-
1 powierzchnia
powierzchnia ziemi Erdoberfläche f;powierzchnia wody Wasseroberfläche f;powierzchnia użytkowa Nutzfläche f -
2 powierzchnia
\powierzchnia mieszkalna Wohnfläche f\powierzchnia użytkowa Nutzfläche f4) utrzymywać się na powierzchni sich +akk über Wasser haltenznikać z powierzchni von der Bildfläche verschwinden ( fam) -
3 powierzchnia
fOberfläche f; Fläche f -
4 Fläche
Fläche ['flɛçə] <-, -n> f -
5 chropawy
-
6 grunt
grunt m (-u; -y) (gleba) Boden m; (powierzchnia ziemi) Grund m, (Erd)Boden m; (obszar) Grundstück n; (dno) Grund m; (podkład) Grundierung f, Grundanstrich m;grunt to … fam. Hauptsache …;do gruntu ganz und gar;z gruntu von Grund aus;w gruncie rzeczy im Grunde genommen, eigentlich;grunt chwieje się pod nogami der Untergrund gerät ins Wanken -
7 lustrzany
lustrzany Spiegel-; powierzchnia spiegelglatt -
8 nierówny
nierówny (-no) powierzchnia uneben; (krzywy) schief, ungerade; (różniący się) ungleich; puls unregelmäßig -
9 pochyły
pochyłym drukiem kursiv; -
10 pow.
pow. (powierzchnia) Fl. (Fläche); -
11 uprawny
-
12 użytkowy
-
13 wybrzuszać się
wybrzuszać się (-am) < wybrzuszyć się> (-ę) drewno, deski sich werfen; powierzchnia sich wölben -
14 wybrzuszyć się
wybrzuszać się (-am) < wybrzuszyć się> (-ę) drewno, deski sich werfen; powierzchnia sich wölben -
15 ziemia
ziemia f (-i; -e) (powierzchnia) (Erd)Boden m, Erde f; (gleba) Erde f, Erdreich n, Boden m; (grunt) (Acker)Land n, Grundstück n; (obszar) Land n, Boden m;pod ziemią unter der Erde;pracować pod ziemią GÓRN unter Tage arbeiten;do (samej) ziemi bodenlang;trzęsienie n ziemi Erdbeben n;ziemia ojczysta Heimat f;Ziemia Święta das Heilige Land;nie z tej ziemi! fam. unglaublich!, das gibt es nicht!;uprawiać ziemię AGR den Boden bestellen;ziemia usuwa mi się spod nóg ich verliere den Boden unter den Füßen;wyrosnąć pf jak spod ziemi plötzlich auftauchen;najchętniej zapadłbym się pod ziemię ze wstydu vor Scham wäre ich am liebsten im Boden versunken;mocno stąpać po ziemi mit beiden Beinen auf dem Boden stehen;ziemia pali mu się pod nogami ihm brennt der Boden unter den Füßen;gryźć ziemię fam. ins Gras beißen;spoczywać pod ziemią lit unter der Erde liegen -
16 dno
-
17 gładź
-
18 guzowaty
-
19 krzywy
-
20 menisk
См. также в других словарях:
powierzchnia — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. powierzchniani {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} strona zewnętrzna lub górna warstwa czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powierzchnia gładka, szklista, chropawa, porowata, szorstka,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów … Słownik języka polskiego
powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… … Słownik frazeologiczny
gleba — Powierzchnia ziemi; podłoga Eng. The ground; the floor … Słownik Polskiego slangu
lico — n I; lm M. licoca, D. lic 1. książk. «twarz, oblicze; policzek» Pogodne, rumiane lico. Łzy płyną po licu. A chociaż wiekiem od młodej jutrzenki pod lat niewieścich schodziła południe, oboje: dziewki i matrony wdzięki na jednym licu zespoliła… … Słownik języka polskiego
plama — ż IV, CMs. plamie; lm D. plam 1. «znak, miejsce na powierzchni czegoś, różnej wielkości, różnego kształtu, wyodrębniające się inną barwą, szpecące tę powierzchnię, będące jej defektem» Krwawa, mokra, tłusta plama. Plama z oliwy. Plama na białym… … Słownik języka polskiego
walec — m II, D. walca; lm M. walce, D. walców 1. «bryła geometryczna powstała przez obrót prostokąta dokoła jednego z jego boków» Oś walca. Objętość, powierzchnia walca. ∆ mat. Walec kołowy «powierzchnia utworzona przez prostą przesuwającą się… … Słownik języka polskiego
zwierciadło — n III, Ms. zwierciadłodle; lm D. zwierciadłodeł 1. książk. «tafla szkła pokrytego na spodniej powierzchni warstwą srebra lub aluminium, mająca właściwość odbijania znajdujących się przed nią przedmiotów, używana jako przedmiot toaletowy (do… … Słownik języka polskiego
ciecz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «substancja o stanie pośrednim między stałym a gazowym, o określonej objętości, a bez określonej postaci, przybierająca kształt naczynia, w którym się znajduje; płyn» Krew jest cieczą. Wylał na ulicę jakąś brudną… … Słownik języka polskiego
dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… … Słownik języka polskiego
elipsoida — ż IV, CMs. elipsoidaoidzie; lm D. elipsoidaoid mat. «bryła, której wszystkie przekroje płaskie są elipsami» ∆ Elipsoida obrotowa «powierzchnia powstała przez obrót elipsy dookoła jej osi symetrii» ∆ Elipsoida ziemska «elipsoida obrotowa… … Słownik języka polskiego