Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

gaudium

  • 1 gaudium

    gaudĭum, ĭi, n.    - Lebaigue P. 538 et P. 539. [st1]1 [-] contentement, satisfaction, aise, plaisir, joie.    - [plus retenue que laetitia].    - cum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud gaudium dicitur, Cic. Tusc. 4, 13: quand c'est un mouvement de satisfaction raisonnable, calme et durable, nous l'appelons gaudium.    - voluptas dicitur etiam in animo, non dicitur laetitia nec gaudium in corpore, Cic. Fin 2, 13: volupté se dit même quand il s'agit de l'âme, on ne dit ni allégresse ni joie quand il s'agit du corps.    - gaudio exultare: bondir de joie.    - gaudiis exsultare: être transporté de joie.    - nimio gaudio paene desipere, Cic. Fam. 2, 9, 2: être presque fou de joie.    - aliquem gaudio afficere: combler qqn de joie.    - lacrimare gaudio: pleurer de joie.    - effundere gaudio lacrimas: verser des larmes de joie, pleurer de joie    - gaudio compleri, Cic. Fin. 5, 69: être comblé de joie.    - gaudio efferri, Cic. Fam. 10, 12, 2: être transporté de joie.    - aliquem gaudio afficere, Cic. Fin. 5, 69: combler qqn de joie.    - missa legatio, quae gaudio fungeretur, Tac. H. 2, 55: députation envoyée pour être l'interprète de la joie publique.    - gaudia principium nostri sunt doloris, Ov. M. 7, 796: ma joie est à l'origine de ma douleur.    - fig. gaudia annorum, Plin. 16, 95: la riante saison de l'année.    - flos est gaudium arborum, Plin. 16, 95: la fleur est la joie des arbres.    - gaudium saltus superati, Liv. 42, 55, 4: joie d'avoir franchi le défilé. --- cf. Liv. 39, 50, 9.    - au plur. gaudia: joies. --- Cic. Cat. 1, 26; Tusc. 5, 67. [st1]2 [-] plaisir des sens, volupté.    - Lucr. 4, 1205 ; 5, 854, etc.    - dediti corporis gaudiis, Sall. J. 2, 4: livrés aux plaisirs sensuels.
    * * *
    gaudĭum, ĭi, n.    - Lebaigue P. 538 et P. 539. [st1]1 [-] contentement, satisfaction, aise, plaisir, joie.    - [plus retenue que laetitia].    - cum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud gaudium dicitur, Cic. Tusc. 4, 13: quand c'est un mouvement de satisfaction raisonnable, calme et durable, nous l'appelons gaudium.    - voluptas dicitur etiam in animo, non dicitur laetitia nec gaudium in corpore, Cic. Fin 2, 13: volupté se dit même quand il s'agit de l'âme, on ne dit ni allégresse ni joie quand il s'agit du corps.    - gaudio exultare: bondir de joie.    - gaudiis exsultare: être transporté de joie.    - nimio gaudio paene desipere, Cic. Fam. 2, 9, 2: être presque fou de joie.    - aliquem gaudio afficere: combler qqn de joie.    - lacrimare gaudio: pleurer de joie.    - effundere gaudio lacrimas: verser des larmes de joie, pleurer de joie    - gaudio compleri, Cic. Fin. 5, 69: être comblé de joie.    - gaudio efferri, Cic. Fam. 10, 12, 2: être transporté de joie.    - aliquem gaudio afficere, Cic. Fin. 5, 69: combler qqn de joie.    - missa legatio, quae gaudio fungeretur, Tac. H. 2, 55: députation envoyée pour être l'interprète de la joie publique.    - gaudia principium nostri sunt doloris, Ov. M. 7, 796: ma joie est à l'origine de ma douleur.    - fig. gaudia annorum, Plin. 16, 95: la riante saison de l'année.    - flos est gaudium arborum, Plin. 16, 95: la fleur est la joie des arbres.    - gaudium saltus superati, Liv. 42, 55, 4: joie d'avoir franchi le défilé. --- cf. Liv. 39, 50, 9.    - au plur. gaudia: joies. --- Cic. Cat. 1, 26; Tusc. 5, 67. [st1]2 [-] plaisir des sens, volupté.    - Lucr. 4, 1205 ; 5, 854, etc.    - dediti corporis gaudiis, Sall. J. 2, 4: livrés aux plaisirs sensuels.
    * * *
        Gaudium, gaudii. Cic. Joye. Picardis Goye.
    \
        Admisit gaudia duro vultu. Lucan. A receu joye soubs visage severe, S'est esjouy sans le donner à congnoistre, et sans en faire semblant.
    \
        Aduocari gaudiis. Horat. Estre appelé aux joyes, pour se resjouir.

    Dictionarium latinogallicum > gaudium

  • 2 gaudium

    gaudĭum, ii (apoc. form gau, like cael for caelum, do for domum: replet te laetificum gau, Enn. ap. Auson. Technop. 144; Ann. 451 Vahl.), n. [id.], inward joy, joy, gladness, delight (opp. laetitia, joy which shows itself externally).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing.:

    cum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud gaudium dicitur: cum autem inaniter et effuse animus exsultat, tum illa laetitia gestiens vel nimia dici potest, quam ita definiunt sine ratione animi elationem,

    Cic. Tusc. 4, 6, 13; Sall. C. 48, 1:

    voluptas dicitur etiam in animo... non dicitur laetitia nec gaudium in corpore,

    id. Fin. 2, 4, 13 (cf. under B.):

    veluti ex servitute erepta (plebs) gaudium atque laetitiam agitabat,

    Sall. C. 48, 1:

    exsultare laetitia, triumphare gaudio,

    Cic. Clu. 5, 14: meum factum probari abs te triumpho gaudio, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A, 2:

    non possum non confiteri, cumulari me maximo gaudio, quod, etc.,

    Cic. Fam. 9, 14, 1:

    gaudio compleri, gaudio afficere,

    id. Fin. 5, 24, 69 sq.:

    tuis litteris perlectis exsilui gaudio,

    id. Fam. 16, 16, 1; cf.:

    cum tuas litteras legissem, incredibili gaudio sum elatus,

    id. ib. 10, 12, 2; id. Rep. 3, 30:

    gaudium, tristitiam ostendimus (manibus),

    Quint. 11, 3, 86:

    missa legatio quae gaudio fungeretur,

    to express their joy, offer their congratulations, Tac. H. 2, 55:

    prae gaudio ubi sim nescio,

    Ter. Heaut. 2, 3, 67; cf.:

    nimio gaudio paene desipere,

    Cic. Fam. 2, 9, 2:

    exclamare gaudio,

    Ter. Phorm. 5, 6, 30; cf.:

    lacrimare gaudio,

    id. Ad. 3, 3, 55: Ha. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi, Plaut. Poen. 5, 4, 47:

    quid illud gaudii est?

    Ter. And. 5, 5, 7.—With an object-genitive:

    gaudium periculosi saltus superati,

    Liv. 42, 55, 4.—
    (β).
    Plur.: quocum multa volup ac gaudia clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 247 Vahl.):

    cum me tantis affecistis gaudiis,

    Plaut. Poen. 5, 4, 105; more freq., the outward expressions of joy:

    feminarum praecipue et gaudia insignia erant et luctus,

    Liv. 22, 7, 12 (cf. sing.:

    gaudio exultans,

    id. 21, 42, 3):

    quibus gaudiis exsultabis?

    Cic. Cat. 1, 10, 26:

    ita varie per omnem exercitum laetitia, maeror, luctus atque gaudia agitabantur,

    Sall. C. 61 fin.:

    o qui complexus et gaudia quanta fuerunt!

    Hor. S. 1, 5, 43:

    gaudia prodentem vultum celare,

    id. ib. 2, 5, 104:

    in tacito cohibe gaudia clausa sinu,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 30 (cf. gaudeo, II. A.):

    hunc scio mea solide gavisurum gaudia,

    Ter. And. 5, 5, 8:

    scin' me in quibus sim gaudiis?

    id. Eun. 5, 9, 5.—Prov.:

    Gaudia principium nostri sunt doloris,

    Ov. M. 7, 796.—
    B.
    In partic., sensual pleasure, delight, enjoyment (rare; not in Cic.; cf.

    above the passage,

    Cic. Fin. 2, 4, 13; usually in plur.):

    dediti corporis gaudiis per luxum et ignaviam aetatem agunt,

    Sall. J. 2, 4:

    mutua gaudia,

    Lucr. 4, 1205; 5, 854:

    communia,

    id. 4, 1196; cf. ib. 1106; Tib. 1, 5, 39; Hor. C. 3, 6, 28:

    non umquam reputant quanti sibi gaudia constent,

    Juv. 6, 365:

    vini atque cibi,

    id. 10, 204:

    cenae,

    id. 15, 41.—In sing.:

    mihi sibique pestiferum hinc abstulit gaudium,

    Liv. 1, 58, 8.—
    II.
    Transf., also, like our joy, for an object which produces joy, a cause or occasion of joy (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    ceterum hoc gaudium magna prope clade in Samnio foedatum est,

    Liv. 7, 34, 1:

    non animo solum patrio gratum munus, sed corpori quoque salubre gaudium (sc. reditus filii) fuit,

    id. 37, 37, 7:

    cupidus falsis attingere gaudia palmis, i. e. conjugem,

    Prop. 1, 19, 9:

    fugiunt tua gaudia,

    Ov. H. 15, 109; Phaedr. 4, 20, 27; Petr. 79, 10.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    non omnes (arbores) florent, et sunt tristes quaedam, quaeque non sentiant gaudia annorum,

    Plin. 16, 25, 40, § 95:

    flos est gaudium arborum,

    id. ib.:

    adamas opum gaudium,

    id. 20 praef. § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > gaudium

  • 3 gaudium

    gaudium, iī, n. (gaudeo), die innere Freude (während laetitia der sich äußernde Frohsinn, die Fröhlichkeit, dah. auch verb. gaudium atque laetitia, Sall. Cat. 48, 1), I) eig.: A) subjektiv: a) von der Freude der Menschen (Ggstz. dolor; u. Plur. gaudia, Ggstz. luctus), Komik., Cic. u.a.: gaudium periculosi saltus superati, Fr. über usw., Liv.: u. so libertatis novae, Flor.: consurgendi, Tac. dial.: prae gaudio, Ter.: gaudio (vor Freude) lacrumare, Ter. u. Liv.: gaudio triumphare, Cic.: alci manant gaudio lacrimae, Liv.: gaudio exsilire, Q. Cic., od. exsultare, Cic.: gaudio fungi, Tac.: alqm tanto gaudio afficere, quanto etc., Liv.: tacitum continere gaudium non potuerunt, quin etc., Liv. 30, 17, 5. – Plur. gaudia, bes. = »die einzelnen Äußerungen der Freude« (s. Fabri Liv. 22, 7, 12), Enn., Komik. Lucr., Cic., Liv. u.a.: in gaudiis esse, Ter.: alqm tantis gaudiis afficere, Plaut.: quibus gaudiis exsultabis! Cic. – b) übtr. von der Freude lebloser u. abstr. Ggstde.: flos est gaudium arborum, Plin.: adamas opum gaudium, Plin. 20. praef. § 2. – B) objektiv = das Vergnügen, das eine Sache gewährt, der Genuß, omissis pecuniae et corporis gaudiis, das V., was G. u. K. gewährt, Sall. fr.: gaudia corporis, Wollust, Sall.: vom Genusse der Liebe, Lucr. u. Liv.: – II) meton. = das, was Freude-, Vergnügen macht, a) v. Pers., Freude, Vergnügen, Prop. 1, 19, 9. Phaedr. 4, 20, 27. Petron. 79, 10: sua gaudia (Hoffnung), Verg. Aen. 10, 652. – b) freudige Nachricht, cognito repente insperato gaudio, Gell. 3, 15, 1.

    lateinisch-deutsches > gaudium

  • 4 gaudium

    gaudium, iī, n. (gaudeo), die innere Freude (während laetitia der sich äußernde Frohsinn, die Fröhlichkeit, dah. auch verb. gaudium atque laetitia, Sall. Cat. 48, 1), I) eig.: A) subjektiv: a) von der Freude der Menschen (Ggstz. dolor; u. Plur. gaudia, Ggstz. luctus), Komik., Cic. u.a.: gaudium periculosi saltus superati, Fr. über usw., Liv.: u. so libertatis novae, Flor.: consurgendi, Tac. dial.: prae gaudio, Ter.: gaudio (vor Freude) lacrumare, Ter. u. Liv.: gaudio triumphare, Cic.: alci manant gaudio lacrimae, Liv.: gaudio exsilire, Q. Cic., od. exsultare, Cic.: gaudio fungi, Tac.: alqm tanto gaudio afficere, quanto etc., Liv.: tacitum continere gaudium non potuerunt, quin etc., Liv. 30, 17, 5. – Plur. gaudia, bes. = »die einzelnen Äußerungen der Freude« (s. Fabri Liv. 22, 7, 12), Enn., Komik. Lucr., Cic., Liv. u.a.: in gaudiis esse, Ter.: alqm tantis gaudiis afficere, Plaut.: quibus gaudiis exsultabis! Cic. – b) übtr. von der Freude lebloser u. abstr. Ggstde.: flos est gaudium arborum, Plin.: adamas opum gaudium, Plin. 20. praef. § 2. – B) objektiv = das Vergnügen, das eine Sache gewährt, der Genuß, omissis pecuniae et corporis gaudiis, das V., was G. u. K. gewährt, Sall. fr.: gaudia corporis, Wollust, Sall.: vom Genusse der Liebe, Lucr. u. Liv.: – II) meton. = das, was Freude-, Vergnügen macht, a) v. Pers., Freude, Vergnügen,
    ————
    Prop. 1, 19, 9. Phaedr. 4, 20, 27. Petron. 79, 10: sua gaudia (Hoffnung), Verg. Aen. 10, 652. – b) freudige Nachricht, cognito repente insperato gaudio, Gell. 3, 15, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gaudium

  • 5 gaudium

        gaudium ī, n    [GAV-], inward joy, joy, gladness, delight: gaudium atque laetitiam agitabat, S.: Prae gaudio ubi sim nescio, T.: lacrimo gaudio, T.: gaudio compleri: exsilui gaudio: conti nere gaudium non potuerunt, quin, etc., L.: nox gaudio laeta victoribus, Ta.: gaudium periculosi saltūs superati, L.: feminarum gaudia insignia erant, expressions of delight, L.: quibus gaudiis exsultabis?: gaudia quanta fuerunt! H.: mea gavisurus gaudia, T.: scin me in quibus sim gaudiis? T.—Prov.: Gaudia principium nostri sunt doloris, O.—Person.: mala mentis Gaudia, i. e. Malice, V.— Sensual pleasure, enjoyment (usu. plur.): pestiferum, L.: dediti corporis gaudiis, S.: impermissa, H.: gaudia sumit, O.: Gaudia quanta tuli! enjoyed, O.: quanti sibi gaudia constent, Iu. — A joy, cause of joy, source of pleasure, delight: duci falso gaudio, T.: gaudium clade foedatum est, L.: fugiunt tua gaudia, O.
    * * *
    joy, delight, gladness; source/cause of joy; physical/sensual delight; everlasting blessedness; gaud/gaudy, bead of rosary (Latham)

    Latin-English dictionary > gaudium

  • 6 gaudium

    gaudium gaudium, i n радость

    Латинско-русский словарь > gaudium

  • 7 gaudium

    ī n. [ gaudeo ]
    afficere aliquem gaudio L, C — обрадовать кого-л.
    gaudio esse alicui Ter — доставлять кому-л. радость, радовать кого-л.
    per g. Tрадостно
    2) наслаждение, удовольствие
    5) лучшая пора ( gaudia annorum PM); лучшая часть, краса (flos est g. arborum PM)

    Латинско-русский словарь > gaudium

  • 8 gaudium

    радость, immunitatis gaud. (1. 3 C. 12, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > gaudium

  • 9 gaudium

    joy, delight, happiness.

    Latin-English dictionary of medieval > gaudium

  • 10 gaudium

    ,ii n
    радость, удовольствие

    Latin-Russian dictionary > gaudium

  • 11 gaudium

    , i n
      радость, потеха

    Dictionary Latin-Russian new > gaudium

  • 12 Gaudium magnum nuntio vobis

    Великую радость возвещаю вам.
    Евангелие от Луки, 2.10-11: Et dixit illis angelus: Nolite timere; ecce enim evangelizo vobis gaudium magnum, quod erit omni populo: quia natus est vobis hodie Salvator, qui est Christus Dominus, in civitate David. "И сказал им ангел: не бойтесь; я возвещаю вам великую радость, которая будет всем людям: ибо ныне родился вам в городе Давидовом Спаситель, который есть Христос Господь".
    Этой формулой в Риме объявляется об избрании нового папы.
    Gaudium magnum nuntio vobis [ эпиграф. - авт. ]. Победа! Победа! Читали вы бюллетень? Важная победа! Историческая победа. Особенно отличились картечь и разрывные бомбы; десять тысяч убитых; вдвое более того отнесено на перевязку. (В. Ф. Одоевский, Русские ночи. Ночь четвертая.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Gaudium magnum nuntio vobis

  • 13 Et gaudium et solatium in litteris

    и радость, и утешение в науках(Плиний)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Et gaudium et solatium in litteris

  • 14 Res severa est verum gaudium

    True joy is a serious thing. (Seneca)

    Latin Quotes (Latin to English) > Res severa est verum gaudium

  • 15 Великую радость возвещаю вам

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Великую радость возвещаю вам

  • 16 praesumo

    praesŭmo, ĕre, sumpsi, sumptum - tr. - [st1]1 [-] prendre d'avance, prendre le premier, prélever.    - domi praesumere dapes, Ov.: manger d'abord chez soi.    - ipsa praesumendo remedia munierat corpus, Tac. An. 14: de sa propre initiative, en prenant à l'avance des contrepoisons, [elle avait fortifié son corps] = elle s'était prémunie.    - quantum in infantia praesumptum est temporis, Quint.: tout le temps qu'on a prélevé sur l'enfance. [st1]2 [-] prendre d'avance, empiéter sur, anticiper, devancer.    - ni supplicium in malos praesumant, Tac.: s'ils ne châtient d'avance les coupables.    - praesumere tempus sementibus, Plin.: devancer le temps des semailles.    - non haec pars praesumenda est, Quint.: il ne faut pas anticiper sur ce point.    - ingenium judicio praesumitur, Quint. 2, 4, 7: le jugement devance l'imagination.    - heredum officia praesumere, Plin. Ep. 6: anticiper sur les devoirs d'un héritier.    - praesumere partes judicis, Quint.: empiéter sur les fonctions de juge.    - praesumere male audiendi patientiam, Quint. 12, 9, 9: s'armer de patience contre les paroles agressives. [st1]3 [-] ressentir par anticipation, comprendre par anticipation, imaginer d'avance, prévoir, pressentir, présumer.    - gaudium praesumere, Plin. Ep. 2, 10, 6: éprouver une joie anticipée.    - hanc ego vitam voto praesumo, Plin. Ep. 3, 1, 11: je goûte par avance cette existence.    - incognitam praesumo laetitiam, Plin.-jn.: je vois en pensée éclater une joie inconnue.    - fortunam utriusque praesumere, Tac.: pressentir les futures destinées de l'un et l'autre.    - praesume animo + prop. inf. Sen.: attends-toi à ce que... [st1]4 [-] supposer par provision, présumer (t. de droit). [st1]5 [-] avoir la présomption, avoir la témérité de, oser, avoir de la hardiesse.    - praesumptum est, Dig.: il y a présomption...    - transire praesumpserant, Sex. Ruf. Brev. 7: ils avaient eu l'audace de passer.    - illicita praesumens, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: osant faire une chose interdite.    - qui praesumit, Tert.: qui a de la présomption.
    * * *
    praesŭmo, ĕre, sumpsi, sumptum - tr. - [st1]1 [-] prendre d'avance, prendre le premier, prélever.    - domi praesumere dapes, Ov.: manger d'abord chez soi.    - ipsa praesumendo remedia munierat corpus, Tac. An. 14: de sa propre initiative, en prenant à l'avance des contrepoisons, [elle avait fortifié son corps] = elle s'était prémunie.    - quantum in infantia praesumptum est temporis, Quint.: tout le temps qu'on a prélevé sur l'enfance. [st1]2 [-] prendre d'avance, empiéter sur, anticiper, devancer.    - ni supplicium in malos praesumant, Tac.: s'ils ne châtient d'avance les coupables.    - praesumere tempus sementibus, Plin.: devancer le temps des semailles.    - non haec pars praesumenda est, Quint.: il ne faut pas anticiper sur ce point.    - ingenium judicio praesumitur, Quint. 2, 4, 7: le jugement devance l'imagination.    - heredum officia praesumere, Plin. Ep. 6: anticiper sur les devoirs d'un héritier.    - praesumere partes judicis, Quint.: empiéter sur les fonctions de juge.    - praesumere male audiendi patientiam, Quint. 12, 9, 9: s'armer de patience contre les paroles agressives. [st1]3 [-] ressentir par anticipation, comprendre par anticipation, imaginer d'avance, prévoir, pressentir, présumer.    - gaudium praesumere, Plin. Ep. 2, 10, 6: éprouver une joie anticipée.    - hanc ego vitam voto praesumo, Plin. Ep. 3, 1, 11: je goûte par avance cette existence.    - incognitam praesumo laetitiam, Plin.-jn.: je vois en pensée éclater une joie inconnue.    - fortunam utriusque praesumere, Tac.: pressentir les futures destinées de l'un et l'autre.    - praesume animo + prop. inf. Sen.: attends-toi à ce que... [st1]4 [-] supposer par provision, présumer (t. de droit). [st1]5 [-] avoir la présomption, avoir la témérité de, oser, avoir de la hardiesse.    - praesumptum est, Dig.: il y a présomption...    - transire praesumpserant, Sex. Ruf. Brev. 7: ils avaient eu l'audace de passer.    - illicita praesumens, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: osant faire une chose interdite.    - qui praesumit, Tert.: qui a de la présomption.
    * * *
        Praesumo, praesumis, pen. prod. praesumpsi, praesumptum, praesumere. Plin. Prendre devant que de faire quelque chose.
    \
        Praesumere animo. Valer. Max. Deviner, Presumer.
    \
        Praesumere spe bellum. Virgil. Esperer et s'attendre d'avoir la guerre.
    \
        Gaudium praesumere. Plin. iunior. Se resjouir de quelque chose advenir.
    \
        Mollitiem praesumere. Horat. Se traicter delicatement devant qu'il en soit temps et besoing.
    \
        Officia haeredum praesumere. Plin. iunior. Faire nousmesmes en nostre vivant ce que noz heritiers debvroyent faire, et ne nous point attendre à eulx.

    Dictionarium latinogallicum > praesumo

  • 17 sincerus

    sincērus, a, um, adj. [sin- = sim-, v. simplex; root in Sanscr. sama, whole, together; and root skir-, Sanscr. kir-, pour out], clean, pure, sound, not spoiled, uninjured, whole, entire, real, natural, genuine, sincere (class.; esp. freq. in the trop. sense; cf.: simplex, verus, incorruptus).
    I.
    Lit.:

    omnia fucata et simulata a sinceris atque veris (internoscere),

    Cic. Lael. 25, 95:

    aliquem ab omni incommodo, detrimento, molestiā sincerum integrumque conservare,

    unharmed, unhurt, id. Fam. 13, 50, 2:

    corpus (with sine vulnere),

    Ov. M. 12, 100; cf.

    pars,

    id. ib. 1, 191:

    membra,

    Lucr. 3, 717:

    porci sacres,

    sound, Plaut. Men. 2, 2, 16; cf. in comp.: cum jam me sinceriore corpusculo factum diceret (medicus), Gell. 18, 10, 4: sincerum tergum... corium sincerissimum, clear (of weals), Plaut. Rud. 3, 4, 51 sq.; cf.

    so, corium,

    id. Most. 4, 1, 13:

    vas,

    clean, Hor. S. 1, 3, 56; id. Ep. 1, 2, 54:

    ex amphorā primum quod est sincerissimum effluit,

    Sen. Ep. 108, 26:

    lac,

    Col. 7, 8, 1; so,

    Amineum,

    id. 12, 47, 6:

    crocus,

    Plin. 21, 6, 17, § 32:

    axungia,

    id. 28, 9, 37, § 135:

    gemma (opp. sordium plena),

    id. 37, 8, 33, § 110:

    propria et sincera et tantum sui similis gens,

    unmixed, pure, Tac. G. 4; so,

    populus,

    id. H. 4, 64 fin.; Suet. Aug. 40:

    nobilitas,

    Liv. 4, 4, 7:

    nitor,

    Sen. Ep. 66, 46.— Comp.: lux sincerior, App. de Mundo, p. 58, 29.—
    * b.
    Sincerum, adverb.:

    non sincerum sonĕre,

    that it does not ring clearly, is not genuine, Lucr. 3, 873.—
    II.
    Trop.:

    Atheniensium semper fuit prudens sincerumque judicium,

    sound, uncorrupted, Cic. Or. 8, 25:

    nihil erat in ejus (Cottae) oratione nisi sincerum,

    id. Brut. 55, 202; cf.:

    esse videtur Homeri (versus) simplicior et sincerior,

    Gell. 13, 26, 3; so,

    sincera gratia sermonis Attici,

    Quint. 10, 1, 65:

    sincera et integra natura,

    Tac. Or. 28 fin.:

    animus,

    Sen. Cons. Helv. 11, 6:

    vir,

    id. Ep. 73, 4:

    opiniones,

    id. ib. 94, 68:

    Minerva,

    pure, chaste, Ov. M. 8, 664:

    sincerum equestre proelium,

    unmixed, pure, Liv. 30, 11:

    non sincerum gaudium praebere,

    not unmixed, not undisturbed, id. 34, 41; so,

    gaudium,

    id. 44, 44:

    gaudium sincerius,

    Just. 10, 1, 3:

    voluptas,

    Ov. M. 7, 453:

    fama,

    unblemished, Gell. 6, 8, 5:

    Thucydides rerum gestarum pronunciator sincerus,

    honest, candid, upright, Cic. Brut. 83, 287; cf.:

    Fabii Annales, bonae atque sincerae vetustatis libri,

    Gell. 5, 4, 1.— Sup.:

    Q. Claudius optimus et sincerissimus scriptor,

    Gell. 15, 1, 4:

    verus atque sincerus Stoicus,

    id. 1, 2, 7 et saep.:

    mirabilia multa, nihil simplex, nihil sincerum,

    natural, genuine, Cic. Att. 10, 6, 2:

    nihil est jam sanctum neque sincerum in civitate,

    id. Quint. 1, 5:

    aliquid non sinceri,

    id. Div. 2, 57, 118:

    fides,

    Liv. 39, 2, 1:

    concordia,

    Tac. A. 3, 64:

    caritas,

    id. ib. 2, 42.—Hence, advv.
    a.
    sincērē, uprightly, honestly, well, frankly, sincerely: sincere dicere, * Ter. Eun. 1, 2, 97:

    satin' ego oculis utilitatem obtineo sincere, an parum,

    Plaut. Ep. 5, 1, 28:

    sincere et ex animo dicere,

    Cat. 109, 4: pronunciare, * Caes. B. G. 7, 20: agere, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10, 9:

    administrare provincias,

    Val. Max. 2, 2, 8.— Comp., Gell. 6 (7), 3, 55.— Sup., Aug. Ep. ad Volus. 3 fin.
    * b.
    sincērĭter, sincerely:

    aliquid cupere,

    Gell. 13, 16, 1; Cod. Just. 8, 28, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > sincerus

  • 18 aegritudo

    aegritūdo, inis, f. (aeger), der leidende Zustand, das Unwohlsein, I) (nachaug.) des Körpers, das Übelbefinden, die Krankheit, Unpäßlichkeit, aegr. corporis, Flor.: corporalis, Augustin.: agni vel febricitantes vel aegritudine aliā affecti, Col.: fessi aegritudine, Plin.: longā aegritudine laborare, Capit.: aegritudo alci rursus accidit, Tac.: Plur., Solin. 7, 10. Spart. Sev. 16, 1. Apul. apol. 49. Eutr. 9, 5: aegritudines corporum, Arnob. 2, 8. – II) des Gemüts, das Seelenleiden, die Mißstimmung, der Mißmut, die Betrübnis, der Kummer, Gram, die Besorgnis (Ggstz. voluptas, gaudium, s. Spengel Ter. Andr. 961), aegr. animi, Liv. u.a.: aegr. patris, Iustin.: levatio aegritudinis, Cic.: aegritudinem abstergere, Cic.: abicere, Cic.: adimere alci aegritudinem, Cic.: afferre alci aegritudinem, Cic.: afficere alqm aegritudine, Cic.: aegritudinem acriorem facere, augere, Cic.: se totum aegritudini dedere, Cic.: aegritudinem depellere, Cic.: aegritudinem animi dissimulare, Liv.: aegritudinem efficere, Cic.: aegritudine emori, Cic.: aegritudinem alci eripere, Cic.: tum aegritudo exsistit, si od. cum etc., Cic.: istam aegritudinem exturbare ex animo, Plaut.: in aegritudinem incidere, Cic.: aegritudinem levare, lenire, Cic.: nimis molliter aegritudinem pati, Sall.: aegritudinem obtundere elevareque, Cic.: aegritudine alqm privare, Cic.: aegritudinem repellere, Cic.: repellere ab alqo, Cic.: aegritudinem sedare, Cic.: gaudium atque aegritudinem alternatim sequi, Claud. Quadr. fr.: aegritudinem suscipere, Cic.: esse in aegritudine, Cic.: aegritudinem tollere, funditus tollere, Cic.: aegritudine semper vacare, Cic.: ubi voluptatem aegritudo vincat, Plaut. – Plur., remedium aegritudinum, Ter. heaut. 539: aegritudines leniores facere, Cic. Tusc. 3, 67: importare aegritudines anxias atque acerbas, Cic. Tusc. 4, 34.

    lateinisch-deutsches > aegritudo

  • 19 cumulo

    cumulo, āvi, ātum, āre (cumulus), häufen, I) in einen Haufen bringen, häufen, aufhäufen, aufschichten, auftürmen, 1) eig.: α) sächl. Objj.: stipites, Curt.: sabulum, Curt.: cumulatae subinde arenae, Curt.: nix cumulata vento, Curt.: c. sarcinas in aquas, Liv.: cetera omnis generis arma in ingentem acervum, Liv.: super (obendarauf) aliā strue saxorum arborumque cumulatā, Curt. – bes. sammelnd aufhäufen, aurum argentumque, Curt.: opes, Curt.: tantas opes longā aetate liberis posterisque (seinen K. u. N.), Curt. – β) pers. Objj., bes. im Kampfe, cumulatur et concĭdit adversariorum multitudo, fällt haufenweise, Auct. b. Hisp. 31, 3: agmina sua improvide subinde, Curt.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.: in fossam compulsos ruinā cumulant, stürzen sie haufenweise übereinander, Liv. – 2) übtr.: a) häufen übh.: ut aliud super aliud cumularetur nostrae familiae funus (Leiche, Sterbefall), Liv.: cum aliae super alias clades cumularentur, Liv. – b) insbes., häufen = gleichs. in Haufen vorbringen, -antun, c. omnia principatus vocabula, Tac.: omnes in alqm honores, Tac.: tantum honorum atque opum in alqm, ut etc., Tac.: probra in legatum, Tac. (vgl. Walch Tac. Agr. p. 337).

    II) mit einem Haufen versehen, 1) (in Prosa seit Liv.) eig., gehäuft od. hoch bedecken, gehäuft od.hoch anfüllen, α) sächl. Objj., gew. m. Ang. womit? altos fervida musta lacus cumulant, Ov.: locus, qui strage semiruti muri cumulatus erat, Liv.: cumulatae corporibus fossae, Tac. – c. altaria non ture modo, sed omnibus odoribus, Curt.: is, propter quem arae sacrificiis fument, honore (Weihrauch), donis cumulentur, Liv.: u. poet., c. viscera mensis Thyestëis, überladen, Ov. met. 15, 462. – Partic. Perf. ohne Ang. womit? cumulata ligula salis cocti, Col.: cumulatum cochlear musti, Col.: sumere ex cornibus (vom Hirschhorn) cochlearia tria cumulata, Scrib. – β) m. pers. Objj.: cumulatae flore ministrae, Ov. fast. 4, 451. – 2) übtr.: a) mit etw. überhäufen, überschütten, α) sächl. Objj.: nunc meum cor cumulatur irā, meine Brust ist übervoll von Grimm, Caecil. com. fr.: c. eloquentiam magnis praemiis, Tac. dial. – β) pers. Objj.: c. alqm muneribus magnis, Verg.: alqm omni laude, Cic., certatim laude, Plin. ep.: alqm apud alqm tantis laudibus, Plin. ep.: ponere (aufstellen) cumulatum aliquem plurimis et maximis voluptatibus, Cic.: etsi contentus eram tuā gloriā atque ex ea magnam laetitiam voluptatemque capiebam, tamen non possum non confiteri, cumulari me maximo gaudio (ich mit der größten Fr. erfüllt, meiner Fr. die Krone aufgesetzt werde), quod vulgo hominum opinio socium me ascribat tuis laudibus, Cic. – b) gehäufter machen, häufen = mehren, vergrößern, erhöhen, steigern, iniurias, Liv.: invidiam, Liv.: gratiam (Dank) in remunerando, Cic.: haec propria ac vernacula vitia, quae natos statim excipiunt et per singulos aetatis gradus cumulantur (sich häufen), Tac. dial.: accesserunt, quae cumularent religiones animis (den G.), Liv.: aes alienum cumulatum usuris, höher aufgelaufene, Liv.: cumulare funere funus, Leiche auf Leiche häufen, Lucr. – c. eloquentiā bellicam gloriam, Cic.: c. antiquiora beneficia posterioribus, Plin. ep.: alio incredibili scelere hoc scelus, Cic.: P. Decii non coeptas solum ante sed cumulatas novā virtute laudes peragit, Liv. – c) gehäuft voll machen = das Maß von etw. vollmachen, etw. vollständig-, vollkommen machen, etw. krönen, einer Sache die Krone aufsetzen, etw. auf den Gipfel (der Vollkommenheit od. Vollendung) bringen, c. benefacta, Plaut.: c. gaudium, die Freude vollkommen machen, Cic. ep.: atque hoc tibi vere affirmo, in maxima laetitia atque exploratissima gratulatione unum ad cumulandum gaudium conspectum atque complexum mihi tuum defuisse, Cic.: cumulata erant officia vitae, im vollen Maße erfüllt, Cic.: ii, quorum studiis ea, quae natura desiderat, expleta atque cumulata habemus, in vollem Maße befriedigt sehen, Cic.: illustrare orationem ac totam eloquentiam c., zum Gipfel der Kunst erheben, Cic. – Litorium quendam trecentesimum annum cumulasse, habe die Höhe von 300 Jahren erreicht, Val. Max. 8, 13 ext. 6. – quod (summum bonum) cumulatur ex (aus, infolge) integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, das volle Maß (die volle Höhe, seinen Gipfel) erreicht, Cic. de fin. 5, 40.

    lateinisch-deutsches > cumulo

  • 20 sincerus

    sincērus, a, um (viell. aus sine cera, vom wachsfreien Honig gesagt), I) ungeschminkt, echt, natürlich, wirklich, a) eig.: genae, Ov.: secernere fucata et simulata a sinceris atque veris, Cic. – b) übtr.: α) echt, wirklich, Stoicus, Gell. – β) aufrichtig, rechtschaffen, nihil sinceri, Cic.: fides, Liv.: pronuntiator rerum gestarum, unparteiischer, Cic.: scriptor sincerissimus, Gell. – II) rein, d.i. 1) – schmutzlos, unbefleckt, unversehrt, gesund, a) eig.: vas, Hor.: tergum, rein, ohne rote Flecken von Schlägen, Plaut.: corium sincerissimum, Plaut.: porci, rein, ohne Finnen usw., Plaut.: corpus, Ov.: corpus sincerius, Gell.: pars, Ov.: sincerum integrumque conserves, Cic. – b) übtr., unbefleckt, unversehrt, unverdorben, Minerva, Ov.: iudicium, Cic.: fama, Gell. – 2) rein = unvermischt, bloß, a) eig.: proelium equestre, bloßes Reitertreffen, Liv.: gens, Tac.: axungia, Plin. – neutr. adv., non sincerum sonere, klinge nicht rein, Lucr. 3, 871. – b) übtr.: voluptas, Cic. u. Ov.: gaudium, Liv.: sincerius gaudium, Iustin. – / Nbf. sinceris, Neutr. sincere u. zwar Nom. Sing. sinceris, Varro bei Isid. de nat. rer. 38, 5. Ambros. serm. 65. Gloss. II, 184, 29 u.ö.: sincere, Scrib. Larg. 113 u. 224: Nom. Plur. sinceres, Itala (Clar.) Phil. 1, 10 u. 2, 15.

    lateinisch-deutsches > sincerus

См. также в других словарях:

  • GAUDIUM — inter Numina Romanorum memoratur Clementi Alex. Protrept. p. 12. Vide quoque supra Dii. Alias Gaudium, πάθος lenius, quam laetitia. Cic. Tuscul. Quaest. Quum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud Gaudium dicitur; quum autem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Gaudium — Álbum de Kairo Publicación Mayo de 1995 Grabación 1994 y 1995 Género(s) Música pop en español Duraci …   Wikipedia Español

  • Gaudium — Sn Belustigung per. Wortschatz arch. (17. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. gaudium, einer Ableitung von l. gaudēre fröhlich sein . Dazu die oberdeutsche Kürzung Gaudi.    Ebenso ne. gaud. ✎ DF 1 (1913), 239. lateinisch l …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Gaudium — »Spaß, Vergnügen, Belustigung«, dafür ugs. und vor allem südd. Gaudi: Das Substantiv stammt aus gleichbed. lat. gaudium (zu lat. gaudere »sich freuen«) und wurde wohl durch die Studentensprache vermittelt …   Das Herkunftswörterbuch

  • Gaudĭum — (lat.), Luft, Freude …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Gaudĭum — (lat.), die Freude …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Gaudium — Gaudĭum (lat.), Freude …   Kleines Konversations-Lexikon

  • gaudium — index enjoyment (pleasure) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Gaudium — Gau|di|um 〈n.; s; unz.; veraltet〉 Spaß, Freude [lat.] * * * Gau|di|um, das; s [lat. gaudium = Freude, Vergnügen, zu: gaudere, ↑ Gaudeamus] (bildungsspr. veraltend): Spaß, Belustigung: etw. ist ein G. für jmdn; sein G. haben; etw. geschieht zu… …   Universal-Lexikon

  • gáudium — tudi gávdij a [gau̯d ] m (ā) knjiž., redko razigrano, poredno veselje: profesorjeva smola je povzročila velik gaudium med dijaki; ekspr. to ti je bil gaudium …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • Gaudium — Gau|di|um das; s <aus lat. gaudium »Freude, Vergnügen«> Spaß, Belustigung, Vergnügen …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»