-
1 humanus
hūmānus, a, um [st2]1 [-] d'homme, humain. [st2]2 [-] aimant, affectueux, humain, bon, doux, obligeant, courtois, bien élevé. [st2]3 [-] cultivé, instruit, civilisé, qui a du goût, spirituel. - res humanae: la destinée, la condition humaine (sujette à tous les accidents). - erga aliquem humanus: bienveillant pour qqn. - humani nil a me alienum puto, Ter. Haut. 77: j'estime que rien de ce qui intéresse l'humanité ne m'est étranger.* * *hūmānus, a, um [st2]1 [-] d'homme, humain. [st2]2 [-] aimant, affectueux, humain, bon, doux, obligeant, courtois, bien élevé. [st2]3 [-] cultivé, instruit, civilisé, qui a du goût, spirituel. - res humanae: la destinée, la condition humaine (sujette à tous les accidents). - erga aliquem humanus: bienveillant pour qqn. - humani nil a me alienum puto, Ter. Haut. 77: j'estime que rien de ce qui intéresse l'humanité ne m'est étranger.* * *Humanus, pen. prod. Adiectiuum. Terent. Humain, Appartenant à l'homme.\Humanum est. Terent. C'est chose qui advient aux hommes.\Humanus calculus. Pli. La pierre engendree au corps de l'homme.\Humana gens, pro Humano genere. Sallust. Ci. Genre humain.\Quod est aliud in illa prouincia genus humanum? Cice. Quels hommes y a il autres en, etc.\Humana specie et figura esse. Cice. Avoir la face et forme d'un homme.\Humanus, Bening, Doulx et courtois, Affable, Debonnaire.\Humanus. Varro. Scavant, Docte. -
2 humanus
humanus humanus, a, um человеческий -
3 humanus
humanus humanus, a, um образованный, просвещённый -
4 humanus
hūmānus, a, um (homo), menschlich, I) im allg.: facies, Cic.: genus (Geschlecht), Cic.: gentes, Liv.: casus, Ov.: ignes, Feuer, die die Menschen täglich zu ihrem Gebrauche machen, Plin.: vita, Cic.: res humanae, menschliche Dinge od. Angelegenheiten, das Irdische, die irdischen Güter, das Diesseits, die Welt (Ggstz. res divinae), Cic. u.a.; u. menschliche Begebenheiten, Schicksale, Cic. u.a.: h. vox, Liv. fr. u. Plin.: hostia, Menschenopfer, Cic., Sall. fr. u.a.: cibi, Menschenfleisch, Flor.: dapes, Menschenfleisch, Ov., Menschenkot, Plin.: urina, Augustin.: scelus, gegen die Menschen, Liv.: conspectus ab utraque acie aliquanto augustior (habitu) humano visus, er erschien beiden Heeren als ein übermenschliches Wesen, Liv.: voluptas humanissima, Cic. – humanum est, das ist etwas Menschliches, Ter. adelph. 471. Cic. Verr. 5, 117. – humano quodam modo, auf eine echt menschliche Weise, Quint. 10, 3, 15. – subst., a) hūmānus, ī, m., ein menschliches Wesen, einer aus dem Menschengeschlecht, Romulus humano maior, Ov. fast. 2, 503: ebenso Plur. humani, menschliche Wesen, Menschenkinder, Lucr. 3, 80 u. 835. Varro sat. Men. 289: u. Genet. Plur. synkop., aeternûm humanûm (= deorum hominumque) sator, Pacuv. tr. 295. – b) hūmāna, ae, f. (sc. caro), Menschenfleisch, Tert. de anim. 32. – c) hūmānum, ī, n., Menschliches = menschliches Wesen, menschliches Geschick, menschliches Gefühl u. dgl., bes. im Genet. bei nihil u. ähnl., zB. Satyris praeter effigiem nihil humani, Mela 1, 8, 10 (1. § 48): si in Pompeio quid humani evenisset, Sall. hist. 5, 16 (20): homo sum; humani nil a me alienum puto, Ter. heaut. 77. – d) hūmāna, ōrum, n., α) die menschlichen Dinge, -Angelegenheiten, die irdischen Güter od. Schwächen, das Irdische (Ggstz. caelestia, divina), de divinis atque humanis cernitur, Plaut.: divina atque humana (göttl. u. menschl. Recht) promiscua habere, Sall.: humana miscere divinis, Liv.: humana (die menschlichen Schwächen) ad deos transferre (Ggstz. divina [die göttlichen Eigenschaften] ad nos), Cic.: deos non humana neglegere fremunt, Liv.: agentibus divina (Opfer, Auspizien) humanaque (u. Befehle, Anordnungen) consulibus, Liv. – β) was zum Lose der Menschen gehört, was einen Menschen treffen kann, die menschlichen Begebnisse, -Leiden, -Schicksale, ferre humana, Cic., humana humanitus od. humane, Afran. fr. u. Cic.: omnia humana tolerabilia ducere, Cic.: fortuna humana fingit artatque ut lubet, Plaut. – II) insbes.: A) menschlich = menschenfreundlich, leutselig, liebreich, freundlich (Ggstz. inhumanus, superbus), erga alqm, Cic.: homo humanissimus, Cic.: ingenium, Cic.: sensus humanissimus, Planc. in Cic. ep. – B) von seiner Bil dung, sein gebildet (Ggstz. immanis), gens humana atque docta (Ggstz. immanis atque barbara), Cic.: Syracusani homines periti et humani, Cic.: Scipio homo humanissimus, Cic. – C) menschlich, dem Menschen angemessen, vestis humanior, anständigere Kleidung, Petron. 117: cibi humaniores, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 209. – dah. = ungehindert, ungehemmt, respiratio humanior, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 1, 2. – / Archaist. hemonus, Paul. ex Fest. 100, 5 (wo ›hemona‹ humana dicebant).
-
5 humanus
hūmānus, a, um (homo), menschlich, I) im allg.: facies, Cic.: genus (Geschlecht), Cic.: gentes, Liv.: casus, Ov.: ignes, Feuer, die die Menschen täglich zu ihrem Gebrauche machen, Plin.: vita, Cic.: res humanae, menschliche Dinge od. Angelegenheiten, das Irdische, die irdischen Güter, das Diesseits, die Welt (Ggstz. res divinae), Cic. u.a.; u. menschliche Begebenheiten, Schicksale, Cic. u.a.: h. vox, Liv. fr. u. Plin.: hostia, Menschenopfer, Cic., Sall. fr. u.a.: cibi, Menschenfleisch, Flor.: dapes, Menschenfleisch, Ov., Menschenkot, Plin.: urina, Augustin.: scelus, gegen die Menschen, Liv.: conspectus ab utraque acie aliquanto augustior (habitu) humano visus, er erschien beiden Heeren als ein übermenschliches Wesen, Liv.: voluptas humanissima, Cic. – humanum est, das ist etwas Menschliches, Ter. adelph. 471. Cic. Verr. 5, 117. – humano quodam modo, auf eine echt menschliche Weise, Quint. 10, 3, 15. – subst., a) hūmānus, ī, m., ein menschliches Wesen, einer aus dem Menschengeschlecht, Romulus humano maior, Ov. fast. 2, 503: ebenso Plur. humani, menschliche Wesen, Menschenkinder, Lucr. 3, 80 u. 835. Varro sat. Men. 289: u. Genet. Plur. synkop., aeternûm humanûm (= deorum hominumque) sator, Pacuv. tr. 295. – b) hūmāna, ae, f. (sc. caro), Menschenfleisch, Tert. de anim. 32. – c)————hūmānum, ī, n., Menschliches = menschliches Wesen, menschliches Geschick, menschliches Gefühl u. dgl., bes. im Genet. bei nihil u. ähnl., zB. Satyris praeter effigiem nihil humani, Mela 1, 8, 10 (1. § 48): si in Pompeio quid humani evenisset, Sall. hist. 5, 16 (20): homo sum; humani nil a me alienum puto, Ter. heaut. 77. – d) hūmāna, ōrum, n., α) die menschlichen Dinge, -Angelegenheiten, die irdischen Güter od. Schwächen, das Irdische (Ggstz. caelestia, divina), de divinis atque humanis cernitur, Plaut.: divina atque humana (göttl. u. menschl. Recht) promiscua habere, Sall.: humana miscere divinis, Liv.: humana (die menschlichen Schwächen) ad deos transferre (Ggstz. divina [die göttlichen Eigenschaften] ad nos), Cic.: deos non humana neglegere fremunt, Liv.: agentibus divina (Opfer, Auspizien) humanaque (u. Befehle, Anordnungen) consulibus, Liv. – β) was zum Lose der Menschen gehört, was einen Menschen treffen kann, die menschlichen Begebnisse, - Leiden, -Schicksale, ferre humana, Cic., humana humanitus od. humane, Afran. fr. u. Cic.: omnia humana tolerabilia ducere, Cic.: fortuna humana fingit artatque ut lubet, Plaut. – II) insbes.: A) menschlich = menschenfreundlich, leutselig, liebreich, freundlich (Ggstz. inhumanus, superbus), erga alqm, Cic.: homo humanissimus, Cic.: ingenium, Cic.: sensus humanissimus, Planc. in Cic. ep. – B) von seiner Bil-————dung, sein gebildet (Ggstz. immanis), gens humana atque docta (Ggstz. immanis atque barbara), Cic.: Syracusani homines periti et humani, Cic.: Scipio homo humanissimus, Cic. – C) menschlich, dem Menschen angemessen, vestis humanior, anständigere Kleidung, Petron. 117: cibi humaniores, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 14, 209. – dah. = ungehindert, ungehemmt, respiratio humanior, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 1, 2. – ⇒ Archaist. hemonus, Paul. ex Fest. 100, 5 (wo ›hemona‹ humana dicebant). -
6 hūmānus
hūmānus adj. with comp. and sup. [homo], of man, human: species et figura: caput, a human head, H.: hostiae, human sacrifices: caro, Iu.: genus, the human race: omnium divinarum humanarumque rerum consensio: cultus: humanissima voluptas: maior imago Humanā, of superhuman size, Iu.: scelus, against men, L.—As subst n.: si quicquam in vobis humani esset, of human feeling, L.: Homo sum, humani nil a me alienum puto, T.: humano maior Romulus, superhuman, O.— Plur, human affairs, concerns of men, events of life: omnia humana, quaecumque accidere possunt: si quicquam humanorum certi est, L.— Humane, philanthropic, kind, gentle, obliging, polite: Cyrus erga Lysandrum: homo humanissimus.— Of good education, well-informed, learned, polite, refined, civilized: Ubii sunt humaniores, Cs.: gens: homines.* * *humana -um, humanior -or -us, humanissimus -a -um ADJhuman; kind; humane, civilized, refined -
7 humanus
hūmānus (old form: HEMONA humana et HEMONEM hominem dicebant, Paul. ex Fest. p. 100 Müll.; cf. homo init.), a, um, adj. [homo], of or belonging to man, human.I.In gen.:A.esse aliquem humana specie et figura, qui tantum immanitate bestias vicerit, ut, etc.,
Cic. Rosc. Am. 22, 63:simulacra,
id. Rep. 3, 9:caput,
a human head, Hor. A. P. 1; Flor. 1, 7, 8: succidiae, Cato ap. Gell. 13, 24, 12: Cyclopis venter... Carnibus humanis distentus, human flesh, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 327 Vahl,):humana qui dape pavit equas,
Ov. H. 9, 68:Athenas obsidione et fame ad humanos cibos compulit,
Flor. 3, 5, 10:hostiae,
human sacrifices, Cic. Font. 10 21; Tac. G. 9; Plin. 8, 22, 34, § 82; Flor. 1, 16, 7:lac,
human milk, Plin. 28, 9, 33, § 123:nec distare humana carne suillam,
Juv. 14, 98:carnibus humanis vesci,
id. 15, 13:societas generis humani,
of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf.: eos (deos) non curare opinor quid agat humanum genus, Enn. ap. Cic. Div. 2, 50, 104 (Trag. v. 354 Vahl.); v. genus: ubi remissa humana vita corpus requiescat malis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 416 ib.); cf.: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115; and Cic. Rep. 6, 18; in the comp.: ergo hercules vita humanior sine sale non quit degere, Plin. 31, 7, 41, § 88:omnium divinarum humanarumque rerum,
Cic. Lael. 6, 20;v. divinus: amor,
id. ib. 21, 81:natura,
id. Rep. 1, 14:virtus,
id. ib. 1, 7 fin.:casus,
id. Lael. 2, 7:cultus,
id. de Or. 1, 8, 33:humanissima voluptas,
id. Ac. 2, 41, 127:ignes,
i. e. which men daily use, Plin. 2, 107, 111, § 239:dapes,
i. e. human excrements, id. 17, 9, 6, § 51:memoria,
Tac. A. 11, 14:ultra modum humanum,
id. ib. 11, 21:humanum facinus factumst,
customary, Plaut. Truc. 2, 1, 8:nec quisquam dixerit, in eo qui obdormivit, rem eum humanam et naturalem passum, Mos. et Rom. Coll. 12, 7, 7: major imago humana,
of superhuman size, Juv. 13, 222: humanum sacrificium dicebant, quod mortui causa fiebat, Paul. ex Fest. p. 103 Müll.:scelus,
committed against men, Liv. 3, 19 fin.; 29, 18 fin.: si quid mihi humanum contigerit, if any thing should happen to me, i. e. if I should die, Dig. 16, 3, 26 (for which, humanitus, q. v.):persuasit nox, amor, vinum, adulescentia: Humanum'st,
Ter. Ad. 3, 4, 25: metum virgarum navarchus pretio redemit: humanum est;alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit: usitatum est,
Cic. Verr. 2, 5, 44, § 117; cf. Ter. Hec. 4, 1, 38; id. Ad. 3, 4, 25:humano quodam modo,
Quint. 10, 3, 15: res humani juris, property (opp. res divini juris, things sacred or religious), Gai. Inst. 2, 2; 9 sqq.;3, 97: ne vinum... esse sacrum incipiat et ex usibus eripiatur humanis,
Arn. adv. Gent. 7, 31.— As substt.hūmāni, ōrum, m., men, mortals, Lucr. 3, 80; 837: natura humanis omnia sunt paria, Varr. ap. Non. 81, 10.—B.hūmānum, i, n., that which is human, mortal, etc.: ignem magnum hic faciam. Dae. Quine ut humanum exuras tibi? Plaut. Rud. 3, 4, 62:C.non hercle humanust ergo: nam volturio plus humani credost,
id. Mil. 4, 2, 53:si quicquam in vobis non dico civilis sed humani esset,
Liv. 5, 4, 9:pulcher et humano major trabeaque decorus Romulus,
Ov. F. 2, 503 (but in Cic. Att. 13, 21, 5, homo is the true reading):homo sum: humani nihil a me alienum puto,
Ter. Heaut. 1, 1, 25:Satyris praeter effigiem nihil humani, Mela, 1, 8, 10: si in Pompeio quid humani evenisset,
Sall. H. Fragm. 5, 16 Dietsch.—Plur.: hūmā-na, ōrum, n., human affairs, the concerns of men, events of life:II.qui omnia humana, quaecumque accidere possunt, tolerabilia ducat,
Cic. Tusc. 5, 6, 17; cf.:despicientem omnia humana,
id. Rep. 1, 17; and:haec caelestia semper spectato, illa humana contemnito,
id. ib. 6, 19:si quicquam humanorum certi est,
Liv. 5, 33, 1:deos esse et non neglegere humana,
id. 3, 56, 7.— Comp. (very rare):respiratio humanior,
i. e. freer, Cael. Aur. Acut. 2, 1, 2.In partic.A.Humane, philanthropic, kind, gentle, obliging, polite (syn.:B.comis, urbanus): te esse humano ingenio existumo,
Plaut. Most. 3, 2, 127:Cyrum minorem Persarum regem et ceteris in rebus communem erga Lysandrum atque humanum fuisse,
Cic. de Sen. 17, 59; cf.:homo facillimus atque humanissimus,
id. Att. 16, 16, C, 12:humani ingeni Mansuetique animi officia,
Ter. And. 1, 1, 86; cf.: quod ipse moderatissimi atque humanissimi fuit sensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5:Catonis (praeceptum) humanissimum utilissimumque,
Plin. 18, 6, 8, § 44 (cf. Cato, R. R. 4). —Of good education, well-informed, learned, polite, refined: gentem quidem nullam video neque tam humanam atque doctam neque tam immanem atque barbaram, quae non significari futura posse censeat, Civ. Div. 1, 1, 2; cf.:1. (α).homo doctissimus atque humanissimus,
id. Verr. 2, 4, 44, § 98:homines periti et humani,
id. ib. 2, 5, 28, §70: haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis et belli et humani,
id. Fin. 2, 31, 102: Praxiteles nemini est paulum modo humaniori ignotus, Varr. ap. Gell. 13, 16, 3 (eruditiori doctiorique, Gell.;see the entire chap.): humanissimussermo,
Cic. Q. Fr. 2, 10, 2.—Hence, adv. in two forms: hūmānē and hūmānĭter.Form humane:(β).vix humane patitur,
Ter. Ad. 1, 2, 65: intervalla vides humane commoda, i. e. exceedingly, charmingly commodious, [p. 870] Hor. Ep. 2, 2, 70:morbos toleranter atque humane ferunt,
Cic. Tusc. 2, 27, 65.—Form humaniter:b.docebo profecto, quid sit humaniter vivere,
Cic. Fam. 7, 1, 5:sin aliter acciderit, humaniter feremus,
id. Att. 1, 2, 1.—Comp.:2. (α).si qui forte, cum se in luctu esse vellent, aliquid fecerunt humanius, aut si hilarius locuti sunt,
Cic. Tusc. 3, 27, 64.—Form humane: Hirtium aliquid ad te sumpathôs de me scripsisse facile patior:(β).fecit enim humane,
Cic. Att. 12, 44, 1.—Form humaniter: invitus litteras tuas scinderem: ita sunt humaniter scriptae, Cic. Fragm. ap. Non. 509, 21:b.fecit humaniter Licinius,
id. Q. Fr. 2, 1, 1.—Sup.:quod se sua voluntate erga Caesarem humanissime diligentissimeque locutus esses,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 20:quam humanissime scribere,
id. Fam. 2, 17, 6; 5, 20, 8; cf. Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 3:ducem se itineris humanissime promisit,
Petr. 8. -
8 humanus
humanus, a, um, belonging to man, of man, human, R. 6:19; Jas. 3:7; 2 P. 1:21. -
9 humanus
I hūmānus, a, um [ homo ]1) человеческий, свойственный человеку (facies, species et figura C)res humanae C, Sen etc. — человеческие дела, житейские блага, земной мир2) человечный, человеколюбивый, тж. ласковый, дружелюбный, снисходительный или вежливый, любезный ( erga aliquem C)3) высокообразованный (homo perītus et h. C)II hūmānus, ī m. Lcr, O, Vr = homo -
10 humánus
* * *формы: humánusak, humánus(a)t, humánusanгума́нный* * *[\humánusat, \humánusabb] гуманный, человечный, человеческий, человечественный, человеколюбивый -
11 humanus
, a, umчеловеческий -
12 humanus
1) человеческий, si aliquid mihi humanum contigent (см. humanitas);fatum humanae sortis (1. 21 pr. D. 21, 2);
res divini-humani iuris, res divinae - humanae (1. 1 pr. D. 1, 8 1. 1 pr. D. 43, 1);
capitatio hum. (см. sub. 1. a), in rebus hum. esse, быть, существовать, а) о вещах (1. 24 pr. D. 10, 2. 1. 3 D. 13, 3 1 91 § 1 D. 45, 1);
in rebus hum. manere (1. 31 pr. D. 46, 2);
b) о лицах - жить (1. 10 § 1 D. 28, 6. 1. 20 § 1 D. 33, 1. I. 8 § 5 D. 37, 4. 1. 1 § 8 D 38, 16); тк. in rebus hum. agere (1. 1 C. 3, 29. 1. 3 C. 8, 55), in reb. hum. non inveniri, не быть в живых (1. 3 C. 6, 55);
2) гуманный, справедливый (1. 10 § 1 D. 34, 5. cf. 1. 8 D. 2, 14);rebus hum. eximi, subtrahi, excedere, умереть (1. 16 C. 2, 3. 1 8 C. 4, 10. 1. 5. 6 C. 6, 53), reb. hum. se extrahere, отправляться на тот свет (1. 23 § 3 D. 21, 1).
humanior interpretatio (1. 24 D. 13, 5 1. 3 D. 28, 4); (1. 84 pr. D. 28, 5);
humanius dicere, interpretari (1. 56 D. 24, 3. 1. 112 § 2 D. 35, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > humanus
-
13 humánus
(DE) human; (EN) humane -
14 humanus
a, um человеческийЛатинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > humanus
-
15 humanus
pertaining to man, humane, humane, cultured, refined. -
16 humanus
, a, umчеловеческий -
17 humanus
, humana, humanum (m,f,n)1) человеческий, человечный, свойственный человеку; достойный человека;2) образованный, просвещённый -
18 humánus
humane -
19 Pediculus humanus humanus
2. RUS вошь f платяная3. ENG body louse4. DEU Kleiderlaus f, Körperlaus f5. FRA pou m de l'homme, pou m (humain) du corpsVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Pediculus humanus humanus
-
20 in-hūmānus
in-hūmānus adj. with comp. and sup, rude, savage, barbarous, brutal, inhuman: quis tam inhumanus, qui, etc.: vox: scelus, L.: testamentum, unjust.—Unpolished, unsocial, uncivil, without culture, unmannerly, ill-bred, coarse, brutal: quis contumacior, quis inhumanior: nec inhumani senes: neglegentia: Camena, H.: homo inhumanissimus, T.: aures, uncultivated: locus, uncivilized.
См. также в других словарях:
humanus — index humane, philanthropic Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Pediculus humanus — Pedi … Wikipédia en Français
Pediculus humanus humanus — Kleiderlaus Kleiderläuse bei der Begattung Systematik Stamm: Gliederfüßer (Arthropoda) Klasse … Deutsch Wikipedia
Pediculus humanus — Pediculus humanus … Wikipédia en Français
Pediculus humanus corporis — Pediculus humanus Pediculus humanus … Wikipédia en Français
Pediculosis humanus capitis — DiseaseDisorder infobox Name = Head lice in humans Caption = Pediculus humanus capitis (♀) ICD10 = ICD10|B|85|0|b|85 ICD9 = ICD9|132.0 ICDO = OMIM = DiseasesDB = 9725 MedlinePlus = 000840 eMedicineSubj = med eMedicineTopic = 1769 MeshID =… … Wikipedia
Glossus humanus — Ochsenherz Ochsenherz (Glossus humanus, Blick von vorn auf das Gehäuse) Systematik Überordnung: Heterodonta … Deutsch Wikipedia
Pediculus humanus — Saltar a navegación, búsqueda ? Pediculus humanus Piojos humanos de la cabeza. Tienen el cuerpo traslúcido y la cabeza cabeza y el proporcionalmente grandes. escala 1:400 … Wikipedia Español
Pediculus humanus capitis — Kopflaus Kopflaus (Pediculus humanus capitis) Systematik Stamm: Gliederfüßer (Arthropoda) … Deutsch Wikipedia
Pediculus humanus — a species that feeds on human blood, is a major vector of epidemic typhus, trench fever, and relapsing fever, and causes skin reactions, especially in sensitized persons. It includes two subspecies, P. humanus capitis and P. humanus humanus … Medical dictionary
Pediculus humanus corporis — P. humanus humanus … Medical dictionary