-
1 arguo
argŭo, ŭi, ūtum (ŭĭtum, hence arguiturus, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 882 P.), 3, v. a. [cf. argês, white; argos, bright; Sanscr. árgunas, bright; ragatas, white; and rag, to shine (v. argentum and argilla); after the same analogy we have clarus, bright; and claro, to make bright, to make evident; and the Engl. clear, adj., and to clear = to make clear; v. Curt. p. 171].I.A.. In gen., to make clear, to show, prove, make known, declare, assert, mênuein:B.arguo Eam me vidisse intus,
Plaut. Mil. 2, 3, 66:non ex auditu arguo,
id. Bacch. 3, 3, 65:M. Valerius Laevinus... speculatores, non legatos, venisse arguebat,
Liv. 30, 23:degeneres animos timor arguit,
Verg. A. 4, 13:amantem et languor et silentium Arguit,
Hor. Epod. 11, 9; id. C. 1, 13, 7.— Pass., in a mid. signif.:apparet virtus arguiturque malis,
makes itself known, Ov. Tr. 4, 3, 80:laudibus arguitur vini vinosus Homerus,
betrays himself, Hor. Ep. 1, 19, 6.—Esp.a.With aliquem, to attempt to show something, in one's case, against him, to accuse, reprove, censure, charge with: Indicāsse est detulisse;b.arguisse accusāsse et convicisse,
Dig. 50, 16, 197 (cf. Fest. p. 22: Argutum iri in discrimen vocari): tu delinquis, ego arguar pro malefactis? Enn. (as transl. of Eurip. Iphig. Aul. 384: Eit egô dikên dô sôn kakôn ho mê sphaleis) ap. Rufin. §37: servos ipsos neque accuso neque arguo neque purgo,
Cic. Rosc. Am. 41, 120:Pergin, sceleste, intendere hanc arguere?
Plaut. Mil. 2, 4, 27; 2, 2, 32:hae tabellae te arguunt,
id. Bacch. 4, 6, 10:an hunc porro tactum sapor arguet oris?
Lucr. 4, 487:quod adjeci, non ut arguerem, sed ne arguerer,
Vell. 2, 53, 4:coram aliquem arguere,
Liv. 43, 5:apud praefectum,
Tac. A. 14, 41:(Deus) arguit te heri,
Vulg. Gen. 31, 42; ib. Lev. 19, 17; ib. 2 Tim. 4, 2; ib. Apoc. 3, 19 al.—With the cause of complaint in the gen.; abl. with or without de; with in with abl.; with acc.; with a clause as object; or with ut (cf. Ramsh. p. 326; Zumpt, § 446).(α).With gen.:(β).malorum facinorum,
Plaut. Ps. 2, 4, 56 (cf. infra, argutus, B. 2.):aliquem probri, Stupri, dedecoris,
id. Am. 3, 2, 2:viros mortuos summi sceleris,
Cic. Rab. Perd. 9, 26:aliquem tanti facinoris,
id. Cael. 1:criminis,
Tac. H. 1, 48:furti me arguent,
Vulg. Gen. 30, 33; ib. Eccl. 11, 8:repetundarum,
Tac. A. 3, 33:occupandae rei publicae,
id. ib. 6, 10:neglegentiae,
Suet. Caes. 53:noxae,
id. Aug. 67:veneni in se comparati,
id. Tib. 49:socordiae,
id. Claud. 3:mendacii,
id. Oth. 10:timoris,
Verg. A. 11, 384:sceleris arguemur,
Vulg. 4 Reg. 7, 9; ib. Act. 19, 40 al.—With abl.:(γ).te hoc crimine non arguo,
Cic. Verr. 2, 5, 18; Nep. Paus. 3 fin. —With de:(δ).de eo crimine, quo de arguatur,
Cic. Inv 2, 11, 37:de quibus quoniam verbo arguit, etc.,
id. Rosc. Am. 29 fin.:Quis arguet me de peccato?
Vulg. Joan. 8, 46; 16, 8.—With in with abl. (eccl. Lat.):(ε).non in sacrificiis tuis arguam te,
Vulg. Psa. 49, 8.—With acc.: quid undas Arguit et liquidam molem camposque natantīs? of what does he impeach the waves? etc., quid being here equivalent to cujus or de quo, Lucr. 6, 405 Munro.—(ζ).With an inf.-clause as object:(η).quae (mulier) me arguit Hanc domo ab se subripuisse,
Plaut. Men. 5, 2, 62; id. Mil. 2, 4, 36:occidisse patrem Sex. Roscius arguitur,
Cic. Rosc. Am. 13, 37:auctor illius injuriae fuisse arguebatur?
id. Verr. 2, 1, 33:qui sibimet vim ferro intulisse arguebatur,
Suet. Claud. 16; id. Ner. 33; id. Galb. 7:me Arguit incepto rerum accessisse labori,
Ov. M. 13, 297; 15, 504.—With ut, as in Gr. hôs (post-Aug. and rare), Suet. Ner. 7:II.hunc ut dominum et tyrannum, illum ut proditorem arguentes,
as being master and tyrant, Just. 22, 3.—Transf. to the thing.1.To accuse, censure, blame:2.ea culpa, quam arguo,
Liv. 1, 28:peccata coram omnibus argue,
Vulg. 1 Tim. 5, 20:tribuni plebis dum arguunt in C. Caesare regni voluntatem,
Vell. 2, 68; Suet. Tit. 5 fin.:taciturnitatem pudoremque quorumdam pro tristitiā et malignitate arguens,
id. Ner. 23; id. Caes. 75:arguebat et perperam editos census,
he accused of giving a false statement of property, census, id. Calig. 38:primusque animalia mensis Arguit imponi,
censured, taught that it was wrong, Ov. M. 15, 73:ut non arguantur opera ejus,
Vulg. Joan. 3, 20.—Trop., to denounce as false:A.quod et ipsum Fenestella arguit,
Suet. Vit. Ter. p. 292 Roth.—With reference to the person, to refute, confute:aliquem,
Suet. Calig. 8.—Hence, argūtus, a, um, P. a.Of physical objects, clear.1.To the sight, bright, glancing, lively:2.manus autem minus arguta, digitis subsequens verba, non exprimens,
not too much in motion, Cic. de Or. 3, 59, 220 (cf. id. Or. 18, 59: nullae argutiae digitorum, and Quint. 11, 3, [p. 160] 119-123):manus inter agendum argutae admodum et gestuosae,
Gell. 1, 5, 2:et oculi nimis arguti, quem ad modum animo affecti sumus, loquuntur,
Cic. Leg. 1, 9, 27:ocelli,
Ov. Am. 3, 3, 9; 3, 2, 83:argutum caput,
a head graceful in motion, Verg. G. 3, 80 (breve, Servius, but this idea is too prosaic): aures breves et argutae, ears that move quickly (not stiff, rigid), Pall. 4, 13, 2:argutā in soleā,
in the neat sandal, Cat. 68, 72.—a.. To the hearing, clear, penetrating, piercing, both of pleasant and disagreeable sounds, clear-sounding, sharp, noisy, rustling, whizzing, rattling, clashing, etc. (mostly poet.): linguae, Naev. ap. Non. p. 9, 24:b.aves,
Prop. 1, 18, 30:hirundo,
chirping, Verg. G. 1, 377:olores,
tuneful, id. E. 9, 36: ilex, murmuring, rustling (as moved by the wind), id. ib. 7, 1:nemus,
id. ib. 8, 22 al.—Hence, a poet. epithet of the musician and poet, clear-sounding, melodious:Neaera,
Hor. C. 3, 14, 21:poëtae,
id. Ep. 2, 2, 90:fama est arguti Nemesis formosa Tibullus,
Mart. 8, 73, 7: forum, full of bustle or din, noisy, Ov. A.A. 1, 80:serra,
grating, Verg. G. 1, 143:pecten,
rattling, id. ib. 1, 294; id. A. 7, 14 (cf. in Gr. kerkis aoidos, Aristoph. Ranae, v. 1316) al.—Hence, of rattling, prating, verbose discourse:sine virtute argutum civem mihi habeam pro preaeficā, etc.,
Plaut. Truc. 2, 6, 14:[Neque mendaciloquom neque adeo argutum magis],
id. Trin. 1, 2, 163 Ritschl.—Trop., of written communications, rattling, wordy, verbose:3. 4. B.obviam mihi litteras quam argutissimas de omnibus rebus crebro mittas,
Cic. Att. 6, 5: vereor, ne tibi nimium arguta haec sedulitas videatur, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1. — Transf. to omens, clear, distinct, conclusive, clearly indicative, etc.:sunt qui vel argutissima haec exta esse dicant,
Cic. Div. 2, 12 fin.:non tibi candidus argutum sternuit omen Amor?
Prop. 2, 3, 24.—Of mental qualities.1.In a good sense, bright, acute, sagacious, witty:2.quis illo (sc. Catone) acerbior in vituperando? in sententiis argutior?
Cic. Brut. 17, 65:orator,
id. ib. 70, 247:poëma facit ita festivum, ita concinnum, ita elegans, nihil ut fieri possit argutius,
id. Pis. 29; so,dicta argutissima,
id. de Or. 2, 61, 250:sententiae,
id. Opt. Gen. 2:acumen,
Hor. A. P. 364:arguto ficta dolore queri,
dexterously-feigned pain, Prop. 1, 18, 26 al. —In a bad sense, sly, artful, cunning:a.meretrix,
Hor. S. 1, 10, 40: calo. id. Ep. 1, 14, 42:milites,
Veg. Mil. 3, 6.—As a pun: ecquid argutus est? is he cunning? Ch. Malorum facinorum saepissime (i.e. has been accused of), Plaut. Ps. 2, 4, 56 (v. supra, I. B. a.).—Hence, adv.: argūtē (only in the signif. of B.).Subtly, acutely:b.respondere,
Cic. Cael. 8:conicere,
id. Brut. 14, 53:dicere,
id. Or. 28, 98.— Comp.:dicere,
Cic. Brut. 11, 42.— Sup.:de re argutissime disputare,
Cic. de Or. 2, 4, 18.—Craftily:obrepere,
Plaut. Trin. 4, 2, 132; Arn. 5, p. 181. -
2 crepitus
crepitus ūs, m [crepo], a rattling, creaking, clattering, clashing, rustling: dentium. chattering: fulmine Dissultant crepitūs, V.: armorum, L.: plagarum: materiae flagrantis, crackling, L.* * *rattling, rustling, crash (thunder); chattering (teeth); snap (fingers); fart -
3 perterricrepus
perterricrepus adj. [perterreo+CRAP-], rattling terribly, Poët. ap. C.* * *perterricrepa, perterricrepum ADJmaking/characterized by terrifying crashing/clattering sound; rattling terribly -
4 argūtus
argūtus adj. with comp. and sup. [P. of arguo], active, quick, expressive, lively: manus: oculi: caput (of a horse), graceful, V. — To the hearing, piercing, sharp, shrill (poet.): hirundo, chirping, V.: ilex, rustling, V.: nemus, echoing with song, V.: Neaera, melodious, H.: serra, grating, V.: pecten, rattling, V. — Of style, explicit, detailed: litterae. — Of omens, distinct, clear, striking: argutissima exta: omen, Pr.—Sagacious, acute, witty, bright: in sententiis argutior: poema argutius: acumen, H.—Cunning, sly, artful: calo, H.* * *arguta -um, argutior -or -us, argutissimus -a -um ADJmelodious, clear (sounds), ringing; eloquent; wise, witty, cunning; talkative -
5 armisonus
armisonus adj. [arma + SON-], resounding with arms: Pallas, V.* * *armisona, armisonum ADJresounding with the clash of arms, with ringing/rattling armor -
6 crotalistria
crotalistria ae, f a castanet dancer, Pr.* * *castanet-dancer (female); (applied to stork from the rattling sound it makes) -
7 fritillus
-
8 strīdor
strīdor ōris, m [strido], a harsh noise, shrill sound, creak, grating, hiss, rattle, buzz: (serpentis), O.: (elephantorum), L.: Aquilonis: rudentum, V.: ianuae, O.: catenae, Iu.: acutus, H.: indignatum magnis stridoribus aequor, V.* * *hissing, buzzing, rattling, whistling; high-pitched sound -
9 strīdulus
strīdulus adj. [strido], creaking, rattling, hissing, whizzing, buzzing: cornus (i. e. hasta), V.: Fax fumo, O.* * *stridula, stridulum ADJwhizzing, hissing -
10 concrepatio
Iconcrepatiare, concrepatiavi, concrepatiatus V INTRANSrattle/sound much/thoroughly/loudlyIInoise; rattling/clatter; (of castanets) -
11 crepiculum
-
12 crepidulum
-
13 crepitulum
-
14 crepulus
crepula, crepulum ADJrattling; resounding; crashing -
15 crotal
ear-rings (pl.); ear pendants of several loosely hanging/rattling pearls -
16 crotali
ear-rings (pl.); ear pendants of several loosely hanging/rattling pearls -
17 Cisticola chiniana
—1. LAT Cisticola chiniana ( Smith)2. RUS рыжеплечая цистикола f3. ENG rattling cisticola4. DEU Rotscheitel-Cistensänger m5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Cisticola chiniana
-
18 auxiliares
auxĭlĭāris (AVXSILIARIS, Inscr. Momm. 5778), e, adj. [auxilium].I.Bringing help or aid, aiding, helping, assisting, auxiliary (syn.:II.auxiliarius, opem ferens): undae,
Ov. M. 1, 275:Dea (sc. Lucina),
id. ib. 9, 699:numen,
Luc. 6, 523:carmen,
a formula of incantation in aid of Jason, Ov. M. 7, 138; cf. Plin. 28,2,4, § 21: arma ( poet. periphrastically for the prose auxilia; v. infra), auxiliaries, Ov. M.6,424: aera, the cymbals, trumpets, kettles, etc., by rattling which the ancients believed that they were able to drive away an eclipse of the moon, id. ib. 4, 333:oleum auxiliare lethargicis,
Plin. 23, 4, 40, § 82 al.:auxiliaria fulmina, quae advocata seu advocantium bono veniunt,
Sen. Q. N. 2, 49 fin.: auxiliares milites, cohortes, etc.; or absol.: auxĭlĭāres, ium, m., auxiliary troops, auxiliaries (freq. opp. legiones): auxiliares dicuntur in bello socii Romanorum exterarum nationum, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.:cohortes,
Caes. B. C. 1, 63; Tac. A. 12, 39:equites,
id. ib. 1, 39 fin.:auxiliares,
Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 78; Vell. 2, 112; Liv. 30, 34, 5; Tac Agr. 18; Just. 2, 9, 9; and sing.:qui (Gannascus) auxiliaris et diu meritus Gallorum oram vastabat,
Tac. A. 11, 18 Halm.— -
19 auxiliaris
auxĭlĭāris (AVXSILIARIS, Inscr. Momm. 5778), e, adj. [auxilium].I.Bringing help or aid, aiding, helping, assisting, auxiliary (syn.:II.auxiliarius, opem ferens): undae,
Ov. M. 1, 275:Dea (sc. Lucina),
id. ib. 9, 699:numen,
Luc. 6, 523:carmen,
a formula of incantation in aid of Jason, Ov. M. 7, 138; cf. Plin. 28,2,4, § 21: arma ( poet. periphrastically for the prose auxilia; v. infra), auxiliaries, Ov. M.6,424: aera, the cymbals, trumpets, kettles, etc., by rattling which the ancients believed that they were able to drive away an eclipse of the moon, id. ib. 4, 333:oleum auxiliare lethargicis,
Plin. 23, 4, 40, § 82 al.:auxiliaria fulmina, quae advocata seu advocantium bono veniunt,
Sen. Q. N. 2, 49 fin.: auxiliares milites, cohortes, etc.; or absol.: auxĭlĭāres, ium, m., auxiliary troops, auxiliaries (freq. opp. legiones): auxiliares dicuntur in bello socii Romanorum exterarum nationum, Paul. ex Fest. p. 15 Müll.:cohortes,
Caes. B. C. 1, 63; Tac. A. 12, 39:equites,
id. ib. 1, 39 fin.:auxiliares,
Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 78; Vell. 2, 112; Liv. 30, 34, 5; Tac Agr. 18; Just. 2, 9, 9; and sing.:qui (Gannascus) auxiliaris et diu meritus Gallorum oram vastabat,
Tac. A. 11, 18 Halm.— -
20 concrepatio
concrĕpātĭo, ōnis, f. [concrepo], a noise, rattling:scabillorum,
Arn. 2, 73.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
rattling — [rat′liŋ] adj. 1. that rattles 2. Informal very fast, good, lively, etc. adv. Informal very [a rattling good time] … English World dictionary
rattling — ► ADJECTIVE 1) making a rattle. 2) informal, dated very good of its kind … English terms dictionary
rattling — rattlingly, adv. /rat ling/, adj. 1. that rattles: a rattling door. 2. remarkably good, lively, or fast: a rattling talk; a rattling gallop. adv. 3. very: a rattling good time. [1350 1400; ME ratelinge; see RATTLE1, ING2] * * * … Universalium
Rattling — Rattle Rat tle (r[a^]t t l), v. i. [imp. & p. p. {Rattled} ( t ld); p. pr. & vb. n. {Rattling} ( tl[i^]ng).] [Akin to D. ratelen, G. rasseln, AS. hr[ae]tele a rattle, in hr[ae]telwyrt rattlewort; cf. Gr. kradai nein to swing, wave. Cf. {Rail} a… … The Collaborative International Dictionary of English
rattling — I. adjective Date: 1560 1. lively, brisk < moved at a rattling pace > 2. extraordinarily good ; splendid • rattlingly adverb II. adverb … New Collegiate Dictionary
rattling — adjective, adverb old fashioned a rattling good yarn/story a very good or interesting story: He tells a rattling good story … Longman dictionary of contemporary English
rattling — rat•tling [[t]ˈræt lɪŋ[/t]] adj. 1) brisk: a rattling pace[/ex] 2) splendid; fine 3) very: a rattling good time[/ex] • Etymology: 1350–1400 rat′tling•ly, adv … From formal English to slang
rattling — /ˈrætlɪŋ/ (say ratling) Colloquial –adjective 1. fine, excellent: the horses were in rattling condition. –adverb 2. (an intensifier): a rattling good yarn. {rattle1 + ing2} …
rattling — mod. excellent. (Collegiate. See also rocking.) □ Her party was really rattling. □ What a rattling place to live! … Dictionary of American slang and colloquial expressions
rattling — adj. & adv. adj. 1 that rattles. 2 brisk, vigorous (a rattling pace). adv. remarkably (a rattling good story) … Useful english dictionary
rattling — adj. Rattling is used with these nouns: ↑yarn … Collocations dictionary