-
1 odrzucać
impf ⇒ odrzucić* * *(śnieg, kamienie) to throw aside; ( piłkę) to throw back; (braki, śmieci) to discard, to reject; (dar, ofertę, zaproszenie) to reject, to turn down; (warunki, wniosek, artykuł, książkę) to reject* * *ipf.odrzucić pf.1. (= odsuwać, wyrzucać) throw aside, cast away; coś odrzuca kogoś od kogoś/czegoś sth puts sb off sb/sth.2. (= rzucać z powrotem) throw back, return.3. (= usuwać) get rid of, throw away; odrzucić troski na bok przest. stop worrying, stop thinking about sth.4. (= odtrącać, kwestionować) reject, decline, turn down; odrzucać ofertę/propozycję/podanie reject l. turn down an offer/proposal/application; odrzucać wniosek defeat a motion.5. ( o wojsku) repel, drive back.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odrzucać
-
2 odrzucać
-
3 odrzucać
-
4 odrzucać
глаг.• бросать• выбрасывать• выкидывать• кидать• освобождать• отбрасывать• отбросить• отвергать• отвергнуть• отказывать• откидывать• откинуть• отклонить• отклонять• отражать• отталкивать• оттолкнуть• склонять• увольнять* * *odrzuca|ć\odrzucaćny несов. 1. отбрасывать; откидывать;2. отклонять, отвергать, отводить; 3. мед. отторгать; ср. odrzucić* * *odrzucany несов.1) отбра́сывать; отки́дывать2) отклоня́ть, отверга́ть, отводи́ть -
5 odrzucać
• cast away• throw away -
6 odrzucać
1. cuisiner2. décliner3. rebuter4. rejeter5. relancer6. rembarrer7. renvoyer8. repousser9. réprouver10. répudier -
7 odrzucać
1 blúire 2 briseadh 3 caith 4 gonc 5 malartaigh 6 ruaig 7 scaip 8 séan -
8 odrzucać
[оджуцачь]v.ndk -
9 odrzucać
1. відкидати;2. відхиляти -
10 odrzucać
1 ayawán2 hiwalayan3 itakwil4 itiwalag5 iwaksí6 paalisín7 palayasin8 talikdán9 tanggi10 tanggihan11 tanggí12 tumanggí13 udlot14 umayaw15 urong -
11 odrzucać
gaýtawul; kemelmek; keseklemek; kowmak; letde; oklamak; parça; parçalamak; urunmak -
12 odrzucać jako brak
• rejectSłownik polsko-angielski dla inżynierów > odrzucać jako brak
-
13 odrzucać roszczenie
• repudiateSłownik polsko-angielski dla inżynierów > odrzucać roszczenie
-
14 skłonny odrzucać
склонного отбрасыватьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > skłonny odrzucać
-
15 odtrącać
глаг.• отталкивать* * *odtrąca|ć\odtrącaćny несов. 1. отталкивать;2. перен. отвергать, отбрасывать; 3. отчислять, вычитать; ср. odtrącić 1—3+1. odpychać 2. odrzucać 3. potrącać
* * *odtrącany несов.1) отта́лкивать2) перен. отверга́ть, отбра́сывать3) отчисля́ть, вычита́ть; ср. odtrącić 1)-3)Syn: -
16 pogardzić
gardzić zdrajcami Verräter verachten;gardzić czyjąś pomocą jemandes Hilfe verschmähen;gardzić niebezpieczeństwem die Gefahr verachten -
17 brakować
(- uje); vi* * *ipf.1. (= nie wystarczać) not be enough, not suffice, run short, be in short supply; brakowało nam czasu we were short of time; brakuje mu odwagi, żeby... he hasn't got the courage to..., he lacks courage to...; tylko tego brakowało! iron. that's just what I need!; niewiele brakowało that was close; that was a close call l. shave; brakuje ropy oil is in short supply; brakuje mi pieniędzy/gotówki I'm short of money/cash; brakuje mi słów I can't find the words; words fail me; brakuje mi pomysłów I'm at a loss for ideas; brakowało mu pół metra do wygrania he was half a meter short l. shy of winning; dużo brakuje nam do końca we're nowhere near the end.2. ( z zaprzeczeniem) (= nie brak) nie brakowało nam pieniędzy we had enough money; nie brakuje ci tupetu you have plenty of cheek.3. (o odczuwaniu braku l. tęsknoty) brakuje mi ciebie I miss you; brakowało mi książek i muzyki I yearned for books and music; nie będzie go nikomu brakowało he won't be missed.4. przemysł (= odrzucać) reject, sort out.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > brakować
-
18 konwenans
m (G konwenansu) książk. convention C/U, propriety C/U- konwenans towarzyski a social convention- przestrzegać konwenansów a. konwenansu to observe the proprieties- zachowywać konwenanse to behave with propriety* * *mipl. -e (= zwyczaj) convention; ( in plural) convenances, etiquette; odrzucać konwenanse defy l. flout convention.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > konwenans
-
19 kopać
1. (-pię, -piesz); vt(piłkę, przeciwnika) perf; -pnąć to kick; (dół, norę) perf; wy- to dig, (ziemniaki, buraki) to dig up2. vi( machać nogami) to kick; ( w ziemi) to dig* * *ipf.- ię -iesz1. (= uderzać nogą) kick; kopać leżącego kick sb when they are down; niech cię gęś kopnie! damn you!2. (= ryć) dig, excavate; kopać łopatą dig with a spade, spade; samemu sobie grób kopać dig one's own grave; kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada hoist with one's own petard.3. (= wykopywać) dig, excavate; kopać kartofle lift l. dig up potatoes.4. pot. ( o broni) (= odrzucać) kick, recoil, jerk back.5. pot. ( o płodzie) kick.6. pot. (= porażać) zap, bite.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kopać
-
20 oddalać
impf ⇒ oddalić* * *(-am, -asz); perf -ić; vt(wniosek, powództwo) to dismiss* * *ipf.1. (= odsuwać) avert; carry away; remove (od kogoś/czegoś from sb/sth); oddalać niebezpieczeństwo avert l. stave off a danger; oddalać zmartwienie cast a worry from one's mind.2. (= opóźniać) put off.3. (= zwalniać z pracy) dismiss, send away.4. (= rozluźniać kontakty) drift apart, grow apart.5. prawn. (= odrzucać) dismiss; oddalać powództwo nonsuit, dismiss a petition l. suit.ipf.1. (= odsuwać się) grow away (od kogoś/czegoś from sb/sth).2. go l. walk away, leave; oddalać się samowolnie go AWOL; oddalać się szybko ( o człowieku) hasten away; ( o pojeździe) dash away.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oddalać
См. также в других словарях:
odrzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odrzucaćam, odrzucaća, odrzucaćają, odrzucaćany, {{/stl 8}}– odrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odrzucaćcę, odrzucaćci, odrzucaćrzuć, odrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odrzucać — Odrzucać, złościć, lub irytować; być silnie nielubianym Eng. To repel, anger, or irritate; to be strongly disliked … Słownik Polskiego slangu
leczyć — Odrzucać, złościć, lub irytować; być silnie nielubianym Eng. To repel, anger, or irritate; to be strongly disliked … Słownik Polskiego slangu
odrzucić — dk VIa, odrzucićcę, odrzucićcisz, odrzucićrzuć, odrzucićcił, odrzucićcony odrzucać ndk I, odrzucićam, odrzucićasz, odrzucićają, odrzucićaj, odrzucićał, odrzucićany 1. «rzucając oddalić coś od siebie, odepchnąć kogoś lub coś, odłożyć coś na bok… … Słownik języka polskiego
odpychać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odpychaćam, odpychaća, odpychaćają, odpychaćany {{/stl 8}}– odepchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, odpychaćnę, odpychaćnie, odpychaćnij, odpychaćnął, odpychaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dogmatyzm — m IV, D. u, Ms. dogmatyzmzmie, blm 1. «bezkrytyczne przyjmowanie pewnych poglądów lub twierdzeń bez weryfikacji ich prawdziwości, uznawanie ich za prawdy bez liczenia się z doświadczeniem, praktyką i zdobyczami nauki» Kierować się dogmatyzmem.… … Słownik języka polskiego
majoryzować — ndk IV, majoryzowaćzuję, majoryzowaćzujesz, majoryzowaćzuj, majoryzowaćował, majoryzowaćowany «odrzucać większością głosów propozycję mniejszości, przegłosowywać; wyzyskiwać przewagę liczebną» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
oddalać — ndk I, oddalaćam, oddalaćasz, oddalaćają, oddalaćaj, oddalaćał, oddalaćany oddalić dk VIa, oddalaćlę, oddalaćlisz, oddalaćdal, oddalaćlił, oddalaćlony 1. «powiększać odległość między czymś a czymś, kimś albo między kimś a czymś, kimś; odsuwać»… … Słownik języka polskiego
pogardzać — ndk I, pogardzaćam, pogardzaćasz, pogardzaćają, pogardzaćaj, pogardzaćał, pogardzaćany pogardzić dk VIa, pogardzaćdzę, pogardzaćdzisz, pogardzaćgardź, pogardzaćdził, pogardzaćdzony 1. «okazywać pogardę, odnosić się do kogoś, czegoś z pogardą;… … Słownik języka polskiego
szuflować — ndk IV, szuflowaćluję, szuflowaćlujesz, szuflowaćluj, szuflowaćował, szuflowaćowany «przerzucać, przesypywać, odrzucać coś szuflą» Szuflować zboże w celu przewietrzenia, przesuszenia. Szuflować śnieg z chodnika … Słownik języka polskiego
warunek — m III, D. waruneknku, N. waruneknkiem; lm M. waruneknki 1. «czynnik, od którego uzależnione jest istnienie czegoś» Warunek rozwiązalności równania. Konieczny warunek postępu. Oszczędność warunkiem dobrobytu. 2. «zastrzeżenie, od którego… … Słownik języka polskiego