Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

rátām

  • 1 ratam

    genista, broom [Heb rotem]

    Arabic etymological dictionary > ratam

  • 2 ratus

    rătus, a, um part. passé de reor. [st2]1 [-] sens actif ayant pensé, pensant, croyant. [st2]2 [-] calculé, vérifié, approuvé. [st2]3 [-] définitif, fixé, réglé. [st2]4 [-] ratifié, valable. [st2]5 [-] décidé, résolu (en parl. de qqn).    - superl. ratissimus CAT d. FEST. 286; P. FEST. 287.    - ratus + prop. inf.: pensant que, croyant que.    - pro rata parte, selon une partie calculée = dans des rapports déterminés, en proportion, à proportion: Cic. Tusc. 1, 94 ; Rep. 2, 67 ; Caes. BC. 1, 17, 4; ou pro rata portione, Plin. 11, 40, ou pro rata, Liv. 45, 40, 5, ou secundum ratam partem, Vitr. 3, 3.    - tam ratos astrorum ordines videre, Cic. Nat. 2, 97: voir le cours des astres si régulier.    - leges ratæ, Cic. Phil. 5, 8: lois ratifiées.    - conclusiones ratæ, Cic. Top. 56: conclusions péremptoires.    - ratum habere judicium, Cic. Top. 125: tenir un jugement pour valable.    - comitia ne essent rata, Cic. Rep. 2, 56: que les comices fussent déclarés nuls.    - efficere ratas preces, Ov. F. 1, 696: exaucer des prières.    - ratum facere, Div. 1, 85: ratifier [ce qu'on va faire] = être de bon présage.    - de rato, PAUL. Dig. 3, 4, 6, 3: par autorisation.    - décad. rato habere: ratifier. --- rato fieri, être ratifié.
    * * *
    rătus, a, um part. passé de reor. [st2]1 [-] sens actif ayant pensé, pensant, croyant. [st2]2 [-] calculé, vérifié, approuvé. [st2]3 [-] définitif, fixé, réglé. [st2]4 [-] ratifié, valable. [st2]5 [-] décidé, résolu (en parl. de qqn).    - superl. ratissimus CAT d. FEST. 286; P. FEST. 287.    - ratus + prop. inf.: pensant que, croyant que.    - pro rata parte, selon une partie calculée = dans des rapports déterminés, en proportion, à proportion: Cic. Tusc. 1, 94 ; Rep. 2, 67 ; Caes. BC. 1, 17, 4; ou pro rata portione, Plin. 11, 40, ou pro rata, Liv. 45, 40, 5, ou secundum ratam partem, Vitr. 3, 3.    - tam ratos astrorum ordines videre, Cic. Nat. 2, 97: voir le cours des astres si régulier.    - leges ratæ, Cic. Phil. 5, 8: lois ratifiées.    - conclusiones ratæ, Cic. Top. 56: conclusions péremptoires.    - ratum habere judicium, Cic. Top. 125: tenir un jugement pour valable.    - comitia ne essent rata, Cic. Rep. 2, 56: que les comices fussent déclarés nuls.    - efficere ratas preces, Ov. F. 1, 696: exaucer des prières.    - ratum facere, Div. 1, 85: ratifier [ce qu'on va faire] = être de bon présage.    - de rato, PAUL. Dig. 3, 4, 6, 3: par autorisation.    - décad. rato habere: ratifier. --- rato fieri, être ratifié.
    * * *
        Ratus, rata, ratum, Participium. Ratus sum, significat putaui. Plaut. J'ay pensé et estimé, J'ay cuidé.
    \
        Abunde ratus, si praesentibus frueretur. Tacit. Pensant que c'estoit bien assez si, etc.
    \
        Ratum. Terent. Chose ferme, constante, certaine et arrestee.
    \
        Dicta rata. Ouid. Promesses seures et certaines.
    \
        Ratam testis debet habere fidem. Ouid. Doibt estre creu fermement.
    \
        Opus ratum. Ouid. Immuable.
    \
        Ratum habere aliquid. Cic. Approuver, Confermer, Ratifier.
    \
        Ratum habere aliquid. Cic. Tenir pour certain et ordonné.
    \
        Ratum facere, quod vulgus Ratificare dicit. Cic. Ratifier.
    \
        Ratum mihi est. Cic. J'approuve cela.
    \
        Rato tempore. Cic. En certain temps.
    \
        Pro rata, siue Pro rata parte. Liu. Caesar. Selon la part et portion, A l'equipollent, Au fur.
    \
        Ratae preces. Ouid. Prieres exaulcees.

    Dictionarium latinogallicum > ratus

  • 3 reor

    rĕor, rătus, 2 (2 pers. pres. rere, Plaut. As. 3, 1, 22; id. Ep. 3, 4, 45; id. Trin. 2, 4, 13; Verg. A. 3, 381; 7, 437; Hor. S. 1, 9, 49: reris, Plaut. Bacch. 5, 2, 9; Verg. A. 6, 97; Hor. S. 2, 3, 134), v. dep. a. [etym. dub.; cf. Sanscr. rta, correct; Zend, areta, complete; Gr. aretê, valor].
    I.
    To reckon, calculate; v. infra, P. a.—Hence, by a usual transfer (like censere, putare, existimare, etc.),—
    II.
    To believe, think, suppose, imagine, judge, deem (class.; esp. freq. in the poets; cf. Cic. de Or. 3, 38, 153;

    not in Cæs.: horridum reor,

    Quint. 8, 3, 26; cf.: opinor, arbitror, credo, censeo).
    (α).
    With obj.-clause:

    hoc servi esse officium reor,

    Plaut. Aul. 4, 1, 7; so,

    reor,

    id. Ep. 3, 4, 49; id. Pers. 2, 1, 2; id. Rud. 4, 2, 21; id. Truc. 2, 7, 16; Lucr. 5, 1419; Verg. A. 4, 45; 5, 24; 7, 273; 370; Hor. Ep. 2, 1, 70; Ov. M. 1, 394; 11, 438; 12, 505; Quint. 2, 16, 9 al.: reris and rere, v. supra:

    retur,

    Plaut. Am. 1, 1, 17; id. Ep. 3, 2, 32; id. Mil. 3, 1, 119; id. Truc. 1, 1, 72; Stat. Th. 11, 59:

    remur,

    Plaut. As. Grex. 6; Cic. Off. 2, 9, 32:

    remini,

    Arn. 4, 146:

    rentur,

    Plaut. Am. 3, 3, 20; id. Mil. 2, 6, 7; Lucr. 1, 155; 6, 91; Cic. Top. 20, 78; Liv. 1, 59; 5, 3; 24, 37; 40, 5 fin. Drak.:

    rebar,

    Ter. Hec. 4, 2, 5; Cic. de Or. 3, 22, 82; Verg. A. 6, 690; Ov. M. 13, 497; 14, 203:

    rebare,

    Cic. Att. 14, 8, 1:

    rebatur,

    id. Ac. 1, 7, 26; id. Att. 7, 3, 10; Liv. 9, 3; 27, 25; 30, 9 al.:

    rebamur,

    Plaut. Am. 5, 1, 43:

    rebantur,

    Cic. N. D. 3, 6, 15; Liv. 1, 26; 3, 41; 4, 1 et saep.:

    rebor,

    Sen. Herc. Fur. 303:

    rebitur,

    Plaut. Aul. 2, 2, 28:

    rear,

    id. Most. 1, 3, 2; Cat. 63, 55; Verg. A. 9, 253:

    rearis,

    Lucr. 1, 80; 2, 731; 5, 114; 247; 6, 536 al.: reare, Caecil. ap. Gell. 617, 13:

    reamur,

    Lucr. 2, 952; 4, 37; 5, 78;

    6, 764: reantur,

    Plaut. Ps. 1, 2, 34:

    ratus sum, etc., sim, etc.,

    id. As. 5, 2, 11; id. Capt. 2, 2, 6; id. Ep. 4, 2, 26 al.; Ter. Hec. 5, 3, 21; Verg. A. 2, 25; Ov. M. 4, 674; 5, 203; 7, 841 al.; Sall. C. 48, 5; 55, 1; Liv. 2, 27; 3, 2; Quint. 11, 3, 31; 12, 10, 5 et saep. al.—
    (β).
    Absol., Plaut. Cas. 2, 6, 4:

    quos quidem plures, quam rebar, esse cognovi,

    Cic. Div. 2, 2, 5:

    jam illud mali plus nobis vivit quam ratae (sc. sumus),

    Plaut. Rud. 2, 4, 32:

    ut reor a facie, Calliopea fuit,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 38:

    ut rebare, Venus (nec te sententia fallit) Trojanas sustentat opes,

    Verg. A. 10, 608:

    ut potius reor,

    id. ib. 12, 188:

    atque, ut ipse rebatur viam suāpte naturā difficilem inexpugnabilem fecit,

    Liv. 31, 39, 9:

    nam, reor, non ullis, si vita longior daretur, posset esse jucundior,

    Cic. Tusc. 1, 39, 94.—Hence, ră-tus, a, um, P. a., pass., reckoned, calculated, fixed by calculation; hence, fixed, settled, established, firm, unalterable, sure, certain, valid, etc. (class.):

    quod modo erat ratum inritumst,

    Ter. Phorm. 5, 8 (7), 58:

    neu quod egissem esset ratum,

    id. Hec. 4, 1, 30:

    rata et certa spatia definire,

    Cic. Tusc. 5, 24, 69:

    motus (stellarum) constantes et rati,

    id. N. D. 2, 20, 51:

    astrorum rati immutabilesque cursus,

    id. ib. 2, 37, 95;

    2, 38, 97: si nihil fieri potest, nisi quod ab omni aeternitate certum fuerit esse futurum rato tempore,

    id. Div. 2, 7, 19; 2, 30, 63:

    jussum ratum atque firmum,

    id. Caecin. 33, 96:

    decretum stabile, fixum, ratum esse debeat,

    id. Ac. 2, 9, 27:

    illud certum, ratum, firmum, fixum vis,

    id. ib. 2, 46, 141:

    censorias subscriptiones omnes fixas et in perpetuum ratas putet esse,

    id. Clu. 47, 132; cf.:

    ut amicitia societasque nostra in aeternum rata sit,

    Tac. H. 4, 64:

    cujus tribunatus si ratus est, nihil est, quod irritum possit esse,

    Cic. Prov. Cons. 19, 45; cf.

    so, opp. irritus,

    id. Phil. 5, 7, 21; cf.

    ratosne habeant an vanos pectoris orsus, id. poët. Div. 2, 30, 63: testamenta (opp. rupta),

    id. de Or. 1, 38, 173:

    populi comitia ne essent rata, nisi, etc.,

    id. Rep. 2, 32, 56:

    ut Faustae, cui cautum ille voluisset, ratum esset,

    id. Att. 5, 8, 2: neque ratum est quod dicas, Att. ap. Fest. p. 228; Nep. Att. 10, 1:

    dixerat idque ratum Stygii per flumina Annuit,

    Verg. A, 9, 104:

    si haec Turno rata vita maneret,

    id. ib. 10, 629:

    rata sint sua visa precatur,

    may be fulfilled, accomplished, Ov. M. 9, 702; 9, 474; 14, 815; 3, 341; id. H. 15 (16), 15; id. F. 1, 696; 3, 77; id. P. 2, 5, 3; cf.:

    (ebrietas) spes jubet esse ratas,

    Hor. Ep. 1, 5, 17:

    pax,

    Sall. J. 112, 3:

    fides et vox,

    Ov. M. 3, 341; id. Tr. 3, 10, 36:

    dicta,

    id. F. 2, 488.— Sup.: beneficia ratissima atque gratissima, Cato ap. Fest. pp. 286 and 287 Müll. — Poet., transf., of a person: occiduntur: ubi potitur ratu' Romulu' praedam, the resolved, determined (syn. certus), Enn. ap. Fest. p. 274 Müll. (Ann. v. 78 Vahl.). —Hence,
    B.
    In particular connections.
    1.
    Pro ratā parte (portione), secundum ratam partem, and absol., pro ratā, according to a certain part, i. e. in proportion, proportionally:

    militibus agros ex suis possessionibus pollicetur, quaterna in singulos jugera, et pro ratā parte centurionibus evocatisque,

    Caes. B. C. 1, 17 fin.; cf.:

    pro ratā parte,

    Cic. Rep. 6, 18, 18 Mos. N. cr.:

    perinde ut cuique data sunt pro ratā parte,

    id. Tusc. 1, 39, 94:

    utinam ex omni senatu pro rata parte esset!

    id. Rep. 2, 40, 67:

    decumam partem relinqui placet, si plenae fuerint alvi, si minus, pro ratā portione,

    Plin. 11, 15, 15, § 40:

    item secundum ratam partem ex altitudine columnarum expediendae sunt altitudines epistyliorum,

    Vitr. 3, 3 med.:

    tantum pediti daturum fuisse credunt, et pro ratā aliis, si, etc.,

    Liv. 45, 40; so Capitol. M. Aur. 7, and often in the Digests.—
    2.
    Ratum aliquid facere (efficere) habere, ducere, also ratum alicui esse, to make or account any thing fixed or valid; to confirm, ratify, approve: quid augur (habet), cur a dextrā corvus a sinistrā cornix faciat ratum? make a confirmatory, i. e. a favorable augury, Cic. Div. 1, 39, 85:

    parens nati rata verba Fecit,

    i. e. fulfilled, Ov. M. 4, 387:

    juvenes cum avum regem salutassent, secuta ex omni multitudine consentiens vox ratum nomen imperiumque regi effecit,

    Liv. 1, 6:

    efficiant ratas, utraque diva preces,

    Ov. F. 1, 696:

    quae nobis imperatores commoda tribuerunt, ea rata atque perpetua auctoritate vestrā faciatis,

    Liv. 28, 39, 16: eos ratum habere judicium, si totum corruptum sit;

    si unus accusator corruptus sit, rescindere,

    Cic. Part. Or. 36, 125; so,

    ratum habere,

    id. Rosc. Com. 1, 3; id. Att. 14, 21, 2; id. N. D. 1, 5, 10: Atteius Capito ap. Gell. 13, 12, 2; cf.:

    (fata) ratosne habeant an vanos pectoris orsus, Cic. poët. Div. 2, 30, 63: cavere de rato,

    Dig. 3, 4, 6, § 3:

    qui non duxerint societatem ratam, ubi nec divini quicquam nec humani sanctum esset,

    Liv. 27, 17 fin.:

    ista ipsa, quae te emisse scribis, non solum rata mihi erunt, sed etiam grata,

    Cic. Fam. 7, 23, 1.—

    Rarely, ratum servare: quaeris an quod gessit ratum servum. Ego vero servo,

    Plin. Ep. 7, 11, 1.
    In Liv.
    25, 12, for the corrupted curata auctoritas eventu of the MS., read cum rato auctoritas eventu; v. Weissenb. ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > reor

  • 4 ratus

    1. a, um
    part. pf. к reor
    2. adj.
    1) рассчитанный, определённый
    pro rata (parte) C, Cs etc. или pro ratā portione PM, тж. secundum ratam partem Vtr — соразмерно, в определённом отношении, пропорционально
    2) незыблемый, неизменный, постоянный (motus stellarum C; astrorum ordines C; fides O)
    3) решённый, юридически действительный, имеющий законную силу (lex, testamentum C)
    ratum habere (ducere, facere) aliquid C etc. — утвердить, одобрить, ратифицировать что-л.
    abunde r., si praesentibus frueretur Tвполне довольствуясь настоящим
    4) решившийся (potitur r. Romulus praedam Enn)

    Латинско-русский словарь > ratus

  • 5 pax [1]

    1. pāx, pācis, f. (zu paciscor, pango, πήγνυμι), der zwischen zwei feindlichen, streitenden, bes. zwischen zwei Krieg führenden Parteien geschlossene Vergleich, der Friede, I) eig.: pax aeterna, Verg. u. Flor.: bona, Liv.: civilis, nach einem Bürgerkriege, Suet.: cruenta, Tac.: fida, Nep.: incruenta, Tac.: inhonesta, Tac.: iniquissima, Cic.: iniusta, Cic.: longa, Curt.: maritima (zur See), Cic.: perpetua, Sall. fr. u. Liv.: pax similis belli, Sen.: summa (tiefste), Cic. u. Tac.: tuta, Cic. u. Liv. – pacis cupidus, Sall.: in pacis artes promptior, Flor. – pacis artes, Curt. u. Flor.: pacis bona (Segnungen), Liv.: ebenso pacis commoda, Cic., u. pacis emolumenta, Tac.: condiciones pacis, Caes. u.a. (s. condiciono. B. 1, Bd. 1. S. 1421): pacis consilia, Liv.: pacis foedus, Vell.: pacis leges (Bedingungen), Liv.: pacis initia (Präliminarien), Varro: merces pacis, Sall. fr.: pacis ornamenta (Bedürfnisse), Cic.: intimus sinus pacis, Plin. pan.: pacis spes, Sall. u. Liv.: summa tranquillitas pacis atque otii, Cic.: pacis auctor, Friedensapostel, Cic. u. Liv.: pacis semper auctor, pacis semper laudator, Cic.: internuntius pacis, Curt.: pacis eius interpres, Liv.: interpres pacis et concordiae, Cic.: pacis bellique moderator, Flor.: pacis nuntius, Cic.: nata filia quasi futurae pacis obses, Sen. rhet.: pacis petendae oratores, Friedensgesandte, Liv.: oratrices pacis et foederis (v. den Sabinerinnen), Liv.: pignora pacis, v. Geiseln, Liv.: reconciliator pacis, Friedensstifter, Liv.: ruptores pacis, Tac.: auctores sponsoresque pacis, Liv.: forum, quod mihi templum quoddam pacis videtur, Ps. Quint. decl. – m. Ang. mit wem? durch cum m. Abl., zB. cum iis, Cic. u. Liv.; oder durch Genet., zB. patris, mit dem V., Ter.: pax Pyrrhi, mit P., Cic.: ebenso Ariovisti, Caes. – Abl. pace, im Frieden, Liv. u.a.; u. Ggstz. bello, Sall. (dah. bei Liv. verb. pace belloque, pace ac bello u. dgl., s. M. Müller II. Anh. zu Liv. 2, 1, 1): velut multā pace, wie im tiefen Fr., Tac. (aber auch in multa pace, Tac. hist. 3, 71): quasi mediā pace, gleichsam mitten im Fr., Tac.: pacis temporibus, in Friedenszeiten, Iustin.: aber auch in pace, im Fr., Sall. u.a. (auch Ggstz. in bello): in pace et otie, Cic.: in media pace, mitten im Fr., Liv. u.a.: cum pace, im Frieden (unbehelligt), zB. alqm dimittere, Cic.: cum bona pace, in gutem Frieden, ohne Störung, unbehelligt, in Ruhe, friedlich, zB. exercitum per fines suos transmittere, Liv., alteri populo imperitare, Liv.: vgl. Fabri Liv. 21, 24, 5. – pacis caritate, aus Liebe zum Fr. (Ggstz. belli amore), Tac. hist. 2, 37. – abnuere pacem (Ggstz. polliceri), Sall.: abnuere has pacis leges, Liv.: accipere pacem, Liv.: accipere pacem quāvis tutā condicione (unter jeder leidlichen B.), Cic.: alqm auctoritate adducere ad pacem, Cic.: adhortari alqm ad pacem, Cic.: agere (halten) pacem, Sall. fr.: agere tranquillam pacem, in Ruhe u. Frieden leben, Liv.: laetos agitare pacem, im frohen Genusse des Fr. leben, Sall. (vgl. quaesitum ab eo, pacem an bellum agitaturus foret, ob er Fr. od. Kr. haben wollte, Sall.): amittere spem pacis, Iustin., spem in perpetuum cum iis pacis, Liv.: aspernari pacem, Liv.: avertere alqm a consiliis pacis, Liv.: docebo ne coagmentari quidem posse pacem, Cic.: colere cum fide pacem, Liv.: componere pacem his condicionibus, Liv.: componere pacem cum Philippo, Liv.: componere qualemcumque pacem, um jeden Preis Fr. schließen, Aur. Vict.: conciliare pacem, Caes., pacem inter cives, Cic., pacem inter se, Enn. fr.: conficere pacem maritimam summā virtute atque incredibili celeritate (v. Pompejus), Cic.: confirmare cum proximis civitatibus pacem et amicitiam, Caes.: continere Galliam in pace, Hirt. b. G.: pax convenit, Sall., pax convenit cum alqo, Liv.: convenit mihi cum alqo de pace, Iustin.: cupere pacem, Sall. u. Flor.: dare pacem, Sall. u. Liv., alci pacem, Liv.: dare alci pacem summam, Cic.: dare alci pacis leges, Liv.: decernere pacem, concordiam et alia huiuscemodi, Sall. fr.: deferre (antragen) pacem hostibus, Liv.: dicere alci pacis leges, Liv.: dimittere pacis condiciones, Caes.: dirimere pacem, Liv., pacem Pyrrhi, Cic.: disturbare pacem et concordiam palam, Sall. fr.: emere pacem pretio, Liv.: eripere alci pacem, Cic.: cum Antoniis (mit Leuten wie Antonius) pax potest esse? Cic.: ulterior Hispania eo anno in pace fuit, Liv.: ubi pax evenerat (erfolgt war) aequitate, Sall.: exercere aeternam pacem, Verg.: exposcere pacem Teucris, Verg.: haec nova iniuria exturbavit (machte zunichte) omnem spem pacis, Liv.: facere pacem, Caes. u.a., pacem cum alqo, Cic. u.a.: ut pax fieret cum Carthaginiensibus, Liv.: pacem facere velle talibus condicionibus, Nep.: pax erat facta per obsidem puerum nobilem, Cic.: pacem facere (stiften) inter Thrasybulum et eos, qui urbem tenebant, his condicionibus, Nep.: firmare cum alqo perpetuam pacem amicitiamque, Liv.: florere (in vollem Maße genießen) bonā pace, Liv.: pacem an bellum gerens, im Friedens- od. Kriegsstande, Sall.: habere pacem (Ggstz. bellum gerere), Cic. u. Sall.: in quadraginta annos tutam pacem habere, Liv.: equidem ad pacem hortari non desino, Cic.: imminuere Bocchi pacem, Sall.: impetrare pacem, Liv.: cum sententia senatus inclinaret ad pacem foedusque faciendum, Liv.: inclinantur ad pacem omnium animi, Liv.: inire pacem cum alqo circa Misenum, Vell.: tanta barbaria est, ut nec intellegant pacem, daß sie vom Fr. keinen Begriff haben, Flor.: eam pacem irritam facere, Liv.: iungere pacem, Nep. u. Liv.: felicior pax est numquam lacessita, quam multo reparata sanguine, Sen.: loqui de pace, Liv.: malle pacem quam bellum od. bellum quam pacem, Sall.: mittere ad Caesarem legatos de pace, Caes.: mittere utroque legatos de pace, Liv.: mutare pace bellum, Sall.: pacem optare magis quam defendere, Sall. fr.: orare pacem, Sall.: dare vere pacem, non tantum ostendere (nicht bloß von ferne zeigen), Liv.: pangere pacem cum alqo, Liv.: paritur pax bello, Nep.: parare pacem, Liv.: parare alci pacem in perpetuum, Liv.: neque bellum neque pacem pati posse, Liv.: petere pacem, Caes. u.a.: pacem petere ab alqo, Nep.: polliceri pacem, Sall.: postulare pacem, Sall.: praestare (aufrecht erhalten) pacem, Sall. fr.: pacem ratam (gesichert) velle, Sall.: reconciliare pacem, Nep.: recuperare pacem, Sall.: redimere pacem obsidibus datis, Caes.: reparare pacem multo sanguine, Sen.: repetere pacem, Sall. fr.: repudiare pacem, Cic. u. Liv.: revocare senatum iam inclinatum a Pyrrhi pace, Cic.: rumpere pacem, Verg.: servare pacem, Vell., pacem cum alqo, Cic.: servire paci, auf den Fr. hinarbeiten, den Fr. anbahnen, Nep.: simulare pacem, Cic. u. Sall.: sollicitare omnium pacem, Liv.: inter duos reges statuitur pax, Iustin.: suadere pacem, Sall. fr.: coepisse suadere pacem, Cic.: turbare pacem, Liv., pacem Italiae, Tac.: uti pace, Fr. haben, Cic.: eo die pace sunt usi, ruhten die Feindseligkeiten, Caes.: velle pacem, Cic. – Plur. paces, Friedensverträge, Friedensschlüsse, Friedenszustände, bella atque paces, Sall. Iug. 31, 20: bella et paces, Hor. ep. 1, 3, 8: bonae paces, glückliche Fr., Segnungen des Fr., Hor. ep. 2, 1, 102: paces perficere, Plaut. Pers. 753: animadvertendum primum, quibus de causis aut quem ad modum constituerint paces, secundum, quā fide et iustitiā eas coluerint, Varro de vit. P. R. 3. fr. 7 (bei Non. 149, 15). – Personif., Pax, die Friedensgöttin, a) der Römer, der Augustus zuerst einen Altar auf dem Marsfelde weihte, an dem dreimal im Jahre (am 30. Jan., am 30. März u. am 4. Juli) geopfert wurde, Suet. Vesp. 9, 1. Ov. fast. 1, 709. Hor. carm. saec. 57. Petron. 124. v. 249. Vgl. Preller Röm. Mythol.3 Bd. 2. S. 250 f. – b) der Griechen = Εἰρήνη, Nep. Timoth. 2, 2.

    II) übtr.: 1) der Friede, die Ruhe, a) lebl. Ggstde., des Meeres, pax ipsa tumet, Stat. Theb. 7, 87: sensim infusā tranquilla per aequora pace, Sil. 7, 258: eines Flusses, flumen cum pace delabens Etruscum in mare, Hor. carm. 3, 29, 35: ubi pax fluminis rediit, Flor. 4, 2, 28: der Winde, ventorum paces, Lucr. 5, 1228. – b) der Mienen, des Gemütes, pacem vultus habet, Ov. met. 2, 858. – pax animi (v. Schlaf), Ov. met. 11, 624: pacem mentis habere volunt (carmina), Ov. trist. 5, 12, 4: temperantia pacem affert animis, Cic. de fin. 1, 47: semper in animo sapientis est placidissima pax, Cic. Tusc. 5, 48: pacem demus animo, Sen. de ira 3, 41, 2. – So auch die parenthet. Verbindungen, pace quod fiat tuā, sei nicht ungehalten oder böse darüber, Ter. eun. 466: u. pace tuā dixerim, sei darüber nicht ungehalten od. böse, nimm es mir nicht übel! verzeihe mir meine Worte! (wenn man eine abweichende Ansicht od. tadelnde Bemerkung vorbringt), Cic. Tusc. 5, 12 u.a. (s. Wyttenbach Cic. de legg. 3, 29. p. 438): ebenso pace horum dixerim, Cic. de or. 1, 76: pace loquar Veneris, V. sei darüber nicht böse, Ov. am. 3, 2, 50: pace vel Quirini vel Romuli dixerim, Quirinus oder Romulus mag mir das Wort verzeihen, Cic. de off. 3, 41: pace diligentiae Catonis dixerim, ohne der Gründlichkeit des K. zu nahe treten zu wollen, Vell. 1, 7, 4: pace P. Cassii Scipionisque et Laelii dixerim, Vell. 1, 17, 3: pace maiestatis eius dixerim, seine Majestät möge mir den Ausdruck verzeihen, Vell. 2, 129, 3. – c) die Ruhe, der Friede der Seele im Grabe, excepit illum magna et aeterna pax, er ging zum ewigen Fr. (= zur ewigen Ruhe) ein, Sen. ad Marc. 19, 6: u. auf Grabschriften, hic requiescit in pace N. N., s. Corp. inscr. Lat. 10, 3303 u. ö. – 2) die Gnade, Gunst, der Beistand der Götter, pacem ab Aesculapio petas, Plaut.: ab Iove ceterisque dis pacem ac veniam (Gnade u. Huld) peto, Cic.: pacem veniamque precata deorum, Liv.: iussi pacem deûm exposcere, Liv.: pacem deorum sanguine eorum exposcentes, Iustin.: caesis de more iuvencis exorat pacem divûm, Verg.: occupandam manium ac deae pacem rati, Iustin.: diu non impetrata pax deûm, Liv.: si pax veniaque ab diis impetrata esset, Liv. – 3) die friedliche (röm.) Herrschaft, pax Romana, Sen. de prov. 4, 14; ad Polyb. 15 (34), 1; de clem. 1, 4, 2. Plin. 27, 3. – 4) die wiederhergestellte Ruhe in der Kirche, Ruhe und Friede, Eccl. (s. Bünem. Lact. 5, 13, 10 u. 5, 21, 4). – / Der Abl. paci ist Varro sat. Men. 397 (bei Non. 213, 14) falsche Lesart (Riese u. Bücheler nach Ribbecks Vorschlag patris).

    lateinisch-deutsches > pax [1]

  • 6 ratus

    ratus, a, um, PAdi. (v. reor), I) berechnet, ausgerechnet, durch die Rechnung bestimmt, in den Verbindungen: pro rata parte, nach od. in bestimmtem Verhältnis, verhältnismäßig, Cic. u.a.: dass. bloß pro rata, Liv. u.a.: u. pro rata portione, Plin.: u. secundum ratam partem, Vitr. – II) übtr., festbestimmt, feststehend, fest, a) bestimmt = stehend, motus (stellarum) constantes et rati, Cic.: tam certi caeli motus, tam rati astrorum ordines, Cic.: quod ratum fuerit certo tempore, Cic.: si haec Turno rata vita maneret, Verg. – b) = festgestellt, entschieden, gültig, verbürgt, wahr, rechtskräftig (griech. κύριος) u. dgl. (Ggstz. irritus, vanus u. dgl.), id iussum ratum ac firmum futurum, Cic.: cuius tribunatus si ratus est, nihil est quod irritum ex actis Caesaris possit esse, Cic.: censorias subscriptiones omnes fixas et in perpetuum ratas putet esse, Cic.: u. so ut amicitia societasque in aeternum rata sint, Tac. – rata sint visa sua precatur, gültig = in Erfüllung gehend, Ov.: spes iubet esse ratas, läßt H. in Erf. gehen, Hor.: fac rata vota patris, Mart. – ratum habere od. ducere, für gültig halten, bekräftigen, genehmigen, Cic. u. Liv.: ratum facere, bekräftigen, Cic.: alqd mihi ratum est, ich genehmige es, Cic.: alqd ratum est apud alqm, Tac. – subst., cavere de rato, wegen Genehmigung, Paul. dig. 3, 4, 6. § 3. – spätlat. rato habere, rato fieri, Eccl. – c) v. Pers., entschieden, entschlossen, potitur ratus Romulus praedam, Enn. ann. 75. – / Superl. ratissima beneficia, Cato oratt. 9. fr. 2. p. 42 Jordan.

    lateinisch-deutsches > ratus

  • 7 Teil, teil

    Teil, teil, pars (der Teil, insofern er als etwas selbständiges Kleineres zu einem größeren Ganzen gehört). – portio (der Anteil, das zukommende Quantum, in der mustergültigen Prosa nur in der Verbindung pro portione). – membrum (Glied, z.B. des Körpers, einer Rede). – locus (Punkt einer Wissenschaft, Abhandlung, z.B. quattuor loci, in quos honesti naturam divisimus). – der »mittlere, der äußerste, der unterste, der höchste Teil« einer Sache, gew. durch die partitiven medius, extremus, infimus, summus, z.B. der mittlere T. der Stadt, urbs media: der äußerste T. des Tisches, mensa extrema: der unterste, der höchste T. des Berges, mons infimus, mons summus. – Zuw. wird »Teil« mit einem Adjektiv bloß durch das Neutrum des Adjektivs angedeutet, z.B. als dritter T. (Punkt) ist aufgestellt worden, daß etc., tertium est propositum, ut etc.: die innern (mittlern) Teile der Stadt, media urbis: die innern Teile des Reichs, interiora regni: die entlegenen Teile der Stadt. aversa urbis. – großen, größten Teils, s. großenteils, größtenteils. – ein gutes T., aliquantum mit Genet. (z.B. viae): um ein gutes T., aliquanto (z.B. maior). – der eine Teil... der andere Teil, pars... pars;partim... partim (auch mit einem Genet. od. der Präposit. ex); pars od. partim... alii,ae, a; alii, ae, a... alii, ae, a (alle v. Pers. u. Dingen). – einesteils... andernteils, teils... teils, partim... partim (welche Partikeln aber nur dann stehen können, wenn von einer wirklichen Einteilung der vorhandenen Gegenstände die Rede ist, s. vorher); quā... quā (auf der einen Seite... auf der andern Seite); et... et. cum... tum (»sowohl... als auch«, s. »sowohl« über den Untersch. dieser Ausdrr.). – ich für meinen Teil, ego quidem. equidem (ich für mich, ich nach meiner subjektiven Meinung etc.); quod ad me attinet (was mich betrifft); pro mea parte (nach meinen Kräften): jeder für seinen Teil, pro sua quisque parte (jeder nach seinen Kräften): auf einen Teil (Anteil), pro portione; pro rataparte; secundum ratam partem. – an etw. teilhaben, alcis rei participem esse. partem od. societatem in alqa re habere (an etw. Gutem); alcis rei socium esse (an etw. Gutem u. an etw. Schlechtem); affinem esse alcisrei od. alci rei (an etwas Schlechtem, z.B. an einer Untat, facinori): teilnehmen an etwas, partem alcis rei capere (z.B. an der Staatsverwaltung, administrandae rei publicae);in partem alcis rei venire; interesse alcirei (bei etwas zugegen sein, z.B. pugnae: und rebus divinis); socium esse alcis rei (Genosse sein bei etwas, z.B. laboris, sollicitudinis): moveri od. commoveri alqā re (etw. mit empfinden, z.B. alcis dolore): keinen T. an etwas haben, nehmen, alcis rei expertem [2275] esse; partem alcis rei non habere, abstinere alqā re (sich mit etw. nicht befassen, z.B. pugnā): teilnehmen lassen, alqm in partem vocare, an etwas, alcis rei; übrig. s. teilen (etwas mit jmd.): jmd. an Beratschlagungen teilnehmen lassen, alqm in consilium adhibere od. ad consilium admittere. – es wird mir etwas zuteil, alqd mihi obvenit od. obtingit: es wird einem Beamten ein Amt durch das Los zuteil, sorte obvenit od. bl. obvenit oder obtingit alci alqd (z.B. ea provincia [Verwaltung]: u. Macedonia).

    deutsch-lateinisches > Teil, teil

  • 8 pax

    1. pāx, pācis, f. (zu paciscor, pango, πήγνυμι), der zwischen zwei feindlichen, streitenden, bes. zwischen zwei Krieg führenden Parteien geschlossene Vergleich, der Friede, I) eig.: pax aeterna, Verg. u. Flor.: bona, Liv.: civilis, nach einem Bürgerkriege, Suet.: cruenta, Tac.: fida, Nep.: incruenta, Tac.: inhonesta, Tac.: iniquissima, Cic.: iniusta, Cic.: longa, Curt.: maritima (zur See), Cic.: perpetua, Sall. fr. u. Liv.: pax similis belli, Sen.: summa (tiefste), Cic. u. Tac.: tuta, Cic. u. Liv. – pacis cupidus, Sall.: in pacis artes promptior, Flor. – pacis artes, Curt. u. Flor.: pacis bona (Segnungen), Liv.: ebenso pacis commoda, Cic., u. pacis emolumenta, Tac.: condiciones pacis, Caes. u.a. (s. condicio no. B. 1, Bd. 1. S. 1421): pacis consilia, Liv.: pacis foedus, Vell.: pacis leges (Bedingungen), Liv.: pacis initia (Präliminarien), Varro: merces pacis, Sall. fr.: pacis ornamenta (Bedürfnisse), Cic.: intimus sinus pacis, Plin. pan.: pacis spes, Sall. u. Liv.: summa tranquillitas pacis atque otii, Cic.: pacis auctor, Friedensapostel, Cic. u. Liv.: pacis semper auctor, pacis semper laudator, Cic.: internuntius pacis, Curt.: pacis eius interpres, Liv.: interpres pacis et concordiae, Cic.: pacis bellique moderator, Flor.: pacis nuntius, Cic.: nata filia quasi futurae pacis obses, Sen. rhet.: pacis petendae oratores, Friedensgesandte, Liv.: oratrices pacis et
    ————
    foederis (v. den Sabinerinnen), Liv.: pignora pacis, v. Geiseln, Liv.: reconciliator pacis, Friedensstifter, Liv.: ruptores pacis, Tac.: auctores sponsoresque pacis, Liv.: forum, quod mihi templum quoddam pacis videtur, Ps. Quint. decl. – m. Ang. mit wem? durch cum m. Abl., zB. cum iis, Cic. u. Liv.; oder durch Genet., zB. patris, mit dem V., Ter.: pax Pyrrhi, mit P., Cic.: ebenso Ariovisti, Caes. – Abl. pace, im Frieden, Liv. u.a.; u. Ggstz. bello, Sall. (dah. bei Liv. verb. pace belloque, pace ac bello u. dgl., s. M. Müller II. Anh. zu Liv. 2, 1, 1): velut multā pace, wie im tiefen Fr., Tac. (aber auch in multa pace, Tac. hist. 3, 71): quasi mediā pace, gleichsam mitten im Fr., Tac.: pacis temporibus, in Friedenszeiten, Iustin.: aber auch in pace, im Fr., Sall. u.a. (auch Ggstz. in bello): in pace et otie, Cic.: in media pace, mitten im Fr., Liv. u.a.: cum pace, im Frieden (unbehelligt), zB. alqm dimittere, Cic.: cum bona pace, in gutem Frieden, ohne Störung, unbehelligt, in Ruhe, friedlich, zB. exercitum per fines suos transmittere, Liv., alteri populo imperitare, Liv.: vgl. Fabri Liv. 21, 24, 5. – pacis caritate, aus Liebe zum Fr. (Ggstz. belli amore), Tac. hist. 2, 37. – abnuere pacem (Ggstz. polliceri), Sall.: abnuere has pacis leges, Liv.: accipere pacem, Liv.: accipere pacem quāvis tutā condicione (unter jeder leidlichen B.), Cic.: alqm auctoritate adducere ad pacem, Cic.: adhortari alqm ad
    ————
    pacem, Cic.: agere (halten) pacem, Sall. fr.: agere tranquillam pacem, in Ruhe u. Frieden leben, Liv.: laetos agitare pacem, im frohen Genusse des Fr. leben, Sall. (vgl. quaesitum ab eo, pacem an bellum agitaturus foret, ob er Fr. od. Kr. haben wollte, Sall.): amittere spem pacis, Iustin., spem in perpetuum cum iis pacis, Liv.: aspernari pacem, Liv.: avertere alqm a consiliis pacis, Liv.: docebo ne coagmentari quidem posse pacem, Cic.: colere cum fide pacem, Liv.: componere pacem his condicionibus, Liv.: componere pacem cum Philippo, Liv.: componere qualemcumque pacem, um jeden Preis Fr. schließen, Aur. Vict.: conciliare pacem, Caes., pacem inter cives, Cic., pacem inter se, Enn. fr.: conficere pacem maritimam summā virtute atque incredibili celeritate (v. Pompejus), Cic.: confirmare cum proximis civitatibus pacem et amicitiam, Caes.: continere Galliam in pace, Hirt. b. G.: pax convenit, Sall., pax convenit cum alqo, Liv.: convenit mihi cum alqo de pace, Iustin.: cupere pacem, Sall. u. Flor.: dare pacem, Sall. u. Liv., alci pacem, Liv.: dare alci pacem summam, Cic.: dare alci pacis leges, Liv.: decernere pacem, concordiam et alia huiuscemodi, Sall. fr.: deferre (antragen) pacem hostibus, Liv.: dicere alci pacis leges, Liv.: dimittere pacis condiciones, Caes.: dirimere pacem, Liv., pacem Pyrrhi, Cic.: disturbare pacem et concordiam palam, Sall. fr.: emere pacem pretio, Liv.:
    ————
    eripere alci pacem, Cic.: cum Antoniis (mit Leuten wie Antonius) pax potest esse? Cic.: ulterior Hispania eo anno in pace fuit, Liv.: ubi pax evenerat (erfolgt war) aequitate, Sall.: exercere aeternam pacem, Verg.: exposcere pacem Teucris, Verg.: haec nova iniuria exturbavit (machte zunichte) omnem spem pacis, Liv.: facere pacem, Caes. u.a., pacem cum alqo, Cic. u.a.: ut pax fieret cum Carthaginiensibus, Liv.: pacem facere velle talibus condicionibus, Nep.: pax erat facta per obsidem puerum nobilem, Cic.: pacem facere (stiften) inter Thrasybulum et eos, qui urbem tenebant, his condicionibus, Nep.: firmare cum alqo perpetuam pacem amicitiamque, Liv.: florere (in vollem Maße genießen) bonā pace, Liv.: pacem an bellum gerens, im Friedens- od. Kriegsstande, Sall.: habere pacem (Ggstz. bellum gerere), Cic. u. Sall.: in quadraginta annos tutam pacem habere, Liv.: equidem ad pacem hortari non desino, Cic.: imminuere Bocchi pacem, Sall.: impetrare pacem, Liv.: cum sententia senatus inclinaret ad pacem foedusque faciendum, Liv.: inclinantur ad pacem omnium animi, Liv.: inire pacem cum alqo circa Misenum, Vell.: tanta barbaria est, ut nec intellegant pacem, daß sie vom Fr. keinen Begriff haben, Flor.: eam pacem irritam facere, Liv.: iungere pacem, Nep. u. Liv.: felicior pax est numquam lacessita, quam multo reparata sanguine, Sen.: loqui de pace, Liv.: malle pacem quam bellum od.
    ————
    bellum quam pacem, Sall.: mittere ad Caesarem legatos de pace, Caes.: mittere utroque legatos de pace, Liv.: mutare pace bellum, Sall.: pacem optare magis quam defendere, Sall. fr.: orare pacem, Sall.: dare vere pacem, non tantum ostendere (nicht bloß von ferne zeigen), Liv.: pangere pacem cum alqo, Liv.: paritur pax bello, Nep.: parare pacem, Liv.: parare alci pacem in perpetuum, Liv.: neque bellum neque pacem pati posse, Liv.: petere pacem, Caes. u.a.: pacem petere ab alqo, Nep.: polliceri pacem, Sall.: postulare pacem, Sall.: praestare (aufrecht erhalten) pacem, Sall. fr.: pacem ratam (gesichert) velle, Sall.: reconciliare pacem, Nep.: recuperare pacem, Sall.: redimere pacem obsidibus datis, Caes.: reparare pacem multo sanguine, Sen.: repetere pacem, Sall. fr.: repudiare pacem, Cic. u. Liv.: revocare senatum iam inclinatum a Pyrrhi pace, Cic.: rumpere pacem, Verg.: servare pacem, Vell., pacem cum alqo, Cic.: servire paci, auf den Fr. hinarbeiten, den Fr. anbahnen, Nep.: simulare pacem, Cic. u. Sall.: sollicitare omnium pacem, Liv.: inter duos reges statuitur pax, Iustin.: suadere pacem, Sall. fr.: coepisse suadere pacem, Cic.: turbare pacem, Liv., pacem Italiae, Tac.: uti pace, Fr. haben, Cic.: eo die pace sunt usi, ruhten die Feindseligkeiten, Caes.: velle pacem, Cic. – Plur. paces, Friedensverträge, Friedensschlüsse, Friedenszustände, bella atque paces, Sall. Iug. 31, 20:
    ————
    bella et paces, Hor. ep. 1, 3, 8: bonae paces, glückliche Fr., Segnungen des Fr., Hor. ep. 2, 1, 102: paces perficere, Plaut. Pers. 753: animadvertendum primum, quibus de causis aut quem ad modum constituerint paces, secundum, quā fide et iustitiā eas coluerint, Varro de vit. P. R. 3. fr. 7 (bei Non. 149, 15). – Personif., Pax, die Friedensgöttin, a) der Römer, der Augustus zuerst einen Altar auf dem Marsfelde weihte, an dem dreimal im Jahre (am 30. Jan., am 30. März u. am 4. Juli) geopfert wurde, Suet. Vesp. 9, 1. Ov. fast. 1, 709. Hor. carm. saec. 57. Petron. 124. v. 249. Vgl. Preller Röm. Mythol.3 Bd. 2. S. 250 f. – b) der Griechen = Εἰρήνη, Nep. Timoth. 2, 2.
    II) übtr.: 1) der Friede, die Ruhe, a) lebl. Ggstde., des Meeres, pax ipsa tumet, Stat. Theb. 7, 87: sensim infusā tranquilla per aequora pace, Sil. 7, 258: eines Flusses, flumen cum pace delabens Etruscum in mare, Hor. carm. 3, 29, 35: ubi pax fluminis rediit, Flor. 4, 2, 28: der Winde, ventorum paces, Lucr. 5, 1228. – b) der Mienen, des Gemütes, pacem vultus habet, Ov. met. 2, 858. – pax animi (v. Schlaf), Ov. met. 11, 624: pacem mentis habere volunt (carmina), Ov. trist. 5, 12, 4: temperantia pacem affert animis, Cic. de fin. 1, 47: semper in animo sapientis est placidissima pax, Cic. Tusc. 5, 48: pacem demus animo, Sen. de ira 3, 41, 2. – So auch die parenthet. Verbindungen, pace
    ————
    quod fiat tuā, sei nicht ungehalten oder böse darüber, Ter. eun. 466: u. pace tuā dixerim, sei darüber nicht ungehalten od. böse, nimm es mir nicht übel! verzeihe mir meine Worte! (wenn man eine abweichende Ansicht od. tadelnde Bemerkung vorbringt), Cic. Tusc. 5, 12 u.a. (s. Wyttenbach Cic. de legg. 3, 29. p. 438): ebenso pace horum dixerim, Cic. de or. 1, 76: pace loquar Veneris, V. sei darüber nicht böse, Ov. am. 3, 2, 50: pace vel Quirini vel Romuli dixerim, Quirinus oder Romulus mag mir das Wort verzeihen, Cic. de off. 3, 41: pace diligentiae Catonis dixerim, ohne der Gründlichkeit des K. zu nahe treten zu wollen, Vell. 1, 7, 4: pace P. Cassii Scipionisque et Laelii dixerim, Vell. 1, 17, 3: pace maiestatis eius dixerim, seine Majestät möge mir den Ausdruck verzeihen, Vell. 2, 129, 3. – c) die Ruhe, der Friede der Seele im Grabe, excepit illum magna et aeterna pax, er ging zum ewigen Fr. (= zur ewigen Ruhe) ein, Sen. ad Marc. 19, 6: u. auf Grabschriften, hic requiescit in pace N. N., s. Corp. inscr. Lat. 10, 3303 u. ö. – 2) die Gnade, Gunst, der Beistand der Götter, pacem ab Aesculapio petas, Plaut.: ab Iove ceterisque dis pacem ac veniam (Gnade u. Huld) peto, Cic.: pacem veniamque precata deorum, Liv.: iussi pacem deûm exposcere, Liv.: pacem deorum sanguine eorum exposcentes, Iustin.: caesis de more iuvencis exorat pacem divûm, Verg.: occupandam manium ac deae
    ————
    pacem rati, Iustin.: diu non impetrata pax deûm, Liv.: si pax veniaque ab diis impetrata esset, Liv. – 3) die friedliche (röm.) Herrschaft, pax Romana, Sen. de prov. 4, 14; ad Polyb. 15 (34), 1; de clem. 1, 4, 2. Plin. 27, 3. – 4) die wiederhergestellte Ruhe in der Kirche, Ruhe und Friede, Eccl. (s. Bünem. Lact. 5, 13, 10 u. 5, 21, 4). – Der Abl. paci ist Varro sat. Men. 397 (bei Non. 213, 14) falsche Lesart (Riese u. Bücheler nach Ribbecks Vorschlag patris).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pax

  • 9 ratus

    ratus, a, um, PAdi. (v. reor), I) berechnet, ausgerechnet, durch die Rechnung bestimmt, in den Verbindungen: pro rata parte, nach od. in bestimmtem Verhältnis, verhältnismäßig, Cic. u.a.: dass. bloß pro rata, Liv. u.a.: u. pro rata portione, Plin.: u. secundum ratam partem, Vitr. – II) übtr., festbestimmt, feststehend, fest, a) bestimmt = stehend, motus (stellarum) constantes et rati, Cic.: tam certi caeli motus, tam rati astrorum ordines, Cic.: quod ratum fuerit certo tempore, Cic.: si haec Turno rata vita maneret, Verg. – b) = festgestellt, entschieden, gültig, verbürgt, wahr, rechtskräftig (griech. κύριος) u. dgl. (Ggstz. irritus, vanus u. dgl.), id iussum ratum ac firmum futurum, Cic.: cuius tribunatus si ratus est, nihil est quod irritum ex actis Caesaris possit esse, Cic.: censorias subscriptiones omnes fixas et in perpetuum ratas putet esse, Cic.: u. so ut amicitia societasque in aeternum rata sint, Tac. – rata sint visa sua precatur, gültig = in Erfüllung gehend, Ov.: spes iubet esse ratas, läßt H. in Erf. gehen, Hor.: fac rata vota patris, Mart. – ratum habere od. ducere, für gültig halten, bekräftigen, genehmigen, Cic. u. Liv.: ratum facere, bekräftigen, Cic.: alqd mihi ratum est, ich genehmige es, Cic.: alqd ratum est apud alqm, Tac. – subst., cavere de rato, wegen Genehmigung, Paul. dig. 3, 4, 6. § 3. – spätlat. rato habere, rato fieri, Eccl. – c) v.
    ————
    Pers., entschieden, entschlossen, potitur ratus Romulus praedam, Enn. ann. 75. – Superl. ratissima beneficia, Cato oratt. 9. fr. 2. p. 42 Jordan.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ratus

  • 10 दुह्


    duh
    1) cl. 1. P. dohati, to pain Dhātup. ;

    2) (orig. dugh cf. dúghāna, dugha etc., andᅠ the initial dh of some forms) cl. 2. P. Ā. dogdhi;
    dugdhe orᅠ duhé RV. etc. (pl. Ā. duhaté IX, 19, 5 etc.. ;
    duhrate I, 134, 6 etc.. ;
    duhré VII, 101, 1 etc.. ;
    impf. P. ádhok III, 19, 7 ;
    duhúr II, 34, 10 etc.. ;
    Ā. adugdha <according to Pāṇ. 7-3, 73 aor.> pl. aduhra,
    I AV. VIII, 10, 14 ;
    3. sg. aduha pl. - hra MaitrS. <cf. Pāṇ. 7-1, 8; 41 Kāṡ. >;
    Impv. dhukshva RV. AV. ;
    3. sg. duhā́m RV. I, 164, 27 ;
    pl. duhrā́m, - rátām AV. ;
    dhuṅgdhvam ĀṡvṠr. ;
    Subj. dohat (3. pl. - hān Br.), - hate RV. ;
    Pot. duhīyat RV. II, 11, 21 ;
    - yán I, 120, 9 ;
    Ā. - hīta II, 18, 8 ;
    p. P. duhát Ā. duhāná, dúhāna, andᅠ dúgh- RV.);
    cl. 6. P. Ā. duháti, - te RV. etc.;
    cl. 4. duhyati, - te MBh. ;
    pf. dudóha <- hitha RV. II, 3, 16 >, duduhé, 3. pl. duduhur < dudūhur BhP. V, 15, 9 > RV. etc.;
    Ā. duduhre RV. III, 57, 2 etc.. ;
    IX, 70, 1 SV. - hrire;
    fut. dhokshyati, - te Pāṇ. 8-2, 37 Kāṡ. ;
    aor. ádhukshat, - shata 3. sg. IX, 2, 3. pl. 110, 8,
    adukshat I, 33, 10 ;
    dukshata, 3. sg. I, 160, 3 ;
    Impv. dhukshásva RV. ;
    Pot. dhukshīmáhi TS. I, 6, 4, 3 ;
    inf. dogdhum MBh. etc.;
    dogdhos ṠBr. ;
    duhádhyai andᅠ doháse RV. ;
    ind. p. dugdhvā ṠBr.)
    to milk (a cow orᅠ an udder) fig. take advantage of (cf. ἀμέλγεσθαι), enjoy;
    to milk orᅠ squeeze out, extract (milk, Soma e.g.. any good thing);
    draw anything out of another thing (with acc.) RV. etc. etc.;
    (mostly Ā.) to give milk, yield any desired object (acc., rarely gen.) RV. etc. etc.:
    Pass. duhyáte aor. adohi (Pāṇ. 3-1, 63 Kāṡ.) to be milked, to be drawn orᅠ extracted from RV. AV. MBh. etc.:
    Caus. doháyati, - te aor. adūduhat Pass. dohyáte, to cause to milk orᅠ be milked;
    to milk, milk out, extract ṠBr. Vait. Mn. BhP.:
    Desid. dúdukshati ( RV.), dudhukshati ( Bhartṛ. II, 38 cf. dudhukshu), to wish to milk
    3) mfn. (nom. dhuk) milking;
    yielding, granting (cf. kāma-, go- etc.)

    Sanskrit-English dictionary > दुह्

  • 11 ह्वृ


    hvṛi
    hvṛī
    (cf. hval, dhvṛi)

    cl. 1. P. Dhātup. XXII, 23 ;
    hvárati (in RV. alsoᅠ hvárate;
    andᅠ accord. toᅠ Dhātup. XXXI, 21 alsoᅠ hvṛiṇāti;
    pf. jahvāra, - vartha, - varuḥ Gr.;
    aor. ahvārshīt, hvārshīt, hvār, hvārishuḥ VS. Br. Kāṭh. ;
    Prec. hvaryāt Gr.;
    fut. hvartā, hvarishyati ib. ;
    inf. hvartum ib.), to deviate orᅠ diverge from the right line, be crooked orᅠ curved, bend, go crookedly orᅠ wrongly orᅠ deviously, stumble, fall, down VS. etc. ( seeᅠ above):
    Caus. hvārayati (aor. jihvaraḥ, - ratam;
    juhuraḥ, juhūrthāḥ, juhurāṇá), to cause to go crookedly, lead wrong orᅠ astray RV. ;
    (Ā.) to go wrong orᅠ astray ib.:
    Desid. juhvūrshati Gr.:
    Intens. jāhvaryate, jāhvarti ib.

    Sanskrit-English dictionary > ह्वृ

  • 12 ह्वॄ


    hvṛi
    hvṛī
    (cf. hval, dhvṛi)

    cl. 1. P. Dhātup. XXII, 23 ;
    hvárati (in RV. alsoᅠ hvárate;
    andᅠ accord. toᅠ Dhātup. XXXI, 21 alsoᅠ hvṛiṇāti;
    pf. jahvāra, - vartha, - varuḥ Gr.;
    aor. ahvārshīt, hvārshīt, hvār, hvārishuḥ VS. Br. Kāṭh. ;
    Prec. hvaryāt Gr.;
    fut. hvartā, hvarishyati ib. ;
    inf. hvartum ib.), to deviate orᅠ diverge from the right line, be crooked orᅠ curved, bend, go crookedly orᅠ wrongly orᅠ deviously, stumble, fall, down VS. etc. ( seeᅠ above):
    Caus. hvārayati (aor. jihvaraḥ, - ratam;
    juhuraḥ, juhūrthāḥ, juhurāṇá), to cause to go crookedly, lead wrong orᅠ astray RV. ;
    (Ā.) to go wrong orᅠ astray ib.:
    Desid. juhvūrshati Gr.:
    Intens. jāhvaryate, jāhvarti ib.

    Sanskrit-English dictionary > ह्वॄ

См. также в других словарях:

  • ratam rem habere — /reytam rem habiriy/ In the civil law, to hold a thing ratified; to ratify or confirm it …   Black's law dictionary

  • ratam rem habere — To consider the matter or transaction as ratified …   Ballentine's law dictionary

  • juxta ratam — /jaksta reytam/ At or after the rate …   Black's law dictionary

  • nihil tarn conveniens est naturali aequitati quam voluntatem domini rem suam in alium transferre ratam habere — /nay(h)al tarn kanviyn(i)yanz est naetyureylay ekwateytay kwaem volanteytam domanay rem s(y)uwam in eyl(i)yam traensfariy reytam habiriy/ Nothing is so consonant to natural equity as to regard the intention of the owner in transferring his own… …   Black's law dictionary

  • juxta ratam — /jaksta reytam/ At or after the rate …   Black's law dictionary

  • nihil tarn conveniens est naturali aequitati quam voluntatem domini rem suam in alium transferre ratam habere — /nay(h)al tarn kanviyn(i)yanz est naetyureylay ekwateytay kwaem volanteytam domanay rem s(y)uwam in eyl(i)yam traensfariy reytam habiriy/ Nothing is so consonant to natural equity as to regard the intention of the owner in transferring his own… …   Black's law dictionary

  • Nihil tam conveniens est naturali aequitati, quam voluntatem domini volentis rein suam in alium transferre, ratam haberi — Nothing is so agreeable to natural equity as that the will of an owner who desires to convey or transfer his own property to another person should have validity …   Ballentine's law dictionary

  • Canon of the Mass — • Article divided into four sections: (I) Name and place of the Canon; (II) History of the Canon; (III) The text and rubrics of the Canon; (IV) Mystical interpretations Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Canon of the Mass      …   Catholic encyclopedia

  • History of the Roman Canon — From the seventh century the Canon of the Mass has remained relatively unchanged. It is to Pope Gregory I (590 604) the great organiser of all the Roman Liturgy, that tradition ascribes its final revision and arrangement. His reign then makes the …   Wikipedia

  • Text and rubrics of the Roman Canon — Before the 1970 revision of the Roman Missal, the Mass had, in the Roman Rite, only one Anaphora or Eucharistic Prayer, which was referred to as the Canon of the Mass. Since the 1970 revision, which made only minimal changes in the text, but… …   Wikipedia

  • Siksastaka — The Siksastaka (IAST Śrī Śikṣāṣṭakam) ( Śikṣa means instruction , and aṣṭaka means eight ) the only verses left by Chaitanya Mahaprabhu,cite web url=http://www.iskcon.com/gp05/v1a.htm title=Gaura Purnima Sri Siksastakam Reflections… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»