Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

arbiter

  • 1 arbiter

    arbĭter, tri, m. [ar = ad (v. ad init.) and bito = eo], orig., one that goes to something in order to see or hear it; hence, a spectator, beholder, hearer, an eye-witness, a witness (class. through all periods; used several times by Plaut., but only twice by Ter.; syn.: testis, speculator, conscius).
    I.
    In gen.:

    aequi et justi hic eritis omnes arbitri,

    Plaut. Am. prol. 16:

    mi quidem jam arbitri vicini sunt, meae quid fiat domi, Ita per impluvium introspectant,

    id. Mil. 2, 2, 3:

    ne arbitri dicta nostra arbitrari (i. e. speculari, v. arbitror) queant,

    id. Capt. 2, 1, 28; so id. ib. 2, 1, 34; id. Cas. 1, 1, 2; 1, 1, 55; id. Mil. 4, 4, 1; id. Merc. 5, 4, 46; id. Poen. 1, 1, 50; 3, 3, 50; id. Trin. 1, 2, 109:

    aut desine aut cedo quemvis arbitrum,

    Ter. Ad. 1, 2, 43:

    quis est decisionis arbiter?

    Cic. Fl. 36:

    ab arbitris remoto loco,

    id. Verr. 2, 5, 31:

    remotis arbitris,

    after the removal of, id. Off. 3, 31, 112:

    omnibus arbitris procul amotis,

    Sall. C. 20, 1 Corte:

    arbitros eicit,

    Liv. 1, 41:

    remotis arbitris,

    id. 2, 4:

    sine arbitro,

    id. 27, 28:

    absque arbitris,

    Vulg. Gen. 39, 11:

    loca abdita et ab arbitris libera,

    Cic. Att. 15, 16 B; Just. 21, 4:

    secretorum omnium arbiter, i. e. conscius,

    Curt. 3, 12, 9:

    procul est, ait, arbiter omnis,

    Ov. M. 2, 458 (cf. id. ib. 4, 63: conscius omnis abest).—
    II.
    Esp.
    A.
    In judic. lang., t. t., prop., he that is appointed to inquire into a cause (cf. adire hiberna, Tac. H. 1, 52, and intervenio) and settle it; hence, an umpire, arbiter, a judge, in an actio bonae fidei (i. e. who decides acc. to equity, while the judex decides acc. to laws), Sen. Ben. 3, 7 (cf. Zimmern, Rechtsgesch. 3 B, § 8; 3 B, § 42; 3 B, § 60 sq., and the jurists there cited).— So in the fragments of the Twelve Tables: JVDICI. ARBITROVE. REOVE. DIES. DIFFISVS. ESTO., ap. Paul. ex Fest. s. v. reus, p. 227 Müll.: Prae TOR. ARBITROS. TRES. DATO. ap. Fest. s. v. vindiciae, p. 376 Müll., and the ancient judicial formula:

    P. J. A. V. P. V. D., i. e. PRAETOREM JVDICEM ARBITRVMVE POSTVLO VTI DET,

    Val. Prob. p. 1539 P.:

    ibo ad arbitrum,

    Plaut. Rud. 4, 3, 101; so id. ib. 4, 3, 104:

    Vicini nostri hic ambigunt de finibus: Me cepere arbitrum,

    Ter. Heaut. 3, 1, 90 (arbiter dabatur his, qui de finibus regendis ambigerent, Don.); so,

    arbiter Nolanis de finibus a senatu datus,

    Cic. Off. 1, 10, 33.—Of the Hebrew judges:

    subjacebit damno, quantum arbitri judicaverint,

    Vulg. Exod. 21, 22.—Hence, trop.:

    Taurus immensus ipse et innumerarum gentium arbiter,

    that sets boundaries to numerous tribes, Plin. 5, 27, 27, § 97:

    arbitrum familiae herciscundae postulavit,

    Cic. Caecin. 7: arbitrum illum adegit (i. e. ad arbitrum illum egit; cf.

    adigo),

    id. Off. 3, 16, 66:

    quis in hanc rem fuit arbiter?

    id. Rosc. Com. 4, 12.—In the time of Cicero, when, acc. to the Lex Aebutia, the decisions were given in definite formulae of the praetor, the formal distinction between judex and arbiter disappeared, Cic. Mur. 12 fin.
    B.
    Transf. from the sphere of judicial proceedings, a judge, an arbitrator, umpire, in gen.: arbiter inter antiquam Academiam et Zenonem. Cic. Leg. 1, 20, 53:

    Judicet Dominus, arbiter hujus diei, inter etc.,

    Vulg. Jud. 11, 27.—So of Paris:

    arbiter formae,

    Ov. H. 16, 69: pugnae, the judge, umpire of the contest, ho brabeutês, Hor. C. 3, 20, 11:

    favor arbiter coronae,

    which adjudged the prize of victory, Mart. 7, 72, 10.—
    C.
    He that rules over, governs, or manages something, a lord, ruler, master (mostly poet. or in post-Aug. prose; syn.: rex, dominus): arbiter imperii (Augustus), Ov. Tr. 5, 2, 47:

    armorum (Mars),

    id. F. 3, 73:

    bibendi,

    Hor. C. 2, 7, 25 (cf. id. ib. 1, 4, 18: nec regna vini sortiere talis, and in Gr. basileus tou sumposiou):

    quo (sc. Noto) non arbiter Hadriae Major,

    who rules over the sea, id. ib. 1, 3, 15:

    arbiter Eurystheus irae Junonis iniquae,

    i. e. the executor, fulfiller of her wrath, Ov. H. 9, 45 al. —In prose, Tac. A. 1, 26:

    regni,

    id. ib. 13, 14, where Halm reads arbitrium:

    rerum,

    id. ib. 2, 73:

    di potentium populorum arbitri,

    id. ib. 15, 24:

    (JOVI) RERVM RECTORI FATORVMQVE ARBITRO,

    Inscr. Orell. 1269 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > arbiter

  • 2 arbiter

        arbiter trī, m    [ad + BA-, VA-], a spectator, beholder, hearer, eye-witness, witness: cedo quemvis arbitrum, T.: ab arbitris remoto loco: arbitris procul amotis, S.: arbitros eicit, L.—Poet.: locus maris arbiter, i. e. commanding, H.—In law, he who hears and decides a cause, an umpire, judge, arbiter: Me cepere arbitrum, T.: quis in hanc rem fuit arbiter?—A judge, arbitrator, umpire: inter Academiam et Zenonem: pugnae, H.: concordiae civium, mediator, L. — A governor, lord, ruler, master: armorum (Mars), O.: bibendi, H.: Hadriae, ruler, H.: elegantiae, Ta.
    * * *
    eye-witness, on-looker; umpire, judge, arbiter; overseer, lord; executor

    Latin-English dictionary > arbiter

  • 3 arbiter

    arbiter arbiter, tri m судья

    Латинско-русский словарь > arbiter

  • 4 arbiter

    arbiter arbiter, tri m законодатель

    Латинско-русский словарь > arbiter

  • 5 arbiter

    arbiter, trī, m. ( von ar = ad u. bitere, gehen), der hinzugeht, um etwas zu sehen od. zu hören; dah. I) der anwesende, gegenwärtige Zeuge, Ohren- od. Augenzeuge, Mitwisser, Zuschauer, Beobachter (s. Lindem. Plaut. capt. 2, 1, 28. Brix Plaut. mil. 158), Plaut., Cic. u.a.: arbiter sermonis, Ohrenzeuge, Tac.: locus ab arbitris (lästigen Zeugen) remotus, Cic.: immunis ab arbitris domus, Vell.: sine arbitro od. arbitris, Liv.: remotis arbitris, Cic., od. summotis arbitris, Liv., od. arbitris procul amotis, Sall. – II) als gerichtl. t. t. = der an eine Sache herangeht, um sie zu untersuchen, ein (ohne Zuziehung eines Magistrats genommener, nach Billigkeit u. Gutdünken richtender) Schiedsmann, Schiedsrichter, Friedensrichter ( hingegen iudex der vom Magistrat eingesetzte, nach den Gesetzen entscheidende Richter), arb. litis ( neben privatus disceptator), Cic.: arb. decisionis, Cic.: alqm arbitrum adigere, Cic.: arbitrum capere, Ter., od. sumere, Cic.: dare arbitrum, Cic.: esse in alqam rem arbitrum, Cic.: ad arbitrum confugere, Cic.: uti alqo arbitro, Cic.: nihil ad id quidem arbitro aut iudice opus est, Liv.: utrum iudicem an arbitrum dici oporteret, Cic. – Übtr., 1) von jeder Art Schiedsrichter, Cic.: formae (von Paris), Ov.: regni, Tac.: elegantiae, in Sachen des Geschmacks, Tac.: luxuriae et voluptatium, Sen.: pugnae, Kampfrichter (griech. βραβευτής), Hor.: armorum, Ov.: pacis et armorum, Ov.: favor arb. coronae, der den Sieg zuerkennt, Mart. – 2) (insofern der Schiedsrichter nach Gutdünken verfügt, übtr. übh.) der über etwas frei herrscht, -gebietet, -waltet, der Herr, Gebieter üb. etw., pacis ac belli, Iustin.: imperii, Ov.: irae Iunonis, Vollzieher, Ov.: bibendi (griech. βασιλευς τοῦ συμποσίου), der durch die Würfel bestimmte »Trinkkönig, Symposiarch«, der die Größe und Zahl der Becher, das Verhältnis des Wassers u. Weines festsetzte, Hor.: Adriae (vom Südwind), der da waltet über das Meer, Hor.: locus effusi late maris arb., ein Ort, der das weithin strömende Meer beherrscht = der die Aussicht auf usw. gewährt, Hor.: Taurus arb. innumerarum gentium, gleichs. der Gebieter über usw., Plin.: rerum, Tac.: arbitri funerum, die die Leichengebühren bestimmten, Suet. fr. 190. p. 340, 7 R. (vgl. arbitrium). – / Genet. gedehnte Form arbiteri, Not. Tir. 31, 30 (vgl. arbiterium). – ungew. Akk. arbitrem, codd. bei Ven. Fort. praef. § 6.

    lateinisch-deutsches > arbiter

  • 6 arbiter

    arbiter, trī, m. ( von ar = ad u. bitere, gehen), der hinzugeht, um etwas zu sehen od. zu hören; dah. I) der anwesende, gegenwärtige Zeuge, Ohren- od. Augenzeuge, Mitwisser, Zuschauer, Beobachter (s. Lindem. Plaut. capt. 2, 1, 28. Brix Plaut. mil. 158), Plaut., Cic. u.a.: arbiter sermonis, Ohrenzeuge, Tac.: locus ab arbitris (lästigen Zeugen) remotus, Cic.: immunis ab arbitris domus, Vell.: sine arbitro od. arbitris, Liv.: remotis arbitris, Cic., od. summotis arbitris, Liv., od. arbitris procul amotis, Sall. – II) als gerichtl. t. t. = der an eine Sache herangeht, um sie zu untersuchen, ein (ohne Zuziehung eines Magistrats genommener, nach Billigkeit u. Gutdünken richtender) Schiedsmann, Schiedsrichter, Friedensrichter ( hingegen iudex der vom Magistrat eingesetzte, nach den Gesetzen entscheidende Richter), arb. litis ( neben privatus disceptator), Cic.: arb. decisionis, Cic.: alqm arbitrum adigere, Cic.: arbitrum capere, Ter., od. sumere, Cic.: dare arbitrum, Cic.: esse in alqam rem arbitrum, Cic.: ad arbitrum confugere, Cic.: uti alqo arbitro, Cic.: nihil ad id quidem arbitro aut iudice opus est, Liv.: utrum iudicem an arbitrum dici oporteret, Cic. – Übtr., 1) von jeder Art Schiedsrichter, Cic.: formae (von Paris), Ov.: regni, Tac.: elegantiae, in Sachen des Geschmacks, Tac.: luxuriae et voluptatium, Sen.: pugnae, Kampfrichter (griech.
    ————
    βραβευτής), Hor.: armorum, Ov.: pacis et armorum, Ov.: favor arb. coronae, der den Sieg zuerkennt, Mart. – 2) (insofern der Schiedsrichter nach Gutdünken verfügt, übtr. übh.) der über etwas frei herrscht, -gebietet, -waltet, der Herr, Gebieter üb. etw., pacis ac belli, Iustin.: imperii, Ov.: irae Iunonis, Vollzieher, Ov.: bibendi (griech. βασιλευς τοῦ συμποσίου), der durch die Würfel bestimmte »Trinkkönig, Symposiarch«, der die Größe und Zahl der Becher, das Verhältnis des Wassers u. Weines festsetzte, Hor.: Adriae (vom Südwind), der da waltet über das Meer, Hor.: locus effusi late maris arb., ein Ort, der das weithin strömende Meer beherrscht = der die Aussicht auf usw. gewährt, Hor.: Taurus arb. innumerarum gentium, gleichs. der Gebieter über usw., Plin.: rerum, Tac.: arbitri funerum, die die Leichengebühren bestimmten, Suet. fr. 190. p. 340, 7 R. (vgl. arbitrium). – Genet. gedehnte Form arbiteri, Not. Tir. 31, 30 (vgl. arbiterium). – ungew. Akk. arbitrem, codd. bei Ven. Fort. praef. § 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arbiter

  • 7 arbiter

    [st1]1 [-] arbĭtĕr, tri, m.: - [abcl][b]a - spectateur, témoin (oculaire ou auriculaire), confident. - [abcl]b - arbitre, juge (juge choisi par les parties et qui décide d’après l’équité, non d’après un texte de loi, donc sans appel, souverainement), témoin légal, expert, médiateur.[/b] [st2]3 [-] maître, qui dispose à son gré de, arbitre suprême.    - mi jam arbitri vicini sunt, Plaut. Mil. 2, 2, 3: mes voisins voient tout ce qui se passe chez moi.    - secretorum omnium arbiter, Curt. 3, 12, 9: confident de tous les secrets.    - cedo quemvis arbitrum, Ter. Ad. 1, 2, 43: je m'en rapporte à qui voudra.    - Taurus innumerarum gentium arbiter, Plin. 5, 27, 27, § 97 (au fig.): le mont Taurus qui délimite en maître les frontières d'innombrables nations.    - remotis arbitris: [les témoins ayant été écartés] = sans témoins, à huis clos, en particulier, à part.    - arbiter rerum, Tac. An. 2, 73: maître absolu. [st1]2 [-] Arbĭtĕr, tri, m.: Arbiter (surnom de Pétrone).
    * * *
    [st1]1 [-] arbĭtĕr, tri, m.: - [abcl][b]a - spectateur, témoin (oculaire ou auriculaire), confident. - [abcl]b - arbitre, juge (juge choisi par les parties et qui décide d’après l’équité, non d’après un texte de loi, donc sans appel, souverainement), témoin légal, expert, médiateur.[/b] [st2]3 [-] maître, qui dispose à son gré de, arbitre suprême.    - mi jam arbitri vicini sunt, Plaut. Mil. 2, 2, 3: mes voisins voient tout ce qui se passe chez moi.    - secretorum omnium arbiter, Curt. 3, 12, 9: confident de tous les secrets.    - cedo quemvis arbitrum, Ter. Ad. 1, 2, 43: je m'en rapporte à qui voudra.    - Taurus innumerarum gentium arbiter, Plin. 5, 27, 27, § 97 (au fig.): le mont Taurus qui délimite en maître les frontières d'innombrables nations.    - remotis arbitris: [les témoins ayant été écartés] = sans témoins, à huis clos, en particulier, à part.    - arbiter rerum, Tac. An. 2, 73: maître absolu. [st1]2 [-] Arbĭtĕr, tri, m.: Arbiter (surnom de Pétrone).
    * * *
        Arbiter, arbitri, pen. corr. Horat. Arbitre.
    \
        Formae arbiter. Ouid. Juge de la beauté.
    \
        Adeo ad arbitrum. Cic. Aller devant le juge ou arbitre.
    \
        Adigere arbitrum. Cic. Contraindre un homme de venir plaider devant un arbitre.
    \
        Capere arbitrum. Terent. Prendre quelcun pour arbitre.
    \
        Cedo quenuis arbitrum. Terent. Nomme telle arbitre ou juge que tu vouldras.
    \
        Dicere aliquem arbitrum. Horat. Nommer et establir.
    \
        Statuere arbitrum. Cic. Establir, Constituer, Ordonner.
    \
        Sine arbitris aliquid facere. Plaut. Sans qu'il y ait aucun present qui puisse tesmoigner de ce que nous faisons.
    \
        Ab arbitris remotus locus: et, Loca ab arbitris libera. Cic. Un lieu secret, où il ne hante personne.
    \
        Arbiter initiationis Budaeo, quem Compatrem vulgo vocant. Compere.

    Dictionarium latinogallicum > arbiter

  • 8 arbiter

    1) посредник, которого избирали по обоюдному соглашению стороны для рассмотрения и решения споров; такое избранное лицо называлось arbiter ex compromisso, также arbiter receptus (tit. D. 4, 8. C. 2, 56. Gai. IV. 141). 2) посредник, (эксперт) третейский судья, назначенный высшей властью, который рассматривал фактическую сторону спора в противоположность судье, judex, который окончательно решал дело. Обе функции соединяются позже, напр. при bon. fidei judiciis. Посредника назначал магистрат а) в т. н. arbitrariae actiones, напр. в случае actio quod metus causa (1. 14 § 4. D. 4, 2), act. aquae pluv. arc. относ. споров о направлении дождевых стоков (1. 24. D. 39, 3): b) в таких спорах, при которых arbiter обязан был раскрыть фактические обстоятельства спорного дела, напр. предпринять оценку имущества, проверить счета, именно при исках (actiones divisoriae) о разделе общего имущества (1 7. D. 10, 1. 1. 20. pr. 30. 47. D. 10, 2. 1. 6 § 8. 1. 26. D. 10, 3. 1. 78. pr. D. 28, 5), при actio pro socio (1 38 pr. D. 17, 2), при исках о возвращении приданого (1. 1 § 1 D. 23. 4. 1. 48. D. 46. 3), о выдаче фидеикоммисса (1. 7 D. 42. 2), при judicum tutelae (l. 28 § 2. D. 49, 1); или в том случае, когда arbiter обязан был обратить внимание на особенные обстоятельства, как напр. при a. funeraria, где судья должен решить вопрос, quo anirao sumtus factus sit (1. 14 § 7. D. 11, 7); при a. Pauliana (1. 8 D. 42, 8); в завещательных распоряжениях (1. 12 D. 32. 1. 7. D. 7, 1);

    c) посредническое разбирательство применялось и тогда, когда вопрос не касался окончательного решения спорного дела, а только обсуждения данных положений субъекта, объекта и окружающей обстановки, или совершения известных, необходимых действий с целью прекращения спора; так назнач. arbiter для проверки счетов (1. 50. D. 35, 1. 1. 5 § 1 D. 40, 1); для определ. имущественных отношений (1. 9. 10. D. 2, 8. 1. 5 § 25 D. 25, 3), для вычисления законной четверти (quarta Falcidia) (l 12. D. 35, 2. 1. 1 § 6 D. 35, 3), для раздела т. н. merces peculiares (1. 7 § 1 D. 14, 4), чтобы высказать мнение по хозяйственным делам (1. 1 § 25. D 37. 9), чтобы определить размер дорожной служебности (1. 13 § 1. D. S, 3), для подробного рассмотрения права сервитута, которое позволяет соседу возводить строение выше известной меры, с тем чтобы для господствующего строения не был закрыт свет или вид (1. 11 § 1. D. 8. 2).

    3) = testis (1. 1 § 2. C. Th. 8, 12).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > arbiter

  • 9 arbiter

    trī m.
    1) наблюдатель, зритель, свидетель ( sermonis T)
    locus ab arbĭtris remotus C — место, удалённое от свидетелей (т. е. недоступное посторонним взорам, укромное)
    sine (remotis C, L, Sen, amotis Sl, summotis L) arbĭtris L — без (по удалении) свидетелей, с глазу на глаз
    2) посредник, третейский судья, арбитр
    aliquem arbĭtrum adigere (=aliquem adducere ad arbitrum) C — вызвать кого-л. к третейскому судье
    a. formae O — судья красоты, т. е. Парис
    3) повелитель, законодатель
    a. imperii O =Август
    a. irae Junonis O — исполнитель воли разгневанной Юноны, т. е. Эврисфей
    a. bibendi C, H — председатель пира, симпосиарх
    a. Hadriae H — властелин Адриатического моря, т. е. Notus
    a. mortis SenT — повелитель мёртвых, т. е. Pluto
    a. elegantiae T — законодатель изящества (хорошего вкуса, мод)

    Латинско-русский словарь > arbiter

  • 10 Arbiter elegantiārum

    = Arbiter elegantiae
    Арбитр изящного; законодатель общественных вкусов.
    Тацит, "Анналы", XVI, 18: De Petronio pauca supra repetenda sunt - - Inter paucos familiarium Neroni assumptus est elegantiae arbiter, dum nihil amoenum et molle affluentia putat, nisi quod ei Petronius approbavisset. "Добавим немногое о Петронии. - - Он был принят в самый узкий круг приближенных Нерона как арбитр изящества, и Нерон находил полным изысканной роскоши только то, что получило одобрение Петрония".
    Тацит (Анналы, XVI, 18 - 20) рассказывает судьбу известного друга Нерона Гая Петрония: Нерон принял его в число немногих друзей своих и признал судьею изящного (elegantiae arbiter): только одобренное Петронием казалось ему приятным и могло ему нравиться. (Т. Н. Грановский. Историческая литература во Франции и в Германии в 1847 г..)
    Законодателями изящного строя жизни, определяющими его сущность всем своим личным обликом, были подлинные денди во все эпохи. Их родоначальник в древности - тот, кого Пушкин избрал героем первого отрывка "Египетских ночей" - Петронии, arbiter elegantiarum, предписывавший цезарям формы их быта и оставивший в самой смерти своей образец для героических душ упадочного времени. (Л. П. Гроссман, Пушкин и дендизм.)
    Мнение моей прекрасной приятельницы, в качестве arbiter elegantiarum, имеет для меня решающее значение. (Стендаль, Оливье.)
    Дориан весьма охотно занял то положение в обществе, какое ему было предоставлено по достижении совершеннолетия, и его радовала мысль, что он может стать для наших дней тем, чем для Рима времен императора Нерона был автор "Сатирикона". Но в глубине души Он желал играть роль более значительную, чем простой "arbiter elegantiarum", у которого спрашивали совета, какие надеть драгоценности, как завязать галстук или носить трость. (Оскар Уайльд, Портрет Дориана Грея.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Arbiter elegantiārum

  • 11 Arbiter elegantiae

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Arbiter elegantiae

  • 12 Arbiter elegantiae

    Latin Quotes (Latin to English) > Arbiter elegantiae

  • 13 árbiter elegantiárum

       árbitro de la elegancia

    Locuciones latinas > árbiter elegantiárum

  • 14 Elegantiae arbiter

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Elegantiae arbiter

  • 15 Арбитр изящного

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Арбитр изящного

  • 16 Законодатель общественных вкусов

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Законодатель общественных вкусов

  • 17 arbitrium

    arbī̆trĭum (in good MSS. and inscrr. sometimes arbī̆tērĭum), ii, n. [from arbiter, as adulterium from adulter].
    I.
    In gen., a coming near, a being present, presence; hence meton. for persons present (only in post-Aug. poets): locus ab omni liber arbitrio. Sen. Hippol. 602, and id. Herc. Oet. 485: divina rerum cura sine arbitrio est, Auct. Aetnae, 195.—
    II.
    Esp.
    A.
    1.. The judgment, decision of an arbitrator (cf. arbiter, II.: arbitrium dicitur sententia, quae ab arbitro statuitur, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.):

    aliud est judicium, aliud arbitrium. Judicium est pecuniae certae: arbitrium incertae,

    Cic. Rosc. Com. 4:

    Q. Scaevola summam vim dicebat esse in omnibus iis arbitriis, in quibus adderetur ex fide bonā,

    id. Off. 3, 17, 70; so,

    arbitrium rei uxoriae,

    id. ib. 3, 15; id. Top. 17, 66; cf. Dig. 24, 3, 66 fin.; 46, 3, 82 fin.; Cic. Rosc. Com. 9:

    arbitrium pro socio condemnari solerent,

    id. Quinct. 4, 13 B. and K. (here some consider arbitrium as a gloss, others read arbitrio, ad arbitrium, ad arbitrum, and the like; v. Orell. ad h. l.).—
    2.
    Transf. from the sphere of judic. proceedings, judgment, opinion, decision:

    arbitrium vestrum, vestra existimatio Valebit,

    Ter. Heaut. prol. 25:

    cum de te splendida Minos Fecerit arbitria,

    Hor. C. 4, 7, 21:

    de aliquo arbitria agere,

    Liv. 24, 45:

    arbitria belli pacisque agere,

    id. 44, 15; cf. Tac. A. 12, 60:

    agere arbitria victoriae,

    Curt. 6, 1 fin.; cf. Gron. Observ. 4, c. 11, p. 427, and Liv. 31, 11; 32, 37.— Trop.:

    res ab opinionis arbitrio sejunctae,

    matters, in which nothing is decided according to mere opinion, Cic. de Or. 1, 23, 108:

    si volet usus, Quem penes arbitrium est et jus et norma loquendi,

    Hor. A. P. 72; Sen. Clem. 2, 7:

    arbitrio consilioque uti auris,

    to determine by the ear, Gell. 13, 20, 3.—
    B.
    Mastery, dominion, authority, power, will, free-will:

    dedunt se In ditionem atque in arbitrium cuncti Thebano poplo,

    Plaut. Am. 1, 1, 103 (Fleck., arbitratum): esse in pectore nostro quiddam, Cujus ad arbitrium quoque copia materiaiï Cogitur interdum flecti per membra, per artus, and at whose bidding the accumulated materials must yield obedience in every joint and limb, * Lucr. 2, 281:

    cujus (Jovis) nutu et arbitrio caelum, terra mariaque reguntur,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131:

    ad alicujus arbitrium et nutum totum se fingere et adcommodare,

    id. Or. 8, 24; id. Verr. 1, 10, 30; 2, 5, 63 fin.; so Vulg. Lev. 13, 3; 13, 44:

    aliquid facere arbitrio suo,

    Cic. Phil. 6, 2:

    Mentes ad suum arbitrium movere,

    id. de Or. 2, 16, 70; so id. Par. 5, 1 fin.:

    quam (pecuniam) sponte et arbitrio cordis sui inferunt,

    Vulg. 4 Reg. 12, 4:

    vixit ad aliorum arbitrium, non ad suum,

    Cic. Mur. 9; so Hor. C. 3, 6, 40; 3, 2, 20; Tac. H. 1, 46; Suet. Caes. 9; 20; id. Aug. 28; id. Tit. 8; id. Galb. 14:

    in arbitrium vestrum diem constituistis ei,

    Vulg. Judith, 8, 13:

    orationem tibi misi: ejus custodiendae et proferendae arbitrium tuum,

    Cic. Att. 15, 13:

    munificentiam eorum in se ipsorum arbitrii debere esse,

    Liv. 37, 52:

    in arbitrio viri erit, ut faciat sive non faciat,

    Vulg. Num. 30, 14:

    tamquam congruere operationem eam serpentium humani sit arbitrī,

    Plin. 29, 3, 12, § 53; Suet. Tib. 18; id. Claud. 2: mox rei Romanae arbitrium (i. e. imperium, dominion, power) tribus ferme et viginti (annis) obtinuit, Tac. A. 6, 51; so,

    arbitrium orbis terrarum,

    Suet. Caes. 7; Nep. Con. 4, 1:

    huic deus optandi gratum, sed inutile fecit Muneris arbitrium,

    Ov. M. 11, 101:

    liberum mortis arbitrium,

    Suet. Dom. 8; 11; cf. Tac. A. 15, 60.—
    C.
    Arbitria funeris, the expenses of a funeral (fixed by an arbiter), Cic. Dom. 37; id. Pis. 9 fin.; id. Red. in Sen. 7; cf. Dig. 11, 7, 12, § 6.

    Lewis & Short latin dictionary > arbitrium

  • 18 arbitror

    arbĭtror ( act. arbitro, v. infra; arch. inf. arbitrarier, Plaut. Aul. 4, 1, 21), ātus, 1, v. dep. [arbiter].
    I.
    In gen., to be a hearer or beholder of something (v. arbiter, I.), to observe, perceive, hear, etc. (in this sense only ante- and post-class.):

    dicta alicujus,

    Plaut. Capt. 2, 1, 24; id. Aul. 4, 1, 21; App. M. 10, p. 246, 16; 3, p. 138, 23; 7 init.:

    domus attiguae fortunas arbitraturus,

    id. ib. 4, p. 148, 8.—Hence of the mind, to examine, consider, weigh:

    diligentius carmina Empedoclis,

    Gell. 4, 11, 10.—
    II.
    Esp.
    A.
    T. t. of judic. lang. (cf. arbiter, II.), to make a decision, give judgment or sentence:

    si in eo, quod utroque praesente arbitratus est, arbitrio paritum non esset,

    Dig. 4, 8, 44; 6, 1, 35.—Hence, fidem alicui arbitrari, to adjudge, i. e. to give, credit to one, to put faith in, Plaut. Bacch. 3, 6, 41.—Of witnesses, as t. t., to testify, to declare or announce, give evidence:

    qui testimonium diceret, ut arbitrari se diceret, etiam quod ipse vidisset,

    Cic. Ac. 2, 47, 146: qui primum [p. 152] illud verbum consideratissimum nostrae consuetudinis arbitror, quo nos etiam tunc utimur, cum ea dicimus jurati, quae comperta habemus, quae ipsi vidimus, ex toto testimonio suo sustulit, atque omnia se scire dixit, id. Font. 9:

    mortuum inde arbitrari,

    Liv. 3, 13, 3; 4, 40.—
    B.
    1.. In gen., to be of the opinion, to believe, consider as, = nomizô (most freq. in prose; a favorite word with Cic.): Bene facta male locata male facta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62:

    gratum arbitratur esse id a vobis sibi,

    Plaut. Am. prol. 48:

    nefas esse arbitrari Gracchos laudare,

    Cic. Agr. 2, 10:

    Falsum arbitror radices arborum vetustate minui,

    Plin. 16, 31, 56, § 130:

    Justum autem arbitror suscitarc vos,

    Vulg. 2 Pet. 1, 13:

    scelestissimum te arbitror,

    Plaut. Am. 2, 1, 2:

    arbitraris me inimicum tuum,

    Vulg. Job, 13, 24; ib. Philipp. 3, 8:

    si hoc minus ad officium tuum pertinere arbitrabere, suscipiam partes, quas alienas esse arbitrabar,

    Cic. Verr. 2, 4, 37:

    ut in ceteris artibus... similiter arbitror in hac ratione dicendi etc.,

    id. de Or. 2, 16, 70; id. Quinct. 34; id. Verr. 2, 169; id. Clu. 17; id. Cat. 1, 17; id. Arch. 30; id. Deiot. 24; id. Mil. 21:

    tamen, ut arbitror, auctoritate advocatorum adducti in veritate manserunt,

    id. Clu. 63; so id. Sex. Rosc. 82; id. Imp. Pomp. 58; id. Clu. 176:

    ut ego arbitror,

    id. Sest. 16; id. Pis. 68:

    sicut arbitror,

    id. Clu. 50:

    ego quod ad me attinet (itemque arbitror ceteros) idcirco taceo, quod, etc.,

    id. ad Q. Fr. 2, 1:

    arbitratus id bellum celeriter confici posse,

    Caes. B. G. 3, 28:

    Jugurtham esse arbitrati cum magno gaudio obvii procedunt,

    thinking it to be Jugurtha, Sall. J. 69, 1:

    non satis tuta eadem loca sibi arbitratus,

    Nep. Alcib. 9, 1; so id. Timoth. 3, 3 al.—
    2.
    To think, suppose, as opp. to knowing:

    Arbitror: Certum non scimus,

    Ter. Eun. 1, 2, 30:

    si hunc noris satis, Non ita arbitrere,

    id. And. 5, 4, 12: De. Sanumne credis te esse? Mi. Equidem arbitror, id. Ad. 4, 7, 30:

    Quid consilii ceperis, quem nostrūm ignorare arbitraris?

    Cic. Cat. 1, 1; id. Imp. Pomp. 31:

    arbitrantur se posse fugere,

    Vulg. Esth. 16, 4; ib. Matt. 10, 34.
    a.
    Act. form arbĭtro, āre:

    te si arbitrarem dignum,

    Plaut. Ps. 4, 2, 57:

    Probiores credo arbitrabunt,

    id. Stich. 1, 2, 87. —
    b.
    Arbitror in pass. signif.:

    continuo arbitretur (i. e. eligatur, quaeratur) uxor filio tuo,

    Plaut. Ep. 2, 2, 82:

    cum ipse praedonum socius arbitraretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 41; id. Mur. 16 fin.; id. Att. 1, 11; cf.

    Zumpt ad Cic. Verr. l. l.: quaestio in utramque partem a prudentibus viris arbitrata, i. e. judicata,

    Gell. 1, 13:

    sumptus funeris arbitrantur pro facultatibus defuncti,

    are estimated, Dig. 11, 7, 12; so ib. 4, 8, 27; 2, 15, 8: ex scriptis eorum, qui veri arbitrantur, hupolambanontai, Cael. ap. Prisc. p. 792 P.

    Lewis & Short latin dictionary > arbitror

  • 19 arbitrium

    arbitrium, ī, n. (arbiter), I) das Dabeisein, die Gegenwart bei etwas, Sen. Phaedr. (Hippol.) 609. Auct. Aetnae 196. – II) der Ausspruch des Schiedsrichters (vgl. Cic. Rosc. com. 10: aliud est iudicium, aliud arbitrium: iudicium est pecuniae certae, arbitrium incertae), condemnari arbitrium pro socio (s. con-demno no. I, 1), Cic.: adigere alqm arbitrium (s. ad-igo no. I, b), Cic.: arbitrium recipere, ICt. – Übtr., 1) jede Bestimmung nach Gutdünken, das freie Ermessen, die freie Entscheidung, mortis arbitrium dare alci, Tac.: arbitrium eligendi, die freie Wahl, Tac.: consulis in eligendo arbitrium facere, die freie W. lassen, Liv.: libera arbitria od. bl. arbitria alcis rei od. de alqo agere, über etw. od. jmd. frei entscheiden, Gesetze vorschreiben u. dgl., Liv. u. Curt. (s. Fabri Liv. 24, 45, 4. Heräus Tac. hist. 4, 21, 8): velut arbitrium regni agere, den Selbstherrscher spielen, Tac.: arbitrium rerum Romanarum agere, in röm. Angelegenheiten den Oberrichter spielen, Tac.: intempestive captare arbitria principalium armorum, in dem Streite der Häupter sich das Schiedsrichteramt anmaßen, den Friedensrichter zu spielen suchen, Vell.: arb. salis vendendi, die willkürliche Bestimmung des Salzpreises, Liv. 2, 9, 6: res ab opinionis arbitrio seiunctae, bei denen nicht nach bloßen Meinungen entschieden wird, Cic.: auris arbitrio uti, nach dem Gehör entscheiden, Gell. – arbitria funeris, die jedesmal nach Verhältnis des Ranges u. der Vermögensumstände bestimmten Leichengebühren, das Leichengeld, Cic. Pis. 21. – 2) (nach arbiter no. II, 2) die Macht, der Wille, die Herrschaft, das Belieben, parentum, Curt.: arbitrio suo od. suo arbitrio, Cic.: arbitrio matris, Ov.: ad arbitrium suum imperare, Caes.: vitam alieno arbitrio dimittere, Nep.: ad arbitrium tuum testes dabo, Cic.: non vestri arbitrii erit, si etc., Liv. – / gedehnte Form arbiterium, Not. Tir. 31, 34. Corp. inscr. Lat. 2, 4137 u. ICt.

    lateinisch-deutsches > arbitrium

  • 20 arbitror

    arbitror, ātus sum, ārī (arbiter), I) den Beobachter, Horcher bei etwas machen, etw. beobachten, aushorchen, erspähen (vgl. Lindem. Plaut. capt. 2, 1, 28), dicta alcis, Plaut.: huc illuc, quid agant, Plaut.: domus attiguae fortunas, Apul.: absol., coram arbitratur, Apul. met. 10, 16. – II) übtr.: 1) im allg., geistig in Betracht nehmen, erwägen, Ter. eun. 979. Gell. 4, 11, 10. – m. Dat., alci fidem parvam, geringen Glauben beimessen, Plaut. Bacch. 570. – 2) t. t. der Gerichtsspr. (vgl. arbiter no. II) = den Schiedsrichter machen, als Schiedsrichter einen Ausspruch tun, entscheiden, ICt. – 3) gleichs. gutachtlich vermeinen, erachten, ermessen, des Glaubens sein, für seine Person meinen, nach bestem Wissen u. Gewissen dafürhalten (Ggstz. scire, alci persuasum esse u. dgl.), als t. t. bei Zeugenaussagen, arbitror, Cic. u.a. (s. Weißenb. Liv. 3, 13, 3. Madvig Emendatt. Liv. p. 314). – u. übh. v. der subjektiven Ansicht, hoc cum ceterae gentes sic arbitrantur, tum ipsis Siculis ita persuasum est, ut etc., Cic.: neque id sine causa arbitrari videbantur, Nep. – m. dopp. Acc., scelestissimum te arbitror, Plaut.: qui se natos ad homines iuvandos, tutandos, conservandos arbitrantur, Cic. – m. Infin., cedere loco consilii quam formidinis arbitrantur, Tac. – m. Acc. u. Infin., quem mi amicum esse arbitratus sum antidhac, Plaut.: ut quisque minimum in se esse arbitraretur, ita ad amicitiam esset aptissimus, Cic.: nam ante id tempus fingi a legatis amicisque Caesaris arbitrabantur (sc. Pompeiani), Caes. – absol., ut arbitror, ut ego arbitror, Cic. u. Quint. – / a) aktive Form arbitro, Plaut. merc. 901: arbitras, Plaut. mil. 403 R.: arbitrarem, Plaut. Pseud. 1014: arbitrabunt, Plaut. Stich. 144: Imperat. arbitrato, Cic. de nat. deor. 2, 74. – b) arbitror pass.: arbitretur (d.i. werde bestimmt ausgesucht) uxor tuo gnato, Plaut. Epid. 267: anceps quaestio et in utramque partem a prudentibus viris arbitrata est, Gell. 1, 13, 2: hoc ita semper arbitratum est, Sen. exc. contr. 3. pr. § 13: is qui defuit committit, quia per eum factum est, quo minus arbitretur, Ulp. dig. 4, 8, 27. § 4: sumptus funeris arbitrantur (werden abgeschätzt) pro facultatibus vel dignitate, Ulp. dig. 11, 7, 12. § 5: ex scriptis eorum, qui viri arbitrantur, Caelius Antipater b. Punic. fr. 2 (b. Prisc. 8, 18): quod teneri ab adversariis arbitrabantur, Caes. b. c. 3, 6, 3: quod in epistula tua scriptum erat, me iam arbitrari (geglaubt werde) designatum esse, Cic. ad Att. 1, 11, 2 (Cic. Verr. 5, 106 liest man jetzt putaretur). – c) Parag. Infin. arbitrarier, Plaut. Amph. 932; Bacch. 570 u. s. Hemina bei Plin. 13, 86. – Imperat., arbitramino, Plaut. Epid. 695.

    lateinisch-deutsches > arbitror

См. также в других словарях:

  • arbiter — ar·bi·ter / är bə tər/ n [Latin, onlooker, arbitrator]: arbitrator Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. arbiter …   Law dictionary

  • Arbiter — may refer to:*Arbiter (electronics), in computing and electronics a circuitry component *Arbiter (Halo), a character in the Halo video game series *Arbitration, in law a method of dispute resolution *HMS Arbiter (D31), an escort aircraft carrier… …   Wikipedia

  • arbiter — arbiter, arbitrator Arbiter, a more literary word (16c), is now restricted to the meaning ‘a judge or authority’ as in an arbiter of taste. For the meaning ‘a person appointed to settle a dispute’, the slightly older form arbitrator (15c) is now… …   Modern English usage

  • arbiter — ar‧bi‧ter [ˈɑːbtə ǁ ˈɑːrbtər] noun [countable] 1. HUMAN RESOURCES a person or organization with the authority to decide how something should be done: • The Food and Drug Administration is the final arbiter of food labeling. 2. ORGANIZATIONS …   Financial and business terms

  • Arbiter — Ar bi*ter, n. [L. arbiter; ar (for ad) + the root of betere to go; hence properly, one who comes up to look on.] 1. A person appointed, or chosen, by parties to determine a controversy between them. [1913 Webster] Note: In modern usage,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • arbiter — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. arbitertrze; lm M. arbitertrzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozjemca powołany przez sąd lub strony wiodące spór do rozstrzygnięcia tego sporu; sędzia …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Arbiter — Ar bi*ter, v. t. To act as arbiter between. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • arbiter — (n.) late 14c., from O.Fr. arbitre or directly from L. arbiter one who goes somewhere (as witness or judge), in classical Latin used of spectators and eye witnesses, in law, he who hears and decides a case, a judge, umpire, mediator; from ad to… …   Etymology dictionary

  • Arbĭter — (lat.), Schiedsrichter. A. datus, Richter, welchen der Prätor in Sachen bonae fidei ernannte, um nicht nach vorgeschriebenen Formeln (wie beim Judex), aber nach den Gesetzen, zu entscheiden; A. receptus, der von den Parteien durch… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Arbĭter — (lat.), Schiedsrichter …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Arbiter — Arbiter, lat., der Schiedsrichter …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»