, 79:

    mente incitati,

    id. Ac. 2, 5, 14; id. Cat. 63, 93.—
    2.
    In a bad sense, to excite, arouse, stir up:

    neque enim desunt, qui istos in me atque in optimum quemque incitent,

    Cic. Fl. 28, 66; cf. id. Fam. 12, 2, 1:

    et consules senatum in tribunum et tribunus populum in consules incitabat,

    Liv. 4, 2, 1:

    his vocibus cum in se magis incitarent dictatorem,

    id. 8, 33, 1:

    opifices facile contra vos incitabuntur,

    Cic. Ac. 2, 47, 144 (shortly before, concitentur); Hirt. B. G. 8, 35 fin.:

    milites nostri pristini diei perfidiā incitati,

    Caes. B. G. 4, 14, 3:

    civitas ob eam rem incitata,

    id. ib. 1, 4:

    judices,

    Quint. 6, 4, 10.—
    3.
    (Acc. to I. B.) To augment, increase, enhance:

    consuetudo exercitatioque et intellegendi prudentiam acuit et eloquendi celeritatem incitat,

    Cic. de Or. 1, 20, 90; so,

    caelibum poenas,

    Tac. A. 3, 25.—Hence, incĭtātus, a, um, P. a. (set in rapid motion; hence), swiftly running, flowing, sailing, flying, etc.; in gen., rapid, swift.
    A.
    Lit.:

    imperator equo incitato se in hostes immittens,

    at full speed, Cic. N. D. 3, 6, 15:

    equo incitato,

    Caes. B. G. 4, 12 fin. (for which: citato equo;

    v. cito): milites cursu incitato in summo colle ab hostibus conspiciebantur,

    advancing rapidly, id. ib. 2, 26, 3; cf.

    in the foll. B.: mundi incitatissima conversio,

    Cic. Rep. 6, 18 (shortly before: conversio concitatior).—
    B.
    Trop.:

    cursus in oratione incitatior,

    Cic. Or. 59, 201; cf.

    so of speech: Herodotus sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit: Thucydides incitatior fertur,

    id. ib. 12, 39.— Adv.: incĭtātē (acc. to B.), of speech, quickly, rapidly, violently:

    fluit incitatius,

    Cic. Or. 63, 212:

    quod incitatius feratur (locutio),

    id. ib. 20, 67.

    Lewis & Short latin dictionary > incito

  • 2 volucer

        volucer ucris, ucre ( gen plur. -crum, rarely -crium, C.), adj.    [3 VOL-], flying, winged: bestiae: angues: dracones, O.: natus, i. e. Cupid, O.—As subst f. (sc. avis), a bird, flying creature: volucrīs videmus effingere nidos: Iunonis, i. e. the peacock, O.: inportunae, H.: pictae, V.: volucris parvula (of a fly), Ph.—Once masc.: teneros volucrīs peremit (sc. alites), C. poët.—In rapid motion, flying, winged, fleet, swift, rapid, soaring: nuntius: aurae, V.: nebulae, O.: harundo, V.: iam volucrem sequor Te, fleeing swiftly, H.—Fig., fleet, swift, rapid: nihil est tam volucre quam maledictum: spes: somnus, V.: fatum, H.—Passing quickly, fleeting, transient, transitory: fortuna: dies, H.: fama, O.
    * * *
    I
    bird, flying insect/creature
    II
    volucris, volucre ADJ
    winged, flying; in rapid motion, fleet; transient, fleeting

    Latin-English dictionary > volucer

  • 3 impetus (inp-)

        impetus (inp-) ūs, m    [1 in+PET-], an attack, assault, onset: armatorum: impetum facere in curiam, S.: ad regem, L.: hostes impetu facto nostros perturbaverunt, Cs.: impetum sustinere, Cs.: terrere eum impetu, S.: me in hos impetūs obicere: continenti impetu, without a pause, Cs. —An impulse, rapid motion, impetus, impetuosity, violence, fury, rush, vehemence, vigor, force: eo impetu milites ierunt, ut, etc., Cs.: fugati terrore ipso impetuque hostium, Cs.: caeli, i. e. rapid motion: illam (navem) fert impetus ipse volantem, V.: quieti corpus nocturno impetu Dedi, i. e. in the night, Att. ap. C.: tantos impetūs ventorum sustinere, Cs.— Fig., impulse, vehemence, ardor, passion: repentino quodam impetu animi incitatus: impetu magis quam consilio, L.: in oratione: divinus: si ex hoc impetu rerum nihil prolatando remittitur, L.: famae, Ta.: Est mihi impetus ire, I feel an impulse, O.: imperii delendi: animalia, quae habent suos impetūs, impulses: non recti impetūs animi: offensionis, i. e. freshness, Ta.

    Latin-English dictionary > impetus (inp-)

  • 4 agmen

    agmĕn, ĭnis, n. [as if contr. from agimen, from ago; cf.: tegimen, tegmen, from tego].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a train, i. e. a collected multitude in motion or moving forwards; of things of any kind, but esp. (so most freq. in prose) of men or animals. —Of streams of water, motion, course, current: quod per amoenam urbem lent fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4:

    inde super terras fluit agmine dulci,

    Lucr. 5, 272; cf. id. 6, 638; also,

    in imitation of Enn., Virg. and Val. Fl.: leni fluit agmine Thybris,

    Verg. A. 2, 782; cf. Val. Fl. 4, 721.—Of a train or succession of clouds:

    denso sunt agmine nubes,

    Lucr. 6, 100.—Of rain:

    immensum caelo venit agmen aquarum,

    body, mass, Verg. G. 1, 322 —Of atoms:

    agmine condenso naturam corporis explent,

    crowded into a compact mass, Lucr. 1, 607.—Of oars:

    agmine re morum ceieri,

    with quick plashing of oars, Verg. A. 5, 211.—Of a flock of birds: agmi ne magno. Corvorum. Verg. G. 1, 381.—Of a snake winding onwards:

    cum medii nexus extremaeque agmina caudae Solvuntur,

    Verg. G. 3, 424; cf. id. A. 2, 212.—Of clouds of dust following any thing in rapid motion, as men, animals, etc.:

    agmina cervi Pulverulenta,

    Verg. A. 4, 154.—And, as subst. concr., of birds turba Agminis aligeri, of the winged band, Verg A. 12, 249.—Of ants;

    frugilegas aspeximus agmine longo formi cas,

    Ov. M 7, 624; so id. ib. 7, 638.—Of the stars: diffugiunt stellae;

    quarum agmina cogit Lucifer,

    Ov. M. 2, 114; so id. ib. 11, 97 al.—Eap. of a company of persons, a multitude, troop, crowd, number, band:

    ut a Brundisic nsque Romam agmen perpetuum totius Italiae viderem,

    Cic. Pis. 22:

    magno senatorum agmine,

    Tac. H. 3, 55:

    ingens mulierum agmen,

    Liv. 2, 40:

    muliebre et miserabile agmen,

    Tac. A. 1, 40: numerosum agmen reorum, Plin Ep. 3, 9, and Tac. H. 4, 6: Eumenidum agmina, Verg A. 4, 469.—But particularly,
    B.
    The train, procession, march, progress of an army:

    de castris, de agminibus, etc., dicere,

    Cic. de Or. 1, 48, 210:

    ne miles gregarius in castris, neve in agmine servum aut jumentum haberet,

    Sall. J. 45, 2:

    pugnatum saepe directā acie, saepe in agminibus, saepe eruptionibus,

    Vell. 2, 47:

    effuso agmine abire,

    Liv. 44, 39:

    uno agmine victores cum victis in urbem irrupere,

    id. 2, 30;

    uno agmine persequentes,

    Vulg. Judith, 15, 4 al. —
    II.
    Transf., concr., an army, and properly considered as in motion, on the march (while exercitus is a disciplined army, and acies an army in battle-array) —As soon as the signal for marching was given, the Extraordinarii and the allies of the right wing, with their baggage, first put themselves in motion, then the legions, and last the allies of the left wing, with a part of the cavalry, which either rode behind the army, ad agmen claudendum or cogendum. to close the train, i. e. to keep it to gether or on the side in such an order (composito agmine, non itineri magis apto quam proelio) that it might be easily put into the line of battle, if the enemy ven tured to attack it; cf. Sall. J. 46, 6.—An army in close ranks was called agmen justum, Tac. H. 1, 68, or agmen pilatum, Serv. ad Verg. A. 12, 121—When there was no apprehension of the enemy, less care was taken for the protection of the army:

    agmine incauto, i. e. minus munito, ut inter pacatos, ducebat, sc. consul,

    Liv. 35, 4.—

    The order of march was, however, different, according to circumstances and the nature of the ground,

    Liv. 35, 4; 27, 28; and cf. Smith's Antiq.—Sometimes the army marched in the form of a square, agmen quadratum, with their baggage in the middle, so as to be in battle-array on meeting the enemy; hence agmen quadratum often means the same as acies triplex, an army formed in line of battle, only that the former indicates that they are on the march, and the latter that they are at rest.—Hence, like acies, with the epithet primum, the vanguard, Liv. 34, 28; Tac. Agr. 35:

    medium,

    the centre, Liv. 10, 41; Tac. H. 4, 22:

    extremum,

    Liv. 34, 28; Tac. H. 2, 100;

    or, novissimum,

    the rear, rearguard, Liv. 44, 33; so,

    extremi agminis,

    Vulg. Deut. 25, 18:

    ut inde agmine quadratc ad urbem accederet,

    marching in a square, Cic. Phil. 13, 8:

    pariter atque in conspectu hostium quadrato agmine incedere,

    Sall. J 100, 1; cf. id. ib. 46, 6, 7:

    Hannibal agmine quadrato amnem ingressus,

    Liv. 21, 5; se id. 31, 36; 37, 39:

    quadrato agmine velut in aciem irent,

    Curt. 5, 1, 19 al. —Sometimes, esp. in the poets in the plur., in gen. [p. 73] sense, = exercitus or copiae, an army, host, troops:

    huic tanto agmini dux defuit,

    Just. 12, 10:

    occidit Daci Cotisonis agmen,

    Hor. C. 3, 8, 18:

    agmina curru Proterit,

    Verg. A. 12, 329:

    barbarorum Claudius agmina diruit,

    Hor. C. 4, 14, 29; so id. S. 2, 1, 14; id. Epod. 17, 9; Ov. M. 3, 535; 5, 151, 161; 6, 423:

    Del agminum Israël,

    Vulg. 1 Reg. 17, 45:

    agmina ejus dispergam,

    ib. Ezech. 12, 14; 38, 6.—For military service, warfare:

    rudis agminum Sponsus,

    Hor. C. 3, 2, 9.—
    B.
    Trop.
    1.
    An army, troop, band, multitude:

    educenda dictio est ex hac domesticā exercitatione et umbratili medium in agmen, in pulverem, in clamorem, in castra, aciemque forensem,

    i. e. before the public, Cic. de Or. 1, 34, 157:

    e Brundisio usque Romam agmen perpetuum totius Italiae,

    an unbroken train, id. Pis. 22, 51:

    ingens mulierum agmen,

    Liv. 2, 40; 9, 17:

    agmina Eumenidum,

    Verg. A. 4, 469; 6, 572:

    agmina comitum,

    Ov. Tr. 14, 30:

    in angusto fidus comes agmine turbae,

    Tib. 1, 5, 63:

    numerosum agmen reorum,

    Plin. Ep. 3, 9:

    agmen occupationum,

    an army of, id. ib. 2, 8.—
    2.
    March, movement:

    agmina fati et volumina,

    Gell. 6, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > agmen

  • 5 impetus

    impĕtus ( inp-), ūs (dat. impetu, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 3; no gen. plur.; abl. impetibus, Lucr. 1, 293; v. also impes), m. [impeto], an attack, assault, onset (freq. and class.; in sing. and plur. equally common).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    incursio atque impetus armatorum,

    Cic. Caecin. 15, 44:

    gladiis destrictis in eos impetum fecerunt,

    Caes. B. G. 1, 25, 2:

    impetum facere in aliquem,

    id. ib. 1, 46 fin.; Hirt. B. G. 8, 18, 4:

    in agros,

    Liv. 1, 5, 4:

    ad regem,

    id. 1, 5, 7; cf.:

    in hostes,

    Caes. B. G. 1, 22, 3:

    dare impetum in aliquem,

    Liv. 4, 28, 1; 2, 19, 7:

    capere impetum in aliquem,

    Plin. 9, 30, 48, § 91:

    hostes impetu facto celeriter nostros perturbaverunt,

    Caes. B. G. 4, 12, 1:

    oppidum magno impetu oppugnare,

    id. ib. 2, 6:

    primo hostium impetu pulsi,

    id. ib. 2, 24, 1:

    impetus gladiorum excipere,

    id. ib. 1, 52, 4:

    impetum sustinere,

    id. ib. 3, 2, 4:

    ferre impetum,

    id. ib. 3, 19, 3:

    fracto impetu levissimi hominis,

    Cic. Fam. 1, 5, b, 2:

    impetum propulsare,

    id. Mur. 1, 2:

    nec primum quidem impetum, nec secundum, nec tertium, sustinere potuerunt,

    Flor. 3, 3, 4; Liv. 33, 36, 11:

    uno impetu,

    Curt. 8, 14, 18; Lact. 3, 26, 10; 5, 4, 1:

    coërcere,

    Plin. 17, 22, 35, § 180:

    aquarum domare,

    id. 31, 6, 31, § 58:

    nec tantum (cupiditates) in alios caeco impetu incurrunt, etc.,

    Cic. Fin. 1, 13, 44.— Poet.: biformato impetu Centaurus, with double - shaped attack, Cic. poët. Tusc. 2, 8 fin.; v. biformatus.—
    B.
    In partic.
    1.
    In medic. lang., an attack of a disease, a fit, paroxysm:

    febris,

    Cels. 2, 15:

    pituitae,

    Plin. 28, 12, 50, § 183:

    coeliacorum,

    id. 20, 14, 53, § 148: oculorum, i. e. inflammation, id. 20, 3, 8, § 16:

    thymum e vino tumores et impetus tollit,

    id. 21, 21, 89, § 157; so absol., id. 22, 25, 58, § 122. —
    2.
    In mechanics, the pressure of a load, Vitr. 6, 3.—
    II.
    Transf., in gen. (without reference to an object), violent impulse, violent or rapid motion, impetus, impetuosity, violence, fury, vehemence, vigor, force.
    A.
    Physical: labitur uncta carina, volat super impetus undas, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 379 Vahl.):

    in magno impetu maris atque aperto,

    Caes. B. G. 3, 8, 1:

    Hebri,

    Phaedr. 3, prol. 59:

    impetus caeli,

    i. e. rapid motion, Cic. N. D. 2, 38, 97; Lucr. 5, 200. — Hence also poet.: quieti corpus nocturno impetu Dedi, in the nocturnal revolution, i. e. in the night, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44:

    impetus ipse animaï Et fera vis venti,

    Lucr. 6, 591; cf.:

    tantos impetus ventorum sustinere,

    Caes. B. G. 3, 13, 6.—
    B.
    Mental, impulse, vehemence, ardor, passion, etc.
    (α).
    Sing.:

    repentino quodam impetu animi incitatus,

    internal pressure, impulse, Cic. Off. 1, 15, 49; cf.:

    ut tota mente omnique animi impetu in rem publicam incumbas,

    id. Fam. 10, 5, 2; id. Att. 11, 5, 1:

    impetu magis quam consilio,

    Liv. 42, 29, 11:

    aliter in oratione nec impetus ullus nec vis esse potest,

    Cic. Or. 68, 229; cf.:

    ad omnem impetum dicendi,

    id. Deiot. 2, 5:

    actiones quae recitantur impetum omnem caloremque perdunt,

    Plin. Ep. 2, 19, 2:

    resumere impetum fractum omissumque,

    id. ib. 7, 9, 6:

    adulescens impetus ad bella maximi,

    Vell. 2, 55, 2:

    est prudentis, sustinere ut currum sic impetum benevolentiae,

    Cic. Lael. 17, 63:

    divinus impetus,

    id. Div. 1, 49, 111:

    si ex hoc impetu rerum nihil prolatando remittitur,

    Liv. 37, 19, 5:

    donec impetus famae et favor exercitus languesceret,

    Tac. Agr. 39 fin.:

    est mihi per saevas impetus ire feras,

    I feel an impulse, Ov. H. 4, 38:

    Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat,

    had formed a sudden purpose, Curt. 5, 12, 1:

    statim moriendi impetum cepit,

    Suet. Oth. 9.—

    Prov.: Da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus,

    haste makes waste, Stat. Th. 10, 704 sq. —
    (β).
    Plur.:

    animalia, quae habent suos impetus et rerum appetitus,

    impulses, instincts, Cic. Off. 2, 3, 11:

    an fortitudo, nisi insanire coeperit, impetus suos non habebit?

    id. Tusc. 4, 22, 50:

    temperantia est rationis in libidinem atque in alios non rectos impetus animi firma et moderata dominatio,

    id. Inv. 2, 54, 164:

    insanos atque indomitos impetus vulgi cohibere,

    id. Rep. 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > impetus

  • 6 incita

    1.
    in-cĭtus, a, um, adj., set in rapid motion, rapid, swift, violent ( poet.):

    venti vis,

    Lucr. 1, 271:

    inciti atque alacres Delphini, Cic. poët. N. D. 2, 35, 89: hasta,

    Verg. A. 12, 492:

    silex,

    Sil. 1, 491:

    longis Porticibus conjux fugit,

    Val. Fl. 1, 728.
    2.
    incĭtus, a, um, adj. [2. in-citus, unmoved; hence], of a chessman that cannot be moved, immovable:

    (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat,

    Isid. Orig. 18, 67.—As substt.
    1.
    incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
    2.
    incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85:

    ut ad incitast redactus,

    id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27:

    illud ad incita cum redit atque internecionem,

    id. ib. 25:

    Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi,

    Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.
    3.
    incĭtus, ūs, m. [in-cieo], quick motion:

    adsiduo mundi incitu,

    Plin. 2, 45, 45, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > incita

  • 7 incitae

    1.
    in-cĭtus, a, um, adj., set in rapid motion, rapid, swift, violent ( poet.):

    venti vis,

    Lucr. 1, 271:

    inciti atque alacres Delphini, Cic. poët. N. D. 2, 35, 89: hasta,

    Verg. A. 12, 492:

    silex,

    Sil. 1, 491:

    longis Porticibus conjux fugit,

    Val. Fl. 1, 728.
    2.
    incĭtus, a, um, adj. [2. in-citus, unmoved; hence], of a chessman that cannot be moved, immovable:

    (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat,

    Isid. Orig. 18, 67.—As substt.
    1.
    incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
    2.
    incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85:

    ut ad incitast redactus,

    id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27:

    illud ad incita cum redit atque internecionem,

    id. ib. 25:

    Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi,

    Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.
    3.
    incĭtus, ūs, m. [in-cieo], quick motion:

    adsiduo mundi incitu,

    Plin. 2, 45, 45, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > incitae

  • 8 incitus

    1.
    in-cĭtus, a, um, adj., set in rapid motion, rapid, swift, violent ( poet.):

    venti vis,

    Lucr. 1, 271:

    inciti atque alacres Delphini, Cic. poët. N. D. 2, 35, 89: hasta,

    Verg. A. 12, 492:

    silex,

    Sil. 1, 491:

    longis Porticibus conjux fugit,

    Val. Fl. 1, 728.
    2.
    incĭtus, a, um, adj. [2. in-citus, unmoved; hence], of a chessman that cannot be moved, immovable:

    (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat,

    Isid. Orig. 18, 67.—As substt.
    1.
    incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
    2.
    incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85:

    ut ad incitast redactus,

    id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27:

    illud ad incita cum redit atque internecionem,

    id. ib. 25:

    Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi,

    Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.
    3.
    incĭtus, ūs, m. [in-cieo], quick motion:

    adsiduo mundi incitu,

    Plin. 2, 45, 45, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > incitus

  • 9 inpetus

    impĕtus ( inp-), ūs (dat. impetu, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 3; no gen. plur.; abl. impetibus, Lucr. 1, 293; v. also impes), m. [impeto], an attack, assault, onset (freq. and class.; in sing. and plur. equally common).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    incursio atque impetus armatorum,

    Cic. Caecin. 15, 44:

    gladiis destrictis in eos impetum fecerunt,

    Caes. B. G. 1, 25, 2:

    impetum facere in aliquem,

    id. ib. 1, 46 fin.; Hirt. B. G. 8, 18, 4:

    in agros,

    Liv. 1, 5, 4:

    ad regem,

    id. 1, 5, 7; cf.:

    in hostes,

    Caes. B. G. 1, 22, 3:

    dare impetum in aliquem,

    Liv. 4, 28, 1; 2, 19, 7:

    capere impetum in aliquem,

    Plin. 9, 30, 48, § 91:

    hostes impetu facto celeriter nostros perturbaverunt,

    Caes. B. G. 4, 12, 1:

    oppidum magno impetu oppugnare,

    id. ib. 2, 6:

    primo hostium impetu pulsi,

    id. ib. 2, 24, 1:

    impetus gladiorum excipere,

    id. ib. 1, 52, 4:

    impetum sustinere,

    id. ib. 3, 2, 4:

    ferre impetum,

    id. ib. 3, 19, 3:

    fracto impetu levissimi hominis,

    Cic. Fam. 1, 5, b, 2:

    impetum propulsare,

    id. Mur. 1, 2:

    nec primum quidem impetum, nec secundum, nec tertium, sustinere potuerunt,

    Flor. 3, 3, 4; Liv. 33, 36, 11:

    uno impetu,

    Curt. 8, 14, 18; Lact. 3, 26, 10; 5, 4, 1:

    coërcere,

    Plin. 17, 22, 35, § 180:

    aquarum domare,

    id. 31, 6, 31, § 58:

    nec tantum (cupiditates) in alios caeco impetu incurrunt, etc.,

    Cic. Fin. 1, 13, 44.— Poet.: biformato impetu Centaurus, with double - shaped attack, Cic. poët. Tusc. 2, 8 fin.; v. biformatus.—
    B.
    In partic.
    1.
    In medic. lang., an attack of a disease, a fit, paroxysm:

    febris,

    Cels. 2, 15:

    pituitae,

    Plin. 28, 12, 50, § 183:

    coeliacorum,

    id. 20, 14, 53, § 148: oculorum, i. e. inflammation, id. 20, 3, 8, § 16:

    thymum e vino tumores et impetus tollit,

    id. 21, 21, 89, § 157; so absol., id. 22, 25, 58, § 122. —
    2.
    In mechanics, the pressure of a load, Vitr. 6, 3.—
    II.
    Transf., in gen. (without reference to an object), violent impulse, violent or rapid motion, impetus, impetuosity, violence, fury, vehemence, vigor, force.
    A.
    Physical: labitur uncta carina, volat super impetus undas, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 379 Vahl.):

    in magno impetu maris atque aperto,

    Caes. B. G. 3, 8, 1:

    Hebri,

    Phaedr. 3, prol. 59:

    impetus caeli,

    i. e. rapid motion, Cic. N. D. 2, 38, 97; Lucr. 5, 200. — Hence also poet.: quieti corpus nocturno impetu Dedi, in the nocturnal revolution, i. e. in the night, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44:

    impetus ipse animaï Et fera vis venti,

    Lucr. 6, 591; cf.:

    tantos impetus ventorum sustinere,

    Caes. B. G. 3, 13, 6.—
    B.
    Mental, impulse, vehemence, ardor, passion, etc.
    (α).
    Sing.:

    repentino quodam impetu animi incitatus,

    internal pressure, impulse, Cic. Off. 1, 15, 49; cf.:

    ut tota mente omnique animi impetu in rem publicam incumbas,

    id. Fam. 10, 5, 2; id. Att. 11, 5, 1:

    impetu magis quam consilio,

    Liv. 42, 29, 11:

    aliter in oratione nec impetus ullus nec vis esse potest,

    Cic. Or. 68, 229; cf.:

    ad omnem impetum dicendi,

    id. Deiot. 2, 5:

    actiones quae recitantur impetum omnem caloremque perdunt,

    Plin. Ep. 2, 19, 2:

    resumere impetum fractum omissumque,

    id. ib. 7, 9, 6:

    adulescens impetus ad bella maximi,

    Vell. 2, 55, 2:

    est prudentis, sustinere ut currum sic impetum benevolentiae,

    Cic. Lael. 17, 63:

    divinus impetus,

    id. Div. 1, 49, 111:

    si ex hoc impetu rerum nihil prolatando remittitur,

    Liv. 37, 19, 5:

    donec impetus famae et favor exercitus languesceret,

    Tac. Agr. 39 fin.:

    est mihi per saevas impetus ire feras,

    I feel an impulse, Ov. H. 4, 38:

    Bessus occidendi protinus regis impetum ceperat,

    had formed a sudden purpose, Curt. 5, 12, 1:

    statim moriendi impetum cepit,

    Suet. Oth. 9.—

    Prov.: Da spatium tenuemque moram, male cuncta ministrat impetus,

    haste makes waste, Stat. Th. 10, 704 sq. —
    (β).
    Plur.:

    animalia, quae habent suos impetus et rerum appetitus,

    impulses, instincts, Cic. Off. 2, 3, 11:

    an fortitudo, nisi insanire coeperit, impetus suos non habebit?

    id. Tusc. 4, 22, 50:

    temperantia est rationis in libidinem atque in alios non rectos impetus animi firma et moderata dominatio,

    id. Inv. 2, 54, 164:

    insanos atque indomitos impetus vulgi cohibere,

    id. Rep. 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > inpetus

  • 10 in-citus

        in-citus adj.    [P. of * in-cieo], in rapid motion, rapid, swift: Delphini: hasta, V.

    Latin-English dictionary > in-citus

  • 11 Lit

    mōbĭlis, e, adj. [for movibilis, from moveo], easy to be moved, movable; loose, not firm (class.).
    I.
    Lit.:

    sum pernix pedibus manibus mobilis,

    Plaut. Mil. 3, 1, 36:

    mobiles turres,

    Curt. 8, 11, 32:

    oculi,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    supercilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    penna,

    Ov. A. A. 2, 62:

    mobilissimus ardor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30: mobiles res and mobilia bona, in law, movable things, movables, chattels (opp. to lands, houses, fixtures), as cattle, money, clothes, etc., Dig. 6, 1, 1:

    remedium ad dentium mobiles firmandos,

    loose, Plin. 21, 31, 105, § 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    Pliable, pliant, flexible; excitable; nimble, quick, active, agile, rapid, swift, fleet:

    dum mobilis aetas,

    Verg. G. 3, 165:

    populus mobilior ad cupiditatem agri,

    Liv. 6, 6:

    volat ambiguis mobilis alis hora,

    Sen. Hippol. 1141; cf. id. Oedip. 992:

    mobile et expeditum agmen,

    Curt. 4, 14, 16:

    venti,

    the fleet winds, Ov. H. 5, 110; cf.:

    puncto mobilis horae,

    Hor. Ep. 2, 2, 172:

    transitus,

    Vell. 1, 17, 7:

    ingenium,

    versatility of talent, Vitr. 5, 7.—
    B.
    In a bad sense, changeable, inconstant, fickle:

    nec in te animo fui mobili, sed ita stabili, ut, etc.,

    Cic. Fam. 5, 2, 10: Galli sunt in consiliis capiendis mobiles. Caes. B. G. 4, 5; cf. under the adv. 2:

    gens ad omnem auram spei mobilis atque infida,

    Liv. 29, 3:

    ingenium,

    Sall. J. 46, 3; 66, 2:

    favor,

    Sen. Vit. Beat. 1, 5:

    mobiles et fluxae res humanae,

    Sall. J. 104, 3:

    mobilis et varia est ferme natura malorum,

    Juv. 13, 237.—Hence,
    A.
    Subst.: mōbĭ-lĭa, ium, n., movable goods, chattels:

    mobilia quidem et moventia, quae modo in jus adferri adducive possent,

    Gai. Inst. 4, 16.—
    B.
    Adv.: mōbĭlĭter, with rapid motion, rapidly, quickly.
    1.
    Lit. (rare but class.):

    mobiliter quae feruntur,

    Lucr. 4, 745 cor mobiliter palpitare, Cic. N. D. 2, 9, 24.— Comp.:

    reverti mobilius,

    Lucr. 5, 635.—
    * 2.
    Trop.:

    omnes fere Gallos ad bellum mobiliter celeriterque excitari,

    hastily, Caes. B. G. 3, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Lit

  • 12 mobilia

    mōbĭlis, e, adj. [for movibilis, from moveo], easy to be moved, movable; loose, not firm (class.).
    I.
    Lit.:

    sum pernix pedibus manibus mobilis,

    Plaut. Mil. 3, 1, 36:

    mobiles turres,

    Curt. 8, 11, 32:

    oculi,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    supercilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    penna,

    Ov. A. A. 2, 62:

    mobilissimus ardor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30: mobiles res and mobilia bona, in law, movable things, movables, chattels (opp. to lands, houses, fixtures), as cattle, money, clothes, etc., Dig. 6, 1, 1:

    remedium ad dentium mobiles firmandos,

    loose, Plin. 21, 31, 105, § 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    Pliable, pliant, flexible; excitable; nimble, quick, active, agile, rapid, swift, fleet:

    dum mobilis aetas,

    Verg. G. 3, 165:

    populus mobilior ad cupiditatem agri,

    Liv. 6, 6:

    volat ambiguis mobilis alis hora,

    Sen. Hippol. 1141; cf. id. Oedip. 992:

    mobile et expeditum agmen,

    Curt. 4, 14, 16:

    venti,

    the fleet winds, Ov. H. 5, 110; cf.:

    puncto mobilis horae,

    Hor. Ep. 2, 2, 172:

    transitus,

    Vell. 1, 17, 7:

    ingenium,

    versatility of talent, Vitr. 5, 7.—
    B.
    In a bad sense, changeable, inconstant, fickle:

    nec in te animo fui mobili, sed ita stabili, ut, etc.,

    Cic. Fam. 5, 2, 10: Galli sunt in consiliis capiendis mobiles. Caes. B. G. 4, 5; cf. under the adv. 2:

    gens ad omnem auram spei mobilis atque infida,

    Liv. 29, 3:

    ingenium,

    Sall. J. 46, 3; 66, 2:

    favor,

    Sen. Vit. Beat. 1, 5:

    mobiles et fluxae res humanae,

    Sall. J. 104, 3:

    mobilis et varia est ferme natura malorum,

    Juv. 13, 237.—Hence,
    A.
    Subst.: mōbĭ-lĭa, ium, n., movable goods, chattels:

    mobilia quidem et moventia, quae modo in jus adferri adducive possent,

    Gai. Inst. 4, 16.—
    B.
    Adv.: mōbĭlĭter, with rapid motion, rapidly, quickly.
    1.
    Lit. (rare but class.):

    mobiliter quae feruntur,

    Lucr. 4, 745 cor mobiliter palpitare, Cic. N. D. 2, 9, 24.— Comp.:

    reverti mobilius,

    Lucr. 5, 635.—
    * 2.
    Trop.:

    omnes fere Gallos ad bellum mobiliter celeriterque excitari,

    hastily, Caes. B. G. 3, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > mobilia

  • 13 mobilis

    mōbĭlis, e, adj. [for movibilis, from moveo], easy to be moved, movable; loose, not firm (class.).
    I.
    Lit.:

    sum pernix pedibus manibus mobilis,

    Plaut. Mil. 3, 1, 36:

    mobiles turres,

    Curt. 8, 11, 32:

    oculi,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    supercilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    penna,

    Ov. A. A. 2, 62:

    mobilissimus ardor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30: mobiles res and mobilia bona, in law, movable things, movables, chattels (opp. to lands, houses, fixtures), as cattle, money, clothes, etc., Dig. 6, 1, 1:

    remedium ad dentium mobiles firmandos,

    loose, Plin. 21, 31, 105, § 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    Pliable, pliant, flexible; excitable; nimble, quick, active, agile, rapid, swift, fleet:

    dum mobilis aetas,

    Verg. G. 3, 165:

    populus mobilior ad cupiditatem agri,

    Liv. 6, 6:

    volat ambiguis mobilis alis hora,

    Sen. Hippol. 1141; cf. id. Oedip. 992:

    mobile et expeditum agmen,

    Curt. 4, 14, 16:

    venti,

    the fleet winds, Ov. H. 5, 110; cf.:

    puncto mobilis horae,

    Hor. Ep. 2, 2, 172:

    transitus,

    Vell. 1, 17, 7:

    ingenium,

    versatility of talent, Vitr. 5, 7.—
    B.
    In a bad sense, changeable, inconstant, fickle:

    nec in te animo fui mobili, sed ita stabili, ut, etc.,

    Cic. Fam. 5, 2, 10: Galli sunt in consiliis capiendis mobiles. Caes. B. G. 4, 5; cf. under the adv. 2:

    gens ad omnem auram spei mobilis atque infida,

    Liv. 29, 3:

    ingenium,

    Sall. J. 46, 3; 66, 2:

    favor,

    Sen. Vit. Beat. 1, 5:

    mobiles et fluxae res humanae,

    Sall. J. 104, 3:

    mobilis et varia est ferme natura malorum,

    Juv. 13, 237.—Hence,
    A.
    Subst.: mōbĭ-lĭa, ium, n., movable goods, chattels:

    mobilia quidem et moventia, quae modo in jus adferri adducive possent,

    Gai. Inst. 4, 16.—
    B.
    Adv.: mōbĭlĭter, with rapid motion, rapidly, quickly.
    1.
    Lit. (rare but class.):

    mobiliter quae feruntur,

    Lucr. 4, 745 cor mobiliter palpitare, Cic. N. D. 2, 9, 24.— Comp.:

    reverti mobilius,

    Lucr. 5, 635.—
    * 2.
    Trop.:

    omnes fere Gallos ad bellum mobiliter celeriterque excitari,

    hastily, Caes. B. G. 3, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > mobilis

  • 14 currō

        currō cucurrī, cursus, ere    [1 CEL-], to run, move quickly, hasten: propere, T.: per totum conclave pavidi, H.: fugiens hostem, H.: Plus homine, with superhuman speed, O.: ad vocem praeceps, O.: eosdem cursūs: curritur ad praetorium. —With acc: qui stadium currit, runs a race: iter aequore, V.: aequor, V.—Prov.: currentem incitare, to spur a willing horse: asellum currere doceas, i. e. you labor to no purpose, H.: per flammam, to go through fire.—Poet., of rapid motion, to sail, fly, hasten, move rapidly: per omne mare, H.: mercator ad Indos, H.: medio ut limite curras, Icare, O.—Of things, to run, flow, roll, spread, extend: amnes in aequora currunt, V.: flumina, O.: currente rotā, H.: rubor per ora, V.: rivis currentia vina, V. — Fig., to run, flow, trip, advance, move, pass away: proclivi currit oratio: versus incomposito pede, H.: nox inter pocula currat, Pr.: Aetas, H.—With acc, to run, traverse: eosdem cursūs, adopt the same policy. — Poet.: Talia saecla currite (i. e. currendo efficite), V.
    * * *
    currere, cucurri, cursus V INTRANS
    run/trot/gallop, hurry/hasten/speed, move/travel/proceed/flow swiftly/quickly

    Latin-English dictionary > currō

  • 15 fuga

        fuga ae, f    [2 FVG-], a fleeing, flight, running away: adornare fugam, T.: ab urbe turpissima: desperata: exercitūs foeda, S.: dant sese in fugam milites: fugam capere, Cs.: parare: hostīs dare in fugam, put to flight, Cs.: in fugam conicere, Cs.: impellere in fugam: cum terrorem fugamque fecisset, caused a panic, L.: fugam ex ripā fecit, drove (the foe), L.: fugam faciunt, take flight, S.: neque hostium fugam reprimi posse, be checked, Cs.: opportunior fugae collis, S.: naves eius fugā se Adrumetum receperunt, after his flight, Cs.: quantae in periculis fugae proximorum: celeres fugae, H.— Expatriation, exile, banishment: se in fugam coniecisse: Aristidi: exsilia et fugae, Ta.— A flying, swift course, rapid motion, speed: Harpalyce volucrem fugā praevertitur Hebrum, V.: facilis, a swift voyage, V.: (Neptunus) fugam dedit, a swift passage, V.: fugam dant nubila caelo, flee away, V.: temporum, flight, H.: (equus) Clara ante alios, Iu.— A place of banishment, refuge: toto quaeret in orbe fugam, O.— A means of removal, remedy: morbi, H.—Fig., a fleeing, avoiding, avoidance, shunning, escape: laborum: turpitudinis: alia honoris, honorable way of escape, L.: leti, H.
    * * *
    flight, fleeing, escape; avoidance; exile; fugue (music)

    Latin-English dictionary > fuga

  • 16 in-citō

        in-citō āvī, ātus, āre,    to set in rapid motion, urge on, hurry, hasten, accelerate, quicken: vehementius equos incitare, Cs.: stellarum motūs incitantur: lintres magno sonitu remorum incitatae, Cs.: ex castris sese, sally out, Cs.: cum ex alto se aestus incitavisset, had rushed in, Cs.—Prov.: incitare currentem, spur a willing horse.—To <*>rouse, augment: hibernis (amnis) incitatus plu<*>iis, swollen, L.—Fig., to incite, encourage, stimulate, rouse, excite, spur on: me imitandi cupiditate: ingenium diligentiā ex tarditate: oculos incitat error, O.: suos sensūs voluptuarios: Caesarem ad id bellum, Cs.: ad bellum incitari, L.: cuius libidines ad potiundum incitarentur: incitabant (animum) conrupti civitatis mores, S.—To inspire: nam terrae vis Pythiam incitabat.—To excite, arouse, stir up: Catonem inimicitiae Caesaris incitant, Cs.: istos in me: opifices contra vos incitabuntur: milites nostri pristini diei perfidiā incitati, Cs.—To stimulate, excite, increase, enhance: consuetudo eloquendi celeritatem incitat.

    Latin-English dictionary > in-citō

  • 17 convibro

    convibrare, convibravi, convibratus V
    move rapidly, flash; set in rapid motion; move something quickly/rapidly

    Latin-English dictionary > convibro

  • 18 impetus

    attack, rush, assault / impulse, sudden passion.
    onset, rapid motion/ impulse, passion, force.

    Latin-English dictionary of medieval > impetus

  • 19 convibro

    con-vī̆bro, āvi, 1, v. n. and a. *
    I.
    Neutr., to move one's self rapidly: pedibus, Poët. ap. Fest. p. 206, 11.—
    II.
    Act., to move a thing quickly, set in rapid motion (late Lat.):

    linguam,

    App. Flor. 2, n. 12, p. 348, 40; Amm. 17, 7, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > convibro

  • 20 incitatus

    1.
    incĭtātus, a, um, Part. and P. a., from incito.
    2.
    incĭtātus, ūs, m. [incito], rapid motion; v. l. for incitu, Plin. 2, 45, 45, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > incitatus

См. также в других словарях:

  • Motion blur — is the apparent streaking of rapidly moving objects in a still image or a sequence of images such as a movie or animation. It results when the image being recorded changes during the recording of a single frame, either due to rapid movement or… …   Wikipedia

  • Rapid — Rap id (r[a^]p [i^]d), a. [L. rapidus, fr. rapere to seize and carry off, to snatch or hurry away; perhaps akin to Gr. arpa zein: cf. F. rapide. Cf. {Harpy}, {Ravish}.] [1913 Webster] 1. Very swift or quick; moving with celerity; fast; as, a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rapid — rapidly, adv. /rap id/, adj., rapider, rapidest, n. adj. 1. occurring within a short time; happening speedily: rapid growth. 2. moving or acting with great speed; swift: a rapid worker. 3. characterized by speed: rapid motion. n. 4. Usually,… …   Universalium

  • rapid — rap•id [[t]ˈræp ɪd[/t]] adj. er, est, n. 1) occurring within a short time: rapid growth[/ex] 2) acting with speed; swift: a rapid worker[/ex] 3) characterized by speed: rapid motion[/ex] 4) geo Usu., rapids. a part of a river where the current… …   From formal English to slang

  • motion picture — motion picture, adj. 1. a sequence of consecutive pictures of objects photographed in motion by a specially designed camera (motion picture camera) and thrown on a screen by a projector (motion picture projector) in such rapid succession as to… …   Universalium

  • Motion capture — Motion capture, motion tracking, or mocap are terms used to describe the process of recording movement and translating that movement on to a digital model. It is used in military, entertainment, sports, and medical applications, and for… …   Wikipedia

  • Motion picture — Mo tion pic ture 1. A series of pictures on a strip of film, taken at regular intervals in rapid succession (now usually 24 frames per second for ordinary work) by a special camera, intended to capture the image of objects in motion. [PJC] 2. the …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Motion analysis — is a topic in computer vision, image processing, and machine vision that studies methods and applications in which two or more consecutive images from an image sequences, e.g., produced by a video camera, are processed to produce information… …   Wikipedia

  • Rapid-fire — Rap id fire , Rapid firing Rap id fir ing, a. (a) (Gun.) Firing shots in rapid succession. (b) (Ordnance) Capable of being fired rapidly; applied to single barreled guns of greater caliber than small arms, mounted so as to be quickly trained and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rapid-firing — Rapid fire Rap id fire , Rapid firing Rap id fir ing, a. (a) (Gun.) Firing shots in rapid succession. (b) (Ordnance) Capable of being fired rapidly; applied to single barreled guns of greater caliber than small arms, mounted so as to be quickly… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rapid Visual Imaging — is a technique used in the editing of modern motion pictures and television broadcasts that can create a form of sensory overload in the person watching it. It is claimed to have detrimental effects on the mental health of people who are exposed… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»