-
21 quando
- voir la grammaire - arch. quandoc Fest. 258, 4 ; P. Fest. 259 ; GAI. Inst. 4, 21. [st1]1 [-] adv. inter.: quand? - semper in his studiis viventi non intellegitur quando obrepat senectus, Cic. Sen. 11, 38: qui vit toujours occupé à ces tâches ne sait pas à quel moment la vieillesse a fait irruption. [st1]2 [-] adv. indéf. (= aliquando; surtout après si, nisi, ne, num): quelquefois. - si quando: si un jour, si jamais. - exsistit hoc loco quaestio, num quando amici novi veteribus sint anteponendi, Cic. Lael. 19, 67: ici l'on se trouve devant une question délicate: faut-il, quand un jour ou l'autre nous avons des amis nouveaux, les préférer aux amis anciens. [st1]3 [-] conj. de sub.: - [abcl][b]a - avec l'indic. ou le subj. du moment que, puisque, vu que. - [abcl]b - quand, lorsque.[/b] - volo ego illi beluae ostendere, quando adeo ferox praesultat hostium signis, me ex ea familia ortum quae... Liv. 7, 10, 3: je veux montrer à cette brute, vu qu'elle gambade insolemment devant les enseignes ennemies, que je suis sorti de cette famille qui... - quando esurio, Plaut. Men. 5, 5, 27: lorsque j'ai faim.* * *- voir la grammaire - arch. quandoc Fest. 258, 4 ; P. Fest. 259 ; GAI. Inst. 4, 21. [st1]1 [-] adv. inter.: quand? - semper in his studiis viventi non intellegitur quando obrepat senectus, Cic. Sen. 11, 38: qui vit toujours occupé à ces tâches ne sait pas à quel moment la vieillesse a fait irruption. [st1]2 [-] adv. indéf. (= aliquando; surtout après si, nisi, ne, num): quelquefois. - si quando: si un jour, si jamais. - exsistit hoc loco quaestio, num quando amici novi veteribus sint anteponendi, Cic. Lael. 19, 67: ici l'on se trouve devant une question délicate: faut-il, quand un jour ou l'autre nous avons des amis nouveaux, les préférer aux amis anciens. [st1]3 [-] conj. de sub.: - [abcl][b]a - avec l'indic. ou le subj. du moment que, puisque, vu que. - [abcl]b - quand, lorsque.[/b] - volo ego illi beluae ostendere, quando adeo ferox praesultat hostium signis, me ex ea familia ortum quae... Liv. 7, 10, 3: je veux montrer à cette brute, vu qu'elle gambade insolemment devant les enseignes ennemies, que je suis sorti de cette famille qui... - quando esurio, Plaut. Men. 5, 5, 27: lorsque j'ai faim.* * *Quando, Aduerbium temporis, et acuitur in prima. Quand.\Interrogatiue aliquando ponitur. Terent. Quando istuc erit? Quand sera ce?\Quando, pro Siquidem, vel Quoniam positum, coniunctio est causalis, habetque accentum in vltima. Terent. Quando ego tuum non curo, ne cura meum. Puis que je ne me mesle point du tien, ne te mesle point aussi du mien. -
22 consultatio
cōnsultātio, ōnis, f. (2. consulto), die Begutachtung, I) die begutachtende Beratung, Beratschlagung, a) übh. (auch verb. deliberatio et c.): nulla tibi hic iam c. est, hast jetzt gar nicht mit zu beraten (mit zu sprechen), Ter.: circa hanc consultationem disceptatio omnis verteretur, Liv.: consultationem raptim transigere, Liv.: consultationes prolatare, Sall.: coetus et concilia et secretas consultationes esse sinere, Liv.: venit alqd in consultationem, Cic., in deliberationem et consultationem, Cornif. rhet.: nec rei publicae ad consultationem defuit, Capit. – m. Ang. worüber? durch de u. Abl., de tribus (consulibus) consultatione datā, Liv.: de pace dilata consultatio est in concilium Achaeorum, Liv.: consultatio de Macedonico bello integra ad consules... reiecta est, Liv. – od. durch folg. indir. Fragesatz, reliqua consultatio est, quonam modo perpetuā pace quietos obtineamus, Liv.: ea modo, quā irent, consultatio fuit, Liv.: utra societas sit utilior, eam longe minorem ac levioris momenti consultationem esse, Liv.: an omnino mittendus esset consultatio mota est, Liv. – u. mit prägn. Kürze durch folg. Finalsatz m. ne u. Konj., per aliquot dies ea consultatio tenuit (dauerte), ne non reddita bona belli causa... essent, darüber, daß nicht usw., Liv. 2, 3, 5. – b) insbes., als rhet. u. philos. t. t., die Konsultation, Untersuchungsfrage = ein Satz in ab-————strakto, ein Gemeinplatz als zu erörterndes Thema (als Übersetzungsversuch des griech. θέσις neben propositum, quaestio infinita; Ggstz. causa, quaestio finita, ein Satz in konkreto, ein bestimmter Fall), im Sing. u. Plur., s. Cic. de or. 3, 109 u. 111; part. or. 4; de off. 3, 33; ad Att. 9, 4, 3 (Plur.): consultationem proponere, Quint. 3, 8, 59: cum apud C. Caesarem consultatio de poena Theodoti ponitur, Quint. 3, 8, 55. – II) die an jmd. gestellte Anfrage, a) übh.: consultationi alcis respondere, Cic. ad Att. 8, 4, 3: ventitare ad eum nuntios et consultationes, Tac. ann. 16, 14. – b) die Anfrage bei einer höheren Behörde, zB. des Prätors beim Kaiser, Plin. ep. 10, 96 (97), 9. Ulp. dig. 4, 4, 11 u.a. – c) die an einen Rechtsgelehrten gestellte Anfrage, im Sing. u. Plur., honesta consultatio, non expedita sententia, Plin. ep. 7, 18, 1: illae consultationes, Plin. ep. 8, 23, 6: licebit... iuris peritis copiose de consultationibus suis disputare, über die an sie gestellten Anfragen (= Rechtsfälle, über die sie befragt worden, Cic. top. 66. – d) die an ein Orakel gestellte Anfrage, oraculorum (als Übersetzung von πεῦσις), Macr. sat. 1, 17, 50: Plur. bei Suet. Tib. 14, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consultatio
-
23 per-petuus
per-petuus adj. [per+1 PAT-], continuous, unbroken, uninterrupted, constant, entire, whole, perpetual: agmen: vigiliaeque stationesque, a continuous line of, etc., Cs.: Perpetuis soliti patres considere mensis, V.: innocentia perpetuā vitā perspecta, in the whole tenor of his life, Cs.: oratio (opp. altercatio): quaestiones, a permanent court for criminal trials: historia, a general history: diem perpetuum in laetitiā degere, this whole day, T.: lex: stellarum cursūs: formido, V.: rota, perpetuum quā circumvertitur axem (i. e. perpetuo), O.—As subst n.: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever.—Universal, general: perpetui iuris quaestio: quaestio, a general principle. -
24 consisto
con-sisto, stĭti, stĭtum, 3, v. n., to place one's self anywhere, to stand still, stand, halt, stop, make a stop (very freq. and class. in prose and poetry).I.Lit.A.In gen.:B.jam hunc non ausim praeterire, quin consistam et conloquar,
Plaut. Aul. 3, 4, 14:otiose nunc jam ilico hic consiste,
Ter. Ad. 2, 1, 2:ubi ad ipsum veni diverticulum, constiti,
id. Eun. 4, 2, 7; cf. Hor. S. 1, 9, 62:uti et viatores consistere cogant,
Caes. B. G. 4, 5:neque is (Demosthenes) consistens in loco, sed inambulans atque ascensu ingrediens arduo,
Cic. de Or. 1, 61, 261:si ludius constitit aut tibicen repente conticuit,
id. Har. Resp. 11, 23; cf. id. Arch. 8, 19:plura scribam ad te cum constitero: nunc eram plane in medio mari,
id. Att. 5, 12, 3: constitit nusquam primo quam ad Vada venit, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2:in quibus oppidis consistere praetores et conventum agere solebant,
Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28:Romae post praeturam,
id. ib. 2, 1, 39, §101: ire modo ocius, interdum consistere,
Hor. S. 1, 9, 9:in muro consistendi potestas erat nulli,
Caes. B. G. 2, 6:omnes ordines, tota in illā contione Italia constitit,
Cic. Sest. 50, 107:ad mensam consistere et ministrare,
id. Tusc. 5, 21, 61; so,ad aras,
Ov. M. 10, 274:ad ramos,
id. ib. 10, 510:ante domum,
id. ib. 2, 766:ante torum,
id. ib. 15, 653:in aede,
id. ib. 15, 674:in medio,
id. ib. 10, 601; and with a simple abl.:limine,
id. ib. 4, 486; 9, 397; Stat. Th. 1, 123; Verg. A. 1, 541:post eum,
Quint. 1, 10, 27:in pedes,
Sen. Ep. 121, 9:calce aliquem super ipsum debere consistere,
trample on, Cels. 8, 14, 19.—In partic.1.To set, become hard or solid:2.frigore constitit Ister,
has been frozen, Ov. Tr. 5, 10, 1; cf.unda,
id. M. 9, 662: sanguis, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 38:alvus,
Cato, R. R. 126; 156, 4; cf.:cum jam perfecte mustum deferbuit et constitit,
Col. 12, 21, 3:album ex ovo, quo facilius consistat,
Cels. 4, 20, 15.—Cum aliquo, to station or place one's self with some one for conversation, to stand with:3.in hoc jam loco cum altero Constitit,
Plaut. Cist. 4, 2, 31; id. Curc. 4, 2, 16 sq.:cum hoc consistit, hunc amplexatur,
Cic. Verr. 1, 7, 19.—To take one's place, take position, assume a place or attitude for an action, etc.;4.of a musician: ut constitit,
Suet. Ner. 21;of an actor: in scaenā vero postquam solus constitit,
Phaedr. 5, 5, 13;of an orator: in communibus suggestis,
Cic. Tusc. 5, 20, 59:Aesopus mediā subito in turbā constitit,
Phaedr. 4, 5, 29;for shooting: post acer Mnestheus adducto constitit arcu,
Verg. A. 5, 507; cf.of athletes, etc.,
id. ib. 5, 426; Plin. 7, 20, 19, § 83:inter duas acies,
Liv. 7, 10, 9:cum aliquo,
Petr. 19, 5.—Hence,Milit. t. t., to halt, make a halt, take a position, to make a stand (opp. to a march, flight, or disorder):5.locus, ubi constitissent,
Caes. B. G. 1, 13:qui in superiore acie constiterant,
id. ib. 1, 24; cf.:in sinistrā parte acies,
id. ib. 2, 23:in fluctibus,
id. ib. 4, 24:sub muro,
id. ib. 7, 48:juxta,
id. ib. 2, 26 al.:pro opere,
Sall. J. 92, 8:equites Ariovisti pari intervallo constiterunt,
Caes. B. G. 1, 43:constitit utrumque agmen,
Liv. 21, 46, 4:sic regii constiterant,
id. 42, 58, 10 et saep.:ut reliquae (legiones) consistere non auderent,
Caes. B. G. 2, 17:in locis superioribus consistere,
id. ib. 3, 6:a fugā,
Liv. 10, 36, 11:naves eorum nostris adversae constiterunt,
Caes. B. G. 3, 14.—Jurid. t. t., to appear as accuser before a court of justice:6.cum debitoribus,
Dig. 5, 3, 49:cum matre,
Sen. Ira, 2, 7, 3:adversus dominos,
Dig. 5, 1, 53.—Poet.:7.fert animus propius consistere,
i. e. take a nearer view, Ov. A. A. 3, 467.—To have a stand as a dealer, occupy a place of business:II.ede ubi consistas,
Juv. 3, 296:in tabernā,
Varr. L. L. 5, § 5 Müll.:IN SCHOLA,
Inscr. Orell. 4085; cf.:locum consistendi Romanis in Galliā non fore,
Caes. B. G. 7, 37; 7, 42.—Trop.A.In gen., to rest, remain, stand, Lucr. 2, 332; cf. id. 2, 322:B.patiamini eo transire illius turpitudinis infamiam, ubi cetera maleficia consistunt,
Cic. Clu. 30, 83; cf.:ut unde orta culpa esset, ibi poena consisteret,
Liv. 28, 26, 3:ante oculos rectum pietasque pudorque constiterant,
Ov. M. 7, 73. —In partic.1.To pause, to dwell upon, delay, stop:2.in uno nomine,
Cic. Verr. 2, 1, 38, § 95:ipsa mihi veritas manum inicit et paulisper consistere et commorari cogit,
id. Rosc. Com. 16, 48; cf. id. de Or. 3, 31, 124:in singulis,
id. Part. Or. 35, 120.— Impers. pass.:ista quae spectantur, ad quae consistitur,
Sen. Vit. Beat. 2, 4.—(Acc. to I. B. 2.) To be or remain firm, unshaken, immovable, steadfast, to be at rest, to stand one's ground, to continue, endure, subsist, be, exist:* 3.mente consistere,
Cic. Phil. 2, 28, 68; so,neque mente nec linguā neque ore,
id. Q. Fr. 2, 3, 2:praeclare in forensibus causis,
id. Or. 9, 30:in dicendo,
id. Clu. 39, 108:verbo quidem superabis me ipso judice, re autem ne consistes quidem ullo judice,
id. Caecin. 21, 59; cf.of the cause itself: quia magistratus aliquis reperiebatur, apud quem Alfeni causa consisteret,
id. Quint. 22, 71; cf.also: modo ut tibi constiterit fructus otii tui,
id. Fam. 7, 1, 1:in quo (viro) non modo culpa nulla, sed ne suspitio quidem potuit consistere,
id. Rosc. Am. 52, 152; cf. id. Clu. 29, 78:confiteor... me consistere in meo praesidio sic, ut non fugiendi hostis sed capiendi loci causā cessisse videar,
id. de Or. 2, 72, 294:vitam consistere tutam,
to remain, continue safe, Lucr. 6, 11 Lachm. N. cr.:constitit in nullā qui fuit ante color,
Ov. A. A. 1, 120:sunt certi denique fines, Quos ultra citraque nequit consistere rectum,
Hor. S. 1, 1, 107; Plin. 14, 6, 8, § 68:quales cum vertice celso Aëriae quercus constiterunt,
Verg. A. 3, 679:nullo in loco, nullā in personā... consistunt (ista quae vires atque opes humanae vocantur),
Val. Max. 6, 9, ext. 7: spes est hunc miserum aliquando tandem posse consistere, to take a firm stand (the figure derived from fleeing soldiers), Cic. Quint. 30, 94:si prohibent consistere vires,
Ov. M. 7, 573.—Cum aliquo, to agree with: videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis consistere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare, Cic. Fin. 4, 26, 72.—4.In gen., to be, exist:(β).vix binos oratores laudabiles constitisse,
Cic. Brut. 97, 333:sine agricultoribus nec consistere mortales nec ali posse manifestum est,
Col. 1, praef. § 6; Varr. R. R. 3, 8 fin.:quadringentis centum Venerios non posse casu consistere,
to occur, lake place, be thrown, Cic. Div. 2, 21, 48: summa studia officii inter nos certatim constiterunt, Lentul. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3: sed non in te quoque constitit idem Exitus, take or have place, Ov. M. 12, 297.—With in, ex, or the simple abl. (in Quint. also with circa and inter; v. infra), to consist in or of, to depend upon:5.major pars victūs eorum in lacte, caseo, carne consistit,
Caes. B. G. 6, 22:omnis per se natura duabus Constitit in rebus,
Lucr. 1, 420:e quibus haec rerum summa consistat,
id. 1, 236; so with ex, id. 1, 839; 1, 873 al.; with abl.:deveniunt in talis disposturas, Qualibus haec rerum consistit summa,
id. 1, 1028; 5, 61; 5, 66:vita omnis in venationibus atque in studiis rei militaris consistit,
Caes. B. G. 6, 21:in eo salus et vita optimi cujusque consistit,
Cic. Phil. 3, 8, 19:in hoc summa judicii causaque tota consistit,
id. Quint. 9, 32; cf. id. de Or. 1, 40, 182:causam belli in personā tuā,
id. Phil. 2, 22, 53:in quibus vita beata,
id. Tusc. 5, 14, 40:in unā honestate omne bonum,
id. ib. 5, 14, 42:in nomine controversia,
Quint. 7, 3, 7; 8, 3, 57:in actu rhetoricen,
id. 2, 18, 2; 6, 3, 42:spes omnis consistebat Datami in se locique naturā,
Nep. Dat. 8, 3.—With abl., Quint. 12, 10, 59:omnis quaestio circa res personasque consistere videtur,
id. 3, 5, 7; 6, 3, 19:quaestio inter utile atque honestum consistet,
id. 3, 8, 24. —As opp. to progressive motion, to come to a stand, stand still, stop, rest, take rest, cease:► Consisto as v.sola Ubi quiesco, omnis familiae causa consistit tibi,
Plaut. As. 3, 1, 9:omnis administratio belli consistit,
Caes. B. C. 2, 12:vel concidat omne caelum omnisque terra consistat necesse est,
Cic. Tusc. 1, 23, 54:forensium rerum labor et ambitionis occupatio constitisset,
id. de Or. 1, 1, 1:usura,
id. Att. 6, 1, 7: diarroia, id. Fam. 7, 26, 2; cf.:videndum, morbus an increscat, an consistat, an minuatur,
remains unchanged, Cels. 3, 2; and:cursus pituitae,
id. 6, 6:cum ad Trebiam terrestre constitisset bellum,
Liv. 21, 49, 1:cum bellum Ligustinum ad Pisas constitisset,
id. 35, 4, 1; 22, 32, 4:infractaque constitit ira,
Ov. M. 6, 627:Gaius ejusque posteri in equestri ordine constitere usque ad Augusti patrem,
Suet. Aug. 2; cf.:maledictum, quod intra verba constitit,
stopped at, went no farther than, Quint. Decl. 279.a. = constituo formerly stood Lucr. 6, 11; Sall. J. 49, 6; but these passages are corrected in recent editions. It is now found only Gell. 5, 10, 9, a doubtful passage, where Hertz reads: cum ad judices coniiciendae [consistendae] causae gratiā venissent. -
25 exitus
1.exĭtus, a, um, Part., from exeo, II.2. I.Lit.:B.reditum mihi gloriosum injuria tua dedit, non exitum calamitosum,
Cic. Par. 4, 29:omni exitu et pabulatione interclusi,
Caes. B. G. 7, 44 fin.:exitum sibi parere,
id. B. C. 3, 69, 3.—In plur.:singulorum hominum occultos exitus asservare,
Caes. B. C. 1, 21, 4; 1, 25, 4. —Of things:introitusque elementis redditus exstat,
Lucr. 6, 494:exitus ut classi felix faustusque daretur,
a setting sail, departure, id. 1, 100:amnis,
a flowing out, discharge, id. 6, 727: animaï (i. e. venti), a bursting or rushing out, id. 6, 586; cf. Quint. 1, 11, 7.—Transf., concr., way of egress, outlet, passage:II.exitum non habent, ac pervium non est,
Varr. L. L. 5, § 145 Müll.:cum angusto portarum exitu se ipsi premerent,
Caes. B. G. 7, 28, 3:in exitu paludis,
mouth, Plin. 2, 103, 106, § 226:cibi,
vent, id. 11, 34, 40, § 116 et saep.:si de multis nullus placet exitus,
Juv. 6, 33.—In plur.:insula undique exitus maritimos habet,
Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:septem exitus e domo fecerat,
Liv. 39, 51, 5; Col. 6, 30, 8:alvorum,
Plin. 21, 14, 48, § 82 et saep.Trop.A. 1.In gen.:2.hujus orationis difficilius est exitum quam principium invenire,
end, close, Cic. de Imp. Pomp. 1, 3; cf.: quemadmodum expediam exitum hujus institutae orationis, non reperio, id. Fam. 3, 12, 2:exitus fuit orationis,
Caes. B. G. 4, 8, 1:ut tragici poëtae, cum explicare argumenti exitum non potestis, confugitis ad deum,
Cic. N. D. 1, 20, 53:adducta ad exitum quaestio est,
id. Tusc. 5, 6, 15; cf.:ad exitum pervenire,
id. Fam. 10, 22, 2; id. Or. 33, 116:ita magnarum initia rerum celerem et facilem exitum habuerunt,
Caes. B. C. 3, 22 fin.:verba quae casus habent in exitu similes,
at the end, Cic. Or. 49, 164; cf.in the foll.: fugam quaerebamus omnes, quae ipsa exitum non habebat,
end, aim, id. Phil. 5, 16, 42:hinc omne principium, huc refer exitum,
Hor. C. 3, 6, 6 et saep.:in exitu est meus consulatus,
Cic. Mur. 37, 80; cf.: in exitu jam annus erat Liv. 35, 10, 1:superioris anni,
id. 30, 26, 2:veris,
Plin. 17, 22, 35, § 170:oppugnationis,
Caes. B. C. 3, 9, 8:mimi, fabulae,
the catastrophe, conclusion, Cic. Cael. 27, 65:vitae,
end of life, latter end, Nep. Eum. 13; cf.:vitae mortisque,
Vell. 2, 7, 1.—In plur.:tristes exitus habuit consulatus,
Cic. Brut. 34, 128: eae causae sunt plenissimae, quae plurimos exitus dant ad ejusmodi degressionem, outlets, i. e. opportunities, id. de Or. 2, 77, 312: habent exitus aut in a aut in e, etc., Varr. L. L. 10, § 62 Müll.—In partic., end of life, end, death:3.natura ad humanum exitum (Romulum) abripuit,
Cic. Rep. 1, 16 fin.:duravere usque ad Sejani exitum,
Plin. 8, 58, 74, § 197; Amm. 14, 11:exitus in dubio est,
Ov. M. 12, 522:Thrasymachi,
Juv. 7, 204:saevus et illum exitus eripuit,
id. 10, 127; 271.—In plur.:nonnumquam bonos exitus habent boni,
Cic. N. D. 3, 37, 89:non igitur fatales exitus habuerunt,
id. Div. 2, 9, 24.—A means, method, way, device, solution of a difficulty:B.cum autem exitus ab utroque datur conturbato errantique regi,
Cic. Fin. 5, 22, 63:non solum viam quaestus invenerunt, verum etiam exitum ac rationem defensionis,
id. Verr. 2, 3, 82, § 190:jam nullum fortunis communibus exitum reperietis,
id. Dom. 47, 123.—Issue, result, event, i. q. eventus:si mihi alterutrum de eventu atque exitu rerum promittendum est,
Cic. Fam. 6, 1, 5:in unum exitum spectare,
id. de Or. 1, 20, 92:videtur ad exitum venisse quaestio,
id. Tusc. 5, 7, 18; id. Fin. 2, 1, 3:neque exitum legis esse in meretrice publicanda,
i. e. the law would be without proper effect, id. Inv. 2, 40, 118, v. the context:de exitu rerum sentire,
Caes. B. G. 7, 52 fin.:incerto etiam nunc exitu victoriae,
id. ib. 7, 62, 6:de exitu fortunarum suarum consultabant,
id. ib. 7, 77, 1; cf. id. ib. 3, 8, 3; and:prudens futuri temporis exitum Caliginosa nocte premit deus,
events, Hor. C. 3, 29, 29: ut quae rei publicae polliceremur, exitu praestaremus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3:exitum rei imponere,
Liv. 37, 19, 1:quaestiones ad exitum perductae,
id. 40, 19, 10:ad exitum spei pervenire,
accomplishment, id. 5, 12, 4; so,serae exitum spei exspectare,
id. 5, 6, 2:sine exitu esse,
without result, id. 32, 40, 3.—In plur.:fortasse haec omnia meliores habebunt exitus,
Cic. Fam. 2, 16, 6:quae (responsa haruspicum) aut nullos habuerint exitus aut contrarios,
id. Div. 2, 24, 52:Liber vota bonos ducit ad exitus,
Hor. C. 4, 8, 34; cf.:(fortuna) Belli secundos reddidit exitus,
id. ib. 4, 14, 38.—Prov.:exitus acta probat,
the event justifies the deed, Ov. H. 2, 85. -
26 Academicus
I Acadēmicus, a, um [ Academia ]академический, т. е. платоновский (philosophi, quaestio C)II Acadēmicus, ī m.философ-академик, последователь учения Платона (см. Academia 4.) -
27 adjunctus
1. adjūnctus, a, umpart. pf. к adjungo2. adj.1) примыкающий, смежный (fundus C; mare QC)2) тесно связанный (verbum C; quaestio Eccl)3) близкий во (по) времени (proxime a. C) -
28 arbitror
ātus sum, ārī depon. [ arbiter ]1) наблюдать, подслушивать ( dicta alicujus Pl)2) рассматривать, оценивать ( carmina Empedocli AG)3) юр. быть третейским судьёй, посредничать Diga. alicui fidem parvam Pl — относиться к кому-л. с недоверием5) полагать, считать ( aliquem scelestissimum Pl); держаться мненияbenefacta male locata malefacta arbitror Enn ap. C — дурно направленные благодеяния являются, по-моему, злодеяниямиarbitror, certum non scimus Ter — полагаю, (но) достоверно мы (этого) не знаемquod non a. C — чего я не думаю6) иногда pass. быть решаемым ( quaestio in utramque partem arbitrata est AG) -
29 atqui
atquī conj. adversat. [ at + qui = quo]1) но, однако, напротив, же, да ведьaccuses eum (Clodium), qui se praesidio muniĕrit...? a. ne ex eo quidem tempore...? C — и ты обвиняешь Клодия, обеспечившего себя охраной...? но разве с этого времени...?vitas me,... Chloĕ; a. non ego te, tigris ut aspera..., frangere persĕquor H — ты бежишь от меня, Хлоя, но ведь я не преследую тебя, чтобы растерзать, как свирепый тигр2) даже, скорееmodum statuarum haberi nullum placet? a. habeatur necesse est C — разве не следует как-л. ограничить установку изваяний? (не только следует, но) даже необходимо3) тогда, в таком случаеa., si ita est, paene ad exitum adducta quaestio est C — если так, ну, тогда вопрос почти решён4) ( при введении меньшей посылки силлогизма) а так как, поскольку жеqui est fidens, is profecto non extimescit... a. in quem cadit aegritudo, in eumdem timor... Ita fit, ut fortitudini aegritudo repugnet C — кто уверен в себе, тому чуждо чувство страха... А так как предающийся печали испытывает также страх, то отсюда следует, что храбрость с печалью несовместима5) тем не менее, всё жеte permagnum est nancisci otiosum. — a. nactus es C — крайне трудно застать тебя незанятым. — И всё же тебе это удалось6) иногда разумеется, конечноa. multa quaeruntur fictane an vera sint C — конечно, обо многом (в этой поэме) возникает вопрос, вымышленно это или верноa. si — если же, если толькоa. si tempus est ullum C — если только найдётся достаточно времениa. si ita placet C — ну, что же, если угодно -
30 caliginosus
cālīginōsus, a, um [ caligo I ] -
31 collectivus
collēctīvus, a, um [ colligo II \]1) грам. собирательный ( nomen)2) филос. относящийся к умозаключению, силлогистический (quaestio, status Q)3) скопившийся (итог Sen) -
32 eximo
ex-imo, ēmī, ēmptum, ere [ emo ]1) вынимать (telum Q; clavem Pt); удалять ( dentem alicui PM); извлекать, вытаскивать ( ulmos cum radicibus Cato); изымать, исключать (aliquem numero или de numero aliquorum H, Nep)e. aliquem de (ex) reis C — исключить кого-л. из числа подсудимыхsi ea quaestio eximeretur T — если не говорить об этом вопросе (отвлечься от этого)2) отнимать, устранять, удалять (dubitationem Q; ruditatem Ap — v. l.); освобождать, избавлять, спасать (urbem obsidione или ex obsidione L; aliquem ex vinculis C, de nervo L; agrum de vectigalibus C; onus sollicitis animis H; aliquem morti T)e. alicui curas H — избавить кого-л. от забот3) снимать ( digito anulum Just)e. aliquem ex culpā C — снять с кого-л. винуe. aliquem alicui rei T, O etc. — лишить кого-л. чего-л. (освобождать кого-л. от чего-л.)eis non eximitur (quin) T — их невозможно разубедить (в том, что)4) терять, употреблять, тратить ( tempus Su)e. male aetatem Sen — плохо использовать (свою) жизньe. diem dicendo C — проговорить весь день (затянуть речь на целый день) -
33 exsisto
ex-sisto (existo), stitī, —, ere1) выступать, выходить ( speluncā C); показываться ( ex collihus bAfr); появляться ( ex latebris L)3) выступать, подниматься, торчать, вырастать ( inter aures unum cornu exsistit Cs)4) возникать (exsistit quaestio C; bellum exstĭtit L; exsistit controversia inter eos Cs)5) становиться, делаться ( ex amicis inimici exsistunt Cs)6) происходить (ex, de и ab aliquā re C)7) следовать, вытекать (ex quo exsistit, ut C)8) оказываться, обнаруживаться, существоватьtalis eloquentia in nemine exstĭtit C — ни у кого не было такого красноречияfides dictis alicujus exstitit L — чьи-л. слова подтвердились -
34 ibi
и ibī adv.1) (тж. ibi loci PM etc.) там ( ibi cenavi atque ibi quievi Pl)2) ( редко) туда3) (тж. ibi tum C) тогдаibi vero Sl — вот тогда-то4) в этом5) об этом -
35 implicatus
1. implicātus, a, umpart. pf. к implico2. adj. -
36 incido
I in-cido, cidī, —, ere [ cado ]1)а) падать, попадать (in laqueos Q и laqueos Vulc; in insidias, in manūs alicujus C, тж. i. manus alicujus Ap); наткнуться, натолкнуться ( alicui и in aliquem C); впадать ( amnis incidit flumīni L); упасть (in foveam C; ad terram V)i. in condicionem Ap — подпасть под условие (договора)in damnationem i. Ap — проиграть тяжбуб) врываться (patentibus portis—dat. L)i. ad aliquid faciendum C — прийти к мысли что-л. сделатьin mentionem alicujus rei i. C — упомянуть о чём-л.incĭdit in mentem alicui Ter, C — кому-л. приходит в голову (на ум)in opinionem i. T etc. — прийти к мнению или приобрести репутациюin sermonem hominum i. C — стать предметом людских толковin aliquem diem i. C — прийтись на какой-л. день (совпасть с каким л. днём)2) бросаться, устремляться ( in vallum portasque L); нападать ( alicui или in aliquem L)3) перен. охватывать, овладевать, объять (terror incĭdit alicui Cs; pestilentia incidit in urbem L); впадать ( in insaniam C): очутиться, оказатьсяi. in aes alienum C — наделать долговin morbum i. C — заболетьi. in iram Lact — прийти в яростьi. in Diodorum C — согласиться с мнением Диодора4)а) случаться, приключаться (bellum incĭdit Nep, Cs)б) возникать, представиться (potest i. quaestio Q)II in-cīdo, cīdī, cīsum, ere [ caedo ]1) надрезать ( arborem Cs); порезать, поранить ( manum bH); рассекать, вскрывать ( corpora mortuorum CC); разрезать, перерезать, перерубать (tortos funes V; vincula, venas alieui C etc.); нарезать ( faces V)2)а) врезать, вырезать, высекать (nomina in tabula L; i. aliquid in marmore, in aes, in columna aenea C; i. leges ligno, amores arboribus V)ferro dentes i. O — зазубрить железо, т. е. смастерить пилуб) покрывать резьбой, гравировкой (i. tabulam litteris L)3) обрезывать, подрезывать (pinnas C; vites V; arbores Cs, PM)4) резко обрывать, прекращать ( ludum H)5) перебивать, прерывать (sermonem L; ludum H; deliberationem C)6) предотвращать ( novas lites V)7) лишать, отнимать ( spem L)8) отменять, объявлять недействительным ( testamentum Dig) -
37 indeterminabilis
in-dēterminābilis, e -
38 indissolubilis
in-dissolūbilis, e1) неразрывный, нерасторжимый ( nodus PM)2) неразрешимый ( quaestio Hier)3) неуничтожимый (immortalis et i. C) -
39 infitialis
īnfitiālis, e [ infitias ]отрицающий, отклоняющий ( quaestio C) -
40 insolutus
īn-solūtus, a, um
См. также в других словарях:
Quaestio — (lateinisch „Frage“) bezeichnet: in der Rechtsgeschichte eine bestimmte Praxis; siehe Quaestio (Rechtsgeschichte) in der Scholastik des Mittelalters eine bestimmte Lehrpraxis; siehe Quaestio (Lehrpraxis) eine Literaturgattung; siehe Quaestio… … Deutsch Wikipedia
Quaestĭo — (lat.), 1) das Suchen, das Fragen über Etwas, um sich zu belehren; bes. in juristischer Beziehung, z.B. Domitiana quaestio, s.d.; Q. facti, die Frage über die thatsächlichen Verhältnisse einer Streitsache, im Gegensatze der Q. juris, der Frage… … Pierer's Universal-Lexikon
Quaestĭo — (lat.), Frage, Streitfrage, Befragung, Untersuchung, und zwar sowohl gerichtliche (zuweilen mit der Folter verbunden) als auch gelehrte Untersuchung. Quaestiones perpetuae, bei den alten Römern die zur Untersuchung und Bestrafung bestimmter… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Quaestio — Quaestĭo (lat.), Frage, Streitfrage, Untersuchung; Q. facti, Frage nach dem Tatsächlichen, im Gegensatz zur Q. juris, der Untersuchung der Rechtsfrage. Quästionieren, fragen, ausfragen, mit Fragen peinigen; quästioniert, in Frage stehend, besagt … Kleines Konversations-Lexikon
Quaestio — Quaestio, lat., Quästion, Frage, Untersuchung; in der Rechtssprache Untersuchung von Verbrechen, peinliches Verhör; q. facti, Streitfrage über den Sachverhalt; q. juris, übers Recht … Herders Conversations-Lexikon
quaestio — index inquest, inquiry (systematic investigation), interrogation, question (inquiry), subject (topic), trial (iegai proceeding) … Law dictionary
QUAESTIO — in Rubr. de Quaestionibus, tormentum est, quod reo ad scelerum et sociorum voritatem eruendam adhibetur, vide infra Tormentum. Nempe ut occulta crimina in apricum proferantur, non ut confessa negentur, Quaestiones adhibet Iudex, Ulpianus D. de… … Hofmann J. Lexicon universale
quaestio — / kwɛstjo/ s.f., lat. (propr. questione ) (pl. quaestiones ), lett. [accesa discussione tra persone che sostengono posizioni diverse, spec. in campo culturale, politico o ideologico: una vexata q. ] ▶◀ [➨ querelle] … Enciclopedia Italiana
Quaestio — Quaes|tio 〈[ kvɛ:s ] f.; , ti|o|nes [ ne:s]〉 (jurist.) Frage; Sy Rechtsfrage (1) ● Quaestio Facti Frage nach den Tatsachen, Vorgängen (einer Straftat); Quaestio Iuris Frage nach der Strafwürdigkeit, der rechtl. Erfassbarkeit (einer Straftat)… … Universal-Lexikon
quaestio — (Lat., question) One of the forms of writing and debate in scholastic philosophy. In the quaestio disputata a thesis is proposed, then arguments for and against, then the question is resolved and the arguments against the thesis answered … Philosophy dictionary
quaestio — quae·stio s.f.inv., lat. 1. TS dir.rom. commissione speciale presieduta da un pretore 2. TS st.dir. nel diritto antico e medievale, interrogatorio con tortura | estens., tortura 3. TS stor. nella cultura medievale, dibattito su un tema teologico … Dizionario italiano