-
1 pogardzić
gardzić zdrajcami Verräter verachten;gardzić czyjąś pomocą jemandes Hilfe verschmähen;gardzić niebezpieczeństwem die Gefahr verachten -
2 pogardzić
* * *pf.zob. pogardzać; nie pogardziłbym tym (= nie odrzuciłbym) I wouldn't reject it; I wouldn't say `no' to it.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogardzić
-
3 pogardzić
-
4 pogardzić
глаг.• побрезгать* * *pogardzę, pogardzony сов. kim-czymвы́казать презре́ние к кому-чему; пренебре́чь кем-чем -
5 pogardzić
mépriser -
6 pogardzić
1. поставитися з презирством;2. знехтувати -
7 wzgardzić
глаг.• презирать• презреть• пренебрегать• пренебречь* * *wzgardz|ić* * *wzgardzę, wzgardzony сов. kim-czymпренебре́чь кем-чем; отве́ргнуть кого-чтоSyn: -
8 wzgardzić
1. (-dzę, -dzisz); imp -dź; vb; od gardzić 2. vt perf* * *pf.(= odtrącić z pogardą) spurn; (= pogardzić) scorn, disdain.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wzgardzić
-
9 pogardzać1
impf ⇒ pogardzićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogardzać1
-
10 pogar|dzić
pf — pogar|dzać1 impf vt (odrzucić) to spurn- pogardzić czyjąś propozycją/czyimś podarunkiem to spurn sb’s offer/gift- on nie pogardzi piwem he won’t say no to beer■ oferta/suma nie do pogardzenia an offer/a sum not to be despised a. not to be sneezed atThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogar|dzić
-
11 gardzić
gardzić zdrajcami Verräter verachten;gardzić czyjąś pomocą jemandes Hilfe verschmähen;gardzić niebezpieczeństwem die Gefahr verachten -
12 pogardzać
-
13 pogardzać
vi1) ( odnosić się z pogardą)\pogardzać kimś/czymś jdn/etw verachten, jdn/etw gering schätzen2) ( wyrzekać się)\pogardzać czymś etw verschmähen„Napijesz się kawy?” — „Nie pogardzę!” „Trinkst du einen Kaffee?“ — „Da sage ich nicht nein!“
См. также в других словарях:
pogardzić — → pogardzać … Słownik języka polskiego
pogardzać — ndk I, pogardzaćam, pogardzaćasz, pogardzaćają, pogardzaćaj, pogardzaćał, pogardzaćany pogardzić dk VIa, pogardzaćdzę, pogardzaćdzisz, pogardzaćgardź, pogardzaćdził, pogardzaćdzony 1. «okazywać pogardę, odnosić się do kogoś, czegoś z pogardą;… … Słownik języka polskiego
pogardzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pogardzaćam, pogardzaća, pogardzaćają, pogardzaćany {{/stl 8}}– pogardzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pogardzaćdzę, pogardzaćdzi, pogardzaćgardź, pogardzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pogardzenie — n I rzecz. od pogardzić. ◊ Coś (jest) nie do pogardzenia «coś ma pewną wartość, jest godne uwagi» … Słownik języka polskiego
wzgardzić — dk VIa, wzgardzićdzę, wzgardzićdzisz, wzgardź, wzgardzićdził, wzgardzićdzony «odrzucić, odtrącić kogoś lub coś, wyrzec się czegoś ze wzgardą; pogardzić czymś» Wzgardzić jakimś podarunkiem. Wzgardzony przez dawnych przyjaciół, żył samotnie … Słownik języka polskiego
pogardzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. pogardzić. ZOB. {{/stl 7}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}nie do pogardzenia {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień