Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

palpo

  • 1 palpō

        palpō —, —, āre    [1 PAL-], to wheedle, coax: alquem munere, Iu.
    * * *
    palpare, palpavi, palpatus V TRANS
    stroke; coax, flatter, wheedle

    Latin-English dictionary > palpō

  • 2 palpo

    1.
    palpo, āvi, ātum, 1, v. a., and pal-por, ātus [palpus; cf. Gr. psallô], 1, v. dep. a., to stroke, to touch softly, to pat ( poet. and in post-Aug. prose; syn. mulceo).
    I.
    Lit.:

    modo pectora praebet Virgineā palpanda manu,

    Ov. M. 2, 867 Jahn N. cr.:

    palpate lupos,

    Manil. 5, 702:

    cum equum permulsit quis vel palpatus est,

    Dig. 9, 1, 1: tamquam si manu palpetur, Schol. Juv. 6, 196: animalia blandi manu palpata magistri, Prud. steph. 11, 91.—
    II.
    Transf.
    A.
    To caress, coax, wheedle, flatter.
    (α).
    Absol.:

    hoc sis vide ut palpatur! nullus est quando occepit, blandior,

    Plaut. Merc. 1, 2, 57; Lucil. ap. Non. 472, 6:

    palpabo, ecquonam modo possim, etc.,

    Cic. Att. 9, 9, 1:

    nihil asperum tetrumque palpanti est,

    Sen. Ira, 3, 8, 7.—
    (β).
    With dat.:

    quam blande mulieri palpabitur,

    Plaut. Am. 1, 3, 9:

    cui male si palpere, recalcitrat undique tutus,

    Hor. S. 2, 1, 20: scribenti palpare, Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 2.—
    (γ).
    With acc.:

    quem munere palpat Carus,

    Juv. 1, 35; App. M. 5, p. 172, 39.—
    B.
    To feel one's way (late Lat.):

    et palpes in meridie, sicut palpare solet caecus in tenebris,

    Vulg. Deut. 28, 29; id. Job, 5, 14.
    2.
    palpo, ōnis, m. [1. palpo], a flatterer, Pers. 5, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > palpo

  • 3 palpo

    carress, stroke / coax, cajole, flatter

    Latin-English dictionary of medieval > palpo

  • 4 palpor

    1.
    palpo, āvi, ātum, 1, v. a., and pal-por, ātus [palpus; cf. Gr. psallô], 1, v. dep. a., to stroke, to touch softly, to pat ( poet. and in post-Aug. prose; syn. mulceo).
    I.
    Lit.:

    modo pectora praebet Virgineā palpanda manu,

    Ov. M. 2, 867 Jahn N. cr.:

    palpate lupos,

    Manil. 5, 702:

    cum equum permulsit quis vel palpatus est,

    Dig. 9, 1, 1: tamquam si manu palpetur, Schol. Juv. 6, 196: animalia blandi manu palpata magistri, Prud. steph. 11, 91.—
    II.
    Transf.
    A.
    To caress, coax, wheedle, flatter.
    (α).
    Absol.:

    hoc sis vide ut palpatur! nullus est quando occepit, blandior,

    Plaut. Merc. 1, 2, 57; Lucil. ap. Non. 472, 6:

    palpabo, ecquonam modo possim, etc.,

    Cic. Att. 9, 9, 1:

    nihil asperum tetrumque palpanti est,

    Sen. Ira, 3, 8, 7.—
    (β).
    With dat.:

    quam blande mulieri palpabitur,

    Plaut. Am. 1, 3, 9:

    cui male si palpere, recalcitrat undique tutus,

    Hor. S. 2, 1, 20: scribenti palpare, Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 2.—
    (γ).
    With acc.:

    quem munere palpat Carus,

    Juv. 1, 35; App. M. 5, p. 172, 39.—
    B.
    To feel one's way (late Lat.):

    et palpes in meridie, sicut palpare solet caecus in tenebris,

    Vulg. Deut. 28, 29; id. Job, 5, 14.
    2.
    palpo, ōnis, m. [1. palpo], a flatterer, Pers. 5, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > palpor

  • 5 palpus

    palpus, i, m. (nom. not in use) [1. palpo], the soft palm of the hand (Plautin.):

    timidam palpo percutit,

    Plaut. Am. 1, 3, 28:

    palpo percutis,

    id. Merc. 1, 2, 42:

    mi obtrudere non potes palpum,

    id. Ps. 4, 1, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > palpus

  • 6 palpitō

        palpitō —, —, āre, freq.    [palpo], to tremble, quiver, palpitate: cor palpitat: radix ultima linguae... Palpitat, O.
    * * *
    palpitare, palpitavi, palpitatus V
    throb, beat, pulsate

    Latin-English dictionary > palpitō

  • 7 adtrecto

    at-trecto ( adt-, Weissenb., Halm; att-, Ritschl, Rib., Kayser), āvi, ātum, 1, v. a. [tracto], to touch, handle, freq. in an unlawful manner (syn.: contrecto, tracto, tango, palpo).
    I.
    Lit.:

    Ne me attrecta,

    Plaut. Pers. 2, 2, 45:

    aliquem nimium familiariter attr ectare,

    id. Rud. 2, 4, 6:

    uxorem alicujus attrectare,

    Cic. Cael. 8 fin.; Suet. Ner. 26 (cf. contrecto):

    signum Junonis adtrecta re,

    Liv. 5, 22:

    patrios penates attrectare,

    Verg. A. 2, 719:

    feralia adtrectare,

    Tac. A. 1, 62 fin.:

    libros contaminatis manibus,

    Cic. Har. Resp. 13: alienam rem, Sabin. Jus Civ. ap. Gell. 11, 16, 20:

    si attrectaverit me pater,

    Vulg. Gen. 27, 12.— To feel after, grope for (eccl. Lat.):

    quasi absque oculis parietem attrectavimus,

    Vulg. Isa. 59, 10.—
    II.
    Trop.: Facilis est illa occursatio et blanditia popularis; aspicitur, non attrectatur;

    procul apparet, non excutitur (the figure is derived from paintings or other works of art),

    it is looked at, not touched, Cic. Planc. 12 Wund.—Also, to appropriate to one's self:

    regias etiam adtrectamus gazas,

    Liv. 34, 4, 2:

    fasces securesque,

    id. 28, 24:

    indecorum, adtrectare quod non obtineret,

    Tac. A. 3, 52.— To feel after, seek to find (eccl. Lat.):

    quaerere Deum, si forte attrectent eum,

    Vulg. Act. 17, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > adtrecto

  • 8 attrecto

    at-trecto ( adt-, Weissenb., Halm; att-, Ritschl, Rib., Kayser), āvi, ātum, 1, v. a. [tracto], to touch, handle, freq. in an unlawful manner (syn.: contrecto, tracto, tango, palpo).
    I.
    Lit.:

    Ne me attrecta,

    Plaut. Pers. 2, 2, 45:

    aliquem nimium familiariter attr ectare,

    id. Rud. 2, 4, 6:

    uxorem alicujus attrectare,

    Cic. Cael. 8 fin.; Suet. Ner. 26 (cf. contrecto):

    signum Junonis adtrecta re,

    Liv. 5, 22:

    patrios penates attrectare,

    Verg. A. 2, 719:

    feralia adtrectare,

    Tac. A. 1, 62 fin.:

    libros contaminatis manibus,

    Cic. Har. Resp. 13: alienam rem, Sabin. Jus Civ. ap. Gell. 11, 16, 20:

    si attrectaverit me pater,

    Vulg. Gen. 27, 12.— To feel after, grope for (eccl. Lat.):

    quasi absque oculis parietem attrectavimus,

    Vulg. Isa. 59, 10.—
    II.
    Trop.: Facilis est illa occursatio et blanditia popularis; aspicitur, non attrectatur;

    procul apparet, non excutitur (the figure is derived from paintings or other works of art),

    it is looked at, not touched, Cic. Planc. 12 Wund.—Also, to appropriate to one's self:

    regias etiam adtrectamus gazas,

    Liv. 34, 4, 2:

    fasces securesque,

    id. 28, 24:

    indecorum, adtrectare quod non obtineret,

    Tac. A. 3, 52.— To feel after, seek to find (eccl. Lat.):

    quaerere Deum, si forte attrectent eum,

    Vulg. Act. 17, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > attrecto

  • 9 compalpo

    com-palpo, āre, v. a., to stroke, caress, Aug. Serm. Temp. 214.

    Lewis & Short latin dictionary > compalpo

  • 10 frico

    frĭco, cŭi, ctum, and (rarely) fricātum, 1, v. a. [Sanscr. ghar-, gharsh-, rub; Gr. chriô, chrima; Lat. frio; cf. Gr. chrimptô, chrainô, to touch, color], to rub, rub down (not in Cic. or Caes.; cf.: perfrico, palpo, titillo): mulos qui fricabat, Poët. ap. Gell. 15, 4, 3:

    numquam concessavimus Lavari aut fricari aut tergeri, etc.,

    Plaut. Poen. 1, 2, 10:

    corpus oleo,

    Mart. 4, 90, 5:

    (sus) fricat arbore costas,

    Verg. G. 3, 256:

    medicamento dentes,

    Scrib. Comp. 58:

    membra fricata,

    Ser. Samm. 6, 76;

    for which: si prurit frictus ocelli Angulus,

    Juv. 6, 577:

    alopecias fricuere tunsis caepis,

    Plin. 20, 5, 20, § 41:

    lacrima in fricando odora,

    id. 12, 25, 54, § 120:

    mensae manu sicca fricatae,

    id. 13, 15, 30, § 99:

    tofus fricatur vento,

    id. 36, 22, 48, § 166:

    pavimenta,

    Vitr. 7, 1:

    cum duo ligna inter se diutius fricta sunt,

    Sen. Q. N. 2, 22, 1: numquam hercle facerem, genua ni tam nequiter fricares, i. e. rubbed my knees as a suppliant (shortly before:

    confricantur genua),

    Plaut. As. 3, 3, 88.—In mal. part., Plaut. Ps. 4, 7, 94; Petr. 92; Mart. 11, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > frico

  • 11 mulceo

    mulcĕo, si, sum (rarely mulctum), 2, v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; Gr. marptô, marptis; cf. mulco], to stroke; to touch or move lightly (syn. palpo; poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    manu mulcens barbam,

    Ov. F. 1, 259:

    caput,

    Quint. 11, 3, 158:

    vitulum,

    Ov. A. A. 2, 341:

    colla,

    id. M. 10, 118:

    mulcebant Zephyri flores,

    rustle through, id. ib. 1, 108:

    aura mulcet rosas,

    Prop. 4 (5), 7, 60:

    virgā mulcere capillos,

    to touch lightly, Ov. M. 14, 295:

    aristas,

    id. F. 5, 161:

    mulcere alternos (pueros) et corpora fingere linguā,

    Verg. A. 8, 634:

    aëra motu,

    Lucr. 4, 136:

    aethera pennis,

    to move, Cic. Arat. 88: mulserat huc navem compulsam fluctibu' pontus, had wafted hither, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 Vahl.).—
    B.
    Transf., to make sweet or pleasant:

    pocula succis Lyaei,

    Sil. 7, 169. —
    II.
    Trop., to soothe, soften, appease, allay; to caress, flatter, delight, etc. (syn.:

    blandior. placo, lenio, sedo): mulcentem tigres, of Orpheus,

    Verg. G. 4, 510:

    aliquem dictis,

    id. A. 5, 464:

    fluctūs,

    id. ib. 1, 66:

    iras,

    id. ib. 7, 755:

    jure,

    Vell. 2, 117, 3.— To alleviate, mitigate:

    variā vulnera mulcet ope,

    alleviates the pain of his wounds, Ov. F. 5, 401:

    dolores nervorum,

    Plin. 22, 24, 50, § 107:

    os stomachumque,

    id. 22, 24, 51, § 110:

    ebrietatem,

    id. 21, 20, 81, § 138:

    lassitudinem,

    id. 37, 5, 16, § 63:

    corpora fessa,

    Ov. M. 11, 625: aliquem laudibus, to flatter, Pac. ap. Paul. ex Fest. s. v. Mulciber, p. 144 Müll. (Trag. Rel. p. 109 Rib.):

    puellas carmine,

    to delight, Hor. C. 3, 11, 24:

    animos admiratione,

    Quint. 1, 10, 9:

    aures figmentis verborum novis,

    to delight, Gell. 20, 9, 1.—Hence, mulsus, a, um, P. a.
    A.
    Adj., mixed with honey; sweet as honey, honey-sweet (post-Aug.):

    mulsa (sc. aqua),

    honey-water, hydromel, Col. 12, 12, 3:

    acetum,

    vinegar and honey mixed together, honey-vinegar, Cato, R. R. 157, 6:

    lac,

    Plin. 10, 22, 27, § 52:

    mulsa pira,

    Col. 5, 10, 18.— Trop., of words, etc., sweet as honey, honeyed (Plautin.):

    ut mulsa dicta dicis!

    Plaut. Rud. 2, 3, 34:

    loqui,

    id. Poen. 1, 2, 112.—
    B. 1.
    mulsa, ae, f., a term of endearment, my sweetheart, my honey (Plautin.):

    age, mulsa mea,

    Plaut. Stich. 5, 5, 14; id. Cas. 2, 6, 20.—
    2.
    mulsum, i, n. (sc. vinum), honey-wine, mead, i. e. wine mixed or made with honey (class.):

    commisce mulsum,

    Plaut. Pers. 1, 3, 7; id. Bacch. 4, 9, 48:

    frigidum,

    Cic. de Or. 2, 70, 282:

    aceti, for mulsum acetum,

    honeyvinegar, Ser. Samm. 49, 714.

    Lewis & Short latin dictionary > mulceo

  • 12 palpabilis

    palpābĭlis, e, adj. [1. palpo], that can be touched, that may be felt, palpable (late Lat.):

    tenebrae crassitudine palpabiles,

    Oros. 1, 10:

    tenebrae,

    Hier. in Isa. 10, 32, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > palpabilis

  • 13 palpito

    palpĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. [palpo], to move frequently and quickly, to tremble, throb, pant, palpitate.
    I.
    Lit.: cor palpitat, * Cic. N. D. 2, 9, 24:

    radix micat ultima linguae, Utque salire solet mutilatae cauda colubrae, Palpitat,

    Ov. M. 6, 559:

    cerebrum uni homini in infantiā palpitat,

    Plin. 11, 37, 49, § 134:

    in ovo gutta sanguinis salit palpitatque,

    id. 10, 53, 74, § 148; 11, 37, 65, § 173.—Esp. of persons or animals in the agony of death, to struggle, be convulsed:

    palpitat et positas aspergit sanguine mensas,

    Ov. M. 5, 40:

    semianimes palpitantesque,

    Suet. Tib. 61:

    jam palpitat arvis Phaedimus,

    Stat. Th. 8, 439; 9, 756; Calp. Ecl. 2, 62.—In mal. part., Juv. 3, 134.—Of things:

    hic arduus ignis Palpitat,

    flickers, Stat. Th. 12, 70.—
    II.
    Trop.:

    animum palpitantem percussit,

    Petr. 100.

    Lewis & Short latin dictionary > palpito

  • 14 percutio

    per-cŭtĭo, cussi, cussum, 3 ( perf. contr. percusti for percussisti, Hor. S. 2, 3, 273), v. a. [quatio].
    I.
    (With the notion of the per predominating.) To strike through and through, to thrust or pierce through (syn.: percello, transfigo).
    A.
    Lit.:

    percussus cultello,

    Varr. R. R. 1, 69, 2:

    gladio percussus,

    Cic. Mil. 24, 65:

    Mamilio pectus percussum,

    Liv. 2, 19, 8:

    coxam Aeneae,

    Juv. 15, 66:

    vena percutitur,

    a vein is opened, blood is let, Sen. Ep. 70, 13:

    fossam,

    to cut through, dig a trench, Front. Strat. 3, 17; Plin. Ep. 10, 50, 4.—
    B.
    Transf., to slay, kill (class.; cf.:

    neco, perimo, ico, ferio): aliquem securi,

    to behead, Cic. Pis. 34, 84; id. Fin. 1, 7, 23:

    collum percussa securi Victima,

    Ov. Tr. 4, 2, 5; Liv. 39, 43:

    aliquem veneno,

    App. M. 10, p. 252, 21:

    hostem,

    Suet. Calig. 3; Ov. H. 4, 94.—Hence, percutere foedus, to make a league, conclude a treaty (because an animal was slaughtered on the occasion;

    only post-Aug. for ferio, ico), Auct. B. Alex. 44: cum Albanis foedus percussit,

    Just. 42, 3, 4; 43, 5, 10; Vulg. 3 Reg. 5, 12.—
    II.
    (With the idea of the verb predominating.) To strike, beat, hit, smite, shoot, etc. (cf.: ico, pulso, ferio).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (class.):

    ceu lapidem si Percutiat lapis aut ferrum,

    Lucr. 6, 162:

    cum Cato percussus esset ab eo, qui arcam ferebat,

    had been struck, Cic. de Or. 2, 69, 279:

    januam manu,

    Tib. 1, 5, 68; 1, 6, 3:

    turres de caelo percussae,

    struck with lightning, Cic. Cat. 3, 8, 19; cf.:

    hunc nec Juppiter fulmine percussit,

    id. N. D. 3, 35, 84:

    percussus ab aspide calcatā,

    stung, bitten, Plin. 23, 1, 27, § 56; cf.: PERCVSSVS A VIPERA, Inscr. Vermigl. Iscriz. Perug. p. 319; Plin. 28, 3, 6, § 30; 28, 4, 10, § 44:

    color percussus luce refulgit,

    struck, Lucr. 2, 799; cf. Ov. M. 6, 63; Val. Fl. 1, 495:

    auriculae (voce) percussae,

    Prop. 1, 16, 28:

    percussus vocibus circus,

    Sil. 16, 398.— Neutr.:

    sol percussit super caput,

    Vulg. Jonae, 4, 8.—
    2.
    In partic.
    a.
    To strike, stamp, coin money (post-Aug.):

    ut nummum argenteum notā sideris Capricorni percusserit,

    Suet. Aug. 94; id. Ner. 25. —
    b.
    To strike, play a musical instrument ( poet.):

    lyram,

    Ov. Am. 3, 12, 40; Val. Fl. 5, 100.—
    c.
    As t. t. in weaving, to throw the shuttle with the woof: (lacernae) male percussae textoris pectine Galli, badly or coarsely woven, Juv. 9, 30.—
    d.
    Haec meraclo se percussit flore Libyco (=vino Mareotico), to get drunk, Plaut. Cas. 3, 5, 16 (cf.: sauciare se flore Liberi, Enn. ap. Fulg. 562, 25).—
    B.
    Trop.
    1.
    To smite, strike, visit with calamity of any kind (class.):

    percussus calamitate,

    Cic. Mur. 24, 49:

    percussus fortunae vulnere,

    id. Ac. 1, 3, 11:

    ruina,

    Vulg. Zach. 14, 18: anathemate. id. Mal. 4, 6:

    plaga,

    id. 1 Macc. 1, 32:

    in stuporem,

    id. Zach. 12, 4.—
    2.
    To strike, shock, make an impression upon, affect deeply, move, astound (class.):

    percussisti me de oratione prolatā,

    Cic. Att. 3, 12, 3; id. Mil. 29, 79: audivi ex Gavio, Romae esse hominem, et fuisse assiduum: percussit animum, it struck me, made me suspicious, id. Att. 4, 8, b, 3:

    animos probabilitate,

    id. Tusc. 5, 11, 33:

    percussus atrocissimis litteris,

    id. Fam. 9, 25, 3:

    fragor aurem percutit,

    Juv. 11, 98.—
    3.
    To cheat, deceive, impose upon one (class.):

    aliquem probe,

    Plaut. Ps. 2, 2, 9:

    hominem eruditum,

    Cic. Fl. 20, 46:

    hominem strategemate,

    id. Att. 5, 2, 2:

    aliquem palpo,

    to flatter, Plaut. Am. 1, 3, 28.—
    4.
    (Acc. to II. A. 2. a.) To strike, stamp (post-Aug.):

    facta dictaque tua unā formā percussa sunt,

    Sen. Ep. 34, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > percutio

  • 15 praepalpans

    prae-palpans, antis, Part. [palpo], stroking or patting before or in front (postclass.), Paul. Nol. Ep. 49.

    Lewis & Short latin dictionary > praepalpans

См. также в других словарях:

  • Palpo — Saltar a navegación, búsqueda Los palpos son apéndices sensoriales de los artrópodos. En los insectos sirven para examinar los alimentos. Están situados en su armadura bucal, en las maxilas (palpos maxilares) y en el labio (palpos labiales). En… …   Wikipedia Español

  • palpo — s. m. 1.  [Zoologia] Cada um dos dois apêndices articulados e móveis situados aos lados da boca dos insetos. 2. em palpos de aranha: azafamadamente, em rebuliço …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • palpo — sustantivo masculino 1. Área: zoología Cada uno de los apéndices articulados que tienen algunos invertebrados alrededor de la boca para palpar y sujetar los alimentos …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • palpo — (Del lat. palpum). m. Zool. Cada uno de los apéndices táctiles y movibles que en forma y número diferentes tienen muchos animales invertebrados en la cabeza, y especialmente alrededor de la boca …   Diccionario de la lengua española

  • Palpo — ► sustantivo masculino ZOOLOGÍA Cada uno de los apéndices articulados que las arañas y los insectos tienen cerca de la boca para tocar y sujetar los alimentos. * * * palpo (del lat. «palpum») m. Zool. Cada uno de los apéndices articulados que… …   Enciclopedia Universal

  • palpo — papel higiénico; cf. papel confort, palpoto; se nos acabó el palo, mi amor , en esta Facultad nunca hay palpo …   Diccionario de chileno actual

  • palpo — {{#}}{{LM P28794}}{{〓}} {{[}}palpo{{]}} ‹pal·po› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{♂}}En los artrópodos,{{♀}} cada uno de los apéndices articulados y movibles que tienen alrededor de la boca para localizar y sujetar el alimento: • Las arañas tienen palpos.{{○}} …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • palpo — pàl·po s.m. TS zool. organo sensoriale allungato associato all apparato boccale o ad altre parti del corpo, caratteristico di vari Invertebrati, spec. degli Artropodi e degli Anellidi {{line}} {{/line}} DATA: 1895. ETIMO: dal lat. scient.… …   Dizionario italiano

  • palpo — pl.m. palpi …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • Crustacea — Saltar a navegación, búsqueda ? Crustacea Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • Mandíbula (artrópodos) — Las mandíbulas son una de las piezas bucales de los artrópodos mandibulados (crustáceos, miriápodos y hexápodos). Ocupan una posición postoral (dispuestas inmediatamente detrás de la boca); no son, por tanto, homólogas de los quelíceros de los… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»