Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pleasure

  • 1 voluptas

    pleasure.

    Latin-English dictionary of medieval > voluptas

  • 2 iucunditas

    pleasure, charm.

    Latin-English dictionary of medieval > iucunditas

  • 3 voluptārius

        voluptārius adj.    [voluptas], of pleasure, giving enjoyment, pleasurable, pleasant, agreeable, delightful: animi elatio: possessiones.—Susceptible of pleasure, capable of enjoyment: sensus.—Devoted to pleasure, luxurious: homo: disciplina.— Plur m. as subst: ipsi voluptarii, the voluptuaries, i. e. the Epicureans.—Relating to pleasure, concerning enjoyment: disputationes.
    * * *
    voluptaria, voluptarium ADJ
    pleasant; concerned with or devoted to pleasure

    Latin-English dictionary > voluptārius

  • 4 libet

    lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root liph- in liptô, lips; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.
    (α).
    Id (quod) libet (mihi):

    quod tibi lubet, idem mihi lubet,

    Plaut. Most. 1, 3, 138:

    facite, quod vobis lubet,

    Ter. Ad. 5, 9, 34:

    cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,

    Cic. Att. 14, 19, 4; cf.:

    sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?

    id. Quint. 30, 94:

    quodcumque homini accidit libere, posse retur,

    Plaut. Am. 1, 1, 17:

    ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,

    Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.:

    cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,

    Suet. Caes. 20.—Without a dat.:

    rogita quod lubet,

    Plaut. Ep. 5, 2, 31:

    faciat quod lubet,

    Ter. Heaut. 3, 1, 55:

    nihil vident, nisi quod lubet,

    id. ib. 4, 1, 30:

    si quid lubet,

    id. Phorm. 5, 7, 88:

    quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,

    Cic. de Sen. 12, 42:

    illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,

    Juv. 1, 152.—
    (β).
    With inf. or a subject-clause, with or without a dat.:

    concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,

    Plaut. Ps. 1, 5, 158:

    mihi lubet nunc venire Pseudolum,

    id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13:

    non libet mihi deplorare vitam,

    Cic. de Sen. 23, 84:

    quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,

    id. Att. 2, 7, 1:

    de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,

    id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21:

    de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,

    Cic. Lael. 12, 41:

    qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,

    id. Rep. 1, 17, 28:

    incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,

    Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4:

    ultra Sauromatas fugere hinc libet,

    Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.—
    (γ).
    Absol., with or without a dat.:

    ego ibo pro te, si tibi non libet,

    Plaut. Most. 5, 2, 10:

    ubiquomque libitum erit animo meo,

    id. As. 1, 1, 97:

    adi, si libet,

    id. Pers. 5, 2, 13; Cic. Tusc. 5, 15, 45; Ter. And. 1, 3, 8:

    age, age, ut libet,

    id. ib. 2, 1, 10:

    ut libet, as an expression of assent,

    id. Heaut. 4, 4, 16; 4, 5, 32; 5, 1, 61; id. Ad. 2, 2, 38: Ch. Quid in urbe reptas villice? Ol. Lubet, Plaut. Cas. 1, 11; id. Bacch. 5, 2, 79: Pe. Qua fiducia ausus... dicere? Ep. Libuit, Plaut. Ep. 5, 2, 33; cf. id. Ps. 1, 3, 114.—Hence,
    1.
    lĭbens ( lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    studen hercle audire, nam ted ausculto lubens,

    Plaut. Ps. 1, 5, 108: Ph. Complectere. An Facio lubens, id. As. 3, 3, 25:

    ego illud vero illud feci, ac lubens,

    Ter. Eun. 3, 5, 43; id. Heaut. 4, 5, 15; id. And. 2, 1, 37: cum totius Italiae concursus facti illius gloriam [p. 1060] libens agnovisset, Cic. Mil. 14, 38.—Freq. (esp. in Cic.; Cæs. and Quint. do not use libens as an adj. at all) in the abl. absol.: me, te, etc., and animo libente or libenti, with pleasure, gladly, very willingly:

    edepol me lubente facies,

    Plaut. Am. 2, 2, 218:

    me libente eripies mihi hunc errorem,

    Cic. Att. 10, 4, 6; id. de Or. 2, 73, 295:

    libente me vero,

    id. Rep. 1, 9 fin. Mos. N. cr.:

    quae (res nostrae) tam libenti senatu laudarentur,

    id. Att. 1, 14, 3:

    cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,

    id. ib. 2, 4, 2.— Sup.:

    cunctae praefecturae libentissimis animis eum recipiunt,

    Caes. B. C. 1, 15, 1:

    illam porticum redemptores statim sunt demoliti libentissimis omnibus,

    Cic. Att. 4, 2, 5:

    libentissimis Graecis,

    id. Fam. 13, 65, 1:

    lubentissimo corde atque animo,

    Plaut. Ps. 5, 2, 22:

    fecit animo libentissimo populus Romanus,

    Cic. Verr. 1, 9, 25.—
    2.
    In partic.:

    libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,

    Plaut. Pers. 2, 3, 1:

    EX VOTO L. M.,

    Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions. —
    B.
    Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.):

    uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,

    Plaut. As. 2, 2, 2:

    ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,

    id. Pers. 5, 1, 8:

    hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,

    Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.):

    cenare lubenter,

    Cato, R. R. 156:

    ecastor frigida non lavi magis lubenter,

    Plaut. Most. 1, 2, 1:

    ut homines te libenter studioseque audiant,

    Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30:

    libenter verbo utor Catonis,

    id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64:

    ego tuas litteras legi libenter,

    id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1:

    libenter homines id, quod volunt, credunt,

    Caes. B. G. 3, 18.— Comp.:

    ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),

    with a better appetite, Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68:

    nihil libentius audiunt,

    Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11:

    nil umquam hac carne libentius edit,

    Juv. 15, 88.— Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2:

    libentissime dare,

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also,
    2.
    lĭbĭtus, a, um, P. a.; only plur. as subst.: lĭbĭta, ōrum, n., lit., the things that please, one's pleasure, will, liking, humor (Tacitean):

    sua libita exercebant,

    Tac. A. 6, 1:

    ad libita Caesarum,

    id. ib. 12, 6:

    ad libita Pallantis,

    id. ib. 14, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > libet

  • 5 dēlicātus

        dēlicātus adj. with comp. and sup.    [P. of * dēlicō, to clear up], alluring, charming, pleasing, delightful, luxurious, voluptuous: in illo delicatissimo litore: hortuli, Ph.: puerorum comitatus: delicatiores in cantu flexiones: puella delicatior haedo, softer, Ct. — Given to pleasure, luxurious, effeminate: pueri: iuventus: capella, Ct.— Nice, squeamish: tam, quam iste: fastidium.
    * * *
    I
    delicata -um, delicatior -or -us, delicatissimus -a -um ADJ
    luxurious/sumptuous, addicted to pleasure; self-indulgent/comfortable; pampered; foppish, effeminate; polite, elegant; charming; tender; voluptuous; wanton; skittish/frisky/frivolous; fastidious/squeamish; delicate/dainty/pretty/fine
    II
    paramour, favorite; voluptury (L+S); one addicted to pleasure

    Latin-English dictionary > dēlicātus

  • 6 oblectāmentum

        oblectāmentum ī, n    [oblecto], a delight, pleasure, amusement: senectutis: oblectamenta et solacia servitutis: rerum rusticarum.
    * * *
    delight, pleasure, source of pleasure

    Latin-English dictionary > oblectāmentum

  • 7 placeō

        placeō cuī or placitus sum, citus, ēre    [PLAC-], to please, give pleasure, be approved, be pleasing, be agreeable, be acceptable, suit, satisfy: si placeo, utere, if I suit you, T.: Quid placet aut odio est, H.: non placet Antonio consulatus meus: quae vobis placita est condicio, datur, T.: quin quod placitum sit, abstulerit, whatever he fancied: exspecto quid istis placeat de epistulā, I await their pleasure: Dis, quibus septem placuere colles, H.: sibi non placere, quod laborasset, etc., N.: ego numquam mihi minus placui, was less satisfied with: tu tibi tunc places, are full of complacency, Iu.—On the stage, to find favor, give satisfaction, be applauded: Primo actu placeo, T.: Populo ut placerent quas fecisset fabulas, T.— Impers, it is believed, is settled, is agreed, seems right: adde illud, si placet, if you please: venio ad comitia, sive magistratuum placet, sive legum, i. e. no matter which: placitum est, ut considerent, etc., they determined: placet enim esse quiddam in re p. praestans, it is agreed: ut ipsi auctori huius disciplinae placet, as the founder holds: ut doctissimis placuit, have taught: duo placet esse Carneadi genera visorum: Quīs paria esse fere placuit peccata, who have made up their minds that, etc., H.: quin etiam, si dis placet, aiunt, etc., please the gods! L.— It is resolved, is determined, is decided, is purposed: deliberatur, incendi placeret an defendi, Cs.: quid placet, dic, your decision, Iu.: quando vobis ita placet, S.: se natui placere, ut C. Pansa, etc., that the senate de cree, etc.: mihi placuit, ut orationes explicarem, I resolved: Venus, cui placet mittere, etc., who likes to send, H.
    * * *
    placere, placui, placitus V DAT
    please, satisfy, give pleasure to (with dat.)

    Latin-English dictionary > placeō

  • 8 voluptarius

    vŏluptārĭus (post-class. collat. form vŏluptŭārĭus, Capitol. Ver. 2; Mart. Cap. 2, § 144; Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 92), a, um, adj. [voluptas], of or belonging [p. 2013] to pleasure or enjoyment, pleasant, agreeable, delightful; devoted to pleasure, sensual, voluptuous: quamquam Stoici communi nomine corporis et animi hêdonên appellant, ego malo laetitiam appellare quasi gestientis animi elationem voluptariam, Cic. Fin. 3, 10, 35:

    res (with amoenae),

    Plaut. Mil. 3, 1, 45:

    locus,

    id. Poen. 3, 2, 25:

    possessiones,

    Cic. Att. 12, 25, 1:

    gustatus, qui est sensus ex omnibus maxime voluptarius,

    susceptible of enjoyment, id. de Or. 3, 25, 99:

    Epicurus, homo, ut scis, voluptarius,

    a man devoted to pleasure, a voluptuary, id. Tusc. 2, 7, 18:

    homines,

    id. Fin. 5, 25, 74:

    quem mollem, quem voluptarium dicimus,

    id. Tusc. 5, 31, 88; Plaut. Rud. prol. 54.—As subst.:

    voluptarii atque potatores maximi,

    Plaut. Men. 2, 1, 34; cf.:

    voluptaria, delicata, mollis disciplina,

    Cic. Fin. 1, 11, 37:

    disputationes,

    concerning sensual enjoyment, id. de Or. 3, 17, 62:

    secta,

    Sen. Ot. Sap. 7, 3.—
    * Adv.: vŏluptārĭē, voluptuously:

    transactis paucis noctibus,

    App. M. 3, p. 138.

    Lewis & Short latin dictionary > voluptarius

  • 9 animus

        animus ī, m    [AN-], the rational soul (cf. anima, the physical life): humanus: Corpus animum praegravat, H.: deos sparsisse animos in corpora humana: discessus animi a corpore: permanere animos arbitramur. — Fig., of beloved persons, soul, life: anime mi, T.—Of the mind, the mental powers, intelligence, reason, intellect, mind: mecum in animo vitam tuam considero, T.: animo meditari, N.: convertite animos ad Milonem, attention: revocare animos ad belli memoriam: perspicite animis quid velim: in dubio est animus, T.: animus, cui obtunsior sit acies, whose discernment: et animus et consilium et sententia civitatis, the whole intelligence of the community: cui animum inspirat vates, V.: omnia ratione animoque lustrari.— Of bees: Ingentīs animos angusto in pectore versant, V.— Of the memory: Scripta illa dicta sunt in animo, T.: an imprimi, quasi ceram, animum putamus?—Consciousness, recollection, self-possession: reliquit animus Sextium acceptis volneribus, Cs.: Unā eādemque viā sanguis animusque sequuntur, V.: timor abstulit animum, O. — With conscius or conscientia, the conscience: quos conscius animus exagitabat, S.: suae malae cogitationes conscientiaeque animi terrent.—Opinion, judgment, notion, belief: meo quidem animo, in my judgment: maxumi Preti esse animo meo, T.: ex animi tui sententiā iurare, to the best of your knowledge and belief. — The imagination, fancy: cerno animo sepultam patriam: fingite animis, sunt, etc.: nihil animo videre poterant.—Feeling, sensibility, affection, inclination, passion, heart: Quo gemitu conversi animi (sunt), V.: animum offendere: animus ubi se cupiditate devinxit, the character, T.: alius ad alia vitia propensior: tantaene animis caelestibus irae? V.: animo concipit iras, O.: mala mens, malus animus, bad mind, bad heart, T.: omnium mentīs animosque perturbare, Cs.: animum ipsum mentemque hominis: mente animoque nobiscum agunt, Ta.: bestiae, quarum animi sunt rationis expertes.—Disposition, inclination: meus animus in te semper: bono animo in populum R. videri, well disposed, Cs.: Nec non aurumque animusque Latino est, both gold and the disposition (i. e. to give it), V.: regina quietum Accipit in Teucros animum mentemque benignam, a kindly disposition, V.—Esp., in the phrase ex animo, from the heart, in earnest, deeply, sincerely: ex animo omnia facere an de industriā? from impulse or with some design, T.: sive ex animo id fit sive simulate: ex animo dolere, H.—In the locat. form animi, with verbs and adjj.: Antipho me excruciat animi, T.: exanimatus pendet animi: iuvenemque animi miserata repressit, pitying him in her heart, V.: anxius, S.: aeger, L.: infelix, V.: integer, H.—Meton., disposition, character, temper: animo es Molli: animo esse omisso, T.: animi molles et aetate fluxi, S.: sordidus atque animi parvi, H.—Fig., of plants: silvestris, wild nature, V.—Courage, spirit (freq. in plur.): mihi addere animum, T.: nostris animus augetur, Cs.: clamor Romanis auxit animum, L.: mihi animus accenditur, S.: Nunc demum redit animus, Ta.: Pallas Dat animos, O.: in hac re plus animi quam consili habere: tela viris animusque cadunt, O.: bono animo esse, to be of good courage: bono animo fac sis, T.: satis animi, courage enough, O.: magnus mihi animus est, fore, etc., hope, Ta.—Fig., of the winds: Aeolus mollit animos, the violence, V.—Of a top: dant animos plagae, give it quicker motion, V.—Haughtiness, arrogance, pride: vobis... Sublati animi sunt, your pride is roused, T.: tribuni militum animos ac spiritūs capere, bear the arrogance and pride, etc.—Passion, vehemence, wrath: animum vincere: animum rege, qui nisi paret Imperat, H.: (Achelous) pariter animis inmanis et undis, O.—In the phrase aequus animus, an even mind, calmness, moderation, equanimity: concedo... quod animus aequus est.—Usu. abl: aequo animo, with even mind, contentedly, resignedly, patiently: aequo animo ferre, T.: non tulit hoc aequo animo Dion, N.: aequissimo animo mori: alqd aequo animo accipit, is content to believe, S.: opinionem animis aut libentibus aut aequis remittere: sententiam haud aequioribus animis audire, L.—Inclination, pleasure: Indulgent animis, O.— Esp., animi causā, for the sake of amusement, for diversion, for pleasure: (animalia) alunt animi voluptatisque causā, Cs.: habet animi causā rus amoenum: animi et aurium causā homines habere, i. e. employ musicians.—Will, desire, purpose, design, intention, resolve: tuom animum intellegere, purpose, T.: persequi Iugurtham animo ardebat, S.: hostes in foro constiterunt, hoc animo, ut, etc., Cs.: habere in animo Capitolium ornare, to intend: fert animus dicere, my plan is, O.: nobis erat in animo Ciceronem mittere, it was my purpose: omnibus unum Opprimere est animus, O.: Sacra Iovi Stygio perficere est animus, V.
    * * *
    mind; intellect; soul; feelings; heart; spirit, courage, character, pride; air

    Latin-English dictionary > animus

  • 10 dēlectātiō

        dēlectātiō ōnis, f    [delecto], a delighting, delight, pleasure, amusement, satisfaction: nulla alia, T.: oculorum: ridendi: conviviorum: mira in cognoscendo: suae delectationis causā.
    * * *
    conferring/gaining delight; (source of) delight/pleasure/enjoyment/amusement; straining/effort/tenesmus; inclination/futile straining to void bowels/bladder

    Latin-English dictionary > dēlectātiō

  • 11 gaudium

        gaudium ī, n    [GAV-], inward joy, joy, gladness, delight: gaudium atque laetitiam agitabat, S.: Prae gaudio ubi sim nescio, T.: lacrimo gaudio, T.: gaudio compleri: exsilui gaudio: conti nere gaudium non potuerunt, quin, etc., L.: nox gaudio laeta victoribus, Ta.: gaudium periculosi saltūs superati, L.: feminarum gaudia insignia erant, expressions of delight, L.: quibus gaudiis exsultabis?: gaudia quanta fuerunt! H.: mea gavisurus gaudia, T.: scin me in quibus sim gaudiis? T.—Prov.: Gaudia principium nostri sunt doloris, O.—Person.: mala mentis Gaudia, i. e. Malice, V.— Sensual pleasure, enjoyment (usu. plur.): pestiferum, L.: dediti corporis gaudiis, S.: impermissa, H.: gaudia sumit, O.: Gaudia quanta tuli! enjoyed, O.: quanti sibi gaudia constent, Iu. — A joy, cause of joy, source of pleasure, delight: duci falso gaudio, T.: gaudium clade foedatum est, L.: fugiunt tua gaudia, O.
    * * *
    joy, delight, gladness; source/cause of joy; physical/sensual delight; everlasting blessedness; gaud/gaudy, bead of rosary (Latham)

    Latin-English dictionary > gaudium

  • 12 grātē

        grātē adv. with comp.    [gratus], with pleasure, agreeably, gladly, willingly: praeterita meminit: Natalīs numeras, H.: Gratius ex fonte bibuntur aquae, O.— Thankfully, gratefully: alqd facere.
    * * *
    gratius, gratissime ADV
    with pleasure/delight; agreeably, pleasantly; with gratitude, thankfully

    Latin-English dictionary > grātē

  • 13 hortus

        hortus ī, m    [HER-], a garden, pleasure-garden: in horto, T., H.— Plur, a park: hortos peregrare: Epicuri, in which Epicurus taught: magni Senecae, Iu.— A fruit-garden, kitchen-garden: alienus, H.— Garden-stuff, vegetables, H.
    * * *
    garden, fruit/kitchen garden; pleasure garden; park (pl.)

    Latin-English dictionary > hortus

  • 14 volup

        volup adv.    [for * volupe; 1 VOL-], agreeably, delightfully, satisfactorily: Venire salvom volup est, T.: bene factum et volupest, T.
    * * *
    with pleasure; pleasurably

    volup esse -- be pleasurable/a source of pleasure

    Latin-English dictionary > volup

  • 15 voluptās

        voluptās ātis ( gen plur. -ātum and -ātium), f    [1 VOL-], satisfaction, enjoyment, pleasure, delight: omne id, quo gaudemus, voluptas est: voluptas quae percipitur ex libidine et cupiditate: fictas fabulas... cum voluptate legimus?: gubernacula rei p. petere... adhibendis voluptatibus, i. e. by splendid <*>ntertainments.—Person., as a deity, C. —Poet.: care puer, mea sera et sola voluptas, my joy, V.—A desire, passion, inclination: suam voluptatem explere, T.— Plur, public shows, games, C., Ta.
    * * *
    pleasure, delight, enjoyment

    Latin-English dictionary > voluptās

  • 16 oblectamen

    delight, pleasure, source of pleasure

    Latin-English dictionary > oblectamen

  • 17 volupe

    Latin-English dictionary > volupe

  • 18 adlubesco

    al-lŭbesco ( adl-), ĕre, v. inch. [lubet].
    I.
    With dat., to be pleasing to (post-class.):

    illa basiare volenti promptis saviolis adlubescebat,

    App. M. 7, p. 192, 40; Mart. Cap. 1, p. 10.—
    * II.
    Absol.:

    Hercle vero jam adlubescit (femina) primulum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 14:

    adlubescere aquis,

    to find pleasure in, to drink with pleasure, App. M. 9, p. 218, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > adlubesco

  • 19 allubesco

    al-lŭbesco ( adl-), ĕre, v. inch. [lubet].
    I.
    With dat., to be pleasing to (post-class.):

    illa basiare volenti promptis saviolis adlubescebat,

    App. M. 7, p. 192, 40; Mart. Cap. 1, p. 10.—
    * II.
    Absol.:

    Hercle vero jam adlubescit (femina) primulum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 14:

    adlubescere aquis,

    to find pleasure in, to drink with pleasure, App. M. 9, p. 218, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > allubesco

  • 20 auctoritas

    auctōrĭtas (not autōr- nor authōr-), ātis, f. [auctor], acc. to the different signiff. of that word,
    I.
    In gen., a producing, production, invention, cause (very rare;

    syn.: auctoramentum, sententia, judicium, consilium, vis, pondus, favor, gratia): quod si exquiratur usque ab stirpe auctoritas (sc. rumoris),

    originator, inventor, Plaut. Trin. 1, 2, 180:

    ejus facti qui sint principes et inventores, qui denique auctoritatis ejus et inventionis comprobatores,

    Cic. Inv. 1, 28, 43:

    utrum poëtae Stoicos depravārint, an Stoici poëtis dederint auctoritatem, non facile dixerim,

    id. N. D. 3, 38, 91.—
    II.
    Esp.,
    A.
    A view, opinion, judgment:

    errat vehementer, si quis in orationibus nostris auctoritates nostras consignatas se habere arbitratur,

    Cic. Clu. 50, 139:

    reliquum est, ut de Q. Catuli auctoritate et sententiā dicendum esse videatur,

    id. Imp. Pomp. 20; 22:

    Mihi quidem ex animo eximi non potest, esse deos, id tamen ipsum, quod mihi persuasum est auctoritate majorum, cur ita sit, nihil tu me doces,

    id. N. D. 3, 3, 7:

    plus apud me antiquorum auctoritas valet,

    id. Lael. 4, 13.—
    B.
    Counsel, advice, persuasion, encouragement to something (esp. if made with energy and sustained by the authority and influence of the counsellor; cf.

    auctor, I. C.): auctoritatem defugere,

    Plaut. Poen. 1, 1, 19:

    Jubeo, cogo atque impero. Numquam defugiam auctoritatem,

    Ter. Eun. 2, 3, 99 Ruhnk.: attende jam, Torquate, quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei, how little pleased (ironically) I am that the occurrences of my consulship are ascribed to my exertions, my influence, Cic. Sull. 11, 33:

    cujus (Reguli) cum valuisset auctoritas, captivi retenti sunt,

    id. Off. 3, 27, 100:

    jure, legibus, auctoritate omnium, qui consulebantur, testamentum fecerat,

    id. Verr. 2, 1, 42:

    ejus (Sexti) mihi vivit auctoritas,

    id. Att. 10, 1, 1:

    his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti etc.,

    Caes. B. G. 1, 3: ut per auctoritatem earum civitatium suae preces nuper repudiatae faciliorem aditum ad senatum haberent, i. e. agentibus, intervenientibus, Liv. 38, 3 al.—Also consolatory exhortation, consolation, comfort:

    his autem litteris animum tuum...amicissimi hominis auctoritate confirmandum etiam atque etiam puto,

    Cic. Fam. 6, 6, 2.—
    C.
    Will, pleasure, decision, bidding, command, precept, decree:

    si ad verba rem deflectere velimus, consilium autem eorum, qui scripserunt, et rationem et auctoritatem relinquamus?

    Cic. Caecin. 18, 51:

    verba servire hominum consiliis et auctoritatibus,

    id. ib. 18, 52:

    legio auctoritatem Caesaris persecuta est,

    id. Phil. 3, 3:

    nisi legiones ad Caesaris auctoritatem se contulissent,

    under his command, guidance, id. Fam. 10, 28 fin. —Hence,
    2.
    Esp., in political lang., t. t.
    a.
    Senatūs auctoritas,
    (α).
    The will of the senate:

    agrum Picenum contra senatūs auctoritatem dividere,

    Cic. Sen. 4, 11.—More freq.,
    (β).
    A decree of the senate, = Senatūs consultum:

    Senatūs vetus auctoritas de Bacchanalibus,

    Cic. Leg. 2, 15, 37:

    sine senatūs auctoritate foedus facere,

    id. Off. 3, 30, 109:

    Senatūs auctoritas gravissima intercessit,

    id. Fam. 1, 2 fin.:

    responditque ita ex auctoritate senatūs consul,

    Liv. 7, 31:

    imperio non populi jussu, non ex auctoritate patrum dato,

    id. 26, 2:

    Neminem exulum nisi ex Senatūs auctoritate restituit,

    Suet. Claud. 12:

    citra senatūs populique auctoritatem,

    id. Caes. 28 al. —Hence the superscription to the decrees of the Senate:

    SENATVS. CONSVLTI. AVCTORITAS., abbrev., S. C. A.,

    Cic. Fam. 8, 8.—Sometimes between senatūs auctoritas and senatūs consultum this distinction is to be made, that the former designates a decision of the senate, invalidated by the protestation of the tribune of the people or by the people themselves;

    the latter, one that is passed without opposition,

    Cic. Fam. 8, 8; Liv. 4, 57.—
    b.
    Auctoritas populi, the popular will or decision:

    isti principes et sibi et ceteris populi universi auctoritati parendum esse fateantur,

    Cic. Imp. Pomp. 22; so,

    publica,

    Vell. 2, 62, 3; Dig. 1, 2, 2, § 4.—
    c.
    Auctoritas collegii (pontificum), Liv. 34, 44; cf. Cic. Leg. 2, 19 and 21.—
    D.
    Liberty, ability, power, authority to do according to one's pleasure:

    qui habet imperium a populo Romano auctoritatem legum dandarum ab senatu,

    Cic. Verr. 2, 2, 49:

    Verres tantum sibi auctoritatis in re publicā suscepit, ut, etc.,

    id. ib. 2, 5, 58: Invita in hoc loco versatur oratio;

    videtur enim auctoritatem adferre peccandi,

    id. N. D. 3, 35, 85:

    Senatūs faciem secum attulerat auctoritatemque populi Romani,

    id. Phil. 8, 8.—
    E.
    Might, power, authority, reputation, dignity, influence, weight (very freq.):

    ut vostra auctoritas Meae auctoritati fautrix adjutrixque sit, Ter. Hec. prol. alt. 40: aequitate causae et auctoritate suā aliquem commovere,

    Cic. Verr. 2, 1, 48:

    id maximā auctoritate philosophi adfirmant,

    id. Off. 3, 29, 105:

    Digna est memoriā Q. Catuli cum auctoritas tum verecundia,

    Vell. 2, 32:

    optimatium auctoritatem deminuere,

    Suet. Caes. 11; so,

    auctoritatem habere,

    Cic. Phil. 11, 10 fin.; id. Sen. 17, 60:

    adripere,

    id. ib. 18, 62; id. N. D. 3, 35, 85:

    facere,

    to procure, obtain, id. Imp. Pomp. 15: Grandis auctoritatis es et bene regis regnum Israël, * Vulg. 3 Reg. 21, 7:

    imminuere,

    Cic. de Or. 2, 37 fin.:

    levare,

    id. Ac. 2, 22, 69:

    fructus capere auctoritatis,

    id. Sen. 18, 62:

    Quae sunt voluptates corporis cum auctoritatis praemiis comparandae?

    id. ib. 18, 64 et saep. — Transf. to things, importance, significance, weight, power, worth, value, estimation:

    bos in pecuariā maximā debet esse auctoritate,

    Varr. R. R. 2, 5:

    sunt certa legum verba... quo plus auctoritatis habeant, paulo antiquiora,

    more weight, force, Cic. Leg. 2, 7, 18:

    totius hujusce rei quae sit vis, quae auctoritas, quod pondus, ignorant,

    id. Fl. 4:

    utilitatis species falsa ab honestatis auctoritate superata est,

    id. Off. 3, 30, 109: cum antea per aetatem nondum hujus auctoritatem loci attingere auderem, of this honorable place, i. e. the rostra, id. Imp. Pomp 1:

    bibliothecas omnium philosophorum mihi videtur XII. tabularum libellus auctoritatis pondere superare,

    id. de Or. 1, 44, 195; id. Fam. 1, 7; Dolab. ap. Cic. ib. 9, 9 fin.:

    auctoritas praecipua lupo (pisci),

    Plin. 9, 17, 28, § 61: Post eum (Maecenatum) interiit auctoritas sapori (pullorum [p. 200] asinorum), id. 8, 43, 68, § 170 Jan:

    unguentorum,

    id. 13, 1, 2, § 4:

    auctoritas dignitasque formae,

    Suet. Claud. 30.—Also of feigned, assumed authority:

    nec cognovi quemquam, qui majore auctoritate nihil diceret,

    that said nothing with a greater air of authority, Cic. Div. 2, 67, 139.—
    F.
    An example, pattern, model:

    omnium superiorum auctoritatem repudiare,

    Cic. Verr. 2, 3, 19:

    memoriā digna juventuti rei publicae capessendae auctoritas disciplinaque,

    id. Sest. 6, 14:

    valuit auctoritas,

    id. Tusc. 2, 22, 53; so id. Verr. 2, 3, 93; 2, 5, 32:

    tu is es qui in disputando non tuum judicium sequare, sed auctoritati aliorum pareas,

    id. Leg. 1, 13, 36; id. Rosc. Am. 6, 16 al.—
    G.
    A warrant, security for establishing a fact, assertion, etc., credibility:

    cum ea (justitia) sine prudentiā satis habeat auctoritatis,

    Cic. Off. 2, 9, 34:

    desinant putare, auctoritatem esse in eo testimonio, cujus auctor inventus est nemo,

    id. Fl. 22, 53:

    Quid vero habet auctoritatis furor iste, quem divinum vocatis?

    id. Div. 2, 54, 110:

    tollitur omnis auctoritas somniorum,

    id. ib. 2, 59, 123:

    cum ad vanitatem accessit auctoritas,

    id. Lael. 25, 94.—
    2.
    Meton., the things which serve for the verification or establishment of a fact.
    a.
    A record, document:

    videt legationes, cum publicis auctoritatibus convenisse,

    Cic. Verr. 1, 3, 7:

    nihil putas valere in judiciis civitatum auctoritates ac litteras,

    id. ib. 2, 3, 62, § 146.—
    b.
    The name of a person who is security for something, authority:

    cum auctoritates principum conjurationis colligeret,

    Cic. Sull. 13, 37:

    sed tu auctoritates contemnis, ratione pugnas,

    id. N. D. 3, 4, 9.—Hence for the names of persons present at the drawing up of a decree of the senate:

    quod in auctoritatibus praescriptis exstat,

    Cic. de Or. 3, 2, 5: Senatūs consultum, quod tibi misi, factum est auctoritatesque perscriptae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8.—
    H.
    Right of possession (cf. auctor, II. F. 1.):

    lex usum et auctoritatem fundi jubet esse biennium,

    Cic. Caecin. 19, 54:

    usūs auctoritas fundi biennium est,

    id. Top. 4, 23; so id. Caecin. 26, 74; id. Har. Resp. 7; Lex Atin. ap. Gell. 17, 6; cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 217 sq.—So in the laws of the XII. Tables: ADVERSVS. HOSTEM. AETERNA. AVCTORITAS., against a stranger the right of possession is perpetual (i. e. a stranger cannot, by prescription, obtain the right of possession to the property of a Roman), ap. Cic. Off. 1, 12, 37.—
    J.
    In jurid. lang., a guaranty, security, Paul. Sent. 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > auctoritas

См. также в других словарях:

  • Pleasure P — at WGCI Coca Cola Lounge, Chicago, Illinois Background information Birth name Marcus Ramone Cooper B …   Wikipedia

  • Pleasure — Pleas ure, n. [F. plaisir, originally an infinitive. See {Please}.] 1. The gratification of the senses or of the mind; agreeable sensations or emotions; the excitement, relish, or happiness produced by the expectation or the enjoyment of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • pleasure — pleasure, delight, joy, delectation, enjoyment, fruition denote the agreeable emotion which accompanies the possession, acquisition, or expectation of something good or greatly desired. Pleasure so strongly implies a feeling of satisfaction or… …   New Dictionary of Synonyms

  • Pleasure P — Marcus Cooper Pleasure P est un chanteur de R B né le 24 décembre 1984 en Floride, ancien membre du groupe Pretty Ricky. Sommaire 1 Pleasure P et Prett …   Wikipédia en Français

  • Pleasure P — (2009) Chartplatzierungen Erklärung der Daten Alben[1] …   Deutsch Wikipedia

  • pleasure — [plezh′ər] n. [ME, altered < plesir < MFr plaiser, orig. inf.: see PLEASE] 1. a pleased feeling; enjoyment; delight; satisfaction 2. one s wish, will, or choice [what is your pleasure?] 3. a thing that gives delight or satisfaction 4.… …   English World dictionary

  • pleasure — ► NOUN 1) a feeling of happy satisfaction and enjoyment. 2) an event or activity from which one derives enjoyment. 3) (before another noun ) intended for entertainment rather than business: pleasure boats. 4) sensual gratification. ► VERB ▪ give… …   English terms dictionary

  • Pleasure (EP) — Pleasure EP Pleasure EP Album par Semisonic Sortie 1995 Enregistrement 1995 Durée 27min 37 Genre(s) Rock alternatif Producteur(s) Paul Fox …   Wikipédia en Français

  • Pleasure — Pleas ure, v. t. [imp. & p. p. {Pleasured}; p. pr. & vb. n. {Pleasuring}.] To give or afford pleasure to; to please; to gratify. Shak. [1913 Webster] [Rolled] his hoop to pleasure Edith. Tennyson. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pleasure — Pleas ure, v. i. To take pleasure; to seek pursue pleasure; as, to go pleasuring. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pleasure EP — Album par Semisonic Sortie 1995 Enregistrement 1995 Durée 27min 37 Genre Rock alternatif Producteur Paul Fox …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»