Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

offenso

  • 1 offēnsō

        offēnsō āvī, ātus, āre, freq.    [offendo], to strike, dash against: capita, against the wall, L.
    * * *
    offensare, offensavi, offensatus V
    knock/strike against, bump into

    Latin-English dictionary > offēnsō

  • 2 offenso

    offenso, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [1. offendo], to strike or dash against (not in Cic. or Caes.).
    I.
    Lit.:

    sponte suā offensando ut semina rerum,

    Lucr. 2, 1059; so id. 6, 1053:

    omnes offensare capita,

    dash their heads against the wall, Liv. 25, 37.—
    II.
    Trop., to stumble, trip, falter in speaking, Quint. 10, 7, 10.—(Offensatus, Quint. 10, 3, 20, is a false reading for offensator, q.v.).

    Lewis & Short latin dictionary > offenso

  • 3 excitō

        excitō āvī, ātus, āre, freq.    [excio], to call out, summon forth, bring out, wake, rouse: me e somno: sopitum mero regem, Cu.: scuto offenso excitatus vigil, L.: reum consularem, summon: testīs ab inferis: cervum latibulis, Ph.— To raise, stir up: (vapores) a sole ex aquis excitantur: ventus harenam humo excitavit, S.— To raise, erect, build, construct, produce, kindle: vetat sepulcrum e lapide excitari: aras, V.: nova sarmenta culturā excitantur, are produced: ignem, Cs.: sopitas ignibus aras (i. e. ignīs sopitos in aris), V.—Fig., to raise up, comfort, arouse, awaken, excite, incite, stimulate, enliven, inspire: iacentem animum: animos ad laetitiam: Gallos ad bellum, Cs.: studia ad utilitates nostras: sonus excitat omnis Suspensum, startles, V.: hoc maxime ad virtutem excitari putant, the strongest incentive to virtue, Cs.— To appeal to, call upon, cite: ex annalium monimentis testīs: multos testīs liberalitatis tuae.— To found, cause, occasion, excite, kindle: quantum mali ex eā re, T.: quibus fundamentis hae tantae laudes excitatae sint: risūs: iras, V.
    * * *
    excitare, excitavi, excitatus V
    wake up, stir up; cause; raise, erect; incite; excite, arouse

    Latin-English dictionary > excitō

  • 4 offendō

        offendō fendī, fēnsus, ere    [ob+fendo], to hit, thrust, strike, dash against: latus vehementer: caput, L.: offenso pede, having stumbled, O.: in scopulis offendit puppis, strikes on, O.: in redeundo, run aground, Cs.: solido, bite a stone, H.—To hit upon, light upon, come upon, meet with, find, catch: te hic, Enn. ap. C.: imparatum te, come upon you unawares: nondum perfectum templum: omnia aliter ac iusserat offendit.—Fig., to suffer damage, receive an injury: qui in tantis tenebris nihil offendat: in causis.—To stumble, blunder, make a mistake, commit a fault, offend, be offensive: sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit: apud honestos homines, give offence to: neque in eo solum offenderat, quod, etc., N.—To find fault, be displeased, take offence: si in me aliquid offendistis.—To fail, miscarry, be defeated, suffer misfortune, be unfortunate: apud iudices, lose his cause: primo accessu ad Africam, i. e. met with disaster, L.: si aliquid esset offensum: quo (casu) in milibus passuum tribus offendi posset, a disaster might occur, Cs.—To trespass upon, shock, offend, vex, displease, repel, disgust: Divitiaci animum, Cs.: tuas aurīs: neminem umquam non re, non verbo offendit: hi sermones tuam existimationem non offendunt, injure: si non offenderet unum Quemque limae labor, H.: offendere tot caligas, tot Milia clavorum, provoke, Iu.: multis rebus meus offendebatur animus, was hurt: fidis offendi medicis, H.: ut non offendar subripi (ista munera), am not offended at the loss of, Ph.
    * * *
    offendere, offendi, offensus V
    offend, hurt (feelings)

    Latin-English dictionary > offendō

  • 5 excito

    excĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [excio], to call out or forth, to bring or send out, to wake or rouse up (freq. and class.; cf.: provoco, evoco; irrito, lacesso, invito).
    I.
    Lit.: unde (Acherunte) animae excitantur obscura umbra, Poëta ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:

    aliquem a portu,

    Plaut. Am. 1, 1, 10:

    aliquem huc foras,

    id. Rud. 1, 5, 2:

    si excitatus fuerit de spectaculis,

    turned out, expelled, Quint. 3, 6, 19:

    dormientes spectatores e somno,

    to wake up, Plaut. Merc. 1, 2, 48; cf.:

    quaeso, ne me e somno excitetis,

    Cic. Rep. 6, 12:

    velut dormitantes eos excitari,

    Quint. 4, 1, 73:

    patre excitato (opp. dormiente),

    id. 4, 2, 72:

    scuto offenso excitatus vigil,

    Liv. 7, 36, 2:

    aliquem ab inferis,

    to summon up, Cic. Font. 12, 26; id. Cat. 2, 10, 20; id. Verr. 2, 5, 49, 129:

    aliquem a mortuis,

    id. de Or. 1, 57, 245:

    non dubitavit excitare reum consularem,

    to call upon to stand up, to call up, id. ib. 2, 28, 124:

    reos,

    id. ib. 2, 47, 195; Quint. 11, 3, 174; cf. Liv. 9, 8, 3:

    testes,

    Cic. Rab. Post. 17, 47: judicem, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104 et saep.: feras, to rouse or scare up, Cic. Off. 3, 17, 68:

    cervum nemorosis latibulis,

    Phaedr. 2, 8, 1.—Prov.:

    aliis leporem,

    Petr. 1, 31, 7.—
    B.
    Transf., of inanim. and abstr. things, to raise, erect:

    vapores, qui a sole ex aquis excitantur,

    Cic. N. D. 2, 46, 118:

    caput altius,

    Cels. 8, 4 med.
    2.
    In partic., with the accessory notion of making, forming, to raise, erect, build, construct:

    exstrui vetat (Plato) sepulcrum altius, quam, etc.... nec e lapide excitari amplius,

    Cic. Leg. 2, 27, 68:

    turres,

    Caes. B. G. 5, 40, 2; id. B. C. 1, 25 fin.:

    tumulum alicui,

    Suet. Claud. 1:

    aedificium,

    Sen. Ep. 52:

    urbem,

    Flor. 1, 1:

    nova sarmenta cultura excitantur,

    are produced, Cic. de Or. 2, 21, 88:

    pascua in novalibus,

    Pall. Nov. 13, 3:

    ignem,

    to kindle up, excite, Caes. B. G. 7, 24, 4; Lucr. 6, 308:

    incendium,

    Cic. Phil. 7, 1, 3:

    invalidas flammas admoto fomite,

    Luc. 8, 776.— Poet. transf.:

    aras,

    Verg. G. 4, 549:

    foculum bucca,

    Juv. 3, 262:

    siser stomachum,

    Plin. 20, 5, 17, § 34:

    uvae os, stomachum,

    id. 23, 1, 7, § 12.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to raise up, comfort; to arouse, awaken, excite, incite, stimulate, enliven:

    qui ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscerem,

    erected, established, Cic. Fam. 2, 16, 1; cf.:

    amici jacentem animum excitare,

    id. Lael. 16, 59; and with this cf. id. Att. 1, 16, 8; and:

    animos excitare atque inflammare ad persequendi studium,

    id. de Imp. Pomp. 2, 5:

    animos omnium ad laetitiam,

    Caes. B. G. 7, 79, 3:

    aliquem ad laborem et ad laudem,

    Cic. Planc. 24, 59; cf. id. Top. 2, 5:

    languentem labentemque populum ad decus,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    aliquem ad bellum,

    Caes. B. G. 3, 10, 3:

    aliquem ad virtutem,

    id. ib. 6, 14, 5:

    aliquem ad audiendum,

    Quint. 4, 1, 34:

    gallos alacritate ad canendum,

    Cic. Div. 2, 26, 56 et saep.:

    alicujus memoriam alicui excitans,

    reviving, renewing, Cic. Or. 10, 35:

    hominum studia ad utilitates nostras allicere atque excitare,

    id. Off. 2, 6, 20:

    hominum studia,

    Caes. B. C. 3, 21, 1:

    salsum excitat et a taedio defendit orationem,

    enlivens, Quint. 6, 3, 19:

    fictiones personarum mire orationem excitant,

    id. 9, 2, 29; cf. id. 6, 1, 2:

    hi soni cum augenda intentione excitandi (opp. temperandi),

    to sharpen, pronounce strongly, id. 11, 3, 42:

    syllabam acutam,

    id. 12, 10, 33. —
    B.
    In partic.
    1.
    To appeal to, call upon, cite:

    ut nos ex annalium monimentis testis excitamus eos, etc.,

    Cic. Fin. 2, 21, 67:

    multos testis liberalitatis tuae,

    id. Rab. Post. 17, 47.—
    2.
    With the accessory idea of producing (acc. to I. B. 2.), to found, cause, occasion, excite, kindle:

    priusquam docuero, quibus initiis ac fundamentis hae tantae summis in rebus laudes excitatae sint,

    Cic. Sest. 2, 5; cf. id. Fin. 4, 7, 18:

    in animis hominum motum dicendo vel excitare vel sedare,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    risus,

    id. Phil. 3, 9, 21:

    plausum,

    id. Sest. 58, 124:

    fletum etiam inimicis,

    id. ib. 57, 121:

    amores,

    id. Off. 1, 5, 14:

    iras,

    Verg. A. 2, 594:

    suspicionem alicui,

    Cic. Sest. 18, 41: varios sermones, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 2:

    quantas tragoedias,

    Cic. Mil. 7, 18:

    vim ac dolorem bonorum omnium,

    id. Planc. 18, 45 et saep. —Hence, excĭtātus, a, um, P. a. (lit. excited, kindled; hence), animated, lively, vigorous, vehement, strong, loud (rare but class.):

    acutus et excitatus sonus,

    Cic. Rep. 6, 18.— Comp.:

    clamor,

    Liv. 4, 37, 9:

    haec lumina,

    Quint. 12, 10, 49:

    schema,

    id. 9, 3, 10.— Sup.:

    odor,

    Plin. 20, 17, 71, § 182. — Adv.: excĭtāte, vigorously, briskly, brightly, vehemently. —In the comp.:

    fulgent gemmae,

    Plin. 37, 7, 31, § 106:

    clamitantes,

    Amm. 18, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > excito

  • 6 offensaculum

    offensācŭlum, i, n. [offenso], a striking against, a tripping, stumbling (postclass.).
    I.
    Lit.:

    crebris offensaculis contusa crura,

    App. M. 9, p. 221, 3.—
    II.
    Transf., the object against which one stumbles, a stumbling-block:

    lapis ecce nostro fixus offensaculo est,

    Prud. Apoth. 45; so,

    adversarius nostris offensacula pedibus latenter opponit,

    Lact. Opt. D. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > offensaculum

  • 7 trudo

    trūdo, si, sum, 3, v. a. [cf. Sanscr, tard-, to split], to thrust, push, shove; to crowd or shove forward; to press on, drive, impel (class.; syn.: pello, expello).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vis haec quidem hercle est et trahi et trudi simul,

    Plaut. Capt. 3, 5, 92:

    quas mihi tenebras trudis?

    id. Ep. 3, 4, 40:

    trudit et impellit,

    Lucr. 6, 1032:

    adverso trudere monte saxum,

    id. 3, 1000:

    montem pectore,

    Verg. G. 3, 373:

    (hostes) trudunt adversos,

    Tac. A. 2, 11:

    glaciem cum flumina trudunt,

    Verg. G. 1, 310:

    ille hinc trudetur largus lacrimarum foras,

    Plaut. As. 3, 1, 30:

    apros in plagas,

    Hor. Epod. 2, 31:

    ad proelia inertem,

    id. Ep. 1, 5, 17:

    semet in arma,

    Tac. H. 5, 25.—
    B.
    In partic., of growth, to push forth, put forth, send forth ( poet.):

    (pampinus) trudit gemmas,

    Verg. G. 2, 335:

    se de cortice (gemmae),

    id. ib. 2, 74:

    truditur e sicco radix oleagina ligno,

    id. ib. 2, 31: offenso truditur igne latex, Claud. de Apono, 13.—
    II.
    Trop.: secundae res laetitiă transvorsum trudere solent a recte consulendo atque intellegendo, Cato ap. Gell. 7, 3, 14:

    ad mortem trudi,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: in quae (comitia) omnibus invitis trudit noster Magnus Auli filium, puts forward (to bring him into office), id. Att. 1, 16, 12:

    quo ne trudamur, di immortales nos admonent,

    id. Har. Resp. 28, 61:

    in vitia alter alterum trudimus,

    Sen. Ep. 41, 7:

    semel in arma trusos,

    Tac. H. 5, 25: truditur dies die, Hor, C. 2, 18, 15, cf.: sic vita truditur, is hurried on, Petr 82:

    fallacia Alia aliam trudit,

    presses hard upon, closely follows the other, Ter. And. 4, 4, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > trudo

См. также в других словарях:

  • offenso — of·fén·so p.pass., agg. 1. p.pass., agg. OB → offendere, offendersi 2. agg. LE vinto: la colpa seguirà la parte offensa (Dante) …   Dizionario italiano

  • AEMYLIA GENS — Romae imprimis illustris, a Mamerco Pythagorae Philosophi filio dicta, cui propter unicam humanitatem, quam Graeci αἱμυλίαν vocant, cognomen fuit Aemylos, vel Aemilius. Scribitur vero Aemilius in veteribus libris, et lapidibus. Ex hac familia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALEXANDER I — I. ALEXANDER I Rex Macedonum decimus, fil. Amyntae, frequens Olympionices. Legatos Megabyzi, ad Patrem missos, lascivientes occidit, regnumque non tam Persici Regis munificentiâ, quâm propriâ virtute, auxit. Obiit an. regni 42. Iustin. l. 7. c. 3 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARCHELAUS — I. ARCHELAUS Cappadocum Rex, ope Antonii Triumviri, Ariobarzani surrogatus, quinquaginta annis regnavit, Tacit. Annal. l. 2. c. 42. ubi ab offenso Tiberio, matris literis Romam elicitum, angore, simul fessum seniô, et quia regibus aequa, nedum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAMPANIA Romana — provinc. Italiae sub Pontisice, continet maiorem pattem Latii antiqui, ubi roma, Tibur, Terracioa, etc. et terminatut a Septentrione Aniene fluviô, ab Occidente Tiberi; a Meridie mari Mediterraneô; ab Ortu Liri fiuviô, et regnô Neapolitanô. Eius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONRADUS I — I. CONRADUS I. Imperator, fil. Conradi, Ducis Franconiae. Factionem adversam, quae Carolum Simplicem, Galliae Regem utpote heredem Caroli Magni et Ludovici Pii, mortuô Ludovicô III. Imperatore; qui ultimus ex stirpe Caroli M. sine prole mascula… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DOMITIUS Corbulo — literis armisque inclitus, sub Caligula, a quo, licet epigrammate eius offenso, Cos. factus est: Claudio, a quo in Belgium missus, ne otio torperet miles, Fossam Corbulonis duxit, inter Mos. et Rhen. nunc loca Witek et Crimpen, et Nerone sub quo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • EUPOLIS — I. EUPOLIS Eleus, qui Olympiad. 96. vicit. II. EUPOLIS priscae comoediae scriptor, qui vitia populi magna cum libertate reprehendebat. Horat. Serm. l. 1. Sat. 4. Initio. Eupolis atque Cratinus, Aristophanesque poetae, etc. Pers. Sat. 1. v. 124.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PES — nc in limine offendat, cavere iussit Veterum superstitio. Mali enim ominis id habebatur, Si exituro limen insonuisset, Pes haesisset, Plin. l. 2. c. 7. Vide Plut. in Demetrio et in Gracchis, Val. Max. l. 1. c. 4. de eod. Graccho etc. Sueton. in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POENA — et Beneficium, pro Diis habitos apud quosdam Aethiopiae populos legimus: Sunt qui non ab Aethioplbus, sed ab Assyriis et Persis hos cultos fuisse asserunt; illam quod malorum, hunc quod bonorum largitorem esse opinantur, Alex. ab Alex. l. 18. c.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • offendere — of·fèn·de·re v.tr. (io offèndo) FO 1. arrecare un offesa, infliggere con parole o con azioni un danno materiale o morale che provoca in chi lo subisce un forte turbamento o risentimento: offendere qcn. nell onore, nella reputazione, non voglio… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»