-
1 missiō
missiō ōnis, f [mitto], a sending, despatching: litterarum: legatorum.— A release, setting at liberty, liberation: munus pro missione dare.— A discharge from service, dismissal: missionem petundi gratiā rogat, S.: praemium missionis ferre, Cs.: gratiosa ante emerita stipendia, a discharge obtained by favor, L.: nondum iusta, L.—Of gladiators, quarter: sine missione, to the death, L.— A cessation, end: ludorum.* * *mission, sending (away); dismissal, discharge (of soldiers); reprieve -
2 exauctoro
ex-auctōro, āvi, ātum, 1, v. a. Milit. t. t., to discharge from service (after sixteen years of service, before the end of the usual term of twenty years, i. e. before the regular missio; see missio. This discharge was either an honorable one or a punishment. The honorably discharged soldiers remained four years in the army as a separate corps under a vexillum, with peculiar privileges; cf. mitto, dimitto).I.Prop.A.Of an honorable discharge (not ante-Aug.):B.omnes milites exauctorati domum dimitterentur,
Liv. 32, 1; 25, 20; 29, 1; 36, 40 fin.; 41, 5 fin.; Suet. Tib. 30; Tac. A. 1, 36 fin.:milites licentia sola se, ubi velint, exauctorent,
Liv. 8, 34, 9.—In a bad sense, to dismiss, cashier on account of a crime = dimittere ignominiae causa, Dig. 3, 2, 2, § 2; Suet. Aug. 24; id. Vitell. 10; id. Vesp. 8; Tac. H. 1, 20; Plin. Ep. 6, 31, 5; cf. Dict. of Antiq. p. 638 a.—* II. -
3 dīmissiō
dīmissiō ōnis, f [dimitto], a sending out, sending forth: libertorum ad provincias.— A dismissing, discharge: propugnatorum.* * *dismissal, discharge -
4 dī-mittō
dī-mittō mīsī, missus, ere, to send different ways, send out, send forth, send about, scatter, distribute: litteras circum municipia, Cs.: litteras per provincias, Cs.: certos per litora, V.: nuntios totā civitate Aeduorum, Cs.: legatos quoque versum, Cs.: dimissos equites pabulandi causā, Cs.: animum ignotas in artīs, directs, O.: aciem (i. e. oculos) partīs in omnīs, O.: per provincias, to send despatches, L.—To break up, dissolve, dismiss, discharge, disband: senatum: auxilia, S.: exercitum, Cs.: plurīs manūs, Cs.: nondum convivio dimisso, broken up, L. — To send away, let go, discharge, dismiss, release: hunc ab se: uxorem, divorce: Attium incolumem, Cs.: impunitum, S.: me incastigatum, H.: equos (to fight on foot), Ta.: beluam inclusam, let loose: hostem ex manibus, Cs.: eum e manibus (i. e. eius librum), lay down: nuntios ad Centrones, Cs.: Manlium Faesulas, S.: ab armis Ascanium.—To relinquish, leave, desert, give up, abandon, quit, let slip: locum, quem ceperant, Cs.: captam Troiam, O.: fortunas morte: patrimonium: speratam praedam ex manibus, Cs.: quantum dimissa petitis praestent, H.: his tributa, remit, Ta.—Fig., to renounce, give up, abandon, forego, forsake, let go, lose, leave: rem frustra tentatam, Cs.: occasionem rei bene gerendae, Cs.: tantam fortunam ex manibus, Cs.: nullum tempus, quin, etc.: condiciones pacis, Cs.: suum ius: in amicitiis dimittendis: quaestionem: fugam, means of flight, V.: coeptum iter, O.: iniuriam inultam: iracundiam rei p. dimittere, sacrifice, Cs.: oblito pectore cuncta, Ct.: dimissa in discrimen dignitas, exposed, L. -
5 ēluviēs
ēluviēs —, em, ē, f [ex + 3 LV-], an overflow, inundation: eluvie mons est deductus in aequor, O.: maris, Ta.: eluvies iter morabantur, Cu.— A washing away, discharge: conducere Siccandam eluviem, removal of sewage, Iu.—Fig., of a ruinous law: civitatis.* * *flowing out, discharge; a flowing over, flood -
6 ex-solvō or exolvō
ex-solvō or exolvō solvī, solūtus, ere, to loose, unloose, set loose, release, deliver, free: te, T.: venas, to open, Ta.: toto paulatim se corpore, V. —Fig., to solve, resolve: nodum erroris, L.: obsidum, raise, Ta.: famem, satisfy, O. — To release, free, set free, liberate: me vituperatione: animos religione, L.: te suspicione, T.: plebem aere alieno, L.: curis, V.: alqm poenā, Ta. — To discharge, pay: nomina mea: multiplici iam sorte exsolutá, L.: pars multae regi exsolvitur, Ta. — To discharge, pay, fulfil, keep: quod promiserat: vota, L.: ius iurandum, L.: praemia, poenas alicui, award, L.: gratiam recte factis, L.: culpam, atone for, Ta.: fidem, L.: promissum suum, Ta. -
7 fungor
fungor fūnctus, ī, dep. [1 FVG-], to busy oneself, be engaged, perform, execute, administer, discharge, observe, do: muneribus corporis: virtutis munere: barbarorum more, observe, N.: officio, perform: verniliter officiis, H.: dapibus, have done with, O.: caede, murder, O.: morte, die, O.: simulacra functa sepulcris, i. e. who have had experience of burial, O.: vice cotis, serve as, H.: ter aevo functus senex (Nestor), survived, H.: Virtute functi duces, whose duty is done, H.: possunt oculi fungi suo munere: officium, T.: militare munus, N.: alqd muneris in rem p., render: muneris fungendi gratia: ad suum munus fungendum.* * *fungi, functus sum V DEPperform, execute, discharge (duty); be engaged in (w/ABL of function) -
8 praestō
praestō adv. [for * praesito, P. abl. of * prae-sino], at hand, ready, present, here: Ipsum praesto video, T.: domi Praesto apud me esse, T.: togulae lictoribus ad portam praesto fuerunt: praesto est enim acerba memoria, always with me, L.: ubi est frater? Chaer. Praesto adest, T.— At hand, serviceable, helpful: Macroni vix videor praesto.—Usu. in the phrase, praesto esse, to be at hand, attend, wait upon, serve, aid, be helpful: praesto esse clientem tuum?: ius civile didicit, praesto multis fuit: saluti tuae praesto esse: ut ad omnia, quae tui velint, ita sim praesto, ut, etc. —With esse, to be in the way, meet, resist, oppose: quaestores cum fascibus mihi praesto fuerunt.* * *Iat hand, readyIIpraestare, praestavi, praestatus Vexcel, exhibit; keep; perform, discharge, fulfillIIIpraestare, praestiti, praestitus Vexcel, exhibit; keep; perform, discharge, fulfill -
9 saliō
saliō uī, saltus, īre [2 SAL-], to leap, spring, bound, jump, hop: calamo salientes ducere pisces, O.: de muro, L.: in aquas, O.: ultra Limites clientium, H.: per praecipitia, L.: multa in tectis crepitans salit horrida grando, V.: Farre pio et saliente micā, H.—Fig.: aliena negotia Per caput saliunt, H.* * *Isalire, salivi, salitus V TRANSsalt, salt down, preserve with salt; sprinkle before sacrificeIIsalire, salivi, saltus Vleap, jump; move suddenly/spasmodically (part of body under stress), twitch; spurt, discharge, be ejected under force (water/fluid); mount/cover (by stud)IIIsalire, salui, saltus Vleap, jump; move suddenly/spasmodically (part of body under stress), twitch; spurt, discharge, be ejected under force (water/fluid); mount/cover (by stud) -
10 vomō
vomō uī, itus, ere [VOM-], to puke, spew, throw up, vomit: post cenam: vomens frustis gremium suum implevit: ab horā tertiā bibebatur, vomebatur.—To vomit forth, throw out, emit, discharge: (Charybdis) vomit fluctūs, O.: fumum, V.: animam, to breathe out, V.* * *vomere, vomui, vomitus Vbe sick, vomit; discharge, spew out; belch out -
11 defungor
dē-fungor, functus ( infin. pass. parag. defungier, Ter. Phorm. 5, 9, 32), 3, v. dep., to have done with, to acquit one's self of, to discharge an affair or an obligation (esp. an unwelcome, unpleasant one), to perform, finish (class.).(α).With abl.:(β).aliquo studio,
Lucr. 4, 963: tam vili munere orationis, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24:omni populari concitatione,
Cic. Sest. 34, 74:periculis,
id. Rosc. Am. 8; Verg. A. 6, 83:tribus decumis pro una,
Cic. Verr. 2, 3, 16: hoc mendacio, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1 fin.:imperio regis,
Liv. 1, 4:proelio,
id. 1, 25; cf.bello,
id. 25, 35:consulis fato,
id. 10, 29; cf.:fatalibus malis,
Suet. Ner. 40:plurimorum morbis, perpaucis funeribus,
Liv. 4, 52:poena,
id. 2, 35; 29, 21:laboribus,
Hor. Od. 3, 24, 15; Ov. F. 6, 541 et saep.; esp. of the finishing of this (troublesome) life ( poet. and in post-Aug. prose):vitā,
to die, Verg. G. 4, 475; id. A. 6, 306; Curt. 5, 5, 13:suis temporibus,
Hor. Ep. 2, 1, 22;but, sua morte,
Suet. Caes. 89:honesta morte,
Curt. 5, 25, 11; 8, 7, 5:terrā,
Ov. M. 9, 254; cf. the foll. — Poet., with inanimate subjects:defunctum bello barbiton,
discharged from the warfare of love, Hor. Od. 3, 26, 3.—Absol.:nec adversus illos mercede defungor,
nor do I discharge my obligation by the payment, Sen. Ben. 6, 16, 1: defunctus jam sum, now I am quit, i. e. safe, out of danger, Ter. Eun. prol. 15 Ruhnk.; cf. id. Ad. 3, 4, 63; id. Phorm. 5, 8, 32; Ov. M. 2, 9, 24.— To depart, die (not ante Aug.; cf.supra): dicitur prius esse defunctus,
Quint. 5, 5, 2; Tac. A. 15, 22 fin.; Suet. Aug. 99:honesta morte,
Curt. 5, 8, 11;hence, defunctus, = mortuus,
deceased, defunct, Ov. Am. 1, 8, 108; Tac. A. 1, 1; 1, 7; Quint. 4, 1, 28; 5, 14, 15; Suet. Caes. 6; id. Aug. 8; 61; Vulg. Matth. 9. 18.— Plur.: defuncti, m., the dead, Sen. ad. Marc. 13, 2; id. Polyb. 9, 2; id. Ep. 63, 5; Plin. 2, 7, 5, § 27; 2, 68, 68, § 175 al. et saep. -
12 dimitto
dī-mitto, mīsi, missum, 3, v. a.I.With particular reference to the prep., to send different ways, to send apart, i. e.,A. (α).With acc.:(β).Naevius pueros circum amicos dimittit,
Cic. Quint. 6, 2:consules designatos circum provincias,
Suet. Aug. 64:litteras circum municipia,
Caes. B. C. 3, 22, 1; cf.:litteras circa praefectos,
Liv. 42, 51:litteras per omnes provincias,
Caes. B. C. 3, 79, 4;with which cf.: nuntios per agros,
id. B. G. 6, 31, 2:librum per totam Italiam,
Plin. Ep. 4, 7, 2:edicta per provincias,
Suet. Galb. 10:certos per litora,
Verg. A. 1, 577 et saep.:nuntios tota civitate Aeduorum,
Caes. B. G. 7, 38, 9:nuntios in omnes partes,
id. ib. 4, 19, 2; 4, 34, 5; cf. ib. 5, 49, 8; and poet.:aciem (i. e. oculos) in omnes partes,
Ov. M. 3, 381:praefectos in finitimas civitates,
Caes. B. G. 3, 7, 3; cf.:Manlium Faesulas,
Sall. C. 27 et saep.:nuntios ad Centrones, etc.,
Caes. B. G. 5, 39, 1; so with ad, id. ib. 6, 34, 8; id. B. C. 1, 52 fin. al.:legatos quoquoversus,
id. B. G. 3, 23, 2; 7, 4, 5; id. B. C. 1, 36, 2:dimissos equites pabulandi causa,
id. ib. 1, 80, 3; cf.equitatum,
id. B. G. 7, 71, 5:omnem ab se equitatum,
id. ib. § 1.— Trop.:animum ignotas in artes,
Ov. M. 8, 188, directs, applies (al. demittit).—Without object acc.:B.dimisit circum omnes propinquas regiones,
Caes. B. C. 3, 112, 6:per provincias,
Liv. 29, 37: ad amicos, Cic. Tull. Fragm. § 22; cf.:in omnes partis,
Caes. B. G. 6, 43, 1.—To separate a multitude, to break up, dissolve; and subjectively, to dismiss (from one's self), to discharge, disband:II.senatu dimisso,
Cic. Lael. 3, 12:senatum,
id. Verr. 2, 4, 65:concilium,
id. Leg. 2, 12, 31; id. Vatin. 2, 5; Caes. B. G. 1, 18; 1, 31; id. B. C. 1, 32, 4 et saep.; cf.conventum,
Sall. C. 21 fin.: exercitum (a standing military t. t.; cf. Vell. 2, 52, 4), Caes. B. C. 1, 2, 6; 1, 9, 5 et saep.:plures manus (with diducere, and opp. continere manipulos ad signa),
Caes. B. G. 6, 34, 5:delectum,
Plaut. Rud. 4, 8, 15:convivium,
to break up, Liv. 36, 29; Tac. A. 15, 30 et saep.With particular reference to the verb, to send away either an individual or a body; to let go, discharge, dismiss, release.A.Lit.:2.aliquem ab se et amandare in ultimas terras,
Cic. Sull. 20, 57; so,aliquem ab se,
id. Fam. 13, 63; Nep. Att. 4, 2:discedentem aliquem non sine magno dolore,
id. ib. 12, 18 fin.:aliquos aequos placatosque,
id. Or. 10, 34; so,aliquem incolumem,
Caes. B. C. 1, 18, 4; 1, 23, 3:ex custodia,
Liv. 23, 2, 14:e carcere,
Just. 21, 1, 5:impunitum,
Sall. C. 51, 5:saucium ac fugatum,
Nep. Hann. 4:neminem nisi victum,
id. ib. 3 et saep.; cf.:aliquem ludos pessumos, i. e. pessime ludificatum,
Plaut. Rud. 3, 5, 12:uxorem,
i. e. to put her away, repudiate her, Suet. Aug. 63 al.:Cossutia dimissa, quae desponsata fuerat, etc.,
id. Caes. 1:sponsam intactam,
id. Aug. 62: cf.also: aliquam e matrimonio,
Suet. Tib. 49; v. also under no. B.:creditorem,
i. e. to pay him, Dig. 31, '72:debitorem,
i. e. to forgive him the debt, ib. 50, 9, 4:equos, in order to fight on foot,
Tac. Agr. 37 fin.; Verg. A. 10, 366;but also in order to flee,
Caes. B. C. 3, 69 fin.:hostem ex manibus,
id. ib. 1, 64, 2; 3, 49, 2; cf.also: Demosthenem (i. e. his orations) e manibus,
to put out of one's hands, to lay down, Cic. Or. 30; cf.:istos sine ulla contumelia dimittamus,
id. de Or. 3, 17, 64:milites, in oppidum,
Caes. B. C. 1, 21, 2:a turpissima suspicione,
to free, relieve, Petr. 13, 4.— Absol.:dimittam, ut te velle video,
Plaut. Trin. 4, 2, 106; Cic. de Or. 1, 28; Quint. 11, 3, 86 al. —Transf., of inanimate objects:B.eum locum, quem ceperant,
to abandon, desert, Caes. B. C. 1, 44, 4:Italiam,
id. ib. 1, 25, 4:ripas,
id. B. G. 5, 18 fin.:complura oppida,
Hirt. B. G. 8, 5:provinciam,
Liv. 40, 43:captam Trojam,
Ov. M. 13, 226 et saep.:fortunas morte,
Cic. Tusc. 1, 6, 12; cf.patrimonium,
id. Caecin. 26 fin.:speratam praedam ex manibus,
Caes. B. G. 6, 8, 1:signa ex metu,
id. B. C. 3, 69 fin.; cf.arma,
Sen. Ep. 66 fin.; Luc. 3, 367 et saep.— Esp.: dimissis manibus, with hands relaxed, i. e. in all haste:ibi odos dimissis manibus in caelum volat,
Plaut. Ps. 3, 2, 52; cf.:dimissis pedibus,
id. ib. v. 54:dimissis manibus fugere domum,
id. Ep. 3, 1, 16.—Trop., to renounce, give up, abandon, forego, forsake:ista philosophia, quae nunc prope dimissa revocatur,
Cic. Ac. 2, 4, 11:rem saepius frustra tentatam,
Caes. B. C. 1, 26 fin.:exploratam victoriam,
id. B. G. 7, 52, 2:oppugnationem,
id. ib. 7, 17, 4; id. B. C. 3, 73, 1:occasionem rei bene gerendae,
id. B. G. 5, 57, 1; cf. id. B. C. 1, 72, 4; 3, 25, 4:rei gerendae facultatem,
id. ib. 1, 28, 2;3, 97, 1: omnem rei frumentariae spem,
id. ib. 1, 73, 1:condiciones pacis,
id. ib. 1, 26, 2:principatum,
id. B. G. 6, 12, 6:tempus,
id. ib. 2, 21 fin.; Cic. de Or. 2, 21, 89:suum jus (opp. retinere),
id. Balb. 13, 31:vim suam,
id. Fam. 9, 12: libertatem; id. Planc. 34 fin.:amicitias,
id. Lael. 21:commemorationem nominis nostri,
id. Arch. 11 fin.:quaestionem,
id. Verr. 2, 2, 30:curam,
id. Att. 14, 11; Tac. Or. 3:praeterita, instantia, futura pari oblivione,
id. H. 3, 36:matrimonia,
Suet. Calig. 25:fugam,
Verg. A. 11, 706:coeptum iter,
Ov. M. 2, 598:cursus,
id. ib. 11, 446 et saep.:tantam fortunam ex manibus,
Caes. B. G. 6, 37 fin.:studium et iracundiam suam rei publicae dimittere, i. q. condonare,
to sacrifice to the good of the state, id. B. C. 3, 69, 3; cf.:tributa alicui,
i. e. to remit, Tac. H. 3, 55:laudibus nomen alicujus in longum aevum,
to transmit, Luc. 1, 448:dimissum quod nescitur, non amittitur,
is foregone, not lost, Pub. Syr. 138 (Rib.). -
13 egero
ē-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to carry, bear or bring out, to lead or draw out, to discharge (not ante-Aug.).I.Lit.:B.praedam ex hostium tectis,
Liv. 6, 3 Drak.; cf. id. 9, 31; 25, 25:pecuniam ex aerario,
id. 30, 39 fin.:fluctus (e navi),
Ov. M. 11, 488:stercus e columbariis,
Col. 2, 14, 1:humanas opes a Veiis,
Liv. 5, 22:humum scrobibus,
Col. 2, 2, 19; Ov. M. 7, 243:tantum nivis,
Liv. 21, 37:silices umeris,
Plin. 33, 4, 21, §71: aquam vomitu,
to discharge, void, vomit, Curt. 7, 5; cf.dapes,
Ov. M. 6, 664:urinam,
Plin. 29, 5, 32, § 102:sanguinem,
id. 31, 6, 33, § 62; Ov. M. 10, 136:multum vitalis spiritus,
Tac. A. 15, 64:viscera sua,
Vulg. 2 Par. 21, 19.—Of inanimate subjects:gravitas caeli egerit populos,
drives out, drives forth, Sen. Ep. 91.—Poet. for efferre (I. B. 1.), to carry to the grave: (Phoebus) egessit avidis Dorica castra (i. e. Graecos) rogis (dat.), sent the Greeks to the funeral piles; acc. to others, exhausted, made empty the Grecian camp, Prop. 4 (5), 6, 34; Stat. Th. 1, 37.—II.Trop.: tales pietas paritura querelas Egerit, pours forth, prodit, Luc. 2, 64; cf.:iras ululatibus,
Sil. 4, 280:sermones, i. q. edere,
Sen. Ep. 66, 4:expletur lacrimis egeriturque dolor,
is expelled, Ov. Tr. 4, 3, 38:tota querelis Egeritur fletuque dies,
i. e. is passed, spent, Val. Fl. 8, 455:noctem metu,
id. 5, 299:animam,
Luc. 3, 718. -
14 exsolvo
ex-solvo, solvi, sŏlūtum, 3 ( per diaeresin exsolŭātur, Lucr. 1, 811:I.exsolŭïsse,
Ov. F. 4, 534; cf. solvo, init.), v. a., to loose, unloose, to unbind, untie, undo (mostly poet. and in post-Aug. prose).Lit.A.In gen.:B.nexus,
Lucr. 1, 220: Am. Agedum, eam solve cistulam. So. Quid ego istam exsolvam? undo, unseal, Plaut. Am. 2, 2, 152:properans exsolvi restim,
id. Rud. 2, 3, 37:catenas Caecinae,
Tac. H. 3, 31:vincula,
id. A. 3, 33; id. H. 3, 12:pugionem a latere,
to ungird, id. H. 3, 68:venas praebere exsolvendas,
to be opened, id. A. 4, 22; 11, 3; 16, 17:brachia ferro eodem ictu,
id. ib. 15, 63:amictus,
to pull off, Stat. S. 1, 5, 53:venenum exsoluta alvo transmisit,
i. e. in a flux, diarrhœa, Tac. A. 13, 15.—Of an inanimate subject:(ignis) exsolvit glaciem,
dissolves, melts, Lucr. 6, 878.—In partic.1.To set loose, release, deliver, free (mostly poet.):2.aliquem vinclis,
Plaut. Truc. 4, 3, 10; so,exsolutus vinculis,
Suet. Ner. 49:jube sis me exsolvi cito,
Plaut. Bacch. 4, 8, 16 sq.:sese e nervis (animae),
Lucr. 3, 696; cf. id. 1, 811:se paulatim corpore (said of one dying),
Verg. A. 11, 829:quo (sanguine),
Tac. H. 5, 6.—In mercant. lang. (qs. to free from obligation, v. solvo, to discharge, pay a debt): nomina mea, per deos, expedi, exsolve (for which, shortly after: hoc quod debeo plane expedias et solutum relinquas), Cic. Att. 16, 6, 3:II.aes alienum,
Plin. Ep. 3, 11, 2:pretium,
Plaut. Men. 5, 6, 26:multiplicem sortem,
Liv. 6, 14, 7:dotem uxori,
Aur. Vict. Vir. Ill. 56:legata,
Tac. A. 1, 36 fin. et saep. —Trop.A.In gen., to throw off, lay aside, rid one's self of a thing:B.legis nexus,
Tac. A. 3, 28 fin.:metus,
i. e. to lay aside, Luc. 5, 259:pudorem,
Stat. Ach. 1, 565:robur peditum ad exsolvendum obsidium ducit,
i. e. to raise, Tac. A. 3, 39.—In partic.1.To release, free from any thing:2.animum artis nodis religionum,
Lucr. 1, 932; 4, 7:animos religione,
Liv. 8, 9, 13:populum religione,
id. 3, 20, 4:se occupationibus,
Cic. Fam. 7, 1, 5:aliquem errore, suspicione,
Ter. Hec. 5, 2, 26:aliquem aere alieno,
Liv. 6, 14, 11:curis,
Verg. A. 4, 652:sollicitudine,
Plin. Ep. 1, 22, 11:contumeliā,
Tac. A. 13, 36:poenā,
id. ib. 14, 12:custode,
id. ib. 12, 46 et saep.—To discharge, pay a debt or an obligation:3.de tertio genere se scripsit dicturum, nec exsolvit quod promiserat,
but did not keep his promise, Cic. Off. 3, 2, 7:vota (deo),
Plaut. Am. 3, 2, 67; Liv. 21, 21, 9 (opp. se obligare):jus jurandum,
id. 24, 18, 5:fidem,
to fulfil one's promise, id. 26, 31, 10:praemia, poenas alicui,
to award, id. 26, 40, 15:gratiam recte factis, alicujus,
id. 28, 25, 6; cf.grates,
to render, give, Tac. A. 14, 13:beneficia,
to repay, requite, id. ib. 11, 18; cf.:vicem beneficio,
id. H. 4, 3:poenas morte,
to suffer, id. A. 1, 10; cf. Vell. 2, 88 fin. — -
15 fungor
fungor, functus, fungi, v. dep. [kindred to Sanscr. bhuj-, frui], to busy one's self with or be engaged in something; to perform, execute, administer, discharge, observe, do (syn.: administro, defungor); constr. with abl., rarely with acc. or absol.I.In gen.(α).With abl.:(β).valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,
Cic. Lael. 6, 22; cf.:populari munere,
id. Rep. 3, 35:virtutis perfectae perfecto munere,
id. Tusc. 1, 45, 109; so,munere,
id. Rep. 1, 7; 5, 2; id. Off. 2, 16, 57; 2, 20, 70; id. Brut. 16, 63; id. Leg. 1, 3, 10; Caes. B. G. 7, 25, 3; Hor. Ep. 1, 9, 5 al.; cf.:magnificentissimā aedilitate,
Cic. Off. 2, 16, 57:consulatu,
Suet. Caes. 23; id. Galb. 3:praeturā,
id. Tib. 4; id. Claud. 24; 38; id. Gram. 7:quaesturā,
id. Aug. 36:magisterio,
id. Dom. 4:potius barbarorum quam illius more,
to observe, Nep. Con. 3, 4:funguntur officio,
perform, Cic. Cael. 9, 21:officio rhetoris,
Quint. 2, 1, 6; Suet. Claud. 29; cf. Hor. S. 2, 6, 109: cum suam vicem functus officio sit, had filled his own place as husband, Liv. 1, 9, 15:legationibus,
Quint. 3, 2, 4:militiā,
Suet. Gram. 9:oppugnationibus et acie feliciter,
Vell. 2, 95, 2: sacris, Hor. A. P. 224:laboribus,
id. C. 2, 18, 38; cf.periculis,
Just. 7, 4:dapibus,
to have done with the food, Ov. F. 2, 791:caede,
to murder, id. H. 14, 19:morte,
to die, id. M. 11, 583; Vell. 2, 49, 1;for which also: fato,
Ov. M. 11, 559; Quint. 3, 7, 10; Suet. Calig. 6; Val. Max. 1, 8, 5 ext.:vitā,
Gell. 20, 2, 3; Lact. 2, 1, 1; Dig. 48, 5, 11 fin.; 49, 17, 14:voto,
to pay a vow, Just. 9, 2:fungar vice cotis,
to serve instead of, Hor. A. P. 304:indicis partibus,
Plin. Ep. 3, 5, 2:ter aevo functus senex (Nestor),
who had lived through, enjoyed, Hor. C. 2, 9, 13; cf.:functo longissima statione mortali,
Vell. 2, 131, 2:virtute functi duces,
who have shown, exhibited, Hor. C. 4, 15, 29; cf.:omni virtute functa (femina),
Quint. 6 praef. §5.—Of things: possunt aliquando oculi non fungi suo munere,
Cic. Div. 1, 32, 71:aliquae (vocales) officio consonantium fungantur,
Quint. 1, 4, 10:levissima quaeque (quaestio) primo loco fungitur,
id. 3, 6, 8 Spald. N. cr.:res eadem perorationis vice fungitur,
id. 4, 3, 11; cf. id. 4, 1, 75.—With acc. (so always in Plaut. and Ter. except officiis, Ter. Ad. 4, 3, 12; but in class. prose only once in Nep.; v. infra): ingentia munera fungi, Lucil. ap. Non. 497, 12:(γ).munus,
id. ib. 10; Plaut. Men. 1, 4, 5; id. Trin. prol. 1; 2, 2, 73:militare munus fungens,
Nep. Dat. 1, 2 al.: officium, Pac. ap. Non. 497, 16 (Trag. Rel. v. 129 Rib.); Titin. ib. 6 (Com. Rel. v 48 ib.); Turp. ib. 13; Ter. Heaut. 1, 1, 14; 3, 3, 19; id. Ad. 3, 4, 18; id. Phorm. 2, 1, 51:sine me alliatum fungi fortunas meas,
Plaut. Most. 1, 1, 45:Mago diem fungitur relictis duobus filiis,
i. e. dies, Just. 19, 1, 1:mala multa animus contagibu' fungitur ejus,
i. e. suffers, Lucr. 3, 734.—In gerundive, as v.a.:(δ).muneris fungendi gratia,
Cic. Rep. 1, 17; cf. Hirt. B. G. 8, 12, 3; Cic. Att. 1, 1, 2:ad suum munus fungendum,
id. Tusc. 3, 7, 15:per speciem alienae fungendae vicis,
Liv. 1, 41, 6:spes facta militiae fungendae potioribus ducibus,
id. 24, 21, 3.—Absol. (very rare):II.at facere et fungi sine corpore nulla potest res,
i. e. to suffer, Lucr. 1, 443 sq.;so 3, 168: pro fultura et substructione fungentur fundamenta,
will serve, Col. 1, 5, 9: nec livida tabes Invidiae functis quamquam et jam lumine cassis Defuit, i. e. to the dead, =defunctis, Stat. Th. 2, 15; cf.:omnia functa Aut moritura vides,
id. S. 2, 1, 209; id. Th. 4, 483; 511; Albin. 1,393; Aus. Ep.33.In partic., to perform, discharge, contribute, pay any thing due from one:► In pass.hoc vobis est statuendum, quid aratorem ipsum arationis nomine muneris in re publica fungi ac sustinere velitis,
Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199:per omnes annos atque omnia bella duplici numero se militum equitumque fungi,
Vell. 2, 15, 3:cum eo sumptu res publica fungatur,
Tac. A. 14, 21:qui fenus exercent, omnibus patrimonii intributionibus fungi debent, etsi possessionem non habeant,
Dig. 50, 1, 22 fin.signif. (post-class. and very rare):pretia rerum non ex affectione, nec utilitate singulorum, sed communiter fungi,
are not taken, Dig. 9, 2, 33:dos, quae semel functa est, amplius fungi non potest,
Ulp. Fragm. 6, 11. -
16 impello
impello ( inp-), pŭli, pulsum, 3 (archaic inf. pres. pass. inpellier, Lucr. 6, 1060), v. a. [in-pello], to push, drive, or strike against a thing; to strike, reach.I.Lit.A.In gen. (mostly poet.):B.cavum conversa cuspide montem Impulit in latus,
Verg. A. 1, 82:vocales impellere pollice chordas,
to strike, Tib. 2, 5, 3; cf. Ov. M. 10, 145:aequora remis,
id. ib. 3, 657; cf.:infidum remis marmor,
Verg. G. 1, 254:impellunt animae lintea Thraciae,
swell, Hor. C. 4, 12, 2:auras mugitibus,
Ov. M. 3, 21; cf.:maternas aures Luctus,
Verg. G. 4, 349:sensus,
Lucr. 1, 303:colles canoris plausibus, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 175: cui patuere Alpes saxa impellentia caelum,
Sil. 11, 217: cum fretum non impulit Ister, does not strike, i. e. does not empty into, Luc. 5, 437:impulsum ab eo dextri pedis pollice,
Suet. Calig. 57:subitus antennas impulit ignis,
Juv. 12, 19.—In partic., with the access. idea of motion, to drive forward, set in motion, urge on, impel (class.):II.biremes subjectis scutulis impulsas vectibus in interiorem partem transduxit,
Caes. B. C. 3, 40, 4:(navem) triplici versu (remorum),
Verg. A. 5, 119:puppim remis velisque,
Sil. 1, 568:ratem (levis aura),
Ov. M. 15, 697:currum,
Val. Fl. 6, 6:equum calce,
Sil. 7, 697; cf.:cornipedem planta,
id. 2, 71:Zephyris primum impellentibus undas,
Verg. G. 4, 305:fluctus (ventus),
Petr. 114:aequor velis,
Tac. A. 2, 23:praemissus eques postremos ac latera impulit,
id. ib. 2, 17: utque impulit arma, i. e. brandished, flourished, Verg. A. 8, 3:remos,
id. ib. 4, 594:sagittam nervo,
to shoot, discharge, Ov. M. 11, 325:semen vehementius urinam impellit,
drives down, promotes the discharge of, Plin. 24, 19, 118, § 180:praecipitantem igitur impellamus et perditum prosternamus,
give a push to, Cic. Clu. 26, 70; Tac. A. 4, 22:procumbunt orni, nodosa impellitur ilex,
is overthrown, thrown down, Luc. 3, 440:impulit aciem,
forced to give way, broke, Liv. 9, 40, 9; cf.:hostem primo impetu impulit,
id. 9, 27, 9:impulsis hostibus castra cepit,
Vell. 2, 70, 1:impulit Vitellianos modica caede,
Tac. H. 3, 16:quem (hostem) si inpellere maturasset,
id. ib. 4, 34;78 al.— Designating the limit: in fugam atque in latebras impellere,
Cic. Rab. Perd. 8, 22:se in vulnus,
Vell. 2, 70 fin.:inque meos ferrum flammasque Penates Impulit,
Ov. M. 12, 552:ferrum capulo tenus,
Sil. 9, 382:(Aufidus) in aequora fluctus,
id. 7, 482; 14, 429:jamque diem ad metas defessis Phoebus Olympo Impellebat equis,
id. 11, 270.Trop.A.To move to a thing; to impel, incite, urge; esp., to instigate, stimulate, persuade (the predom. signif. in good prose); constr. usu. with aliquem in or ad aliquid and ut; less freq. with a terminal adverb, the inf., the simple acc., or absol.(α).Aliquem in aliquid:(β).nisi eum di immortales in eam mentem impulissent, ut, etc.,
Cic. Mil. 33, 89:hic in fraudem homines impulit,
id. Pis. 1, 1; id. Lael. 24, 89; and:in fraudem impulsus,
id. Deiot. 12, 32:in sermonem,
id. de Or. 2, 89, 363:in plurimas animum audientium species impellere,
Quint. 12, 10, 43.—Aliquem ad aliquid (so most freq.):(γ).ad quam quemque artem putabat esse aptum, ad eam impellere atque hortari solebat,
Cic. de Or. 1, 28, 126:ad veterum annalium memoriam comprehendendam impulsi atque incensi,
id. Brut. 5, 19:facile ad credendum,
id. Rep. 2, 10:aliquos ad omne facinus,
id. ib. 6, 1:ad maleficium,
Auct. Her. 2, 21, 34:ad injuriam faciendam,
Cic. Fl. 34, 85:ad scelus,
id. Rosc. Am. 14, 39:ad bellum,
id. Sull. 13, 36:ad crudelitatem,
Quint. 8, 3, 85:ad metum, cupiditatem, odium, conciliationem,
id. 3, 8, 12 et saep.—With ut:(δ).quae causa nos impulerit, ut haec tam sero litteris mandaremus,
Cic. N. D. 1, 4, 7; cf. id. de Sen. 21, 77:Germanos tam facile impelli, ut in Galliam venirent,
Caes. B. G. 4, 16, 1; Cic. N. D. 2, 66, 166; id. Rep. 3, 2; id. Fin. 3, 20, 65; Hor. Ep. 2, 2, 51 et saep.—With a terminal adv.:(ε).dum in dubio est animus, paulo momento huc illuc impellitur,
Ter. And. 1, 5, 31:impulit huc animos,
Luc. 8, 454:voluntates impellere quo velit,
Cic. de Or. 1, 8, 30.—With inf.:(ζ).fuerunt quos pavor nando capessere fugam impulerit,
Liv. 22, 6, 7:quae mens tam dira Impulit his cingi telis?
Verg. A. 2, 520; Tac. A. 6, 45; 13, 10:quendam impulit servilem ei amorem obicere,
id. ib. 14, 60; Hor. C. 3, 7, 14; Stat. Th. 10, 737; Just. 3, 1, 3; 5, 1, 4; 29, 4, 5.—With the simple acc.:(η).ut forte legentem Aut tacitum impellat quovis sermone,
to arouse, address, Hor. S. 1, 3, 65; Val. Fl. 4, 486:cum praetor lictorem impellat,
Juv. 3, 128:quis modo casus impulit hos,
id. 15, 120:vernacula multitudo, lasciviae sueta, impellere ceterorum rudes animos,
to instigate, stimulate, Tac. A. 1, 31 Ritter. (Nipperd. implere).—In pass.:(ut) qui audiunt aut impellantur aut reflectantur,
Cic. de Or. 2, 77, 312:Bellovacos impulsos ab suis principibus ab Aeduis defecisse,
Caes. B. G. 2, 14, 3:vel iratum vel impulsum ab aliis,
Quint. 11, 1, 71:hac fama impulsus Chremes ultro ad me venit,
Ter. And. 1, 1, 72:impulsus irā... Quibus iris impulsus,
id. Hec. 3, 5, 35:furore atque amentia impulsus,
Caes. B. G. 1, 40, 4:hac impulsi occasione,
id. ib. 7, 1, 3:Induciomari nuntiis impulsi,
id. ib. 5, 26, 2:Cassandrae impulsus furiis,
Verg. A. 10, 68 et saep.:quia et initio movendus sit judex et summo impellendus,
Quint. 7, 1, 10:cum simul terra, simul mari bellum impelleretur,
Tac. Agr. 25; cf.:impulsum bellum,
Luc. 7, 5; 7, 330.—Absol.: cui (daimoniôi) sempel ipse paruerit, numquam impellenti, saepe revocanti, Cic. Div. 1, 54, 122:B.qui nullo impellente fallebant,
id. Fl. 8, 20:uno ictu frequenter impellunt (sententiae),
Quint. 12, 10, 48.—To overthrow, subdue, destroy (rare): praecipitantem igitur impellamus, et perditum prosternamus, Cic. Clu. 26, 70:miseri post fata Sychaei... Solus hic (Aeneas) inflexit sensus animumque labantem Impulit,
i. e. has completely subdued, Verg. A. 4, 23:impellere ruentem,
to destroy completely, Tac. H. 2, 63 fin.:inpulsas Vitellii res audietis,
id. ib. 3, 2:inmenso Achaicae victoriae momento ad impellendos mores,
Plin. 33, 11, 53, § 149:impulsum bellum,
i. e. brought near to a close, Luc. 5, 330:impellens quidquid sibi, summa petenti, obstaret,
id. 1, 149:tum leviter est temptatum,... et nunc maximo temporum nostrorum auctore prope inpulsum,
Quint. 3, 4, 2 Spald. N. cr. -
17 impleo
implĕo ( inpl-), ēvi, ētum, 2 (sync. forms:I.implerunt,
Verg. E. 6, 48; id. G. 4, 461; Pers. 1, 99; Ov. M. 11, 666 al.:impleris,
Hor. Epod. 17, 59:implerit,
Ov. M. 6, 111:implerint,
Cic. Agr. 2, 18, 47:implerat,
Ov. M. 9, 280 al.:implessem,
Verg. A. 4, 605:implesset,
Ov. M. 9, 667:inplesse,
Liv. 4, 41; Tib. 3, 3, 1; Tac. H. 2, 78 al.), v. a. [inpleo], to fill up, fill full, to make full, fill (freq. and class.; cf. expleo, compleo).Lit.A.In gen.(α).Aliquid ( aliquem) aliqua re:(β).is vomens frustis esculentis gremium suum et totum tribunal implevit,
Cic. Phil. 2, 25, 63:implevitque mero pateram,
Verg. A. 1, 729:foros flammis,
id. ib. 4, 605:herbarum suco expresso caput impleatur,
i. e. be wet all over with, Cels. 3, 18 med.; so,caput calido oleo,
id. 4, 2, 1 med.:cibis vinoque venas,
Liv. 26, 14, 5: manum pinu flagranti, fills his hand with, i. e. grasps, Verg. A. 9, 72:fusti istorum caput,
Plaut. Aul. 3, 3, 6; cf.in the comic pun: quae (dolia) nisi erunt semper plena, ego te implebo flagris,
id. Cas. 1, 35:tuis oraculis Chrysippus totum volumen implevit,
Cic. Div. 2, 56, 115; cf. in the foll. g:Neptunus ventis implevit vela secundis,
filled, swelled, Verg. A. 7, 23.—Aliquid alicujus rei (in analogy with plenus; cf.(γ).compleo): ollam denariorum implere,
Cic. Fam. 9, 18, 4.—With a simple acc.:B.id mustum coicies in amphoram et implebis ad summum,
Col. 12, 36:alter de ipsa justitia quatuor implevit sane grandes libros,
Cic. Rep. 3, 8; cf. id. Ac. 2, 27, 87.—In partic.1.To fill with food, to satisfy, satiate:2.praeparatā nos implevimus cenā,
Petr. 16:implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae,
satisfy, regale themselves, Verg. A. 1, 215; so,vis impleri, mid.,
Juv. 5, 75; cf.:se interdiu,
Cels. 1, 2 fin. —To fill, to make fleshy, fat, stout:3.si aqua inter cutem quem implevit,
Cels. 2, 8 med.:implet corpus modica exercitatio, etc.,
makes fat, id. 1, 3 med.:nascentes implent conchylia lunae,
fill up, fatten, Hor. S. 2, 4, 30:Nomentanae vites se frequenter implent,
Col. 3, 2, 14.—Hence also of women and animals, to make pregnant, impregnate:(Peleus Thetidem) ingenti implet Achille,
Ov. M. 11, 265; 4, 698; 5, 111; 9, 280; so of animals: sues implentur uno coitu, Plin. 8, 51, 77, § 205; 9, 23, 39, § 76; Col. 7, 6, 3. —To fill up, amount to a certain measure:II.mensuraque roboris ulnas Quinque ter implebat,
Ov. M. 8, 748:arboris crassitudo quatuor hominum ulnas complectentium implebat,
Plin. 16, 40, 76, § 202; cf. id. 18, 10, 20, § 92:luna quater junctis implerat cornibus orbem,
Ov. M. 2, 344; 7, 530.Trop.A.Ingen., to fill, make full.(α).Aliquid ( aliquem) aliqua re:(β).impune ut urbem nomine impleris meo,
Hor. Epod. 17, 59:urbem tumultu,
Liv. 24, 26, 12; cf.:voce deos,
Val. Fl. 2, 167:aliquem hortatibus,
id. 4, 81:aliquem spe,
Just. 29, 4 fin.:pectus falsis terroribus,
Hor. Ep. 2, 1, 212:scopulos lacrimosis vocibus,
Verg. A. 11, 274:multitudinem exspectatione vana,
Liv. 36, 29, 3; 41, 5, 2:milites praeda,
satisfy, id. 7, 16, 3; 25, 20, 6:omnia terrore,
id. 9, 24, 8:anxiis curis,
id. 1, 56, 4 et saep.:vacua causarum conviciis,
Quint. 12, 9, 8; 4, 2, 114; Tac. A. 1, 22:rem alioqui levem sententiarum pondere,
Quint. 9, 3, 74; cf. id. 5, 13, 56; Liv. 7, 2, 7:cum sese sociorum, cum regum sanguine implerint,
have filled, covered, Cic. Agr. 2, 18, 47:se caedibus,
Sil. 9, 528:te ager vitibus implet,
enriches, Juv. 9, 56.— Pass.:omnia delubra pacem deum exposcentium virorum turba inplebantur,
were thronged, Liv. 3, 5, 14.—Aliquid ( aliquem) alicujus rei:(γ).celeriter adulescentem suae temeritatis implet,
Liv. 1, 46, 8:omnia erroris mutui,
id. 4, 41, 7:aliquem spei animorumque,
id. 7, 7, 5:aliquem religionis,
id. 5, 28, 4:hostes fugae et formidinis,
id. 10, 14, 20 et saep.—With the simple acc.:(δ).acta magni Herculis implerant terras,
Ov. M. 9, 135; 9, 667; id. F. 1, 93:quod tectum magnus hospes impleveris,
hast filled with thy presence, thy greatness, Plin. Pan. 15, 4; id. Ep. 7, 24 fin.:non semper implet (Demosthenes) aures meas,
does not always satisfy, Cic. Or. 29, 104:odium novercae,
Ov. M. 9, 135: implere ceterorum rudes animos, i. q. to inflame, to poison, Tac. A. 1, 31; cf.:urbs deinde impletur (sc. contagione morbi),
Liv. 4, 30, 8:nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,
Juv. 14, 215:vestigia alicujus,
to follow after, imitate, Plin. Ep. 8, 13, 1:ceras pusillas,
i. e. to cover with writing, Juv. 14, 30; cf.:ceras capaces,
id. 1, 63:tabulas,
id. 2, 58:vices,
Claud. VI. Cons. Hon. 432.—With the simple abl.: Minyae clamoribus implent (sc. Jasonem), fill, i. e. spur on, inflame by acclamation, Ov. M. 7, 120.—B.In partic.1.To fill up a portion of time or a number, to make out, complete, finish, end:2.puer, qui nondum impleverat annum,
Ov. M. 9, 338:octavum et nonagesimum annum,
Quint. 3, 1, 14; cf.:me quater undenos sciat implevisse Decembres,
Hor. Ep. 1, 20, 27:vitae cursum,
Plin. 7, 16, 16, § 75:finem vitae sponte an fato,
Tac. A. 2, 42 fin.:impleta ut essent sex milia,
Liv. 33, 14; cf.:cohortes conscripserat ac triginta legionum instar impleverat,
Vell. 2, 20, 4:si numerum, si tres implevero,
Juv. 9, 90.—With the accessory notion of activity, to fulfil, discharge, execute, satisfy, content:3.ne id profiteri videar, quod non possim implere,
Cic. Clu. 18, 51; cf.promissum,
Plin. Ep. 2, 12, 6:munia sua,
Tac. A. 3, 53:incohatas delationes,
Dig. 48, 1, 5:consilium,
Tac. H. 1, 16:vera bona,
id. Agr. 44:fata,
Liv. 1, 7, 11:utinam quam spem ille de me concepit, partes officii,
Plin. Ep. 5, 56, 3; 10, 52, 2 (D):impleverim!
id. ib. 1, 10, 3; Quint. 6, 1, 12:desideria naturae,
Curt. 6, 2, 3:exsequiarum officium,
Just. 23, 2, 8:religionis officium,
Sulp. Sev. Chron. 2, 35, 3:hominis officium, Lact. Op. Dei, 20, 9: officium (opp. suscipere),
id. 6, 6, 15:mandatum,
Gai. Inst. 3, 161:legem,
Vulg. Rom. 13, 8.—Rarely with a personal object:implere censorem,
i. e. to discharge the office of censor, Vell. 2, 95 fin. Ruhnk.—Rhet. t. t., to make emphatic, make prominent:infirma, nisi majore quodam oratoris spiritu implentur,
Quint. 5, 13, 56. -
18 inpello
impello ( inp-), pŭli, pulsum, 3 (archaic inf. pres. pass. inpellier, Lucr. 6, 1060), v. a. [in-pello], to push, drive, or strike against a thing; to strike, reach.I.Lit.A.In gen. (mostly poet.):B.cavum conversa cuspide montem Impulit in latus,
Verg. A. 1, 82:vocales impellere pollice chordas,
to strike, Tib. 2, 5, 3; cf. Ov. M. 10, 145:aequora remis,
id. ib. 3, 657; cf.:infidum remis marmor,
Verg. G. 1, 254:impellunt animae lintea Thraciae,
swell, Hor. C. 4, 12, 2:auras mugitibus,
Ov. M. 3, 21; cf.:maternas aures Luctus,
Verg. G. 4, 349:sensus,
Lucr. 1, 303:colles canoris plausibus, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 175: cui patuere Alpes saxa impellentia caelum,
Sil. 11, 217: cum fretum non impulit Ister, does not strike, i. e. does not empty into, Luc. 5, 437:impulsum ab eo dextri pedis pollice,
Suet. Calig. 57:subitus antennas impulit ignis,
Juv. 12, 19.—In partic., with the access. idea of motion, to drive forward, set in motion, urge on, impel (class.):II.biremes subjectis scutulis impulsas vectibus in interiorem partem transduxit,
Caes. B. C. 3, 40, 4:(navem) triplici versu (remorum),
Verg. A. 5, 119:puppim remis velisque,
Sil. 1, 568:ratem (levis aura),
Ov. M. 15, 697:currum,
Val. Fl. 6, 6:equum calce,
Sil. 7, 697; cf.:cornipedem planta,
id. 2, 71:Zephyris primum impellentibus undas,
Verg. G. 4, 305:fluctus (ventus),
Petr. 114:aequor velis,
Tac. A. 2, 23:praemissus eques postremos ac latera impulit,
id. ib. 2, 17: utque impulit arma, i. e. brandished, flourished, Verg. A. 8, 3:remos,
id. ib. 4, 594:sagittam nervo,
to shoot, discharge, Ov. M. 11, 325:semen vehementius urinam impellit,
drives down, promotes the discharge of, Plin. 24, 19, 118, § 180:praecipitantem igitur impellamus et perditum prosternamus,
give a push to, Cic. Clu. 26, 70; Tac. A. 4, 22:procumbunt orni, nodosa impellitur ilex,
is overthrown, thrown down, Luc. 3, 440:impulit aciem,
forced to give way, broke, Liv. 9, 40, 9; cf.:hostem primo impetu impulit,
id. 9, 27, 9:impulsis hostibus castra cepit,
Vell. 2, 70, 1:impulit Vitellianos modica caede,
Tac. H. 3, 16:quem (hostem) si inpellere maturasset,
id. ib. 4, 34;78 al.— Designating the limit: in fugam atque in latebras impellere,
Cic. Rab. Perd. 8, 22:se in vulnus,
Vell. 2, 70 fin.:inque meos ferrum flammasque Penates Impulit,
Ov. M. 12, 552:ferrum capulo tenus,
Sil. 9, 382:(Aufidus) in aequora fluctus,
id. 7, 482; 14, 429:jamque diem ad metas defessis Phoebus Olympo Impellebat equis,
id. 11, 270.Trop.A.To move to a thing; to impel, incite, urge; esp., to instigate, stimulate, persuade (the predom. signif. in good prose); constr. usu. with aliquem in or ad aliquid and ut; less freq. with a terminal adverb, the inf., the simple acc., or absol.(α).Aliquem in aliquid:(β).nisi eum di immortales in eam mentem impulissent, ut, etc.,
Cic. Mil. 33, 89:hic in fraudem homines impulit,
id. Pis. 1, 1; id. Lael. 24, 89; and:in fraudem impulsus,
id. Deiot. 12, 32:in sermonem,
id. de Or. 2, 89, 363:in plurimas animum audientium species impellere,
Quint. 12, 10, 43.—Aliquem ad aliquid (so most freq.):(γ).ad quam quemque artem putabat esse aptum, ad eam impellere atque hortari solebat,
Cic. de Or. 1, 28, 126:ad veterum annalium memoriam comprehendendam impulsi atque incensi,
id. Brut. 5, 19:facile ad credendum,
id. Rep. 2, 10:aliquos ad omne facinus,
id. ib. 6, 1:ad maleficium,
Auct. Her. 2, 21, 34:ad injuriam faciendam,
Cic. Fl. 34, 85:ad scelus,
id. Rosc. Am. 14, 39:ad bellum,
id. Sull. 13, 36:ad crudelitatem,
Quint. 8, 3, 85:ad metum, cupiditatem, odium, conciliationem,
id. 3, 8, 12 et saep.—With ut:(δ).quae causa nos impulerit, ut haec tam sero litteris mandaremus,
Cic. N. D. 1, 4, 7; cf. id. de Sen. 21, 77:Germanos tam facile impelli, ut in Galliam venirent,
Caes. B. G. 4, 16, 1; Cic. N. D. 2, 66, 166; id. Rep. 3, 2; id. Fin. 3, 20, 65; Hor. Ep. 2, 2, 51 et saep.—With a terminal adv.:(ε).dum in dubio est animus, paulo momento huc illuc impellitur,
Ter. And. 1, 5, 31:impulit huc animos,
Luc. 8, 454:voluntates impellere quo velit,
Cic. de Or. 1, 8, 30.—With inf.:(ζ).fuerunt quos pavor nando capessere fugam impulerit,
Liv. 22, 6, 7:quae mens tam dira Impulit his cingi telis?
Verg. A. 2, 520; Tac. A. 6, 45; 13, 10:quendam impulit servilem ei amorem obicere,
id. ib. 14, 60; Hor. C. 3, 7, 14; Stat. Th. 10, 737; Just. 3, 1, 3; 5, 1, 4; 29, 4, 5.—With the simple acc.:(η).ut forte legentem Aut tacitum impellat quovis sermone,
to arouse, address, Hor. S. 1, 3, 65; Val. Fl. 4, 486:cum praetor lictorem impellat,
Juv. 3, 128:quis modo casus impulit hos,
id. 15, 120:vernacula multitudo, lasciviae sueta, impellere ceterorum rudes animos,
to instigate, stimulate, Tac. A. 1, 31 Ritter. (Nipperd. implere).—In pass.:(ut) qui audiunt aut impellantur aut reflectantur,
Cic. de Or. 2, 77, 312:Bellovacos impulsos ab suis principibus ab Aeduis defecisse,
Caes. B. G. 2, 14, 3:vel iratum vel impulsum ab aliis,
Quint. 11, 1, 71:hac fama impulsus Chremes ultro ad me venit,
Ter. And. 1, 1, 72:impulsus irā... Quibus iris impulsus,
id. Hec. 3, 5, 35:furore atque amentia impulsus,
Caes. B. G. 1, 40, 4:hac impulsi occasione,
id. ib. 7, 1, 3:Induciomari nuntiis impulsi,
id. ib. 5, 26, 2:Cassandrae impulsus furiis,
Verg. A. 10, 68 et saep.:quia et initio movendus sit judex et summo impellendus,
Quint. 7, 1, 10:cum simul terra, simul mari bellum impelleretur,
Tac. Agr. 25; cf.:impulsum bellum,
Luc. 7, 5; 7, 330.—Absol.: cui (daimoniôi) sempel ipse paruerit, numquam impellenti, saepe revocanti, Cic. Div. 1, 54, 122:B.qui nullo impellente fallebant,
id. Fl. 8, 20:uno ictu frequenter impellunt (sententiae),
Quint. 12, 10, 48.—To overthrow, subdue, destroy (rare): praecipitantem igitur impellamus, et perditum prosternamus, Cic. Clu. 26, 70:miseri post fata Sychaei... Solus hic (Aeneas) inflexit sensus animumque labantem Impulit,
i. e. has completely subdued, Verg. A. 4, 23:impellere ruentem,
to destroy completely, Tac. H. 2, 63 fin.:inpulsas Vitellii res audietis,
id. ib. 3, 2:inmenso Achaicae victoriae momento ad impellendos mores,
Plin. 33, 11, 53, § 149:impulsum bellum,
i. e. brought near to a close, Luc. 5, 330:impellens quidquid sibi, summa petenti, obstaret,
id. 1, 149:tum leviter est temptatum,... et nunc maximo temporum nostrorum auctore prope inpulsum,
Quint. 3, 4, 2 Spald. N. cr. -
19 inpleo
implĕo ( inpl-), ēvi, ētum, 2 (sync. forms:I.implerunt,
Verg. E. 6, 48; id. G. 4, 461; Pers. 1, 99; Ov. M. 11, 666 al.:impleris,
Hor. Epod. 17, 59:implerit,
Ov. M. 6, 111:implerint,
Cic. Agr. 2, 18, 47:implerat,
Ov. M. 9, 280 al.:implessem,
Verg. A. 4, 605:implesset,
Ov. M. 9, 667:inplesse,
Liv. 4, 41; Tib. 3, 3, 1; Tac. H. 2, 78 al.), v. a. [inpleo], to fill up, fill full, to make full, fill (freq. and class.; cf. expleo, compleo).Lit.A.In gen.(α).Aliquid ( aliquem) aliqua re:(β).is vomens frustis esculentis gremium suum et totum tribunal implevit,
Cic. Phil. 2, 25, 63:implevitque mero pateram,
Verg. A. 1, 729:foros flammis,
id. ib. 4, 605:herbarum suco expresso caput impleatur,
i. e. be wet all over with, Cels. 3, 18 med.; so,caput calido oleo,
id. 4, 2, 1 med.:cibis vinoque venas,
Liv. 26, 14, 5: manum pinu flagranti, fills his hand with, i. e. grasps, Verg. A. 9, 72:fusti istorum caput,
Plaut. Aul. 3, 3, 6; cf.in the comic pun: quae (dolia) nisi erunt semper plena, ego te implebo flagris,
id. Cas. 1, 35:tuis oraculis Chrysippus totum volumen implevit,
Cic. Div. 2, 56, 115; cf. in the foll. g:Neptunus ventis implevit vela secundis,
filled, swelled, Verg. A. 7, 23.—Aliquid alicujus rei (in analogy with plenus; cf.(γ).compleo): ollam denariorum implere,
Cic. Fam. 9, 18, 4.—With a simple acc.:B.id mustum coicies in amphoram et implebis ad summum,
Col. 12, 36:alter de ipsa justitia quatuor implevit sane grandes libros,
Cic. Rep. 3, 8; cf. id. Ac. 2, 27, 87.—In partic.1.To fill with food, to satisfy, satiate:2.praeparatā nos implevimus cenā,
Petr. 16:implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae,
satisfy, regale themselves, Verg. A. 1, 215; so,vis impleri, mid.,
Juv. 5, 75; cf.:se interdiu,
Cels. 1, 2 fin. —To fill, to make fleshy, fat, stout:3.si aqua inter cutem quem implevit,
Cels. 2, 8 med.:implet corpus modica exercitatio, etc.,
makes fat, id. 1, 3 med.:nascentes implent conchylia lunae,
fill up, fatten, Hor. S. 2, 4, 30:Nomentanae vites se frequenter implent,
Col. 3, 2, 14.—Hence also of women and animals, to make pregnant, impregnate:(Peleus Thetidem) ingenti implet Achille,
Ov. M. 11, 265; 4, 698; 5, 111; 9, 280; so of animals: sues implentur uno coitu, Plin. 8, 51, 77, § 205; 9, 23, 39, § 76; Col. 7, 6, 3. —To fill up, amount to a certain measure:II.mensuraque roboris ulnas Quinque ter implebat,
Ov. M. 8, 748:arboris crassitudo quatuor hominum ulnas complectentium implebat,
Plin. 16, 40, 76, § 202; cf. id. 18, 10, 20, § 92:luna quater junctis implerat cornibus orbem,
Ov. M. 2, 344; 7, 530.Trop.A.Ingen., to fill, make full.(α).Aliquid ( aliquem) aliqua re:(β).impune ut urbem nomine impleris meo,
Hor. Epod. 17, 59:urbem tumultu,
Liv. 24, 26, 12; cf.:voce deos,
Val. Fl. 2, 167:aliquem hortatibus,
id. 4, 81:aliquem spe,
Just. 29, 4 fin.:pectus falsis terroribus,
Hor. Ep. 2, 1, 212:scopulos lacrimosis vocibus,
Verg. A. 11, 274:multitudinem exspectatione vana,
Liv. 36, 29, 3; 41, 5, 2:milites praeda,
satisfy, id. 7, 16, 3; 25, 20, 6:omnia terrore,
id. 9, 24, 8:anxiis curis,
id. 1, 56, 4 et saep.:vacua causarum conviciis,
Quint. 12, 9, 8; 4, 2, 114; Tac. A. 1, 22:rem alioqui levem sententiarum pondere,
Quint. 9, 3, 74; cf. id. 5, 13, 56; Liv. 7, 2, 7:cum sese sociorum, cum regum sanguine implerint,
have filled, covered, Cic. Agr. 2, 18, 47:se caedibus,
Sil. 9, 528:te ager vitibus implet,
enriches, Juv. 9, 56.— Pass.:omnia delubra pacem deum exposcentium virorum turba inplebantur,
were thronged, Liv. 3, 5, 14.—Aliquid ( aliquem) alicujus rei:(γ).celeriter adulescentem suae temeritatis implet,
Liv. 1, 46, 8:omnia erroris mutui,
id. 4, 41, 7:aliquem spei animorumque,
id. 7, 7, 5:aliquem religionis,
id. 5, 28, 4:hostes fugae et formidinis,
id. 10, 14, 20 et saep.—With the simple acc.:(δ).acta magni Herculis implerant terras,
Ov. M. 9, 135; 9, 667; id. F. 1, 93:quod tectum magnus hospes impleveris,
hast filled with thy presence, thy greatness, Plin. Pan. 15, 4; id. Ep. 7, 24 fin.:non semper implet (Demosthenes) aures meas,
does not always satisfy, Cic. Or. 29, 104:odium novercae,
Ov. M. 9, 135: implere ceterorum rudes animos, i. q. to inflame, to poison, Tac. A. 1, 31; cf.:urbs deinde impletur (sc. contagione morbi),
Liv. 4, 30, 8:nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,
Juv. 14, 215:vestigia alicujus,
to follow after, imitate, Plin. Ep. 8, 13, 1:ceras pusillas,
i. e. to cover with writing, Juv. 14, 30; cf.:ceras capaces,
id. 1, 63:tabulas,
id. 2, 58:vices,
Claud. VI. Cons. Hon. 432.—With the simple abl.: Minyae clamoribus implent (sc. Jasonem), fill, i. e. spur on, inflame by acclamation, Ov. M. 7, 120.—B.In partic.1.To fill up a portion of time or a number, to make out, complete, finish, end:2.puer, qui nondum impleverat annum,
Ov. M. 9, 338:octavum et nonagesimum annum,
Quint. 3, 1, 14; cf.:me quater undenos sciat implevisse Decembres,
Hor. Ep. 1, 20, 27:vitae cursum,
Plin. 7, 16, 16, § 75:finem vitae sponte an fato,
Tac. A. 2, 42 fin.:impleta ut essent sex milia,
Liv. 33, 14; cf.:cohortes conscripserat ac triginta legionum instar impleverat,
Vell. 2, 20, 4:si numerum, si tres implevero,
Juv. 9, 90.—With the accessory notion of activity, to fulfil, discharge, execute, satisfy, content:3.ne id profiteri videar, quod non possim implere,
Cic. Clu. 18, 51; cf.promissum,
Plin. Ep. 2, 12, 6:munia sua,
Tac. A. 3, 53:incohatas delationes,
Dig. 48, 1, 5:consilium,
Tac. H. 1, 16:vera bona,
id. Agr. 44:fata,
Liv. 1, 7, 11:utinam quam spem ille de me concepit, partes officii,
Plin. Ep. 5, 56, 3; 10, 52, 2 (D):impleverim!
id. ib. 1, 10, 3; Quint. 6, 1, 12:desideria naturae,
Curt. 6, 2, 3:exsequiarum officium,
Just. 23, 2, 8:religionis officium,
Sulp. Sev. Chron. 2, 35, 3:hominis officium, Lact. Op. Dei, 20, 9: officium (opp. suscipere),
id. 6, 6, 15:mandatum,
Gai. Inst. 3, 161:legem,
Vulg. Rom. 13, 8.—Rarely with a personal object:implere censorem,
i. e. to discharge the office of censor, Vell. 2, 95 fin. Ruhnk.—Rhet. t. t., to make emphatic, make prominent:infirma, nisi majore quodam oratoris spiritu implentur,
Quint. 5, 13, 56. -
20 liberatio
lībĕrātĭo, ōnis, f. [libero], a freeing or becoming free, a delivering, releasing, release, liberation.I.In gen.:II.ipsa liberatione et vacuitate omnis molestiae gaudemus,
Cic. Fin. 1, 11, 37:malorum,
Quint. 5, 10, 33:culpae,
Cic. Lig. 1, 1:rempublicam sub obtentu liberationis invadere,
of setting it at liberty, Just. 5, 8, 12.—In partic.A. B.In jurid. Lat., a discharge or release from debt, a payment:liberationis verbum eandem vim habet quam solutionis,
Dig. 50, 16, 47:liberationem debitori legare,
i. e. remission, ib. 34, 3, 3; cf.: de liberatione legata, of releasing from a debt by last will or testament, ib. 34, tit. 3.
См. также в других словарях:
discharge — dis·charge 1 /dis chärj, dis ˌchärj/ vt 1: to release from an obligation: as a: to relieve of a duty under an instrument (as a contract or a negotiable instrument); also: to render (an instrument) no longer enforceable a formal instrument...may… … Law dictionary
Discharge — Saltar a navegación, búsqueda Discharge Información personal Origen … Wikipedia Español
Discharge — in the context to expel or to let go may refer to: A military discharge, issued when a member of the armed forces is released from service Termination of employment, the end of an employee s duration with an employer A patient discharge, the… … Wikipedia
Discharge — Discharge … Википедия
Discharge — Dis*charge , n. [Cf. F. d[ e]charge. See {Discharge}, v. t.] 1. The act of discharging; the act of relieving of a charge or load; removal of a load or burden; unloading; as, the discharge of a ship; discharge of a cargo. [1913 Webster] 2. Firing… … The Collaborative International Dictionary of English
Discharge — live in Rom 2006 Logo von Discharge … Deutsch Wikipedia
discharge — [n1] setting free acquittal, clearance, disimprisonment, exoneration, liberation, pardon, parole, probation, release, remittance; concept 127 Ant. hold, imprisonment, incarceration, keep, retention discharge [n2] dismissal from responsibility ax … New thesaurus
Discharge — Dis*charge , v. t. [imp. & p. p. {Discharged}; p. pr. & vb. n. {Discharging}.] [OE. deschargen, dischargen, OF. deschargier, F. d[ e]charger; pref. des (L. dis) + chargier, F. charger. See {Charge}.] 1. To relieve of a charge, load, or burden; to … The Collaborative International Dictionary of English
Discharge — en concert à Rome en 2006 Pays d’origine … Wikipédia en Français
discharge — An order from the Bankruptcy Court releasing the debtor from any and all dischargeable debts which arose prior to the petition date (SA Bankruptcy.com) The legal elimination of debt through a bankruptcy case. When a debt is discharged, it is no… … Glossary of Bankruptcy
Discharge — Dis*charge , v. i. To throw off or deliver a load, charge, or burden; to unload; to emit or give vent to fluid or other contents; as, the water pipe discharges freely. [1913 Webster] The cloud, if it were oily or fatty, would not discharge. Bacon … The Collaborative International Dictionary of English