Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pugnax

  • 1 pugnax

    pugnax, ācis, adj. [pugno], fond of fighting, combative, warlike, martial.
    I.
    Lit.:

    centuriones pugnaces,

    Cic. Phil. 8, 9, 26:

    acer et pugnax,

    id. Rep. 5, 8, 10 (from Non. 337, 31):

    Minerva,

    Ov. Tr. 3, 9, 7:

    Achivi,

    Hor. C. 3, 3, 27:

    filius Thetidis,

    id. ib. 4, 6, 8:

    gens,

    Tac. Agr. 17:

    hastas,

    Prop. 3, 7 (4, 8), 25:

    pugnacissimus quique,

    Tac. H. 4, 60:

    gentes pugnacissimae,

    Curt. 3, 9, 3: hac legione noli pugnacius quidquam putare, Asin. Pol. ap. Cic. Fam, 10, 31, 5:

    aries,

    Col. 7, 3, 6; cf.:

    galli gallinacei pugnacissimi duo,

    Petr. 86:

    ensis,

    Ov. Tr. 5, 7, 48.— Poet., with inf.:

    tenui pugnax instare veruto,

    Sil. 3, 363.—
    B.
    Trop., of a speech or of the speaker, combative, quarrelsome, contentious:

    oratio pugnacior (opp. pacatior),

    Cic. Brut. 31, 121:

    oratio pugnax et contentiosa,

    Plin. Ep. 2, 19, 5:

    exordium dicendi vehemens et pugnax, non saepe esse debeat,

    Cic. de Or. 2, 78, 317.—
    II.
    Transf., in gen., obstinate, refractory, pertinacious:

    Graecus nimis pugnax esse noluit,

    Cic. Pis. 28, 70: non est pugnax in vitiis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1.—Of things, concrete and abstract; with dat.:

    ignis aquae pugnax,

    Ov. M. 1, 432; Plin. 15, 3, 4, § 13:

    musta,

    harsh, id. 14, 20, 25, § 125:

    quid ferri duritiā pugnacius?

    id. 36, 16, 25, § 127.—Hence, adv.: pugnācĭter, contentiously, violently, obstinately:

    certare cum aliis pugnaciter,

    Cic. Ac. 2, 20, 65:

    dicere,

    Quint. 9, 4, 126:

    ferire,

    Sen. Q. N. 1, 2, 11.— Comp.:

    alia pugnacius dicenda,

    Quint. 9, 4, 130.— Sup.:

    pugnacissime defendere sententiam,

    Cic. Ac. 2, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > pugnax

  • 2 pūgnāx

        pūgnāx ācis, adj. with comp. and sup.    [pugno], fond of fighting, combative, warlike, martial: centuriones: Minerva, O.: filius Thetidis, H.: gentes pugnacissimae, Cu.: Cumque sit ignis aquae pugnax, at war with, O.— Combative, quarrelsome, contentious, passionate: oratio pugnacior: exordium dicendi.— Obstinate, pertinacious: nimis pugnax esse noluit: contra senatorem.
    * * *
    (gen.), pugnacis ADJ

    Latin-English dictionary > pūgnāx

  • 3 pugnax

    fond of fighting, combative, stubborn, contntious.

    Latin-English dictionary of medieval > pugnax

  • 4 per-pūgnāx

        per-pūgnāx ācis, adj.,     very pugnacious.

    Latin-English dictionary > per-pūgnāx

  • 5 Philomachus pugnax

    ENG ruff
    NLD kemphaan
    GER Kampflaufer
    FRA chevalier combattant

    Animal Names Latin to English > Philomachus pugnax

  • 6 pūgnācitās

        pūgnācitās ātis, f    [pugnax], combativeness, pugnacity: Dabunt Academici pugnacitatem, Ta.
    * * *
    bellicosity, agressiveness; desire to fight; pugnacity; agression

    Latin-English dictionary > pūgnācitās

  • 7 pūgnāciter

        pūgnāciter adv. with sup.    [pugnax], contentiously, violently, obstinately: certare cum aliis: pugnacissime defendere sententiam.

    Latin-English dictionary > pūgnāciter

  • 8 bellatorius

    bellātōrĭus, a, um, adj. [bellator], warlike, martial, useful in warlike expeditions (very rare):

    jumenta,

    Amm. 23, 5, 13: pugnax et quasi bellatorius stilus, a pugnacious, polemic style, * Plin. Ep. 7, 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > bellatorius

  • 9 contentiosus

    contentĭōsus, a, um, adj. [contentio], pertaining to contention, contentious, disputatious, headstrong, obstinate, pertinacious (mostly post-class.):

    contentiosa et pugnax oratio,

    Plin. Ep. 2, 19, 4:

    jurisdictio,

    Dig. 1, 16, 2.— Comp.:

    quid contentiosius, quam, etc.,

    Aug. Ep. 174:

    pernicies,

    obstinate, App. M. 8, p. 202, 23.— Adv.: con-tentĭōsē, pertinaciously, obstinately:

    dicere,

    Hier. ad Jovin. 2, 10.— Comp.:

    loqui,

    Quint. Decl. 18, 6.— Sup., Aug. Civ. Dei, 20, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > contentiosus

  • 10 perpugnax

    per-pugnax, ācis, adj., very pugnacious:

    perpugnax in disputando,

    Cic. de Or. 1, 20, 93; Aug. contr. Acad. 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpugnax

  • 11 pugnacitas

    pugnācĭtas, ātis, f. [pugnax], desire or fondness for fighting, combativeness, quarrelsomeness, [p. 1488] pugnacity (post-Aug.), Quint. 4, 3, 2; Tac. Dial. 31; Plin. 10, 33, 51, § 101.

    Lewis & Short latin dictionary > pugnacitas

  • 12 pugnaciter

    pugnācĭter, adv., v. pugnax fin.

    Lewis & Short latin dictionary > pugnaciter

  • 13 Salernitanus

    Sălernum, i, n., a maritime town in the Picentine territory, now Salerno, Plin. 3, 5, 9, § 70; Liv. 32, 29; 34, 45; Vell. 1, 15, 3; Hor. Ep. 1, 15, 1; Luc. 2, 425.—Hence, Sălernitānus, a, um, adj., Salernian:

    latebra,

    Plin. 13, 3, 5, § 25 (Jahn, Salurnitanus):

    regio,

    Val. Max. 6, 8, 5.—
    B.
    Să-lernus, i, m., an inhabitant of Salernum:

    pugnax,

    Sil. 8, 853.

    Lewis & Short latin dictionary > Salernitanus

  • 14 Salernum

    Sălernum, i, n., a maritime town in the Picentine territory, now Salerno, Plin. 3, 5, 9, § 70; Liv. 32, 29; 34, 45; Vell. 1, 15, 3; Hor. Ep. 1, 15, 1; Luc. 2, 425.—Hence, Sălernitānus, a, um, adj., Salernian:

    latebra,

    Plin. 13, 3, 5, § 25 (Jahn, Salurnitanus):

    regio,

    Val. Max. 6, 8, 5.—
    B.
    Să-lernus, i, m., an inhabitant of Salernum:

    pugnax,

    Sil. 8, 853.

    Lewis & Short latin dictionary > Salernum

  • 15 Salernus

    Sălernum, i, n., a maritime town in the Picentine territory, now Salerno, Plin. 3, 5, 9, § 70; Liv. 32, 29; 34, 45; Vell. 1, 15, 3; Hor. Ep. 1, 15, 1; Luc. 2, 425.—Hence, Sălernitānus, a, um, adj., Salernian:

    latebra,

    Plin. 13, 3, 5, § 25 (Jahn, Salurnitanus):

    regio,

    Val. Max. 6, 8, 5.—
    B.
    Să-lernus, i, m., an inhabitant of Salernum:

    pugnax,

    Sil. 8, 853.

    Lewis & Short latin dictionary > Salernus

  • 16 stilus

    stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].
    I.
    In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):

    ligneus,

    Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—
    II.
    In partic.
    A.
    A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:

    cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,

    Cic. Brut. 24, 93:

    orationes paene Attico stilo scriptae,

    with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,

    (comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,

    Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:

    saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,

    Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:

    et mihi vertenti stilum in Gallias,

    i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:

    stilis me totum usque ulmeis conscribito,

    i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—
    B.
    Transf.
    1.
    = scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:

    stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:

    multus stilus et assidua lectio,

    id. 10, 7, 4:

    stilus exercitatus,

    i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:

    tardior stilus cogitationem moratur,

    Quint. 1, 1, 28:

    neglegens,

    id. 2, 4, 13:

    multus,

    id. 10, 1, 1:

    tardus,

    id. 10, 3, 5:

    rudis et confusus,

    id. 1, 1, 28:

    fidelis,

    id. 10, 7, 7:

    stilo incumbere,

    Plin. Ep. 7, 29, 9:

    aliquid stilo prosequi,

    id. ib. 1, 8, 8;

    2, 3, 3: signare stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,

    in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:

    oratione et scripturā,

    id. Phorm. prol. 5); cf.:

    unus sonus est totius orationis et idem stilus,

    the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:

    artifex stilus,

    an artistic style, id. ib. 25, 96:

    familiares opes velut supremo distribuens stilo,

    i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—
    2.
    A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;

    in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,

    Plin. Ep. 1, 8, 5:

    pugnax et quasi bellatorins,

    id. ib. 7, 9, 7:

    laetior,

    id. ib. 3, 18, 10; cf.:

    diligentis stili anxietas,

    Tac. Or. 39:

    (Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,

    Suet. Aug. 85:

    affectatione obscurabat stilum,

    id. Tib. 70:

    stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,

    Macr. S. 5, 1; 6, 3.—
    * 3.
    A decision, verdict, opinion, App. M. 10, p. 242, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stilus

  • 17 vehemens

    vĕhĕmens ( veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 K. and H.; more freq. vēmens, Ter. And. 1, 1, 123; Cat. 50, 21; and Lucr. always, Lachm., Munro), entis, adj. [perh. Sanscr. vahis, out of, and mens; cf. vē-], very eager, violent, furious, impetuous, ardent, vehement, etc. (syn. violentus).
    I.
    Lit.:

    vehemens in utramque partem, Menedeme, es nimis, Aut largitate nimiā aut parsimoniā,

    Ter. Heaut. 3, 1, 31:

    Galba non in agendo solum, sed etiam in meditando vehemens atque incensus,

    Cic. Brut. 22, 88: in alios, id. Sull. 31, 87:

    vehemens feroxque naturā,

    id. Vatin. 2, 4;

    with severus (opp. lenissimus),

    id. Cat. 4, 6, 12;

    with inexorabilis,

    id. Sull. 31, 87;

    with dissolutus,

    id. Verr. 2, 5, 40, § 104;

    with acer,

    id. Caecin. 10, 28;

    with fortis,

    id. Off. 1, 28, 100:

    vehemens lupus et sibi et hosti Iratus pariter,

    Hor. Ep. 2, 2, 28:

    canis,

    Phaedr. 2, 3, 1.—Of abstract things:

    acer et vehemens incitatio,

    Cic. de Or. 2, 43, 183:

    genus orationis vehemens atque atrox,

    id. ib. 2, 49, 200:

    vehemens et pugnax exordium dicendi,

    id. ib. 2, 78, 317:

    vehemens et aspera quaestio,

    Quint. 5, 10, 113:

    vehemens et grave senatusconsultum,

    Cic. Cat. 1, 1, 3. —
    II.
    Transf., in gen., active, forcible, vigorous, powerful, mighty, strong:

    satis vemens causa ad objurgandum,

    Ter. And. 1, 1, 123:

    Arcturus signum sum omnium acerrimum: Vehemens sum exoriens: quom occido vehementior,

    Plaut. Rud. prol. 71:

    imber,

    Lucr. 6, 517:

    vehementior cursus fluminum,

    Quint. 9, 4, 7:

    vehementissimus cursus,

    Hirt. B. G. 8, 15:

    fuga,

    id. ib. 8, 48:

    ictus,

    Lucr. 6, 311:

    pilum... vehementius ictu missuque telum,

    Liv. 9, 19, 7:

    impetus,

    Amm. 19, 11, 15:

    brassica... tenui suco vehementissima,

    very powerful, very efficacious, Cato, R. R. 157, 2:

    medicamentum efficacius et vehementius,

    Scrib. Comp. 70:

    vitis vehementioribus statuminibus impedanda est,

    stronger, Col. 4, 16, 2:

    vitis vehemens multaque materia frondens,

    vigorous, id. 3, 1, 5:

    palus,

    thick, stout, id. 4, 12, 1:

    violentia vini,

    Lucr. 3, 482:

    vis frigorum aut calorum,

    Plin. 17, 24, 37, § 235; cf.:

    vis in oratione vehementissima,

    Quint. 9, 4, 13:

    vehementior lethargus,

    Plin. 20, 22, 87, § 238:

    dolor capitis,

    id. 24, 9, 38, § 62:

    usus strigilis,

    Suet. Aug. 80:

    argumentum vehementius,

    Quint. 7, 6, 7:

    conviva salibus vehemens intra pomoeria natis,

    Juv. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > vehemens

См. также в других словарях:

  • pugnax — index contentious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Philomachus pugnax — Combattant varié Pour les articles homonymes, voir Combattant (homonymie) …   Wikipédia en Français

  • Hypsiboas pugnax — Hyp …   Wikipédia en Français

  • Pristimantis pugnax — Pristimantis pugnax …   Wikipédia en Français

  • Hyla pugnax — Hypsiboas pugnax Hypsiboas pugnax …   Wikipédia en Français

  • Hypsiboas pugnax — Hypsiboas pugnax …   Wikipédia en Français

  • Eleutherodactylus pugnax — Pristimantis pugnax Pristimantis pugnax …   Wikipédia en Français

  • Pristimantis pugnax — Pristimantis pugnax …   Wikipédia en Français

  • Philomachus pugnax — Kampfläufer Kampfläufer (Philomachus pugnax), Prachtkleid Systematik Klasse: Vögel (Aves) …   Deutsch Wikipedia

  • Antrodiaetus pugnax — Antrodiaetus pugnax …   Wikipédia en Français

  • Tyrannophryne pugnax — Taxobox name = Tyrannophryne pugnax regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Actinopterygii ordo = Lophiiformes familia = Oneirodidae genus = Tyrannophryne species = T. pugnax binomial = Tyrannophryne pugnax binomial authority = Regan… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»