-
1 acer
1.ăcer, ĕris, n. [kindred with Germ. Ahorn] (f. Serv. ap. Prisc. p. 698 P.), the maple-tree, Plin. 16, 15, 26, § 66 sq.—II.Transf., the wood of the maple-tree, maplewood, used, on account of its hardness and firmness, for writing-tablets, Plin. 33, 11, 52, § 146; Ov. Am. 1, 11, 28.2.ācer, cris, cre, adj. (m. acris, Enn.; f. acer, Naev. and Enn.; acrus, a um, Pall.; Veg.; cf. Charis. 63 and 93 P.) [cf. akis, akôn, akmê, akros, ôkus, oxus; Sanscr. acan = dart, acus = swift; Germ. Ecke; Engl. edge, to egg; and with change of quantity, ăcus, acuo, ăceo, ăcies, ăcerbus], sharp, pointed, piercing, and the like.I.Prop., of the senses and things affecting them, sharp, dazzling, stinging, pungent, fine, piercing:a.praestans valetudine, viribus, formā, acerrimis integerrimisque sensibus,
Cic. Tusc. 5, 15, 45. So,Of the sight:b.acerrimus sensus videndi,
Cic. de Or. 2, 87, 357:acres oculi,
id. Planc. 27:splendor,
Lucr. 4, 304:quidam colores ruboris acerrimi,
Sen. Q. N. 1, 14 al. —Of the hearing:c.voce increpet acri?
Lucr. 3, 953:aurium mensura, quod est acrius judicium et certius,
Cic. de Or. 3, 47:acrem flammae sonitum,
Verg. G. 4, 409:acri tibiā,
Hor. C. 1, 12, 1.—Of smell, Lucr. 4, 122:d.exstinctum lumen acri nidore offendit nares,
id. 6, 792; cf. ib. 1216:unguentis minus diu delectemur summa et acerrima suavitate conditis, quam his moderatis,
Cic. de Or. 3, 25, 99:odor,
Plin. 12, 17, 40.—Of taste: ut vitet acria, ut est sinapi, cepa, allium, Var. ap. Non. 201, 13:e.acres humores,
sharp juices, Cic. N. D. 2, 23:lactuca innatat acri stomacho,
an acid stomach, Hor. S. 2, 4, 59; cf. ib. 2, 8, 7:dulcibus cibis acres acutosque miscere,
Plin. Ep. 7, 3 al. —Of sensation in its widest extent: aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, sharp, severe, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 ed. Vahl.—cf. Lucr. 3, 20; 4, 261); and so Hor.: solvitur acris hiems, C. 1. 4, 1. —B.Of the internal states of the human system, violent, sharp, severe, gnawing:II.fames, Naev. ap. Prisc. l. l. (B. Punic. p. 18 ed. Vahl.): somnus, Enn. ap. Prisc. l. l. (Ann. v. 369): morbus,
Plaut. Men. 5, 2, 119:dolor,
Lucr. 6, 650:sitis,
Tib. 1, 3, 77 al.Of the states of mind: violent, vehement, passionate, consuming: mors amici subigit, quae mihi est senium multo acerrimum, Att. ap. Non. 2, 22:B.acri ira percitus,
Lucr. 5, 400: cf. 3, 312;6, 754 (on the contrary, 5, 1194: iras acerbas): acres curae,
Lucr. 3, 463, and Var. ap. Non. 241:luctus,
ib. 87:dolor,
Verg. A. 7, 291:metus,
Lucr. 6, 1211; Verg. A. 1, 362:amor,
Tib. 2, 6, 15:acrior ad Venerem cupido,
Curt. 6, 5 al. (Among unpleasant sensations, acer designates a piercing, wounding by sharpness; but acerbus the rough, harsh, repugnant, repulsive.)—Applied to the intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd:C.acrem irritat virtutem animi,
Lucr. 1, 70:acri judicio perpende,
id. 2, 1041:memoria,
strong, retentive, Cic. de Or. 2, 87:vir acri ingenio,
id. Or. 5; cf. id. Sest. 20 al. —Applied to moral qualities.1.In a good sense, active, ardent, eager, spirited, brave, zealous:2.milites,
Cic. Cat. 2, 10:civis acerrimus,
an ardent patriot, id. Fam. 10, 28:defensor,
id. ib. 1, 1:studio acriore esse,
id. de Or. 1, 21:jam tum acer curas venientem extendit in annum rusticus,
Verg. G. 2, 405 al. —In a bad sense, violent, hasty, hot, passionate, fierce, severe (very freq.):D.uxor acerrima,
enraged, angry, Plaut. Merc. 4, 4, 56; Ter. Ph. 2, 1, 32:dominos acres,
Lucr. 6, 63; Nep. Tim. 3, 5; cf. Bremi Nep. Eum. 11, 1. Also, of animals, Lucr. 4, 421; 5, 860; Verg. A. 4, 156; Hor. Epod. 12, 6; 2, 31; Nep. Eum. 11, 1. —Of abstract things (mostly poet.), Ter. Ph. 2, 2, 32:egestas,
Lucr. 3, 65:poenas,
id. 6, 72:impetus,
ib. 128; 392:acerrimum bellum,
Cic. Balb. 6:nox acerrima atque acerbissima,
id. Sull. 18:acrius supplicium,
id. Cat. 1, 1; in Quint.: acres syllabae, which proceed from short to long, 9, 4.—Acer is constr. with abl., and also (esp. in the histt. of the silv. age) with gen., Vell. 1, 13; Tac. H. 2, 5 al.; cf. Ramsh. § 107, 6 note. With in, Cic. Fam. 8, 15; with inf., Sil. 3, 338.— Adv.: ācrĭter, sharply, strongly, vehemently, eagerly, zealously, etc., in all the signif. of the adj., Plaut. Cist. 1, 1, 110; id. Ps. 1, 3, 39; Lucr. 6, 783; Cic. Tusc. 1, 30 al.— Comp., Lucr. 3, 54; 5, 1147; Hor. S. 2, 3, 92; Tac. A. 6, 45; 13, 3.— Sup., Cic. Fl. 11; id. Fam. 10, 28; 15, 4.—Also, ācre, Sall. Fragm. ap. Non. p. 132, 25; App. M. 10, 32; and perh. Pers. 4, 34. -
2 ācer
ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup. [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.* * *Imaple tree; wood of the maple tree; mapleIIacris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJsharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous -
3 penetrābilis
penetrābilis e, adj. [penetro], penetrable, vulnerable: corpus nullo telo, O.— Piercing, penetrating: Boreae frigus, V.: fulmen, O.* * *penetrabilis, penetrabile ADJthat can be pierced; penetrable; piercing -
4 acer
acer eris, n [2 AC-], the maple-tree, O.— Esp., the wood of the maple-tree, maple, O.* * *Imaple tree; wood of the maple tree; mapleIIacris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJsharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous -
5 argūtus
argūtus adj. with comp. and sup. [P. of arguo], active, quick, expressive, lively: manus: oculi: caput (of a horse), graceful, V. — To the hearing, piercing, sharp, shrill (poet.): hirundo, chirping, V.: ilex, rustling, V.: nemus, echoing with song, V.: Neaera, melodious, H.: serra, grating, V.: pecten, rattling, V. — Of style, explicit, detailed: litterae. — Of omens, distinct, clear, striking: argutissima exta: omen, Pr.—Sagacious, acute, witty, bright: in sententiis argutior: poema argutius: acumen, H.—Cunning, sly, artful: calo, H.* * *arguta -um, argutior -or -us, argutissimus -a -um ADJmelodious, clear (sounds), ringing; eloquent; wise, witty, cunning; talkative -
6 interior
interior ius, gen. ōris [inter], inner, interior, middle: aedium pars: spatium, O.: In interiore parte ut maneam, i. e. in the women's apartment, T.: domus, inner part, V.: epistula, body: motu cietur interiore et suo: nationes, farther inland.— Plur. n. as subst, the inner parts, middle: aedium: regni, L.— Plur m. as subst: plerique, of those farther from the sea, Cs.: interiores fossas explent, the garrison, Cs.—In the race-course, nearer the goal, on the left: rota, O.: gyrus, H.: Ille... Radit iter laevum interior (to shorten the course), V.— Nearer: toto corpore interior periculo volneris factus, i. e. too near to be wounded, L.: ictibus, within reach of, L.— Inner: nota Falerni, i. e. longest in the cellar, H.—Fig., deeper, more piercing: timor.—More hidden, more recondite, more profound: nunc interiora videamus: consilia, N.: haec interiora, more personal (opp. illa externa).— Deeper, more intimate, closer: vicini: amicitia, L.: litterae, more confidential.* * *those (pl.) within; those nearer racecourse goal; inland/further from sea -
7 penetrālis
penetrālis e, adj. [penetro], piercing, penetrating, inward, inner, internal, interior, innermost: adyta, V.: foci.—As subst n., an inner part, interior, inside space, inner room: penetrale urbis, L.—Usu. plur: fausta (of the palace of Augustus), H.: in ipsis penetralibus (Britanniae), Ta.: veterum regum, inner chambers, V.: magni amnis, O.: Vestae, i. e. the poet's sanctum, H.* * *penetralis, penetrale ADJinner, innermost -
8 per-lūceō (pell-)
per-lūceō (pell-) lūxī, —, ēre, to shine through, glimmer: perlucens iam aliquid lux, i. e. in some measure piercing, L.: pelluces, i. e. you wear a transparent garment, Iu.—P. praes., transparent: perlucens aether: amictus, O.: ruina, Iu. —Fig., to shine through, gleam forth, appear, be clear, be intelligible: illud quasi perlucet ex eis virtutibus: pellucens oratio. -
9 torvus
torvus adj., staring, keen, piercing, wild, stern, fierce, grim, savage (esp. in look or expression): oculi, O.: astantes lumine torvo fratres, V.: voltus, H.: forma minantis, O.: optima torvae Forma bovis, V.: leaena, V.: Medusa, O.: Mars, H. —Neut. As adv., fiercely, sternly, grimly: torvumque repente Clamat, V.: torva tuens, V.* * *torva, torvum ADJpitiless, grim; savage -
10 cordipugus
cordipuga, cordipugum ADJ -
11 desubulo
desubulare, desubulavi, desubulatus V TRANSmake by piercing; bore in deeply (L+S) -
12 penetratio
piercing; penetration -
13 pertundiculum
-
14 penetrabilis
capable of being penetrated / penetrating, piercing -
15 arguo
argŭo, ŭi, ūtum (ŭĭtum, hence arguiturus, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 882 P.), 3, v. a. [cf. argês, white; argos, bright; Sanscr. árgunas, bright; ragatas, white; and rag, to shine (v. argentum and argilla); after the same analogy we have clarus, bright; and claro, to make bright, to make evident; and the Engl. clear, adj., and to clear = to make clear; v. Curt. p. 171].I.A.. In gen., to make clear, to show, prove, make known, declare, assert, mênuein:B.arguo Eam me vidisse intus,
Plaut. Mil. 2, 3, 66:non ex auditu arguo,
id. Bacch. 3, 3, 65:M. Valerius Laevinus... speculatores, non legatos, venisse arguebat,
Liv. 30, 23:degeneres animos timor arguit,
Verg. A. 4, 13:amantem et languor et silentium Arguit,
Hor. Epod. 11, 9; id. C. 1, 13, 7.— Pass., in a mid. signif.:apparet virtus arguiturque malis,
makes itself known, Ov. Tr. 4, 3, 80:laudibus arguitur vini vinosus Homerus,
betrays himself, Hor. Ep. 1, 19, 6.—Esp.a.With aliquem, to attempt to show something, in one's case, against him, to accuse, reprove, censure, charge with: Indicāsse est detulisse;b.arguisse accusāsse et convicisse,
Dig. 50, 16, 197 (cf. Fest. p. 22: Argutum iri in discrimen vocari): tu delinquis, ego arguar pro malefactis? Enn. (as transl. of Eurip. Iphig. Aul. 384: Eit egô dikên dô sôn kakôn ho mê sphaleis) ap. Rufin. §37: servos ipsos neque accuso neque arguo neque purgo,
Cic. Rosc. Am. 41, 120:Pergin, sceleste, intendere hanc arguere?
Plaut. Mil. 2, 4, 27; 2, 2, 32:hae tabellae te arguunt,
id. Bacch. 4, 6, 10:an hunc porro tactum sapor arguet oris?
Lucr. 4, 487:quod adjeci, non ut arguerem, sed ne arguerer,
Vell. 2, 53, 4:coram aliquem arguere,
Liv. 43, 5:apud praefectum,
Tac. A. 14, 41:(Deus) arguit te heri,
Vulg. Gen. 31, 42; ib. Lev. 19, 17; ib. 2 Tim. 4, 2; ib. Apoc. 3, 19 al.—With the cause of complaint in the gen.; abl. with or without de; with in with abl.; with acc.; with a clause as object; or with ut (cf. Ramsh. p. 326; Zumpt, § 446).(α).With gen.:(β).malorum facinorum,
Plaut. Ps. 2, 4, 56 (cf. infra, argutus, B. 2.):aliquem probri, Stupri, dedecoris,
id. Am. 3, 2, 2:viros mortuos summi sceleris,
Cic. Rab. Perd. 9, 26:aliquem tanti facinoris,
id. Cael. 1:criminis,
Tac. H. 1, 48:furti me arguent,
Vulg. Gen. 30, 33; ib. Eccl. 11, 8:repetundarum,
Tac. A. 3, 33:occupandae rei publicae,
id. ib. 6, 10:neglegentiae,
Suet. Caes. 53:noxae,
id. Aug. 67:veneni in se comparati,
id. Tib. 49:socordiae,
id. Claud. 3:mendacii,
id. Oth. 10:timoris,
Verg. A. 11, 384:sceleris arguemur,
Vulg. 4 Reg. 7, 9; ib. Act. 19, 40 al.—With abl.:(γ).te hoc crimine non arguo,
Cic. Verr. 2, 5, 18; Nep. Paus. 3 fin. —With de:(δ).de eo crimine, quo de arguatur,
Cic. Inv 2, 11, 37:de quibus quoniam verbo arguit, etc.,
id. Rosc. Am. 29 fin.:Quis arguet me de peccato?
Vulg. Joan. 8, 46; 16, 8.—With in with abl. (eccl. Lat.):(ε).non in sacrificiis tuis arguam te,
Vulg. Psa. 49, 8.—With acc.: quid undas Arguit et liquidam molem camposque natantīs? of what does he impeach the waves? etc., quid being here equivalent to cujus or de quo, Lucr. 6, 405 Munro.—(ζ).With an inf.-clause as object:(η).quae (mulier) me arguit Hanc domo ab se subripuisse,
Plaut. Men. 5, 2, 62; id. Mil. 2, 4, 36:occidisse patrem Sex. Roscius arguitur,
Cic. Rosc. Am. 13, 37:auctor illius injuriae fuisse arguebatur?
id. Verr. 2, 1, 33:qui sibimet vim ferro intulisse arguebatur,
Suet. Claud. 16; id. Ner. 33; id. Galb. 7:me Arguit incepto rerum accessisse labori,
Ov. M. 13, 297; 15, 504.—With ut, as in Gr. hôs (post-Aug. and rare), Suet. Ner. 7:II.hunc ut dominum et tyrannum, illum ut proditorem arguentes,
as being master and tyrant, Just. 22, 3.—Transf. to the thing.1.To accuse, censure, blame:2.ea culpa, quam arguo,
Liv. 1, 28:peccata coram omnibus argue,
Vulg. 1 Tim. 5, 20:tribuni plebis dum arguunt in C. Caesare regni voluntatem,
Vell. 2, 68; Suet. Tit. 5 fin.:taciturnitatem pudoremque quorumdam pro tristitiā et malignitate arguens,
id. Ner. 23; id. Caes. 75:arguebat et perperam editos census,
he accused of giving a false statement of property, census, id. Calig. 38:primusque animalia mensis Arguit imponi,
censured, taught that it was wrong, Ov. M. 15, 73:ut non arguantur opera ejus,
Vulg. Joan. 3, 20.—Trop., to denounce as false:A.quod et ipsum Fenestella arguit,
Suet. Vit. Ter. p. 292 Roth.—With reference to the person, to refute, confute:aliquem,
Suet. Calig. 8.—Hence, argūtus, a, um, P. a.Of physical objects, clear.1.To the sight, bright, glancing, lively:2.manus autem minus arguta, digitis subsequens verba, non exprimens,
not too much in motion, Cic. de Or. 3, 59, 220 (cf. id. Or. 18, 59: nullae argutiae digitorum, and Quint. 11, 3, [p. 160] 119-123):manus inter agendum argutae admodum et gestuosae,
Gell. 1, 5, 2:et oculi nimis arguti, quem ad modum animo affecti sumus, loquuntur,
Cic. Leg. 1, 9, 27:ocelli,
Ov. Am. 3, 3, 9; 3, 2, 83:argutum caput,
a head graceful in motion, Verg. G. 3, 80 (breve, Servius, but this idea is too prosaic): aures breves et argutae, ears that move quickly (not stiff, rigid), Pall. 4, 13, 2:argutā in soleā,
in the neat sandal, Cat. 68, 72.—a.. To the hearing, clear, penetrating, piercing, both of pleasant and disagreeable sounds, clear-sounding, sharp, noisy, rustling, whizzing, rattling, clashing, etc. (mostly poet.): linguae, Naev. ap. Non. p. 9, 24:b.aves,
Prop. 1, 18, 30:hirundo,
chirping, Verg. G. 1, 377:olores,
tuneful, id. E. 9, 36: ilex, murmuring, rustling (as moved by the wind), id. ib. 7, 1:nemus,
id. ib. 8, 22 al.—Hence, a poet. epithet of the musician and poet, clear-sounding, melodious:Neaera,
Hor. C. 3, 14, 21:poëtae,
id. Ep. 2, 2, 90:fama est arguti Nemesis formosa Tibullus,
Mart. 8, 73, 7: forum, full of bustle or din, noisy, Ov. A.A. 1, 80:serra,
grating, Verg. G. 1, 143:pecten,
rattling, id. ib. 1, 294; id. A. 7, 14 (cf. in Gr. kerkis aoidos, Aristoph. Ranae, v. 1316) al.—Hence, of rattling, prating, verbose discourse:sine virtute argutum civem mihi habeam pro preaeficā, etc.,
Plaut. Truc. 2, 6, 14:[Neque mendaciloquom neque adeo argutum magis],
id. Trin. 1, 2, 163 Ritschl.—Trop., of written communications, rattling, wordy, verbose:3. 4. B.obviam mihi litteras quam argutissimas de omnibus rebus crebro mittas,
Cic. Att. 6, 5: vereor, ne tibi nimium arguta haec sedulitas videatur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1. — Transf. to omens, clear, distinct, conclusive, clearly indicative, etc.:sunt qui vel argutissima haec exta esse dicant,
Cic. Div. 2, 12 fin.:non tibi candidus argutum sternuit omen Amor?
Prop. 2, 3, 24.—Of mental qualities.1.In a good sense, bright, acute, sagacious, witty:2.quis illo (sc. Catone) acerbior in vituperando? in sententiis argutior?
Cic. Brut. 17, 65:orator,
id. ib. 70, 247:poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,
id. Pis. 29; so,dicta argutissima,
id. de Or. 2, 61, 250:sententiae,
id. Opt. Gen. 2:acumen,
Hor. A. P. 364:arguto ficta dolore queri,
dexterously-feigned pain, Prop. 1, 18, 26 al. —In a bad sense, sly, artful, cunning:a.meretrix,
Hor. S. 1, 10, 40: calo. id. Ep. 1, 14, 42:milites,
Veg. Mil. 3, 6.—As a pun: ecquid argutus est? is he cunning? Ch. Malorum facinorum saepissime (i.e. has been accused of), Plaut. Ps. 2, 4, 56 (v. supra, I. B. a.).—Hence, adv.: argūtē (only in the signif. of B.).Subtly, acutely:b.respondere,
Cic. Cael. 8:conicere,
id. Brut. 14, 53:dicere,
id. Or. 28, 98.— Comp.:dicere,
Cic. Brut. 11, 42.— Sup.:de re argutissime disputare,
Cic. de Or. 2, 4, 18.—Craftily:obrepere,
Plaut. Trin. 4, 2, 132; Arn. 5, p. 181. -
16 figo
fīgo, xi, xum, 3 (archaic part. perf. ficta, Lucr. 3, 4; Varr. R. R. 3, 7, 4), v. a. [Gr. sphing-ô, to bind fast; sphigmos, phimos, muzzle; cf. fīlum, for figlum. Curt. Gr. Etym. p. 186; Germ. dick. dicht; Engl. thick. etc., Corss. Krit. Nachtr. p. 233], to fix, fasten, drive or thrust in, attach, affix (class.; cf.: pango, configo, defigo).I.Lit., constr. aliquid, aliquid in with abl. ( poet. also in with acc., or aliquid with abl. only):B.imbrices medias clavulis,
Cato, R. R. 21, 3:palum in parietem,
Plaut. Mil. 4, 4, 4:mucrones in cive an in hoste,
Cic. Phil. 14, 3, 6:tabulam decreti Caesaris aut beneficii,
to post up, id. ib. 1, 1, 3; cf. id. ib. 12, 5 fin.:Antonius accepta grandi pecunia fixit legem a dictatore comitiis latam,
i. e. posted it up as having been carried, id. Att. 14, 12, 1; cf.:adsentiri, ne qua tabula ullius decreti Caesaris figeretur,
id. Phil. 1, 1, 3:fixit leges pretio atque refixit,
Verg. A. 6, 622:quique aera legum vetustate delapsa, noscerent figerentque,
Tac. H. 4, 40:nec verba minacia aere fixo legebantur,
Ov. M. 1, 91:quam damnatis crucem servis fixeras,
hadst fixed in the ground, erected, Cic. Verr. 2, 5, 6, § 12:feraces plantas humo,
to plant, set, Verg. G. 4, 115:clavos verticibus,
Hor. C. 3, 24, 5:cuneos,
Plin. 17, 14, 24, § 109 (dub.):veribus trementia (frusta),
to fix on spits, Verg. A. 1, 212:spicula pectore,
Prop. 2, 13, 2 (3, 4, 2 M.);for which: harundo in vertice fixa,
Hor. S. 1, 8, 7:cristas vertice,
Verg. A. 10, 701:fumantes taedas sub pectore,
id. ib. 7, 457:notas in collo dente,
to impress, Tib. 1, 8, 38:virus in venas per vulnera,
injects, Cic. Arat. 432: vestigia, plants his steps, i. e. moves on, Verg. A. 6, 159:arma quae fixa in parietibus fuerant,
fastened up, hung up, Cic. Div. 1, 34, 74; cf.:scuta sublime fixa,
id. ib. 2, 31, 67:arma ad postem Herculis,
Hor. Ep. 1, 1, 5:arma thalamo,
Verg. A. 4, 495:arma Troïa hic,
id. ib. 1, 248:clipeum postibus,
id. ib. 3, 287:dona Laurenti Divo,
id. ib. 12, 768: ID AES AD STATVAM LORICATAM DIVI IVLII, S. C. ap. Plin. Ep. 8, 6, 13:qui spolia ex hoste fixa domi haberent,
Liv. 23, 23, 6; 38, 43, 11:navalem coronam fastigio Palatinae domus,
Suet. Claud. 17:luteum opus celsā sub trabe (hirundo),
Ov. F. 1, 158: ipse summis saxis fixus asperis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107, and id. Pis. 19, 43 (Trag. v. 413 ed. Vahl.):aliquem cruci,
nail, Quint. 7, 1, 30; Suet. Dom. 10:corpus lacerum in crucem (al. cruce),
Just. 21, 4 fin.:figit in virgine vultus,
fixes, Verg. A. 12, 70:oculos solo,
id. ib. 1, 482:oculos in terram,
Sen. Ep. 11: in poet. transf.:oculos horrenda in virgine fixus,
Verg. A. 11, 507 (cf.:defixus lumina vultu,
id. ib. 6, 156; Tac. A. 3, 1):Caesar in silentium fixus,
Tac. A. 6, 50 (56):obstipo capite et figentes lumine terram,
Pers. 3, 80:foribus miser oscula figit,
kisses, Lucr. 4, 1179:oscula dulcia,
Verg. A. 1, 687:sedem Cumis,
to fix his abode, Juv. 3, 2:domos,
Tac. A. 13, 54.—Transf., to fix by piercing through, to transfix, pierce (cf. configo, II.):II.hunc intorto figit telo,
Verg. A. 10, 382:hunc jaculo acuto,
Ov. M. 10, 131: hostes telis, Auct. B. Alex. 30 fin.:fixisse puellas gestit (Cupido),
Tib. 2, 1, 71:cervos,
Verg. E. 2, 29:dammas,
id. G. 1, 308; id. A. 5, 515; Sil. 1, 305:cutem (clavi),
Sen. Prov. 3:olli per galeam fixo stetit hasta cerebro,
Verg. A. 12, 537:aprum,
Juv. 1, 23:figar a sagitta,
Ov. H. 16, 278:vulnus,
to inflict, Mart. 1, 61, 4.Trop.A. 1.With in and abl.: ego omnia mea studia, omnem operam, curam, industriam, cogitationem, [p. 749] mentem denique omnem in Milonis consulatu fixi et locavi, Cic. Fam. 2, 6, 3.—2.With in and acc. (rare):3.fixus in silentium,
Tac. A. 6, 50.—In other constructions:B.beneficium, quemadmodum dicitur, trabali clavo,
Cic. Verr. 2, 5, 21, § 53:nostras intra te fige querelas,
Juv. 9, 94:penitus hoc se malum fixit,
Sen. Tranq. 15:nequitiae fige modum tuae,
Hor. C. 3, 15, 2. —(Acc. to I. B.) Of speech, to sting; taunt, rally a person:A.aliquem maledictis,
Cic. N. D. 1, 34, 93:adversarios,
id. Or. 26, 89.—Hence, fixus, a, um, P. a., fixed, fast, immovable.Lit. (very rare):B.illud maneat et fixum sit,
Cic. Rab. Post. 9, 25:inque tuis nunc Fixa pedum pono pressis vestigia signis,
i. e. firmly fixed in, Lucr. 3, 4; cf.in the foll.: astra,
the fixed stars, Manil. 2, 35; so,flammae,
Ov. Tr. 4, 3, 15.— Far more freq.,Trop.:vestigia (integritatis) non pressa leviter, sed fixa ad memoriam illius provinciae sempiternam,
Cic. Sest. 5, 13:non ita fixum, ut convelli non liceret,
id. Clu. 45, 126: fixum et statutum, id. Mur., 30, 62; cf.:consilium fixum,
id. Att. 6, 14, 2:animo fixum immotumque sedere, ne, etc.,
Verg. A, 4, 15: fixum est, with a subj.-clause, it is fixed, determined, Sil. 2, 364; 3, 114:decretum stabile, fixum, ratum,
Cic. Ac. 2, 9, 27; cf.:ratum, fixum, firmum,
permanent, id. ib. 2, 46, 141:illud fixum in animis vestris tenetote,
fixed, impressed, id. Balb. 28, 64: quae perpetuo animo meo fixa manebunt, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3.— Adv.: fixe, fixedly (late Lat.):ubi tenacius habitabit et fixius,
Aug. Ep. 6 fin. -
17 penetrabilis
pĕnĕtrābĭlis, e, adj. [penetro].I.Pass., that can be pierced or penetrated, penetrable ( poet. and in post-Aug. prose):II.corpus nullo penetrabile telo,
Ov. M. 12, 166:cum sit nulli penetrabilis,
Sen. Const. Sap. 3:pectus ferro,
Stat. Th. 2, 653:terra,
Just. 4, 1, 2:caput haud penetrabile Nili,
inaccessible, Stat. S. 3, 5, 21.—Act., piercing, penetrating ( poet. and in post-class. prose):III.Boreae penetrabile frigus,
Verg. G. 1, 93:telum,
id. A. 10, 481:harundo,
Sil. 7, 649:fulmen,
Ov. M. 13, 857:vinum penetrabilius in venas,
Macr. 7, 12:querimonia,
Gell. 10, 3, 4.— Comp.:sermo Dei est penetrabilior omni gladio ancipiti,
Vulg. Heb. 4, 12.—= penetralis (late Lat.): ad regni penetrabilia, Laurent. Hom. 1. -
18 penetrale
pĕnē̆trālis, e, adj. [penetro].I.Piercing, penetrating (ante-class.):II.frigus,
Lucr. 1, 494:ignis,
id. 1, 535:fulmineus multo penetralior ignis,
id. 2, 382.—Transf., inward, inner, internal, interior, innermost (mostly poet.):I.tecta,
Verg. G. 1, 379:aeternumque adytis effert penetralibus ignem,
id. A. 2, 297:abditi ac penetrales foci,
Cic. Har. Resp. 27, 57:di Penates... ab eo, quod penitus insideret: ex quo etiam penetrales a poëtis vocantur,
id. N. D. 2, 27, 68; so,per penetrales deos,
Sen. Oedip. 265; id. Phoen. 340: penetrale sacrificium dicitur, quod interiore parte sacrarii conficitur: unde et penetralia cujusque dicuntur;et penes nos, quod in potestate nostrā est,
Fest. p. 250 Müll.—As subst.: pĕnē̆trāle, is ( pĕnē̆tral, Macr. S. 7, 1; Symm. Ep. 2, 34), n.; usually in plur.: pĕnē̆trālĭa, ium, the inner part, interior of any thing, esp. of a building; the inside space, an inner room (mostly poet.; not in Cic. or Cæs.; cf. adytum).Lit.A.In gen.:B.penetrale urbis,
Liv. 41, 20, 7:in ipsis penetralibus (Britanniae),
Tac. Agr. 30:apparent Priami et veterum penetralia regum,
the inner chambers, Verg. A. 2, 484:in penetralibus regum ipsorum,
Vulg. Psa. 104, 30; so,penetralia alta medio tecti,
Verg. A. 7, 59:magni amnis penetralia,
Ov. M. 1, 574; Sil. 7, 501.—In partic.1.A sanctuary, esp. that of the Penates, a chapel:2.penetralia sunt penatium deorum sacraria,
Fest. p. 208 Müll.:Capitolini Tonantis,
Mart. 10, 51.—Transf., poet., the Penates, guardian deities:II.huc vittas castumque refer penetrale parentum,
Sil. 13, 62:avi penetralia Turni,
id. 1, 668.—Trop., an inner place, secret place, a secret (post-Aug.), Stat. S. 3, 5, 56:loci aperire penetralia,
Quint. 6, 2, 25:auxilia ex ipsis sapientiae penetralibus petere,
id. 12 prooem. §3: animus secedit in loca pura... Haec eloquentiae penetralia,
Tac. Or. 12:penetralia animi,
Ambros. in Luc. 1, 1, 12:mentis,
id. ib. 1, 5, 105.—With esp. reference to the signif. sanctuary (v. supra, I. B.):ut tantum intra suum penetral existimes adorandam (philosophiam),
Macr. S. 7, 1:sanctum penetral animi tui nesciunt,
Symm. Ep. 2, 34. — Adv.: pĕnē̆trālĭter, inwardly, internally (post-class.), Ven. Vit. S. Mart. 4, 597. -
19 penetralia
pĕnē̆trālis, e, adj. [penetro].I.Piercing, penetrating (ante-class.):II.frigus,
Lucr. 1, 494:ignis,
id. 1, 535:fulmineus multo penetralior ignis,
id. 2, 382.—Transf., inward, inner, internal, interior, innermost (mostly poet.):I.tecta,
Verg. G. 1, 379:aeternumque adytis effert penetralibus ignem,
id. A. 2, 297:abditi ac penetrales foci,
Cic. Har. Resp. 27, 57:di Penates... ab eo, quod penitus insideret: ex quo etiam penetrales a poëtis vocantur,
id. N. D. 2, 27, 68; so,per penetrales deos,
Sen. Oedip. 265; id. Phoen. 340: penetrale sacrificium dicitur, quod interiore parte sacrarii conficitur: unde et penetralia cujusque dicuntur;et penes nos, quod in potestate nostrā est,
Fest. p. 250 Müll.—As subst.: pĕnē̆trāle, is ( pĕnē̆tral, Macr. S. 7, 1; Symm. Ep. 2, 34), n.; usually in plur.: pĕnē̆trālĭa, ium, the inner part, interior of any thing, esp. of a building; the inside space, an inner room (mostly poet.; not in Cic. or Cæs.; cf. adytum).Lit.A.In gen.:B.penetrale urbis,
Liv. 41, 20, 7:in ipsis penetralibus (Britanniae),
Tac. Agr. 30:apparent Priami et veterum penetralia regum,
the inner chambers, Verg. A. 2, 484:in penetralibus regum ipsorum,
Vulg. Psa. 104, 30; so,penetralia alta medio tecti,
Verg. A. 7, 59:magni amnis penetralia,
Ov. M. 1, 574; Sil. 7, 501.—In partic.1.A sanctuary, esp. that of the Penates, a chapel:2.penetralia sunt penatium deorum sacraria,
Fest. p. 208 Müll.:Capitolini Tonantis,
Mart. 10, 51.—Transf., poet., the Penates, guardian deities:II.huc vittas castumque refer penetrale parentum,
Sil. 13, 62:avi penetralia Turni,
id. 1, 668.—Trop., an inner place, secret place, a secret (post-Aug.), Stat. S. 3, 5, 56:loci aperire penetralia,
Quint. 6, 2, 25:auxilia ex ipsis sapientiae penetralibus petere,
id. 12 prooem. §3: animus secedit in loca pura... Haec eloquentiae penetralia,
Tac. Or. 12:penetralia animi,
Ambros. in Luc. 1, 1, 12:mentis,
id. ib. 1, 5, 105.—With esp. reference to the signif. sanctuary (v. supra, I. B.):ut tantum intra suum penetral existimes adorandam (philosophiam),
Macr. S. 7, 1:sanctum penetral animi tui nesciunt,
Symm. Ep. 2, 34. — Adv.: pĕnē̆trālĭter, inwardly, internally (post-class.), Ven. Vit. S. Mart. 4, 597. -
20 penetralis
pĕnē̆trālis, e, adj. [penetro].I.Piercing, penetrating (ante-class.):II.frigus,
Lucr. 1, 494:ignis,
id. 1, 535:fulmineus multo penetralior ignis,
id. 2, 382.—Transf., inward, inner, internal, interior, innermost (mostly poet.):I.tecta,
Verg. G. 1, 379:aeternumque adytis effert penetralibus ignem,
id. A. 2, 297:abditi ac penetrales foci,
Cic. Har. Resp. 27, 57:di Penates... ab eo, quod penitus insideret: ex quo etiam penetrales a poëtis vocantur,
id. N. D. 2, 27, 68; so,per penetrales deos,
Sen. Oedip. 265; id. Phoen. 340: penetrale sacrificium dicitur, quod interiore parte sacrarii conficitur: unde et penetralia cujusque dicuntur;et penes nos, quod in potestate nostrā est,
Fest. p. 250 Müll.—As subst.: pĕnē̆trāle, is ( pĕnē̆tral, Macr. S. 7, 1; Symm. Ep. 2, 34), n.; usually in plur.: pĕnē̆trālĭa, ium, the inner part, interior of any thing, esp. of a building; the inside space, an inner room (mostly poet.; not in Cic. or Cæs.; cf. adytum).Lit.A.In gen.:B.penetrale urbis,
Liv. 41, 20, 7:in ipsis penetralibus (Britanniae),
Tac. Agr. 30:apparent Priami et veterum penetralia regum,
the inner chambers, Verg. A. 2, 484:in penetralibus regum ipsorum,
Vulg. Psa. 104, 30; so,penetralia alta medio tecti,
Verg. A. 7, 59:magni amnis penetralia,
Ov. M. 1, 574; Sil. 7, 501.—In partic.1.A sanctuary, esp. that of the Penates, a chapel:2.penetralia sunt penatium deorum sacraria,
Fest. p. 208 Müll.:Capitolini Tonantis,
Mart. 10, 51.—Transf., poet., the Penates, guardian deities:II.huc vittas castumque refer penetrale parentum,
Sil. 13, 62:avi penetralia Turni,
id. 1, 668.—Trop., an inner place, secret place, a secret (post-Aug.), Stat. S. 3, 5, 56:loci aperire penetralia,
Quint. 6, 2, 25:auxilia ex ipsis sapientiae penetralibus petere,
id. 12 prooem. §3: animus secedit in loca pura... Haec eloquentiae penetralia,
Tac. Or. 12:penetralia animi,
Ambros. in Luc. 1, 1, 12:mentis,
id. ib. 1, 5, 105.—With esp. reference to the signif. sanctuary (v. supra, I. B.):ut tantum intra suum penetral existimes adorandam (philosophiam),
Macr. S. 7, 1:sanctum penetral animi tui nesciunt,
Symm. Ep. 2, 34. — Adv.: pĕnē̆trālĭter, inwardly, internally (post-class.), Ven. Vit. S. Mart. 4, 597.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Piercing — Saltar a navegación, búsqueda Piercing de pezón, piercing labial y dilatadores en la oreja. Una perforación o piercing (cuya adaptación gráfica propuesta por las Academias de la Lengua Española es Pirsin [1] … Wikipedia Español
piercing — ● piercing nom masculin (anglais piercing, action de percer) Pratique consistant à percer la peau en certains endroits du corps ou certains organes, pour y fixer un bijou ; ce bijou. ● piercing (synonymes) nom masculin (anglais piercing, action… … Encyclopédie Universelle
Piercing — Pier cing, a. Forcibly entering, or adapted to enter, at or by a point; perforating; penetrating; keen; used also figuratively; as, a piercing instrument, or thrust. Piercing eloquence. Shak. [1913 Webster] {Pier cing*ly}, adv. {Pier cing*ness},… … The Collaborative International Dictionary of English
Piercing — (ingl.; pronunc. [pírsin]) m. Práctica de perforar distintas partes del cuerpo para llevar *pendientes. * * * Pirsin o piercing (voz inglesa que significa perforación, pronunciada aproximadamente pirsin) es la práctica de ponerse adornos del… … Enciclopedia Universal
Piercing — Piercing: Das Fremdwort bezeichnet das »Durchstechen oder Durchbohren der Haut zur Anbringung von Körperschmuck«. Das Substantiv, das wie die Mode selbst gegen Ende des 20. Jh.s aufgekommen ist, geht zurück auf gleichbed. engl. piercing, eine… … Das Herkunftswörterbuch
Piercing — Piercing. См. Прокалывание. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) … Словарь металлургических терминов
piercing — index acute, bitter (penetrating), caustic, harsh, incisive, interrogative, mordacious, perspicacious … Law dictionary
piercing — → pirsin … Diccionario panhispánico de dudas
piercing — |pírcingue| s. m. 1. Perfuração na pele para uso de tachas ou enfeites. 2. Orifício criado por essa perfuração. 3. Enfeite ou tacha que se usa nesse orifício. • Plural: piercings. ‣ Etimologia: palavra inglesa … Dicionário da Língua Portuguesa
piercing — /ˈpirsin(g), ingl. ˈpɪəsɪŋ/ [vc. ingl., dal v. to pierce «forare, perforare»] s. m. inv. CFR. branding (ingl.) … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
piercing — [adj] intense to the senses acute, agonizing, arctic, biting, bitter, blaring, cold, deafening, earsplitting, excruciating, exquisite, fierce, freezing, frosty, high, high pitched, keen, knifelike, loud, numbing, painful, penetrating, powerful,… … New thesaurus