Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

distinct

  • 1 DISTINCTUM (DISTINCT)

    отдельный, отличный, определенный; вещи ясны и отчетливы, когда они численно не одни и те же; отрицание идентичности.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > DISTINCTUM (DISTINCT)

  • 2 DISTINCTUM

    distinct - отдельный, отличный, определенный; вещи ясны и отчетливы, когда они численно не одни и те же; отрицание идентичности.

    Латинские философские термины > DISTINCTUM

  • 3 claresco

    clāresco, ĕre, clārui [clareeo] - intr. - [st1]1 [-] devenir clair, briller, étinceler.    - clarescit dies, Sen. Herc. Fur. 123: le jour commence à luire. --- Val. Fl. 7, 3; Tac. An. 15, 37. [st1]2 [-] devenir illustre, s’illustrer.    - ex gente Domitia duae familiae claruerunt, Suet. Ner. 1: deux branches de la famille Domitia se rendirent illustres.    - quoquo facinore clarescere, Tac. An. 4, 52: se faire un nom à tout prix. --- Tac. H. 2, 53; G. 14; Or. 36; Suet. Gram. 17; Just. 2, 1. [st1]3 [-] devenir distinct [pour l’oreille].    - clarescunt sonitus, Virg. En. 2, 301: les bruits se précisent.    - praeclusis, quibus clarescunt (tibiae) foraminibus, Quint. 1, 11, 7: quand on bouche les trous qui donnent un son aigu [à la flûte]. --- Gabius Bassus d. Gell. 5, 7, 2. [st1]4 [-] devenir distinct [pour l’esprit], devenir évident.    - alid ex alio clarescet, Lucr. 1, 1115: une chose s’éclairera par une autre.    - verba ipso materiae nitore clarescunt, Quint. 3, 8, 61: de la clarté de l'idée naît la clarté de l'expression. --- Quint. 8, 5, 19; 6, 4, 9; Macr. Somn. Scip. 2, 12.
    * * *
    clāresco, ĕre, clārui [clareeo] - intr. - [st1]1 [-] devenir clair, briller, étinceler.    - clarescit dies, Sen. Herc. Fur. 123: le jour commence à luire. --- Val. Fl. 7, 3; Tac. An. 15, 37. [st1]2 [-] devenir illustre, s’illustrer.    - ex gente Domitia duae familiae claruerunt, Suet. Ner. 1: deux branches de la famille Domitia se rendirent illustres.    - quoquo facinore clarescere, Tac. An. 4, 52: se faire un nom à tout prix. --- Tac. H. 2, 53; G. 14; Or. 36; Suet. Gram. 17; Just. 2, 1. [st1]3 [-] devenir distinct [pour l’oreille].    - clarescunt sonitus, Virg. En. 2, 301: les bruits se précisent.    - praeclusis, quibus clarescunt (tibiae) foraminibus, Quint. 1, 11, 7: quand on bouche les trous qui donnent un son aigu [à la flûte]. --- Gabius Bassus d. Gell. 5, 7, 2. [st1]4 [-] devenir distinct [pour l’esprit], devenir évident.    - alid ex alio clarescet, Lucr. 1, 1115: une chose s’éclairera par une autre.    - verba ipso materiae nitore clarescunt, Quint. 3, 8, 61: de la clarté de l'idée naît la clarté de l'expression. --- Quint. 8, 5, 19; 6, 4, 9; Macr. Somn. Scip. 2, 12.
    * * *
        Claresco, clarescis, clarescere. Quint. Estre cler et manifeste, Devenir cler.
    \
        Dies clarescit. Senec. Le jour s'esclercist, ou devient cler.
    \
        Plausu clarescere vulgi. Claud. Estre fort loué du commun populaire.

    Dictionarium latinogallicum > claresco

  • 4 expressus

        expressus adj. with comp.    [P. of exprimo], clearly exhibited, distinct, manifest, clear, plain, express: species deorum, quae nihil habeat expressi: litterae lituraeque. — Fig., distinct, real: signa virtutum: sceleris vestigia: haec expressiora: litterae expressae, articulated with precision.
    * * *
    expressa -um, expressior -or -us, expressissimus -a -um ADJ
    distinct/clear/plain/visible/prominent, clearly defined; closely modeled on

    Latin-English dictionary > expressus

  • 5 argutus

    [st1]1 [-] argūtus, a, um: a - en parl. du son pénétrant, bruyant, strident, perçant; sonore, clair, harmonieux. b - en parl. des odeurs, des saveurs pénétrant, âcre, aigre, subtil. c - pointu, fin. d - distinct, clair, explicite, significatif, expressif, détaillé. e - pénétrant, fin, ingénieux, spirituel, subtil. g - astucieux, rusé, roublard, retors.    - argutius nihil, Cic.: rien de plus ingénieux.    - argutissimae litterae, Cic.: lettres pleines de détails.    - arguti oculi, Ov.: yeux expressifs. [st1]2 [-] argūtus, a, um: part. passé de arguo.
    * * *
    [st1]1 [-] argūtus, a, um: a - en parl. du son pénétrant, bruyant, strident, perçant; sonore, clair, harmonieux. b - en parl. des odeurs, des saveurs pénétrant, âcre, aigre, subtil. c - pointu, fin. d - distinct, clair, explicite, significatif, expressif, détaillé. e - pénétrant, fin, ingénieux, spirituel, subtil. g - astucieux, rusé, roublard, retors.    - argutius nihil, Cic.: rien de plus ingénieux.    - argutissimae litterae, Cic.: lettres pleines de détails.    - arguti oculi, Ov.: yeux expressifs. [st1]2 [-] argūtus, a, um: part. passé de arguo.
    * * *
    I.
        Argutus, pen. prod. Participium. Plaut. Accusé, Reprins.
    II.
        Argutus, Adiectiuum nomen. Subtil, Ingenieux, Agu.
    \
        Acumen argutum. Horat. Esprit subtil, Ingenieuse subtilité.
    \
        Literae quam argutissimae. Cic. Qui dient tout au long et par le menu.
    \
        Manus arguta Cic. Qui faict des gestes.
    \
        Meretrix arguta. Horat. Fine et affetee.
    \
        Oculi arguti. Cic. Qui jectent beaucoup d'oeillades, Trop remuans.
    \
        Sedulitas arguta. Caelius ad Ciceronem. Trop affectee, Trop diligente et curieuse.
    \
        Argutus. Resonnant, Bruyant.
    \
        Calo argutus. Horat. Subtil.
    \
        Forum argutum. Ouid. Où on faict grand bruit.
    \
        Ilex arguta. Virgil. En laquelle les oiseaulx font grand bruit.
    \
        Serra arguta. Virgil. Qui meine bruit.
    \
        Valles argutae. Columel. Resonnantes.
    \
        Argutus. Virgil. Maigre.

    Dictionarium latinogallicum > argutus

  • 6 baptisterium

    baptistērĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] piscine [pour se baigner et nager]. --- Plin. Ep. 5, 6, 25. [st2]2 [-] baptistère (édifice, distinct de l'église et qui renfermait les fonts baptismaux). --- Sid. Ep. 4, 15.    - [gr]gr. βαπτιστήριον. - voir hors site baptistère.
    * * *
    baptistērĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] piscine [pour se baigner et nager]. --- Plin. Ep. 5, 6, 25. [st2]2 [-] baptistère (édifice, distinct de l'église et qui renfermait les fonts baptismaux). --- Sid. Ep. 4, 15.    - [gr]gr. βαπτιστήριον. - voir hors site baptistère.
    * * *
        Baptisterium, Plin. iunior. La cuve, ou autre grand vaisseau dedens lequel on se lave, Fonts à baptizer.

    Dictionarium latinogallicum > baptisterium

  • 7 candidus

    candĭdus, a, um [st2]1 [-] d’un blanc éclatant, blanc. [st2]2 [-] pur, brillant, radieux, éclatant, beau. [st2]3 [-] vêtu de blanc. [st2]4 [-] net, clair, distinct. [st2]5 [-] qui a les cheveux blancs. [st2]6 [-] heureux, favorable, propice. [st2]7 [-] candide, franc, sincère, impartial.    - candida de nigris et de candentibus atra facere, Ov. M. 11, 315: rendre blanc le noir et noir le blanc.    - candida, ae, f.: robe blanche (du candidat); spectacle (donné par un candidat).    - edere candidam, Ambros. Serm. 81: donner un spectacle.
    * * *
    candĭdus, a, um [st2]1 [-] d’un blanc éclatant, blanc. [st2]2 [-] pur, brillant, radieux, éclatant, beau. [st2]3 [-] vêtu de blanc. [st2]4 [-] net, clair, distinct. [st2]5 [-] qui a les cheveux blancs. [st2]6 [-] heureux, favorable, propice. [st2]7 [-] candide, franc, sincère, impartial.    - candida de nigris et de candentibus atra facere, Ov. M. 11, 315: rendre blanc le noir et noir le blanc.    - candida, ae, f.: robe blanche (du candidat); spectacle (donné par un candidat).    - edere candidam, Ambros. Serm. 81: donner un spectacle.
    * * *
        Candidus, pen. corr. Adiectiuum. Reluisant, Resplendissant, Candide.
    \
        Candidus. Blanc.
    \
        Color candidus. Plin. Blanchastre.
    \
        Dies candidus. Ouid. Beau et cler.
    \
        Panis candidus. Quintil. Pain blanc.
    \
        Populus candida. Virgil. Un arbre qu'on appelle Tremble.
    \
        Sententia candida. Ouid. Par laquelle est absouls celuy qui estoit accusé en jugement.
    \
        Sudario candido frontem tergere. Quintil. Esuyer son front d'un mouchoir blanc.
    \
        Turba candida. Ouid. Vestue de blanc.
    \
        Candidum oui. Plin. Aubun d'oeuf, Le blanc d'un oeuf, La glaire.
    \
        Candidus, transsumitur ad animum. Horat. De bonnaire et sans malice, sans envie ou mauvais vouloir, Qui va à la bonne foy.
    \
        Vita candida. Cic. Vie innocente.
    \
        Candidus. Horat. Ami, Bien voulant, Bening.
    \
        Fauonii candidi. Horat. Doulx et gratieux.
    \
        Hora candida. Ouid. Heureuse.
    \
        Nota candidiore lux. Catul. Heureuse journee.

    Dictionarium latinogallicum > candidus

  • 8 discors

    discors, discordis, (abl. discordi) [st2]1 [-] en désaccord, en mésintelligence, en guerre. [st2]2 [-] différent, distinct, double. [st2]3 [-] discordant.    - civitas secum ipsa discors, Liv. 2, 23: la cité elle-même en désaccord avec elle.    - filius discors patri, Vell. 2, 37, 2: le fils en désaccord avec son père.    - arma discordia, Virg. G. 2.459: armes ennemies.
    * * *
    discors, discordis, (abl. discordi) [st2]1 [-] en désaccord, en mésintelligence, en guerre. [st2]2 [-] différent, distinct, double. [st2]3 [-] discordant.    - civitas secum ipsa discors, Liv. 2, 23: la cité elle-même en désaccord avec elle.    - filius discors patri, Vell. 2, 37, 2: le fils en désaccord avec son père.    - arma discordia, Virg. G. 2.459: armes ennemies.
    * * *
        Discors, discordis, om. gen. Liu. Discordant, Mal accordant.
    \
        Modi discordes. Stat. Chanterie ou musique mal accordante, ou discordante, ou desaccordante.
    \
        Pectora discordia. Lucan. Courages et voluntez mal d'accord.
    \
        Venti discordes. Ouid. Qui soufflent l'un contre l'autre.
    \
        Vesania discors. Horat. Insanie et fureur differente et diverse.

    Dictionarium latinogallicum > discors

  • 9 distinctus

    [st1]1 [-] distinctus, a, um: part. passé de distinguo. - [abcl][b]a - partagé, divisé, séparé. - [abcl]b - distinct. - [abcl]c - bien ordonné, soigné, méthodique. - [abcl]d - nuancé, varié, orné avec goût.[/b]    - Romana acies distinctior, Liv. 9.19: armée romaine plus variée.    - distinctus ab Homeri aetate, Vell. 1, 7: postérieur à Homère    - distinctus sermo, Quint.: langage soigné.    - non distincto, Tac.: en laissant dans le doute. [st1]2 [-] distinctŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. distinctu): - [abcl][b]a - différence. - [abcl]b - diversité, variété.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] distinctus, a, um: part. passé de distinguo. - [abcl][b]a - partagé, divisé, séparé. - [abcl]b - distinct. - [abcl]c - bien ordonné, soigné, méthodique. - [abcl]d - nuancé, varié, orné avec goût.[/b]    - Romana acies distinctior, Liv. 9.19: armée romaine plus variée.    - distinctus ab Homeri aetate, Vell. 1, 7: postérieur à Homère    - distinctus sermo, Quint.: langage soigné.    - non distincto, Tac.: en laissant dans le doute. [st1]2 [-] distinctŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. distinctu): - [abcl][b]a - différence. - [abcl]b - diversité, variété.[/b]
    * * *
        Herbae distinctae floribus. Ouid. Parmi lesquelles y a diverses fleurs, Bigarees ou grivolees de fleurs.
    \
        Litora distincta tectis et vrbibus. Cic. Le long desquels y a plusieurs villes et maisons, Comme peincts et marquetez de villes et bastiments.
    \
        Distincta et interpuncta interualla. Cic. Distinguez et separez par certains poincts mis et marquez entre deux.
    \
        Oratio composita et ornata, et artificio quodam et expolitione distincta. Cic. Embellie, et comme peincte ou marquetee.
    \
        Distinctus, huius distinctus. Tacit. Diversité, Varieté.

    Dictionarium latinogallicum > distinctus

  • 10 explanabilis

    explānābĭlis, e [explano] Sen. clair, distinct, intelligible.
    * * *
    explānābĭlis, e [explano] Sen. clair, distinct, intelligible.
    * * *
        Explanabilis, et hoc explanabile, pen. cor. Adiectiuum: vt Vox explanabilis. Seneca. Distincte, Diserte: Cui contraria est Vox confusa.

    Dictionarium latinogallicum > explanabilis

  • 11 expressus

    [st1]1 [-] part. passé de exprimo. - [abcl][b]a - pressé, comprimé. - [abcl]b - qu'on a fait sortir en pressant, exprimé. - [abcl]c - au fig. tiré, arraché. - [abcl]d - porté en haut, élevé. - [abcl]e - saillant, proéminent. - [abcl]f - reproduit, imité, représenté. - [abcl]g - traduit. - [abcl]h - prononcé distinctement, distinct, bien articulé. - [abcl]i - exprimé clairement (complètement), exprès, clair.[/b]    - expressa vi pecunia, Cic.: argent extorqué.    - expressa effigies, Cic.: portrait aux contours nets.    - expressa conditio, Dig.: condition expresse. [st1]2 [-] expressŭs, ūs, m.: Vitr. ascension de l'eau dans les tuyaux.
    * * *
    [st1]1 [-] part. passé de exprimo. - [abcl][b]a - pressé, comprimé. - [abcl]b - qu'on a fait sortir en pressant, exprimé. - [abcl]c - au fig. tiré, arraché. - [abcl]d - porté en haut, élevé. - [abcl]e - saillant, proéminent. - [abcl]f - reproduit, imité, représenté. - [abcl]g - traduit. - [abcl]h - prononcé distinctement, distinct, bien articulé. - [abcl]i - exprimé clairement (complètement), exprès, clair.[/b]    - expressa vi pecunia, Cic.: argent extorqué.    - expressa effigies, Cic.: portrait aux contours nets.    - expressa conditio, Dig.: condition expresse. [st1]2 [-] expressŭs, ūs, m.: Vitr. ascension de l'eau dans les tuyaux.
    * * *
        Expressus, Nomen ex participio: vt Expressum signum Corinthium. Plin. iunior. Faict au vif et naifvement, et resemblant fort le naturel.
    \
        Expressa carmina. Catul. Translatez de Grec en Latin.
    \
        Expressior loquacitas certo generi picarum. Plin. Plus parfaicte et entiere, Un langage plus approchant de celuy de l'homme.

    Dictionarium latinogallicum > expressus

  • 12 secretus

    sēcrētus, a, um part.-adj. de secerno. [st2]1 [-] mis à part, séparé, distinct, particulier. [st2]2 [-] isolé, solitaire, retiré, reculé. [st2]3 [-] caché, secret. [st2]4 [-] rare, peu commun.    - secretis vocabulis appellari, Varr.: recevoir des noms distincts.    - bona pars secreta petit loca, balnea vitat, Hor. A. P. 298: la plupart cherchent la solitude, fuient les bains.    - vacuis porticibus secretus agitat, Tac. A. 11, 21: il se promène seul sous les portiques déserts.    - libertus ex secretioribus ministeriis, Tac. Agr. 40: affranchi employé aux affaires confidentielles.    - nec quicquam secretum alter ab altero habebant, Liv. 39, 10, 1: ils n'avaient plus de secrets l'un pour l'autre.    - secreta auris, Hor.: oreille qui reçoit les confidences.    - tu (Anna) secreta pyram tecto interiore sub auras erige, Virg. En. 4, 494: toi, fais dresser secrètement, à ciel ouvert, dans la cour du palais, un bûcher.
    * * *
    sēcrētus, a, um part.-adj. de secerno. [st2]1 [-] mis à part, séparé, distinct, particulier. [st2]2 [-] isolé, solitaire, retiré, reculé. [st2]3 [-] caché, secret. [st2]4 [-] rare, peu commun.    - secretis vocabulis appellari, Varr.: recevoir des noms distincts.    - bona pars secreta petit loca, balnea vitat, Hor. A. P. 298: la plupart cherchent la solitude, fuient les bains.    - vacuis porticibus secretus agitat, Tac. A. 11, 21: il se promène seul sous les portiques déserts.    - libertus ex secretioribus ministeriis, Tac. Agr. 40: affranchi employé aux affaires confidentielles.    - nec quicquam secretum alter ab altero habebant, Liv. 39, 10, 1: ils n'avaient plus de secrets l'un pour l'autre.    - secreta auris, Hor.: oreille qui reçoit les confidences.    - tu (Anna) secreta pyram tecto interiore sub auras erige, Virg. En. 4, 494: toi, fais dresser secrètement, à ciel ouvert, dans la cour du palais, un bûcher.
    * * *
        Secretus, pe. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Separé et mis à part, Trié.
    \
        Consultant secretae. Plaut. A part.
    \
        Secretissimae pabulationes. Columel. Reculees fort loing.
    \
        Secretum. Pli. iun. Lieu où on se retire à part d'avec les autres.
    \
        Secretum. Plin. Secret.
    \
        Animi secreta detegere. Quintil. Dire, ou descouvrir son secret.
    \
        Secretum poscere. Demander de parler à quelcun à part et en secret. Bud.

    Dictionarium latinogallicum > secretus

  • 13 separatus

    [st1]1 [-] separātus, a, um: part. passé de separo; séparé, mis à part, détaché, distinct, isolé.    - separata utilitate, Cic. Tusc. 4, 15, 34: abstraction faite de l'intérêt.    - in separatis jugis, Hor.: sur des montagnes solitaires.    - privati ac separati agri apud eos nihil est, Caes. B. G. 4.1: aucun d'eux ne possède de terres en propre.    - exordium separatum, Cic.: exorde qui ne se rattache pas au sujet.    - genus ipsum per se separatum, Cic.: genre considéré isolément et en lui-même. [st1]2 [-] separātŭs, ūs, m.: séparation.
    * * *
    [st1]1 [-] separātus, a, um: part. passé de separo; séparé, mis à part, détaché, distinct, isolé.    - separata utilitate, Cic. Tusc. 4, 15, 34: abstraction faite de l'intérêt.    - in separatis jugis, Hor.: sur des montagnes solitaires.    - privati ac separati agri apud eos nihil est, Caes. B. G. 4.1: aucun d'eux ne possède de terres en propre.    - exordium separatum, Cic.: exorde qui ne se rattache pas au sujet.    - genus ipsum per se separatum, Cic.: genre considéré isolément et en lui-même. [st1]2 [-] separātŭs, ūs, m.: séparation.
    * * *
        Separatus, pen. prod. Participium. Cic. Separé, Desemparé.

    Dictionarium latinogallicum > separatus

  • 14 clārus

        clārus adj. with comp. and sup.    [1 CAL-], clear, bright, shining, brilliant: lux, open day: clarissimā luce laetari: mundi lumina, V.: lucerna, H.: nox, Ta.: pater clarus intonat, in the clear sky, V.: clarissimae gemmae: vitrum, O.: purpurarum sidere clarior usus, H.: argento delphines, V.: gemmis corona, O.: aquilo, clearing, V.—Clear, loud, distinct: clarissima vox: clarior vox, Cs.: plangor, O.—Fig., clear, manifest, plain, evident, intelligible: haec certa et clara adferre, T.: omnia non properanti clara certaque erunt, L.: luce clariora consilia: id quod est luce clarius: somno clarius, O. —Brilliant, celebrated, renowned, illustrious, honorable, famous, glorious: viri: oppidum: gloriā clariores: vir clarissimus: pax clarior quam bellum, L.: ad memoriam imperium, L.: facundia, S.: clarissima civitas, N.: agendis causis, H.: bello, Ta.: ex doctrinā: ob id factum, H.: Troianoque a sanguine Acestes, V.—Notorious, noted, marked: minus clarum putavit fore quod, etc.: populus luxuriā, L.
    * * *
    clara -um, clarior -or -us, clarissimus -a -um ADJ
    clear, bright, gleaming; loud, distinct; evident, plain; illustrious, famous

    Latin-English dictionary > clārus

  • 15 dīlūcidus

        dīlūcidus adj. with comp.    [diluceo], clear, distinct, evident: oratio: omnia dilucidiora facientes.
    * * *
    dilucida, dilucidum ADJ
    plain, distinct, lucid

    Latin-English dictionary > dīlūcidus

  • 16 dīstinctus

        dīstinctus adj. with comp.    [P. of distinguo], separated, separate, distinct: genera delictorum: acies distinctior, ex pluribus partibus constans, L.: concentus ex distinctis sonis. — Decorated, adorned, studded, impressive: pocula gemmis: herbae floribus, O.: oratio expolitione: in utroque genere Cato, eminent.
    * * *
    distincta, distinctum ADJ
    separate, distinct; definite, lucid

    Latin-English dictionary > dīstinctus

  • 17 absum

    I
    abesse, abfui, abfuturus V
    be away/absent/distant/missing; be free/removed from; be lacking; be distinct
    II
    abesse, afui, afuturus V
    be away/absent/distant/missing; be free/removed from; be lacking; be distinct

    Latin-English dictionary > absum

  • 18 discors

    dis-cors, cordis ( nom. f. discordis, Pompon. ap. Prisc. p. 726 Com., v. 164 Rib.), adj. [cor], discordant, disagreeing, inharmonious, at variance; opp. concors (class.).
    I.
    Prop.
    A.
    Of persons: homines non contentione, non ambitione discordes, * Cic. Agr. 2, 33, 91:

    ad alia discordes,

    Liv. 4, 26:

    in civitate discordi,

    Tac. H. 2, 10:

    vexillarii discordium legionum,

    id. A. 1, 38.— Poet.:

    Tanais discors,

    Hor. C. 3, 29, 28 et saep.;

    of Minotaurus: fetus,

    Ov. M. 8, 133:

    civitas secum ipsa discors,

    Liv. 2, 23:

    filius (Tigranis) discors patri,

    Vell. 2, 37, 2; so with dat., Tac. A. 3, 42; 11, 6; 14, 38.—
    B.
    Of inanimate things:

    inter se discordia membra,

    Lucr. 5, 894; Liv. 9, 3:

    semina rerum,

    Ov. M. 1, 9:

    venti,

    Verg. A. 10, 356; Ov. M. 4, 621:

    arma,

    Verg. G. 2, 459; Tib. 2, 3, 37; cf.

    bella,

    Ov. M. 9, 403:

    animi,

    Verg. A. 9, 688:

    vesania,

    Hor. S. 2, 3, 174:

    concordia rerum,

    id. Ep. 1, 12, 19:

    symphonia,

    id. A. P. 374.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., unlike, discordant, different (post-Aug):

    hostes moribus et linguis,

    Curt. 4, 13, 4:

    linguae tot populorum,

    Plin. 3, 5, 6, § 39:

    aestus marini tempore,

    i. e. taking place at different times, id. 2, 97, 99, § 218:

    mixtura generum in vino, non modo in musto discors,

    id. 17, 22, 35, § 187.—
    B.
    Different, distinct, double:

    a fonte discors manat hinc uno latex,

    two distinct streams, Sen. Herc. Fur. 711:

    se scindit unius sacri Discors favilla,

    id. Oed. 322:

    discordemque utero fetum tulit,

    Ov. M. 8, 133 (Merk. al. dissortem).— Comp., sup., and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > discors

  • 19 exprimo

    ex-prĭmo, pressi, pressum, 3, v. a. [premo], to press or squeeze out, to force out (class.).
    I.
    Lit.:

    oleum ex malobathro,

    Plin. 12, 26, 59, § 129:

    sucum expresso semini,

    id. 20, 1, 2, § 3:

    sucum flore,

    id. 21, 19, 74, § 127:

    sucum radici,

    id. 27, 13, 109, § 136; cf.: vinum palmis, oleum sesamae (dat.), id. 6, 28, 32, § 161:

    oleum amygdalis,

    id. 13, 1, 2, § 8:

    sudorem de corpore,

    Lucr. 5, 487:

    lacrimulam oculos terendo,

    Ter. Eun. 1, 1, 23:

    si nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,

    Cic. Div. 2, 19, 44:

    liquorem per densa foramina (cribri),

    Ov. M. 12, 438; cf.:

    aquam in altum,

    Plin. 31, 3, 23, § 39:

    aquam in altitudinem,

    Vitr. 8, 7:

    quantum has (turres) quotidianus agger expresserat,

    had carried up, raised, Caes. B. G. 7, 22, 4 Oud.:

    pecuniam alicui,

    Suet. Oth. 5; id. Vesp. 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    With an object denoting that out of which something is pressed or squeezed, to press, squeeze, wring:

    spongiam ex oleo vel aceto,

    Cels. 5, 24 med.:

    lanam ex vino vel aceto,

    Plin. 29, 2, 9, § 31; cf.:

    Venus madidas exprimit imbre comas,

    Ov. A. A. 3, 224:

    spongiae expressae inter duas tabulas,

    Plin. 31, 11, 47, § 128:

    oleam,

    id. 12, 27, 60, § 130:

    folia rosae,

    id. 21, 18, 73, § 122:

    tuberculum,

    id. 11, 11, 12, § 29.—
    2.
    To form by pressure, to represent, form, model, portray, express (mostly poet. and in postAug. prose;

    freq. in the elder Pliny): (faber) et ungues exprimet et molles imitabitur aere capillos,

    Hor. A. P. 33; cf.:

    alicujus furorem... verecundiae ruborem,

    Plin. 34, 14, 40, § 140:

    expressa in cera ex anulo imago,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    imaginem hominis gypso e facie ipsa,

    Plin. 35, 12, 44, § 153; cf.:

    effigiem de signis,

    id. ib.:

    optime Herculem Delphis et Alexandrum, etc.,

    id. 34, 8, 19, § 66 et saep.:

    vestis stricta et singulos artus exprimens,

    exhibiting, showing, Tac. G. 17:

    pulcher aspectu sit athleta, cujus lacertos exercitatio expressit,

    has well developed, made muscular, Quint. 8, 3, 10.
    II.
    Trop.
    A.
    To squeeze or wring out, to extort, wrest, elicit: lex, quam ex natura ipsa arripuimus, hausimus, expressimus, qs. pressed out, Cic. Mil. 4, 10:

    utilitas expressit nomina rerum,

    has imposed, Lucr. 5, 1029: cf.:

    cum ab iis saepius quaereret, neque ullam omnino vocem exprimere posset,

    Caes. B. G. 1, 32, 3:

    expressa est Romanis necessitas obsides dandi,

    Liv. 2, 13, 4:

    confessionem concessi maris hosti,

    id. 37, 31, 5:

    confessionem cruciatu,

    Suet. Galb. 10:

    deditionem ultimā necessitate,

    Liv. 8, 2, 6:

    pecunia vi expressa et coacta,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 165:

    tu si tuis blanditiis a Sicyoniis nummulorum aliquid expresseris,

    Cic. Att. 1, 19, 9:

    risum magis quam gemitum,

    Plin. Ep. 4, 7, 7 et saep.—With ut:

    expressi, ut conficere se tabulas negaret,

    have constrained, Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    expressit, ut polliceretur,

    Curt. 6, 7. —
    B.
    Transf. (acc. to I. B. 2.), to imitate, copy, represent, to portray, describe, express, esp. in words (cf. reddo):

    cum magnitudine animi tum liberalitate vitam patris et consuetudinem expresserit,

    i. e. imitated, Cic. Rab. Post. 2, 4:

    lex expressa ad naturam,

    id. Leg. 2, 5, 13:

    vitia imitatione ex aliquo expressa,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    rem ante oculos ponit, cum exprimit omnia perspicue, ut res prope dicam manu tentari possit,

    Auct. Her. 4, 40, 62; cf. id. ib. §

    63: hanc speciem Pasiteles caelavit argento et noster expressit Archias versibus,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    mores alicujus oratione,

    id. de Or. 2, 43, 184:

    multas nobis imagines fortissimorum virorum expressas scriptores Graeci et Latini reliquerunt,

    id. Arch. 6, 14; cf. id. ib. 12, 30:

    in Platonis libris omnibus fere Socrates exprimitur,

    id. de Or. 3, 4, 15: Mithridaticum bellum magnum atque difficile totum ab hoc expressum est, depicted to the life, id. Arch. 9, 21; cf.:

    ut Euryalum exprimat infans,

    may resemble, Juv. 6, 81.—With rel.-clause as object:

    diligenter, quae vis subjecta sit vocibus,

    id. Fin. 2, 2, 6:

    exprimere non possum, quanto sim gaudio affectus,

    tell, express, Plin. Ep. 5, 15, 2; Vell. 2, 124, 1:

    verbis exprimere quid quis sentiat,

    Plin. Ep. 5, 16, 7:

    quod exprimere dicendo sensa possumus,

    Cic. de Or. 1, 8, 32:

    mores in scriptis exprimere,

    Suet. Vit. Ter. 4.—Of translating into another language, to render, translate:

    si modo id exprimere Latine potuero,

    Cic. Rep. 1, 43; cf. id. ib. 1, 44: katalêpsin, verbum e verbo exprimentes comprehensionem dicemus, id. Ac. 2, 10, 31:

    nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit,

    id. Fin. 3, 4, 15; cf.:

    verbum de verbo expressum extulit,

    Ter. Ad. prol. 11:

    fabellae Latinae ad verbum de Graecis expressae,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Plin. Ep. 4, 18, 1.—Of words, to pronounce, utter:

    nolo exprimi litteras putidius nolo obscurari neglegentius,

    with affected distinctness, Cic. de Or. 3, 11, 41:

    verba,

    Quint. 1, 2, 6; 9, 4, 10; 40 al.—Rarely of a personal object:

    oratorem imitando effingere atque exprimere,

    Cic. de Or. 2, 22, 90:

    moderatorem rei publicae nostris libris diligenter expressimus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, expressus, a, um, P. a., clearly exhibited, prominent, distinct, visible, manifest, clear, plain, express (syn. solidus, opp. adumbratus).
    A.
    Lit.:

    species deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi, nihil expressi, nihil eminentis,

    Cic. N. D. 1, 27, 75; cf.:

    litterae lituraeque omnes assimulatae, expressae,

    id. Verr. 2, 2, 77, § 189:

    corpora lacertis expressa,

    powerful, muscular, Quint. 8 praef. §

    19: protinus omnibus membris, expressus infans,

    fully formed, id. 2, 4, 6.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    habuit Catilina permulta maximarum non expressa signa, sed adumbrata virtutum,

    Cic. Cael. 5, 12; cf.:

    est gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata,

    id. Tusc. 3, 2, 3 (v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 22, 62, p. 723 sq.):

    indicia solida et expressa,

    id. Planc. 12; cf.:

    veri juris germanaeque justitiae solida et expressa effigies,

    id. Off. 3, 17, 69:

    expressa sceleris vestigia,

    id. Rosc. Am. 22, 62:

    expressiora et illustriora,

    id. Fam. 1, 7, 9; cf. Plin. Ep. 5, 15, 3; and:

    quid expressius atque signatius in hanc causam?

    Tert. Res. Carn. 3.—
    2.
    Expressa carmina Battiadae, translated, Cat. 65, 16.—Of distinct pronunciation:

    vitia oris emendet, ut expressa sint verba, ut suis quaeque litterae sonis enuntientur,

    Quint. 1, 11, 4:

    expressior sermo,

    id. 1, 1, 37:

    expressior loquacitas generi picarum est,

    Plin. 10, 42, 59, § 118. —In a bad sense, of a too emphatic, affected pronunciation: sonus erat dulcis: litterae neque expressae neque oppressae, ne aut obscurum esset aut putidum, Cic Off. 1, 37, 133.—Hence, adv.: expressē.
    * 1.
    Lit., with pressure, strongly:

    artus expressius fricare,

    Scrib. Comp. 198.—
    2.
    Trop., expressly, distinctly, clearly:

    conscripta exempla,

    Auct. Her. 4, 7, 10:

    quod ipsum expressius Hesiodus hoc versu significavit,

    Col. 11, 1, 29.—Of pronunciation, distinctly:

    ut ea (R littera) a nullo expressius efferretur,

    Val. Max. 8, 7, 1 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > exprimo

  • 20 cognominis

    cōgnōminis, e (abl. e) [ cognomen ]
    соименный, одноимённый Pl, V etc.
    filii cognomines ac tantura praenominibus distinct! Su — сыновья, носящие одно cognomen( тёзки) и различаемые только но их praenomina

    Латинско-русский словарь > cognominis

См. также в других словарях:

  • distinct — 1 Distinct, separate, several, discrete are comparable when used in reference to two or more things (sometimes persons) and in the sense of not being individually the same. Distinct always implies a capacity for being distinguished by the eye or… …   New Dictionary of Synonyms

  • distinct — distinct, incte [ distɛ̃(kt), ɛ̃kt ] adj. • 1308; lat. distinctus, de distinguere 1 ♦ Qui ne se confond pas avec qqch. d analogue, de voisin. ⇒ autre, différent, indépendant, séparé. Problèmes, domaines distincts. « la politique n est pas… …   Encyclopédie Universelle

  • distinct — distinct, distinctive 1. Both words are related to the verb distinguish, but distinct means essentially ‘separate, different’ (The word has several distinct meanings) or ‘unmistakable, decided’ (She has a distinct impression of being watched),… …   Modern English usage

  • distinct — DISTÍNCT, Ă, distincţi, te, adj. 1. Care se deosebeşte prin anumite trăsături proprii de alte lucruri de acelaşi fel sau asemănătoare; deosebit, diferit. 2. (Adesea adverbial) Clar, evident, lămurit, desluşit. – Din fr. distinct, lat. distinctus …   Dicționar Român

  • Distinct — Dis*tinct , a. [L. distinctus, p. p. of distinguere: cf. F. distinct. See {Distinguish}.] 1. Distinguished; having the difference marked; separated by a visible sign; marked out; specified. [Obs.] [1913 Webster] Wherever thus created for no place …   The Collaborative International Dictionary of English

  • distinct — I (clear) adjective apparent, clarus, clear cut, clear to the mind, clear to the senses, clearly defined, concrete, conspicuous, crystal clear, definite, distinctus, distinguishable, easily perceived, easily understood, eidetic, evident, explicit …   Law dictionary

  • distinct — distinct, te (di stin, stin kt ; il y a trois manières différentes de prononcer ce mot au masculin : les uns disent di stinkt , les autres di stink ; d autres enfin di stin ; cette dernière manière a pour elle l analogie ; c était celle du temps… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • distinct — [di stiŋkt′] adj. [ME & OFr < L distinctus, pp. of distinguere: see DISTINGUISH] 1. not alike; different 2. not the same; separate; individual 3. clearly perceived or marked off; clear; plain [a distinct image] 4. well defined; unmistakable;… …   English World dictionary

  • distinct — DISTINCT, INCTE. adject. Différent, séparé d un autre. Ce sont deux choses bien distinctes. Il faut que les articles d un compte soient bien distincts. [b]f♛/b] Il signifie aussi, Clair et net. Un son distinct, une voix distincte. Une vue… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • distinct — [adj1] apparent, obvious audible, categorical, clean cut, clear, clear cut, decided, definite, enunciated, evident, explicit, express, incisive, lucid, manifest, marked, noticeable, palatable, patent, perspicuous, plain, prescribed, recognizable …   New thesaurus

  • distinct — Distinct, [distin]cte. adj. v. Different, separé d un autre. Ce sont deux choses bien distinctes. il faut que les articles d un compte soient distincts. Il signifie aussi, Clair & net. Un son distinct. une voix distincte. une veüe distincte. en… …   Dictionnaire de l'Académie française

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»