-
1 odprawić
глаг.• выпроводить• отправить* * *odprawi|ć\odprawićony сов. 1. отправить;2. отослать; велеть уйти; 3. уволить;\odprawić służącą уволить прислугу;
● \odprawić mszę совершить (отправить przest.) богослужение; отслужить литургию;\odprawić z kwitkiem отослать ни с чём+1. wyprawić;
wyekspediować 2. oddalić* * *odprawiony сов.1) отпра́вить2) отосла́ть; веле́ть уйти́3) уво́литьodprawić służącą — уво́лить прислу́гу
•- odprawić z kwitkiemSyn: -
2 odprawić
odprawiać mszę w kościele katolickim die Messe lesen; w kościele ewangelickim den Gottesdienst abhalten; -
3 odprawić
1. congédier2. donner3. débaucher4. expédier5. licencier6. rebuter -
4 odprawić
[одправічь]v.dkвідправити, одправити -
5 odprawić
1. виряджати;2. відправити;3. звільнити -
6 odprawić mszę
соверши́ть (отпра́вить przest.) богослуже́ние; отслужи́ть литурги́ю -
7 odprawić z kwitkiem
отосла́ть ни с че́м -
8 odprawić się
[одправічь шіĕ]v.dkвідправитися, одправитиея -
9 odprawić rytuał
отправить ритуалOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > odprawić rytuał
-
10 odprawiać
impf ⇒ odprawić* * *( odsyłać) to send away lub off; ( zwalniać z pracy) to dismiss, to discharge, (ekspediować: samolot, pociąg) to dispatch; (clić: towar) to declare, to pay duty on; (modły, mszę) to say* * *ipf.odprawić pf.1. (= usuwać, oddalać) send away, dismiss, send packing; odprawić kogoś z kwitkiem send sb away l. back empty-handed.2. (= wysyłać, wyprawiać) dispatch, send; (= clić) clear.3. (= odbywać, wykonywać) carry out; odprawiać mszę say l. celebrate a mass; odprawić ślub officiate at a wedding; odprawić pogrzeb conduct a funeral; odprawić modły say prayers.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odprawiać
-
11 odprawiać
глаг.• освободить• освобождать• отклонять• отправлять• уволить• увольнять* * *odprawia|ć\odprawiaćny несов. 1. отправлять;2. отсылать; велеть уйти; 3. увольнять; ср. odprawić+1. wyprawiać, ekspediować 2. oddalać
* * *odprawiany несов.1) отправля́ть2) отсыла́ть; веле́ть уйти́3) увольня́ть; ср. odprawićSyn: -
12 odpraw|ić
pf — odpraw|iać impf vt 1. (pozbyć się) to send (away), to dismiss- ruchem ręki odprawił strażników he dismissed the guards with a gesture of his hand- odprawili dzieci do babci they sent the children to stay with their grandma- dokądkolwiek się zgłaszał, odprawiano go z niczym wherever he went he was turned down2. (zwolnić) to dismiss [służącą, gosposię] 3. (dać pozwolenie na wyjazd) to clear [pociąg, samolot]- czy celnicy już was odprawili? have you gone through customs yet?- odprawić towar to clear the goods4. (wykonać) to celebrate [mszę, nabożeństwo]- odprawiać modły to say one’s prayers- odprawiać pokutę to do penance- odprawiać czary to perform magic■ odprawić kogoś z kwitkiem to send sb away empty-handedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpraw|ić
-
13 odprawiać
odprawiać mszę w kościele katolickim die Messe lesen; w kościele ewangelickim den Gottesdienst abhalten; -
14 odprawiać
1) ( odsyłać) abschicken, zurückschicken5) odprawić kogoś z kwitkiem jdn mit leeren Händen abziehen lassen -
15 abfertigen
ab|fertigenvtjdn am Zoll \abfertigen dokonać odprawy celnej kogoś, odprawić kogoś4) ( behandeln)jdn barsch/kurz \abfertigen zbyć kogoś opryskliwą/krótką odpowiedzią -
16 kwitek
* * *mi- tk- Gen. -a (= dowód, odcinek) receipt, chit; odprawić l. odesłać kogoś z kwitkiem send sb away empty-handed, rebuff sb; odejść z kwitkiem go empty-handed.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kwitek
-
17 pokuta
-ty, -ty; dat sg - cie; fodprawiać (odprawić) pokutę — perf to do penance
* * *f.penance, atonement; sakrament pokuty rz.-kat. penance; odprawiać pokutę do penance; wyznaczyć l. zadać pokutę impose a penance, shrive.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pokuta
-
18 requiem
/'rekfjem/ n inv. 1. Muz. requiem- śpiewać requiem to sing a requiem2. Relig. (msza za zmarłych) requiem (mass)- odprawić requiem to celebrate (a) requiem mass* * *n.= rekwiem.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > requiem
-
19 triumf
m (G triumfu) 1. (zwycięstwo) triumph- odnieść triumf nad kimś/czymś to triumph over sb/sth2. (sukces) triumph- jego najnowszy film święci triumfy his latest film has been a great success3. (radość) triumph- mieć wyraz triumfu na twarzy to have a look of triumph on one’s face- „mam go!” – zawołał z triumfem ‘I’ve got him’ he shouted triumphantly4. (przewaga) triumph- triumf dobra nad złem the triumph of good over evil5. Antycz. triumph- odprawić triumf to celebrate a triumph* * ** * *mi1. (= zwycięstwo, sukces) triumph, success; święcić triumfy triumph, achieve triumphs.2. (= duma, zadowolenie) exultation, jubilation; okrzyki triumfu triumphant cheer; spoglądać z triumfem look with exultation l. triumphantly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > triumf
-
20 odpuścić
глаг.• извинить• отпустить• простить• прощать* * *1) (przestać) забросить2) odpuścić (przebaczyć) простить, устар. отпуститьprzejść, zelżeć (o bólu) отпустить (о боли)zapuścić (o brodzie, włosach) отпустить (о бороде, волосах)puścić, zelżeć (o mrozie) отпустить (о морозе)wydać (o towarze) отпустить (о товаре)wypuścić, uwolnić отпустить (освободить)obluzować, obluźnić, popuścić, rozluźnić отпустить (ослабить)uwolnić, przest. odprawić устар. отпустить (уволить)* * *odpu|ścić\odpuścićszczę, \odpuścićść, \odpuścićszczony сов. отпустить, простить (грех, вину);● \odpuścić stal отпустить сталь
+ darować, przebaczyć* * *odpuszczę, odpuść, odpuszczony сов.отпусти́ть, прости́ть (грех, вину)Syn:
- 1
- 2
См. также в других словарях:
odprawić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odprawiać{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odesłać [odprawić] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}}z kwitkiem [z niczym] {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odprawić — dk VIa, odprawićwię, odprawićwisz, odprawićpraw, odprawićwił, odprawićwiony odprawiać ndk I, odprawićam, odprawićasz, odprawićają, odprawićaj, odprawićał, odprawićany 1. «odesłać» a) «oddalić od siebie, wyprawić, pozbyć się kogoś» Odprawić… … Słownik języka polskiego
odprawić — Odprawiać sąd nad kimś zob. sąd 1. Odprawić kogoś z kwitkiem zob. kwitek … Słownik frazeologiczny
odesłać [odprawić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z kwitkiem [z niczym] {{/stl 13}}{{stl 7}} odesłać kogoś, nie załatwiwszy jego prośby, życzenia, nie zrobiwszy nic w jego sprawie; nie dać uzyskać komuś czegoś u siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kolejny urzędnik… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kwitek — Odprawić, odesłać kogoś z kwitkiem «nie załatwić czyjejś prośby, sprawy, odprawić kogoś z niczym»: (...) nowy zarządca Holdingu, odprawił niedawno z kwitkiem prezesa (...) który domagał się uruchomienia drugiej transzy pożyczki (...). Polityka… … Słownik frazeologiczny
odprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odprawiaćam, odprawiaća, odprawiaćają, odprawiaćany {{/stl 8}}– odprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odprawiaćwię, odprawiaćwi, odprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kwitek — m III, D. kwitektka, N. kwitektkiem; lm M. kwitektki zdr. od kwit Kwitek na odbiór lekarstwa. ◊ Odprawić kogoś z kwitkiem, odejść z kwitkiem «nie załatwić czyjejś prośby, sprawy, odprawić kogoś z niczym; odejść nic nie załatwiwszy» … Słownik języka polskiego
dać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
dawać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
odprawiać — sąd nad kimś zob. sąd 1. Odprawić kogoś z kwitkiem zob. kwitek … Słownik frazeologiczny
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego