Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

stumbling

  • 1 inoffensus

    ĭn-offensus, a, um, adj., not struck; without stumbling, without hinderance, unobstructed, uninjured ( poet. and in postAug. prose).
    I.
    Lit.:

    cogit inoffensae currus accedere metae,

    untouched, not grazed, Luc. 8, 201:

    voluptatis regionisque abundantiam inoffensa transmitteres,

    Plin. Ep. 6, 4, 2:

    inoffensum pedem referre,

    not stumbling, Tib. 1, 7, 62.—
    II.
    Transf., that goes on without hinderance, without obstacle, unhindered, uninterrupted:

    lumen oculorum,

    Pall. 1, 3:

    inoffensae metam tangere vitae,

    placid, undisturbed, Ov. Tr. 1, 9, 1:

    sed mare inoffensum crescenti adlabitur aestu,

    Verg. A. 10, 292:

    oratio,

    Sen. Ep. 52:

    cursus honorum,

    Tac. H. 1, 48:

    litterarum inter se conjunctio,

    Quint. 1, 1, 31:

    copulatio vocum,

    id. 1, 10, 23:

    tantā temperantiā (vir) ut omnia fere vitae suae tempora valetudine inoffensa vixerit,

    Gell. 2, 1, 4.— Adv.: ĭnoffensē, without stumbling, without hinderance, Ambros. Apol. David, 3, § 9; id. in Psa. 118, Serm. 10, 43; Cassiod. Var. 11, 35.— Comp.:

    inoffensius,

    Gell. 6, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > inoffensus

  • 2 offensio

    offensĭo, ōnis, f. [1. offendo], a striking against any thing; a tripping, stumbling (class.).
    I.
    Lit.:

    pedis offensio,

    Cic. Div. 2, 40, 84; in plur.:

    offensiones pedum,

    Plin. 2, 7, 5, § 24: dentium, Lact. Opif. Dei, 10, 13. — Absol.:

    offensione sonitūs,

    Vitr. 9, 8, 3.—
    B.
    Transf., that against which one stumbles, a stumbling-block:

    ut nihil offensionis haberet,

    Cic. Univ. 6, 15.—
    II.
    Trop.
    A.
    An offence given to any one;

    hence,

    disfavor, aversion, disgust, dislike, hatred, discredit, bad reputation, Cic. Div. in Caecil. 3, 9; id. Verr. 2, 5, 69, § 178 (for which:

    existimatio offensa nostri ordinis,

    id. ib. 2, 2, 47, §

    117): sapiens praetor offensionem vitat aequalitate decernendi,

    id. Mur. 20, 41:

    suscipere invidiam atque offensionem apud aliquem,

    id. Verr. 2, 2, 55, § 137:

    in odium offensionemque populi Romani inruere,

    id. ib. 1, 12, 35:

    cadere,

    id. N. D. 1, 30, 85:

    offensionem excipere,

    id. Inv. 1, 21, 30:

    subire,

    Plin. 35, 4, 7, § 23:

    adferre,

    Cic. Att. 1, 17, 1:

    offensiones accendere,

    Tac. A. 2, 57:

    hoc apud alios offensionem habet,

    displeases them, Plin. 19, 1, 2, § 9. —
    B.
    An offence which one receives; displeasure, vexation:

    habere ad res certas vitiosam offensionem atque fastidium,

    Cic. Tusc. 4, 10, 23: mihi majori offensioni sunt quam delectationi possessiunculae meae, give me more vexation than pleasure, id. Att. 13, 23, 3.—
    2.
    A complaint, indisposition; an accident, misfortune, mishap, failure:

    corporum offensiones,

    Cic. Tusc. 4, 14, 31:

    graves solent offensiones esse ex gravibus morbis, si qua culpa commissa est,

    id. Fam. 16, 10, 1:

    habet enim nihil quod in offensione deperdat,

    i.e. if he loses his cause, id. Div. in Caecil. 22, 71:

    offensiones belli,

    misfortunes, defeats, id. Imp. Pomp. 10, 28:

    offensionum et repulsarum ignominia,

    i.e. refusals, id. Off. 1, 21, 71.—
    C.
    That which causes one to offend or sin, a stumbling-block (eccl. Lat.):

    unusquisque offensiones oculorum suorum abiciat,

    Vulg. Ezech. 20, 7:

    nemini dantes ullam offensionem,

    id. 2 Cor. 6, 3:

    lapis offensionis,

    id. 1 Pet. 2, 8 al.

    Lewis & Short latin dictionary > offensio

  • 3 offensaculum

    offensācŭlum, i, n. [offenso], a striking against, a tripping, stumbling (postclass.).
    I.
    Lit.:

    crebris offensaculis contusa crura,

    App. M. 9, p. 221, 3.—
    II.
    Transf., the object against which one stumbles, a stumbling-block:

    lapis ecce nostro fixus offensaculo est,

    Prud. Apoth. 45; so,

    adversarius nostris offensacula pedibus latenter opponit,

    Lact. Opt. D. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > offensaculum

  • 4 lābor

        lābor lapsus, ī (lābier, H.), dep.    [2 LAB-], to glide, slide, move, slip, float, pass, flow: Per sinūs, in folds, O.: Ille inter vestīs et levia pectora lapsus Volvitur, V.: Ut rate felici pacata per aequora labar, O.: sidera, quae vagā ratione labuntur: Labere, nympha, polo, from heaven, V.: e manibus custodientium lapsus, escaped, Cu.— To sink, fall: Labitur exsanguis, V.: super terram, O.: in rivo: levi sanguine, slip, V.: pede lapsus, stumbling, H.: umor in genas Furtim labitur, H.: Perque genas lacrimae labuntur, O.: multa in silvis Lapsa cadunt folia, V.: labentes oculos condere, falling, O.—Fig., to move gently, be led insensibly, glide, pass, elapse: sed labor longius, ad propositum revertar, am led: ad opinionem: in vitium, H.: oratio placide labitur: labi somnum sensit in artūs, O.: nostro illius labatur pectore voltus, be lost, V.: Eheu fugaces Labuntur anni, H.: lustris labentibus, V.: forte lapsa vox, Ta. — To sink, incline, decline, begin to fall, go to ruin, perish: quibus de rebus lapsa fortuna accidat, Enn. ap. C.: equitem Romanum labentem excepit: eo citius lapsa res est, L.: fides lapsa, O.: lapsis quaesitum oracula rebus, for our ruined condition, V.: hac spe lapsus, deceived in, Cs.— To fall into error, be mistaken, err, mistake, commit a fault: rex Iugurthae scelere lapsus, S.: in aliquā re: propter inprudentiam, Cs.: in officio.
    * * *
    I
    labi, lapsus sum V DEP
    slip, slip and fall; slide, glide, drop; perish, go wrong
    II
    effort, labor, toil, exertion, work; suffering, distress, hardship

    Latin-English dictionary > lābor

  • 5 offēnsiō

        offēnsiō ōnis, f    [offendo], a striking against, tripping, stumbling: pedes.— A projection: nihil offensionis habere, no roughness.—Fig., disfavor, aversion, disgust, dislike, hatred, discredit, bad reputation: offensionem vitat aequabilitate decernendi: in odium offensionemque populi R. inruere: offensionem aurium merere, i. e. deserve to be heard with displeasure, L.: habere ad res certas vitiosam offensionem: mihi maiori offensioni esse quam delectationi, give me more vexation than pleasure. —A complaint, indisposition, accident, misfortune, mishap, failure: corporum offensiones: habet enim nihil quod in offensione deperdat, i. e. if he loses his cause: non offensiones belli, sed victoriae, defeats: offensionum et repulsarum ignominia, i. e. rude refusals.
    * * *
    displeasure; accident

    Latin-English dictionary > offēnsiō

  • 6 scopulus

        scopulus ī, m, σκόπελοσ, a projecting point of rock, rock, cliff, crag, shelf, ledge: pars (remigum) ad scopulos adlisa, Cs.: detrudunt navīs scopulo, V.: Imminet aequoribus scopulus, O.: Qui vidit Infamīs scopulos Acroceraunia, promontory, H.: scopuli ruina, i. e. fallen roof (of the cave of Cacus), V.: Mavortis, the Areopagus, O.: His inmobilior scopulis, harder to move, O.: scopulis surdior, H.—Fig., a rock, cliff, ledge, stumbling-block, danger, difficulty: cum neque Musarum scopulos quisquam superarat: qui te ad scopulum e tranquillo auferat, T.: (Piso et Gabinius) geminae voragines scopulique rei p.
    * * *
    rock, boulder

    Latin-English dictionary > scopulus

  • 7 casabundus

    casabunda, casabundum ADJ
    stumbling, tottering; ready to fall

    Latin-English dictionary > casabundus

  • 8 cassabundus

    cassabunda, cassabundum ADJ
    stumbling, tottering; ready to fall

    Latin-English dictionary > cassabundus

  • 9 offendiculum

    obstacle, stumbling block, hindererance; cause of offence (L+S)

    Latin-English dictionary > offendiculum

  • 10 scandalum

    temptation/inducement to sin; cause of offence; stumbling block; scandal (Bee)

    Latin-English dictionary > scandalum

  • 11 offendiculum

    offendĭcŭlum, i, n. [1. offendo], a stumbling-block, obstacle, hinderance, cause of offence (post-Aug.): sunt enim in hac offendicula nonnulla. Plin. Ep. 9, 11, 1; Vulg. 1 Cor. 8, 9; id. Isa. 57, 14; Paul. Nol. Carm. 27, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > offendiculum

  • 12 offensatio

    offensātĭo, ōnis, f. [id.], a hitting or striking against any thing (post-Aug.).
    I.
    Lit., Plin. 28, 16, 62, § 221:

    ut offensatione illā (hastae) commoneretur (Demosthenes),

    Quint. 11, 3, 130.—
    II.
    Trop., a stumbling, tripping; a slip, blunder:

    debemus patienter ferre offensationes memoriae labentis,

    Sen. Ben. 5, 25, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > offensatio

  • 13 offensibilis

    offensĭbĭlĭs, e, adj. [1. offendo], liable to stumble, stumbling (eccl. Lat.):

    qui offensibilibus et caducis gressibus per viam mortis incedit (al. offensilibus),

    Lact. 4, 26, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > offensibilis

См. также в других словарях:

  • stumbling — index incompetent Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Stumbling — Stumble Stum ble, v. i. [imp. & p. p. {Stumbled}; p. pr. & vb. n. {Stumbling}.] [OE. stumblen, stomblen; freq. of a word akin to E. stammer. See {Stammer}.] 1. To trip in walking or in moving in any way with the legs; to strike the foot so as to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • stumbling —    The idea that it is a bad omen to stumble is one of the few superstitions which have sufficient documentary record to indicate a clear lineage in English folk belief back to medieval times and beyond, with a relatively unchanged meaning. The… …   A Dictionary of English folklore

  • Stumbling-block — Stum bling block , n. Any cause of stumbling, perplexity, or error. [1913 Webster] We preach Christ crucified, unto the Jews a stumbling block, and unto the Greeks foolishness. 1 Cor. i. 23. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stumbling-stone — Stum bling stone , n. A stumbling block. [1913 Webster] This stumbling stone we hope to take away. T. Burnet. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • stumbling block — stumbling .block n a problem or difficulty that stops you from achieving something stumbling block to ▪ The main stumbling block to starting new research is that we lack qualified people …   Dictionary of contemporary English

  • stumbling block — stumbling blocks N COUNT: oft N to/in n A stumbling block is a problem which stops you from achieving something. Perhaps the major stumbling block to reunification is the military presence in South Korea …   English dictionary

  • stumbling block — index bar (obstruction), barrier, blockade (barrier), complication, deadlock, deterrence, di …   Law dictionary

  • stumbling block — [n] impediment barricade, barrier, blockage, catch*, Catch 22*, clog, delay, difficulty, drag*, drawback, handicap, hindrance, holdup, hurdle, obstacle, obstruction, road block*, setback, snag; concept 666 …   New thesaurus

  • stumbling block — ► NOUN ▪ an obstacle …   English terms dictionary

  • stumbling block — n. an obstacle, hindrance, or difficulty standing in the way of progress or understanding …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»