-
41 tarcza
tarcza [tarʧ̑a] f -
42 użytkowy
powierzchnia użytkowa Nutzfläche flokal \użytkowy Gewerberaum mprogram \użytkowy infor Benutzerprogramm nt -
43 włos
włos [vwɔs] mpod \włos gegen den Strich5) \włos mu z głowy nie spadnie es wird ihm kein Haar gekrümmt, man wird ihm kein Haar krümmenrwać \włosy z głowy sich +dat verzweifelt die Haare raufeno mały \włos [nie wpadł pod samochód] um ein Haar [wäre er unter ein Auto gekommen]dzielić \włos na czworo Haarspalterei betreiben ( pej) -
44 zewnętrzny
zewnętrzny [zɛvnɛnʧ̑nɨ] adjna zewnętrznej stronie auf der Außenseite3) (opp: wewnętrzny)„do użytku zewnętrznego” „zur äußeren Anwendung“ -
45 ziarnisty
3) ( niemielony)kawa ziarnista Bohnenkaffee m -
46 Altlast
Altlast f -
47 Anbaufläche
powierzchnia f uprawna -
48 Areal
-
49 Eisfläche
-
50 Erde
Erde ['e:ɐ̯də] <-, -n> fauf der ganzen \Erde na całym świecieauf der \Erde na ziemiüber/unter der \Erde nad/pod powierzchnią ziemi -
51 Erdoberfläche
powierzchnia f ziemi -
52 Flächeninhalt
mat powierzchnia f -
53 Größe
Größe ['grø:sə] <-, -n> f1) ( räumliche Ausdehnung) einer Fläche wielkość f; eines Raums powierzchnia f; einer Zahl rząd m wielkości2) (Körper\Größe) wzrost min voller \Größe w całej okazałości3) (Kleider\Größe) rozmiar m; (Schuh\Größe) numer m butaunbekannte \Größe nieznana wielkość6) kein Pl ( Bedeutsamkeit) einer Person ranga f, wielkość f; des Augenblicks, der Stunde, Katastrophe doniosłość f, znaczenie f -
54 Inhalt
Inhalt ['ɪnhalt] <-[e]s, -e> m -
55 Ladefläche
powierzchnia f ładunkowa -
56 Lagerraum
-
57 Marsoberfläche
kein Pl powierzchnia f Marsa -
58 Nutzfläche
[landwirtschaftlliche] \Nutzfläche użytki Pl [rolne] -
59 Oberfläche
powierzchnia f[wieder] an die \Oberfläche kommen Taucher: wypłynąć na powierzchnię wody; Verdrängtes: wyjść na światło dzienne -
60 Reibungsfläche
Rei bungsfläche f
См. также в других словарях:
powierzchnia — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. powierzchniani {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} strona zewnętrzna lub górna warstwa czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powierzchnia gładka, szklista, chropawa, porowata, szorstka,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów … Słownik języka polskiego
powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… … Słownik frazeologiczny
gleba — Powierzchnia ziemi; podłoga Eng. The ground; the floor … Słownik Polskiego slangu
lico — n I; lm M. licoca, D. lic 1. książk. «twarz, oblicze; policzek» Pogodne, rumiane lico. Łzy płyną po licu. A chociaż wiekiem od młodej jutrzenki pod lat niewieścich schodziła południe, oboje: dziewki i matrony wdzięki na jednym licu zespoliła… … Słownik języka polskiego
plama — ż IV, CMs. plamie; lm D. plam 1. «znak, miejsce na powierzchni czegoś, różnej wielkości, różnego kształtu, wyodrębniające się inną barwą, szpecące tę powierzchnię, będące jej defektem» Krwawa, mokra, tłusta plama. Plama z oliwy. Plama na białym… … Słownik języka polskiego
walec — m II, D. walca; lm M. walce, D. walców 1. «bryła geometryczna powstała przez obrót prostokąta dokoła jednego z jego boków» Oś walca. Objętość, powierzchnia walca. ∆ mat. Walec kołowy «powierzchnia utworzona przez prostą przesuwającą się… … Słownik języka polskiego
zwierciadło — n III, Ms. zwierciadłodle; lm D. zwierciadłodeł 1. książk. «tafla szkła pokrytego na spodniej powierzchni warstwą srebra lub aluminium, mająca właściwość odbijania znajdujących się przed nią przedmiotów, używana jako przedmiot toaletowy (do… … Słownik języka polskiego
ciecz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «substancja o stanie pośrednim między stałym a gazowym, o określonej objętości, a bez określonej postaci, przybierająca kształt naczynia, w którym się znajduje; płyn» Krew jest cieczą. Wylał na ulicę jakąś brudną… … Słownik języka polskiego
dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… … Słownik języka polskiego
elipsoida — ż IV, CMs. elipsoidaoidzie; lm D. elipsoidaoid mat. «bryła, której wszystkie przekroje płaskie są elipsami» ∆ Elipsoida obrotowa «powierzchnia powstała przez obrót elipsy dookoła jej osi symetrii» ∆ Elipsoida ziemska «elipsoida obrotowa… … Słownik języka polskiego