Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

offĭcĭōsus

  • 1 officiosus

    offĭcĭōsus, a, um [st2]1 [-] prêt à rendre service, serviable, obligeant, complaisant. [st2]2 [-] conforme au devoir, légitime, juste.    - officiosus in aliquem: serviable à l'égard de qqn.    - officiosa amicitia, Cic.: amitié empressée.    - officiosus dolor, Cic.: douleur légitime.    - officiosus, i, m.: - [abcl]a - Sen. vil complaisant. - [abcl]b - Petr. esclave qui garde les habits des baigneurs.
    * * *
    offĭcĭōsus, a, um [st2]1 [-] prêt à rendre service, serviable, obligeant, complaisant. [st2]2 [-] conforme au devoir, légitime, juste.    - officiosus in aliquem: serviable à l'égard de qqn.    - officiosa amicitia, Cic.: amitié empressée.    - officiosus dolor, Cic.: douleur légitime.    - officiosus, i, m.: - [abcl]a - Sen. vil complaisant. - [abcl]b - Petr. esclave qui garde les habits des baigneurs.
    * * *
        Officiosus, pen. prod. Adiect. Cic. Qui fait du tout son debvoir, Serviable, Qui fait voluntiers plaisir.
    \
        Officiosus dolor. Cic. Douleur qu'on prend pour juste et raisonnable cause.

    Dictionarium latinogallicum > officiosus

  • 2 officiosus

    officiōsus, a, um (officium), I) voller Diensteifer, a) = gefällig, dienstfertig, dienstbeflissen, zuvorkommend, bes. von der Dienstfertigkeit, Erweisung von Achtung, Ehre eines Niederen gegen einen Höheren, homo, Cic.: in alqm, Cic.: voluntas, Ov.: epistula, Ov.: homo officiosior, Cic.: officiosissima natio, Cic. – b) vom Diensteifer gleichs. diktiert, aus Diensteifer übernommen usw., dolor, Cic.: labores, Cic.: pietas, dienstwillige, Sen. – II) »dienstgemäß«; dah. subst., officiōsus, ī, m., a) ein Diener im Bade, Petron. 92, 11. – b) der Buhle, Liebhaber, Sen. exc. contr. 4. praef. § 10.

    lateinisch-deutsches > officiosus

  • 3 officiosus

    officiōsus, a, um (officium), I) voller Diensteifer, a) = gefällig, dienstfertig, dienstbeflissen, zuvorkommend, bes. von der Dienstfertigkeit, Erweisung von Achtung, Ehre eines Niederen gegen einen Höheren, homo, Cic.: in alqm, Cic.: voluntas, Ov.: epistula, Ov.: homo officiosior, Cic.: officiosissima natio, Cic. – b) vom Diensteifer gleichs. diktiert, aus Diensteifer übernommen usw., dolor, Cic.: labores, Cic.: pietas, dienstwillige, Sen. – II) »dienstgemäß«; dah. subst., officiōsus, ī, m., a) ein Diener im Bade, Petron. 92, 11. – b) der Buhle, Liebhaber, Sen. exc. contr. 4. praef. § 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > officiosus

  • 4 officiōsus

        officiōsus adj. with comp. and sup.    [officium], full of courtesy, complaisant, obliging, serviceable: homines in civīs: sedulitas, H.: voluntas, O.: tibi officiosior videri: officiosissima natio candidatorum.—Dutiful, obligatory: dolor: labores.
    * * *
    officiosa, officiosum ADJ
    dutiful, attentive; officious

    Latin-English dictionary > officiōsus

  • 5 officiosus

    offĭcĭōsus, a, um, adj. [officium].
    I.
    Full of courtcousness or complaisance, obliging, ready to serve (esp. towards one's superiors; class.;

    syn. studiosus): homo,

    Cic. Fam. 13, 21, 2:

    amicitia,

    id. Planc. 19, 46:

    sedulitas,

    Hor. Ep. 1, 7, 8:

    voluntas,

    Ov. P. 3, 2, 17.— Comp.:

    estne quisquam, qui tibi officiosior, liberaliorque videatur?

    Cic. Rosc. Com. 6, 18; id. Att. 13, 45, 3.— Sup.:

    officiosissima natio candidatorum,

    Cic. Pis. 23, 55; for which with summe:

    homines Lampsaceni summe in omnes cives Romanos officiosi,

    id. Verr. 2, 1, 24, § 63.—
    II.
    Dutiful, in accordance with duty:

    dolor,

    Cic. Tusc. 3, 28, 70:

    labores,

    id. Mil. 5, 12:

    pietas,

    Sen. Ep. 99, 18.—
    B.
    Subst.: offĭcĭō-sus, i, m., an official or attendant at a bath, Petr. 92.—Hence, adv.: offĭcĭōsē, courteously, obligingly (class.):

    officiose et amice factum,

    Cic. Lael. 20, 81: aliquid facere, Afran. ap. Charis. p. 247 P.:

    scribere,

    Cic. Att. 1, 20, 1.— Comp.:

    gratum etiam Pilia (fecit), sed illa officiosius, quod, etc.,

    Cic. Att. 6, 1, 22.— Sup.:

    officiosissime venit ad me,

    Plin. Ep. 10, 21 (32) init.

    Lewis & Short latin dictionary > officiosus

  • 6 officiosus

    I officiōsus, a, um [ officium ]
    1) услужливый, готовый к услугам, предупредительный, любезный (homo C; voluntas O; o. in aliquem C)
    2) ревностный ( labor C); сообразный с долгом, законный, должный (dolor C; piĕtas Sen)
    II officiōsus, ī m.
    1) банщик, банный служитель Pt
    2) воздыхатель, поклонник Sen

    Латинско-русский словарь > officiosus

  • 7 officiosus

    respectful, attentive.

    Latin-English dictionary of medieval > officiosus

  • 8 in-officiōsus

        in-officiōsus adj.,     undutiful: testamentum, i. e. violating natural affection.—Disobliging: in hos.

    Latin-English dictionary > in-officiōsus

  • 9 Услужливый

    - officiosus (homo; voluntas; in aliquem); commodus; beneficus; prolixus;

    • весьма услужливый человек - homo summo officio praeditus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Услужливый

  • 10 dienstbeflissen

    dienstbeflissen, officiosus(Adv.officiose) od. umschr. plenus officii. – sedulus (emsig im Dienst). – d. gegen jmd., in alqm officiosus; alcis studiosus (voll Eifer, jm dm. gefällig zu sein). – sehr d., summo officio praeditus: gegen alle sehr d. sein, summo in omnes studio esse. Dienstbeflissenheit, sedulitas; vgl. »Dienstfertigkeit«. – D. gegen jmd., studium erga od. in alqm (Eifer, jmdm. gefällig zu fein); obsequium (gefälliges Sich-Fügen in die Launen anderer).

    deutsch-lateinisches > dienstbeflissen

  • 11 inofficiosus

    in-officiōsus, a, um
    inofficiosum testamentum C, CJ, Dig — завещание, составленное в ущерб законным наследникам
    3) нелюбезный, неучтивый ( in aliquem C)

    Латинско-русский словарь > inofficiosus

  • 12 officiose

    officiōsē [ officiosus I ]
    услужливо, предупредительно, любезно (scribere C; reverenter et o. PJ)

    Латинско-русский словарь > officiose

  • 13 inofficiosus

    in-officiōsus, a, um, I) pflichtwidrig, a) v. Personen = seine Pflicht aus den Augen lassend, privignus, Apul.: mit Genet. od. Dat. gegen wen? humana gens inofficiosa dei, Tert.: si libertus inofficiosus patrono sit, Ulp. dig. – b) übtr., v. Vornahmen usw., pflichtwidrig, unpflichtmäßig = den Pflichten der Liebe gegen die nächsten Verwandten nicht entsprechend, lieblos, testamentum, ein pfl. od. liebl. T. (in dem die nächsten Verwandten des Erblassers [Kinder, Eltern, Geschwister] unverdienterweise nicht gehörig [d.h. nicht mit dem Pflichtteil] bedacht werden), Cic. u.a.: ebenso voluntas patris, Cod. Iust.: donatio, dos, durch die ein zum Pflichtteil Berechtigter beim Tode des Schenkers in seinen Rechten verletzt wird, Cod. Iust.: actiones, Cod. Iust. – II) rücksichtslos, in alqm, Cic. ad Att. 13, 27, 1.

    lateinisch-deutsches > inofficiosus

  • 14 officiose

    officiōsē, Adv. m. Compar. u. Superl. (officiosus), gefällig, dienstfertig, zuvorkommend, hoc facere, Cic.: scribere, Cic.: sed illa officiosius, Cic.: reverentissime et officiosissime venit ad me, Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > officiose

  • 15 officiositas

    officiōsitās, ātis, f. (officiosus), die Gefälligkeit, Dienstfertigkeit, Eccl.

    lateinisch-deutsches > officiositas

  • 16 summe

    summē, Adv. (summus), höchst, im höchsten Grade, höchlich, recht sehr, äußerst, officiosus, Cic.: iucundus, Cic.: disertus, Quint.: munitus, Hor.: contendere, Cic.: cupere, Caes.: diffidere, Cic.: admirari, Quint. – beim Superl., vir summe observantissimus, Plin. ep. 10, 26 (11), 1.

    lateinisch-deutsches > summe

  • 17 artig

    artig, I) vom äußeren Ansehen und Benehmen: festivus (von allem, was angenehm in die Sinne fällt). – bellus (hübsch, nicht übel, bes. in Rücksicht auf Gebärden, Mienen u. Umgang). – venustus (anständig im Äußern undim Benehmen). – elegans (sein, artig im Äußern, auch in der Rede). – concinnus (durch Ebenmaß u. Harmonie gefallend, zierlich, nett). – blandus (artig in Worten u. einnehmend von Betragen). – comptus (Zierlichkeit besitzend, in bezug auf den Putz und Anzug; auch von der Rede). – lepidus (liebenswürdig durch muntere, scherzhafte Laune). – facetus (durch den leichten, ungezwungenen, seinen Witz dieser Laune). – scitus (gescheit; und passiv = mit Einsicht und Geschick gemacht, von Einsicht u. Geschick zeugend). – comis. facilis. humanus. urbanus. officiosus (leutselig, gefällig, zuvorkommend, dienstfertig; vgl. »Artigkeit« die Substst.). – affabilis (freundlich im Reden, gesprächig). – das ist ein sehr a. Ausspruch des Kato, il lud Catonis admodum scitum est.Adv.belle (z. B. gebaut, geschrieben); festive; venuste; eleganter; blande; lepide; facete; comiter; humaniter; urbane; officiose; concinne; scite. – es traf sich a., cecidit belle: es war sehr a. von ihm, daß er zu mir kam, fecit humaniter, quod ad me venit. – II) wunderbar, sonderbar: du sprichst a., mira [180] narras: das müßte a. zugehen, wenn nicht etc., mirum, nisi etc. – III) nicht unbedeutend: festivus (z. B. copia librorum). – satis magnus (hinlänglich groß, z. B. pecunia). – luculentus (nicht unbeträchtlich, z. B. patrimonium, hereditas).

    deutsch-lateinisches > artig

  • 18 bereitwillig

    bereitwillig, promptus (gleich bei der Hand). – paratus (bereit). – officiosus (dienstfertig). – Adv.prompte; prompto od. parato animo; libenter. libenti animo (gern). – bereitwilligst, promptissimo od. libentissimo animo od. (v. mehreren) promptissimis od. libentissimis animis. Bereitwilligkeit, animus promptus, zu etw., ad alqd.animus paratus, zu etw., alci rei od. ad alqd. – officium (Dienstfertigkeit). – studium (Eifer, guter Wille). – mit aller B., animo promptissimo od. (v. mehreren) animis promptissimis; libentissime; libentissimo animo oder (von mehreren) libentissimis animis: bei der größten B. derselben. in summo eorum studio: er gab seine B. zu erkennen, se non nolle dixit.

    deutsch-lateinisches > bereitwillig

  • 19 freundlich

    freundlich, comis (zuvorkommend, gefällig). – humanus (liebreich, leutselig); verb. comis et humanus. – urbanus (manierlich, artig, höflich). – officiosus (dienstfertig). – benignus (gütig, freundlich gesinnt). – liberalis (zuvor. kommend, von freundlicher Gesinnung zeugend, z.B. Antwort, Einladung). – amicus familiaris (freundschaftlich, traulich). – amans (liebevoll, z.B. nihil enim potuit fieri amantius, ich hätte nicht freundlicher handeln können) – blandus (artig in Worten u. einnehmend im Betragen). – affabilis (freundlich, herablassend im Gespräch). – mansuetus (umgänglich übh.). – fr. Betragen, comitas; liberalitas: fr. Teilnahme, humanitas et misericordia: fr. Wesen. Benehmen, s. Freundlichkeit no. a. – Adv comiter; humani ter; officiose; benigne; gegen jedermann fr. sein. erga omnes se affabilem praestare; unu mqnemque comiter appellare (in der Anrede): gegen jmd. (in der Anrede) fr. tun dissimulatā irā alqm comiter [949] alloqui. – es ist fr. von dir, daß du etc., facis amice, quod mit Indikat. – wenn du so fr. sein willst, si videtur; si videbitur.

    deutsch-lateinisches > freundlich

  • 20 freundschaftlich

    freundschaftlich, amicus, gegen jmd., alci (als Freund gesinnt). – benevolus, gegen jmd., alci od. erga alqm (wohlwollend gegen jmd. gesinnt). – amans, gegen jmd., alcis (liebevoll gesinnt und was von einer solchen Gesinnung zeugt). – familiaris (traulich, vertraulich, z.B. Einladung). – benignus (gütig, von Pers. u. Dingen, z.B. Einladung). – officiosus. officii et amoris plenus (voller Gefälligkeit, voller Gefälligkeit u. liebevoller Gesinnung, z.B. ein Brief). – benevolentiae plenus (voller Wohlwollen, z.B. ein Brief). – fidelis (ehrlich, aufrichtig, z.B. Rat). – ein fr. Verhältnis, Vernehmen, s. Freundschaft. – das fr. Ansinnen an jmd. stellen, zu etc., ab alqo familiariter postulare, ut etc.Adv.amice od. amico animo; benevole; amanter; familiariter. – fr. gegen jmd. handeln, amice facere erga alqm (vgl. facis amice, quod etc., du handelst fr., daß du etc.).

    deutsch-lateinisches > freundschaftlich

См. также в других словарях:

  • ОФИЦИОЗНЫЙ — (лат. officiosus готовый к услугам, услужливый). Полуофициальный исходящий хотя и от правительства, однако без его ответственности, а также от частного, но хорошо осведомленного лица. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • officieux — officieux, ieuse [ ɔfisjø, jøz ] adj. • 1534; lat. officiosus 1 ♦ Vx Qui rend, cherche à rendre service. ⇒ obligeant, serviable. « si officieux, si secourable » (Fénelon). « Ses soins officieux » (Racine). Mod. Littér. Mensonge officieux, fait… …   Encyclopédie Universelle

  • oficios — OFICIÓS, OÁSĂ, oficioşi, oase, adj., s.n. (Publicaţie) care reprezintă, reflectă, susţine punctul de vedere al unui guvern, al unui partid, al unei grupări etc. fără a avea un caracter oficial. [pr.: ci os] – Din lat. officiosus, fr. officieux.… …   Dicționar Român

  • oficioso — ► adjetivo 1 Que no tiene carácter oficial aunque procede de un cargo público: ■ los resultados electorales son oficiosos hasta que no termine el escrutinio. SINÓNIMO extraoficial 2 Que es hacendoso y solícito en su oficio: ■ está muy bien… …   Enciclopedia Universal

  • officieuse — ● officieux, officieuse adjectif (latin officiosus, de officium, service) Qui est d une source autorisée, sans être officiel ni totalement garanti : Une nouvelle officieuse. Qui remplit une fonction sans avoir une nomination officielle : Un… …   Encyclopédie Universelle

  • offiziös — of|fi|zi|ös [ɔfi ts̮i̯ø:s] <Adj.> (bildungsspr.): (besonders in Bezug auf Nachrichten, Meldungen o. Ä.) nur indirekt offiziell; zwar mit dem Wissen der amtlichen Stelle, aber nicht amtlich bestätigt: eine offiziöse Nachricht; nach… …   Universal-Lexikon

  • offiziell — »amtlich, öffentlich; förmlich«: Das Adjektiv wurde im 18. Jh. aus gleichbed. frz. officiel entlehnt, das auf lat. officialis »zur Pflicht, zum Amt gehörend« zurückgeht. Das lat. Adjektiv erscheint daneben auch unmittelbar im Dt., aber nur in… …   Das Herkunftswörterbuch

  • offiziös — offiziell »amtlich, öffentlich; förmlich«: Das Adjektiv wurde im 18. Jh. aus gleichbed. frz. officiel entlehnt, das auf lat. officialis »zur Pflicht, zum Amt gehörend« zurückgeht. Das lat. Adjektiv erscheint daneben auch unmittelbar im Dt., aber… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Officious — Of*fi cious, a. [L. officiosus: cf. F. officieux. See {Office}.] 1. Pertaining to, or being in accordance with, duty. [R.] [1913 Webster] If there were any lie in the case, it could be no more than an officious and venial one. Note on Gen. xxvii …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Officiously — Officious Of*fi cious, a. [L. officiosus: cf. F. officieux. See {Office}.] 1. Pertaining to, or being in accordance with, duty. [R.] [1913 Webster] If there were any lie in the case, it could be no more than an officious and venial one. Note on… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Officiousness — Officious Of*fi cious, a. [L. officiosus: cf. F. officieux. See {Office}.] 1. Pertaining to, or being in accordance with, duty. [R.] [1913 Webster] If there were any lie in the case, it could be no more than an officious and venial one. Note on… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»