płaczu

См. также в других словарях:

• płacz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «wylewanie, ronienie łez, często połączone ze szlochem; stan człowieka zdenerwowanego, wzruszonego, któremu łzy z oczu płyną» Bezgłośny, rzewny, spazmatyczny płacz. Oczy czerwone od płaczu. Był wyczerpany płaczem.… …   Słownik języka polskiego

• płacz — i zgrzytanie zębów a) «ewangeliczne określenie mąk piekielnych» b) żart. «ciężka sytuacja, zmartwienie, kłopot»: Tili zapomniała przysunąć matce sos i wpadła na pięćdziesiąt groszy. Był płacz i zgrzytanie zębów. M. Wańkowicz, Ziele. Dolina płaczu …   Słownik frazeologiczny

• płaczliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, płaczliwywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który często i z byle powodu płacze; skłonny do płaczu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płaczliwy dzieciak. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• padół — książk. Padół łez, padół płaczu, ziemski padół «ziemia, świat (zwykle w przeciwstawieniu do nieba, raju) jako miejsce ludzkiej niedoli»: Czuł się więc bezpieczny, tym bardziej że wiedział, iż żyje i cierpi na tym łez padole tylko po to, aby… …   Słownik frazeologiczny

• ściana — 1. Biegać, miotać się od ściany do ściany «nerwowo chodzić po pokoju, rozmyślając o czymś lub oczekując na coś lub na kogoś» 2. pot. (Choć) wbij zęby w ścianę «zwrot podkreślający bezradność wobec jakiejś sytuacji, zwłaszcza wobec braku żywności» …   Słownik frazeologiczny

• bliski — bliskiscy, bliższy 1. «znajdujący się w niewielkiej odległości, przylegający do czegoś; sąsiedni» Bliscy sąsiedzi. Najbliższe okolice miasta. ◊ Ktoś jest bliski płaczu, omdlenia, załamania itp. «ktoś jest w takim stanie, że za chwilę zacznie… …   Słownik języka polskiego

• popłakać — dk IX, popłakaćpłaczę, popłakaćpłaczesz, popłakaćpłacz, popłakaćał «spędzić chwilę na płaczu, płacząc trochę» Popłakać na filmie. Popłakać po stracie kogoś bliskiego. popłakać się «wzruszyć się aż do płaczu; rozpłakać się, zapłakać» Popłakać się… …   Słownik języka polskiego

• puchnąć — ndk Vc, puchnąćnę, puchnąćniesz, puchnąćnij, puchł a. puchnąćnął, puchnąćchła, puchnąćchli 1. «stawać się obrzękniętym, nabrzmiewać; brzęknąć, obrzmiewać» Puchnąć od ukąszenia komarów. Oczy, powieki puchną od płaczu, z płaczu. Puchnący palec. ◊… …   Słownik języka polskiego

• trudny — trudnyni, trudnyniejszy 1. «wymagający, nastręczający wiele trudu, wysiłku, nie dający się szybko osiągnąć, uzyskać, przyswoić, wykonać, zrozumieć; niełatwy, mozolny, żmudny» Trudny test, egzamin. Trudna decyzja. Trudne początki. Trudne dni, lata …   Słownik języka polskiego

• trząść — ndk XI, trzęsę, trzęsiesz, trzęś a. trząś, trzęście a. trząście, trząsł, trzęsła, trzęśli, trzęsiony 1. «poruszać czymś, kimś raz po raz energicznie, gwałtownie, wywołując chwianie się; szamotać» Trząść głową. Koń trzęsie łbem, grzywą. Wichura… …   Słownik języka polskiego

• zanieść — dk XI, zanieśćniosę, zanieśćniesiesz, zanieśćnieś, zanieśćniósł, zanieśćniosła, zanieśćnieśli, zanieśćniesiony, zanieśćniósłszy zanosić ndk VIa, zanieśćnoszę, zanieśćsisz, zanieśćnoś, zanieśćsił, zanieśćnoszony 1. «niosąc dostarczyć coś albo… …   Słownik języka polskiego